Saturday, April 19, 2008

Οι νέοι ανεβάζουν «Πλούτο»


Τι κρίμα που ο Κάρολος Κουν δεν ήταν εκεί να τους καμαρώσει! Εβδομήντα δύο χρόνια μετά την πρώτη παράσταση του «Πλούτου» στο Κολέγιο Αθηνών, υπό τις δικές του σκηνικές οδηγίες, μαθητές του σχολείου μαζί με παιδιά από την Μεγάλη του Γένους Σχολή και το Ζάππειο Εκπαιδευτήριο ζωντάνεψαν και πάλι το έργο του Αριστοφάνη, τόσο στο Θέατρο του Κολεγίου όσο και στο θέατρο Muaammer Karatza στο Πέραν της Κωνσταντινούπολης.

Το 1936, ο άνθρωπος που έμελλε να ιδρύσει το Θέατρο Τέχνης, σφραγίζοντας έτσι για δεκαετίες τα ελληνικά καλλιτεχνικά δρώμενα, εργαζόταν στο Κολέγιο ως καθηγητής αγγλικών κι επιχειρούσε τα πρώτα του βήματα ως ηθοποιός και σκηνοθέτης με τον θεατρικό όμιλο του σχολείου. Με τη φετινή παράσταση του «Πλούτου» ολόκληρη η μαθητική κοινότητα τίμησε τη μνήμη του, καθώς συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη γέννησή του.

Το έργο ανέβηκε σε μετάφραση Γ. Γιατρομανωλάκη, μουσική Γ. Ανδρέου και σκηνοθεσία Αγγ. Γκιργκινούδη, με τη συμμετοχή 25 μαθητών. Ανάμεσά τους οι Γ. και Μιχ. Λαουτσάκης, Αλ. Χρυσανθακόπουλος, Τ. Βασιλικιώτη, Χ. Παπαγεωργίου, Ντ. Ψυχογιός, Θ. Σωτηρίου και Ελ. Αναγνωστοπούλου. Οσο για τα έσοδα των παραστάσεων, θα διατεθούν στα παραπάνω κωνσταντινουπολίτικα εκπαιδευτήρια. [Κυρ. Ελευθεροτυπία, 20/4/2008]

Αυλαία στο γιαπί


Φέτος, ο γάλλος ποιητής Αρθούρος Ρεμπό απόλαυσε πολλών την προτίμηση στο αθηναϊκό θεατρικό σανίδι. Το έργο του «Μια εποχή στην κόλαση» παρουσιάστηκε στο «Θέατρο του Νέου Κόσμου» με ερμηνευτές τους Μάνο Καρατζογιάννη και Νίκο Πουρσανίδη και συγχρόνως από τον Αρη Ρέτσο σε μια πρωτοποριακή παράσταση. Και λίγο πριν κλείσει η σεζόν, η χαρισματική και αντιφατική προσωπικότητα του Ρεμπό επανέρχεται, μέσω του Εθνικού Θεάτρου, σε πρωτόγνωρες μάλιστα σκηνικές συνθήκες. Το «Rainbow» που σκηνοθετεί η Εφη Θεοδώρου θα παιχτεί από τις 7 Μαΐου και για 20 μόνο παραστάσεις στο ανακαινιζόμενο κτίριο Τσίλερ της Αγίου Κωνσταντίνου, στη σάλα χορού του δευτέρου ορόφου.

Σ' ένα ιστορικό θέατρο που βρίσκεται ακόμα στη φάση της ανακαίνισής του, το «Rainbow» ταξιδεύει άναρχα πάνω σε νησίδες που έχουν χτίσει στίχοι, ποιήματα, πολλές επιστολές και βιογραφικά στοιχεία του αιώνιου ταξιδευτή Ρεμπό καθώς και αποσπάσματα από το έργο του «Μια εποχή στην κόλαση» σε μετάφραση Χρ. Λιοντάκη. Η αίθουσα χορού, χωρίς παράθυρα, πόρτες και με τοίχους άβαφους (με μια ηχητική εγκατάσταση μόνο), θα στεγάσει μια παράσταση πιστή στο αιρετικό πνεύμα του εμπνευστή της Ρεμπό. Ενας διάδρομος θ' αποτελέσει τη σκηνή όπου εκατέρωθεν θα μοιραστούν με πρόχειρο τρόπο τα καθίσματα. Η πρόσβαση -ασφαλής όπως μας διαβεβαιώνουν- θα γίνεται από την κεντρική είσοδο της Αγίου Κωνσταντίνου, ενώ στην έξοδο του κτιρίου θα τοποθετηθούν χημικές τουαλέτες... [Της ΕΦΗΣ ΜΑΡΙΝΟΥ φωτ.: Π. ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 20/4/2008]

Ο ΓΙΑΩΡΓΟΣ ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΝΑ ΜΕΝΤΗ

...στο έργο του Πέτρου Ζούλια «Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου» -διασκευή του ομότιτλου βιβλίου της εγγονής της στιχουργού, Ρέας Μανέλη

1. Χρόνια ολόκληρα το θέατρο ταλανίζεται από μεταμοντέρνους ηθοποιούς, με την ευκολία που τους παρέχει το τρικ της αποδόμησης. Ολοι γνωρίζουν πως η σκηνή βρίσκεται κάτω από μια ιδιότυπη ομηρία, από «Αρσακειάδες», που υποκρίνονται τις «καταραμένες» ασκώντας το ρατσισμό τους στους θεατές. Την κατάσταση αυτή φροντίζουν να κρατούν σε μόνιμη επικαιρότητα μια ομάδα οικόσιτων δημοσιογράφων.

2. Η παράσταση που είδα ουδεμία σχέση έχει με την κατάσταση της νοσταλγίας, αντιθέτως την υπονομεύει συστηματικά, δημιουργώντας μέσα από την ερμηνεία της Νένας Μεντή ένα απόλυτο παρών. Ο,τι βλέπεις συμβαίνει τώρα. Η ηθοποιός δεν «παίζει», αλλά «πέφτει» μέσα στο πρόσωπο που υποδύεται μ' ένα πάθος που είχαμε ξεχάσει ότι υπάρχει - και ιδού η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου αυτοπροσώπως.

3. Το έργο αγγίζει και τη μόνιμη αρρώστια του ελληνικού τραγουδιού: Στίχοι με τον πήχη και παράδοση άνευ όρων στην πραγματικότητα, την οποία πολέμησε η Ευτυχία σαν Ταλιμπάν σε όλη της τη ζωή.

4. Η ερμηνεία της Μεντή ενάντια στον κυρίαρχο χαμαιλεοντισμό του σανιδιού κατορθώνει στις κρίσιμες στιγμές να αποδραματοποιεί τα γεγονότα και έτσι μπορεί να μας βοηθήσει να εκτιμήσουμε αυτό που μας συμβαίνει. Ετσι γίνεται πρότυπο ερμηνείας, ικανή να πλησιάσει κάθε πρόσωπο και να το φωτίσει.

5. Μετά την παράσταση, έσκυψα πάλι πάνω από τον Ζήσιμο Λορεντζάτο, όταν γράφοντας για τη μίμηση, διάλεξε αντί του αριστοτελικού ορισμού, τον πλατωνικό: «Οπως όλες οι τέχνες, η τραγωδία είναι μίμησις δι' ελέου και φόβου περαίνουσα την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν. Η τραγωδία δεν είναι τελικά, σύμφωνα με την εξήγηση αυτή, παρά ένα ψυχικό καθαρτικό (ονομασία παρμένη από την ιατρική), δηλαδή με τη συμπόνια ή με τη σπλάχνιση και το φόβο, στο θέαμα ή στην ανάγνωση. Δι' ελέου και φόβου, η τραγωδία στο τέλος καθαρίζει τη συμπόνια και το φόβο στον θεατή ή τον αναγνώστη (τα συναισθήματα αυτά ή τέτοιας λογής πάθη της ψυχής που υπάρχουν ανάμεσα μας). Περαίνουσα την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν, ήγουν σαν να λέγαμε τα καθαρίζει και τα ξεπλένει ομοιοπαθητικά, τα όμοια με τα όμοια: τη συμπόνια με τη συμπόνια και το φόβο με το φόβο».

6. Το νέο που έκανε την εμφάνισή του στο μικρό υπόγειο θεατράκι των Ιλισίων μάς αφορά άμεσα, θ' αφήσει το σημάδι του είτε έτσι είτε αλλιώς στα θεατρικά δρώμενα. Η Νένα Μεντή κατάφερε να ξυπνήσει τον υπνοβάτη θεατή που κατακλύζει τις σκοτεινές αίθουσες. Μετέτρεψε σε θαυμασμό την πολλές φορές δικαιολογημένη περιφρόνηση για την τέχνη των θεατρίνων. Εύχομαι και προσεύχομαι η προσπάθειά της να πολλαπλασιάζεται.


Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ
[Ριζοσπάστης, 20/4/2008]

«Μουσείο ανθρώπινης συμπεριφοράς» στο θέατρο «Σημείο»

Στο θέατρο «Σημείο» αύριο και την Τρίτη ξεκινάει το «ταξίδι» της θεατρικής εγκατάστασης «Μουσείο ανθρώπινης συμπεριφοράς». Πρόκειται για θεατρική εγκατάσταση, που αποτελεί πρόλογο του έργου του Πέτερ Χάντκε «Οταν δεν ήξερε ο ένας για τον άλλο», που θα ακολουθήσει. Οι θεατές κινούνται ελεύθερα μέσα σε ένα χώρο - μουσείο, όπου παρουσιάζονται συμπεριφορές, κείμενα, ήχοι, τραγούδια, δηλώσεις, προθέσεις, χαρακτήρες. Το «Μουσείο» αποτελείται από ελεύθερη γλυπτική ηθοποιών - ανθρώπων, ήχους και μουσικές. Περπατώντας ελεύθερα οι θεατές - επισκέπτες του «Μουσείου» παρακολουθούν τα όρια μεταξύ γλώσσας, ήχου, γλυπτικής. Θέματα, όπως αγάπη, θεός, η σχέση του ανθρώπου με τη θρησκεία, το φαγητό, τα ζώα, το κακό, το σεξ, παρουσιάζονται με ένα απενοχοποιημένο, καινούριο βλέμμα. Σκηνοθεσία - επιλογή των κειμένων: Νίκος Διαμαντής. Συμμετέχουν οι ηθοποιοί Ιωάννα Μακρή, Ελενα Αρβανίτη, Νίκος Καραγκιοζόπουλος, Νάσια Κυριάκου, Νίκος Παντελίδης, Αυγουστίνος Ρεμούνδος, Δανάη Ψυχογιού.

Joan Didion's Year of Magical Thinking

Common experience: Joan Didion and Vanessa Redgrave
Common experience: Joan Didion and Vanessa Redgrave
This month, British audiences will get the chance to see Vanessa Redgrave in the tale of grief, loss and magical thinking that took Broadway by storm. Here, Joan Didion tells how she turned her life into an award-winning play

  • Vanessa Redgrave on performing The Year of Magical Thinking
  • Alex Clark on Joan Didion's book The Year of Magical Thinking
  • Iam making these first notes on Monday, January 29, 2007. It is 11am in a rehearsal studio on West 42nd Street. New York winter light, floor-to-ceiling glass, a barre, the Bill T Jones dancers from the next studio taking a break in the corridor.

    The theatrical company for The Year of Magical Thinking has assembled here for the first of what will be 31 days of work to shape the play for previews beginning March 6 and its Broadway opening.

    There is Vanessa Redgrave, here from London to play the single part. There is David Hare, here from London to direct. There is the producer Scott Rudin, whose idea it was to make this play. There are the other producers, the marketing people, the advertising people, the press people.

    There are, it occurs to me uneasily, entirely too many people here this morning with one or another kind of investment in what happens between now and the opening.

    For that matter, I am one of these people. I am "the writer", or, in this instance, since I wrote not only the book from which the play takes its name but also the play itself, "the playwright".

    David Hare says a few graceful words to the company. It occurs to me, another uneasy thought, since he is in this case the director and I the writer, that David Hare has more graceful words at his disposal than I do.

    He explains that since he and Vanessa and I began rehearsal during two December days in London, we plan to pick up where we left it and will not do the traditional first-day read-through for the producers.

    I had not until now even known about the traditional first-day read-through for the producers. I know nothing, I say nothing, I concentrate on the model of the set Bob Crowley has designed. I have seen this model before, but now I recall a discussion in which someone mentioned sightlines... [article continues, Telegraph, 19/4/2008]

    Changing view: Joan Didion with her husband, the novelist John Gregory Dunne, and their daughter Quintana Roo in Malibu, California, in 1976

    Η Joan Didion με τον σύζυγό της, τον συγγραφέα John Gregory Dunne, και την κόρη τους Quintana Roo στο Malibu, California, το 1976

    Ο Αμλετ, καθαρό(ς), πια, στο Mnemopark

    Ο Αμλετ, καθαρό(ς), πια, στο Mnemopark

    Οσκάρας Κορσουνόβας, Κριστόφ Βαρλικόφσκι, Ρίμινι Πρότοκολ (Χέλγκαρντ Χάουγκ, Στέφαν Κάεγκι, Ντάνιελ Βέττζελ). Τρεις βραβευθέντες με το βραβείο «Νέες Θεατρικές Πραγματικότητες», τρεις διαφορετικές σχολές σκηνικής επεξεργασίας και προσέγγισης που στοιχειοθετούν τη σύγχρονη avant garde θεατρική σκηνή της Ευρώπης. Τρεις παραστάσεις που συζητήθηκαν πολύ κατά τη διάρκεια του Ευρωπαϊκού Θεατρικού Βραβείου στη Θεσσαλονίκη, εστιάζοντας στην υπαρξιακή και πολιτική διάσταση του θεάτρου και της τέχνης του 21ου αιώνα... [Ιωάννα Μπλάτσου, Ελεύθερος Τύπος, 19/4/2008]

    ΣΑΝ ΖΗΤΙΑΝΟΣ ΑΝΑΖΗΤΕΙ ΧΡΗΜΑΤΑ!

    Διαβάζω ότι στη... γύρα για χρήματα βγαίνει ο Νικήτας Τσακίρογλου, για να μη χάσει το Ευρωπαϊκό Βραβείο Θεάτρου! Δεν είναι δυνατόν... Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος ανακοίνωσε ότι θα έχει ευρεία σύσκεψη με εκπροσώπους φορέων της Θεσσαλονίκης τη Μεγάλη Πέμπτη και θα ζητήσει τη συνδρομή τους, για να μη χάσει η πόλη την έδρα του ευρωπαϊκού θεσμού.

    Αναζητά χρήματα ο Τσακίρογλου

    Οπως εξήγησε ο Ν. Τσακίρογλου, υπάρχει έλλειψη χρηματοδότησης από την Ευρωπαϊκή Ενωση και για τον λόγο αυτόν αναζητεί πόρους από τοπικούς φορείς. Η κίνησή του μόνο τυχαία δεν είναι, καθώς μόλις στην πρόσφατη τελετή λήξης του Ευρωπαϊκού Βραβείου Θεάτρου στη Θεσσαλονίκη η αντιπροσωπεία του Εθνικού Θεάτρου της Λευκορωσίας πρόσφερε μια ευρωπαϊκή σημαία στον ιδρυτή του θεσμού, Γάλλο πρώην υπουργό Πολιτισμού, Ζακ Λανγκ, ζητώντας η επόμενη διοργάνωση να γίνει στη χώρα τους.

    Κρ. Βαρλικόφσκι: ο Πολωνός που κατέκτησε την Ευρώπη


    Η Ευρώπη τουλάχιστον εδώ και μία οκταετία πίνει νερό στο όνομα του 46χρονου Πολωνού σκηνοθέτη Κριστόφ Βαρλικόφσκι. Στην Ελλάδα πρόσφατα μόνον αρχίσαμε να ανακαλύπτουμε, εξ αποστάσεως πάντα, τα θεατρικά και οπερατικά κατορθώματα του φοβερού αυτού παιδιού της ευρωπαϊκής σκηνής.

    Ακούγαμε για τον ανατρεπτικό «Αμλετ» του (2001), στον οποίο ο ήρωας-αρχέτυπο μεταμορφωνόταν σε κουρασμένο, φωνακλά αριστοκράτη που εξέπιπτε σε αλκοολικό κομμουνιστή. Μαθαίναμε για τη συγκλονιστική Σαρά Κέιν του («Καθαροί πια», 2002). Τον ανατρεπτικό «Ρομπέρτο Τσούκο» του Κολτές (1995). Αλλά -φευ- το «κενό» πρωτογενούς γνώσης κι επαφής μ' αυτόν τον «ρομαντικό του σύγχρονου κόσμου» (ο χαρακτηρισμός από την εισήγηση του 13ου Ευρωπαϊκού Βραβείου Θεάτρου, που τον τίμησε την περασμένη βδομάδα με το 10ο βραβείο «Νέες Θεατρικές Πραγματικότητες»), δεν έλεγε να αμβλυνθεί. Μέχρι την περασμένη εβδομάδα... [Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ, Ελευθεροτυπία, 19/4/2008]

    Ευρωπαϊκό Βραβείο Θεάτρου στη Θεσσαλονίκη


    Ολο το Free Belarus Theatre επί σκηνής. «Ολοι μαζί όπως μας συλλαμβάνουν», είπαν κι έκαναν το σύμβολο της αλληλεγγύης σε όλους τους πολιτικούς κρατούμενους της Λευκορωσίας
    Θεατρικές παραστάσεις και κινηματογραφήσεις, συμπόσια και συζητήσεις με το κοινό, παλιές και νεότερες παραγωγές, ακόμη και παραγωγές δημιουργημένες ειδικά για το γεγονός του Ευρωπαϊκού Βραβείου Θεάτρου· για τέσσερις μέρες, από την προπερασμένη Πέμπτη μέχρι την Κυριακή, η καρδιά του ευρωπαϊκού θεάτρου χτυπούσε στη Θεσσαλονίκη. Και μάλιστα, για δεύτερη συνεχή χρονιά.

    Πολλαπλά τα οφέλη. Δεν είναι μόνο οι παραστάσεις καλλιτεχνών της πρωτοπορίας (ακόμα και αν η βράβευσή τους δείχνει ότι οδεύουν πια την οδό του κατεστημένου), που, διαφορετικά, για να τις δει κανείς θα έπρεπε να ταξιδέψει στα τέσσερα σημεία της Ευρώπης. Στις εκδηλώσεις του βραβείου συμμετέχει μια πολυπληθής ομάδα από ξένους κριτικούς και δημοσιογράφους, από τον Καναδά μέχρι το Ιράν και την Ιαπωνία. Το κλίμα που δημιουργούν, η αύρα της συνάντησής τους, στην πόλη που φιλοξενεί το θεσμό είναι συναρπαστικά... [Του ΓΡΗΓΟΡΗ ΙΩΑΝΝΙΔΗ, Ελευθεροτυπία, 19/4/2008]

    «Γράμματα αγάπης» του Γκέρνι στο Χαλάνδρι

    A.R. Gurney

    «Η σκέψη ότι δεν θα μπορέσω ποτέ ξανά να της γράψω, να επικοινωνήσω μαζί της, να πάρω κάποιο στίγμα από κείνη, με γεμίζει με ένα αίσθημα κενού που είναι δύσκολο να περιγράψω/Ελα τώρα Αντυ, σταμάτα.../Την αγάπησα από τη μέρα που τη γνώρισα, όταν μπήκε στην τάξη στη Δευτέρα δημοτικού και φαινόταν σαν τη χαμένη πριγκίπισσα του Οζ...».

    Το έργο «Love Letters» του σύγχρονου Αμερικανού θεατρικού συγγραφέα A.R. Gurney (βραβευμένου με Πούλιτζερ) ανέβηκε για πρώτη φορά το 1989. Από τότε παίζεται με μεγάλη επιτυχία σε όλο τον κόσμο. Η σχέση ζωής δύο μεγαλοαστών Αμερικανών, του δικηγόρου Aντριου και της ζωγράφου Mελίσα, μέσα από την αλληλογραφία τους. Αύριο και μεθαύριο το βράδυ το έργο του Α. Ρ. Γκέρνι ανεβαίνει στο Κέντρο Τεχνών Χαλανδρίου από την καναδική ομάδα «Die is Cast». Η σκηνοθεσία είναι της διάσημης πρωταγωνίστριας του Royal Shakespeare Company Τζένι Κουέιλ. Στους κεντρικούς ρόλους η Κάθι Μίλαρντ και ο Ρ. Χ. Τόμσον... [Της Σαντρας Βουλγαρη, Η Καθημερινή, 19/4/2008]

    Biographies: A.R. Gurney

    “The theater, I think, is the best medium in which to approach the idea of changing, of throwing away your old assumptions and moving on, because it’s all about playing a part — it’s all about acting, all about masks and to what degree can you throw away the mask, right?

    — A.R.Gurney, quoted by Laura Collins-Hughes, American Theatre, Vol. 23, December 2006

    For nearly 20 years, a patrician duo sharing correspondence on a bare stage has enthralled audiences around the world. Critics have marveled at its utter simplicity, with actors and playwright conveying the fullness of a lifetime. Theatergoers from diverse generations and social backgrounds have wondered, “Can Andrew Makepeace Ladd III just throw away his pen and ‘be there’ for Melissa Gardner? Can he free himself through her while she stabilizes herself through him? Or must they pursue a zigzag dance that brings them close and pushes them apart?”

    “I think we’ve all had similar relationships,” says Annie Potts, the Melissa Gardner of the DC Lansburgh production. “As often happens in life, you think you just were so close to the brass ring of love, and it just slipped through your fingers. You go around again, and you reach a little harder for love and understanding.”

    This conflict between the heart’s desire and social destiny has been a familiar one for Albert Ramsdell Gurney. The playwright hails from the same blueblood WASP background as Andrew, Melissa and most of the main characters in his other plays.

    “Obviously I try to do in my plays what I’m trying to live out in my own soul,” Gurney has told Valparaiso Professor Arvid F. Sponberg, editor of A.R. Gurney: A Casebook (Routledge; 2004). The playwright adds that he’s “trying to be real in a world where those values are under question.” Similarly, as he has questioned the “decline and decay of values” that were once instilled in him as important, he has experimented with theatrical forms.

    “I have to explore the form even as I am exploring the values that I am trying to write about within the form,” says Gurney. The combination has created some of the most impressive plays in the contemporary American theater.

    Gurney’s Journey

    Born in Buffalo, New York on November 1, 1930, Gurney attended Williams College, where he was influenced by the creative musicals of fellow student (two years his senior) Stephen Sondheim. Gurney credits his collaboration with Sondheim for teaching him how to write scenes.

    After a stint in the Navy, Gurney attended Yale School of Drama and then taught Humanities at MIT. Although he began writing plays while at MIT, his success with The Dining Room allowed him to devote himself full time to play writing. Called by critic John Simon “one of America’s most prolific, diverse and unpredictable playwrights,” Gurney has written more than 30 plays, including Sylvia and the Cocktail Hour. Among his many honors, his Indian Blood recently won the 2007 Outer Critics Circle Award for “Outstanding Off-Broadway Play.”

    Love Letters began “accidentally” in the late 1980s when the playwright decided to switch from typewriter to computer. For his word processing exercises, he decided to write letters between two characters. As the duo took on a life of their own, their “epistolary exchange” evolved into a short story, then a play, opening off-Broadway and afterwards moving to Broadway in 1989. Performed in rotating casts by such theatrical luminaries as Stockard Channing, Jason Robards, Colleen Dewhurst, Cliff Roberston and Elaine Stritch, the play caught the eyes of Ted Weiant in LA. Over several years at Beverly Hills’ Canon Theater, Weiant directed some 200 stars, including Carol Burnett, Brian Dennehy, Mel Gibson, Sissy Spacek, Charlton Heston, Gena Rowlands, Ben Gazarra and Annie Potts, who performed with Tim Curry.

    The part has become a favorite of Potts, who has played the role a number of times in recent years, including last January in the San Francisco Bay Area with present co-star James Hugh Taylor.

    Taylor, an actor and script writer, was immediately impressed by the economy with which Gurney’s words convey not only individual emotions but decades of changing American life. Says Taylor, “Taken as a play, Love Letters is matchless. Gurney provides exactly the words you need for every stage in the constant change and transformation of two lives.”

    Although the play’s depictions of lost opportunities vary from hilarious to poignant, Gurney feels that American optimism dominates his work. He says that “there is always either a lost city on a hill, a lost community that was once good, or a possibility of a better world that we should strive for.”

    Potts finds this hopeful longing amidst the separation of the two characters in Love Letters. “Gurney’s gift to us,” she says, “is that we can change. We can recognize and acknowledge those rare people who have been there in the wings for us over the years.”

    Love Letters runs August 24 and 25, 2007 at the Lansburgh Theatre in Washington, DC.

    Friday, April 18, 2008

    ΒΟΛΤΑ ΣΤΑ ΘΕΑΤΡΑ ΤΟΥ ΕΡΧΟΜΕΝΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ

    Μεγάλα θεάματα, καινούργιες ελληνικές κωμωδίες, επαναλήψεις και ανανεωμένες παραστάσεις έχουν να δουν τα μάτια μας

    Η σεζόν μόλις ολοκληρώθηκε, αλλά τα πρώτα σχέδια στις αθηναϊκές σκηνές ήδη καταστρώθηκαν


    Φωτογραφία
    Ο Γιάννης Μπέζος (αριστερά) και ο Σταμάτης Φασουλής από τον Φεβρουάριο του 2009 θα είναι στο «Κλουβί με τις τρελές» στο Παλλάς
    Αλλαγές, ανανεώσεις, επαναλήψεις: η προσεχής θεατρική σεζόν στις αθηναϊκές σκηνές φαίνεται να διαθέτει απ΄ όλα: και μεγάλα θεάματα και καινούργιες ελληνικές κωμωδίες και παραστάσεις που λόγω εφετινής επιτυχίας πήραν παράταση. Αν και δεν έχουν κλείσει όλες οι δουλειές, μια βόλτα στα αθηναϊκά θέατρα (του 2008-2009) δίνει μια πρώτη γεύση από όλα εκείνα που περιμένουν να δουν τα μάτια μας... [ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΜΥΡΤΩ ΛΟΒΕΡΔΟΥ, Το Βήμα, 19/4/2008]

    Thursday, April 17, 2008

    «ΕΤΣΙ ΚΑΝΟΥΝ ΟΛΕΣ» ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΙΑΡΟΣΤΑΜΙ

    Το όνομα του Αμπάς Κιαροστάμι είναι το κερασάκι στην τούρτα της ολικής επαναφοράς της Εθνικής Οπερας της Αγγλίας. Μόλις πριν από έξι χρόνια η English National Opera βρισκόταν αντιμέτωπη με τη χρεοκοπία, αλλά οι τολμηρές επιλογές των ανθρώπων της είχαν εντυπωσιακά αποτελέσματα: αύξηση της προσέλευσης κατά 82% στην τρέχουσα σεζόν και κέρδη που υπολογίζονται στο ένα εκατομμύριο λίρες.

    Ο πολυβραβευμένος Ιρανός δημιουργός θα σκηνοθετήσει την κωμωδία του Μότσαρτ «Ετσι κάνουν όλες». «Είναι πολύ καλός στο να σκηνοθετεί έντονες ανθρώπινες σχέσεις στις ταινίες του, το οποίο νομίζω θα είναι τέλειο για τη συγκεκριμένη όπερα», δήλωσε στον «Γκάρντιαν» ο καλλιτεχνικός διευθυντής του οργανισμού Τζον Μπέρι. Η νέα παραγωγή θα κάνει πρεμιέρα τον Ιούλιο στο πλαίσιο του Φεστιβάλ της Aix En Provence. Εκτός από τον Κιαροστάμι, το ντεμπούτο της στην Εθνική Οπερα της Αγγλίας θα κάνει και η ηθοποιός Φιόνα Σο, σκηνοθετώντας το έργο «Riders to the Sea» του Ralph Vaughan Williams. Ο Μπέρι μίλησε και για τις δυσκολίες του να πείσει σκηνοθέτες του θεάτρου και του σινεμά να δουλέψουν στην όπερα. «Αντιμετωπίζουν την όπερα σαν κάτι συντηρητικό και η αλήθεια είναι ότι στο Λονδίνο η όπερα είναι αρκετά συντηρητική. Αλλά αν πας στο Βερολίνο, στο Αμστερνταμ ή στο Παρίσι, είναι πολύ λιγότερο». Tην επόμενη σεζόν θα επαναληφθεί και η μεγάλη επιτυχία του λονδρέζικου οργανισμού: η «Μαντάμ Μπάτερφλαϊ» σε σκηνοθεσία του πρόωρα χαμένου Αντονι Μινγκέλα.

    ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΟ ΣΕΗ

    Αρχαιρεσίες για την ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου για τα επόμενα δύο χρόνια έχει τη Μ. Δευτέρα το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών. Η ψηφοφορία θα γίνει στα γραφεία του ΣΕΗ στην Αθήνα (Κάνιγγος 33), στο ΚΘΒΕ στη Θεσσαλονίκη και στις έδρες όσων ΔΗΠΕΘΕ θα λειτουργούν. Η εκλογική διαδικασία θα διαρκέσει από την ανατολή μέχρι τη δύση του ήλιου. Απαραίτητη προϋπόθεση για να ψηφίσει κανείς είναι να προσκομίσει βιβλιάριο υγείας του ΙΚΑ (έστω κι αν δεν είναι θεωρημένο), αστυνομική ταυτότητα και την επαγγελματική ταυτότητα του ΣΕΗ.

    ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ!

    Το Ελληνικό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, σε συνεργασία και με την υποστήριξη του Εθνικού Κέντρου Θεάτρου και Χορού του υπουργείου Πολιτισμού, διοργανώνει (14-18/5) το «Σύστημα Αθήνα», θεσμό που επιδιώκει την επικοινωνία της ελληνικής με τη διεθνή θεατρική δημιουργία. Φέτος ο θεσμός θα παρουσιάσει επιλεγμένες παραστάσεις της χειμερινής περιόδου 2007-2008, σε εκπροσώπους ξένων θεάτρων και θεατρικών φεστιβάλ.

    Την επιτροπή επιλογής των παραστάσεων αποτελούν οι: Ιωαννίδης Γρηγόρης, Καββαθάς Διονύσης, Καλτάκη Ματίνα, Καμαρωτός Δημήτρης, Κατερίνα Κοσκινά, Πασχάλης Στρατής, Πατσαλίδης Σάββας, Πετάση Ελένη, Τσατσούλης Δημήτρης, Τσεκούρα-Ευθυμίου Ντένη.

    Οι παραστάσεις (βασικές και αναπληρωματικές) που επιλέχθηκαν είναι οι εξής (αλφαβητικά): «Αηδίασμα», «Αίμα κακό», «ΑΩ», «Βυσσινόκηπος», «Ενας στους δέκα », «Ερωτευμένη νεκρή», «Η ήμερη», «Θείος Βάνιας», «Less», «Λεωφορείο ο Πόθος», «Λιωμένο βούτυρο», «Μεταμορφώσεις», «Mademoiselle Julie», «Νεκρή φύση σε χαντάκι», «Ο Μεγαλέξανδρος και ο καταραμένος δράκος», «Ορλάντο», «Ποιος είναι ο κύριος Κέλερμαν και γιατί λέει όλα αυτά τα βρωμερά πράγματα για μένα;», «Πλαστελίνη», «Στάλιν, μια συζήτηση για το ελληνικό θέατρο», «Στο βυθό».

    ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ: ΟΙ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ


    «Βάτραχοι»
    Το Εθνικό Θέατρο προγραμματίζει για το καλοκαίρι παραστάσεις και εκπαιδευτικές δράσεις όχι μόνο στην Επίδαυρο, στην Αθήνα, αλλά και πανελλαδικά και στο εξωτερικό. «Οι ιστορίες από το Δάσος της Βιέννης», του Εντεν φον Χόρβατ, παρουσιάζονται σε συμπαραγωγή του Εθνικού Θεάτρου με το Φεστιβάλ Αθηνών, σε σκηνοθεσία του Γιάννη Χουβαρδά. Μετάφραση: Γιώργος Δεπάστας. Σκηνικά - κοστούμια: Herbert Murauer. Μουσική: Νίκος Πλάτανος. Διανομή: Ολγα Δαμάνη, Νίκος Κουρής, Αλέκα Παΐζη, Γιώργος Γλάστρας, Θέμις Μπαζάκα, Δημήτρης Ημελλος, Γιώργος Τζαβάρας, Θεμιστοκλής Πάνου, κ.ά.

    Με δύο παραστάσεις συμμετέχει στα Επιδαύρια (θα περιοδεύσουν σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο): Οι «Βάτραχοι» του Αριστοφάνη σε διασκευή - σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη θα παρουσιαστούν στις 11, 12/7 στην Επίδαυρο, αμέσως μετά την πρεμιέρα τους στο θέατρο «Φρύνιχος» στους Δελφούς (4/7). Μετάφραση Νίκου Χαραλαμπόπουλου. Σκηνικά - κοστούμια Ελλης Παπαγεωργακοπούλου. Μουσική Γιάννη Χριστοδουλόπουλου. Χορογραφία Φωκά Ευαγγελινού. Διανομή: Στεφανία Γουλιώτη, Δημήτρης Λιγνάδης, Γιώργος Μαρίνος, Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Δήμητρα Ματσούκα, Βαγγέλης Χατζηνικολάου, κ.ά.

    Η Ρούλα Πατεράκη σκηνοθετεί τη δεύτερη, δίπτυχη, παράσταση: «ΟΙΔΙΠΟΥΣ Τύραννος - Επί Κολωνώ» του Σοφοκλή σε ενιαία παράσταση που θα παρουσιαστεί στις 8, 9/8 στην Επίδαυρο. Μετάφραση Γιάννη Λιγνάδη - Ρούλας Πατεράκη. Διασκευή Ρούλας Πατεράκη. Σκηνικά Εύας Μανιδάκη. Κοστούμια Αγγελου Μέντη. Μουσική Δημήτρη Καμαρωτού. Διανομή: Μιχαήλ Μαρμαρινός, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Μάνια Παπαδημητρίου, Δημήτρης Πιατάς, Μάνος Βακούσης, Νίκος Χατζόπουλος, κ.ά.

    «Η ωραιότερη ιστορία του κόσμου», του Βασίλη Μαυρογεωργίου, θα παιχτεί για όλα τα παιδιά, ανά την Ελλάδα. Στο πλαίσιο των εκπαιδευτικών δράσεων του Εθνικού Θεάτρου, η 9η Θερινή Ακαδημία με τίτλο «Αναχρονισμοί» θα πραγματοποιηθεί στη Λευκωσία (29/6 - 11/7).

    Ο αισχυλικός «Προμηθέας δεσμώτης», που ήδη παρουσιάστηκε σε Αθήνα, Χονγκ Κονγκ και Γερμανία, ταξιδεύει στο Πεκίνο για το «Ετος Ελλάδας» στην Κίνα (18, 19/9). Μετάφραση Κ. Χ. Μύρη. Σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη. Σκηνικά Ερσης Δρίνη. Κοστούμια Γιάννη Μετζικώφ. Μουσική Δημήτρη Παπαδημητρίου. Χορογραφία Δημήτρη Σωτηρίου. Παίζουν: Νίκος Αρβανίτης, Λυδία Φωτοπούλου, Αριστοτέλης Αποσκίτης, Χρήστος Νίνης, Θέμης Πάνου.

    Ο ΤΥΠΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ

    Μεγάλες παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου το καλοκαίρι. Στην Επίδαυρο αλλά και στη φεστιβαλική οδό Πειραιώς, όπως και στους Δελφούς και σε διάφορες πόλεις της περιφέρειας, θα βρεθεί το καλοκαίρι το Εθνικό Θέατρο, με παραστάσεις που υπογράφουν οι Γιάννης Χουβαρδάς, Ρούλα Πατεράκη, Δημήτρης Λιγνάδης, Βασίλης Μαυρογεωργίου… [Η Καθημερινή]

    Ιστορίες με Οιδίποδα και Βατράχους. Με νέες αφίξεις και με μια έντονη διάθεση για (θεατρικό) παιχνίδι, ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου Γιάννης Χουβαρδάς ανακοίνωσε χθες το πρόγραμμα για το προσεχές καλοκαίρι, καλωσορίζοντας πρόσωπα και ιδέες με την ευχή να πάνε όλα καλά. «Με εχέγγυο το ταλέντο και τη σοβαρότητά τους,την εμπειρία και την κλασική τους παιδεία θα κατεβούν για πρώτη φορά στην Επίδαυρο η Ρούλα Πατεράκη και ο Δημήτρης Λιγνάδης » είπε σχετικά, ενώ οι ίδιοι οι σκηνοθέτες έδωσαν το στίγμα τους... [Το Βήμα]

    Οιδίπους... δύο σε ένα. «Τύραννος» και «Επί Κολωνώ» σε μια ενιαία παράσταση, έρχονται «Βάτρα - Χ» και «Ιστορίες από το Δάσος της Βιέννης». Πολλές φορές οι συνεντεύξεις Τύπου είναι κουραστικές και βαρετές. Η χθεσινή στο Εθνικό Θέατρο, κατά την οποία παρουσιάστηκαν οι τρεις καλοκαιρινές παραγωγές του, χάρη στο χιούμορ και τις παρεμβάσεις του Γιώργου Μαρίνου, είχε κέφι και ζωντάνια. Και φυσικά πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τρεις από τις παραστάσεις που θα απασχολήσουν το θεατρόφιλο κοινό το καλοκαίρι… [Έθνος]

    Ρεμίξ αρχαίου δράματος. ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΕΒΓΑΛΕ ΤΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΑ ΤΟΥ. Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ. Μεγάλες πρωτιές στην Επίδαυρο θα ζήσουμε αυτό το καλοκαίρι χάρη στο Εθνικό Θέατρο. Ετοιμάζει τριπλό θερινό «χτύπημα», με ανατρεπτικές σκηνοθετικές υπογραφές, επιδαυρικά ντεμπουταρίσματα και, κυρίως, ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσες συνθέσεις θιάσων. Ιδιαίτερα οι δύο τολμηρές επιδαυρικές προτάσεις του Εθνικού, που αμφότερες διασκευάζουν τα πρωτότυπα των αρχαίων ποιητών, απηχούν, σύμφωνα με τον Γ. Χουβαρδά, «την προσπάθεια της νέας καλλιτεχνικής διεύθυνσης να εμψυχώνει ιδέες και παραστάσεις με ερευνητικό κι ανανεωτικό χαρακτήρα». Μοναδική προϋπόθεση: «Να έχουν τα εχέγγυα ταλέντου και σοβαρότητας»… [Ελευθεροτυπία]

    Και η παρθενική σκηνοθεσία του διευθυντή. Ο Χόρβατ μπορεί να μην είναι ο αγαπημένος του ελληνικού κοινού και της ελληνικής σκηνής, είναι όμως ο αγαπημένος του Γιάννη Χουβαρδά. Και το αποδεικνύει επιλέγοντάς τον στην παρθενική του σκηνοθεσία ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου… [Ελευθεροτυπία]

    Το Εθνικό κατεβάζει... εθνική. Τρεις νέες παραγωγές και δύο τρέχουσες που θα συνεχιστούν σε καλοκαιρινή περιοδεία ανακοινώθηκαν κατά τη χθεσινή παρουσίαση του θερινού προγράμματος του Εθνικού Θεάτρου ενώ το ξεκαρδιστικό, αυθόρμητο και αυτοσχέδιο μονόπρακτο με πρωταγωνιστές τους Γιώργο Μαρίνο και Ρούλα Πατεράκη έκλεψε την παράσταση. Η Ρούλα Πατεράκη μάλιστα πρότεινε στον εθνικό μας σόουμαν ανοιχτή μελλοντική συνεργασία, ενώ ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού, Γιάννης Χουβαρδάς, ανέφερε ότι «η παράδοση του κτιρίου Τσίλερ, σύμφωνα με τις ως τώρα εκτιμήσεις, θα αρχίσει από το Σεπτέμβριο και θα ολοκληρωθεί το Νοέμβριο»… [Ελεύθερος Τύπος]

    ΧΟΡΟΘΕΑΤΡΟ Κ.Θ.Β.Ε. ΥΠΟΜΕΛΑΣ ΤΟΠΟΣ,


    Δημήτρης Σωτηρίου



    © Κ.Θ.Β.Ε./ Λίλα Σωτηρίου

    Το Χοροθέατρο του Κ.Θ.Β.Ε. παρουσιάζει στη σκηνή του Βασιλικού Θεάτρου από το Σάββατο 3 Μαΐου την παράσταση Υπομέλας τόπος.

    Ο Δημήτρης Σωτηρίου, που υπογράφει τη σκηνοθεσία και τη χορογραφία της παράστασης, στήνει μία εγκατάσταση σε συνεργασία με τον Αθανάσιο Κολαλά και την Λίλα Σωτηρίου με αφορμή τον Υπομέλανα τόπο (μία μικρή ομάδα νευρώνων στον εγκέφαλο) που «προεκτείνεται» σε: α. Τόπο συνάντησης όσων ξεχάστηκαν/ β. Αποσπασματική εμπειρία της πόλης/ γ. Χρόνο της περιπλάνησης και του στοχασμού/ δ. Ρέκβιεμ για τα καμένα όνειρα των ανθρώπων που έζησαν τη μεγάλη φωτιά του 1917. Μία παράσταση αφιερωμένη στη Θεσσαλονίκη του σήμερα και του χθες.

    Τα πρόσωπα του έργου, έντεκα ίσκιοι, ενεργοποιώντας μνήμες της πόλης φτιάχνουν ένα δικό τους «τελετουργικό»: μία αντανάκλαση της Θεσσαλονίκης στο πέρασμα του χρόνου. Λέξεις-κλειδιά που απασχόλησαν τους δημιουργούς κατά τη διάρκεια των προβών είναι: μνήμη, λήθη, αρμονία, δυσαρμονία, αντινομία, ισοπέδωση, αίσθηση, παραίσθηση, διαίσθηση...

    Σκηνοθεσία-Χορογραφία: Δημήτρης Σωτηρίου, Μουσική: Αλέξανδρος Ιωάννου, Σκηνικά-Κοστούμια: Αθανάσιος Κολαλάς, Video art - Επεξεργασία εικόνας: Λίλα Σωτηρίου, Δραματουργική επεξεργασία: Σοφία Χατζηβασιλείου, Βοηθός χορογράφος: Σύλβια Κατσαρού, Οργάνωση παραγωγής: Ιωάννα Λιάκου.

    Χορεύουν (με αλφαβητική σειρά): Μαρλέν Βερσιούρεν, Πόλυ Βόϊκου, Φάνια Γρηγορίου, Σοφία Καλπενίδου, Κωνσταντίνος Κατσαμάκης, Σταύρος Κόττας, Πέτρος Μάλαμας, Χάρης Πεχλιβανίδης, Έλενα Σγουραμάνη, Ηλίας Τσάκωνας, Πένυ Χριστοπούλου.

    Wednesday, April 16, 2008

    ΤΑ ΕΡΓΑ ΣΤΟ ΚΘΒΕ

    ► Μονή Λαζαριστών, Μικρό Θέατρο, (Κολοκοτρώνη 25-27, Σταυρούπολη)

    Volume

    Volume

    Volume της Άννελης Ξηρογιάννη, σε σκηνοθεσία Χριστίνας Χατζηβασιλείου

    Τετάρτη 16/4 στις 8 μ.μ., Παρασκευή 18/4 στις 8 μ.μ. , Κυριακή 20/4 στις 8 μ.μ.

    Συντελεστές: Σκηνοθεσία: Χριστίνα Χατζηβασιλείου, Σκηνικά-Κοστούμια: Αλεξάνδρα Μπουσουλέγκα, Ράνια Υφαντίδου, Μουσική: Γιώργος Χατζηβασιλείου, Φωτισμοί: Στράτος Κουτράκης, Βοηθός σκηνοθέτη: Άντυ Χαντζή, Οργάνωση παραγωγής: Χριστίνα Ζαχαροπούλου, Ηλίας Κοτόπουλος. Διανομή (με σειρά εμφάνισης): Μαριλύ Μήλια, Γιώργος Ρούφας, Γιάννης Παρασκευόπουλος, Ρούλα Παντελίδου, Μίλτος Σαμαράς, Δημήτρης Κολοβός, Αναστασία Γκολέμα.


    Μια παρτίδα σκάκι

    Μια παρτίδα σκάκι

    Μια παρτίδα σκάκι του Αντώνη Δωριάδη, σε σκηνοθεσία Εύης Δημητροπούλου

    Τετάρτη 16/4 στις 10 μ.μ., Παρασκευή 18/4 στις 10 μ.μ. , Κυριακή 20/4 στις 10 μ.μ.

    Συντελεστές: Σκηνοθεσία: Εύη Δημητροπούλου, Σκηνικά – κοστούμια: Αλεξάνδρα Μπουσουλέγκα, Ράνια Υφαντίδου, Μουσική: Κώστας Δημουλέας, Επιμέλεια κίνησης: Τατιάνα Μύρκου, Φωτισμοί: Στράτος Κουτράκης, Βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Αμανατίδου, Οργάνωση παραγωγής: Χριστίνα Ζαχαροπούλου, Ηλίας Κοτόπουλος. Διανομή: Στράτος Τζώρτζογλου, Καλλιόπη Ευαγγελίδου

    Ταξίδι στην έρημο

    Ταξίδι στην έρημο

    Ταξίδι στην έρημο του Γιάννη Παπάζογλου, σε σκηνοθεσία Νίκου Διαμαντή

    Πέμπτη 17/4 στις 8μ.μ.,Σάββατο 19/4 στις 8 μ.μ

    Συντελεστές: Σκηνοθεσία: Νίκος Διαμαντής, Σκηνικά-Κοστούμια: Αλεξάνδρα Μπουσουλέγκα, Ράνια Υφαντίδου, Φωτισμοί: Στράτος Κουτράκης, Δημιουργία-επεξεργασία βίντεο: Ιάσονας Κοκκινάκης , Βοηθός σκηνοθέτη: Ελένη Καλογεροπούλου, Οργάνωση παραγωγής: Χριστίνα Ζαχαροπούλου, Ηλίας Κοτόπουλος. Διανομή: Μαρίζα Τσάρη, Στέργιος Τζαφέρης, Κίμων Ρηγόπουλος. Φωνή: Θάλεια Σκαρλάτου
    Γιατί η Μαντόνα και όχι εγώ

    Γιατί η Μαντόνα και όχι εγώ

    Γιατί η Μαντόνα κι όχι εγώ του Μιχάλη Κόκκορη, σε σκηνοθεσία Λευτέρη Γιοβανίδη

    Πέμπτη 17/4 στις 10μ.μ., Σάββατο 19/4 στις 10 μ.μ.

    Συντελεστές: Σκηνοθεσία: Λευτέρης Γιοβανίδης, Σκηνικά-Κοστούμια: Αλεξάνδρα Μπουσουλέγκα, Ράνια Υφαντίδου, Μουσική επιμέλεια: Νίκος Βίττης, Κίνηση: Κώστας Γεράρδος, Δημιουργία βίντεο: Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος, Φωτισμοί: Στράτος Κουτράκης, Βοηθός Μοντάζ-βίντεο:Χάρης Φάρρος, Οργάνωση παραγωγής: Χριστίνα Ζαχαροπούλου, Ηλίας Κοτόπουλος. Διανομή (με σειρά εμφάνισης) : Ρένα Βαμβακοπούλου, Χρήστος Σουγάρης, Αστέρης Πελτέκης. Εμφανίζονται σε βίντεο οι ηθοποιοί: Άννα Γιαγκιώζη, Γιώργος Κιμούλης, Νένα Μεντή, Ιεροκλής Μιχαηλίδης.

    Τιμές εισιτηρίων: Κανονικό €20, Φοιτητικό €15, Λαϊκές παραστάσεις €12, Ομαδικό €10.

    1 εισιτήριο Χ 4 έργα € 50.

    ►Μονή Λαζαριστών Σκηνή Σωκράτης Καραντινός (Κολοκωτρώνη 25-27, Σταυρούπολη )

    Με τη σιωπή του Αλεχάντρο Κασόνα, σε σκηνοθεσία Νίκου Καραγέωργου

    Τετάρτη 16/4 , Πέμπτη 17/4 , Παρασκευή 18/4 στις 9 μ.μ.,
    Σάββατο 19/4 στις 6μ.μ και 9μ.μ.
    και Κυριακή 20/4 στις 7μ.μ.

    Συντελεστές: Διασκευή – Σκηνοθεσία: Νίκος Καραγέωργος, Μετάφραση: Ιουλία Ιατρίδη, Σκηνικά –Κοστούμια: Χριστίνα Κωστέα, Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη, Μουσική: Πάνος Δορμπαράκης, Μουσική επιμέλεια - Συνθέσεις Ήχων: Δημήτρης Ιατρόπουλος, Βοηθοί Σκηνοθέτη: Μαρία Διακοπαναγιώτου, Μαρίνα Γερμανού. Διανομή: Μίρκα Παπακωνσταντίνου, Κώστας Αρζόγλου, Χρήστος Βασιλόπουλος, Υρώ Λούπη, Άννα Μονογιού, Ειρήνη Ράπτη, Υβόνη Τζάφα, Προμηθέας Αλειφόπουλος, Σταύρος Μοίρας.

    Τιμές εισιτηρίων: Πλατεία 25 €, Εξώστης 20 €.

    Τηλέφωνο κρατήσεων: 2310 589102

    Πληροφορίες - Κρατήσεις:
    Τηλέφωνο ταμείων: 2310. 288000
    Βασιλικό Θέατρο – Ε.Μ.Σ.
    9:30 – 21:30
    Μονή Λαζαριστών 9:30 – 13:00 & 17:00 -21:30

    Η Αντιγόνη Βαλάκου θα υποδυθεί την Ιοκάστη

    Η Αντιγόνη Βαλάκου θα υποδυθεί την τραγική Ιοκάστη στις «Φοίνισσες» που σκηνοθετεί ο Σπύρος Ευαγγελάτος με το «Αμφι-Θέατρό» του για την Επίδαυρο (25, 26 Ιουλίου). Τη μετάφραση υπογράφει ο Κ. Χ. Μύρης, τη μουσική της παραγωγής ο Θάνος Μικρούτσικος και τα σκηνικά - κοστούμια ο Γιώργος Πάτσας. Στη διανομή και οι: Πέτρος Φυσσούν, Στέφανος Κυριακίδης, Κώστας Αθανασόπουλος, Σπύρος Μαβίδης, Τζίνη Παπαδοπούλου, Θανάσης Κουρλαμπάς, Νικόλας Παπαγιάννης, Δημήτρης Παπανικολάου.

    ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ!

    Με τρεις νέες παραγωγές υποδέχεται το Εθνικό Θέατρο τον Μάιο, λίγο προτού ανακοινώσει το θερινό ρεπερτόριό του και τη συμμετοχή του στο Φεστιβάλ Αθηνών. Με τον «Αίαντα» θα ανοίξει, αμέσως μετά το Πάσχα, η Νέα του Σκηνή, παρουσιάζοντας το αρχαιότερο από τα σωζόμενα έργα του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Μάρθας Φριντζήλα - πρεμιέρα στις 4 Μαΐου. Αμέσως μετά η Εφη Θεοδώρου θα παρουσιάσει το «Rainbow», μια μουσική παράσταση για τον Αρθούρο Ρεμπό, στο υπό ανακαίνιση κτίριο του Τσίλερ επί της Αγίου Κωνσταντίνου (στις 7 Μαΐου). Τέλος στις 9 Μαΐου σειρά έχει ο «Ασχημος» του Μάριους φον Μάγενμπουργκ που ανεβάζει ο Θανάσης Σαράντος στη Β΄ Σκηνή του Σύγχρονου Θεάτρου της Αθήνας. Παράλληλα συνεχίζονται «Η ωραιότερη ιστορία του κόσμου» του Βασίλη Μαυρογεωργίου για τα παιδιά- στο Παιδικό Στέκι, ως τις 16 Μαΐου-, ενώ οι παραστάσεις του Καραγκιόζη θα διαρκέσουν ως τις 17 Μαΐου. Τέλος, «Ο πρίγκιπας του Χόμπουργκ» του Χάινριχ φον Κλάιστ, που παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή στη σκηνή του Κοτοπούλη-Ρεξ, θα παίζεται ως την 1η Ιουνίου.

    «Δοκιμές» στο Αμόρε

    Οι «Δοκιμές» επανέρχονται, για τελευταία χρονιά, στο Αμόρε, από τις 2 ως τις 31 Μαΐου. Πρόκειται για το φεστιβάλ πειραματικών παραστάσεων που βασίζεται αποκλειστικά σε ελληνικά κείμενα και στήνεται από νέους δημιουργούς. Αναλυτικά, θα παιχθούν τα έργα «Δρόμος» του Φίλιππου Φιλίππου (στην Κεντρική Σκηνή από τις 2 ως και τις 15/5), με τους Χρυσάνθη Αυλωνίτη, Αλέξανδρο Γιάννου, Μάριο Μέττη. Ακολουθεί το έργο του Πολυχρόνη Κουτσάκη «Χωρίς εσένα» (στον Εξώστη, από τις 3 ως και τις 14/5) σε σκηνοθεσία Φρύνης Λάλα, με τους Γιάννη Λεάκο, Φωτεινή Παπαχριστοπούλου, Νίκο Σάμπαλη και Δανάη Σκιάδη. Στη συνέχεια θα παρουσιαστούν τα έργα «Χιόνι στο στόμα» του Δημήτρη Καραντζά (στην Κεντρική Σκηνή από τις 20 ως και τις 31/5), με τους Νικόλα Αγγελή, Αννα Μακράκη, Ελένη Μολέσκη, Θάνο Παπακωνσταντίνου, Γιώργο Ψυχογιό. Και, τέλος, «Εβδομάδα χωρίς Κυριακή» του Οθωνα Λαμπρόπουλου (στον Εξώστη, από τις 21 ως τις 31/5), με τους Δέσπω Ζημιανίτη, Ευτέρπη Παπαευθυμίου, Νικόλα Φραγκιουδάκη.

    Tuesday, April 15, 2008

    «Ωκεανός πολύ μπλε»

    Από τις 6-31/5 στο φουαγιέ του θεάτρου «Επί Κολωνώ» η ομάδα «ΝΑΜΑ» θα παρουσιάζει το έργο «Ωκεανός πολύ μπλε». Αργά, σε ένα μπαρ που σε λίγο κλείνει. Ο Ρόμπερτ πίνει μόνος του, ο Ντάνι εισβάλλει βίαια. Η θάλασσα. Τα όνειρα. Η φαντασία. Η πραγματικότητα. Ενα βράδυ που θα θυμούνται για πάντα. Το έργο βασίζεται σε μυθιστόρημα του Τζον Πάτρικ Σάνλεϊ. Μετάφραση Αντονι Μπερκ, διασκευή - σκηνοθεσία Ελένης Σκότη, σκηνικό Γιώργου Χατζηνικολάου - Δάφνης Λαρούνη, φωτισμοί Βασίλη Κλωτσοτήρα, κοστούμια Δάφνης Λαρούνη. Παίζουν: Γιάννης Λεάκος, Μάνος Κανναβός.

    Πολυφωνική - πολυμορφική ελληνική «σοδειά»


    «Αυτές»
    Πολυάριθμη, πολυμορφική, πολυθεματική - πολλαπλάσια συγκριτικά με πολλές προηγούμενες περιόδους - ήταν η παρουσία του σύγχρονου ελληνικού θεατρικού έργου κατά το θεατρικό χειμώνα 2007 - 2008, που καθώς θα συνεχιστεί και το Μάηο, μπορεί να φέρει και άλλα. Η, ήδη, πλούσια χειμερινή «σοδειά» περιέλαβε πολύ αξιόλογα, καθαρώς δραματουργικά έργα, πειραματικής μορφής και γραφής κείμενα και θεατροποιημένα πεζά. Η υπογράφουσα τη στήλη έχει, ήδη, παρουσιάσει αρκετά, αλλά καθώς υπάρχουν, ακόμη, ουκ ολίγα που θεματολογικά και μορφολογικά αξίζουν αναφοράς - πριν λήξει ο θεατρικός χειμώνας - η στήλη θα επιχειρήσει μια συνοπτική, έστω, αποτίμηση κάποιων από όσα - από τις εκατοντάδες των χειμερινών παραστάσεων - προλαβαίνει να δει.
    -- «Οι αγνοούμενοι (Μια ενδιαφέρουσα ζωή)» (θίασος «Σαλτιμπάγκοι», θέατρο «Ροές»): Ο Βασίλης Κατσικονούρης είναι μια άκρως ελπιδοφόρα για το παρόν και το αύριο του ελληνικού θεατρικού έργου περίπτωση δραματουργού, με την κυριολεκτική έννοια της λέξης. Ο Β. Κατσικονούρης όλο και περισσότερο κατακτά την κλασική «μαστορική» της δραματουργίας. Γράφει πλήρες θέατρο, με ουσιώδη - επίκαιρου κοινωνιολογικού και όχι ομφαλοσκοπικού ενδιαφέροντος - θεματολογία. Με καλοχτισμένη μυθοπλοκή, που έχει αρχή, μέση, τέλος, συγκρουσιακές κορυφώσεις. Με αληθινούς ανθρώπινους χαρακτήρες. Με ζωντανή, καίρια, ανεπιτήδευτη γλώσσα. Μια ακόμα μεγάλη απόδειξη της δραματουργικής δεινότητας του Β. Κατσικονούρη... [συνέχεια ΕΔΩ]
    «Αγνοούμενοι (Μια ενδιαφέρουσα ζωή)»
    -- «Χωρίς μουσική» (στη «Θύρα Τέχνης»): Μια πολύ ουσιαστική θεματολογικά, ενδιαφέρουσα μορφολογικά, εύφορη, απολαυστική, δροσερή σκηνικά και υποκριτικά συνδημιουργία μιας ομάδας νέων καλλιτεχνών. Κύριος και καθοριστικότερος δημιουργός των βασικών συνισταμένων της παράστασης (κείμενο, ηχογραφημένη πρωτότυπη μουσική - ζωντανά τραγούδια, σκηνοθεσία) ο Κώστας Γάκης. Συνεργάτες του στο κείμενο οι - πολύ καλύτερες ερμηνευτικά - συμπαίκτριές του ηθοποιοί Δάφνη Καμμένου, Ιωάννα Αγγελίδη, Γεωργία Γεωργόνη και η σπουδάστρια δραματικής σχολής και βοηθός στη σκηνοθεσία, Ασπασία Αλεξίου. Η Ελενα Γεροδήμου ανέλαβε την εξαιρετική χορογραφία -κινησιολογία. Δημιουργικοί συντελεστές είναι οι: Νίκη Τριανταφυλλίδη (σκηνικό), Παναγιώτα Κοκκορού (κοστούμια), Θόδωρος Μαρσέλλος (φωτισμοί). Μια μουσικοχορευτική παράσταση, με έναν κειμενικό μύθο που αλληγορεί για τις σατανικές μεθόδους μιας δικτατορικής εξουσίας να παραπλανά, να καταπιέζει το λαό, να παρακολουθεί με φανερούς και αφανείς χαφιέδες της κάθε ύποπτο, να χρησιμοποιεί, να υποτάσσει τους καλλιτέχνες και τελικά να τους αχρηστεύει, αν εκείνοι από ευπιστία, αφέλεια, επιθυμία να γίνουν γνωστοί, δεχτούν να τη δοξάσουν, να «παίξουν» το σκοπό της, αν δεν επαγρυπνούν αδιάκοπα.
    -- «Αυτές» (εταιρικός θίασος ΣΕΗ «Συν-Ενα», «Θέατρο Παραμυθίας»): Το εκ γενετής, λαϊκής καταγωγής και ήθους, πηγαίο, πληθωρικό, άμεσο, εύστροφο, ευθύβολο κωμικό ταλέντο της ηθοποιού Ελένης Γερασιμίδου είναι πασίγνωστο. Ομως, ευρέως γνωστή δεν είναι η - επίσης πληθωρικού κωμωδιογραφικού και χιουμοριστικού αισθήματος -συγγραφική της ικανότητα. Η υπογράφουσα πριν λίγα χρόνια απόλαυσε το μικρό βιβλιαράκι της Ελένης Γερασιμίδου «Αυτές». Πρόκειται για σύντομες - πρωτοπρόσωπης εξομολογητικής αφήγησης αποκλειστικά γυναικείες ιστορίες - μνήμες της, από γυναίκες που έχει γνωρίσει, στις οποίες η ανδρική παρουσία δεν υπάρχει. Ιστορίες που, με γλυκόπικρα κριτικό, λεπτά ειρωνικό χιούμορ, ανάλαφρα μα κατά βάθος πολύ σοβαρά, με χαρακτηρολογική και ψυχογραφική εμβέλεια, με σεβασμό για τον αδύναμο κι άτυχο άνθρωπο - στην προκειμένη περίπτωση μικροαστικής αντίληψης γυναίκες - με κατανόηση και «συγχώρεση» για τις αδυναμίες χαρακτήρα ή κοινωνικής αντίληψης και συμπεριφοράς, για τις ανοησίες και τα προδιαγεγραμμένης αποτυχίας «όνειρά» τους, αποτυπώνουν γνώριμες σε όλους μας γυναίκες της «διπλανής πόρτας», νέες και ώριμες. Γυναίκες που λάθεψαν ή απέτυχαν στον έρωτα, στη συζυγική και κοινωνική ζωή, με την ανόητη, χωρίς ουσιαστικά ενδιαφέροντα, μικροαστική ζωή τους. Αυτές τις ιστορίες διασκευαστικά συνθεμένες σε μονολογικές και διαλογικές σκηνές, τις συνδέει ένα πρόσθετο πρόσωπο. Ενας άντρας, που λειτουργεί ως το πραγματικό ή φαντασιακό, κατακτημένο ή μη, αγαπημένο, μισημένο ή πεθαμένο «αντικείμενο του πόθου» των γυναικών... [συνέχεια ΕΔΩ]
    «Αίμα κακό»
    -- «Inoubliable» («Θέατρο Νέου Κόσμου»): Μια πρωτόφαντη, πειραματικού χαρακτήρα κειμενική γραφή, κάτι μεταξύ θεατρόμορφων και κινηματογραφικών κινουμένων σχεδίων κόμικ, με σπονδυλωτά επεισόδια και συντομότατους μονολόγους ή λίγους διαλόγους μεταξύ δύο - τριών προσώπων, σαν τις φράσεις - λεζάντες που συνοδεύουν εικόνες κόμικ, είναι το έργο «Inoubliable», του νέου κινηματογραφιiστή Βασίλη Χριστοφιλάκη, πρωτοεμφανιζόμενου στη θεατρική γραφή και στη σκηνοθεσία (με συν-σκηνοθέτη τον Πέτρο Καλογήρου). Στην αισθητική των μαυρόασπρων εικόνων κόμικ παραπέμπουν και τα μαύρα και γκρίζα σκηνικά - κοστούμια (Δημήτρης Κούσουλας), οι «σκοτεινοί» φωτισμοί (Τάσος Ζαφειρόπουλος), οι περούκες, το μακιγιάζ, η κίνηση, η στάση, η χειρονομία, το ήθος και η εκφορά του λόγου, η εκφραστική του προσώπου των ηθοποιών: Σταύρου Σιούλη, Αλέξανδρος Καλπακίδης, Μαριάννα Πουλουτιάδου, Βασιλική Βλάχου, Γιάννης Σιούπης, Τόνια Ζαφείρη... [συνέχεια ΕΔΩ]
    -- «Αίμα κακό» (θέατρο «Πορεία»): Απόλυτα υποκειμενικής ματιάς και έκφρασης κειμενικό, σκηνοθετικό και υποκριτικό πείραμα γύρω από τον περιπετειώδη, πλάνητα, «καταραμένο», καταστροφικό και αυτοκαταστροφικό ποιητή Αρτύρ Ρεμπό, είναι η παράσταση του Αρη Ρέτσου «Αίμα κακό». Αντλώντας στοιχεία από το έργο «Μια ζωή στην κόλαση», ο μοναχικής θεατρικής πορείας Α. Ρέτσος, προσπάθησε να «διαβάσει» την αντιφατική φύση του ποιητή και να συνταιριάξει τη ρηξικέλευθη σκέψη με τον άρρωστο ψυχισμό του. Είδε τον Ρεμπό σαν έναν αυτοαχρηστευόμενο, αυτοεκτιθέμενο, τραγικωμικό παλιάτσο, έναν θλιβερό, έρημο και διαχρονικό «θεατρίνο», μιας τρελαμένης κοινωνίας. Ενδιαφέρουσα η πειραματική «ανάγνωση» του Α. Ρέτσου, μόνον που ο προβληματικά προφερόμενος λόγος του και οι έντονοι σκηνικοί ήχοι που σκεπάζουν το λόγο, εμποδίζουν την κατανόηση του κειμένου του.
    «Χωρίς μουσική»


    [ΘΥΜΕΛΗ, ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 16/4/2008]

    Μίνα Αδαμάκη και Νόνη Ιωαννίδου

    Η Μίνα Αδαμάκη σκηνοθετεί την «προδοσία». Η Μίνα Αδαμάκη συνεχίζει να «φλερτάρει» με τη σκηνοθεσία. Σκηνοθετεί το έργο του Χάρολντ Πίντερ «Η προδοσία», που παρουσιάζεται στο θέατρο «Τόπος Αλλού» από τις 2 Μαϊου και για έναν μήνα, ενώ υπογράφει και τη μετάφραση, το σκηνικό και τη μουσική επιμέλεια. Πρόκειται για σύγχρονο έργο, που εμβαθύνει στις σχέσεις, στον έρωτα, στην απώλεια και στον θάνατο με τρόπο τόσο μοναδικό. Αναφέρεται στον ρόλο που παίζει το τυχαίο στη ζωή μας και πόσο μπορεί να μας καθορίσει.

    Η Νόνη Ιωαννίδου στο «Τζον Γαβριήλ Μπόργκμαν». Η Νόνη Ιωαννίδου θα αντικαταστήσει τη Φιλαρέτη Κομνηνού στις παραστάσεις του «Τζον Γαβριήλ Μπόργκμαν» που θα επαναληφθεί τον χειμώνα στο «Αλμα». Από τις παραστάσεις της σεζόν που «έσπασαν» ταμεία ήταν ο «Μπόργκμαν» του Ερρίκου Ιψεν. Η παραγωγή, που μετά το Πάσχα ταξιδεύει στη Θεσσαλονίκη, θα συνεχίσει και του χρόνου την πορεία της. Ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος, ο Γιώργος Μοσχίδης και η Κατερίνα Μαραγκού παραμένουν στη διανομή. Τη Φιλαρέτη Κομνηνού που θα πρωταγωνιστήσει τον χειμώνα στο «Ημερολόγιο ενός απατεώνα» του Οστρόφσκι, σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα, στο Εθνικό Θέατρο, θα αντικαταστήσει η Νόνη Ιωαννίδου.

    ΦΑΙΔΡΑΣ ΚΑΙ ΙΠΠΟΛΥΤΟΥ ΠΑΘΗ


    Με αφετηρία τον Ιππόλυτο του Ευριπίδη, Φαίδρα του Ρακίνα και Ιππόλυτος Καλυπτόμενος του Βασίλη Παπαγεωργίου: μια παράλληλη ανάγνωση. Υποσκήνιο του Βασιλικού Θεάτρου, 15-20 Απριλίου 2008 , 8 παρουσιάσεις

    Ολοκληρώνεται η πρώτη περίοδος λειτουργίας του Θεατρικού Εργαστηρίου του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Το Θεατρικό Εργαστήριο του Κ.Θ.Β.Ε. ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2007 με στόχο τη θεωρητική και πρακτική μελέτη θεατρικών κειμένων μέσα από διαφορετικές σύγχρονες υποκριτικές προσεγγίσεις. Η πρωτοβουλία αυτή – όπως μας πληροφορεί το δελτίο Τύπου του ΚΘΒΕ – βρήκε την ανταπόκριση τόσο των νέων καλλιτεχνών όσο και του κοινού της Θεσσαλονίκης που το αγκάλιασε θερμά από την αρχή.

    Οι σπουδαστές/ηθοποιοί, οι διδάσκοντες και οι συνεργάτες τους ετοιμάζονται τώρα για τον 3ο και τελευταίο κύκλο παρουσιάσεων. Μετά τους δυο πρώτους θεματικούς κύκλους, «Η Φιλονικία του Μαριβό και Καθαροί, πια της Σάρα Κέιν» σε σκηνοθεσία Γιάννη Παρασκευόπουλου και «Ο Υμπί στο Σχολείο: O Jarry και τα Αμερικανικά καρτούν» σε σκηνοθεσία Έκτορα Λυγίζου, ο τρίτος θεματικός κύκλος προσπαθεί να προσεγγίσει και να ερμηνεύσει μέσα από τα κείμενα του Ευριπίδη, του Ρακίνα και του Παπαγεωργίου τον τραγικό έρωτα Φαίδρας και Ιππόλυτου.

    Φαίδρας και Ιππόλυτου Πάθη

    Για τον 3ο θεματικό κύκλο πραγματοποίησαν σεμινάρια οι καλλιτέχνες: Αναστασία Θεοφανίδου, χορογράφος (κίνηση και ποιητικός Λόγος), Γιώργος Χριστιανάκης, συνθέτης (μουσική και Λόγος), Νικαίτη Κοντούρη, σκηνοθέτις ( Ήρωες και ήρωες: Λόγος και συναισθήματα). Σεμινάρια-Μaster classes πραγματοποίησαν οι: Στρατής Πασχάλης, συγγραφέας, μεταφραστής και Βασίλης Παπαγεωργίου, καθηγητής πανεπιστημίου στην έδρα Ελληνικής Λογοτεχνίας (Σουηδία).

    Στις παρουσιάσεις, που θα διαρκέσουν από τις 15 έως τις 20 Απριλίου του2008 , θα ακουστούν αποσπάσματα από τον Ιππόλυτο του Ευριπίδη και τη Φαίδρα του Ρακίνα σε μετάφραση Στρατή Πασχάλη.

    Ο Ιμπί στο σχολείο: O Ζαρί και τα αμερικάνικα καρτούν


    ©Περίσσης Ελευθέριος

    Υπεύθυνος σκηνοθέτης του 3ου θεματικού κύκλου είναι ο Νίκος Σακαλίδης. Τη σκηνογραφική και ενδυματολογική επιμέλεια έχει ο Ανδρέας Παρασκευόπουλος και υπεύθυνη παραγωγής είναι η Άννα Ιωακειμίδου. Καλλιτεχνική Υπεύθυνη του Θεατρικού Εργαστηρίου είναι η σκηνοθέτις Νικαίτη Κοντούρη. Παίρνουν μέρος οι: Εύη Αστρίδου, Μαρία Γεωργιάδου, Νίκος Δημητρόπουλος, Θύμιος Κούκιος, Ειρήνη Μουρελάτου, Μάμιλυ Μπαλακλή, Ίρις Νικολάου, Νάνα Παπαδάκη, Στέλλα Ράπτη, Μανώλης Τσίπος, Στέλιος Τράκας.

    • Σημείωμα του σκηνοθέτη Νίκου Σακαλίδη: Ο μύθος της Φαίδρας και του Ιππόλυτου όπως τον αντιμετωπίζουν τρία διαφορετικά θεατρικά έργα διαφορετικών εποχών (στην ουσία τέσσερα, αν συμπεριλάβουμε και τον χαμένο Ιππόλυτο καλυπτόμενο του Ευριπίδη, τα λίγα αποσπάσματα του οποίου έχει ενσωματώσει ο Παπαγεωργίου στο ομώνυμο έργο του): Μια προσπάθεια σύνθεσης σκηνών από αυτά τα έργα, που – ίσως - δημιουργούν ένα καινούργιο. Μια πειραματική προσέγγιση σε διαφορετικούς κώδικες, συμπεριφορές, αντιλήψεις, με επίκεντρο το ανθρώπινο πάθος και τις συνέπειές του. Στόχος η ανάδειξη των διαφορών και των συγγενών ανάμεσα σε εποχές και κοινωνίες μακρινές με γνώμονα τον άνθρωπο και η δημιουργία ενός σκηνικού ποιητικού σύμπαντος εν εξελίξει…

    Η Φιλονικία του Μαριβό - Καθαροί, πια της Σάρα Κέιν: μία παράλληλη ανάγνωση


    ©Ελευθέριος Περίσσης

    Ημέρες και ώρες ανοιχτών παρουσιάσεων: Τρίτη 15 Απριλίου 2008 (22:00), Τετάρτη 16 Απριλίου 2008 (22.00), Πέμπτη 17 Απριλίου 2008 (22.00), Παρασκευή 18 Απριλίου 2008 (22.00), Σάββατο 19 Απριλίου 2008 (15.00 και 21.00), Κυριακή 20 Απριλίου 2008 (15.00 και 21.00).

    Διαδήλωση θιάσου επί σκηνής

    Από το Θέατρο της Λευκορωσίας, κατά το κλείσιμο του 12ου Ευρωπαϊκού Βραβείου στη Θεσσαλονίκη

    «Επαναστατικά» έκλεισε η αυλαία του 12ου Ευρωπαϊκού Βραβείου Θεάτρου το βράδυ της Κυριακής στο κατάμεστο Βασιλικό Θέατρο της Θεσσαλονίκης. Πώς αλλιώς θα έβρισκαν την ευκαιρία τα 15 μέλη του Ελεύθερου Θεάτρου της Λευκορωσίας -που τιμήθηκε με «εύφημη μνεία»- να διαδηλώσουν από σκηνής τον αγώνα τους για μια ελεύθερη ευρωπαϊκή δημοκρατική χώρα, σηκώνοντας τα χέρια τους με το σήμα της νίκης χωρίς το φόβο διώξεων. «Ανεβαίνουμε μαζικά στη σκηνή επειδή συνήθως μας συλλαμβάνουν όλους μαζί και θέλουμε να είμαστε ενωμένοι. Προερχόμαστε από μια γκρίζα ζώνη σιωπής, φοράμε χειροπέδες και ασπρόμαυρα ρούχα όχι μόνο γιατί μας εκφράζει ο Χάρολντ Πίντερ, αλλά γιατί στη χώρα μας το χρώμα που επικρατεί είναι μόνο άσπρο - μαύρο. Για μας οι “Νέες Θεατρικές Πραγματικότητες” θα είναι πραγματικότητα όταν η Λευκορωσία γίνει μια ελεύθερη δημοκρατική ευρωπαϊκή χώρα», ανέφεραν παραδίδοντας στον πρώην υπουργό Πολιτισμού της Γαλλίας Τζακ Λανγκ μια σημαία της Ε.Ε. με το όνομα της Λευκορωσίας, «Belarus», και την πρόταση για τη διοργάνωση του ευρωπαϊκού θεσμού στην ελεύθερη Λευκορωσία.

    MEDEA ROMANIA
    6170  MEDEA ROMANIA.jpg

    «Είναι υπέροχο το συναίσθημα να μη φοβάται κανείς ότι η παράσταση θα διακοπεί και ότι ο ιδιοκτήτης του χώρου που μας φιλοξενεί δεν θα χάσει την άδεια», εξηγούσαν λίγες ώρες πριν οι Νικολάι Καλέζιν, θεατρικός συγγραφέας και η σύζυγός του Νατάλια Κολιάντα εκ των ιδρυτών ενός θιάσου που από το 2005 έχει ανεβάσει 10 παραστάσεις, έχει ταξιδέψει σε έντεκα χώρες και έχει προγραμματίσει περιοδείες ώς το 2010... [συνέχεια ΕΔΩ. Της Γιωτας Μυρτσιωτη, Η Κθαημερινή, 15/4/2008].

    ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ: Τέλος και αρχή παραστάσεων


    «Ο πρίγκιπας του Χόμπουργκ»
    Την ερχόμενη Κυριακή (20/4) ολοκληρώνονται οι εξής παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου: «Η τρικυμία» του Σαίξπηρ, σε σκηνοθεσία Νίκου Χατζόπουλου στο θέατρο «Κάππα». «Στο βυθό» του Γκόρκι, σε διασκευή - σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη στην Πειραματική Σκηνή («Από Μηχανής Θέατρο»). «Οι παίκτες» του Γκόγκολ, σε σκηνοθεσία Ελένης Μποζά στην Πειραματική Σκηνή («Από Μηχανής Θέατρο»). «Στάλιν, μια συζήτηση για το ελληνικό θέατρο» των Ακύλα Καραζήση - Μιχαήλ Μαρμαρινού, στη Νέα Σκηνή («Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας»). «Λιωμένο βούτυρο» του Σάκη Σερέφα, σε σκηνοθεσία Σίμου Κακάλα στη Νέα Σκηνή («Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας»).

    Οι παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου, που θα συνεχιστούν μετά το Πάσχα στο «Παιδικό Στέκι», είναι οι εξής: «Η ωραιότερη ιστορία του κόσμου» του Βασίλη Μαυρογεωργίου, μέχρι τις 16/5. «Καραγκιόζης» με τον Αθω Δανέλλη μέχρι τις 17/5. Στο «Κοτοπούλη - Ρεξ» θα συνεχιστεί, μέχρι την 1/6, η εξαιρετική παράσταση του κλασικού έργου του Χάινρ φον Κλάιστ «Ο πρίγκιπας του Χόμπουργκ», σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή.

    Ακολουθούν όμως και νέες παραστάσεις του Εθνικού: Από 4/5: «Αίας» του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Μάρθας Φριντζήλα στην Α΄ Σκηνή στο «Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας». Από 7/5: «Rainbow», μια μουσική παράσταση για τον Αρθούρο Ρεμπώ, σε σκηνοθεσία Εφης Θεοδώρου, σε υπό ανακαίνιση χώρο του κτιρίου Τσίλερ. Από 9/5: «Ο άσχημος» του Μάριους φον Μάγενμπουργκ, σε σκηνοθεσία Θανάση Σαράντου στη Β΄ Σκηνή στο «Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας».

    «Μύθοι γυναικών»: Μαρία Φαραντούρη και Λυδία Κονιόρδου



    Η Μαρία Φαραντούρη και η Λυδία Κονιόρδου σμίγουν στο «Παλλάς» (Βουκουρεστίου 5, Σύνταγμα, τηλ. 210.3213.100), σε μια παράσταση με τίτλο «Μύθοι Γυναικών», στις 3, 4/5 (9.30 μ.μ.), ενώ στις 7/5 θα την παρουσιάσουν στο «Εργοστάσιο» της Πάτρας. Μέρος των εσόδων θα διατεθεί στο Ιατρικό Κέντρο Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων.

    Η Μαρία Φαραντούρη αποδίδει εξαιρετικά έργα μεγάλων συνθετών, που έχουν επίκεντρο τη γυναίκα, ενώ η Λυδία Κονιόρδου απαγγέλλει ποιήματα και αποσπάσματα κειμένων επίσης μεγάλων δημιουργών. Μια διαδρομή από την αρχαία τραγωδία έως σήμερα, όπου τραγούδι και λόγος ενώνονται στη γυναικεία μορφή και στους μύθους της. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει έργα Μίκη Θεοδωράκη, Μάνου Χατζιδάκι, Θάνου Μικρούτσικου, Ελένης Καραΐνδρου κ.ά. - τραγούδια που σημάδεψαν την εποχή τους, όπως «Περσεφόνη», «Ελένη», «Φαίδρα», «Γογγύλα», «Ναυσικά», «Καλυψώ», «Κίρκη», «Ρόζα» κ.ά., καθώς και παραδοσιακά τραγούδια.

    Το 3ο Φεστιβάλ Νέων Θεατρίνων στο θ. Τόπος Αλλού

    Αρχίζει σήμερα, στις 6 μ.μ., το 3ο Φεστιβάλ Νέων θεατρίνων, μια πρωτοβουλία του θεάτρου «Τόπος αλλού», που ξεκίνησε το 2006 και επιδιώκει να γίνει το φεστιβάλ συνάντηση νέων προτάσεων, ζύμωσης θεατρικών ιδεών. Σήμερα, εμφανίζονται οι ομάδες:

    «Εστω»: «Δύο ιστορίες αγάπης κι άλλη μία», μια σπονδυλωτή παράσταση - ταξίδι στις ανθρώπινες σχέσεις. Επιμέλεια: Αντώνης Κουτρουμπής. Σκηνικά: Θένια Κουτρουμπή, κοστούμια: Ολγα Γερογιαννάκη. Παίζουν: Μιράντα Βατικιώτη, Ελένη Γιαννακοπούλου, Αντώνιος Δημητρίου, Χριστίνα Μαρσέλου, Κωστής Τάσσου, Τατιάνα Φραγκούλια.

    «DE PROFUNDIS»: «Εξομολόγηση». Ποιος καθορίζει τη ζωή μας; Ποιος αποφασίζει για μας πριν από εμάς; Μπορούμε να διαγράψουμε το παρελθόν μας; Συμβάλλουμε στο μέλλον μας ή είναι προκαθορισμένο; Η προσπάθεια και ανάγκη κάθε ανθρώπου για λύτρωση, μέσα από μια εξομολόγηση, όπου συγκρούονται χαρά και θλίψη, γέλιο και δάκρυ, ενθουσιασμός και απογοήτευση. Την ομάδα δημιούργησαν οι Γιάννης Παπλωματάς - Κατερίνα Μπαλαμώτη, με συμπαραστάτες τους Φουρλάνου Ουρανία, Φιστέ Συμεών, Σφακιανού Ανδρομέδα.

    «Εν Πλω»: «Γύρω - γύρω όλοι» της Δήμητρας Σκλάβου. Σκηνοθεσία: Παναγιώτης Ζουρνατζίδης. Μουσική: Γιώτα Ανδρικοπούλου. Συντελεστές: Κώστας Βασιλόπουλος, Μαρία Μπακέα, Γεωργία Μούργελα, Αλέξανδρος Μητρόπουλος, Γιώτα Ανδρικοπούλου, Δήμητρα Σκλάβου. Ενα σουρεαλιστικό κείμενο που αφορά τις ανθρώπινες σχέσεις.

    Monday, April 14, 2008

    Πέθανε ο Γάλλος ηθοποιός Jacques Morel


    Γνωστός για τους δεύτερους ρόλους που ερμήνευσε δίπλα στον Jean Gabin και τον Fernandel, ο Γάλλος ηθοποιός Jacques Morel πέθανε στα 87 του χρόνια. Ηθοποιός του κινηματογράφου και του θεάτρου, ενώ έπαιξε και σε τηλεοπτικές σειρές όπως στην "Julien Fontanes magistrat" κ.ά.

    Le comédien, Jacques Morel, dans le film "Royal Affairs in Versailles" (Sipa)

    Le comédien, Jacques Morel, dans le film "Royal Affairs in Versailles" (Sipa)

    Στη δεκαετία του '40 δούλεψε ως τραγουδιστής και μετά την Απελευθέρωση από τη γερμανική κατοχή ασχολήθηκε κυρίως με τον κινηματογράφο, κάνοντας μια αποδοτική καριέρα κοντά σε μεγάλους σκηνοθέτες όπως οι André Cayatte, René Clair ή ο Marcel Pagnol. Ο Jean Delannoy του έδωσε το ρόλο του Louis XVI στην ταινία "Marie-Antoinette, reine de France" το 1956, με την Michèle Morgan στο ρόλο της Αντουανέτας, και το 1959 έπαιξε στην ταινία "Maigret et l'affaire Saint-Fiacre" του ίδιου σκηνοθέτη, όπου πρωταγωνιστούσε ο Jean Gabin, και οι Michel Auclair, Valentine Tessier κ.ά.

    Acteur fétiche de Sacha Guitry


    Il avait été aussi le partenaire de Charles Vanel, son idole, dans "Les suspects", et de Fernandel dans "Topaze". Acteur fétiche de Sacha Guitry avec lequel il avait tourné notamment "Si Versailles m'était conté", il avait créé avec lui trois pièces dont "Le mari, la femme et l'amant". Il avait mené une carrière aussi riche au théâtre, devenant un pilier des pièces télévisées d'"Au théâtre ce soir" avec des oeuvres comme "Edmée" ou "Patate", mais aussi "J'y suis, j'y reste" où il campait un savoureux cardinal.

    Dernier rôle aux côtés de Serrault

    Sa dernière prestation remontait à 1993 dans "Knock" où il jouait le docteur Parpalaid aux côtés de son ami Michel Serrault. Il avait interrompu sa carrière après un malaise cardio-vasculaire au sortir d'une représentation. A partir des années 1960, il avait tourné également pour la télévision, incarnant divers héros ou cohéros de nombreuses séries comme "Quelle famille", "De nos envoyés spéciaux", "Miss", "Chateauvallon" et surtout "Julien Fontanes, magistrat". Aux côtés de Roger Carel "Astérix", il avait prêté sa voix à Obélix pour différentes adaptations au cinéma de la célèbre bande dessinée dans les années 1960 et 1970.

    ΠΑΤΡΙΣ ΣΕΡΟ: «Το θέατρο τιμωρεί τους τεμπέληδες»

    ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. Αγνοούσε την ύπαρξη του ευρωπαϊκού βραβείου θεάτρου ο Πατρίς Σερό. Αλλά το γνώρισε μια και καλή, όταν του ανακοίνωσαν ότι του απονεμήθηκε. «Διαπίστωσα ότι ο θεσμός ξεκίνησε πριν από 20 χρόνια», είπε. Μετά αναρωτήθηκε γιατί του απονεμήθηκε τόσο αργά. Αλλά, όπως πρόσθεσε γελώντας: «Κάλλιο αργά παρά ποτέ».
    Πατρίς Σερό
    Το βραβείο του το παρέλαβε από τον υπουργό Πολιτισμού Μιχάλη Λιάπη, στη χθεσινοβραδινή εκδήλωση απονομής των ευρωπαϊκών βραβείων θεάτρου στην Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, παρουσία του φίλου του και πρώην υπουργού Πολιτισμού της Γαλλίας Ζακ Λανγκ. Το βραβείο «Νέες Θεατρικές Πραγματικότητες» μοιράστηκαν η (απούσα λόγω ασθένειας) χορογράφος Σάσα Βαλτς και οι Κριστόφ Βαρλικόφσκι και «Rimini Protokoll». Ειδική μνεία δόθηκε και στον Λευκορώσο Νικολάι Καλέζιν. Ο Σερό χάρηκε που πήρε το βραβείο, «αν και δεν το χρειαζόμουν. Δεν σκέφτομαι τα βραβεία, αλλά το κοινό: πώς θα γίνω κατανοητός, πώς θα πω σωστά την ιστορία»... [συνέχεια ΕΔΩ. Του ΣΑΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ, Ελευθεροτυπία, 14/4/2008].

    ΙΨΕΝ «Εντα Γκάμπλερ»

    Φροντισμένη αλλά συμβατική «Εντα». **«Εντα Γκάμπλερ» στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Αγρινίου

    Η Λουκία Πιτσιόλα και ο Ζαχαρία Ρόχας στην Εντα Γκάμπλερ
    Η πρώτη σκηνοθεσία του Βασίλη Νικολαΐδη στο Αγρίνιο αφορούσε το τυπικό ανέβασμα ενός τυπικού για τα δραματολόγια των Δημοτικών Θεάτρων έργου. Μια καθαρή πρόταση, μια επιμελημένη και άκρως φροντισμένη όψη της «Εντα Γκάμπλερ», μας γύρισε πίσω σε ένα ρεπερτόριο κλασικό, χωρίς τις επιστρώσεις της ανανέωσης που φέρνει άλλοτε ο ενθουσιασμός του νέου και άλλοτε η κούραση του παλιού. Ευθεία, διόλου ευκαταφρόνητη και ίσως τελικά γενναιόδωρη πρόσκληση: στο Αγρίνιο είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε έναν σκηνοθέτη να υπηρετεί το ανέβασμα ενός κλασικού συγγραφέα και να διαχέεται στις ερμηνείες των ηθοποιών του. Στο πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα της παράστασης, η κεντρική ηρωίδα του Ιψεν αναλύεται σύμφωνα με την αιτιοκρατία που γέννησε κάποτε τον φροϊδισμό. Είναι περιττό να επαναλάβουμε σήμερα την περιγραφή της δαιμόνιας φύσης της, τα κρυφά συμπλέγματα του ψυχισμού και τα λημέρια του δυσερμήνευτου ερωτισμού της: οι περισσότερες άλλωστε από τις ερμηνείες μοιάζουν σήμερα ενοχλητικά συμβατικές. Μοιάζουν προϊόν μιας οπτικής που έβλεπε κάθε γυναίκα πέραν του ρόλου της σαν κάτι το αξιοπερίεργο, διεστραμμένο και (γοητευτικά) αινιγματικό. Σήμερα, πιστεύω, δεχόμαστε ότι μια γυναίκα μπορεί να «παίζει με όπλα», χωρίς να είναι κατ' ανάγκην ή κατά φύσιν λιγότερο γυναίκα και δέσμια μιας ανδρικής φιγούρας. Η σημερινή αντίληψη μάς επιτρέπει να αναζητούμε μιαν Εντα που απαιτεί την αυτοδιάθεση, χωρίς να εγκαταλείπει τη γυναικεία φύση της... [συνέχεια ΕΔΩ. Του ΓΡΗΓΟΡΗ ΙΩΑΝΝΙΔΗ, Ελευθεροτυπία, 14/4/2008].