ΒΑΝΙΤΑ Βίκυ: «έφυγε» μόνη...

[Στη φωτογραφία, με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα σε μια από τις φιλμικές συνεργασίες τους. Έθνος]

Η ηθοποιός Βίκυ Βανίτα βρέθηκε από τη μητέρα της νεκρή στο σπίτι της στο Ν. Κόσμο. Οπως ανακοίνωσε η Αστυνομία, δεν υπάρχουν ενδείξεις εγκληματικής ενέργειας και ο θάνατος οφείλεται σε παθολογικά αίτια. Για την υπόθεση διενεργήθηκε προανάκριση από το τοπικό Αστυνομικό Τμήμα. Οπως ήταν γνωστό, η 59χρονη ηθοποιός έπασχε από καρκίνο του πνεύμονος. Ηταν το γελαστό κορίτσι του ελληνικού κινηματογράφου. Επαιξε στις ταινίες «Τρελοπενηντάρης», «Ο Μανωλιός στην Ευρώπη», «Ενας τρελός γλεντζές», σε ταινίες του νεότερου κινηματογράφου («Παραγγελιά» και «Ρεμπέτικο»), στις τηλεοπτικές σειρές «Ρετιρέ», «Είσαι το ταίρι μου» κ.ά. (10.3.2007)

Μετά από αντιδράσεις της Εκκλησίας ματαιώθηκαν οι παραστάσεις του Θεάτρου «Στοά» στη Χίο

Η λογοκρισία καλά κρατεί με πρωτεργάτρια την Εκκλησία. Τα «Αξύριστα πιγούνια», η θεατρική παράσταση που ανεβαίνει από το «Θέατρο Στοά» σε σκηνοθεσία Θανάση Παπαγεωργίου και επρόκειτο να παρουσιαστεί στις 30, 31/03 και 1/04 στο «Ομήρειο» Πνευματικό Κέντρο της Χίου, ουσιαστικά απαγορεύτηκε. Οι παραστάσεις ανακοινώθηκε στις 5/3 ότι ματαιώνονται, λόγω «αντιδράσεων της Εκκλησίας», ειδικά για μια «σκηνή στριπτίζ» που περιέχεται στην παράσταση, με «επιχείρημα» ότι «έρχεται η Μεγάλη Εβδομάδα»! Το έργο αποτελεί μια καταγγελία της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και ιδιαίτερα των νεαρών μεταναστριών. Σημειώνουμε ότι το συγκεκριμένο Πνευματικό Κέντρο είναι Δημοτικός Οργανισμός, υπό τον έλεγχο του Δήμου Χίου και προκαλεί ερωτήματα πώς πάρθηκε η απόφαση της απαγόρευσης.

Ο συγγραφέας και ο σκηνοθέτης του έργου αντιδρώντας δημοσιοποίησαν τις παρακάτω επιστολές:

«Ποτέ δε φαντάστηκα -σημειώνει ο Γιάννης Τσίρος - ότι ένα άμοιρο γυναικείο σώμα θα προσέβαλλε τα χρηστά ήθη κληρικών ή θεοσεβούμενων πολιτών. Λυπάμαι επίσης που η υποκρισία κάποιων κοινωνικών παραγόντων αντικατέστησε την υποκριτική δεινότητα των ηθοποιών της παράστασης...».

«Επειδή η επαρχία - αναφέρει μεταξύ άλλων ο Θανάσης Παπαγεωργίου - παρακαλεί συχνά να μην την αγνοούμε, ώστε να μπορεί να απολαμβάνει τα πνευματικά προϊόντα της πρωτεύουσας, οφείλω να απολογηθώ επειδή αρνήθηκα να παίξω το ρόλο του λογοκριτή, πετσοκόβοντας τα "Αξύριστα πιγούνια", στην προσπάθειά μου να μη διαταράξω την ησυχία του νησιού κι έγινα έτσι η αιτία να τους στερήσω ένα σημαντικό νεοελληνικό έργο. Να ξέρει όμως - και γι' αυτό αισθάνομαι υπερήφανος ως Ελλην - ότι το έκανα για να συμβάλω στην προσπάθεια της Εκκλησίας να διαφυλάξει την ηθική των παραμεθόριων περιοχών της χώρας μας από την εισβολή των ανήθικων πρωτευουσιάνων και άλλων βδελυγμάτων και να υπερασπιστώ τους άγιους ποιμένες που κατηγορούνται συνέχεια για υποκρισία, ψευτιά, απάτη, σκοταδισμό και ανηθικότητα». (Ριζοσπάστης, 10.3.2007)

Πολύ κακό και τίποτα

"Πολύ κακό και τίποτα". Μουσικοθεατρική παράσταση βασισμένη σε κείμενα του Σέξπιρ. Μετάφραση: Δημήτρης Δημητριάδης, Ερρίκος Μπελιές, Γιώργος Χειμωνάς. Δραματουργική επεξεργασία, σκηνοθεσία, χορογραφία, και μουσική επιμέλεια Κωνσταντίνος Ρήγος, σκηνικά και κοστούμια Διονύσης Φωτόπουλος, μουσική Γιάννης Χριστοδουλόπουλος, φωτισμοί Σάκης Μπιρμπίλης, στίχοι τραγουδιών Μίνως Θεοχάρης, φωνητική επεξεργασία- διδασκαλία Μελίνα Παιονίδου, βοηθός σκηνοθέτη Ελευθερία Μπενοβία. Διανομή: Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης (Ριχάρδος III), Αλμπέρτο Φάις, Γιάννης Χαρτοδιπλωμένος, Έμιλυ Κολιανδρή, Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Νικόλας Στραβοπόδης, Παναγιώτης Κοντονής, Στράτος Μενούτης, Μίνως Θεοχάρης (Άμλετ), Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Γιάννης Χαρτοδιπλωμένος (Μάκβεθ), Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Κωνσταντίνος Ασπιώτης, Δημήτρης Θεοχάρης, Παναγιώτης Κοντονής, Στράτος Μενούτης, Νικόλας Στραβοπόδης, Αλμπέρτο Φαϊς, Γιάννης Χαρτοδιπλωμένος (Αιμιλία), Κωνσταντίνος Ασπιώτης (Μαύρος Άγγελος. Όλοι οι ήρωες), Κωνσταντίνος Ασπιώτης, Νάνσυ Σταματοπούλου (Λαίδη Άννα), Μίνως Θεοχάρης, Παναγιώτης Κοντονής, Στράτος Μενούτης (Ρωμαίος), Αλεξία Καλτσίκη (Οφηλία), Αλεξία Καλτσίκη, Έμιλυ Κολιανδρή, Δήμητρα Ματσούκα, Νάνσυ Σταματοπούλου, Χάννα Μάϋ (Ιουλιέττα), Παναγιώτης Κοντονής (Χορευτής), Δήμητρα Ματσούκα (Λαίδη Μάκβεθ), Ελευθερία Μπενοβία (Βασίλισσα Μαργαρίτα), Γεννάδιος Πάτσης (Οθέλλος), Νικόλας Στραβοπόδης (Φρουρός), Χάννα Μάϋ (Δυσδαιμόνα). (Εθνικό Θέατρο, Νέα Σκηνή - Θέατρο Χώρα, 4/3/2007). Μια σύνθεση βασισμένη σε κείμενα του Ουίλιαμ Σέξπιρ. Ο σκηνοθέτης επεξεργάστηκε το υλικό του ελισαβετιανού συγγραφέα, και με τη βοήθεια ενός πιάνου, ενός μικροφώνου και δεκαπέντε προσώπων δοκιμάζει "ένα συνειρμικό ταξίδι όπου τα λόγια του ποιητή γίνονται η αφορμή για να ειπωθούν νέες ιστορίες, αληθινές ή φανταστικές".

Εως εδώ, καλά. Είναι τα στοιχεία που μένουν. Μετά ήρθε η ώρα του κοινού και του κριτικού κι ο κριτικός - εν προκειμένω ο Μηνάς Χρηστίδης ("Μια ανούσια παράσταση", Ελευθεροτυπία, 10.3.2007)- έγραψε:

Μπορεί ο τίτλος της παράστασης να παραπέμπει στο «Πολύ κακό για το τίποτα» του Σέξπιρ, αλλά πιο σωστό τίτλο γι' αυτή την παράσταση δύσκολα μπορούσε να βρει κανείς. Γιατί πραγματικά έγινε το πολύ κακό (φασαρία, ασταμάτητη κίνηση 15 ηθοποιών) για το τίποτα.

Μια παράσταση χαμένη στο πουθενά. Σύμφωνα μ' αυτά που γράφει στο έντυπο πρόγραμμα ο σκηνοθέτης της παράστασης, ο Κωνσταντίνος Ρήγος, θα βλέπαμε «ένα ρέκβιεμ για τον έρωτα, το θάνατο, τον ύπνο, τους φόβους μας». Λόγια, κουβέντες του αέρα. Να σκεφτεί κανείς μόνο πως αυτή η παράσταση αποτελούνταν από το απίστευτο σύνολο των 31 (!) σκηνών... κ.λπ.

Ο σοβαρός Ερνέστος

Ο ΣΟΒΑΡΟΣ ΕΡΝΕΣΤΟΣ του Όσκαρ Ουάιλντ. Mετάφραση Πέτρος Μαρτινίδης, σκηνοθεσία Εύης Γαβριηλίδης, σκηνικά-κοστούμια Νίκος Σαριδάκης, μουσική Μιχάλης Χριστοδουλίδης, χορογραφία Τατιάνα Μύρκου, φωτισμοί Στέλιος Τζολόπουλος, βοηθός σκηνοθέτη Αναστασία Κουμίδου, βοηθός σκηνογράφου-ενδυματολόγου Ανδρέας Παρασκευόπουλος. Διανομή: Αλεξάνδρα Λαδικού, Φούλης Μπουντούρογλου, Κλέλια Ρένεση, Χρίστος Στυλιανού, Ευθύμης Παππάς, Ελεάνα Ταχιάου, Ελένη Μακίσογλου, Θανάσης Κεραμίδας, Γιώργος Σφυρίδης, Αναστασία Κουμίδου. Μουσικοί: Νίκος Ζαφρανάς, Ειρήνη Μαύρου.

(Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, πρεμιέρα: 2/3/2007).

Από την ιστοσελίδα του ΚΘΒΕ: Ένα από τα πιο αγαπημένα έργα του παγκόσμιου δραματολογίου, το κείμενο αυτό του Όσκαρ Ουάιλντ αναγνωρίζεται, και όχι άδικα, ως κατεξοχήν δείγμα λαμπρής θεατρικής δομής και γλώσσας. Πρόκειται για μια σαγηνευτική κωμωδία, πνευματώδη και καυστική, που καυτηριάζει με το μοναδικό χιούμορ του Ουάιλντ τους βικτωριανούς τζέντλεμεν και τον φαρισαϊσμό τους ή τις κυρίες της εποχής, ταγμένες να διαφυλάσσουν τους θεσμούς που τις καταπιέζουν. Οι μεγαλοφυείς και καταιγιστικοί αστεϊσμοί, το εκρηκτικό χιούμορ του συγγραφέα, αποδίδονται εδώ εξαιρετικά στη νέα μετάφραση του έργου, που αποδίδει στα ελληνικά μιας «αψόγου καθαρευούσης» το ιδιαίτερο ύφος του Ουάιλντ και την ατμόσφαιρα της εποχής του.

Λίγα λόγια για το έργο: Στο Λονδίνο του 1890 δύο νεαροί φίλοι χρησιμοποιούν το ψευδώνυμο “Ερνέστος”, ο καθένας για προσωπικούς του λόγους. Ωστόσο, αυτό το όνομα, το οποίο μέχρι τότε δεν τους δημιουργούσε προβλήματα, αρχίζει ξαφνικά να προκαλεί παρεξηγήσεις μεταξύ τους, αλλά και με τις γυναίκες που αγαπούν.

Η σαγήνη της σοβαρότητας:

«Ανθολόγια σημαντικών έργων από όλη την ιστορία του θεάτρου συνηθίζουν να περιλαμβάνουν το συγκεκριμένο έργο του Όσκαρ Ουάιλντ. Όχι άδικα. Πρόκειται για μια έξοχη κωμωδία, άκρως πνευματώδη κι αντιπροσωπευτική του 19ου αιώνα –αιώνα κατά τον οποίο κορυφώθηκαν η αστική φιλοκαλία, η καλλιέπεια, η καλοπέραση και η επαναστατικότητα. Ίσως γι’ αυτό ο δημιουργός της τη χαρακτήρισε ως: «τετριμμένη κωμωδία για σοβαρούς ανθρώπους».

Κάποιοι τη θεωρούν «pièce bien faite», με τη γαλλική έκφραση να σημαίνει (κάπως υποτιμητικά) πλοκή βασισμένη σε σειρά παρεξηγήσεων, που καταλήγουν σε αίσια λύση χάρη σε τυχαία τεκμήρια και χωρίς ν’ αλλάζει στο παραμικρό ο ψυχισμός των ηρώων. Με αυτή την έννοια η κωμωδία του Ουάιλντ είναι τω όντι «τετριμμένη». Ήδη από τον Μένανδρο, εάν όχι από τον Ευριπίδη, ανάλογες πλοκές δοκιμάστηκαν άπειρες φορές, από τα ρωμαϊκά χρόνια έως σήμερα, και, σε μέτριους συγγραφείς, έδωσαν αφόρητα κοινότοπες εφαρμογές. Δεν είναι όμως το ίδιο όταν το 1895, στην κορύφωση των θεατρικών του επιτυχιών, εφαρμόζει ο Ουάιλντ αυτό το σχήμα.

Ναι, παρεξηγήσεις ή άλλες καταστάσεις με τις οποίες βρίσκονται αντιμέτωποι οι ήρωες δεν μεταβάλλουν τις συνειδήσεις ή τις αντιλήψεις τους. Οι επηρμένοι δεν μετατρέπονται σε ταπεινούς ούτε οι ασεβείς σε ευσεβείς, όπως στις τραγωδίες. Εδώ, οι ήρωες αναπροσαρμόζουν μόνο τις επιχειρηματολογίες και τις τακτικές τους, ώστε να αντεπεξέλθουν στις δυσκολίες αποφεύγοντας, ακριβώς, κάθε εσωτερική μεταβολή. Το πετυχαίνουν όμως με ιδιοφυείς παραδοξολογίες κι ένα δηκτικό χιούμορ, το οποίο διατρέχει το έργο καυτηριάζοντας βικτοριανούς τζέντλεμαν, έκθετους εξαιτίας του φαρισαϊσμού τους, ή κυρίες και δεσποινίδες παγιδευμένες στη διαφύλαξη θεσμών που τις καταπιέζουν.

Δυστυχώς, στα ελληνικά, το θεμελιώδες λογοπαίγνιο με το όνομα «Earnest» (= «Ερνέστος», αλλά και «σοβαρός» ή «ειλικρινής») παραμένει αμετάφραστο. Όλα τα άλλα παιχνίδια όμως, των ιδιότυπων όσο και καταιγιστικών αστεϊσμών, έχω την αίσθηση ότι περνούν εξαιρετικά στα ελληνικά μιας «αψόγου καθαρευούσης» που, με παρότρυνση του σκηνοθέτη, επιχείρησε η παρούσα μετάφραση, ώστε να αποδώσει το ύφος του συγγραφέα και την ατμόσφαιρα της εποχής του». Πέτρος Μαρτινίδης (Από το πρόγραμμα της παράστασης).

Το μοιρολόγι της φώκιας

Βασισμένη στο διήγημα "Το μοιρολόγι της φώκιας" όπως και στα δύο διηγήματα «Ερως ήρως», «Ανθος του γιαλού» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη είναι η παράσταση που φιλοξενείται από σήμερα (8.3.2007) στην «Αθηναΐδα». Η θεατρική διασκευή είναι του Ερρίκου Μπελιέ και η σκηνοθεσία της Μάνιας Παπαδημητρίου. Πρωταγωνιστούν ο Τάκης Χρυσικάκος και η Μαρία Κόμη-Παπαγιαννάκη. Ενα τραγούδι-μοιρολόι σε ποίηση Παπαδιαμάντη, που ακούγεται στην παράσταση, το έγραψε και το ερμηνεύει ο Λουδοβίκος των Ανωγείων. Ο εικαστικός χώρος και τα κοστούμια ανήκουν στον Νίκο Πετρόπουλο, η μουσική επιμέλεια στον Λάμπρο Λιάβα, οι φωτισμοί στον Δήμο Αβδελιώδη, η χορογραφία στη Νατάσσα Ζούκα.

Στις καλένδες τα αιτήματα των εργαζομένων στο ΚΘΒΕ

Αναβάλλεται επ' αόριστον η επίλυση των αιτημάτων των εργαζομένων πάσης φύσεως του ΚΘΒΕ, πλην ηθοποιών. Αιτία είναι ότι δεν έχει διοριστεί ακόμη, από τις 22 Φεβρουαρίου, το νέο Δ.Σ. του θεάτρου. Το θέμα έφτασε χθες (7.3.2007)στην ανεξάρτητη αρχή διαιτησίας, η οποία ανέβαλε τη συζήτηση, μέχρι να οριστεί νέο Δ.Σ.

Οι εργαζόμενοι πραγματοποιούν σήμερα (8.3.2007), στις 3 το μεσημέρι, γενική συνέλευση για να αποφασίσουν αν θα συνεχίσουν τις απεργιακές τους κινητοποιήσεις και τι μορφή θα έχουν αυτές. Εντύπωση πάντως προκαλεί η καθυστέρηση στον ορισμό νέου Δ.Σ. στο θέατρο από το υπουργείο Πολιτισμού. Αν και το θέμα είναι γνωστό στην ηγεσία του ΥΠΠΟ, ο Γ. Βουλγαράκης σε πρόσφατη επίσκεψή του στη Θεσσαλονίκη δεν προέβη σε καμιά ανακοίνωση για το νέο Δ.Σ. Ανακοίνωσε όμως ότι ο ίδιος έχει υπογράψει την απόφαση να γίνουν αορίστου χρόνου οι 116 εργαζόμενοι του ΚΘΒΕ και ότι αναμένονται οι υπογραφές των υπουργών Οικονομικών και Εσωτερικών, Γ. Αλογοσκούφη και Πρ. Παυλόπουλου. (Ελευθεροτυπία, 8.3.2007)

Μάνα Κουράγιο...

Πενήντα ένα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τον θάνατο του Μπέρτολτ Μπρεχτ, του συγγραφέα που θεωρείται από τις κορυφαίες φυσιογνωμίες της θεατρικής τέχνης και της επαναστατικής ποίησης. Τη «Μάνα Κουράγιο» την έγραψε το 1938 με ‘39, όταν ο χιτλερισμός κυριαρχούσε στη Γερμανία και ο αναπότρεπτος πόλεμος απειλούσε να καταστρέψει την Ευρώπη. Πρόκειται για ένα έργο με ανθρώπινη ευαισθησία και κοινωνικό προβληματισμό, που παρουσιάζεται από το Εθνικό Θέατρο, την Παρασκευή (9.3.2007), στη Σκηνή Κοτοπούλη σε μετάφραση Πέτρου Μάρκαρη, σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου και με την Αντιγόνη Βαλάκου στον ρόλο της Αννας Φίρλινγκ, της θρυλικής Μάνας Κουράγιο. Η παράσταση είναι αφιερωμένη στη μνήμη του Νίκου Κούρκουλου

Εν θερμώ...

Μία γυναίκα που έκανε τρεις γάμους, απέκτησε τέσσερα παιδιά (το ένα εξώγαμο) και τελικά σκότωσε τον τελευταίο της άντρα τη στιγμή που την εγκατέλειπε. Εργο εμπνευσμένο από μια πραγματική ιστορία και βασισμένο στο «Εν βρασμώ ψυχής» των Λευτέρη Παπαδόπουλου-Ράιας Μουζενίδου που παίχτηκε στο πλαίσιο της πολιτιστικής πρωτεύουσας της Αθήνας το '85. Εχει πρεμιέρα σήμερα (8 Μαρτίου 2007, Ημέρα της Γυναίκας) στο θέατρο «Δίπυλον» σε σκηνοθεσία Ράιας Μουζενίδου και μουσική Γιώργου Τσαγκάρη. Παίζουν οι Οθων Καλαβρυτινός, Νατάσσα Κρητικού, Ράια Μουζενίδου, Χρήστος Σιρμακέζης, Τζούλη Τσόλκα. Θ' ακολουθήσει αργότερα η εκδοχή τού «Εν ψυχρώ», η ιστορία μιας περιθωριακής κοπέλας που λόγω διάφορων κοινωνικών εμποδίων φτάνει στα όρια της αυτοκτονίας.

Τίποτα δικό μου...

Το έργο του Εντουαρντ Μποντ «Τίποτα δικό μου», σε σκηνοθεσία Εφης Θεοδώρου, παρουσιάζεται στο θέατρο «Πορεία». Ο Εντουαρντ Μποντ, με τη συγγραφική του δύναμη να κινείται με άνεση από την κωμωδία στη φάρσα, μας μιλάει εδώ γι’ αυτό που φαντάζεται, πώς θα είναι ο κόσμος το 2077: ποιον δρόμο παίρνουμε δηλαδή αν δεν βρισκόμαστε σε απόλυτη επαγρύπνηση.

Ενας κόσμος όπου οι «αρχές» θα έχουν καταφέρει να αποσπάσουν από τον καθέναν το παρελθόν, τις αναμνήσεις, ακόμα και τις πιο προσωπικές, αναγκάζοντάς τον να ζει σ’ ένα αποστειρωμένο περιβάλλον περιορισμένο στα απολύτως αναγκαία.

Στις 18 Ιουλίου του 2077 ένας άντρας (Ιπποκράτης Δελβερούδης) χτυπάει την πόρτα του διαμερίσματος του Τζαμς (Νίκος Κουρής) και της Σάρα (Μαρία Ζορμπά) και ισχυρίζεται πως είναι ο ξεχασμένος αδελφός της Σάρα, φέρνοντας μάλιστα μαζί του και αποδείξεις. Ετσι μέσα σε αυτό το οικογενειακό «κεκλεισμένων των θυρών» «αρχίζει ένα μείγμα από φάρσα και κάτι άλλο»...

Η Μικρή Πόρτα εκπαιδεύει

Τα νέα προγράμματα και μαθήματα του Εργαστηρίου του Θεάτρου Πόρτα για παιδιά, αλλά και για επαγγελματίες του θεατρικού χώρου. Σε κατάσταση μόνιμης αναζήτησης και δημιουργίας παραμένει το Εργαστήρι του Θεάτρου Πόρτα, της Ξένιας Καλογεροπούλου, τρία χρόνια μετά τη δημιουργία του, έχοντας μυήσει πολλούς και κυρίως τα παιδιά στις όψεις, τη φιλοσοφία και τα μυστικά του θεάτρου. Φέτος το εργαστήρι επιφυλάσσει νέα προγράμματα, κινήσεις συνεργασίας με άλλους χώρους, αλλά και χώρες και φυσικά ενίσχυση των συνεργασιών με φορείς και σχολεία.

Οι βασικές δραστηριότητες του Εργαστηρίου του Θεάτρου Πόρτα, που λειτουργεί υπό την ευθύνη της Πέγκυς Στεφανίδου, καθορίζονται από τους εξής βασικούς πυλώνες: Τα (οκτάμηνα) εργαστήρια για παιδιά και εφήβους (5-17 ετών) και τα (οκτάμηνα) σεμινάρια των ενηλίκων για εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων, θεατρολόγους και όσους χρησιμοποιούν τη θεατρική αγωγή στη δουλειά τους με παιδιά.

Και οι δύο ομάδες είναι συνδεδεμένες με τη θεατρική δραστηριότητα της Μικρής Πόρτας, από την οποία συχνά αντλούν θέματα και ιδέες. Και στις δύο ομάδες (παιδιά και ενήλικες) διδάσκουν, εκτάκτως, καλλιτέχνες από το χώρο του θεάτρου, όπως: Ξένια Καλογεροπούλου, Θωμάς Μοσχόπουλος, Άννα Μάσχα, Μάρθα Κλουκίνα, Αργύρης Ξάφης, Βασίλης Μαυρογεωργίου κ.ά. Ο προγραμματισμός της φετινής χρονιάς επιφυλάσσει τρία νέα μαθήματα-σεμινάρια. Αναλυτικότερα:

1. Δύο εβδομάδες έκτακτων μαθημάτων με ειδικούς από άλλες χώρες. Η πρώτη εβδομάδα (12-19/3/07) οργανώνεται με τη βοήθεια και τη συνεργασία του Γαλλικού Ινστιτούτου. Θα διδάξουν η Κατερίνα Αντωνακάκη (σκηνοθέτρια σκηνογράφος, ηθοποιός) και ο Emmanuel Jorand Briquet (ηθοποιός, σκηνοθέτης). Η δεύτερη εβδομάδα (23-28/4/07) οργανώνεται με τη βοήθεια και τη συνεργασία του Βρετανικού Συμβουλίου. Θα διδάξει ο Antony Haddon (καλλιτεχνικός διευθυντής της θεατρικής ομάδας «Blah-Blah-Blah»).

2. Προγράμματα θεατρικών εργαστηρίων εκτός έδρας. Οι απόφοιτοι των σεμιναρίων του Θεατρικού Εργαστηρίου, υπό την εποπτεία της Πέγκυς Στεφανίδου, προσφέρουν δωρεάν προγράμματα θεατρικής αγωγής:

α) σε δημοτικά σχολεία της Αττικής, με θεατρικό παιχνίδι που επεξεργάστηκαν οι ίδιοι και που βασίζεται στην παράσταση του έργου «Η Κοιμωμένη ξύπνησε»

β) στο Κέντρο Πρόληψης και Θεραπείας για το Παιδί και την Οικογένεια, που λειτουργεί από τα χωριά SOS στην Κυψέλη γ) σε παιδιά-θεατές του έργου «Η Κοιμωμένη ξύπνησε» των οποίων οι γονείς ανταποκρίθηκαν σε έρευνα της Μικρής Πόρτας

δ) σε δημοτικά σχολεία εντός, αλλά κυρίως εκτός Αττικής, όπου οι μικροί μαθητές έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν την παράσταση του έργου του Στάφαν Γκέτε «Μια νύχτα του Φλεβάρη», συμμετέχοντας στη συνέχεια σε ειδικά σχεδιασμένο πρόγραμμα θεατρικής αγωγής, πάντα μέσα στο χώρο του σχολείου τους.

3. Κάνοντας θέατρο για παιδιά. Σεμινάρια που απευθύνονται σε ηθοποιούς και άλλους καλλιτέχνες, οι οποίοι ασχολούνται ή θέλουν να ασχοληθούν με το παιδικό θέατρο. Τα σεμινάρια γίνονται με τη συνεργασία του Βρετανικού Συμβουλίου και του Γαλλικού Ινστιτούτου.

Σε εννέα Τετάρτες, από 14 Μαρτίου έως 30 Μαΐου 2007, θα διδάξουν: Κατερίνα Αντωνακάκη (σκηνογράφος, σκηνοθέτρια, ηθοποιός), Emmanuel Jorand Briquet (ηθοποιός, σκηνοθέτης), Ξένια Καλογεροπούλου (συγγραφέας, ηθοποιός), Antony Haddon (καλλιτεχνικός διευθυντής της θεατρικής ομάδας «Blah-Blah-Blah»), Lilo Baur (σκηνοθέτης, ηθοποιός), Μάρθα Κλουκίνα (χορογράφος, χορεύτρια), Θωμάς Μοσχόπουλος (σκηνοθέτης).

Στα 101 της πατά ξανά το σανίδι της σκηνής

Η Νόρι Γούντχολ [Norrie Woodhall], 101 ετών, είναι η ηθοποιός που συμμετείχε στον θίασο του Βρετανού ποιητή, πεζογράφου και θεατρικού συγγραφέα Τόμας Χάρντι [Thomas Hardy]. Και πρόκειται να ξανανέβει στο σανίδι για να ερμηνεύσει έργα του ποιητή, εκπροσώπου του κινήματος του νατουραλισμού. Ο ίδιος ο Χάρντι - που ανάμεσα στους θαυμαστές του συγκαταλέγονταν ο Ντ.Χ. Λόρενς και η Βιρτζίνια Γουλφ - επέλεξε τη Νόρι Γούντχολ το 1928 για το θεατρικό ανέβασμα του διηγήματός του «Tess of the D'Urbervilles». Εβδομήντα εννέα χρόνια μετά την ερμηνεία της στο έργο, η Νόρι Γούντχολ θα συμμετάσχει στο αφιέρωμα για τον ποιητή απαγγέλλοντας στίχους του. Καθώς θεωρείται το μοναδικό εν ζωή μέλος του θιάσου που ίδρυσε ο Χάρντι και που μετά τον θάνατό του, το 1928, διαλύθηκε. Η αιωνόβια ηθοποιός θα είναι μέλος της ομάδας Νέοι Ηθοποιοί έργων του Τόμας Χάρντι που θα παρουσιάσουν αποσπάσματα έργων του μαζί με μουσικές εκδηλώσεις στο Έσεξ. (Τα Νέα, 06/03/2007)

Norrie all set for a new role at 101
By Ian McDonald

THE only surviving member of Thomas Hardy's acting group is set to tread the boards once again - at the age of 101. Norrie Woodhall, the last remaining member of the original Hardy Players, will read poetry by the great writer himself in a show called Dorset Voices. She will appear alongside members of the New Hardy Players in the programme, which features an afternoon of words and music from Dorset's past and present.

The event will feature the poetry and prose of Thomas Hardy and William Barnes and work from some of Dorset's modern-day writers, including Hugh Simpson, Sue Worth and Devina Symes. It will also feature music from New Hardy Players musicians Jenny Trotman and John Foxwell. Norrie met Thomas Hardy in 1924, while the original Hardy Players were staging Tess at the Corn Exchange in Dorchester.
advertisement

He cast her as Liza Lu, and even added extra lines to give her a more substantial role in the play. The New Hardy Players were formed in 2005 to mark Norrie's 100th birthday and further promote the work of Thomas Hardy. She appeared on stage with them last September - despite losing sight in one eye - in their production of Under the Greenwood Tree. Kind-hearted Norrie, who lives in Owermoigne, gave her 100th birthday gifts - donations amounting to £612.12 - to the Joseph Weld and Trimar Hospice and CancerCare Dorset. And in November last year she launched her autobiography Norrie's Tale, which captured her memories of Dorchester and Thomas Hardy, at the Dorset County Museum.

Dorset Voices is being staged at the United Church in South Street, Dorchester, on Sunday, March 11, at 3pm. Tickets are £4 and include light refreshments. They are available from the Tourist Information Centre in Antelope Walk or on the door. [7:54am Tuesday 27th February 2007]

Tα εφτά κουτιά της Πανδώρας του Ζιώγα

Tον έρωτα και τις συγκρούσεις ενός ζευγαριού περιγράφει το έργο του Bασίλη Zιώγα «Tα εφτά κουτιά της Πανδώρας» που έχει απόψε (6.3.2007) πρεμιέρα στο «Aμφι-Θέατρο» του Σπύρου Eυαγγελάτου. H σκηνοθεσία είναι του Σπύρου Eυαγγελάτου, τα σκηνικά και κοστούμια του Πάρη Mέξη, η επιλογή μουσικής και η ενορχήστρωση του Γιάννη Aναστασόπουλου. Πρωταγωνιστούν οι Θανάσης Kουρλαμπάς και Eλίνα Mάλαμα ενώ τα μουσικά μέρη ερμηνεύουν ο βιολιστής Aκης Στρατουδάκης και ο συνθέτης και πιανίστας Γιάννης Aναστασόπουλος.

Πρόκειται για ένα παράξενο έργο με δύο ήρωες. Eκείνος είναι συγγραφέας και δεν βγαίνει σχεδόν ποτέ από το σπίτι και εκείνη είναι ηθοποιός που επιστρέφει από το θέατρο κάθε βράδυ ντυμένη με το κοστούμι του ρόλου της κουβαλώντας στοιχεία από το χαρακτήρα του κάθε ρόλου.

«Tα εφτά κουτιά της Πανδώρας» θα παρουσιάζονται για πέντε εβδομάδες κάθε Tρίτη (9 μ. μ.), Σάββατο (6 μ. μ.) και Kυριακή (10 μ. μ.). Oι παραστάσεις του «Ξενοδοχείου των δύο κόσμων» συνεχίζονται τις ημέρες και τις ώρες που έχουν οριστεί μέχρι και την Kυριακή των Bαΐων στην αίθουσα «Λήδα Tασοπούλου». Mετά το Πάσχα θα παρουσιαστεί η «Eρωτευμένη Nεκρή» του Θ. Γκοτιέ στη σκηνή «Eίσοδος Kινδύνου» σε σκηνοθεσία Kατερίνας Eυαγγελάκου. ΒΛΕΠΕ ΚΑΙ: Τα Νέα (6.3.2007)

Μαύρο σχεδόν κόκκινο

Το θέαμα «Μαύρο σχεδόν κόκκινο» παρουσιάζει (6.3.2007), η ομάδα «Φτου και βγαίνω» στο θέατρο «Τόπος Αλλού» στο πλαίσιο του κύκλου «Πρώτο βήμα στους νέους καλλιτέχνες». Η παράσταση αποτελεί συλλογική δουλειά της ομάδας και αφορά στις σχέσεις ενός ζευγαριού. Κείμενα Νίκου Κισκήρα, σκηνοθεσία Νάσας Χατζή, σε συνεργασία με τον Δημήτρη Μικιό που επιμελήθηκε την κίνηση. Σκηνικά Ολγας Πετίδου, μουσική επιμέλεια Μυρτώς Μποκολίνη, φωτισμοί του Προκόπη Δάφνου, σκηνοθεσία video Πηνελόπης Μανουσάκη. Παίζουν: Αντζελα Ελ-Ζέιντ, Δημήτρης Τσιλιφώνης.

Άγγελος Βλάχος και Μπάμπης Άννινος

Πρεμιέρα, σήμερα (6.3.2007), στο Δημοτικό Θέατρο Κερατσινίου, όπου το θέατρο «Τέττιγες» παρουσιάζει δύο μονόπρακτες κωμωδίες, την «Κόρη του παντοπώλου» του Αγγελου Βλάχου και «Ζητείται υπηρέτης» του Μπάμπη Αννινου. Στην «Κόρη του παντοπώλου» ο Αγγελος Βλάχος σατιρίζει μια οικογένεια μικροαστών και δε διστάζει να υπονομεύσει συνολικά τη δομή των σχέσεών τους. Το «Ζητείται υπηρέτης» του Μπάμπη Αννινου, από τα σπουδαιότερα έργα της εποχής του, με γλυκόπικρο χιούμορ και έξυπνα γλωσσικά παιχνίδια ξεφεύγει απ' την κωμωδία ηθών και μιλά για αναξιοκρατία, ρουσφέτι και ασυδοσία του κρατικού μηχανισμού. Σκηνοθεσία Λεωνίδας Βαρδαρός, σκηνικά Τόλης Πολυχρονιάδης, κοστούμια Ολγα Δημολιάτη, μουσική Χρήστος Λεοντής, κίνηση Τάσος Καραχάλιος. Παίζουν: Πάνος Ξενάκης, Κωνσταντίνα Κούτσιου, Λεωνίδας Βαρδαρός, Μιχάλης Θεοδώρου, Γιώργος Σώχος, Βένια Σταματιάδη.

Αρχαίο Θέατρο του Διονύσου: Κυνική σιωπή

«Πάγωσε» εντελώς το έργο στο Αρχαίο Θέατρο του Διονύσου με τους 16 εργαζόμενους εκεί να έχουν ξεκινήσει επίσχεση εργασίας από την 1η Μάρτη, σε μια προσπάθεια να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα μηνών. Αλλοι 34 εργαζόμενοι ακολουθούν τον ίδιο δρόμο στο Νομισματικό Μουσείο, τέσσερις στην Επίδαυρο και 6 από τους 11 στην Εφορεία Εναλίων Αρχαιοτήτων. Κι όμως, η πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΟ αδιαφορεί και σιωπά επιδεικτικά για το πρόβλημα. Πού να προλάβει άλλωστε: «Κουράστηκε» να υπόσχεται εκατομμύρια στην πρόσφατη περιοδεία στην Κρήτη ...όπου κι εκεί υπάρχουν απλήρωτοι συμβασιούχοι... (Ριζοσπάστης, 6/3/2007)

Δεσποινίς ετών 39 στη Λαμία

Tην κωμωδία των Aλέκου Σακελλάριου - Xρήστου Γιαννακόπουλου «Δεσποινίς ετών 39» παρουσιάζει το ΔHΠEΘE Pούμελης, από την Πέμπτη (8.3.2007) στο Xειμερινό Δημοτικό Θέατρο Λαμίας, σε σκηνοθεσία Πάνου Σκουρολιάκου. H αγαπημένη κωμωδία παρουσιάστηκε πρώτη φορά το 1954 κι έκτοτε διασκέδασε, αλλά και συγκίνησε γενιές και γενιές θεατών, είτε στα θεατρικά ανεβάσματά της είτε μέσω της κλασικής πλέον, ομώνυμης κινηματογραφικής ταινίας.

«Πώς είναι δυνατόν ένας συγγραφέας να έχει τόσο δυνατή την αίσθηση για το πώς θα πρέπει να εκφέρουμε την ατάκα; Πώς είναι δυνατόν να κατέχει τόσο ολοκληρωτικά τη μαστόρικη τέχνη, όχι μόνο του πώς γράφεται, αλλά και του πώς παίζεται η κωμωδία; Πώς είναι δυνατόν να περιγράφει έναν κόσμο ολόκληρο, να εκφράζει μιαν εποχή και ταυτόχρονα να απευθύνεται και στους αυριανούς, ένα έργο που μοιάζει, μας ξεγελά, νομίζουμε ότι είναι ελαφρύ και διασκεδαστικό απλώς», σημειώνει ο Πάνος Σκουρολιάκος.

H υπόθεση του έργου περιγράφει την αγωνία του Tηλέμαχου, που πρέπει πρώτα να παντρέψει τη μεγαλύτερη από αυτόν αδελφή του Xρυσάνθη, για να μπορέσει να παντρευτεί την καλή της καρδιάς του, Φωφώ. Kαι επειδή το ενδιαφέρον των ανδρών για τη Xρυσάνθη είναι μάλλον ανύπαρκτο, αναλαμβάνει με τον καλό του φίλο Σταμάτη, να συντάξουν μια αγγελία και να τη δημοσιεύσουν στην εφημερίδα προς αναζήτηση υποψηφίων γαμπρών. Oι γαμπροί έρχονται... Φεύγουν όμως με άλλες νύφες!

H σκηνοθεσία και η μουσική επιμέλεια είναι του Πάνου Σκουρολιάκου, τα σκηνικά του Aντώνη Xαλκιά, τα κοστούμια της Mυρτώς Kαρέκου. Tους ρόλους ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Πάνος Σκουρολιάκος, Πηνελόπη Πιτσούλη, Nίκος Xύτας, Θεοδώρα Σιάρκου, Σαράντος Γεωγλερής, Bύρων Σεραϊδάρης, Eύα Bάρσου, Θανάσης Mιχαηλίδης. (Έθνος, 5.3.2007).

Το Όσκαρ του Βασίλη Φωτόπουλου

Και η Ελλάδα έχει το δικό της Όσκαρ και τις μέρες τούτες που γινόταν πολύς ο λόγος για τα Όσκαρ που απονεμήθηκαν από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου, θα ήταν κρίμα να το ξεχάσουμε. Στο Μουσείο Μπενάκη της Αθήνας βρίσκεται εκτεθειμένο πλέον το Όσκαρ Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης που είχε απονεμηθεί στον Βασίλη Φωτόπουλο για την ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη «Ζορμπάς ο Ελληνας». Το μέγιστο βραβείο χάρισε στο Μουσείο ο αδελφός του Βασίλη, ο επίσης σπουδαίος και διάσημος σκηνογράφος Διονύσης Φωτόπουλος και μαζί με το χρυσό αγαλματάκι χάρισε και την προσωπογραφία του αδελφού του, ζωγραφισμένη από τον Γιάννη Μόραλη το 1981. Εκεί στη δεκαετία του '80 ο Βασίλης σχεδόν παράτησε το θέατρο και αφοσιώθηκε στη ζωγραφική... Δεν φτάνουν αυτά. Θα συνεχίσω, γιατί τον Βασίλη τον γνώρισα προσωπικά. Ήταν σπουδαίος άνθρωπος και καλλιτέχνης...

Επίτιμος διδάκτορας του Αριστοτελείου

Επίτιμος διδάκτορας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης αναγορεύεται απόψε ο μεγάλος δραματουργός Φερνάντο Αραμπάλ από το τμήμα Γαλλικής Γλώσσας της Φιλοσοφικής Σχολής, για την προσφορά του στο παγκόσμιο θέατρο. Η τελετή αναγόρευσης θα πραγματοποιηθεί στις 7 το βράδυ στην αίθουσα τελετών και την έναρξή της θα κηρύξει η πρόεδρος του τμήματος Γαλλικής Γλώσσας, καθηγήτρια Αντωνία Νενοπούλου - Δρόσου. Η αντιπρύτανις Αθανασία Τσατσάκου θα προσφωνήσει τον τιμώμενο, ενώ τον έπαινο θα εκφωνήσει η λέκτορας Καλλιόπη Εξάρχου. Η τελετή αναγόρευσης θα ολοκληρωθεί με δύο θεατρικά δρώμενα: Σκηνές από το αριστούργημα του δραματουργού «Ο Αρχιτέκτονας και ο Αυτοκράτορας της Ασσυρίας», σε σκηνοθεσία Λίλιας Λύτρα, και «Προσευχή» σε σκηνοθεσία Αφροδίτης Ιωαννίδου. (5.3.2007)

Δημοσιεύτηκαν συνεντεύξεις με τον Αραμπάλ στις εφημερίδες Τα Νέα (Βίκυ Χαρισοπούλου) και Η Καθημερινή (Γιώτα Μυρτσιώτη), 6.3.2007.

Επίσης ανέτρεξα στο blog http://mesokosmos.blogspot.com/ του ioannisxen γιατί ήμουν βέβαιος ότι θα έχει κάποιες πληροφορίες. Και βρήκα ένα μικρό ρεπορτάζ εύστοχο αφού έδωσε σε πέντε αράδες μια πραγματική εικόνα του Arrabal, αλλά και το κείμενο της αναγόρευσης, δηλαδή το ψήφισμα του Τμήματος Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ.