O JEAN-CLAUDE BRIALY..

Ο Jean-Claude Brialy που "έφυγε" στις 30 Μαΐου 2007, σε ηλικία 74 ετών (είχε γεννηθεί στις 30 Μαρτίου 1933 στο Aumale της Αλγερίας), ήταν ένας σπουδαίος ηθοποιός που έγινε γνωστός κυρίως από τις δεκάδες κινηματογραφικές ταινίες στις οποίες συμμετείχε, και με σκηνοθέτες όπως οι Λουί Μαλ, Κλοντ Σαμπρόλ, Φρανσουά Τριφό, Ερίκ Ρομέρ, Ανρί Βερνέιγ, Αντρέ Καγιάτ, Φιλίπ ντε Μπροκά, Ζακ Ντερέ, Μάουρο Μπολονίνι κ.α.

Ωστόσο έχει κι ένα μεγάλο κεφάλαιο της ζωής του αφιερωμένο στο θέατρο. Έργα στα οποία έπαιξε και μερικά από τα οποία σκηνοθέτησε:

1959 Les portes claquent, του Michel Fermaud (Théâtre Daunou)
1962 Un dimanche à New-York, του Norman Krasna
1965 Madame Princesse, του Félicien Marceau (Théâtre du Gymnase)
1968 La puce à l'oreille, του Georges Feydeau (Théâtre Marigny)
1971 Le ciel de lit, του Jean του Hartog (Théâtre du Palais-Royal)
1974 L'hôtel du libre échange, του Georges Feydeau (Théâtre Marigny)
1977 Si t'es beau, t'es con, του Françoise Dorin (Théâtre Hébertot)
1980 Madame est sortie, του Pascal Jardin (Comédie des Champs-Élysées)
1984 Désiré, του Sacha Guitry (Théâtre Edouard VII)
1986 Le Nègre, του Didier Van Cauwelaert (Théâtre des Bouffes-Parisiens)
1989 L'illusionniste, του Sacha Guitry (Théâtre des Bouffes-Parisiens)
1992 La jalousie, του Sacha Guitry σκηνοθεσία Jean-Claude Brialy (Théâtre des Bouffes-Parisiens, Théâtre du Gymnase, Marseille Théâtre des Célestins, Lyon, Festival de Ramatuelle)
1995 Monsieur de Saint-Futile, του Françoise Dorin, σκηνοθεσία Jean-Luc Moreau (Théâtre des Bouffes-Parisiens)
1998 Mon père avait raison, του Sacha Guitry, σκηνοθεσία Jean-Claude Brialy (Théâtre des Bouffes-Parisiens)
2003 Poste restante, του Noël Coward, σκηνοθεσία Jean-Claude Brialy (Théâtre des Bouffes-Parisiens)
2005 J'ai oublié de vous dire, Jean-Claude Brialy (Théâtre des Bouffes-Parisiens, Festival d'Anjou)

Υπήρξε διευθυντής στο Théâtre Hébertot (1977), καλλιτεχνικός διευθυντής στο Festival d'Anjou (1985-2001) και στο Festival de Ramatuelle (1985-2007), και διευθυντής στο Théâtre des Bouffes-Parisiens (1986-2007).

Ο ΔΑΜΙΑΝΟΣ ΖΑΡΙΦΗΣ

Τον νίκησε η παλιοαρρώστια του αιώνα μας, ο καρκίνος, και ο ευγενικός, αθόρυβος, και σεμνός δημιουργός Δαμιανός Ζαρίφης, "έφυγε" στα 61 του χρόνια. Ο Δ. Ζαρίφης γεννήθηκε στην Καβάλα. Σπούδασε στη σχολή Βακαλό και στα χρόνια της δικτατορίας στην ανώτατη Εθνική Σχολή Καλών Τεχνών - Διακοσμητικής, του Παρισιού, όπου συνδέθηκε με τη μετέπειτα σύζυγό του, κριτικό θεάτρου - θεατρολόγο Ελένη Βαροπούλου, με την οποία απέκτησαν μια κόρη. Επιστρέφοντας μετά τη μεταπολίτευση συνεργάστηκε με το «Θέατρο Τέχνης» για τα σκηνικά και κοστούμια του μπρεχτικού «Τρόμος και αθλιότητα του Γ' Ράιχ» (1974). Η συνεργασία του με το «Θέατρο Τέχνης» μετρά πάνω από 20 παραστάσεις. Περίπου 150 παραστάσεις (αρχαίου δράματος, κλασικού, σύγχρονου και ελληνικού ρεπερτορίου) μετρούν οι συνεργασίες του με το Εθνικό Θέατρο, το ΚΘΒΕ, το Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου, και πολλούς ιδιωτικούς θιάσους. Στο ενεργητικό του είχε σκηνικά - κοστούμια για έντεκα όπερες (Λυρική Σκηνή, Μέγαρο Μουσικής) και για 17 ταινίες. Η τελευταία δουλιά του στο θέατρο ήταν για το «Ψέμα στο ψέμα», στο «Μουσούρη» και η τελευταία κινηματογραφική (δεν πρόλαβε να τη δει γιατί δεν ολοκληρώθηκε ακόμη), η - διεθνούς συμπαραγωγής - ταινία «Ελ Γκρέκο», σε σκηνοθεσία Γιάννη Σμαραγδή. Απέσπασε το βραβείο Σκηνογραφίας του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για την ταινία του Βασίλη Βαφέα «Ο έρωτας του Οδυσσέα», εξ ημισείας, με την Ε. Νάθενα, το βραβείο Ενδυματολογίας για την ταινία του Παντελή Βούλγαρη «Νύφες» και το βραβείο του Θεατρικού Μουσείου.