[Λεζάντα: Πριγκίπισσα Κατερίνα η Renee Asherson, και Ερρίκος ο Laurence Olivier]Να που η Αγγλία, μέσα στην ταραχή της (εννοώ, με την αλλαγή ηγεσίας – φεύγει επιτέλους ο Μπλερ και δεν μας πολυενδιαφέρει ο διάδοχός του), δεν ξεχνά ότι η ζωή συνεχίζεται, ότι οφείλει στους προπάτορες και προγραμμάτισε και εκδηλώσεις για να γιορτάσει τα 100 χρόνια από τη γέννηση του μέγιστου Λόρενς Ολίβιε [Laurence Olivier, 1907-1989]. Στο Φεστιβάλ του Μπράιτον σκέφτηκαν να προβάλουν την πολυβραβευμένη σεξπιρική ταινία «Ερρίκος ο 5ος», την οποία είχε σκηνοθετήσει ο Ολίβιε και ερμήνευε τον επώνυμο ρόλο.
Είπαν, λοιπόν, να αφαιρέσουν τη μουσική του William Walton, να αναθέσουν στον Βρετανό συνθέτη Dominic Sewell το ξαναγράψιμο της μουσικής (από άκουσμα γιατί οι παρτιτούρες δεν σώζονται) και να προβάλουν την ταινία με συνοδεία ζωντανής ορχήστρας. Αυτό το εξαιρετικά περίπλοκο τεχνικά και καλλιτεχνικά εγχείρημα θέτει μια νέα βάση για την απόλαυση μιας κλασικής τανίας. Ο Ντόμινικ Σίγουελ εξηγεί τους λόγους ειδικά για τον Νίκο Βατόπουλο στην Καθημερινή.
Λέει ο Sewell: Χρειάστηκε να πάμε στην αρχική μήτρα και μέσα από μία περίπλοκη διαδικασία να φθάσουμε στην απομόνωση του ήχου. Καθώς όμως η ταινία ήταν πολύ παλιά (1943-44) δεν μπορούσαμε να αφαιρέσουμε όλη τη μουσική. Σε ορισμένα σημεία μπλεκόταν με τον διάλογο. Αυτό σημαίνει ότι ενώ στο μεγαλύτερο κομμάτι της ταινίας ακούει κανείς την καινούργια ζωντανή μουσική σε ορισμένα σημεία ακούγεται η παλιά μουσική πάνω στον διάλογο. Στα σημεία αυτά, η ορχήστρα «χαμηλώνει» και το αποτέλεσμα δεν είναι κακό!
Λέει ο Sewell: Χρειάστηκε να πάμε στην αρχική μήτρα και μέσα από μία περίπλοκη διαδικασία να φθάσουμε στην απομόνωση του ήχου. Καθώς όμως η ταινία ήταν πολύ παλιά (1943-44) δεν μπορούσαμε να αφαιρέσουμε όλη τη μουσική. Σε ορισμένα σημεία μπλεκόταν με τον διάλογο. Αυτό σημαίνει ότι ενώ στο μεγαλύτερο κομμάτι της ταινίας ακούει κανείς την καινούργια ζωντανή μουσική σε ορισμένα σημεία ακούγεται η παλιά μουσική πάνω στον διάλογο. Στα σημεία αυτά, η ορχήστρα «χαμηλώνει» και το αποτέλεσμα δεν είναι κακό!
Κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου όταν τα πράγματα δεν φαίνονταν πολύ ρόδινα για την Αγγλία, κι ενώ η Γερμανία είχε καταλάβει όλη την Ευρώπη, το Λονδίνο υφίστατο τη μανία των νυχτερινών γερμανικών βομβαρδισμών. Η Αγγλία αντιστάθηκε στον άξονα, από την πτώση της Γαλλίας μέχρι τη γερμανική εισβολή στη Ρωσία. Ο Ερρίκος Ε΄ ήταν ένας τέλειος φορέας για να εμψυχώσει τα βρετανικά πνεύματα. Η ιστορία αναφέρεται σε μια αγγλική στρατιωτική νίκη εναντίον της Γαλλίας, και αποτελούσε μια αλληγορία με αισιόδοξη προοπτική στα τρέχοντα προβλήματα του έθνους εκείνη την εποχή. Ο Laurence Olivier έκανε την παραγωγή, σκηνοθέτησε, πρωταγωνίστησε και βοήθησε στη διασκευή του σεναρίου. Γι’ αυτή την ταινία τιμήθηκε με Oscar. Με ένα κόστος παραγωγής δύο εκατομμυρίων δολαρίων, ήταν η ακριβότερη βρετανική ταινία που είχε γίνει ποτέ μέχρι τότε... Λεπτομέρειες για την ταινία μπορείτε να βρείτε ΕΔΩ.