Ματαιώσεις πριν την πρεμιέρα

Μαζί με το "πότε", τις συγκεκριμένες ημερομηνίες των παραστάσεων του Φεστιβάλ Αθηνών, που ανακοινώθηκαν χθες, λιγότερο από ένα μήνα από την προγραμματισμένη έναρξη, μάθαμε, δυστυχώς, και το "χωρίς ποιους"... Έτσι, σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά, Μπερλίνερ Ανσάμπλ και Βασιλικό Θέατρο της Στοκχόλμης δεν θα παρουσιάσουν τα σαιξπηρικά Σονέτα, σε σκηνοθεσία Μπομπ Γουίλσον, και Απλά περίπλοκος του Τ. Μπέρνχαρντ, σε σκηνοθεσία Κλάους Πάιμαν, το μεν, τη Σονάτα των φαντασμάτων του Στρίντμπεργκ το δε, ενώ ναυάγησε τελικά και η παρουσία στη χώρα μας του Propeller Theatre Company με τον Ερρίκο Ε' σε σκηνοθεσία Έντουαρντ Χωλ, αφού αποκλείστηκε από την Επίδαυρο (αντ’ αυτής συζητιόταν το Ηρώδειο, αλλά τελικά το σχέδιο ναυάγησε). Αντί για τον βερολινέζικο θίασο, την αυλαία του Φεστιβάλ, στις 8 Ιουνίου (αν έως τότε όλα έχουν πάει καλά), θα σηκώσουν οι Ελβετοί Ζίμερμαν και ντε Περό, με ένα σκηνικό θέαμα που συνδυάζει χορό, ακροβατικά και μουσική. Το κενό του Μπερλίνερ Ανσάμπλ θα καλύψει η επίσης βερολινέζικη Σαουμπίνε, στις 21 και 23 Ιουνίου, με Στρίντμπεργκ και Δεσποινίδα Τζούλια, σε σκηνοθεσία της Βρετανίδας Κέιτι Μίτσελ, καθώς και με την Επιστροφή του Οδυσσέα, σε σκηνοθεσία του Ούγγρου Ντέιβιντ Μάρτον, ενώ η δημοφιλής Φιόνα Σω θα παρουσιάσει στη Μικρή Επίδαυρο το ποιητικό έργο του Κόλριτζ The rime of the Ancient Mariner.

Θέατρο από νέους για νέους

Επτά νεανικές θεατρικές ομάδες απ’ όλη την Αθήνα συμμετέχουν σε έναν διήμερο θεατρικό μαραθώνιο, παρουσιάζοντας ισάριθμα πρωτότυπα ελληνικά έργα, γραμμένα και παιγμένα από εφήβους για εφήβους, έργα που αφορούν τη ζωή και τις ανησυχίες τους. Αυτό είναι, με λίγα λόγια, το 2o Φεστιβάλ Εφηβικού Θεάτρου που διοργανώνεται αυτό το Σαββατοκύριακο με πρωτοβουλία της ειδικευμένης στο εφηβικό θέατρο ομάδας Grasshoper, στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.

«Μάο» στην Πειραματική

Τη συνεργασία της με το ΔΗΠΕΘΕ Σερρών εγκαινιάζει η Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης», φιλοξενώντας την Τρίτη 15 και την Τετάρτη 16 Μαΐου στο θέατρο «Αμαλία» της Θεσσαλονίκης την παράσταση Μάο, που παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Παναγιώτη Μέντη, καλλιτεχνικού διευθυντή του Δημοτικού Θεάτρου των Σερρών. Το έργο αποτελεί διασκευή του ομώνυμου διηγήματος του βραβευμένου με το πρώτο Κρατικό Βραβείο Διηγήματος Χρήστου Οικονόμου και αφηγείται την ιστορία ενός παιδιού που βγαίνει κάθε νύχτα στον δρόμο, όχι για να μετρήσει τ’ άστρα αλλά για να αναμετρηθεί με τη σκληρή πραγματικότητα της εποχής του... Στην παράσταση παίρνουν μέρος οι ηθοποιοί Νίκος Λύτρας, Μαρία Μπενάκη και Μιχάλης Κοβανίδης. Αλλά και η ίδια η Πειραματική φιλοξενείται αυτήν την Κυριακή στις Σέρρες, παρουσιάζοντας την Χρυσή πόλη της Δανάης Τανίδου, μια παράσταση για την ιστορία των Εβραίων της Θεσσαλονίκης, που γράφτηκε στο πλαίσιο των καλλιτεχνικών δράσεων για τα 100 χρόνια από την ενσωμάτωση της πόλης στο ελληνικό κράτος. Η παράσταση είναι μια συμπαραγωγή με την ομάδα «Παπαλάνγκι» και η σκηνοθεσία είναι του Τάσου Αγγελόπουλου, ενώ παίρνουν μέρος οι Έφη Σταμούλη, Στάθης Μαυρόπουλος, Γιώργος Γιόκοτος, Άννα Ευθυμίου, Μαριέττα Σπηλιοπούλου, Λιάνα Ταουσιάνη.

Αναζητώντας το πολιτικό θέατρο

Θέτοντας το ερώτημα "Τι θα μπορούσε να είναι το πολιτικό θέατρο στην εποχή μας;", το Ινστιτούτο Γκαίτε ανοίγει τις πύλες του σε μια συζήτηση που διερευνά τη σχέση θεάτρου και πολιτικής, με αφορμή την παρουσίαση του έργου του Γερμανού συγγραφέα και σκηνοθέτη Falk Richter, το έργο του οποίου παρουσιάζεται στη χώρα μας από τη βερολινέζικη Schaubuehne, η οποία θα φιλοξενηθεί στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών από τις 18 έως 20 Μαΐου. Στη συζήτηση, η οποία θα διεξαχθεί στην αίθουσα εκδηλώσεων του Ινστιτούτου Γκαίτε την Τετάρτη 16.5, στις 8.30 μ.μ., θα πάρουν μέρος, εκτός από τον Γερμανό σκηνοθέτη, ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου Γιάννης Χουβαρδάς και ο επίσης σκηνοθέτης Ανέστης Αζάς, ενώ θα συντονίσει η θεατρολόγος Κάτια Αρφαρά. Αξίζει να σημειωθεί ότι ανάλογη συζήτηση είχε διεξαχθεί στο Ινστιτούτο Γκαίτε νωρίτερα αυτή τη χρονιά, με την ευκαιρία της παρουσίας στη χώρα μας του Φραντς Ξάβερ Κρετς, το έργο του οποίου Stallerhof είχε παρουσιαστεί στο Θέατρο του Ν. Κόσμου.

"Σωματικό θέατρο": Έννοιες και παρανοήσεις

Της Κατερίνας Διακουμοπούλου*

Ο όρος «σωματικό θέατρο» συχνά εμφανίζεται στο ελληνικό θεατρικό γίγνεσθαι ως εισαγόμενο είδος μεταμοντέρνας έκφρασης. Στην πραγματικότητα μάλλον δεν έχουμε προσδιορίσει τα χαρακτηριστικά αυτού του θεατρικού είδους και τείνουμε να επαναλαμβάνουμε έναν «εύηχο» όρο που απλώς αντιλαμβανόμαστε ότι σχετίζεται με τις παραστατικές τέχνες.

Η σύγχυση οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι οι θίασοι που έχουν υιοθετήσει το «σωματικό θέατρο» πολύ συχνά δεν έχουν κοινά χαρακτηριστικά μεταξύ τους, αλλά και κάποιοι δεν διαφέρουν από τις θεατρικές ομάδες που δεν φέρουν τον τίτλο «σωματικό θέατρο». Εξετάζοντας τις ομάδες του physical theater των ΗΠΑ και της Αγγλίας, των χωρών όπου συστηματοποιήθηκε το είδος, θα μπορούσαμε να ορίσουμε ως σωματικό θέατρο κάθε παράσταση που το κύριο εκφραστικό της μέσο είναι η κίνηση του ανθρώπινου σώματος, πλαισιωμένη από μουσική και περιορισμένη «λεκτική συνεισφορά».

Οταν το σκηνικό κλέβει... μια παράσταση

Του Ανδρεα Pικακη, Η Καθημερινή, 11/5/2012

ΚΡΙΤΙΚΗ ΧΟΡΟΥ. Αυτό έγινε με το δίπτυχο που πρότεινε το Ολλανδικό Χοροθέατρο (NDT1) στο Μέγαρο Μουσικής (5/4). «Δίπτυχο», όμως ο καλλιτεχνικός διευθυντής και συν-χορογράφος με την Σολ Λεόν των έργων, Πολ Λάιτφουτ, στη συνέντευξη Τύπου μας είπε ότι το δεύτερο έργο, «Πεταλούδα», αποτελεί συγκινησιακά την εξέλιξη του πρώτου, «Πόθος». Γι’ αυτό και κάπως μείναμε μετέωροι στην τελική (;) εικόνα με τον χορευτή μόνο στη σκηνή, τους τεχνικούς να εμφανίζονται και τα φώτα της πλατείας να… αναβοσβήνουν. Οταν επανήλθαμε από το διάλειμμα, άλλοι χορευτές βρίσκονταν ήδη σε εξέλιξη κάποιας χορογραφίας που είχε ήδη ξεκινήσει.

Και στα δύο έργα τα σκηνικά ήταν των χορογράφων. Το δωμάτιο που γυρίζει αργά στο σκοτάδι, στον «Πόθο», και οι χορευτές ερμηνεύουν άλλοτε στο πάτωμα, άλλοτε στον αναποδογυρισμένο τοίχο ή στο ταβάνι, δεν είναι βέβαια εύρημα. Ηδη το 1951 στην ταινία «Βασιλικοί Γάμοι» του Στάνλεϊ Ντόνεν, ο Φρεντ Αστέρ χόρευε κλακέτες σε μονοπλάνο -παρακαλώ! - γύρω γύρω στο δωμάτιο, ανάποδα στο ταβάνι, λοξά στους τοίχους. Γύριζε το δωμάτιο σε μοχλό, γύριζε και η κάμερα. Μαγικό! Τώρα, με τη «ζωντανή» αίσθηση για το δράμα της υπό συζήτηση σχέσης του ζευγαριού μέσα στον κλειστό χώρο που αιωρείται, ο όλος αντίχτυπος είναι βέβαια διαφορετικός.

Ανατρεπτικό φινάλε για «Ρωμαίο και Ιουλιέτα» από την ΕΛΣ

Της Σαντρας Bουλγαρη, Η Καθημερινή, 11/5/2012

ΧΟΡΟΣ. Μία από τις πιο εντυπωσιακές ανατροπές που έκανε ο Ρενάτο Τζανέλα στη δική του χορογραφική προσέγγιση του έργου «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» για το Μπαλέτο της Λυρικής Σκηνής ήταν το φινάλε. Η πρεμιέρα της νέας αυτής παραγωγής δόθηκε προχθές το βράδυ (9/5) στην κατάμεστη αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη του Μεγάρου Μουσικής και χειροκροτήθηκε θερμά.

Το φινάλε λοιπόν ήταν μια ανατροπή που έδωσε μια συγκινητική, παθιασμένη θα έλεγα, ώθηση σε μια αξιέπαινη προσπάθεια. Η Ιουλιέτα βρίσκεται κοιμισμένη σ’ ένα γυάλινο φέρετρο (τι όμορφη εικόνα!) και ο Ρωμαίος, νομίζοντας ότι έχει πεθάνει, αυτοκτονεί με το μαχαίρι του. Συνήθως, στις κλασικές εκδοχές του μπαλέτου, βλέπουμε την Ιουλιέτα να ξυπνάει αφού ο Ρωμαίος έχει πεθάνει. Ο Τζανέλα μας ξαφνιάζει όταν στη χορογραφία του βάζει την Ιουλιέτα να ξυπνήσει λίγο πριν πεθάνει ο Ρωμαίος, χτυπάει τα χέρια της στο τζάμι του φέρετρου για να του τραβήξει την προσοχή, εκείνος την βλέπει, τη βγάζει έξω και χορεύουν, αγκαλιάζονται γεμάτοι πάθος όταν εκείνη συνειδητοποιεί ότι ο Ρωμαίος πεθαίνει στα χέρια της...

Περφόρμανς σε... Κοινή Θέα στην αυλή του Εθνικού Θεάτρου

Της Ιφιγενειας Διαμαντη, Η Καθημερινή, 11/5/2012

Τμήματα από σκηνικά παραστάσεων του Εθνικού Θεάτρου της τελευταίας δεκαετίας ανασύρθηκαν από τις αποθήκες και αποκτούν πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια εναλλακτική... «αυλή των θαυμάτων». Για πρώτη φορά στην εκατονταετή και πλέον ιστορία του, ο υπαίθριος χώρος του κτιρίου Τσίλλερ στην οδό Αγίου Κωνσταντίνου υποδέχεται το κοινό σε μια σειρά περφόρμανς, προβολών, παραστάσεων, και μουσικής -όλες με ελεύθερη είσοδο- που εντάσσονται στο πλαίσιο του κύκλου δράσεων του Εθνικού, «Εκλεκτικές Συγγένειες - Κοινή Θέα».

• Ο σχεδιασμός

Σήμερα, αύριο καθώς και την ερχόμενη Πέμπτη 17/5, Παρασκευή 18/9 και Σάββατο 19/9, από τις 20.30 έως τις 23.00, η αυλή της Κεντρικής Σκηνής του Εθνικού «αγκαλιάζει» όσους προσέλθουν και... θέσουν και εαυτούς σε κοινή θέα των γύρω πολυκατοικιών. Περφόρμανς με ιστορικά κοστούμια, έργο που διερευνά τη σχέση του Ιψεν με την Ελλάδα, συζητήσεις για τον ακάλυπτο, δείπνο από τον Αλέξανδρο Ψυχούλη με «άρωμα» μεταναστευτικής κουζίνας λόγω περιοχής, αλλά και περφόρμανς από τους Χρήστο Λούλη, Μανώλη Μαυροματάκη, Νίκο Ψαρρά, Λένα Παπαληγούρα και Βασίλη Παπαγεωργίου, πρόσωπα από τα πέντε φετινά έργα της Κεντρικής Σκηνής, περιλαμβάνει το πρόγραμμα που ξεκίνησε χθες. Η ιδέα ανήκει στο ελληνικό σκέλος του διεθνούς Architecture For Humanity, οργανισμού που σχεδιάζει δράσεις που ενσωματώνουν ποικιλία κλίμακας και χρήσεων, σχεδιάζοντας καινοτόμες, βιώσιμες και λειτουργικές κτιριακές δομές.

Οριστικοποιήθηκε το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών

Οριστικοποιήθηκε το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών 2012 και αναρτήθηκε πριν από λίγη ώρα στην επίσημη ιστοσελίδα του Φεστιβάλ www.greekfestival.gr. Σε αυτό, βρίσκονται οι ημερομηνίες και οι χώροι διεξαγωγής των εκδηλώσεων. Χωρίς «Μπερλίνερ Ανσάμπλ» και Μπομπ Γουίλσον, ούτε και Βασιλικό Θέατρο της Στοκχόλμης, αλλά με το βερολινέζικο θίασο «Σαουμπίνε» αντ' αυτών, προχωρά το Φεστιβάλ Αθηνών, στην αναμφίβολα δυσκολότερη διοργάνωση της τελευταίας επταετίας, από τότε που το ανέλαβε ο Γιώργος Λούκος. Για οικονομικούς και διαδικαστικούς λόγους, το «Μπερλίνερ Ανσάμπλ» ματαίωσε τις δύο παραστάσεις του -Σαίξπηρ, σε σκηνοθεσία Μπομπ Γουίλσον και το μονόλογο «Απλά περίπλοκο» του Μπέρνχαρντ, σε σκηνοθεσία Κλάους Πάιμαν. Επίσης, το Βασιλικό Θέατρο της Στοκχόλμης ματαίωσε την παράσταση «Σονάτα των φαντασμάτων» του Α. Στρίντμπεργκ. Την αυλαία του Φεστιβάλ, στις 8 Ιουνίου, δεν θα «σηκώσει» στην οδό Πειραιώς το «Μπερλίνερ Ανσάμπλ», αλλα το απολαυστικό δίδυμο από την Ελβετία, Ζίμερμαν και ντε Περό. Στο πρόγραμμα της Πειραιώς, οριστικοποιήθηκε για τις 21 και 23 Ιουνίου, ο βερολινέζικος θίασος «Σαουμπίνε», με το έργο «Δεσποινίς Τζούλια» του Α. Στρίντμπεργκ, σε σκηνοθεσία της Βρετανής Κέιτι Μίτσελ και με την «Επιστροφή του Οδυσσέα στην πατρίδα», σε σκηνοθεσία του Ούγγρου σκηνοθέτη Ντέιβιντ Μάρτον. Η εν λόγω παράσταση βασίζεται στην ομώνυμη όπερα του Κλαούντιο Μοντεβέρντι.

Καλοκαίρι με Σαίξπηρ και Βέρντι

ΛΥΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

«Ρωμαίος και Ιουλιέτα» στο Μέγαρο Μουσικής ανοίγουν την αυλαία του θερινού προγράμματος. Θα ακολουθήσουν ακόμα 44 παραστάσεις μέχρι τον Ιούλιο

«Τροβατόρε» στο Ηρώδειο και βραδιές χορού στη σκιά της Ακρόπολης περιλαμβάνει το καλοκαιρινό πρόγραμμα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής

Παρά τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες η «Εθνική Λυρική Σκηνή» εντείνει την εξωστρεφή της πορεία αυτό το καλοκαίρι. Στη δύσκολη οικονομική συγκυρία το μοναδικό λυρικό θέατρο της χώρας μας απαντά με 45 παραστάσεις -από μικρές παραγωγές έως όπερες στο Ηρώδειο- μέσα σε διάστημα τριών μηνών (Μάιος, Ιούνιος, Ιούλιος). Το καλοκαιρινό πρόγραμμα της Λυρικής «έχει σχεδιαστεί πάνω σε τέσσερις βασικούς άξονες: τις νέες παραγωγές όπερας, τις παραγωγές μπαλέτου, τα εκπαιδευτικά προγράμματα και τις δράσεις εκτός Αθηνών», τόνισε χθες κατά την παρουσίασή του ο καλλιτεχνικός διευθυντής της ΕΛΣ, Μύρων Μιχαηλίδης.

Δύο οι όπερες στο Ηρώδειο. Ο «Τροβατόρε» του Βέρντι, ένα από τα δημοφιλέστερα έργα του κορυφαίου Ιταλού δημιουργού που δικαίως έχει χαρακτηριστεί «το αρχετυπικό μελόδραμα του ρομαντισμού».

«Ταξίδια» στην ελληνική μυθολογία

ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Μια παράσταση για μικρούς και μεγάλους με αρχαίους μύθους από την Αργολίδα, τα «Ταξίδια του νερού» παρουσιάζεται σήμερα στον αρχαιολογικό χώρο του Ιερού του Ασκληπιού στην Επίδαυρο. Η παράσταση που απευθύνεται σε παιδιά δημοτικού και γυμνασίου στοχεύει στην ευαισθητοποίηση των παιδιών και των νέων σε θέματα παραδόσεων και γνωριμίας με την ελληνική μυθολογία, αξιοποιώντας τους μαγευτικούς αρχαιολογικούς χώρους στην περιφέρεια Πελοποννήσου. Παρουσιάζεται επίσης στον Αρχαιολογικό χώρο Μυκηνών (αύριο), στην Αρχαία Τίρυνθα (την Τετάρτη), στο Ναύπλιο (11, 12, 13/5) και στο Δήμο Ερμιονίδας (14/5). Το έργο, το οποίο δημιουργήθηκε από τον θίασο «Ωκύπους», είναι ένα ταξίδι στην Αργολίδα με θεματικό άξονα μύθους που σχετίζονται με το νερό. Οι μύθοι ζωντανεύουν μέσα από διαφορετικούς τρόπους αφήγησης οι οποίοι παρασέρνουν τα παιδιά σε ένα ταξίδι στον χώρο και τον χρόνο γεμάτο από ήχους, εικόνες, μυρωδιές και χρώματα.

«Περιμένοντας τον Γκοντό» στη Θεσσαλονίκη

Η παράσταση«Περιμένοντας τον Γκοντό» του Σάμουελ Μπέκετ, σε σκηνοθεσία Κωστή Καπελώνη, που παίχτηκε με επιτυχία στοΘέατρο Τέχνης Καρόλος Κουν το χειμώνα, θα παρουσιαστεί (16-20/5) στο Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς «Μελίνα Μερκούρη». Πρόκειται για το πιο γνωστό έργο του Ιρλανδού δραματουργού και ίσως το σημαντικότερο θεατρικό έργο του 20ού αιώνα. Εχει γίνει αντικείμενο πολλών ερμηνειών και συζητήσεων. Δύο άστεγοι αλήτες περιμένουν στη μέση του πουθενά την άφιξη κάποιου μυστηριώδους Γκοντό που θα τους σώσει, αλλά δεν έρχεται ποτέ. Τους πέντε ανδρικούς ρόλους του έργου ερμηνεύουν οι: Κάτια Γέρου, Δήμητρα Χατούπη, Μυρτώ Αλικάκη, Λουκία Πιστιόλα, Εύα Οικονόμου – Βαμβακά. Μετάφραση: Σουζάνα Χούλια. Κοστούμια: Κατερίνα Σωτηρίου. Κίνηση: Πωλίνα Κρεμαστά.