ΔΡΩΜΕΝΑ, ΜΠΕΚΕΤ... ΣΤΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ!

Την Τετάρτη 16 Μαϊου το βράδυ στις 8, στο Μουσείο "Μαρίκα Κοτοπούλη" (Αλ. Παναγούλη 17, Ζωγράφου, τηλ. 210-7703713), θα παρουσιαστεί το νέο τεύχος του περιοδικού ΔΡΩΜΕΝΑ που είναι αφιερωμένο στον θεατρικό συγγραφέα και πεζογράφο Σάμιουελ Μπέκετ. Η όλΗ εκδήλωση περιλαμβάνει προβολή ντοκιμαντέρ από τη ζωή και το έργο του, προβολή βιντεοταινίας, με αποσπάσματα από την παράσταση "Περιμένοντας τον Γκοντό", με τους Δημήτρη Πιατά, Κωνσταντίνο Τζούμα και Λάκη Λαζόπουλο. Στους ομιλητές είναι ο συγγραφέας Αντώνης Σιμιτζής, η σκηνοθέτις Βαρβάρα Δούκα και η πανεπιστημιακός Αθηνά Κορώνη (Τμήμα Θεατρικών Σπουδών Πανεπιστημίου Πάτρας) και εγώ (δηλ. ο Νίκος Λαγκαδινός). Λοιπόν, όσοι με διαβάζουν ας προγραμματίσουν τον ερχομό τους στην εκδήλωση. Καλοκαιράκι είναι τώρα, το Μουσείο Κοτοπούλη είναι ένα όμορφο κτίριο, με τεράστια βεράντα και είναι φορτισμένο με μνήμες θεάτρου, αφού εκεί κατοικούσε η μεγάλη Μαρίκα Κοτοπούλη. Θα έχουμε την ευκαιρία να ξαναβρεθούμε φίλοι και γνωστοί και να ανταλλάξουμε ιδέες για τα ΔΡΩΜΕΝΑ που επιζητούν να κατακτήσουν το ζωτικό τους χώρο.

ΘΕΣΜΟΦΟΡΙΑΖΟΥΣΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΠΕΘΕ ΚΟΖΑΝΗΣ

Σκηνοθέτης ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος και πρωταγωνιστές ο Παύλος Χαϊκάλης-Μνησίλοχος και ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης-Ευριπίδης, στις «Θεσμοφοριάζουσες» που θα παρουσιαστούν σε συμπαραγωγή από το θέατρο «Διαδρομή» και το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης. Η πρεμιέρα θα γίνει στις 29 Ιουνίου στην Κοζάνη και στην Αθήνα στις 2 Ιουλίου στο Θέατρο Βράχων «Μελίνα Μερκούρη» (Φεστιβάλ Υμηττού).

Στην κωμωδία αυτή από τη μια σατιρίζεται ο Ευριπίδης ως ποιητής ανανεωτής, ρεαλιστής και άθεος και από την άλλη ξεσκεπάζονται τα ελαττώματα των γυναικών μέσω τάχα της κριτικής του Ευριπίδη. Η μετάφραση είναι του Κ.Χ. Μύρη, η μουσική του Βασίλη Δημητρίου, τα σκηνικά-κοστούμια της Αννας Μαχαιριανάκη, η χορογραφία του Δημήτρη Καμινάρη. Σε βασικούς ρόλους είναι και οι Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, Θοδωρής Μιχαηλίδης, Γιάννης Πολιτάκης, Μάκης Αρβανιτάκης, Δημήτρης Παλαιοχωρίτης, Ειρήνη Κονίδου. Συμμετέχει 13μελής γυναικείος χορός.

Η ΠΟΛΗ ΣΤΟΝ ΠΑΤΟ

Έλαβα την πρόσκληση, θα πάω και θα ενημερώσω σχετικώς. Μια πρόσκληση για τη σύγχρονη "σπονδυλωτή" σάτιρα "Η πόλη στον πάτο", με κείμενα των Δημήτρη Κεχαϊδη, Κώστα Μουρσελά και Νίκου Περέλη, από την Άλλη Σκηνή στο Θέατρο της Ημέρας (Γεννηματά 20, Αμπελόκηποι, τηλ. 210-6929090). Κωμικοτραγικές καταστάσεις σύγχρονου ελληνικού βίου, σατιρικά στιγμιότυπα της καθημερινότητάς μας. Ας γράψω και τους άλλους συντελεστές: Σκηνοθεσία Νίκος Περέλης, σκηνικά-κοστούμια Μάγκυ Μοντζολή, μουσική Κώστας Καραμπερόπουλος, βοηθός σκηνοθέτη Πολυξένη Καρακατσάνη. Διανομή: Μπάμπης Αλατζάς, Πολυξένη Καρακατσάνη, Έφη Κεραμίδα, Τζένη Κολλάρου, Βαγγέλης Μητρέλιας, Νίκος Νικολαϊδης, Νίκος Σταθόπουλος.

ΣΑΤΙΡΑ ΤΗΣ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑΣ

Μέχρι τις 6 Μαΐου η Θεατρική Ομάδα του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου θα παίζει την πολιτική σάτιρα του Ντάριο Φο «Οι Αρχάγγελοι δεν παίζουν φλίπερ» στο Θέατρο του Ηλιου (οδός Φρυνίχου 10, Πλάκα) με 15 ερασιτέχνες ηθοποιούς. (Ωρα έναρξης 21.00, τιμή εισιτηρίου 3 ευρώ).

Πρόκειται για μια οξύτατη σάτιρα του Ντάριο Φο, που έχει ως στόχο τη γραφειοκρατία και τους μηχανισμούς που την αναπαράγουν. Υπουργοί, κρατικές υπηρεσίες, διευθυντές, δημόσιοι υπάλληλοι, δήμαρχοι παρελαύνουν από σκηνής σαν σε τσίρκο, κάνοντας ο καθένας το δικό του σόου. Στο μεταξύ, αποκαλύπτεται η λογική των γραφειοκρατών ότι δεν βεβαιώνεται στα χαρτιά αυτό που υπάρχει, αλλά αυτό που βεβαιώνεται στα χαρτιά, πρέπει να υπάρχει.

Ενα έργο που το χαρακτηρίζει ο αντικομφορμισμός και η ισχυρή σατιρική δόση πάνω στην πολιτική, την εκκλησία και την ηθική που όλο και περισσότερο βαραίνουν στην καθημερινή μας ζωή. Η σκηνοθεσία είναι των Γιώργου Μαχαιρά και Ισμήνης Κορωνίδη, τα σκηνικά της Μικαέλας Λιακατά και η μουσική των Freedom of speech.

ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΘΕΑΤΡΟΥ

Το Ευρωπαϊκό Βραβείο Θεάτρου λέγεται ότι αποτελεί την πιο σημαντική ευρωπαϊκή τιμητική διάκριση για έναν καλλιτέχνη του θεάτρου. Η περσινή διοργάνωση –η οποία φιλοξενήθηκε από τον Δήμο και το Teatro Stabile του Τορίνο– θεωρήθηκε επιτυχημένη, χάρη και στην παρουσία και τις ομιλίες του Χάρολντ Πίντερ, νικητή του Ευρωπαϊκού Βραβείου Θεάτρου.

Κατά το παρελθόν, το Ευρωπαϊκό Βραβείο Θεάτρου έχει απονεμηθεί στους: Αριάν Μνουσκίν και Θέατρο του Ήλιου, Πήτερ Μπρουκ, Τζιόρτζιο Στρέλερ, Χάινερ Μύλλερ, Ρόμπερτ Γουίλσον, Λούκα Ρονκόνι, Πίνα Μπάους, Λεβ Ντόντιν, Μισέλ Πικολί και Χάροντ Πίντερ.

Η φετινή διοργάνωση χρηματοδοτείται από το ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού. Οι εκδηλώσεις φέτος οργανώθηκαν σε συνεργασία με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, που φιλοξένησε τις εκδηλώσεις του Ευρωπαϊκού Βραβείου Θεάτρου στους χώρους του. Φέτος είχαν επιλεγεί για βράβευση "εξ ημισείας" δυο σκηνοθέτες, ο Γερμανός Πέτερ Ζάντεκ και ο Καναδός Ρομπέρ Λεπάζ.

Το Ευρωπαϊκό Βραβείο Θεάτρου θεσπίστηκε το 1986 ως πιλοτικό πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και αναγνωρίστηκε από το Ευρωκοινοβούλιο ως «οργάνωση ευρωπαϊκού πολιτισμικού ενδιαφέροντος». Η Ένωση των Θεάτρων της Ευρώπης και η Ευρωπαϊκή Θεατρική Σύμβαση είναι οργανισμοί που συνεργάζονται και υποστηρίζουν τον θεσμό∙ συνεργάζονται επίσης η Διεθνής Ένωση Κριτικών Θεάτρου, το Διεθνές Ινστιτούτο Μεσογειακού Θεάτρου και το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου της ΟΥΝΕΣΚΟ. [Περισσότερες λεπτομέρειες για το πρόγραμμα και την ελληνική συμμετοχή στην κριτική επιτροπή, στην ιστοσελίδα του ΚΘΒΕ].

Ωστόσο, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όμορφα κι ωραία. Ο Πέτερ Ζάντεκ δεν μπόρεσε να βρεθεί στη Θεσσαλονίκη, διότι ένας από τους ηθοποιούς του θιάσου του είχε σοβαρό πρόβλημα υγείας και έπρεπε να το αντικαταστήσει. Ετσι, έχασε τόσο το βραβείο, το οποίο βάσει του καταστατικού απαιτεί αυτοπρόσωπη παρουσία, όσο και τις 30.000 ευρώ που το συνοδεύουν και έτσι παραμένουν στο ταμείο της διοργάνωσης. Ο δεύτερος βραβευμένος Καναδός σκηνοθέτης και σεναριογράφος Ρόμπερτ Λεπάζ, που βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη, έδωσε ένα σεμινάριο σε τρία μέρη και δεν έχασε την ευκαιρία, ανάμεσα στα άλλα, να αναφερθεί και στην «ανεξαρτησία» του Κεμπέκ.

Απονεμήθηκε επίσης το βραβείο «Νέες Θεατρικές Πραγματικότητες» στον Αλβις Χερμάνις, σκηνοθέτη και συγγραφέα από τη Λετονία, και στην Μπιλιάνα Σμπριλιάνοβα, επίσης σκηνοθέτη και συγγραφέα από τη Σερβία.

ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΑΜΟΡΕ

Φεστιβάλ πειραματικών παραστάσεων αποκλειστικά πάνω σε ελληνικά κείμενα από νέους δημιουργούς σε διάλογο με εικαστικές προτάσεις νέων καλλιτεχνών είναι το θέμα των φετινών «Δοκιμών», που θα λάβουν χώρα από τις 5 έως τις 31 Μαΐου, στο θέαρο Αμόρε. Το έκτο φεστιβάλ πειραματικών παραστάσεων «Δοκιμές VI - Διάλογοι ΙV» περιλαμβάνει τρεις παραγωγές: στην Κεντρική Σκηνή του θεάτρου ο εικαστικός καλλιτέχνης Poka-Yio παρουσιάζει το έργο «F*ΑRΤ», ο Μαλουέν Βουαράν και η Αργυρώ Χιώτη την «Κόκκινη Σκουφίτσα», ενώ στον Εξώστη η ομάδα «Κανιγκούντα» τη «Βοσκοπούλα».

Ντόρα Σιμοπούλου: Η χρυσή ηθοποιός των μικρών ρόλων

Να μια άξια ηθοποιός με διακριτική και ουσιαστική πορεία στο θέατρό μας. Η Ντόρα Σιμοπούλου έδωσε μια ωραία συνέντευξη και νιώθεις ότι είναι πραγματικά προσγειωμένη.

Όπως, δηλαδή, θα έπρεπε να είμαστε όλοι. «Έχω κάνει αίτηση για σύνταξη, δεν πολυπαίζω, αλλά όταν με χρειάζονται οι “Μέτοικοι” πηγαίνω». Είναι η πρώτη κουβέντα της Ντόρας Σιμοπούλου, με μια έκπληξη είναι αλήθεια, στην πρόταση για συνέντευξη. Στα 47 χρόνια που έχει στο θέατρο από τότε που τελείωσε τη σχολή του Πέλου Κατσέλη, δύο συνεντεύξεις έδωσε όλες κι όλες, και δεν παραπονιέται γι’ αυτό. Χαμηλών τόνων ηθοποιός, που δεν επιδίωξε ποτέ την προβολή, είναι από αυτές που θεωρούνται στυλοβάτες κάθε παράστασης.

«Με θεωρούσαν ότι είμαι η χρυσή ηθοποιός των μικρών ρόλων. Δεν είχα φιλοδοξίες για μεγαλύτερα πράγματα. Ούτε για την προβολή και την πρώτη γραμμή».

Κάθε έργο πρέπει, όπως λέει, να της πηγαίνει. «Είμαι 66 χρόνων, δεν μπορώ να παίξω όλες τις ηρωίδες»... (η συνέχεια στη συνέντευξη της Γιώτας Συκκά, στην Καθημερινή, 25.4.2007)

Η "ΗΛΕΚΤΡΑ" ΤΟΥ ΧΟΦΜΑΝΣΤΑΛ

"Παράσταση υψηλών προδιαγραφών" είναι ο τίτλος της κριτικής του Σπύρου Παγιατάκη για την "Ηλέκτρα" του Χούγκο φον Χόφμανσταλ που παρουσιάστηκε στο Μέγαρο Μουσικής, σε σκηνοθεσία του Θωμά Μοσχόπουλου. Γράφει:

Πρωτίστως ήταν μία παράσταση ιδιαίτερα υψηλών και λίαν εγκεφαλικών προδιαγραφών. Ακριβώς έτσι. Και το γράφω αυτό μισοαστεία μισοσοβαρά. Μία παράσταση η οποία «στρέψασα την προσοχήν των καλλιτεχνών στην μετά πάθους ανάλυσιν του φωτός απεμάκρυνεν αυτούς από την πραγματικότητα» για να αντιγράψω και λίγο τον –μακαρίτη– Ι. Μ. Παναγιωτόπουλο όταν αυτός ο τόσο ευθύβολος θεωρητικός της τέχνης έψαχνε, προ εβδομηκονταετίας, να καθορίσει τον ορισμό του εξπρεσσιονισμού. Ηταν, λοιπόν, μία παράσταση η οποία «απέδωκεν εξάρσεις απροσμετρήτους» για να συνεχίσω με την παλιοκαιρίσια αντιγραφή... (η συνέχεια στην Καθημερινή, 29.4.2007)

"Τρίχα στη σούπα" του Δημήτρη Γκενεράλη

Από την ελληνική συνοικία μιας μεγάλης αφρικανικής πόλης φτάνει στην Ελλάδα, όπου ζει μέχρι σήμερα και δουλεύει ανάμεσά μας. Είναι ο μουσουλμάνος Χαλίντ, ο ήρωας του πρώτου θεατρικού έργου του συγγραφέα Δημήτρη Γκενεράλη, «Τρίχα στη σούπα», που παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη, στις 9 μ.μ., στο θέατρο του Νέου Κόσμου (κεντρική σκηνή). Η σκηνοθεσία είναι του Αρη Τρουπάκη, ενώ παίζουν οι ηθοποιοί Γιώτα Μηλίτση, Σπύρος Τσεκούρας.

Ο Σπύρος Τσεκούρας και η Γιώτα Μηλίτση σε μια σκηνή του έργου «Τρίχα στη σούπα»
Το έργο, που προέκυψε από τους αυτοσχεδιασμούς και τις συζητήσεις μεταξύ του συγγραφέα, του σκηνοθέτη και των ηθοποιών, μας μεταφέρει μισό αιώνα πριν, στη γενέτειρα του Χαλίντ. Τότε που μεγάλωνε ειρηνικά ανάμεσα σε χριστιανούς και μουσουλμάνους και ερωτευόταν τη χριστιανοπούλα Αννα. Το 1950, όμως, ξένοι εισβολείς κατέλαβαν τη χώρα και η ζωή του μικρού Χαλίντ έγινε δύσκολη. Η σχέση του με την Αννα απαγορευμένη και η επιβίωσή του αβέβαιη. Ο Χαλίντ, κυνηγημένος, βιώνει μια σκληρή πραγματικότητα που τον φέρνει μέχρι την Ελλάδα...

Η θεατρική ομάδα «Περίπολος», που υπογράφει και την παραγωγή, δημιουργήθηκε από τον Αρη Τρουπάκη το φθινόπωρο του 2006. Τα σκηνικά-κοστούμια υπογράφει ο Θοδωρής Χρυσικός.

"Η Ζήλια σε τρία φαξ" της Εστέρ Βιλάρ

Επιλεκτική η αποχή της, επιλεκτική και η επιστροφή της Μπέττυς Λιβανού στο σανίδι. Ύστερα από μια γεμάτη πενταετία, η πρωταγωνίστρια εμφανίζεται ξανά στο θέατρο, μέσα από ένα έργο γυναικείο, φεμινιστικό εν μέρει, που σέβεται όμως και την αντρική πλευρά. «Η Ζήλια σε τρία φαξ» της Εστέρ Βιλάρ παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, από την Τετάρτη [2.5.2007], στο θέατρο «Τόπος Αλλού», σε σκηνοθεσία της Δήμητρας Αράπογλου.

[...] Η Μπέττυ Λιβανού θα έχει στο πλευρό της την κόρη της, Μαργαρίτα Πανουσοπούλου, στην πρώτη τους θεατρική συνεργασία. Η τελευταία σπουδάζει υποκριτική στο Λονδίνο κι ήλθε ειδικά για την παράσταση, η οποία θα παιχθεί για έναν μήνα φέτος κι έναν μήνα τον Οκτώβριο, με το άνοιγμα της καινούργιας σεζόν. «Είναι δύσκολο έργο για τον ηθοποιό. Δεν κατεβαίνει από τη σκηνή κι έχει μόνο μονολόγους. Δεν θα μπορούσα να το αντέξω μία ολόκληρη σεζόν».

Το σκηνικό είναι της Αναστασίας Αρσένη, τα κοστούμια της Μαρίας Κοντοδήμα και οι φωτισμοί του Σταμάτη Γιαννούλη. Παίζουν: Μπέττυ Λιβανού, Κατερίνα Λέχου και Μαργαρίτα Πανουσοπούλου... (η συνέχεια στο ρεπορτάζ της Αντιγόνης Κάραλη, στο Έθνος, 30.4.2007)

"Ελισάβετ, πνεύμα της φωτιάς"...

Τρεις παραστάσεις δόθηκαν στο Θέαρο της Άνοιξης, στη συνέχεια το έργο μεταφέρθηκε στο Θέατρο "Παραμυθίας" ( Κεραμεικός, τηλ.: 2103457904), όπου και θα παίζεται μέχρι 6 Μαϊου. Πρόκαιται για το έργο της Ναταλίας Αντύπα-Κατσού «Ελισάβετ, πνεύμα της φωτιάς», που παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία της συγγραφέως από τη θεατρική ομάδα «Εν Σπουδή». Η πρώτη Ελληνίδα πεζογράφος Ελισάβετ Μουτζάν-Μαρτινέγκου είναι η ηρωίδα του έργου. Μέσα από τα επεισόδια της ζωής τής Μουτζάν-Μαρτινέγκου, που θεατροποιούνται με μια σύγχρονη ματιά, ο θεατής της παράστασης ακολουθεί το νήμα της δημιουργικής σκέψης της ηρωίδας, από την οποία μας χωρίζουν σήμερα 200 χρόνια.

Η Ομάδα «Εν σπουδή», που πρωτοεμφανίστηκε στον «Αδειο Χώρο» της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου τον Ιούνιο του 2006 με το «Νυφικό» της Ναταλίας Αντύπα-Κατσού, απαρτίζεται από τους Δήμητρα Βλάχου, Κατερίνα Καραγιάννη, Μαρία Κουλούρη, Μάλαμα Παγκράτι, Βασίλη Παπαλαζάρου. Τη μουσική της παράστασης συνέθεσε ο Μάνος Αποστολόπουλος. Σκηνογραφία: Δημήτρης Ζαφειρίου.

"Μετεπιθεώρηση" - τι είναι αυτό πάλι;

Γράφει ο Βασίλης Μπουζιώτης ότι Λάκης Λαζόπουλος ετοιμάζει εναλλακτική «μετεπιθεώρηση» -ο όρος δικός του από τον καιρό που ανέβαζε στο «Λαμπέτη» το «Ήταν ένα μικρό καράβι»- και μάλιστα για το «Παλλάς». Θα τη γράψει και θα τη σκηνοθετήσει ο ίδιος που θα ηγείται του σχήματος, έχοντας στο πλευρό του τη Χρύσα Ρώπα. Ωστόσο, λίγα έχουν γίνει ακόμη γνωστά, αφού με πάσα μυστικότητα γίνονται οι συζητήσεις. Αρχικά ο Λάκης Λαζόπουλος επρόκειτο να ετοιμάσει στο «Βρετάνια» μια επιθεωρησιακή δουλειά, οι κουβέντες που έκανε όμως με την «Ελληνική Θεαμάτων» τον έπεισαν να αλλάξει στέγη και να κλείσει να εμφανιστεί στο ανακαινισμένο «Παλλάς» της οδού Βουκουρεστίου. Το πιθανότερο είναι ότι θα παρουσιάσει τον «Βιοπαλαιστή στη στέγη», μια παλαιότερη ιδέα του που θέλει τον σύγχρονο Έλληνα βιοπαλαιστή να μην αντέχει όσα τον βαραίνουν και τον συνθλίβουν. Γι αυτό ανεβαίνει έξαλλος στη στέγη και καυτηριάζει όσα τον «καίνε»! (η συνέχεια στο Έθνος, 27.4.2007)

Ο ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΤΟΥ ΜΠΑΣΤΕΡ ΚΙΤΟΝ

«Ο μοναχικός περίπατος του Μπάστερ Κίτον». Τρία σχετικά άγνωστα μονόπρακτα του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, με φανερές τις επιρροές του υπερρεαλισμού, παρουσίασε η «μικρή σκηνή» της οικογένειας Σοφιανού σε συνεργασία με το ινστιτούτο «Θερβάντες» (27, 28 και 29 Απριλίου) στο κτήμα Mabrida-Στούντιο Σοφιανός στο Κορωπί (Δημοσθένους και Αργούς, τηλ. 210-6620805). Στη διανομή: Μιχάλης Μητρούσης, Δημήτρης Παπαδάτος, Αφροδίτη Αντωνάκη (η φωνή του Λόρκα από τον Πάκο Σανίδο). Στο πρώτο μονόπρακτο, «Ο περίπατος του Μπάστερ Κίτον», ένας κινηματογραφικός αστέρας σκοτώνει τα παιδιά του και μετά φεύγει μ' ένα ποδήλατο. Στο δεύτερο, «Η παρθένα, ο ναύτης και ο φοιτητής», μια νεαρή γυναίκα σ' ένα μπαλκόνι κουβεντιάζει με δυο άντρες που περνούν διαδοχικά από κάτω. Στο τρίτο, «Χίμαιρα», γίνεται αναφορά στο ταξίδι του ανθρώπου προς το θάνατο, στην απουσία, την απώλεια. Στη μετάφραση της Μάιρας Φουρνάρη, σκηνοθεσία του Φαίδωνα Σοφιανού, σκηνικά-κοστούμια της Ευγενίας Μηνακούλη, κούκλες της οικογένειας Σοφιανού. Τις κούκλες κινούσαν η Μαργαρίτα Καραμολέγκου και ο Φαίδων Σοφιανός.

Ο Τζοάν Παντάν και η ανακάλυψη της Αμερικής

Τη σάτιρα του Ντάριο Φο, «Ο Τζοάν Παντάν και η ανακάλυψη της Αμερικής», που αναφέρεται στην περιπλάνηση ενός Ιταλού τυχοδιώκτη με την αρμάδα του Κολόμβου και στην ανακήρυξή του σε μάγο ιθαγενών στην Αμερική, παρουσιάζει η ομάδα «Παντούμ» (από 27.4.2007) έως 6 Μαΐου στο νέο χώρο «Βιοτεχνία θεάτρου» (Σαπφούς 5, Ψυρρή, τηλ. 210-7628368). Τέσσερις γυναίκες αφηγούνται την ιστορία του η καθεμιά ξεχωριστά αλλά και όλες μαζί. Παίζουν οι Νάντια Καβουλάκου, Ζουλί Λεφέβρ, Σάντρα Μαυροειδή, Αγγελική Σεΐδου. Η σκηνοθεσία είναι της Ντίνας Καφτεράνη, τα σκηνικά του Εδουάρδου Γεωργίου, η μουσική του Στάθη Ιωάννου, η χορογραφία της Μαρίας Κολιοπούλου.

Θανάσης Παπαγεωργίου: "Η τηλεόραση είναι καταστροφή"

Τριάντα πέντε χρόνια στον ίδιο χώρο, στο θέατρο «Στοά», συμπλήρωσε ο Θανάσης Παπαγεωργίου. Με τον ίδιο πάντα στόχο, την ανάδειξη της αξίας του θεατρικού λόγου και με αισιοδοξία ότι το μέλλον θα φέρει καλύτερα πράγματα, γιορτάζει το γεγονός με ένα από τα πιο σημαντικά έργα στην παγκόσμια δραματουργία, τον «Πατέρα» του Αύγουστου Στρίντμπεργκ.

«Το θέατρο πιστεύω ότι απευθύνεται στις μάζες, δεν απευθύνεται στους λίγους ούτε στους ειδικούς», υποστηρίζει ο Θανάσης Παπαγεωργίου
Η επιτυχία της παράστασης και η ανταπόκριση του κοινού είναι τα εύσημα για τον μακρύ του δρόμο μέσα σε αντιξοότητες, αλλά και επιμονή και πείσμα και όραμα τα οποία δεν τον εγκαταλείπουν ώς σήμερα.

- Τριάντα πέντε χρόνια θιασάρχης, σκηνοθέτης, ηθοποιός, ποια από τις ιδιότητες αυτές βαραίνει περισσότερο όταν επιλέγετε το έργο που θ' ανεβάσετε;

«Σ' αυτό το τρίπτυχο θα ήθελα να συμπληρώσω και την ιδιότητα του επιχειρηματία, που είναι πάρα πολύ σκληρό πράγμα. Αναγκαστικά, πρώτα σκέφτομαι την επιχείρηση ώστε να μην τιναχτούμε στον αέρα. Αυτό το έχω πετύχει και είμαι ευτυχής, γιατί δεν χρωστάω ούτε ένα ευρώ πουθενά. Από κει και πέρα το πρόβλημα είναι να κρατήσεις την πορεία σου έτσι όπως την έχεις χαράξει, να μην παρεκκλίνεις από τους στόχους σου. Οι σειρήνες είναι πάρα πολλές, πρέπει να είσαι πάρα πολύ πεισματάρης και πάρα πολύ προσεκτικός, όταν μάλιστα δεν είσαι ένας τηλεοπτικός σταρ, όταν δεν έχεις όλο αυτό το στοιχείο από πίσω που θα σου φέρει ευκολότερα κόσμο και πόσο μάλλον όταν το ρεπερτόριο το οποίο έχεις επιλέξει για τη ζωή σου είναι ένα δύσκολο ρεπερτόριο»... (Της ΚΙΤΣΑΣ ΜΠΟΝΤΖΟΥ, η συνέχεια Ελευθεροτυπία, 27/04/2007).

ΜΑΡΙΟΣ ΠΟΝΤΙΚΑΣ: «ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ»

Ο σημαντικός συγγραφέας έπειτα από χρόνια σιωπής μιλάει για το νέο του έργο και την πολιτική

Συνέντευξη στον Βασίλη Αγγελικόπουλο
Με άλλο λόγο, «ασύμμετρο και παραληρηματικό», και άλλες εικόνες συναντάμε ξανά τον Μάριο Ποντίκα, μετά την υπερδεκαπενταετή σιωπή του. Από τους κορυφαίους του μεταπολιτευτικού «ρεαλιστικού νεοελληνικού θεάτρου», με επιτυχίες που άφησαν εποχή, στη Στοά κυρίως (Ο λάκκος κι η φάβα, Τρομπόνι, Η διαθήκη, Θεατές, Εσωτερικαί Ειδήσεις, Η γυναίκα του Λωτ, Ο γάμος κ.ά.), εμφανίζεται και πάλι σε λίγες μέρες με νέο έργο του («Η Κασσάνδρα απευθύνεται στους νεκρούς»), αυτή τη φορά σ’ ένα διαφορετικού ύφους θέατρο, το Θέατρο Αττις του Θόδωρου Τερζόπουλου. Τη στιγμή που το θεατρικό του παρελθόν μόλις έχει συνοψιστεί σε τρεις τόμους με τα μέχρι τώρα «Απαντά» του (Αιγόκερως), ο άλλοτε ανατόμος της νεοελληνικής παθογένειας εμφανίζεται ρηξικέλευθος, αν όχι «βλάσφημος και βέβηλος», όπως ο ίδιος χαρακτηρίζει το νέο του έργο.
— Επανερχόμενος στο θεατρικό τοπίο, πώς τα βλέπετε τα πράγματα; Είναι και ποιοτικώς ικανοποιητικά, αφού ποσοτικώς ξεπερνάτε τις… 400 παραστάσεις τον χρόνο;
— Στον τόπο μας φερόμαστε γενικά σαν να γνωρίζουμε βαθύτατα τι συμβαίνει παγκοσμίως, πολιτικά, κοινωνικά, θεατρικά. Και στο θέατρο, λοιπόν, επικρατεί μακαριότητα: είμαστε καθισμένοι σ’ αυτό που ξέρουμε να κάνουμε και δεν μας νοιάζει να γνωρίσουμε τίποτ’ άλλο. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι οι παραστάσεις που κάνουμε –με ελάχιστες εξαιρέσεις– δεν αντέχουν σε καμιά σύγκριση με τη δουλειά που γίνεται έξω. Επικρατεί όμως μια αυτοϊκανοποίηση. Γι’ αυτό θεωρώ πολύτιμο το φεστιβάλ του Λούκου. Οχι γιατί έφερε όλο αριστουργήματα, αλλά είδαμε λίγο τι προσπαθούν παραέξω... (η συνέχεια στην Καθημερινή, 29.4.2007)

Η "ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ" ΤΟΥ ΡΑΚΙΝΑ

Πανηγυρικό το ξεκίνημα των δοκιμών για την «Ανδρομάχη» του Ρακίνα, μίας εκ των δύο καλοκαιρινών παραγωγών του Εθνικού Θεάτρου, που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Μαυρίκιος. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής Γιάννης Χουβαρδάς, η αναπληρώτρια Έφη Θεοδώρου, ο σκηνοθέτης και όλος ο θίασος της παράστασης, που θα ανέβει στις 20 και 21 Ιουλίου στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, παραβρέθηκαν στη σκηνή Κοτοπούλη, για την πρώτη ανάγνωση του έργου. Τη μετάφραση και τη διασκευή στην «Ανδρομάχη» υπογράφει ο Δημήτρης Μαυρίκιος, τα σκηνικά και τα κοστούμια η Ελένη Μανωλοπούλου, τη μουσική ο Νίκος Κυπουργός, τις χορογραφίες και την κινησιολογία η Αποστολία Παπαδαμάκη, τους φωτισμούς ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ενώ τη μουσική διδασκαλία έχει αναλάβει η Μελίνα Παιονίδου.

Η "Αναζήτηση" της Μαρίνας Τσβετάεβα

[20.4.2007]. Στους κοιτώνες του πρώην στρατοπέδου Κόδρα της Καλαμαριάς Θεσσαλονίκης γίνεται ή έγινε [αν διαβάσουν οι υπεύθυνοι, ας στείλουν ένα δελτίο] η πρώτη επίσημη παρουσίαση του έργου «Αναζήτηση» της Μαρίνας Τσβετάεβα σε σκηνοθεσία Λιάνας Κοταλακίδου, από την αστική, μη κερδοσκοπική εταιρεία θεάτρου «Τρίτο Στούντιο». Τα ποιήματα που συνδέουν τις σκηνές του έργου είναι του Ρώσου ποιητή Αλ. Πούσκιν, η μουσική του συνθέτη Γ. Καζαντζή, τα σκηνικά του Σ. Μαβίδη, τα κοστούμια της Μ. Βόικου, ενώ τους πρωταγωνιστικούς ρόλους ερμηνεύουν ο Αθ. Κιτσούκαλης και η Χ. Ουσταμπασίδου.

Τέλος σεζόν για 14 θέατρα

Την Κυριακή (29 Απριλίου) έπεσε η αυλαία για 14 θέατρα:

Στο Εθνικό Θέατρο, στη Νέα Σκηνή («Πολύ κακό για το τίποτα» του Σέξπιρ - θέατρο «Χώρα») και στην Πειραματική Σκηνή (η Δ' περίοδος των Δέκα Εντολών στο θέατρο «Από Μηχανής»). Βασιλάκου («Ντα» του Χιου Λέοναρντ). Θέατρο Νέου Κόσμου («Οι σεξουαλικές νευρώσεις των γονιών μας» του Λούκας Μπέρφους και «Καθόλου καλά» της Ούρσουλα Ράνι Σάρμα). Θέατρο Τέχνης-Υπόγειο («Η επιστροφή» του Τζόζεφ Κόνραντ), Θέατρο Τέχνης-Κάρολος Κουν («Τα παντρολογήματα» του Νικολάι Γκόγκολ). Ηβη («Η θεία απ' το Σικάγο» του Αλέκου Σακελλάριου). Ανεσις («Δέκατη έβδομη νύχτα» του Απόστολου Δοξιάδη). Μεταξουργείο («Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ» του Εντουαρντ Αλμπι). Αθήναις-Λάσκαρη («Το μοιρολόγι της φώκιας» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη). Αλκυονίς («Ο φιλάργυρος» του Μολιέρου). Αλτερα Παρς («Βρετανικός» του Ζαν Ρασίν). Διάνα («Νύχτα ραδιο-φόνων» του Νίκι Σίλβερ). Θέατρο οδού Κεφαλληνίας - Β' Σκηνή («Η τέχνη του κ. Χάαρμαν» του Ρόμουαλντ Κάρμακαρ).

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ

Τέσσερις γυναίκες από την Παλαιστίνη σε διαφορετικές ιστορικές περιόδους -από τη βιβλική Δαλιδά έως μια βομβίστρια καμικάζι- διηγούνται τη διαδρομή της ζωής τους θίγοντας θέματα όπως η θέση της γυναίκας στον κόσμο, η βία, η αγάπη. Πρόκειται για το έργο της Παλαιστίνιας Μπέτι Σάμιεχ «The black eyed» που παρουσιάζει η ομάδα «Δυτικά της Πόλης» έως τις 17 Ιουνίου στο θέατρο «Φούρνος» σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά. Παίζουν οι Αννα Κουτσαφτίκη, Καλλιρρόη Μυριαγκού, Ευδοκία Στατήρη, Στέβη Φόρτωμα. Η μετάφραση είναι της Αθηνάς Παραπονιάρη, η κίνηση της Ζωής Χατζηαντωνίου, τα σκηνικά-κοστούμια του Κωστή Δάβαρη, η μουσική του Πλάτωνα Ανδριτσάκη, οι φωτισμοί του Σάκη Μπιρμπίλη.

Γιάννης Τσορτέκης: «Δεν λειτουργώ με την κοινή λογική, αλλά με τη διαίσθηση»

Ο Γιάννης Τσορτέκης, από τις αποκαλύψεις του χειμώνα, μιλά για το θέατρο και αναλύει τη συγκυρία που έγινε ηθοποιός

Οι συγκυρίες φαίνεται να έπαιξαν μεγάλο ρόλο στη ζωή του. Οπως το ένστικτο. Ετσι έγινε ηθοποιός και έτσι συνεχίζει να επιλέγει όσα κάνει. Ο Γιάννης Τσορτέκης, είναι από τις αποκαλύψεις του θεατρικού χειμώνα. Καλός ηθοποιός, από εκείνους που χαίρεσαι να βλέπεις, είτε παίζουν τον απειλητικό εκπρόσωπο της εξουσίας στο «Πάρτι γενεθλίων» του Πίντερ, είτε τον ναρκομανή με το άδοξο τέλος στις «Επτά λογικές απαντήσεις» του Λεωνίδα Προυσαλίδη. Ρόλο που ερμηνεύει για δεύτερη φορά. Μόνο που φέτος, κάνει τη διαφορά.«Το αποτέλεσμα αυτής της παράστασης οφείλεται στον Αντώνη Αντύπα. Από την πρώτη στιγμή είχε συγκεκριμένο άξονα που αναζητούσε τα πράγματα. Εψαχνε την εσωτερική διαδρομή και ήταν αμετακίνητος ώς το τέλος».

Ο Γ. Τσορτέκης είναι κατηγορηματικός όταν λέει, πως οφείλει να του αποδώσει τα πάντα. Και εξηγεί τον λόγο: «Ξέρω τις δικές μου ορμές και πόσο αχαλιναγώγητες μπορούν να γίνουν. Επέμενε και υπέμεινε την πορεία των δικών μου συγκρούσεων με το υλικό της προηγούμενης παράστασης του Πέτρου Ζηβανού. Για μεγάλο μάλιστα χρονικό διάστημα τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά» λέει ο 40χρονος ηθοποιός. Ωσπου βρήκε τον δρόμο με μια ερμηνεία πιο εσωτερική... (Της Γιωτας Συκκα, η συνέχια στην Καθημερινή, 29-4-2007)

ΜΑΡΙΟΣ ΠΟΝΤΙΚΑΣ: «ΤΟ ΓΡΑΨΙΜΟ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑ»

Με δεκαεπτά έργα στο ενεργητικό του κι ένα μεγάλο διάστημα απουσίας από τη συγγραφή, ο Μάριος Ποντίκας επιστρέφει στη σκηνή.

«Το καινούργιο δεν φάνηκε ακόμα. Οι πιο πολλοί νέοι λειτουργούν με επιθέματα, επηρεασμούς τάσεων. Ωστόσο, μέσα σ' αυτό το μεταβατικό στάδιο βγαίνουν καλοί νέοι συγγραφείς» λέει ο Μ. Ποντίκας.
«Η Κασσάνδρα απευθύνεται στους νεκρούς» είναι ο τίτλος του καινούριου θεατρικού έργου του, που ανεβάζεται στις αρχές Μαΐου στο «Αττις», σε σκηνοθεσία Θόδωρου Τερζόπουλου. Ο Μάριος Ποντίκας ανήκει στη γενιά των συγγραφέων (Κεχαΐδης-Χαβιαρά, Αναγνωστάκη, Σκούρτης) που αποτέλεσαν ορόσημο στην ιστορία του νεοελληνικού θεατρικού έργου από τη μεταπολιτευτική εποχή μέχρι το τέλος της δεκαετίας του '80. Πολλοί θεατρόφιλοι θυμούνται τις «Εσωτερικές ειδήσεις», «Το τρομπόνι», την «Εθνική εορτή», τους «Θεατές», τη «Γυναίκα του Λωτ»... Εργα του ανεβάστηκαν με επιτυχία στο Εθνικό Θέατρο, στο Θέατρο Τέχνης, στη «Θεατρική Σκηνή», στη «Στοά»... (Της ΕΦΗΣ ΜΑΡΙΝΟΥ, η συνέχεια στην Ελευθεροτυπία, 22/04/2007)

Είμαι άσχημη...

Το Σάββατο 5 Μαϊου, παρουσιάζεται στο θέατρο Αλμα (Αγ. Κωνσταντίνου και Ακομινάτου 15 - 17), το σύγχρονο ισπανικό έργο -μαύρη μουσική κωμωδία- των Σέρτζι Μπελμπέλ και Ζόρντι Σάντσες «Είμαι άσχημη» (καμιά σχέση με τις "άσχημες" της παγκόσμιας τηλεόρασης). Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Γιάννης Αναστασάκης και τη μετάφραση η Κατερίνα Χριστοδούλου. Οι χορογραφίες της Αγγελικής Στελλάτου ξεχωρίζουν, η μουσική του Σταύρου Παπασταύρου στο κλίμα του έργου, όπως και τα σκηνικά-κοστούμια της Κέλλυς Βρεττού. Στη διανομή: Μάξιμος Μουμούρης (Ωραίος), Μαρία Τσιμά (Ασχημη), Χριστόδουλος Στυλιανού, Ζαχαρούλα Οικονόμου, Μαριάννα Λουκάκη, Ανατολή Αθανασιάδου, Νίκος Πυροκάκος.

Τα "Δρώμενα" στο διαδίκτυο

Αργά αλλά σταθερά, τα "Δρώμενα" ψάχνουν να βρουν δρόμους για την επαφή τους με το ευρύ κοινό. Συμμάχους βρίσκουν και ιδού το αποτέλεσμα.

Μπορείτε να πάτε στο παρακάτω link της ιστοσελίδας του Cineek magazine: http://www.cineek.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=1735

Επίσης στην ιστοσελίδα του theaterinfo. Ξανακυκλοφορεί το θεατρικό περιοδικο δρώμενα...
http://www.theaterinfo.gr/theatrenews/press/2007/0/21/index.html

Το χρονολόγιο του Μπέκετ με αναφορά στο Δρώμενα...

http://www.theaterinfo.gr/theatreauthors/writers/samuelbeckett/index.html

Και σε μια ξεχωριστή κατηγορία ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ και απο εκεί θα πηγαίνει σε μια ιστοσελίδα αφιερωμένη στο ΔΡΩΜΕΝΑ

http://www.theaterinfo.gr/abouttheatre/magazines/dromena/index.html