Σολίστες και πρωταγωνιστές στη Λαμία

Για ενδέκατη χρονιά το ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης - με νέο καλλιτεχνικό διευθυντή του θεάτρου τον Χρίστο Καλαβρούζο - οργανώνει στη Λαμία το φεστιβάλ μονοπρόσωπων παραστάσεων, φεστιβάλ που έχει στηριχτεί από σημαντικούς ανθρώπους του θεάτρου. Φέτος, το 11ο Φεστιβάλ για Σολίστες και Πρωταγωνιστές φιλοξενεί τέσσερις παραγωγές και θα πραγματοποιηθεί από 2 έως 9/5 στο Δημοτικό Θέατρο Λαμίας. Το πρόγραμμα έχει ως εξής:

• 2/5 «Η Γυναίκα της Ζάκυθος» του Διονυσίου Σολωμού, σε μουσική Γιώργου Παπαδάκη, κοστούμια Ρένας Γεωργιάδη. Ερμηνεύει ο Χρίστος Καλαβρούζος.
• 5/5 «Το όνομά μου είναι Rachel Corrie» των Alan Rickman - Katharine Viner. Μετάφραση: Μαρία Πασχαλίδου. Σκηνοθεσία: Θοδωρής Τσαπακίδης. Σκηνικά - κοστούμια: Κατερίνα Μπαραμπούτη. Μουσική: Νίκος Ψαριανός. Ερμηνεύει η Δέσποινα Σαραφείδου.
• 7/5 «Caveman» του Rob Becker. Μετάφραση: Ερατώ Τάττη. Σκηνοθεσία - Διασκευή: Αναστασία Παπαστάθη. Σκηνογραφία - Κοστούμια: Ειρήνη Παγώνη. Ερμηνεύει ο Γεράσιμος Γεννατάς.
• 9/5 «Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου». Κείμενο - Σκηνοθεσία: Πέτρος Ζούλιας. Σκηνικά - Κοστούμια: Αναστασία Αρσένη. Επιλογή τραγουδιών: Ελεάνα Βραχάλη. Μουσική επένδυση: Γιάννης Χριστοδουλόπουλος. Ερμηνεύει η Νένα Μεντή.

Κανένα βράδυ χωρίς θεατρικές παραστάσεις!

Φέτος, έτσι όπως συμπεριφέρεται η θεατρική κοινωνία, δεν θα υπάρχει κανένα βράδυ χωρίς παραστάσεις. Ως και την 1η Ιουνίου λοιπόν έχουμε και βλέπουμε: τους τέσσερις συγγενικούς μονολόγους που παρουσιάζονται στο έργο «Φωνές», σε σκηνοθεσία Κοραή Δαμάτη, στο θέατρο Αγγέλων Βήμα. Το θεατρικό έργο του Βασίλη Ρίσβα «Ο τοίχος στη μέση», σε σκηνοθεσία Πέτρου Πετράκη, στο Θέατρο της Ημέρας, έργο το οποίο θίγει την ανωνυμία των κατοίκων στις μεγαλουπόλεις, την ενοχλητική «συμβίωση» με αγνώστους και την εθελουσία μοναχικότητα της συνύπαρξης. Επίσης, στο Θέατρο του Νέου Κόσμου το γνωστότερο θεατρικό έργο του Μακιαβέλι και μία από τις ωραιότερες κωμωδίες της Αναγέννησης, τον «Μανδραγόρα», σε σκηνοθεσία Παντελή Δεντάκη, αλλά και στον Φούρνο την παράσταση «Εγκλημα στη Νegro Μikelle» από την ομάδα Νon Sense σε σκηνοθεσία Λάμπρου Παπαγεωργίου και Ιουλίας Ιατρίδη , μια μαύρη κωμωδία μυστηρίου εμπνευσμένη από την κινηματογραφική ταινία «Πρόσκληση σε γεύμα από έναν υποψήφιο δολοφόνο». [πρόσωπα & παρασκήνια, επιμέλεια: Άννα Βλαβιανού, Το Βήμα, 23/4/2008]

Ερώτηση στη Βουλή για το Ηρώδειο

Εικόνες εγκατάλειψης και αδιαφορίας εμφανίζει το Ηρώδειο, έναν μόλις μήνα πριν από την έναρξη του Φεστιβάλ Αθηνών. Το θέμα έφερε με ερώτησή της προς τους υπουργούς Τουρισμού κ. Αρ. Σπηλιωτόπουλο και Πολιτισμού κ. Μ. Λιάπη η βουλευτής του ΠαΣοΚ κυρία Μαρία Δαμανάκη, η οποία πραγματοποίησε χθες επίσκεψη στον χώρο έπειτα από σχετικές καταγγελίες πολιτών. Οπως επισημαίνει η υπεύθυνη Πολιτισμού του ΠαΣοΚ «το θέατρο είναι σε πολλά σημεία κατεστραμμένο,με μάρμαρα ξηλωμένα σε πολλά διαζώματα και εικόνα απόλυτου βανδαλισμού,ενώ έχει παντού σκουπίδια». Και ερωτά τους αρμόδιους υπουργούς πού οφείλεται η παραπάνω κατάσταση, την οποία η κυρία Δαμανάκη χαρακτηρίζει «αποτρόπαια και προσβλητική για τη χώρα» και ζητεί να μάθει τι μέτρα προτίθενται να λάβουν για την προστασία του σπουδαίου μνημείου της πόλης των Αθηνών.

Θεατρικές Συναντήσεις στην Καλαμαριά

Ετήσιο θεατρικό φεστιβάλ με τίτλο «Θεατρικές Συναντήσεις» καθιερώνει ο Πολιτιστικός Οργανισμός του Δήμου Καλαμαριάς με τη συμμετοχή θεατρικών σχημάτων με παραστάσεις που συνήθως δεν περιοδεύουν και με καλλιτεχνικό διευθυντή τον σκηνοθέτη Θανάση Παπαγεωργίου. Από τις 7 Μαΐου ως τις 8 Ιουνίου θα παρουσιαστούν στο θέατρο «Μελίνα Μερκούρη» ο «Πατέρας» του Στρίντμπεργκ σε σκηνοθεσία του Θανάση Παπαγεωργίου από το Θέατρο Στoά, το «Νordost» του Μπουχστάινερ σε σκηνοθεσία του Νίκου Χατζόπουλου από το Θέατρο Τέχνης, το «Ενας στους δέκα» του Λαέρτη Βασιλείου από το Θέατρο του Νέου Κόσμου σε σκηνοθεσία του ίδιου, το «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Μπέκετ από το Τόπος Αλλού σε σκηνοθεσία του Νίκου Καμτσή και το «Σωτηρία με λένε» της Σοφίας Αδαμίδου σε σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Κωνσταντόπουλου. Κάθε παραγωγή θα παρουσιάζεται σε έξι παραστάσεις από Τρίτη ως Κυριακή, ενώ κάθε Κυριακή μεσημέρι οι θεατές αλλά και όσοι άλλοι ενδιαφέρονται θα έχουν την ευκαιρία να συζητήσουν με τους συντελεστές κάθε παράστασης.

Μαθήματα… ζωής στο Δίπυλον

«Εσείς πώς ζείτε; Καλά ή καλύτερα;», διερωτάται η θεατρική εταιρία So7 και παρουσιάζει από τις 5 Μαΐου (κάθε Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη στις 21.30) στο θέατρο Δίπυλον (Καλογήρου Σαμουήλ 2, τηλ. 210-3229771) το ομώνυμο θεατρικό έργο του Δημήτρη Κουρούμπαλη σε σκηνοθεσία Φρόσως Κορρού. Παίζουν: Μάξιμος Μουμούρης, Φρόσω Κορρού, Χάρης Αττώνης, Αλέξανδρος Κεϊβάνης, Ανθή Θεοφιλίδου, Νέτε Θεοδωρίδη, Ελλη Ταμπάκη, Γιάννης Δημητράκης, Αριστοτέλης Σφήκας. Τα τραγούδια ερμηνεύει η Αργυρώ Καπαρού.

Η Σύλβια Πλαθ στο... Μεταξουργείο

«Ο Γυάλινος Κώδων», το μοναδικό μυθιστόρημα της διάσημης Αμερικανίδας ποιήτριας ανεβαίνει, υπό τη μορφή μονολόγου, στο θέατρο Μεταξουργείο (της Άννας Βαγενά) από τις 12 Μαΐου έως τις 3 Ιουνίου, για 8 παραστάσεις (Δευτέρα και Τρίτη). Την Έστερ υποδύεται η Αγγελίτα Τσούγκου («Σύγχρονα έργα Νο», «Η κρυφή ερωτική ζωή της Οφηλίας»). Η σκηνοθεσία ανήκει στην ίδια, σε συνεργασία με τη Θεοδώρα Κατσιφή.

Ένα εμμέσως αυτοβιογραφικό έργο, που περιγράφει σε πρώτο πρόσωπο τις περιπέτειες της δεκαεννιάχρονης Έστερ μέσα σε λίγους επεισοδιακούς μήνες, κατά τη διάρκεια των οποίων η ζωή της θα διαγράψει μια επικίνδυνη τροχιά από το φως στο σκοτάδι και πίσω στο φως.

Η ηρωίδα θα γνωρίσει την επιτυχία ως επίδοξη ταλαντούχα συγγραφέας, θα “τακτοποιήσει” προηγούμενες ερωτικές εκκρεμότητες, θα διαβεί τη γραμμή της… αγνότητας, θα παλέψει με την κατάθλιψη που θα την οδηγήσει σε απόπειρα αυτοκτονίας και θα έρθει αντιμέτωπη με τον εαυτό της και το γυάλινο κώδωνα που δεν την αφήνει να αναπνεύσει, μέχρι να βγει ξανά στη ζωή, μεταμορφωμένη. Με σαρκασμό, χιούμορ και διεισδυτικότητα, η Σύλβια Πλαθ αγγίζει τα θέματα της κοινωνικής πίεσης, της γυναικείας σεξουαλικότητας, του πρώτου έρωτα, της μητρότητας, της ψυχικής διαταραχής στην Αμερική του ΄50.

ΑΝΝΑ ΚΟΚΚΙΝΟΥ, η μπαταχτσού!

Στην "Ελευθεροτυπία" διάβασα σήμερα ότι το νέο θεατρικό μονόλογο του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη «Λα πουπέ» θα ερμηνεύσει η Αννα Κοκκίνου το πρώτο δεκαήμερο του Μαΐου στο θέατρο «Σφενδόνη». Θα ήταν ενδιαφέρουσα είδηση και για το μπλογκ, αν η κυρία Κοκκίνου δεν έχει μια μακρά προϊστορία στο να φεσώνει τον κόσμο. Έχω γράψει και παλιότερα ότι κάποτε με παρεκάλεσε να συνεργαστώ μαζί της και συνεργάστηκα στην οργάνωση του Φεστιβάλ Μπέκετ. Ε, λοιπόν, δεν πληρώθηκα ποτέ! Η κυρία Κοκκίνου με εξαπάτησε. Μου είπε τότε ότι θα με πληρώσει σε μια εβδομάδα, σε ένα μήνα, σε δυο μήνες κ.λπ. και πέρασαν τρία χρόνια και δεν πήρα ούτε ένα ευρώ! Δεν με σεβάστηκε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΙ ΕΔΩ:

Η ΚΥΡΙΑ ΑΝΝΑ ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΜΕ ΕΞΑΠΑΤΗΣΕ!

• Κυρία Κοκκίνου, ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ. Απορώ, πώς κοιμάστε ήσυχη;

Το Εθνικό Θέατρο γυρίζει στο σπίτι του

Παραστάσεις 14 κλασικών έργων σε νεωτερικά ανεβάσματα στο ρεπερτόριο της επόμενης περιόδου 2008 - 2009

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η «εικόνα» με την οποία οδεύει το Εθνικό Θέατρο στην επόμενη χειμερινή περίοδο (2008-2009), τη δεύτερη της διεύθυνσης Γιάννη Χουβαρδά, κατά την οποία θα επαναλειτουργήσει το ριζικά ανακαινισμένο (και διπλασιασμένο) νεοκλασικό του κτίριο με πλήρως εκσυγχρονισμένη την Κεντρική Σκηνή και μια ολοκαίνουργια Νέα Σκηνή. Εγκαταλείπονται ως εκ τούτου τα θέατρα Κάπα και Από Μηχανής που είχαν στεγάσει τα τελευταία χρόνια παραστάσεις του Εθνικού. Διατηρείται μόνο η ενοικίαση του Σύγχρονου Θεάτρου (Κιμούλη), ενώ βεβαίως θα λειτουργήσουν κανονικά και οι δύο άλλες σκηνές του Εθνικού στο κτίριο Ρεξ: Κοτοπούλη και Παξινού (Παιδικό).

Το ρεπερτόριο που θα παρουσιάσει το Εθνικό του χρόνου στις πέντε σκηνές του αποτελείται από 15 έργα σε 14 παραστάσεις (δύο μονόπρακτα σε μία), από τις οποίες μία χοροθεάτρου... [Του Βασιλη Αγγελικοπουλου, Η Καθημερινή, 23/4/2008]

ΚΘΒΕ: Ξανά το Λεωφορείο ο Πόθος

Από την Τετάρτη 30 Απριλίου επανέρχεται στο Θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών η επιτυχία του Κ.Θ.Β.Ε., Λεωφορείο ο πόθος του Τενεσί Ουίλιαμς, μία παράσταση που αγαπήθηκε και αγκαλιάστηκε από το θεατρόφιλο κοινό. Οι παραστάσεις θα ολοκληρωθούν την Κυριακή 18 Μαΐου. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Αντώνης Καλογρίδης, ενώ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους εμφανίζονται η Πέμη Ζούνη, ο Βασίλης Μπισμπίκης και η Ιωάννα Παγιατάκη.

Το Λεωφορείο ο πόθος βλέπει για πρώτη φορά το φως της σκηνής στο Ethel Barrymore Theater της Νέας Υόρκης, στις 3 Δεκεμβρίου του 1947. Το έργο σημειώνει τεράστια επιτυχία (855 παραστάσεις) και απογειώνει τον συγγραφέα στην κορυφή της αμερικανικής δραματουργίας. Είναι το πρώτο έργο που κερδίζει και τα τρία κορυφαία βραβεία, το Πούλιτζερ, το Βραβείο Κριτικών της Νέας Υόρκης και το Ντόναλντσον. Την ίδια χρονιά ανεβαίνει στο Μπρόντγουεϊ κάτω από τη σκηνοθετική ματιά του Ελία Καζάν με τους Μάρλον Μπράντο και Τζέσικα Τάντι στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, ενώ το 1951 η κινηματογραφική του μεταφορά χαρίζει στη Βίβιαν Λι το Όσκαρ Α΄ Γυναικείου Ρόλου.

Το έργο ξεκινάει με μία άφιξη και τελειώνει με μία αναχώρηση. Η Μπλανς Ντιμπουά, μία γυναίκα λεπτεπίλεπτη, ευαίσθητη και ονειροπόλα καταφθάνει στη Γαλλική Συνοικία της Νέας Ορλεάνης, στο σπίτι της γλυκιάς και εύθραυστης αδελφής της Στέλλας, που είναι παντρεμένη με τον πολωνικής καταγωγής σκληρό και γοητευτικό Στάνλεϊ Κοβάλσκι. Φθάνει εκεί με όχημα ένα λεωφορείο που φέρει το όνομα «Πόθος» και μοναδική αποσκευή μια βαλίτσα γεμάτη ψεύτικες γούνες, μπιζού και το βάρος των αναμνήσεών της από ένα στοιχειωμένο παρελθόν. Ο Στάνλεϊ, ένας άντρας που αναζητάει την άμεση και απλή απόλαυση της ζωής, και αντιμετωπίζει τη γυναίκα ως τρόπαιο, νιώθει να απειλείται από την έλευση της Μπλανς. Η ονειροπόλα Μπλανς και ο ρεαλιστής Στάνλεϊ: δύο κόσμοι τελείως διαφορετικοί, δύο πρόσωπα που οδηγούνται σε μια αναπόφευκτη σύγκρουση...

«...Να σου πω τι θέλω; Μαγεία! Ναι, μαγεία! Αυτό προσπαθώ να δίνω και στους άλλους. Γι’ αυτό και τους παρουσιάζω πιο όμορφα τα πράγματα. Δεν τους λέω την αλήθεια, αλλά αυτό που θα έπρεπε να είναι αλήθεια!...». (Μπλανς)

Μοναξιά, πάθος, απογοήτευση, όνειρα, αποτυχία, ελπίδα, θάνατος, πόθος, παρανόηση, παραίσθηση, βία, παραφροσύνη, αλήθειες, ψέματα, διαστροφή, ανθρώπινη επαφή είναι λέξεις που διαγράφουν την πορεία των χαρακτήρων του έργου και στιγματίζουν τη ζωή τους. Ένα έργο για τα ψέματα που όλοι μας έχουμε ανάγκη, για να θρέψουμε την ανασφαλή μας ύπαρξη.

Μετάφραση: Χρήστος Νικολόπουλος, Σκηνοθεσία-Σκηνικά: Αντώνης Καλογρίδης, Κοστούμια : Κλαιρ Μπρέϊσγουελ, Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου, Χορογραφία: Τατιάνα Μύρκου, Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη, Βοηθός Σκηνοθέτη: Φώτης Κάραλης, Βοηθός σκηνογράφου: Δανάη Πανά, Βοηθός ενδυματολόγου: Παναγιώτης Λαμπριανίδης, Οργάνωση Παραγωγής: Ροδή Στεφανίδου. Παίζουν (με σειρά εμφάνισης): Πέμη Ζούνη (Μπλανς Ντιμπουά), Μάρα Κουκουλά (Λούσυ-Νοσοκόμα), Απόστολος Κρίτσας (Ναύτης-Πάμπλο Γκονζάλες), Γιάννης Παλαμιώτης (Τζόνι), Φώτης Ζήκος (Γιατρός), Θάλεια Σκαρλάτου (Γιούνις Χάμπελ), Ιωάννα Παγιατάκη (Στέλλα Κοβάλσκι), Γιώργος Ζώης (Στιβ Χάμπελ), Βασίλης Μπισμπίκης (Στάνλεϊ Κοβάλσκι), Γιάννης Χαρίσης (Χάρολντ Μίτσελ), Μιχάλης Συριόπουλος (Νέος), Χρύσα Ιωαννίδου (Μεξικάνα). (Περαστικοί-Μνήμες): Ζωή Αλεξούλη, Πέλλα Μακροδημήτρη, Αναστασία Χαριτίδου, Ευστράτιος Ανούδης, Παύλος Μυρωνίδης, Δημήτρης Νικολαϊδης, Γιώργος Παυλίδης, Ιούλιος Τζιάτας, Στέλιος Χατζηαδαμίδης.

Driving Mr. Freeman Back On stage

Michael Falco for The New York Times

Returning to Broadway for the first time in 20 years, in “The Country Girl,” Morgan Freeman said: “Mostly I don’t want to do stage. It’s too much work.”

ONE night during the rehearsal period for a revival of “The Country Girl,” the Clifford Odets show-business drama that has lured him back to the stage, Morgan Freeman was in Sardi’s, the famous Broadway bistro, throwing a mock fit. It was just past 8, and the theatergoing dinner crowd had departed, leaving the restaurant empty. Mr. Freeman had been asked whether he’d like to sit for a caricature to adorn the restaurant wall and become one of the hundreds of luminaries from theater history to be so immortalized.

“What do you mean, do I want one?” he said, his voice, a familiar resonant growl with a hint of his Mississippi roots, rising in indignation. “I thought it was automatic. I worked at the St. James Theater right here on this block. I’ve been all over Broadway. If my picture’s not here already, I don’t want it here.”

His wink was roguish and his smile wicked. It was a piquant bit of self-skewering, a celebrity sending up a celebrity’s sense of entitlement. It’s hard to spend any time at all with Mr. Freeman without becoming aware of his self-awareness. An actor who came to opportunity late (he got his first significant stage role at 30) and stardom in middle age (he was 50 before he made it regularly to the movies), he is, at 70, a man who knows clearly who he is. Though to judge by the innumerable screen roles to which he has brought that same quality — a precise self-perception that is grand only in its modesty — he came by the knowledge naturally, or at least acquired it long ago.

“He’s very centered, and he always was,” said the playwright Alfred Uhry, who wrote “Driving Miss Daisy,” the Off Broadway play that would make Mr. Freeman’s fame when it was made into an Oscar-winning film... [article continues]

Sara Krulwich/The New York Times

Morgan Freeman in “The Country Girl,” is assisted by Joe Roland as Frances McDormand and Peter Gallagher look on.

Morgan Freeman

Michael Falco for The New York Times

News about Morgan Freeman, including commentary and archival articles published in The New York Times. Above, Mr. Freeman in 2008.

Morgan Freeman Navigator

A list of resources from around the Web about Morgan Freeman as selected by researchers and editors of The New York Times.

• Filmography
• NYTimes.com
• Broadway Credits
• Internet Broadway Database
• Biographical Information
• Wikipedia
• African American Lives: Morgan Freeman
• PBS.com
• 'Home Again'
• AARP.com
• Video: Interview With Charlie Rose
• CharlieRose.com
  

  ARTICLES ABOUT MORGAN FREEMAN

  Newest First | Oldest First

  Page: 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | Next >>

  Driving Mr. Freeman Back Onstage

  By BRUCE WEBER

  Morgan Freeman returns to the Broadway stage for the first time in 20 years in the revival of “The Country Girl.”

  April 20, 2008

  Faces From the Screen, Now Life Size

  By CARYN JAMES

  This season offers a wealth of stage appearances by actors who give us both artistry and the pleasures of star gazing.

  February 24, 2008

  Once Pure White, American Classics Cross a Color Line

  By ROBERT SIMONSON

  Three well-known American dramas have found their way to Broadway with mixed-race casts. What do the casting decisions mean, if anything?

  February 24, 2008

  Famous Black Lives Through DNA’s Prism

  By FELICIA R. LEE

  “African-American Lives 2,” a four-part series on PBS that begins on Wednesday night, belies its sleepy name with the poetry of history and the magic of science.

  February 5, 2008

  For Geezers Gone Wild, Too Little, Too Late

  By STEPHEN HOLDEN

  “The Bucket List” operates on the hope that two beloved stars rubbing their signature screen personas together can spark warm, fuzzy box office magic.

  December 25, 2007

Τραγωδίες από το Θέατρο Αττις στο Πεκίνο

Συνηθισμένος να ταξιδεύει ο θίασος Αττις του Θόδωρου Τερζόπουλου, αυτή τη φορά ετοίμασε τις αποσκευές του για το Πεκίνο όπου και θα παραμείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα, παρουσιάζοντας μια σειρά από παραστάσεις και δραστηριότητες. Συγκεκριμένα από τις 27 ως και τις 30 Μαΐου στο πλαίσιο του Ελληνικού Πολιτιστικού Ετους στην Κίνα θα πραγματοποιήσει στην Κεντρική Ακαδημία του Πεκίνου σειρά εκδηλώσεων με γενικό τίτλο «Το θέατρο Αττις στο Πεκίνο- Δημιουργώντας γέφυρες». Οι εκδηλώσεις περιλαμβάνουν την παράσταση «Προμηθέας Δεσμώτης» του Αισχύλου, με πρεμιέρα στις 27 Μαΐου και για δέκα παραστάσεις. Η παράσταση, η οποία είναι παραγωγή της Κεντρικής Ακαδημίας Θεάτρου του Πεκίνου, θα είναι αποτέλεσμα 40ήμερου εργαστηρίου που θα πραγματοποιήσει ο Θ. Τερζόπουλος με φοιτητές της Ακαδημίας Θεάτρου. Στη συνέχεια θα κάνει πρεμιέρα στις 30 του ίδιου μήνα η παράσταση του «Αίαντα» του Σοφοκλή. Εκθεση με φωτογραφίες από παραστάσεις τραγωδίας του θεάτρου Αττις θα πραγματοποιήσει και η στενή συνεργάτις του ιδρυτή του θεάτρου Αττις Γιοχάνα Βέμπερ. Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν στις 27 Μαΐου και η έκθεση θα διαρκέσει ως τις 10 Ιουνίου. Τέλος, θα διεξαχθεί συμπόσιο με τον τίτλο «Δημιουργώντας γέφυρες» και θέμα την επικαιρότητα του αρχαίου ελληνικού δράματος στον σύγχρονο κόσμο και τη σχέση του με το ασιατικό θέατρο και την Οπερα του Πεκίνου. Στο συμπόσιο εκτός από τον έλληνα σκηνοθέτη του Αττις συμμετέχουν τρεις έλληνες θεωρητικοί του αρχαίου δράματος και τέσσερις κινέζοι καθηγητές. Παράλληλα θα λάβει χώρα κύκλος προβολών βίντεο με μαγνητοσκοπημένες παραστάσεις αρχαίας τραγωδίας του θεάτρου Αττις. [Το Βήμα, 22/4/2008]

Ο Πίτερ Μπρουκ στην Αθήνα

Με τη νέα του δουλειά «Warum - Warum»
στο εφετινό «Θέατρο Πέρα από τα Ορια»

Σκηνή από την παράσταση «Μολόρα», διασκευή της «Ορέστειας» από τη Νοτιοαφρικανή Γιλ Φάρμπερ. Δεξιά επάνω, ο Πίτερ Μπρουκ, ο οποίος θα παρουσιάσει το «Warum- Warum» και, κάτω, η κόρη του Ιρίνα, η οποία θα παρουσιάσει την παράσταση «Περιμένοντας το Ονειρο»

Με λιγότερο λαμπερά ονόματα και λιγότερες παραστάσεις δίνει το εφετινό «παρών» του το Φεστιβάλ της Αττικής Πολιτιστικής Εταιρείας «Θέατρο Πέρα από τα Ορια», το οποίο διοργανώνεται για τέταρτη φορά στο διάστημα από τις 19 ως τις 30 Μαΐου στο Θέατρον του Ελληνικού Κόσμου.

Συγκεκριμένα, την αυλαία θα σηκώσει στις 19 και 20 Μαΐου ο Πίτερ Μπρουκ, ο οποίος θα παρουσιάσει τη νέα δουλειά του με τίτλο «Warum - Warum» («Γιατί- Γιατί»). Ο σημαντικός καλλιτέχνης διερευνά τις ρίζες, τη γλώσσα και τα μέσα της σύγχρονης σκηνικής πράξης. Το «Warum- Warum» έκανε πρεμιέρα την περασμένη Πέμπτη στο Schauspielhaus στη Ζυρίχη και στις 19 Μαΐου θα παρουσιαστεί στην Αθήνα. Στη συνέχεια, από τις 22 ως τις 24 Μαΐου, θα παρουσιαστεί η παράσταση «Περιμένοντας το Ονειρο» από το «Ονειρο καλοκαιρινής νύχτας» του Σαίξπηρ, σε σκηνοθεσία Ιρίνας Μπρουκ και με θίασο αποκλειστικά ανδρικό. Ακολουθεί στις 28, 29 και 30 Μαΐου η «Μολόρα» («Τέφρα») από την «Ορέστεια» του Ευριπίδη.

Πρόκειται για την παράσταση που σκηνοθέτησε η Νοτιοαφρικανή, βραβευμένη στο φεστιβάλ του Εδιμβούργου σκηνοθέτις και με το Διεθνές Βραβείο Ωνάση συγγραφέας Γιλ Φάρμπερ, η οποία παρουσιάζει στην Ευρώπη μια διασκευή της «Ορέστειας», σε μια συμπαραγωγή του Οxford Ρlayhouse και του Johannesburg Μarket Τheatre. Ο Χορός του νοτιοαφρικανικού θιάσου αποτελείται από γυναίκες της φυλής Χhosa, ενώ θα ακούγεται ζωντανή μουσική από τους Νgqoko Group. Η «Μολόρα» παρουσιάζεται τον Απρίλη του 2008 στο ΒΙΤΕ Festival του Βarbican στο Λονδίνο... [Το Βήμα, 22/4/2008]

ΜΕ ΤΕΣΣΕΡΑ ΑΠΑΙΚΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΡΓΑ ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΟ «ΑΜΟΡΕ»

«Δρόμος»

Οι νέοι δοκιμάζονται. Τέσσερα σύγχρονα ελληνικά έργα νέων συγγραφέων- οι περισσότεροι πρωτοεμφανιζόμενοι- σε πειραματική παρουσίαση και σε «διάλογο» με εικαστικές προτάσεις νέων καλλιτεχνών συνιστούν το μικρό, καθιερωμένο φεστιβάλ «Δοκιμές», με το οποίο ρίχνει οριστικά την αυλαία του στο θέατρο «Αμόρε», από 2 έως 31 Μαΐου, το «Θέατρο του Νότου».

«Δρόμος» είναι ο τίτλος του έργου του Φίλιππου Φιλίππου που θα παρουσιαστεί πρώτο (2 έως 14 Μαΐου/ Κεντρική Σκηνή). Δύο όντα με διαφορετική ψυχοσύνθεση, ανάγκες και προβληματισμούς συναντιούνται τυχαία σε ένα καταφύγιο κάτω από το άγρυπνο βλέμμα ενός υποβολέα- αφηγητή, αναπτύσσουν σχέσεις εξάρτησης μεταξύ τους, προσπαθώντας ο ένας να ξεφύγει από τη μνήμη και ο άλλος να ενδώσει σ΄ αυτή, πέφτουν σε κωμικοτραγικές καταστάσεις με αποτέλεσμα το μηδέν. Το έργο σκηνοθετεί ο συγγραφέας του και παίζουν η Χρυσάνθη Αυλωνίτη, ο Αλέξανδρος Γιάννου και ο Μάριος Μέττης... [ Γιώργος Δ. Κ. Σαρηγιάννης, Τα Νέα, 22/4/2008]

Εγκαίνια για το νέο θέατρο του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού με δύο παραστάσεις

Πατέρας και κόρη, Πήτερ Μπρουκ και Ιρίνα Μπρουκ, ο πρώτος με την καινούργια του σκηνοθετική δουλειά,σε μια παράσταση με τον γερμανικό τίτλο Warum-Warum και η δεύτερη να υπογράφει τη σκηνοθεσία στο σαιξπηρικό «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας», με αντρικό θίασο, όπως παιζόταν στην εποχή του Σαίξπηρ, εγκαινιάζουν το νεόδμητο «Θέατρον» του Ελληνικού Κόσμου, στο πολιτιστικό πάρκο του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού, στην οδό Πειραιώς, από 19 έως 30 Μαΐου.

Πρόκειται για κορυφαία θεατρικά διεθνή γεγονότα, που παρουσιάζει στην Ελλάδα η Αττική Πολιτιστική Εταιρεία, και φέτος, εκτός από Πήτερ και Ιρίνα Μπρουκ, στο «Θέατρον» θα ανεβεί και η «Ορέστεια» του Ευριπίδη, σε διασκευή της Νοτιοαφρικανής σκηνοθέτιδος και συγγραφέως, βραβευμένης στο Φεστιβάλ του Εδιμβούργου αλλά και με το βραβείο Ωνάση,Yale Faber. Στον χορό της παράστασης μετέχουν γυναίκες της τοπικής φυλής Xhosa.

Ο τίτλος της παράστασης είναι «Μολόρα», που στη νοτιοαφρικανή διάλεκτο Σεσότο, σημαίνει τέφρα.

«ΑΙΑΣ» ΣΑΝ ΘΕΑΤΡΟ ΣΚΙΩΝ!

«Αίας» από τη Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου

Η Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, στις 4/5, στο «Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας», θα ανεβάσει τη σοφόκλεια τραγωδία «Αίας», σε μια πειραματική παράσταση.

Ο «Αίας» μυθολογεί τη μανία του Αίαντα επειδή δεν του αποδίδονται τα «κληροδοτημένα» γι' αυτόν όπλα του Αχιλλέα. Οι Αχαιοί, μετά το θάνατο του Αχιλλέα, δίνουν τα όπλα του ήρωα στον Οδυσσέα. Ο Αίαντας, πιστεύοντας ότι με νοθεία πήραν τα όπλα, αποφασίζει να εκδικηθεί τους Αχαιούς. Ορμώντας στο στρατόπεδο καταλαμβάνεται από «μανία», σταλμένη από τη θεά Αθηνά, και αντί να επιτεθεί στους Αχαιούς, επιτίθεται στα κοπάδια τους. Η Αθηνά τον ξαναφέρνει στα λογικά του, αλλά ο Αίας, νιώθοντας εξευτελισμένος αυτοκτονεί. Μετά το θάνατό του, ο Αγαμέμνονας και ο Μενέλαος, τον ατιμάζουν περισσότερο, αφήνοντάς τον άταφο. Ο αδελφός του, Τεύκρος, διακινδυνεύοντας διεκδικεί το νεκρό σώμα.

Η παράσταση ξεκίνησε από το σεμινάριο «Το αρχαίο δράμα μέσα από το θέατρο σκιών», που έγινε σε συνεργασία με το «Κέντρο Αρχαίου Δράματος» και παίχτηκε μία φορά (2006). Το Εθνικό Θέατρο έδωσε τη δυνατότητα στην ομάδα «Δρόμος με δέντρα», να ξαναδουλέψει την παράσταση αναδεικνύοντας τη λαϊκότητά της, καθώς δανείζεται στοιχεία του θεάτρου σκιών. Στην παράσταση ο Αίας εμφανίζεται ως υπερφυσική φιγούρα του θεάτρου σκιών, εμπνευσμένη από τις απεικονίσεις του Αίαντα στην αρχαιοελληνική αγγειογραφία.

Συντελεστές της παράστασης: μετάφραση Νικολέττα Φριντζήλα, σκηνοθεσία Μάρθα Φριντζήλα, σκηνογραφία - μουσική Βασίλη Μαντζούκη, κίνηση Κική Μπάκα - «Sine qua non», φωτισμοί Μελίνα Μάσχα. Παίζουν: Μανόλης Μαυροματάκης, Δέσποινα Αναστάσογλου, Αθως Δανέλλης, Μαρία Κεχαγιόγλου, Γιώργος Φριντζήλας, Δημήτρης Αγαρτζίδης, Τάνια Παπαδοπούλου, Θεανώ Μεταξά, Χριστίνα Μαξούρη, Κίκα Γεωργίου, Χρήστος Πίτσας, Ρεβέκκα Τσιλιγκαρίδου.

Εμμανουήλ Ροϊδη «Πάπισσα Ιωάννα» από το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας

Η «Πάπισσα Ιωάννα» του Εμμανουήλ Ροϊδη έρχεται στην Αθήνα. Η παραγωγή του «Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου Πάτρας», σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη και με τη Μαρία Κατσιαδάκη στον επώνυμο ρόλο θα παίζεται από τις 2 Μαϊου (έως τις 18 Μαϊου) στο θέατρο «Βεάκη». Με το έργο αυτό δίνεται έμφαση στη νεοελληνική γραφή με έναν από τους πλέον διακεκριμένους Ελληνες συγγραφείς.

Η παράσταση αναδεικνύει το σατιρικό πνεύμα του συγγραφέα, όπου με χιούμορ, αγάπη και κατανόηση των ανθρώπινων αδυναμιών θίγει όχι τη θρησκεία και το θρησκευτικό συναίσθημα, αλλά τον τρόπο που διοικούνταν η εκκλησία κατά την περίοδο του Μεσαίωνα.

Η Πάπισσα Ιωάννα δημοσιεύθηκε το 1866. Ο μύθος της ήταν αρκετά διαδεδομένος και είχε απασχολήσει ιστορικούς και λογοτέχνες, επομένως ο Ροϊδης είχε στη διάθεσή του αρκετά κείμενα για το συγκεκριμένο έργο. Σε αυτό εξιστορείται ο βίος της Ιωάννας, μιας γυναίκας που αναρριχήθηκε στην ιεραρχία της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας και έφτασε μέχρι το αξίωμα του πάπα.

Το μυθιστόρημα βασίζεται στον μεσαιωνικό θρύλο της Πάπισσας Ιωάννας, σύμφωνα με τον οποίο μια γυναίκα βρέθηκε στον θρόνο του Βατικανού κατά τη χρονική περίοδο 855-858. Το μυθιστόρημα θεωρείται το σημαντικότερο από τα έργα του Ροϊδη, το οποίο αφορίστηκε «ως αντιχριστιανικό και κακόηθες» από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, ενώ ο ίδιος ο Ροϊδης διώχτηκε δικαστικά.

Τη διασκευή-σκηνοθεσία υπογράφει ο Σωτήρης Χατζάκης, τα σκηνικά η Ερση Δρίνη, τα κοστούμια ο Γιάννης Μετζικώφ και τη μουσική ο Ευγένιος Βούλγαρης. Εκτός από τη Μαρία Κατσιαδάκη που κρατά τον βασικό ρόλο, παίζουν οι Αρης Τρουπάκης, Χρήστος Μαλάκης, Μαριάνθη Φωτάκη, Δήμητρα Λαρεντζάκη, Αλέξανδρος Τσακίρης, Χριστίνα Κουλουμπή. Συμμετέχουν επίσης οι Λευτέρης Παπακώστας και Γιώργος Μάρκου.

• «Πάπισσα Ιωάννα» χωρίς παρεμβάσεις. Θεατρική μεταφορά του εμβληματικού έργου από τον Σωτήρη Χατζάκη και το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, με τη Μαρία Κατσιαδάκη, στο Θέατρο Βεάκη. Με τη γλώσσα του Εμμανουήλ Ροΐδη σε πρώτο πλάνο, η παράσταση έρχεται στην Αθήνα από τις 2 Μαΐου.

ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ;

Βουλιάζει το Θεατρικό Μουσείο

Τα χρέη τρέχουν, οι υπάλληλοι είναι απλήρωτοι από την αρχή του χρόνου, οι επιχορηγήσεις μονίμως καθυστερούν, ενώ ο χώρος όπου στεγάζεται προορίζεται για αποθήκη.

Το θέμα της δυσχερούς λειτουργίας του Θεατρικού Μουσείου, εξαιτίας της καθυστερούμενης και ελλιπούς χρηματοδότησης, φέρνουν στο προσκήνιο τρεις βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, οι Περικλής Κοροβέσης, Αναστάσιος Κουράκης και Γρηγόρης Ψαριανός.

Ερωτούν τον υπουργό Πολιτισμού, Μιχάλη Λιάπη, πώς προτίθεται να επιλύσει τα άμεσα προβλήματα του μουσείου, δηλαδή την καταβολή της επιχορήγησης, ώστε να πληρωθούν τρέχοντα χρέη, οι μισθοί των υπαλλήλων και τα υπόλοιπα έξοδα για τη λειτουργία του αλλά και πώς θα βρεθεί πάγια λύση ικανοποίησης των οικονομικών αναγκών του, ώστε να μη φτάνει κάθε χρόνο να βρίσκεται σε άθλια οικονομικά και υπό την απειλή αναστολής της λειτουργίας του. Επίσης, πότε και πώς θα επιλυθεί το θέμα της μεταστέγασης ώστε να αποκτήσει αξιοπρεπή στέγη για τα αρχεία, τη βιβλιοθήκη και τον εκθεσιακό χώρο.

Το Θεατρικό Μουσείο της Αθήνας δεν αποτελεί ένα απλό εκθεσιακό χώρο υλικού περί το θέατρο, αλλά κέντρο μελέτης και έρευνας του ελληνικού θεάτρου, ακριβώς όπως το θέλει η πλήρης ονομασία του. Εχει ζωή 70 χρόνων, έχουν διατελέσει διευθυντές του μεγάλα ονόματα του θεατρικού χώρου και επιτελεί πολύπλευρο έργο. Διαθέτει πολύ μεγάλο όγκο έντυπου και ηλεκτρονικού υλικού καθώς και πλούσια βιβλιοθήκη για τη μελέτη του θεάτρου τόσο από τον απλώς ενδιαφερόμενο όσο και από τον ειδικό ερευνητή. Το εκθεσιακό μέρος παρουσιάζει επίσης εξαιρετικό ενδιαφέρον, ενώ τη δουλειά του συμπληρώνουν σημαντικά προγράμματα... [Αντιγόνη Καράλη, ΕΘΝΟΣ, 21/4/2008]

ΓΙΑΝΝΗ ΣΟΛΔΑΤΟΥ «Όταν ο Παπαδιαμάντης συνάντησε τον Βιζυηνό...»

«Ερωτισμός, ενοχές, φαντασιώσεις», του Κώστα Γεωργουσόπουλου, Τα Νέα, 21/4/2008

Από την παράσταση «Όταν ο Παπαδιαμάντης συνάντησε τον Βιζυηνό...» στο «Νέο Ελληνικό Θέατρο» με τον Γιώργο Αρμένη και τον Δημήτρη Καλαντζή

Ο Γιάννης Σολδάτος στο «Νέο Ελληνικό Θέατρο» του Γιώργου Αρμένη μελέτησε μια φανταστική συνάντηση του Παπαδιαμάντη με τον Βιζυηνό

Εν τέλει γόνιμη για πολλούς λόγους αναδεικνύεται η παγκόσμια δραματουργική μόδα να δραματοποιούνται φανταστικές ή ιστορικά τεκμηριωμένες συναντήσεις μεγάλων προσωπικοτήτων που η ιστορία των ιδεών ή των μορφών ή των ειδών τους φέρνει να αλληλοεπηρεάζονται ή να αντιδικούν, να μισούνται ή να ερωτεύονται κ.τ.λ. Και τι δεν είδαμε τα τελευταία χρόνια στο θέατρο και πρέπει να πω πολλά από αυτά και αποκαλυπτικά ήταν και χρήσιμα και απολαυστικά. Ιδιαίτερα όσα δραματοποιούσαν φανταστικές και σχεδόν απίθανες σχέσεις. Αυτού του είδους η δραματουργία, πιο δύσκολη και από τις λεγόμενες vies romancees, απαιτεί αρχειακή ενημέρωση, βιβλιογραφική τεκμηρίωση αλλά και βαθιά και ειλικρινή αφομοίωση ιδεών, τάξεων, μεθόδων, ερευνών, στυλ και συνάμα διεισδυτική ψυχολογική ικανότητα... [συνέχεια ΕΔΩ]