Και τι νομίζουν ότι κατάφεραν οι θερμόαιμοι, που γιουχάισαν στην Επίδαυρο την παράσταση, ποιας, της Λυδίας Κονιόρδου, της γυναίκας που στο ίδιο θέατρο, όταν βέβαια φορούσε σεγκούνια, αποθεώθηκε ως η μεγαλύτερη τραγωδός της νέας γενιάς, η διάδοχος της Παξινού και της Παπαθανασίου; Κατάφεραν, απλούστατα, να κάνουν τη «Μήδεια» must του υπόλοιπου καλοκαιριού. Ευχαριστώ τον καλό ή κακό Θεό, στον οποίο ο Βασίλιεφ πιστεύει, για τη μακριά περιοδεία της παράστασής του, που την φέρνει πολύ κοντά στο μέρος στο οποίο παραθερίζω. Πάντα τους ζήλευα αυτούς τους άνετους τύπους, που εξέφραζαν διά βοής τη δυσαρέσκειά τους για μια παράσταση. Τους έχω πετύχει κάμποσες φορές στην καριέρα μου ως θεατής σε κλειστά και ανοιχτά θέατρα και τα 'βαζα με τη μαμά και τον μπαμπά μου που με δίδαξαν τρόπους και με άφησαν απροστάτευτη σε έναν θεατρικό κόσμο γεμάτο αφόρητες πατάτες. Γιατί, πώς να το κάνουμε; Ενώ αυτοί εκτονώνονται και συγχρόνως πράττουν και θεάρεστο έργο, διασώζοντας, δήθεν, το ελληνικό θέατρο από τον βόρβορο της πρωτοπορίας, εγώ σέρνομαι σε παραστάσεις που τους χρειάζεται γιαούρτωμα παθητική και τρισάθλια, με ιδρωμένα χέρια, σφιγμένο από τανάλια κεφάλι και με τη βεβαιότητα «τώρα μου 'ρχεται το έμφραγμα». Δεν θα μπορούσα κι εγώ να γίνω για ένα φεγγάρι κάτι σαν τον κύριο Λυκουρέζο, που διέπρεψε την Παρασκευή στην Επίδαυρο; Θα είχα αποκτήσει πανελλήνια φήμη ως η γυναίκα που γιουχάρει εμπορικά θέατρα του κέντρου της Αθήνας, κάμποσα ΔΗΠΕΘΕ και όλες τις παραστάσεις τραγωδίας που ο χορός ανεμίζει τα χεράκια του και λικνίζεται. Κι αν οργάνωνα σε κίνημα τους ομοιοπαθείς μου, θα 'χαμε φέρει την επανάσταση στο ελληνικό θέατρο διά εκφοβισμού, χωρίς να έχουμε ανάγκη τον ευγενικό κύριο Λούκο, που προσπαθεί με τρίτους δρόμους και κουραφέξαλα. Αλλά, δυστυχώς, οι βάρβαροι μεταμοντέρνοι θεατές είμαστε κάτι ενοχικά παιδάκια. Ενώ οι την ευγένεια και θεατρική παράδοση πρεσβεύοντες εύκολα μετατρέπονται σε όχλο. Προσωπικά δεν βρίσκω καμία αντίφαση.
ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 19/08/2008
No comments:
Post a Comment