ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΟΚΛΗΣ: «Το φοβάμαι το θέατρο»

• Κάθεται για πρώτη φορά στην καρέκλα του σκηνοθέτη για την «Εκτη Καρυάτιδα» που ανεβαίνει στο θέατρο «Αλμα», με πρωταγωνίστρια τη Σοφία Φιλιππίδου

Η Σοφία Φιλιππίδου πρωταγωνιστεί στην «Εκτη Καρυάτιδα» των Αντώνη και Κωνσταντίνου Κούφαλη, που σκηνοθετεί ο ζωγράφος Κώστας Τσόκλης

«Εγώ είμαι ζωγράφος και ζωγραφίζοντας δεν έχεις να κάνεις με έμψυχο υλικό, άρα μπορείς να το μεταχειρίζεσαι όπως θες. Αποτυγχάνοντας δεν βλάπτεις κανέναν. Αν αντίθετα, κάποτε, από την πολλή τριβή ή από σύμπτωση, μια σπίθα ζωής πεταχτεί, το έργο γεννήθηκε. Στο θέατρο, όμως, τα πράγματα είναι αλλιώς. Εδώ έχεις να κάνεις με ζωντανούς ανθρώπους, με ένα κείμενο που έχει ήδη ζωή. Και αυτό είναι συχνά περιοριστικό. Γι' αυτό φοβάμαι!».

Ο εικαστικός Κώστας Τσόκλης μιλάει από την πολυθρόνα του σκηνοθέτη. «Κάποιου δηλαδή που φροντίζει για την ευτυχία μιας Εστίας -και το θέατρο είναι μια Εστία- και για την ευδαιμονία των άλλων. Οχι τη δική του», όπως σημειώνει. Το έργο των Αντώνη και Κωνσταντίνου Κούφαλη, «Η έκτη Καρυάτιδα», τον φέρνει για πρώτη φορά στη θεατρική σκηνή. Σκηνοθετεί, αλλά αναλαμβάνει και την πλήρη καλλιτεχνική ευθύνη της παράστασης, από τη διδασκαλία του ρόλου μέχρι τους ήχους και τα φώτα (σκηνοθεσία, σκηνικά, κοστούμι, φωτισμοί), αγκαλιάζοντας με την τέχνη του όλες τις πτυχές της.

Ο δημιουργός του «Συμπερασματικού Οιδίποδα» καταθέτει έτσι στην πλήρη ωριμότητά του μια απροσδόκητη θεατρική πρόταση, από σήμερα στο θέατρο «Αλμα», έχοντας στα χέρια του το ξεχωριστό υποκριτικό στίγμα της Σοφίας Φιλιππίδου.

Η ηρωίδα είναι ίσως η τελευταία ρομαντική Ελληνίδα. Θα μπορούσε να είναι η ίδια η Ελλάδα. Μέσα στην τρέλα της και στο αδιέξοδο, φεύγει... Ισως από την ίδια τη ζωή

Είναι η δεύτερη φορά που «ταυτίζεται» με το έργο των Κωνσταντίνου και Αντώνη Κούφαλη (με τον «Στρατό της Σωτηρίας», έργο δικό τους, εγκαινίασε το ανοιχτό θέατρο που δημιούργησε στον Κουμάρο στην Τήνο, το 2007) και η δεύτερη φορά που «τολμώ να διδάξω επαγγελματία ηθοποιό. Μια πρώτη αποτυχημένη προσπάθεια με τη Μελίνα για τη Μήδεια, το 1990 (βίντεο ζωγραφική εγκατάσταση) και τώρα με τη Σοφία». Το συγκεκριμένο έργο τον ερεθίζει, γιατί «άπτεται πολλών προβλημάτων που αφορούν τον τόπο από ιστορικής και ηθικής αλλά και αισθητικής απόψεως, που πάνω από όλα μ' ενδιαφέρει».

Αναζητώντας τη «Χρυσή Πόλη»

• Μια παράσταση για τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης ετοίμασε η Πειραματική Σκηνή της "Τέχνης".

Μια παράσταση για τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης ετοίμασε η Πειραματική Σκηνή της "Τέχνης". Η "Χρυσή Πόλη" θα παρουσιάζεται -για πρώτη φορά στη σκηνή- από τις 15 του μήνα κάθε Τετάρτη, Πέμπτη και Παρασκευή, στις 9 το βράδυ, στο θέατρο "Αμαλία". Το έργο της Δανάης Τανίδου ανεβαίνει σε συμπαραγωγή με τη θεατρική ομάδα Παπαλάνγκι σε σκηνοθεσία Τάσου Αγγελόπουλου.

Τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι της Μαργαρίτας Δεληαγγέλου, η επιμέλεια της κίνησης του Κωνσταντίνου Κατσαμάκη, η μουσική επιμέλεια του Κώστα Βόμβολου και παίζουν οι ηθοποιοί: Εφη Σταμούλη, Στάθης Μαυρόπουλος, Γιώργος Γιόκοτος, Αννα Ευθυμίου, Μαριέττα Σπηλιοπούλου, Λιάνα Ταουσιάνη. Μια νέα γυναίκα, η Ραχήλ, υποχρεώνεται τον 15ο αιώνα να παντρευτεί τον αδελφό του χαμένου άντρα της, όπως ορίζει ο νόμος. Μια άλλη, η Μύριαμ, τον 17ο αιώνα, συναντάει και ακολουθεί έναν ψευδομεσσία, ενώ μια τρίτη, η Σάρρα, ζει από πρώτο χέρι τη μεγάλη πυρκαγιά της πόλης. Είκοσι πέντε χρόνια αργότερα, μια τέταρτη, η Χάνα, οδηγείται μαζί με πολλές άλλες στον σιδηροδρομικό σταθμό... Ολες ζουν στη Θεσσαλονίκη και όλες αναζητούν τη Χρυσή Πόλη "που κάνει την καρδιά σου να χτυπάει δυνατά".

Εχοντας σε πρώτο πλάνο προσωπικές ιστορίες γυναικών, μια ομάδα αφηγητών διατρέχει τους αιώνες και ζωντανεύει, με τα απλά θεατρικά μέσα που διαθέτει, την ιστορική διαδρομή της ισραηλιτικής κοινότητας της Θεσσαλονίκης, από την άφιξη με καράβι το 1492 ως τη μοιραία αναχώρηση με τρένο το 1943...

Το ατομικό μπλέκεται με το ομαδικό, η Ιστορία με το παραμύθι και το θέατρο με το παιχνίδι, σε μια παράσταση που αξιοποιεί την αισθητική της αφέλειας. Η παράσταση μας συστήνει ξανά την απλότητα της θεατρικής γλώσσας και μας προτείνει μια διαφορετική αφήγηση για το παρελθόν της πόλης.

ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ: Πάει στην Επίδαυρο με τις θεές Νεφέλες

• Θα παρουσιάσει την αριστοφανική κωμωδία σε σκηνοθεσία Μαστοράκη στις 13 και 14 Ιουλίου. Ματαιώνεται η παράσταση «Τρωίλος και Χρυσηίδα»

Γιάννης Μπέζος, Αλέξανδρος Μυλωνάς πρωταγωνιστούν στην καλοκαιρινή παραγωγή του Εθνικού, «Νεφέλες»

Εν αναμονή του προγράμματος των φετινών Επιδαυρίων από το Φεστιβάλ Αθηνών, το Εθνικό Θέατρο ανακοινώνει την πρώτη καλοκαιρινή του παραγωγή, τις «Νεφέλες» του Αριστοφάνη, με τις οποίες κατεβαίνει στην Επίδαυρο.

Η σπαρταριστή αριστοφανική κωμωδία θα παρουσιαστεί σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη στο θέατρο του Πολυκλείτου, στις 13 και 14 Ιουλίου, και στη συνέχεια θα περιοδεύσει σε ολόκληρη την Ελλάδα. Ο Αριστοφάνης, που πίστευε ότι οι «Νεφέλες» είναι από τα καλύτερα έργα του (παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στα Διονύσια του 423 π.Χ. όπου κι απέσπασε τρίτο βραβείο), το διόρθωσε ριζικά με σκοπό να το ξαναπαρουσιάσει στο κοινό. Το κείμενο που μας σώζεται έως σήμερα είναι η δεύτερη εκδοχή.

ΒΡΑΒΕΙΑ «ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΟΡΝ»: Ο σταυρός στον Δημήτρη Λάλο

• «Ο ανταγωνισμός δεν είναι καλό πράγμα. Ο συναγωνισμός είναι... Ευχαριστώ όλους από καρδιάς» είπε ο νεαρός ηθοποιός παραλαμβάνοντας το έπαθλο

Ο Θάνος Τοκάκης βάζει τον χρυσό σταυρό του Δημήτρη Χορν στον Δημήτρη Λάλο

«Είναι δύσκολοι καιροί. Ο ανταγωνισμός δεν είναι καλό πράγμα. Ο συναγωνισμός είναι... Ευχαριστώ όλους από καρδιάς», δήλωσε ο Δημήτρης Λάλος, παραλαμβάνοντας το βραβείο «Δημήτρης Χορν» (ο σταυρός που φορούσε ο ηθοποιός, ο οποίος περνάει κάθε χρόνο από τον έναν βραβευμένο στον άλλο, συνοδευόμενος από περγαμηνή) από τα χέρια του περσινού βραβευθέντος, Θάνου Τοκάκη. Η τελετή των δωδέκατων στη σειρά βραβείων «Χορν» πραγματοποιήθηκε χθες βράδυ, στο θέατρο «Δημήτρης Χορν», σε μια βραδιά τρυφερή, ζεστή, οικεία.

Δεν ήταν μόνο τα λόγια που ακούστηκαν («Θεωρώ δώρο στη ζωή μου τη γνωριμία και την αναστροφή με τον Δημήτρη Χορν», τόνισε ο Χρήστος Γιανναράς, βασικός ομιλητής της εκδήλωσης), ούτε το «Ποιος το ξέρει» του Μίμη Πλέσσα, σε στίχους Κώστα Πρετεντέρη, που πρώτος ερμήνευσε ο Χορν για την ταινία «Οι μέρες του Οκτώβρη» και τώρα επί σκηνής τραγούδησαν οι προηγούμενοι βραβευθέντες του επάθλου (Ημελλος, Ξάφης, Λούλης, Βασαρδάνης, Αλευράς, Καρδώνης, Οικονόμου, Τοκάκης). Ηταν το αίσθημα που γεννήθηκε σε όλους, όταν σε τέτοιες δύσκολες για τη χώρα ημέρες υπάρχουν εστίες που τιμούν ανθρώπους του μεγέθους του Χορν, προσπαθώντας να διατηρήσουν ζωντανή τη μνήμη του στους νεότερους, και μάλιστα μέσα από ένα (επαμειβόμενο) βραβείο.

Οι υπόλοιποι υποψήφιοι του βραβείου, εξίσου άξιοι, ήταν (αλφαβητικά) οι: Αλμπάνης, Μοθωναίος, Παπαγεωργίου, Τσαμπουράκης, Φραγκούλης. Την εκδήλωση της απονομής χαιρέτισε ο Σταμάτης Φασουλής. Ο τελευταίος, μιλώντας για τον Χορν, τόνισε ότι έφερε «κάτι καινούργιο επί σκηνής, που δεν το συναντάς πλέον... Μια κρυφή ποιητική ατμόσφαιρα». Για τον Χρήστο Γιανναρά ο Χορν «ανελάμβανε την ετερότητα του ήρωα που ενσάρκωνε».

Στον θεσμό του Βραβείου αναφέρθηκε ο πρόεδρος της επιτροπής Κώστας Γεωργουσόπουλος (μέλη της επιτροπής είναι ο Σταμάτης Φασουλής, η Ξένια Καλογεροπούλου, η Λυδία Κονιόρδου και η δημοσιογράφος Αντιγόνη Καράλη). Την οργάνωση της εκδήλωσης επιμελήθηκαν ο Σταμάτης Φασουλής και ο Θεοδόσης Ισαακίδης.