Κοινωνικά καταστροφική η αδιαφορία

Το «Θέατρο Νέου Κόσμου» και το«Θέατρο της Αλήθειας» παρουσιάζουν, σε σκηνοθεσία του Ενκε Φεζολάρι, την«Παρέλαση» της Λούλας Αναγνωστάκη. Δυο αδέρφια, η Ζωή και ο Αρης, ζουν απομονωμένα από τον έξω κόσμο, εξόριστοι στην ασφάλεια του δωματίου τους. Η μόνη τους επαφή με την πόλη και τους ανθρώπους είναι ένα «παράθυρο». Η ιδέα της παρέλασης, κάτω από το σπίτι τους, φαντάζει ως η μοναδική διέξοδος. Από το παράθυρο θα παρακολουθήσουν την έναρξη, την απρόσμενη εξέλιξη και την αποτρόπαια έκβαση της παρέλασης. Από το παράθυρο θα εισβάλει ο έξω κόσμος, που τόσον καιρό αποφεύγουν, και θα τους συντρίψει.

«Σε εποχές όπου η κατάρρευση του νόμου και του ήθους» - σημειώνει ο σκηνοθέτης της παράστασης - «εκμηδενίζει την ανθρώπινη υπόσταση, η ιδιώτευση έχει καταστροφικές συνέπειες για το κοινωνικό σύνολο. Η μη συμμετοχή στα κοινά, η εκούσια απομόνωση, η αδιαφορία και προπαντός ο φόβος αντιμετώπισης της πραγματικότητας παραλύει και αποδυναμώνει όχι μόνο το ίδιο το άτομο, αλλά και τον περίγυρό του. Ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης, γίνεται εμφανές πόσο οι ζωές μας είναι άρρηκτα δεμένες αφού οι πράξεις μας έχουν "πολιτικό" αντίκτυπο στους συνανθρώπους μας. Η αδιαφορία, λοιπόν, είναι καταστρεπτική πράξη... Μόνη σανίδα σωτηρίας τα όνειρα. Προσπαθώντας να κρατήσουν ακέραιη την αθωότητά τους, μέσα στους τέσσερις τοίχους, αποκτηνώνονται. Το οξυγόνο, η μόνη τους τροφή. Αυτοεξόριστοι στην Εδέμ κατασπαράζουν ο ένας τον άλλον για να επιβιώσουν. Το αδηφάγο τέρας, όμως, θα εισβάλει με τα γαλανόλευκα χρώματα της παρέλασης, επιβεβαιώνοντας πως οι άνθρωποι είμαστε μέρος της ιστορίας και η ιστορία είναι βαμμένη με αίμα».

Σκηνικά - κοστούμια: Δάφνη Κούτρα / Τheia (Θεοδώρα Προβοπούλου). Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης. Κίνηση: Χαρά Κότσαλη. Παίζουν: Μάνος Καρατζογιάννης, Βασιλική Τρουφάκου. Παραστάσεις: Δευτέρα και Τρίτη, έως 22 του Φλεβάρη.

Το θέατρο καλλιεργεί τα παιδιά

«Ενα σπίτι παραμύθια»«Σπείρα - Σπείρα»

Το καλό θέατρο για τα παιδιά είναι ένα διαφορετικό ερέθισμα για τη φαντασία και επομένως και για τη σκέψη. Ακόμη και όσα δεν καταλαβαίνει το παιδί, τα εισπράττει στο ασυνείδητο. Μπορεί να μην είναι σε θέση να το αναλύσει λογικά, αλλά το νιώθει κι αυτό είναι πιο δυνατό. Τα ερωτηματικά, οι απορίες που δημιουργούνται στο παιδί, του δίνουν την ευκαιρία να βάλει τα πρώτα του ερωτήματα για το όνειρο, την επιθυμία, την αγάπη, την ευθύνη. Το θέατρο παρέχει στο παιδί τις διαδικασίες ομαλής ωρίμανσής του. Και βέβαια, ο γονιός είναι αυτός, που πρέπει μέσα από τις δεδομένες συνθήκες να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις, να επικοινωνήσει πρώτα με τον ίδιο και κατά συνέπεια και με τους γύρω του. Το θέατρο μπορεί να αγγίξει τη μικρή φλογίτσα που υπάρχει μέσα τους. Σήμερα παρουσιάζουμε μερικές μόνο από τις παραστάσεις για παιδιά.

• «Ενα σπίτι παραμύθια» του Σταμάτη Κραουνάκη και της Λίνας Νικολακοπούλου, από σήμερα, για τρίτη χρονιά στην «Αθηναΐδα». Πέντε από τα σαράντα επτά τραγουδιστά παραμύθια που είχαν φτιάξει μαζί για μία μικρή ορχήστρα, έρχονται ξανά στη διάθεση των παιδιών. «Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα» του Αντερσεν, «Η έξυπνη Γκρέτα» των αδερφών Γκριμ, «Ο Τζακ κι η Φασολιά» του Joseph Jacobs, «Η συναυλία των ζώων» των αδερφών Γκριμ και «Η πεντάμορφη και το τέρας» της Gabrielle Suzanne Barbot de Villeneuve, αποτελούν τον πρώτο κύκλο σε μορφή όπερας, από πέντε ηθοποιούς - τραγουδιστές της ομάδας «Σπείρα Σπείρα», με τη συνοδεία δύο μουσικών ακορντεόν και κρουστά. Τα παιδιά συμμετέχουν, τραγουδούν και χορεύουν, κι έχουν την ευκαιρία να ζήσουν τη χαρά της μεταμφίεσης, εφόσον τα πάντα διαδραματίζονται επί σκηνής κι έτσι αναπτύσσεται η δημιουργική τους φαντασία. Σκηνικό Μανόλης Παντελιδάκης. Φωτισμοί Ελευθερία Ντεκώ. Χορογραφία Αναστασία Γεωργαλά. Κοστούμια Δέσποινα Χειμώνα. Παίζουν και τραγουδούν: Χρήστος Ασλανίδης, Αθηνά Αφαλίδου, Χρήστος Γεροντίδης, Τερέζα Κρητικού, Αννα Ψαρρά.

• «Η Παναγία των Παρισίων»

  DRIMTZIAS KOSTAS 2008

>«Μια γιορτή στου Νουριάν» του Volker Ludvig, στο θέατρο «Πορεία».Αντιρατσιστικό έργο για παιδιά και εφήβους, με θέμα την ουσιαστική συμφιλίωση με το αλλότριο μέσω των πολιτισμικών ταυτίσεων. Μετάφραση - Διασκευή: Βασίλης Κουκαλάνι. Σκηνοθεσία: Βασίλης Κουκαλάνι - Παντελής Δεντάκης. Σκηνικά - Κουστούμια: Αλεξάνδρα Σιάφκου, Αριστοτέλης Καρανάνος. Μουσική: Active Member & Sadahzinia. Παίζουν: Βασίλης Κουκαλάνι, Πέτρος Σπυρόπουλος, Γιώργος Δάμπασης, Μιχάλης Τιτόπουλος, Ηρώ Μπέζου, Πολυξένη Ακλίδη.

Τη νέα φανταστική περιπέτεια «Ο Μικρός Πρίγκιπας ΙΙ» παρουσιάζει στους μικρούς του φίλους το Νέο Ψηφιακό Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου. Η νέα αυτή παράσταση βρίσκει τον Μικρό Πρίγκιπα να επιστρέφει στο σπίτι του τον Αστεροειδή Β612, μετά την περιήγησή του στο Σύμπαν και το Ταξίδι στη Γη, όπου ανακαλύπτει ότι το αγαπημένο του Τριαντάφυλλο λείπει! Συντροφιά με την Αλεπού, θα περιπλανηθεί ανάμεσα στον Πλανήτη του Χρόνου, του Βοσκού και της Μουσικής με την πίστη ότι κάπου εκεί θα το βρει. Στην Ελληνική μεταγλώττιση φέρει την υπογραφή των: Δημήτρη Πιατά - Αλεπού, Θάνου Παπαϊωάννου - Μικρός Πρίγκιπας, Yρώ Λούπη - Τριαντάφυλλο, Κώστα Σεραφειμίδη - Βοσκός, Γιάννη Στεφόπουλου - Ωρολογοποιός, ενώ τη Σκηνοθεσία της Μεταγλώττισης υπογράφουν οι Αργύρης Παυλίδης και Μαρία Ζερβού.

Ο «Θίασος ΄81» παρουσιάζει το έργο του Ευγένιου Τριβιζά «Ο Τζιμ το τζιτζίκι» στο θέατρο «ΖΙΝΑ». Σκηνοθεσία: Νανά Νικολάου Μουσική: Γιάννης Ζουγανέλης. Σκηνικά - κοστούμια: Λαμπρινή Καρδαρά. Χορογραφίες: Αρετή Μωκάλη. Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα. Παίζουν, αυτοσχεδιάζουν, χορεύουν, τραγουδούν οι ηθοποιοί: Πελαγία Αγγελίδου, Γιάννης Πολιτάκης, Θοδωρής Πετρόπουλος, Δημήτρης Μόσχος, Δημήτρης Γαλάνης, Στέλλα Μαγγανά. Μια απολαυστική μουσική περιπέτεια από τον «ποιητή παραμυθιών» και «μετρ των ανατροπών», μια σπαρταριστή ανατροπή του παραδοσιακού μύθου, ένα αλληγορικό έργο, με θέμα την υπεροψία, τη φιλία και την αξία της τέχνης στη ζωή.

Η Ρούλα Πατεράκη στον «Κόκκινο βράχο»...

Με μότο τον πασίγνωστο στίχο του Ιωάννη Πολέμη «Τι είναι η πατρίδα μας» και εμφανή στόχο την επιστροφή στις ρίζες της θεατρικής μας παράδοσης, μέσα από μια σειρά επαναναγνώσεών της, ξεκινά η νέα σεζόν για το Εθνικό Θέατρο, η πρώτη μιας διετίας θεατρικού αναστοχασμού πάνω στην ελληνική πραγματικότητα...
Και την αυλαία αυτής της διετίας καλείται να σηκώσει η Ρούλα Πατεράκη, που σκηνοθετεί, για πρώτη φορά στο Εθνικό, τον Κόκκινο βράχο του Γρηγόριου Ξενόπουλου, που θα παρουσιάζεται από σήμερα στη Νέα Σκηνή.
Έργο των αρχών του αιώνα, που γνώρισε μεγάλη επιτυχία, ο Κόκκινος βράχος στάθηκε η βάση για θεατρικό έργο Φωτεινή Σάντρη, που ο Ξενόπουλος συνέθεσε το 1908, για χάρη της Κυβέλης. Το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στις 11 Αυγούστου του 1908 από τον θίασό της στο θέατρο «Πανελλήνιον» και γνώρισε τεράστια επιτυχία, ενώ μέχρι και τις μέρες μας παραμένει ένα από τα πιο γνωστά έργα του συγγραφέα.

Ιφιγένεια εν Πολωνία...

Τη γνωριμία με ένα από τα πιο σημαντικά και με διεθνή επίδραση ερευνητικά κέντρα του παγκοσμίου θεάτρου επιφυλάσσει στο θεατρόφιλο αθηναϊκό κοινό το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, φιλοξενώντας το Κέντρο Θεατρικής Πρακτικής Gardzienice, από την Πολωνία, το οποίο θα παρουσιάσει τη δουλειά του πάνω στην Ιφιγένεια του Ευριπίδη, με την προβολή της ταινίας Ιφιγένεια εν Α..., απόψε στις 9.00 μ.μ., και με τη θεατρική παράσταση Ιφιγένεια εν Τ..., τη Δευτέρα και την Τρίτη.
Το Gardzienice ιδρύθηκε το 1977 από τον και έγινε γνωστό για τη συστηματική έρευνα της λαϊκής τέχνης και των μουσικών παραδόσεων, τη σωματική και φωνητική τεχνική των ηθοποιών του, την πρόθεσή του να εντάξει το θέατρο στο φυσικό περιβάλλον και, ιδιαίτερα, για την έμφαση που δίνει στη μουσικότητα, που «βρίσκεται στον πυρήνα όλης μου της δημιουργίας», όπως λέει ο ίδιος ο Staniewski, που στις παραστάσεις του χρησιμοποιεί μουσική, τελετουργίες και χορούς αυτοχθόνων κοινοτήτων από όλο τον κόσμο. Παράλληλα, ο Staniewski έφερε στο κέντρο της έρευνας και της προβληματικής του το αρχαίο ελληνικό δράμα, προσεγγίζοντάς το μέσω της συστηματικής μελέτης της αρχαίας ελληνικής μουσικής και εικονογραφίας.
Τις απόψεις του διάσημου σκηνοθέτη θα έχουν την ευκαιρία να ακούσουν διά ζώσης και να συζητήσουν μαζί του οι θεατές της ταινίας Ιφιγένεια εν Α..., μετά το τέλος της προβολής. Η ταινία, βασισμένη στην Ιφιγένεια εν Αυλίδι, γυρίστηκε το 2008 σε χώρους γύρω από τον Παρνασσό, με τη συμμετοχή ηθοποιών του θιάσου αλλά και μουσικών, Ελλήνων φοιτητών δραματικών σχολών, κατοίκων της περιοχής.
Βασισμένη στην Ιφιγένεια εν Ταύροις, η θεατρική παράσταση του Gardzienice επιδιώκει να ερμηνεύσει τη «διάθεση των καιρών», θίγοντας μεγάλα σύγχρονα ζητήματα, όπως το θέμα της ευσέβειας, τα διαφορετικά επίπεδα ανάπτυξης της σύγχρονης Ευρώπης, ακόμα η παρούσα ευρωπαϊκή κρίση. Με θυελλώδη ρυθμό και αδιάκοπη κίνηση, και μια εικαστική αντίληψη που αρδεύεται από την αρχαία ελληνική και την ανατολικοευρωπαϊκή χριστιανική εικονογραφία, η παράσταση εικονογραφεί την αντίληψη του Staniewski και την εθνομουσικολογική έρευνα του θιάσου.
Η παράσταση, που θα παρουσιαστεί με ελληνικούς υπέρτιτλους, παρουσιάζεται στο πλαίσιο του Πολιτιστικού Προγράμματος της πολωνικής προεδρίας της Ε.Ε.

Επιστροφή στον Λόρκα

Η δολοφονία του Λόρκα, αλλά και η μνήμη της, όχι μονάχα από την πλευρά των θυμάτων αλλά από αυτήν των θυτών, των φρανκιστών εκτελεστών του, μνήμη «ζωντανή», 75 χρόνια μετά, αποτελεί το υλικό για το έργο του Γιάγκου ΑνδρεάδηΦώναξε είμαι ζωντανός, που παρουσιάζεται από σήμερα έως και τις 6/11 στο θέατρο «Σημείο», πίσω από το Πάντειο.
Η παράσταση, στην οποία οι ηθοποιοί Γιώργος Μωρόγιαννης και Κίμων Ρηγόπουλος όχι μονάχα πρωταγωνιστούν αλλά και αυτοσκηνοθετούνται, έχει τη φόρμα μιας συνέντευξης: ενός «περίεργου» δημοσιογράφου, που πηγαίνει με προσωπικά κίνητρα να πάρει συνέντευξη από έναν πρώην φασίστα, η οποία θα εξελιχθεί σε μια προσωπική μονομαχία.
Η ιδέα για το έργο αυτό προέκυψε πριν από αρκετά χρόνια, κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στη Σεβίλλη, όπου ο ίδιος ο συγγραφέας ήρθε σε επαφή με τη ζωντανή μνήμη των γεγονότων σε κάθε γωνιά της πόλης. Σήμερα, «που ένας άλλου τύπου φασισμός ξεπροβάλλει απ’ το αυγό του φιδιού, στην Ελλάδα και στον κόσμο», όπως σημειώνει ο καθηγητής Ανδρεάδης, οι μνήμες της φρανκικής δικτατορίας «αποκτούν ένα νέο νόημα και καλούν σε εγρήγορση».
Στην παράσταση του θεάτρου «Σημείο» τα σκηνικά και τα κοστούμια επιμελείται η Ιουλία Σταυρίδου και τη μουσική ο Νίκος Τσακρής.

Δείξε μου τον φίλο σου

Πέρα από το «κλασικό» ερώτημα αν υπάρχει φιλία μεταξύ των δύο φύλων επιδιώκει να οδηγήσει τον θεατή ο Γιώργος Κεμερλής στην παράσταση Δείξε μου τον φίλο σου, που παρουσιάζεται από χθες και κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο θέατρο «Δημήτρης Ποταμίτης», στα Ιλίσια, σε σκηνοθεσία της Χριστίνας Γκόλια. Αντίθετα, το ερώτημα που επιδιώκει να αναδείξει, και γύρω από αυτό ξεδιπλώνονται οι κωμικές καταστροφικές και αυτοκαταστροφικές καταστάσεις που δημιουργούνται ανάμεσα στο πρωταγωνιστικό ζευγάρι, είναι: "υπάρχει έρωτας μεταξύ δύο πραγματικών φίλων;" Γιατί, μπορεί ο Βίκτωρ Ουγκώ να έλεγε πως "η φιλία είναι σαν τα παλιά βιβλία, ο χρόνος τους προσδίδει μεγαλύτερη αξία", όμως κάποτε έρχεται η στιγμή που κι από ένα καλό βιβλίο δεν έχεις να πάρεις τίποτα καινούργιο. Οπότε; Τι θα μείνει στη θέση του στο τέλος;
Στην παράσταση τους ρόλους του ζευγαριού ερμηνεύουν ο συγγραφέας και η Αφροδίτη Κλεάνθη, ενώ τραγουδά η Δόμνα Κουντούρη.

Ένα «Αερόπλοιο» στην Αμερική

Στην Ουάσιγκτον βρίσκεται το «Αερόπλοιο», η παιδική σκηνή του θεάτρου Τόπος Αλλού, προκειμένου να παρουσιάσει την παράσταση Της φωτιάς, του ανέμου και του δρόμου δίχως γυρισμό του Νίκου Καμτσή, στο πλαίσιο του 4ου Kids Eurofestival ως επίσημη συμμετοχή της Ελλάδας, μια αναγνώριση της ερευνητικής δουλειάς του πάνω στην ελληνική λαϊκή αφηγηματική παράδοση.
Το Φεστιβάλ, που διοργανώνεται από το Γαλλο-αμερικανικό Πολιτιστικό Ίδρυμα και παρουσιάζει τα πιο αξιόλογα θέατρα για παιδιά από τις 27 χώρες της Ε.Ε., ξεκινά σήμερα και θα διαρκέσει μέχρι τις 10 Νοεμβρίου. Το «Αερόπλοιο» θα παρουσιάσει το έργο του Ν. Καμτσή, που βασίζεται σε ένα ελληνικό λαϊκό παραμύθι, από τις 15-17 Οκτωβρίου στο Kennedy Center της αμερικανικής πρωτεύουσας, ενώ παράλληλα θα διοργανώσει δύο θεατρικά σεμινάρια, για τη μάσκα στα λαϊκά δρώμενα και την κατασκευή και εμψύχωση παραμυθένιων χαρακτήρων.
Η σκηνοθεσία της παράστασης είναι του Νίκου Καμτσή, τα σκηνικά και τα κοστούμια της Μίκας Πανάγου, ενώ τη μουσική συνέθεσε ο Χρήστος Ξενάκης. Αφηγείται η παραμυθού Στέλλα Μιχαήλ.

Ο Μαρξ επιστρέφει... στα Ιλίσια

Ο Μαρξ επιστρέφει... Όχι μονάχα οι θεωρίες του, που αναγνωρίζονται σήμερα από αρκετούς σαν ένα ενδιαφέρον εργαλείο ερμηνείας της κρίσης που σαρώνει τις ευρωπαϊκές οικονομίες και κοινωνίες, αλλά ο ίδιος προσωπικώς! Επιστρέφει για λίγο από τον άλλο κόσμο, μόνο και μόνο για να αποδείξει πως οι ιδέες του δεν έχουν πεθάνει. Αυτό τουλάχιστον συμβαίνει στον πνευματώδη μονόλογο του Αμερικανού ιστορικού και ακτιβιστή Χάουαρντ Ζιν Ο Μαρξ στο Σόχο, που με τον Άγγελο Αντωνόπουλο στον ρόλο του Γερμανού φιλόσοφου επιστρέφει κι αυτός από τη Δευτέρα στη σκηνή του θεάτρου «Ιλίσια», για πέμπτη χρονιά.
Ο μονόλογος του Χ. Ζιν, γραμμένος στα 1999, ως αντίδραση στην κατάρρευση της ΕΣΣΔ και τις θριαμβολογίες για το «τέλος της ιστορίας», μέσα από ένα κείμενο με φοβερές εντάσεις και με μια συγκινησιακή λειτουργία που πολύ συχνά ανατρέπεται από κωμικά στοιχεία, παρουσιάζει έναν Μαρξ θυμωμένο με τη διαστρέβλωση των θεωριών του και τη σύνδεσή τους με τα ολοκληρωτικά καθεστώτα που τον επικαλούνταν, αλλά και έναν Μαρξ «ανθρώπινο», που μιλά για την ελευθερία, την επανάσταση, την οικογένεια, τον Σαίξπηρ, την ηλιθιότητα των ηγετών του κόσμου, τον έρωτα, το κρασί, τον Ναπολέοντα, τη δημοκρατία, την τηλεόραση... Έναν Μαρξ αυτοκριτικό, που δεν διστάζει να παραδεχθεί επί σκηνής ότι έκανε λάθος το 1848 που έλεγε πως ο καπιταλισμός ήταν στα τελευταία του, αλλά και βέβαιο πως ο καπιταλισμός σκάβει τον λάκκο του κι ότι κάτι νέο θα βγει απ’ όλα αυτά...
Η παράσταση Ο Μαρξ στο Σόχο παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη, σε σκηνοθεσία Αθανασίας Καραγιαννοπούλου, ενώ τα σκηνικά και τα κοστούμια φρόντισε ο Γιώργος Ασημακόπουλος.

Ανακρίνοντας τον συγγραφέα

Ένα από τα περισσότερο επιτυχημένα έργα του «τρομερού παιδιού» του βρετανικού θεάτρου, του Martin McDonagh, το The Pillowman (2003), μια παραβολή για τον άνθρωπο που βρίσκεται αντιμέτωπος με τον αυταρχισμό και τον ολοκληρωτισμό, γυμνός απέναντι στην εξουσία, παρουσιάζεται από αυτήν την Κυριακή στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία του Βασίλη Μαυρογεωργίου.
Ένα άγριο και τρομακτικό παραμύθι ξετυλίγει επί σκηνής ο Ιρλανδός δραματουργός, καθώς ο νεαρός συγγραφέας Κατούριαν υφίσταται την εξοντωτική ανάκριση δύο αστυνομικών ως ύποπτος για φόνους μικρών παιδιών, καθώς οι ιστορίες του περιγράφουν δολοφονίες που έγιναν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο...
Αν και ο Μάρτιν ΜακΝτόνα εστιάζει, μέσα από τον κωμικό παραλογισμό, στη βία, σωματική και ψυχική, τους καταπιεστικούς μηχανισμούς και τον θάνατο, η παράλληλη ανάκριση του αδερφού του Μίχαλ, ενός ανθρώπου με νοητικά προβλήματα, αλλά και οι ίδιες οι ιστορίες του Κατούριαν, αποκαλύπτουν έναν θανάσιμο κύκλο βίας που ξεκινά από τα παιδικά του χρόνια και καθορίζει τη ζωή του και τη ζωή τού αδερφού του... Έτσι, οι μακάβριες ιστορίες του συγγραφέα αποδεικνύονται ένα μέσο για να αισθανθεί κοντά σε κάποιον, να πιαστεί από κάτι που έχει αρχή, μέση και τέλος ώστε να καταφέρει να αντιμετωπίσει το χάος της πραγματικότητας.
Στην παράσταση του Θεάτρου του Νέου Κόσμου τους ρόλους ερμηνεύουν οι ηθοποιοί Γιώργος Βαλαής, Θανάσης Δόβρης, Σεραφείμ Ράδης, Μιχάλης Φωτόπουλος. Η μετάφραση είναι του Δημήτρη Κιούση, τα σκηνικά και τα κοστούμια της Εύας Μανιδάκη, η μουσική του Νίκου Μαρδάκη, ενώ στη σκηνοθεσία συμπράττει η Μαρία Φιλίνη.

Το "Σκοτεινό σπίτι"

Το Σκοτεινό σπίτι, του Αμερικανού σκηνοθέτη και δραματουργού Νηλ Λαμπιούτ, παρουσιάζεται για λίγες μονάχα παραστάσεις (12-23/10) στο Ίδρυμα Μ. Κακογιάννης από τον σκηνοθέτη Χρήστο Λύγκα. Το έργο, γραμμένο το 2007, αφηγείται την ιστορία δύο αδελφών και της σεξουαλικής κακοποίησης που υπέστη στην παιδική του ηλικία ο ένας από αυτούς, κάτι που στάθηκε καταλύτης για την μεταξύ τους σχέση. Τα κρυμμένα κάτω από το χαλί μυστικά μιας οικογένειας, το θέμα-ταμπού των δυο παιδιών που έγιναν άνδρες κουβαλώντας αυτό το βάρος σε όλη τους της ζωή, αναλύει μέσα από ζωηρούς διαλόγους και καθηλωτική δράση ο συγγραφέας. Τους ρόλους ερμηνεύουν οι Θοδωρής Οικονομίδης, Μαρία Προϊστάκη και ο σκηνοθέτης, ενώ η μουσική είναι του Γιώργου Κουμεντάκη και τα σκηνικά του Γιάννη Μετζικώφ.

* Στον ίδιο χώρο παρουσιάζεται επίσης από το Σάββατο 17/10 η μουσικοθεατρική παράσταση του Θοδωρή Οικονομίδη Καταλόγια ΙΙ, που βασίζεται σε τέσσερα γνωστά δημοτικά τραγούδια: «Της μάνας φόνισσας», η ιστορία μιας μάνας που σκοτώνει το παιδί της επειδή την έπιασε με τον εραστή της, «Του γεφυριού της Άρτας», που μιλάει για τη θυσία της όμορφης γυναίκας του πρωτομάστορα για να σταθεί το γεφύρι, και «Της κακιάς πεθεράς», η οποία από φθόνο σκοτώνει τη νύφη της, καθώς και «Του νεκρού αδερφού», η ανάγνωση των οποίων επιχειρείται μέσα από τους κώδικες του αρχαιοελληνικού θεάτρου, με τη χρήση μασκών, κούκλας, ζωντανής μουσικής, τραγουδιού και σωματικής έκφρασης. Παίρνουν μέρος οι Δ. Μητροπούλου, Ε. Μπάρλα, Θ. Οικονομίδης, Ι. Μιχαλά, Ι. Πιατά, Μ. Κωτσάκη, Φ. Ρεϊζίδου, Χ. Χιώτης, Χ. Στουραΐτη.

Στο Θέατρο τέχνης της οδού Φρυνίχου...

Ως «μια υποχρεωτική εκπνοή πριν από την ασφυξία» χαρακτηρίζει ο θίασος Κανιγκούντα την Πόλη-κράτος, που παρουσιάζεται και φέτος, από σήμερα έως και το τέλος του Οκτώβρη στο Θέατρο τέχνης της οδού Φρυνίχου. Όπως γίνεται εύκολα κατανοητό, πρόκειται για μία παράσταση πολιτική, «με τραγούδι, σάτιρα και συγκίνηση, σε μια πόλη ποτισμένη με χημικά», το κείμενο της οποίας κατέγραψε ο θίασος με τη βοήθεια συζητήσεων με πολιτικούς, δημοσιογράφους και συγγραφείς...
Η πόλη για την οποία γίνεται λόγος είναι, φυσικά, η Αθήνα. Κι ο χρόνος, αν υπάρχει χρόνος, λίγο πριν από την ασφυξία. Ο σκηνοθέτης Γιάννη Λεοντάρης και ο θίασος (Μαρία Κεχαγιόγλου, Γιώργος Φριντζήλας, Μαρία Μαγκανάρη, Ρεβέκκα Τσιλιγκαρίδου, Ευθύμης Θέου, Ανθή Ευστρατιάδου) παραδίδουν στους θεατές ένα μάθημα ιστορίας που ξεκινά από τα βασικά χαρακτηριστικά της αρχαίας ελληνικής πόλης-κράτους: ελευθερία, αυτονομία, αυτάρκεια, για να ακολουθήσουν μετά το αίμα, η πολεοδομία, ο πληθυσμός, τα υλικά οικοδομής, οι κατακτητές...

Αναζητώντας «Ελιξίριο» στη Λυρική...

Με Γκαετάνο Ντονιτσέτι και το Ελιξίριο του έρωτα, μία από τις πιο γοητευτικές και μελωδικές όπερες του ρεπερτορίου, ξεκινούν σήμερα οι παραστάσεις της νέας σεζόν στο θέατρο «Ολύμπια» της οδού Ακαδημίας. Στη σημερινή της πρεμιέρα, η Εθνική Λυρική Σκηνή επιφυλάσσει μια ακόμη «πρώτη»: τη συνεργασία της, για πρώτη φορά, με τον Σταμάτη Φασουλή, που ανέλαβε τη σκηνοθεσία, μεταφέροντας το ερωτικό μελόδραμα του Ντονιτσέτι, από το 1831, οπότε συντέθηκε, σε ένα εργοστάσιο του μεσοπολέμου. Η ασπρόμαυρη καταθλιπτική ατμόσφαιρά του αντικατοπτρίζει τη συναισθηματική κατάσταση του Νεμορίνο, ο οποίος διεκδικεί ανεπιτυχώς την πλούσια και όμορφη Αντίνα, η οποία όμως σύντομα θα δώσει τη θέση της στην εφορία που προκαλεί το ελιξίριο και οι «μαγικές» του ιδιότητες...

Πλήθος νέων παραστάσεων

«Πελεκάνος»

• Το αυτοβιογραφικό έργο τουΣτρίντμπεργκ, ο «Πελεκάνος», επαναλαμβάνεται στο «Bios», (17/10 - 15/11, κάθε Δευτέρα - Τρίτη). Στο έργο αυτό, ο Στρίντμπεργκ αναφέρεται σε θέματα που τον απασχόλησαν: τον θάνατο, τον έρωτα, τις βίαιες οικογενειακές σχέσεις. Αξονας της ενδιαφέρουσας παράστασης είναι η προσωπικότητα του συγγραφέα. Δύο ηθοποιοί αφηγούνται την ιστορία μιας οικογένειας: Μετά το θάνατο του πατέρα, σε ένα διαμέρισμα, σε στιγμή αλληλοαποκαλύψεων, μια οικογένεια βρίσκεται αντιμέτωπη με τις αλήθειές της. Αμαρτίες, μυστικά και ψέματα αποκαλύπτονται, αφήνοντας τα πρόσωπα απελπισμένα. Μετάφραση: Ερι Κύργια. Σκηνοθεσία: Σύλβια Λιούλιου. Σκηνικά - Κοστούμια: Αγγελος Μέντης. Μουσική: Δημοσθένης Γρίβας. Φωτισμοί: Εβίνα Βασιλακοπούλου. Video: Χρήστος Δήμας. Φωτογραφίες: Μαριλένα Βαϊνανίδη. Παίζουν: Λαέρτης Βασιλείου, Μιλτιάδης Φιορέντζης.
• Στο «Θέατρο του Νέου Κόσμου» σήμερα ανεβάζεται το έργο του Ιρλανδού συγγραφέα Μάρτιν ΜακΝτόνα «The pillowman», μια παραβολή για τον άνθρωπο που βρίσκεται αντιμέτωπος με τη σωματική και ψυχολογική βία, τον αυταρχισμό και καταναγκασμό. Σκηνοθεσία Βασίλη Μαυρογεωργίου, σκηνικά - κοστούμια Εύας Μανιδάκη, μετάφραση Δημήτρη Κιούση, μουσική Νίκου Μαριδάκη. Παίζουν: Γιώργος Βαλαής, Θανάσης Δόβρης, Σεραφείμ Ράδης, Μιχάλης Φωτόπουλος. Τη Δευτέρα θα δοθεί η επίσημη του έργου της Λούλας Αναγνωστάκη «Παρέλαση» και την Τρίτη (18/10) η επίσημη του έργου του Τιμ Κράουτς «Συγγραφέας».
• Οι Γιώργος Μωρόγιαννης και Κίμων Ρηγόπουλος, αυτοσκηνοθετούμενοι, παίζουν το έργο του Γιάγκου Ανδρεάδη «Φώναξε είμαι ζωντανός», που αναφέρεται στη δολοφονία του Λόρκα από τους φρανκιστές φασίστες. Η μυθοπλασία βασίζεται σε πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα. Ενα έργο τραγικά επίκαιρο, σήμερα, αφού ένας άλλου τύπου φασισμός, που απειλεί με αφανισμό εκατομμυρίων εργαζομένων σε όλο τον κόσμο και στη χώρα μας. Παραστάσεις (14/10 - 6/11), κάθε Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή (9.30 μ.μ.) στο θέατρο «Σημείο».
• Επαναλαμβάνεται (από 17/10, κάθε Δευτέρα - Τρίτη) στο «Ιλίσια» ο μονόλογος τουΧάουαρντ Ζιν «Ο Μαρξ στο Σόχο» με τον Αγγελο Αντωνόπουλο, που «ανασταίνει» στο σημερινό, «παγκοσμιοποιημένο» καπιταλισμό, τον Μαρξ. Το έργο σήμερα και αύριο θα παιχθεί στις Ανδρικές και Γυναικείες Φυλακές Κορυδαλλού. Ενα κείμενο που μιλά για την ιστορία, τον πολιτισμό, την ελευθερία, τον πόλεμο, την παγκόσμια κρίση, την υπεραξία και όλα τα ανθρώπινα. Μετάφραση: Αρης Λασκαράτος. Δραματουργική επεξεργασία: Αγγελος Αντωνόπουλος. Σκηνοθεσία Αθανασία Καραγιαννοπούλου. Σκηνικά - Κοστούμια: Γιώργος Ασημακόπουλος. Μουσική επιμέλεια: Αθανασία Καραγιαννοπούλου. Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου.
• Στο Ιδρυμα «Μ. Κακογιάννης» σήμερα (9 μ.μ.) το Πολωνικό Κέντρο Θεατρικής Πρακτικής «Gardzienice» θα παρουσιάσει την ταινία «Ιφιγένεια εν Α...» και στις 17 και 18/10 τη θεατρική παράσταση «Ιφιγένεια εν Τ...» σε σκηνοθεσία Στανιέφσκι, (παράσταση εμπνευσμένη από την αρχαία τραγωδία και με την οποία ασχολείται η ταινία).
• Στο θέατρο «Δημήτρης Ποταμίτης», ανεβάστηκε και παίζεται κάθε Δευτέρα - Τρίτη, το έργο του Γιώργου Κεμερλή «Δείξε μου το φίλο σου», με θέμα τον έρωτα και τη φιλία. Σκηνοθεσία Χριστίνας Γκόλια. Παίζουν: Γιώργος Κεμερλής, Αφροδίτη Κλεάνθη. Τραγούδι: Δόμνα Κουντούρη.

«Μπορείς να επιλέξεις αν θέλεις να είσαι ήρωας ή θύμα»

• Ο πολιτικός Προμηθέας του Γιαν Φαμπρ στην Αθήνα

Ελευθεροτυπία, Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2011

Της ΒΕΝΑΣ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Τον τραβάνε οι φωτιές τον Γιαν Φαμπρ.

Στη νέα παράσταση του Φαμπρ, η φωτιά που κλέβει ο Προμηθέας είναι σύμβολο του πάθουςΑπό εκείνη τη μικρούλα και ασήμαντη, που σήμερα βρίσκεται υπό διωγμό επειδή ανάβει ένα τσιγάρο, μέχρι τις ορμητικές, θεαματικές και παμφάγες που τα παίρνουν όλα σβάρνα. Και αν πριν από λίγα χρόνια είχε ντουμανιάσει το Μέγαρο Μουσικής καπνίζοντας προκλητικά στο «Είμαι ένα λάθος», τώρα ο Βέλγος πολυκαλλιτέχνης έρχεται στη σκηνή του «Παλλάς» με τόσες φωτιές και πυρκαγιές, που απαιτούνται μάνικες και στίφη πυροσβεστών για να τις υποτάξουν.

Ο τίτλος της νέας του παράστασης, περισσότερο θεατρικής, παρά χορευτικής, τα λέει όλα: «Προμηθέας, Τοπίο ΙΙ». Εχει ασχοληθεί μαζί του και παλιά (1988), έτσι που κάποιοι βιάστηκαν να αποφανθούν: «Ο Φαμπρ βρήκε το άλτερ έγκο του στον Τιτάνα που έκλεψε τη φωτιά από τον Δία». «Δεν τη δέχομαι αυτή την ταύτιση», μας λέει και γελάει. Αλλα είχε στο μυαλό του όταν αποφάσισε να κρεμάσει τον Προμηθέα επί 1 ώρα και 40 λεπτά σε έναν σταυρό με σχήμα Χ, σε απόσταση 3 μέτρων από τη σκηνή, και να στήσει ολόγυρά του ένα τολμηρό υπερθέαμα με 10 ερμηνευτές-χορευτές.

Παραμύθια με ένα «Φαφούτικο λιοντάρι» να πίνει το «Νερό της ζωής»

ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Ενα παραμύθι για τη δύναμη της αγάπης, "Το νερό της ζωής", ετοίμασε και παρουσιάζει η Πειραματική Σκηνή της "Τέχνης" στο θέατρο "Αμαλία" της Θεσσαλονίκης, τις Κυριακές στις 11.30 το πρωί και τις καθημερινές για τα σχολεία.

Σκηνή από το «Νερό της ζωής» που ανεβαίνει στο θέατρο Αμαλία της Θεσσαλονίκης

Ενα παραμύθι για τη δύναμη της αγάπης, "Το νερό της ζωής", ετοίμασε και παρουσιάζει η Πειραματική Σκηνή της "Τέχνης" στο θέατρο "Αμαλία" της Θεσσαλονίκης, τις Κυριακές στις 11.30 το πρωί και τις καθημερινές για τα σχολεία.

Το έργο αποτελεί μια ελεύθερη διασκευή ενός από τα πιο γνωστά παραμύθια των αδελφών Γκριμ. Αρχίζει με το ταξίδι ενός νέου που ψάχνει να βρει το αθάνατο νερό για να το φέρει στον άρρωστο πατέρα του. Θα περάσει μεγάλες περιπέτειες, κινδύνους, δοκιμασίες, στο σκοτεινό δάσος, στη φουρτουνιασμένη θάλασσα, στον στοιχειωμένο πύργο, αλλά η αγάπη είναι πιο δυνατή απ' τον κίνδυνο, πιο δυνατή απ' τον φόβο, αυτή στο τέλος θα νικήσει.

«Διάλογος» με τον Ελύτη

Θεατρικό-μουσικό αναλόγιο βασισμένο στο ποιητικό έργο του "Μαρία Νεφέλη" απόψε στο Δημαρχιακό Μέγαρο για τα 100 χρόνια από τη γέννησή του

To «Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά» είναι συμπαραγωγή της Πειραματικής Σκηνής της «Τέχνης» και του Τμήματος Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ.

Με ένα θεατρικό-μουσικό αναλόγιο, που αποτελεί μια ενδιαφέρουσα εκδοχή της "Μαρίας Νεφέλης", συμπαραγωγή της Πειραματικής Σκηνής της "Τέχνης" και του Τμήματος Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ, συμμετέχουν τα 46α Δημήτρια του Δήμου Θεσσαλονίκης στις εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Οδυσσέα Ελύτη.

Η «Παρέλαση» εισβάλλει στο σπίτι

ΣΤΟ «ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΟΣΜΟΥ»

Δύο αδέλφια βλέπουν από το δωμάτιό τους μια παρέλαση με αποτρόπαια έκβαση, στο έργο της Λούλας Αναγνωστάκη

Μάνος Καρατζογιάννης και Βασιλική Τρουφάκου υποδύονται δύο αδέρφια στην "Παρέλαση"

Mέσα από την ιστορία δύο εξόριστων αδελφών (ανα)βιώνουμε την προσωπική μας εξορία και... παρελαύνουμε στη δύση της Δύσης. Αφορμή η "Παρέλαση"της Λούλας Αναγνωστάκη, ένα κείμενο επίκαιρο, που παρουσιάζεται από τη Δευτέρα στον κάτω χώρο του "Θέατρου του Νέου Κόσμου". Σύμφωνα με την υπόθεση, δύο αδέλφια, η Ζωή και ο Αρης, ζουν απομονωμένα από τον έξω κόσμο, εξόριστοι στην ασφάλεια του δωματίου τους. Η μόνη τους επαφή με την πόλη και τους ανθρώπους είναι ένα "παράθυρο". Η ιδέα της παρέλασης που θα λάβει χώρα κάτω από το σπίτι τους φαντάζει ως η μοναδική διέξοδος από τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Από το παράθυρο θα παρακολουθήσουν την έναρξη, την απρόσμενη εξέλιξη και την αποτρόπαια έκβαση της παρέλασης. Από το παράθυρο θα εισβάλει ο έξω κόσμος, που τόσο καιρό αποφεύγουν, και θα τους συντρίψει.

«Η επανάσταση είναι τρελή και τυφλή»

Σε ένα μικρό χωριό της Ανατολικής Πολωνίας, ο σκηνοθέτης Βλοντζίμιερζ Στανιέβσκι ίδρυσε το 1977 το Κέντρο Θεατρικής Πρακτικής Gardzienice. Από την αρχή απέφευγε, όπως λέει, τα διαφημιστικά κόλπα και έδινε βάση στη δουλειά. «Εχοντας εργαστεί μέρα και νύχτα με ειλικρίνεια και σεβασμό, όταν ακούω ότι οι συντάξεις ή οι κοινωνικές ασφαλίσεις είναι στον αέρα κατανοώ τον κόσμο που επαναστατεί. Αν και όσοι έχουμε περάσει από τον κομμουνισμό ξέρουμε ότι η επανάσταση είναι ένα τρελό και τυφλό τέρας» σχολιάζει στα «ΝΕΑ» ο πολωνός σκηνοθέτης. «Διανύουμε μια γενικότερη κρίση. Αυτό που έχει να πει η "Ιφιγένεια εν Ταύροις" είναι ότι, όπως και κατά το παρελθόν, ο κόσμος έχει σήμερα χωριστεί σε πολιτισμένους και βάρβαρους. Στα μάτια των Ευρωπαίων, τους βαρβάρους υποδύονται οι Ελληνες. Και οι Πολωνοί».

Αφιέρωμα στον Οδ. Ελύτη

Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 100 χρόνων από τη γέννηση του Οδυσσέα Ελύτη, η Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης» και το Τμήμα Θεάτρου του ΑΠΘ, θα παρουσιάσουν αύριο (9μμ, είσοδος ελεύθερη), στο Δημαρχιακό Μέγαρο, το ποιητικό-θεατρικό αφιέρωμα στον ποιητή «Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά», στα πλαίσια των 46ων «Δημητρίων». Μια πολυφωνική προσέγγιση στο έργο «Μαρία Νεφέλη», από τους ηθοποιούς της Πειραματικής Σκηνής, Εφη Σταμούλη και Δημήτρη Ναζίρη, σε συνεργασία με τους φοιτητές του Τμήματος Θεάτρου του ΑΠΘ Αντωνία Βισβίκη, Ελισάβετ Καρακασίδου, Νάγια Καρακώστα, Θανάση Κριτσάκη, Νικόλα Νικητάκη, Ματίνα Παγουλάτου, Δέσποινα Παπαδοπούλου, Νίκο Ράμμο, Κώστα Ραμπαβίλα, Σίσσυ Σαμαροπούλου, Χρυσούλα Φλαμπούτογλου, Δημήτρη Φουρλή, Δήμητρα Χαϊνά και Δημήτρη Χατζηθεοδοσίου. Καθοριστικός συντελεστής της παράστασης η μουσική που έγραψε και θα εκτελέσει ζωντανά ο Κώστας Βόμβολος. Κίνηση Στέλλας Μιχαηλίδου, σκηνοθετική επιμέλεια Νικηφόρου Παπανδρέου.

Ο Λαμπράκης ξαναζεί στην πλατεία

• Ελευθεροτυπία, Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011 
• ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΣΤΗΝ ΚΟΤΖΙΑ 
• Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ

Ο Γρηγόρης Λαμπράκης, απόψε στις 8, θα «ξαναζήσει» στην πλατεία Κοτζιά. Δεν πρόκειται για νεκρανάσταση, αλλά για την αναπαράσταση-περφόρμανς ενός επίκαιρου πολιτικού λόγου του, με τον τίτλο «Ο Λαμπράκης ζει».

Ο Γρηγόρης Λαμπράκης με τον Παντελή Γούτη στη Νέα Μάκρη, κατά τη διάρκεια της πρώτης μαραθώνιας πορείας ειρήνης, τον Απρίλιο του 1963Πρόκειται για το λόγο που εκφώνησε ο γιατρός, πολιτικός και αθλητής Λαμπράκης υπέρ της ειρήνης και του αφοπλισμού, ένα χρόνο προτού δολοφονηθεί από παρακρατικούς. Η ομιλία πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο ημερίδας της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ).

«Στην ανάμνηση του ονόματος του Γρηγόρη Λαμπράκη, δύο σκέψεις έρχονται αυτόματα στο μυαλό», λέει ο εμπνευστής και σκηνοθέτης της περφόρμανς, Στέφανος Μονδέλος. «Η πρώτη είναι ότι "ζει", φράση-προϊόν ενός συνθήματος από την εποχή της δολοφονίας του, ο απόηχος του οποίου αντηχεί ακόμα. Η δεύτερη, ότι η δολοφονία του ήταν μια άδικη πράξη, που τον κατέστησε μύθο στην Ιστορία της μεταπολεμικής Ελλάδας και σύμβολο του φιλειρηνικού και αριστερού κινήματος. Εχει πεθάνει, συνεχίζει όμως να ζει», τονίζει ο σκηνοθέτης, ο οποίος, αναζητώντας έναν πολιτικό λόγο με σημερινό εκτόπισμα, οδηγήθηκε σχεδόν αυτόματα στο λόγο που εκφώνησε ο Λαμπράκης στο θέατρο «Πορεία» το '62.

Πυρά νέων καλλιτεχνών κατά του υπουργείου, που «δεν προωθεί τον πολιτισμό»

• Ελευθεροτυπία, Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011 
• Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ 

Η ημερίδα για το «Σύστημα Αθήνα» και την προώθηση του ελληνικού θεάτρου και χορού στο εξωτερικό, που διοργάνωσε χθες το Ελληνικό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου (ΙΤΙ) στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης, επιβεβαίωσε για ακόμη μία φορά το βαθύ χάσμα μεταξύ των νέων παραγωγικών καλλιτεχνικών δυνάμεών μας, που αναζητούν μια διέξοδο στο εξωτερικό, και των δεσμεύσεων της Πολιτείας.

Απουσία εκπροσώπου της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΠΟΤ, δέχτηκε η προϊσταμένη του τμήματος Διεθνών Σχέσεων του υπουργείου, Σίσσυ Παπαθανασίου, τα πυρά των νέων καλλιτεχνών, που είτε ταξίδεψαν σε φεστιβάλ του εξωτερικού ιδίοις εξόδοις είτε τελικά δεν κατάφεραν να πάνε πουθενά, επειδή το υπουργείο, παρ' όλο που είχε εγκρίνει τη χρηματοδότηση του ταξιδιού, τους «κρέμασε».

«Να ζει κανείς ή να μη ζει» εν καιρώ Κατοχής

 «Γιατρικό κατά της κατήφειας» και «φάρμακο στη μιζέρια που ζούμε» είναι, σύμφωνα με τους συντελεστές της, η νέα κωμωδία των Θανάση Παπαθανασίου και Μιχάλη Ρέππα, «Να ζει κανείς ή να μη ζει», οι οποίοι διασκευάζουν για το θέατρο της Κάτιας Δανδουλάκη το ομώνυμο θεατρικό του Νικ Γουαιτμπάι που ως κινηματογραφική φάρσα το έκανε πασίγνωστο ο Μελ Μπρουκς. Η πρεμιέρα θα δοθεί την Παρασκευή.

Es-Es, μουσικά νούμερα και καταδιώξεις στην ερωτική φάρσα που διασκεύασε το θεατρικό δίδυμοΤο στόρι μάς μεταφέρει στην Πολωνία το 1941, που τελεί υπό γερμανική κατοχή. Διότι «η Κατοχή μάς πάει γούρι» θεωρεί το συγγραφικό δίδυμο, που είδε τα «Μωρά τα φέρνει ο πελαργός», έργο που επίσης εκτυλίσσεται στην Κατοχή, να εξελίσσεται σε εμπορικό hit. Μέσα στη ζοφερή περιρρέουσα κατοχική ατμόσφαιρα μια διάσημη ηθοποιός (Κάτια Δανδουλάκη) απατά τον άντρα της (Παύλο Χαϊκάλη) με έναν πολύ νεότερό της αντιστασιακό (Γιάννη Τσιμιτσέλη).

Κακογιάννης ώς την Ινδία

ΤΟ ΝΕΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ

• Της ΕΛΕΝΑΣ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
• Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011 

Δυόμισι μήνες μετά την απώλεια του ιδρυτή του και 22 από την έναρξη λειτουργίας του, το Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης στον Ταύρο άνοιξε επισήμως τις πύλες του χθες το πρωί υποδεχόμενο τη νέα σεζόν, 2011-2012.

Ο περίφημος αμερικανικός θίασος Aquila έρχεται τον Ιούνιο με δύο έργα αρχαιοελληνικού ενδιαφέροντοςΜε φόντο ταράτσες και κεραίες της γειτονιάς, υπό τους ζωηρούς ήχους της οδού Πειραιώς αλλά και με την εισβολή μιας υπέροχης λιακάδας στο καλαίσθητο αίθριο του τρίτου ορόφου, τα συναισθήματα ήταν ανάμικτα. Μελαγχολία για την απουσία του, μούδιασμα για την οικονομική κρίση αλλά και επαναδιατύπωση της αλήθειας, ότι «ο πολιτισμός είναι το μοναδικό αντίδοτο».

15 χρόνια με σκηνικά πάθους

 Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΟΥ ΔΙΟΝΥΣΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΤΟΜΟ 

• Της ΒΕΝΑΣ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
• Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011

«Οφείλουμε χάρη στον Διονύση Φωτόπουλο, ότι από τον Αριστοφάνη έως τον Μπρεχτ άλλαξε χίλια πρόσωπα κι όμως έμεινε στο βάθος ο ίδιος». Είναι τόσο διάσημη αυτή η φράση του Οδυσσέα Ελύτη, κι ας αναφέρεται σε μία μόνο χάρη από τις πολλές που χρωστάμε στον Διονύση Φωτόπουλο.

Ο Διονύσης Φωτόπουλος με τον Θεόδωρο Αγγελόπουλο στα γυρίσματα της «Σκόνης του χρόνου»Σαράντα ένα ολόκληρα χρόνια στο θέατρο, στο σινεμά, στην όπερα και στον χορό, ο Διονύσης Φωτόπουλος δεν έπαψε να ανανεώνεται τολμηρά, παραμένοντας την ίδια στιγμή πιστός στην ουσία και στο πνεύμα μιας γενιάς πολύ μεγάλων (Κουν, Τσαρούχης, Χατζιδάκις), που δίπλα τους μαθήτευσε, ωρίμασε και ξεχώρισε.

Νεοϋορκέζικη όπερα «live» στην Ελλάδα

 Πριν από μερικές δεκαετίες θα φαινόταν εξωπραγματικό, θεατές να παρακολουθούν απ' ευθείας σε κινηματογραφική οθόνη της Καβάλας μία όπερα που παίζεται σε μια άλλη ήπειρο.

Η Αννα Νετρέμπκο ως «Αννα Μπολένα» στην όπερα του Ντονιτσέτι, που θα εγκαινιάσει τη σεζόν της «Μετροπόλιταν», αλλά και το «Met Live» στην ΕλλάδαΑλλά η τεχνολογία κάνει θαύματα και ο Πέτερ Γκελμπ, γενικός διευθυντής της Metropolitan Opera, αποφάσισε να την εκμεταλλευτεί εδώ και 6 χρόνια προς επικοινωνιακό και οικονομικό όφελος του 128χρονου θεσμού που διοικεί στη Νέα Υόρκη. Το πρόγραμμα «The Met: Live in HD» μεταδίδεται πια σε 54 χώρες και 700 αίθουσες σε όλο τον κόσμο. Φέτος στο δίκτυο μπαίνει και η χώρα μας, εφόσον ο όμιλος «Antenna» εξασφάλισε τα δικαιώματα.

O Κυριακίδης ξανά στο σπήλαιο

Ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης θα γίνει ακόμη μία χρονιά ο άνθρωπος των σπηλαίων, ο "Caveman" στον μονόλογο του Ρομπ Μπέκερ που παρουσιάζεται για πέμπτη χρονιά, από τις 20 του μήνα, στο θέατρο "Coronet", σε διασκευή και σκηνοθεσία Αναστασίας Παπαστάθη.

Ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης θα γίνει ακόμη μία χρονιά ο άνθρωπος των σπηλαίων, ο "Caveman" στον μονόλογο του Ρομπ Μπέκερ που παρουσιάζεται για πέμπτη χρονιά, από τις 20 του μήνα, στο θέατρο "Coronet", σε διασκευή και σκηνοθεσία Αναστασίας Παπαστάθη. Ολα άρχισαν χιλιάδες χρόνια πριν, όταν ο άντρας ήταν κυνηγός και η γυναίκα συλλέκτρια. Ουσιαστικά τίποτα δεν έχει αλλάξει από τότε... Η αλήθεια του "Caveman" έγκειται στο να μάθουμε να ζούμε με τις διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών, οι οποίες ίσως τελικά να καθιστούν λιγότερο βαρετή τη ζωή μας.

Νέες θεατρικές πρεμιέρες

«Να ζει κανείς ή να μη ζει»

Ο θίασος «Κανιγκούντα»παρουσιάζει (έως 30/10), στο«Θέατρο Τέχνης»(Φρυνίχου) την παράσταση«Πόλη - κράτος». Μία παράσταση, με τραγούδι και σάτιρα για μια πόλη, που όσοι την κυβέρνησαν την κατέστρεψαν περιβαλλοντικά και αισθητικά. Με τα λόγια τους φωτογραφίζουν τη δική τους Αθήνα. Ενας μυστηριώδης χρηματοδότης που οργανώνει μια παράσταση, υποχρεώνει τους ηθοποιούς να θυμηθούν την ιστορία της πόλης τους. Ο λόγος τους αφορά στα βασικά χαρακτηριστικά της αρχαίας ελληνικής πόλης - κράτους: ελευθερία, αυτονομία, αυτάρκεια. Επειτα στη Μικρασιατική Καταστροφή, τους αγώνες κατά των κατακτητών, την πολεοδομία, την αρχιτεκτονική παραμόρφωσή της, τα χημικά που την πνίγουν. Δραματουργική επεξεργασία: Θίασος «Κανιγκούντα. Σκηνοθεσία: Γιάννη Λεοντάρη. Σκηνικά - κοστούμια: Θάλεια Ιστικοπούλου. Κίνηση: Χάρης Πεχλιβανίδης. Παίζουν: Μαρία Κεχαγιόγλου, Γιώργος Φριντζήλας, Μαρία Μαγκανάρη, Ρεβέκκα Τσιλιγκαρίδου, Ευθύμης Θέου, Ανθή Ευστρατιάδου.

• Την κωμωδία «Να ζει κανείς ή να μη ζει» του Nick Whitby, (γνωστή από τον κινηματογράφο), σε διασκευή - σκηνοθεσία Θανάση Παπαθανασίου - Μιχάλη Ρέππα, ανεβάζει (14/10) το θέατρο «Κάτια Δανδουλάκη». Μια ερωτική φάρσα στα παρασκήνια ενός μουσικού θεάτρου. Ο αταίριαστος έρωτας της ώριμης πρωταγωνίστριας και ενός νεαρού, είναι «κλασικό» θέμα της ροζ φάρσας. Μόνο που το ροζ σκουραίνει επικίνδυνα όταν στα γρανάζια της φάρσας πιάνονται ένας Γερμανός στρατηγός, η αυστηρή γραμματέας του, ο ηλίθιος υπασπιστής του, μια διπλή κατάσκοπος και ο μακιγιέρ της πρωταγωνίστριας. Ολοι αυτοί μπλέκονται σε έναν τυφώνα συμπτώσεων, ανατροπών και μεταμφιέσεων. Μουσικά νούμερα, αγωνιώδεις καταδιώξεις, λαμπερές τουαλέτες, οπλοπολυβόλα, θεατρίνοι και Ες - Ες γίνονται κουβάρι, αλλά τελικά νικούν οι θεατρίνοι. Παίζουν: Κάτια Δανδουλάκη, Παύλος Χαϊκάλης, Γιάννης Τσιμιτσέλης, Τάσος Κωστής, Μαρία Κανελλοπούλου, Χριστίνα Τσάφου, Σπύρος Μεριανός, Πρόδρομος Τουσουνίδης. Σκηνικά: Αντώνης Δαγκλίδης. Κοστούμια: Εβελυν Σιούπη. Στίχοι - μουσική: Αφροδίτη Μάνου. Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη.

«Να ζει κανείς ή να μη ζει;»... σκορπίζοντας γέλια από τη σκηνή

Η κωμωδία του Μελ Μπρουκς σε διασκευή Ρέππα - Παπαθανασίου

ΤΟ ΒΗΜΑ:  12/10/2011

Η Κάτια Δανδουλάκη μαζί με τον Παύλο Χαΐκάλη (αριστερά) και τον Γιάννη Τσιμιτσέλη (δεξιά) παίζουν στην κωμωδία «Να ζει κανείς ή να μη ζει»

Θέτοντας το διαχρονικό και πάντα επίκαιρο ερώτημα «Να ζει κανείς ή να μη ζει», το οποίο είναι και ο τίτλος του έργου, η Κάτια Δανδουλάκη και ο Παύλος Χαϊκάλης, ετοιμάζονται να ξεκινήσουν την Παρασκευή (14 Οκτωβρίου) την παράσταση που υπογράφουν ο Μιχάλης Ρέππας και ο Θανάσης Παπαθανασίου. Ενας δωδεκαμελής θίασος επί σκηνής του θεάτρου «Κάτια Δανδουλάκη» θα φορέσει τριάντα έξι κοστούμια και θα κινηθεί σε έξι διαφορετικά σκηνικά για να μας θυμίσει τη μεγάλη κινηματογραφική επιτυχία με τον Μελ Μπρουκς (1983). Ενα θέατρο μέσα στο θέατρο, στην Πολωνία της Γερμανικής Κατοχής, με ένα ετερόκλητο πλήθος ανθρώπων που θα μπλεχτεί σε μια φάρσα χωρίς όρια.

ΠΟΤΕ & ΠΟΥ Θέατρο Κάτια Δανδουλάκη Αγίου Μελετίου 61Α, τηλ: 210 8640414 Παραστάσεις: Τε: 20.00 - Πέ: 20.30 (λαϊκή) Πα: 21.15 - Σάβ:18.15 (λαϊκή) & 21.15 Κυρ: 18.15 & 21.15 Τιμές: 25 - 18 - 16 ευρώ

«Πέρυσι τον χειμώνα μας ζήτησε η Κάτια Δανδουλάκη να το διασκευάσουμε κι εμείς ξεκινήσαμε τη δουλειά», είπε εκ μέρους του συγγραφικού ντουέτου ο Μιχάλης Ρέππας, παρουσιάζοντας το έργο και τους συντελεστές. «Η ζωή στο θέατρο είναι πιο ζωή κι απ΄την ίδια τη ζωή», είπε με τη σειρά της η Κάτια Δανδουλάκη επισημαίνοντας ότι «έτσι αντέχουμε καλύτερα τη ζωή». Ενώ ο Παύλος Χαϊκάλης δεσμεύθηκε για «δίωρο γέλιο από τις τρεις ώρες γέλιου που δικαιούμαστε τον μήνα. Γιατί για το παραπάνω φορολογούμαστε....».

Στο επίκεντρο της κωμωδίας είναι μια διάσημη ηθοποιός που απατά τον άντρα της με έναν πολύ νεότερό της αντιστασιακό. Κι αν αυτός ο αταίριαστος έρωτας είναι ένα κλασικό συστατικό φάρσας, τα πράγματα μπερδεύονται όταν στα γρανάζια της φάρσας πιάνονται ένας γερμανός στρατηγός, η αυστηρή γραμματέας του, ο όχι και τόσο έξυπνος υπασπιστής του καθώς και μια διπλή κατάσκοπος και ο μακιγιέρ της πρωταγωνίστριας. Κι όλα αυτά ενώ ο σύζυγος της πρωταγωνίστριας προσπαθεί να παίξει... Αμλετ.

ΣΕ ΖΩΝΤΑΝΗ ΑΝΑΜΕΤΑΔΟΣΗ 11 όπερες από τη Νέα Υόρκη

Με δορυφορική σύνδεση επτά πόλεις της Ελλάδας θα δουν έργα από τη Μετροπόλιταν Οπερα. Αρχή με την "Αννα Μπολένα"

Σκηνές από τις όπερες, «Αννα Μπολένα» του Ντονιτσέτι η οποία θα προβληθεί το Σάββατο

"Δεν επιθυμώ να κάνω την όπερα τρέντι, αλλά να την κρατήσω καλλιτεχνικά ζωντανή... Να γίνει αρεστή στο κοινό. Δεν έχω ψευδαισθήσεις. Δεν θα γίνει ποτέ ποπ", έλεγε χθες -μέσω ζωντανής δορυφορικής σύνδεσης- ο Πίτερ Γκελμπ, γενικός διευθυντής της Metropolitan Opera από το 2006 κι ο άνθρωπος στον οποίο η ΜΕΤ οφείλει την ανανέωσή της, αλλά και τη διεύρυνση του κοινού της διεθνώς. Ενας από τους τρόπους αυτής της διεύρυνσης είναι το πρόγραμμα "The Met: Live in HD", το οποίο περιλαμβάνει 11 υψηλού επιπέδου λυρικές παραγωγές για τη σεζόν 2011-2012, που θα μεταδίδονται απευθείας από τη σκηνή της Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης σε 55 χώρες και μέσα από 1.700 επιλεγμένες αίθουσες σε όλο τον κόσμο. Η Ελλάδα (και η Κύπρος) εισέρχεται σε αυτό το δίκτυο χάρη στον όμιλο "Antenna", ο οποίος εξασφάλισε τη συνεργασία με τη ΜΕΤ για την τριετία 2011-2014. Οι προβολές θα πραγματοποιούνται στο "Μέγαρο Μουσικής Αθηνών", το "Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης" και σε άλλες πέντε πόλεις της χώρας (Κομοτηνή, Μυτιλήνη, Καβάλα, Λουτράκι, Βέροια).

ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ Στη Ζάκυνθο του Ξενόπουλου

Ερωτας και προδοσία στον "Κόκκινο βράχο", που κάνει πρεμιέρα για πρώτη φορά στην κρατική σκηνή την Παρασκευή σε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη

Θανάσης Ευθυμιάδης, Γιούλικα Σκαφιδά, Ιωάννα Παππά και Δημήτρης Μοθωναίος στον «Κόκκινο βράχο»

Μια ιστορία έρωτα, πάθους και προδοσίας, ένα από τα πιο αγαπημένα έργα του Γρηγόριου Ξενόπουλου, τον "Κόκκινο Βράχο", διαβάζει ξανά η Ρούλα Πατεράκη και τον σκηνοθετεί, στην πρώτη παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου για φέτος. Η πρεμιέρα της παράστασης θα δοθεί στη Νέα Σκηνή "Νίκος Κούρκουλος", την Παρασκευή, με σκηνική προσαρμογή των Ρούλας Πατεράκη και Aκι Βλουτή. Μέσα από τη δική της οπτική η Ρούλα Πατεράκη επεξεργάζεται την αγαπημένη νουβέλα του Γρηγόριου Ξενόπουλου παράλληλα με τη "Φωτεινή Σάντρη", το θεατρικό έργο που προέκυψε μέσα από το "Κόκκινο Βράχο", αλλά και τη "Ζωή μου σαν μυθιστόρημα", την αυτοβιογραφία του συγγραφέα, και καταθέτει τη δική της εκδοχή στην παράξενη και συνάμα συναρπαστική ερωτική ιστορία του Ξενόπουλου.

ΚΑΡΙΝΑ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ: Τυχερή που ζω τη μαγεία του θεάτρου

Τιμήθηκε για δεύτερη φορά με το Κρατικό Βραβείο Συγγραφής Θεατρικού Εργου και δηλώνει: "Το γράψιμο είναι τρόπος ζωής και αντίληψης του κόσμου"

Το έργο της Καρίνας Ιωαννίδου «Τζοκόντα vs Ντα Βίντσι» είναι μια ιστορία πάθους, μίσους και απιστίας

Γέννημα-θρέμμα της Θεσσαλονίκης, αλλά και άνθρωπος του θεάτρου, αφού εργάζεται από το 1987 στις δημόσιες σχέσεις του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, είναι η Καρίνα Ιωαννίδου, που απέσπασε -για δεύτερη φορά- το πρώτο Κρατικό Βραβείο Συγγραφής Θεατρικού Εργου, του υπουργείου Πολιτισμού, για το έργο της "Τζοκόντα vs Ντα Βίντσι".

Είναι η δεύτερη φορά που η Κ. Ιωαννίδου παίρνει το Κρατικό Βραβείο Θεάτρου, είχε προηγηθεί η βράβευσή της το 1987 για το "Σκίσε τη γάτα", ενώ και το πρώτο της θεατρικό "Η περιπέτεια της σφραγίδας" τιμήθηκε με το πανελλήνιο βραβείο στον 11ο Θεατρικό Διαγωνισμό Ιθάκης το 1985 και την ίδια χρονιά για το ίδιο έργο πήρε το Βραβείο Κρατικής Ραδιοφωνίας "Ιάκωβος Καμπανέλλης". "Δεν θέλω να περάσω κάποιο μήνυμα. Δεν είναι αυτός ο στόχος μου. Αν πρέπει να πω κάτι, τότε θα έλεγα να μη σκεφτόμαστε τόσο πολύ, αλλά να νιώθουμε", λέει στο "Εθνος" η βραβευμένη θεατρική συγγραφέας -το βραβείο συνοδεύεται από 4.500 ευρώ- και προσθέτει: "Εμπνέομαι από την ίδια τη ζωή. Από πράγματα που συμβαίνουν καθημερινά γύρω μας και τα οποία συνήθως παραβλέπουμε, είτε γιατί είναι πολύ επώδυνα είτε γιατί δεν μπορούμε να κουμαντάρουμε".

«Σιγά τα αίματα» μετά μουσικής

• Βασισμένη στην «Ορέστεια» η παράσταση των Στ. Κραουνάκη και Ν. Δήμου

ΤΟ ΒΗΜΑ:  10/10/2011

«Ορέστεια» the next generation. «Ορέστεια» σε μουσική παράσταση. «Ορέστεια» μόνον με άντρες. Ο Σταμάτης Κραουνάκης και ο Ακης Δήμου ανέλαβαν να παρουσιάσουν, μαζί με τη «Σπείρα Σπείρα» μια δική τους, σύγχρονη, εκδοχή της οικογένειας των Ατρειδών, μέσα από την τριλογία του Αισχύλου.

«Ολα έγιναν πολύ απλά», λέει ο Ακης Δήμου καθώς εξηγεί τον τρόπο με τον οποίο «κλείστηκε» η δουλειά: «Με τον Σταμάτη Κραουνάκη γνωριζόμασταν από παλιά. Ξεναβρεθήκαμε στη Θεσσαλονίκη και μου πρότεινε να κάνουμε κάτι μαζί. Είπα "ναι" κι άρχισα να δουλεύω αμέσως. Ο Κραουνάκης είναι ένας καλλιτέχνης που έχει καθορίσει τη συναισθηματική μου ενηλικίωση.