«Τρωάδες» στην Πάτρα

Η αντιπολεμική τραγωδία, «Τρωάδες» του Ευριπίδη, έργο εμβληματικό και διαχρονικό, θα παρουσιαστεί από το Εθνικό Θέατρο, στις 4 και 5 Αυγούστου, στην Πάτρα, στο Ρωμαϊκό Ωδείο.

Στο στρατόπεδο των Αχαιών, στα παράλια της λεηλατημένης Τροίας, οι αιχμάλωτες Τρωαδίτισσες και η βασίλισσά τους, Εκάβη, θρηνούν για τα δεινά τους. Οσες έχουν απομείνει ζωντανές από την ξεκληρισμένη βασιλική οικογένεια, θα δοθούν δώρο στους Αχαιούς, ενώ ο εγγονός της Εκάβης, ο μικρός Αστυάνακτας, γκρεμίζεται από τα τείχη, θύμα της σκληρότητας των κατακτητών. Οι φλόγες αφανίζουν την Τροία και οι γυναίκες, απελπισμένες, οδηγούνται στα πλοία που θα τις μεταφέρουν πέρα από το Αιγαίο, σκλάβες στα σπίτια των νικητών.

Αντώνης Φωνιαδάκης: Η ευρωπαϊκή ταυτότητα είναι θέμα εκπαίδευσης

• Ο διεθνής χορευτής και χορογράφος εμφανίζεται για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Αθηνών με το σόλο «Priority» και μιλά για τη δουλειά του, τις πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις αλλά και το ενδεχόμενο να αναλάβει τη διεύθυνση του μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής

Τουλάτου Ισμα Μ., ΤΟ ΒΗΜΑ: 26/07/2015

Είναι η πρώτη φορά που ο διεθνής Αντώνης Φωνιαδάκης θα συμμετάσχει στο Φεστιβάλ Αθηνών. Το «Priority», το σόλο που χορογραφεί και ερμηνεύει ο ίδιος, αντλεί τον τίτλο του από ένα μπαρ στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Ιεράπετρα της Κρήτης, όπου σύχναζε όταν ήταν ακόμη έφηβος. Ξεκαθαρίζει πως δεν είναι στις προθέσεις του η φωτογραφική αποτύπωση της εποχής: κάθε άλλο παρά επιδιώκει ένα είδος «άλμπουμ». Θέλησε όμως η δουλειά του αυτή να «κοιτά» προς την αφετηρία του: τη στιγμή που αποφάσιζε να γίνει χορευτής, έστω κι αν τότε τα πράγματα δεν ήταν ξεκάθαρα μέσα του. «Το "Priority" μου ήρθε στο μυαλό γιατί ήταν ένα μέρος όπου μπορούσα να εκφραστώ ανέμελα, απερίσκεπτα» λέει ο 44χρονος χορευτής και χορογράφος ο οποίος έχει διαγράψει μια εντυπωσιακή διαδρομή στο εξωτερικό.

Η νέα γενιά διαδηλώνει επί σκηνής στο πλαίσιο του φεστιβάλ Αθηνών

Η Μαριάννα Κάλμπαρη του Θεάτρου Τέχνης σκηνοθετεί το «Θέλω μια χώρα»
Λαζαρίδου Αστερόπη, ΤΟ ΒΗΜΑ: 26/07/2015

Πενήντα μάχιμοι φοιτητές της Σχολής του Θεάτρου Τέχνης διαδηλώνουν επί σκηνής για τα δικαιώματα της νέας γενιάς, η οποία μεγάλωσε απότομα

Ο τίτλος της παράστασης δηλώνει ξεκάθαρα ένα επιτακτικό αίτημα: «Θέλω μια χώρα». Και τη θέλω τώρα. Η καλλιτεχνική διευθύντρια του Θεάτρου Τέχνης Μαριάννα Κάλμπαρη θα ανεβάσει επί σκηνής στις 30 και 31 Ιουλίου πενήντα απoφοίτους και φοιτητές της Δραματικής Σχολής του Καρόλου Κουν προκειμένου να αρθρώσουν χωρίς φόβο και με πολύ πάθος το σύγχρονο έργο του Ανδρέα Φλουράκη. Γραμμένο έξω από το περίγραμμα της συνηθισμένης δραματουργικής φόρμας, αναδεικνύει ως μοναδικό πρωταγωνιστή το πλήθος, αλλά όχι τον όχλο. Μια σκηνική πολυφωνία που συντίθεται από τη νέα γενιά των Ελλήνων, που με ρεαλιστικό σκηνικό την Ελλάδα της κρίσης εκφράζει άλλοτε τον φόβο της καταστροφής και άλλοτε την ελπίδα της αλλαγής.

«Η χώρα πέθανε. Να πάει στον αγύριστο. Μας έβγαλε τα συκώτια. Θεός σχωρέσ' τη. Πάει, πέθανε. Ζήτω η νέα χώρα! Ζήτω»: στο κέντρο αυτού του πολύβουου, οργισμένου πλήθους η ηθοποιός Ρένη Πιττακή θα φέρει μαζί με την πολύτιμη σκηνική της εμπειρία μνήμες μιας άλλης εποχής και μιας παλαιότερης γενιάς, μέσα από την ποίηση των Ελύτη, Αναγνωστάκη και άλλων. Πώς είναι να ερμηνεύεις στο θέατρο την ιστορία που γράφεται αυτήν ακριβώς τη στιγμή;

«Οι νέοι κυριαρχούν σε αυτή την παράσταση, παίρνουν τον λόγο, καθώς αυτή τη στιγμή είναι το δικό τους μέλλον που παίζεται κορόνα-γράμματα και οι ίδιοι δεν έχουν προλάβει να το φτιάξουν όπως θα ήθελαν. Είναι σαν να τους λένε από παντού "μην κινείσαι, μη μιλάς, μην αντιδράς. Κάτσε εκεί που είσαι". Και τώρα ξεσπούν κι έχουν πολλά να πουν. Ο συγγραφέας μέσα από έναν ποταμό φράσεων και αποδομώντας πολλά κλισέ, απεικονίζει το τωρινό αδιέξοδο: "Δεν υπάρχει μέλλον για εμάς. Πάμε να φύγουμε απ' δω. Και πού να πάμε;". Η Ρένη Πιττακή έρχεται ως εκπρόσωπος μιας άλλης εποχής, που πλέον φαντάζει καλύτερη, να τους μιλήσει για την ανάγκη της ποίησης. Ναι, σίγουρα η τέχνη δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, αλλά όποιος τουλάχιστον έχει επαφή μαζί της βρίσκει διεξόδους μες στο κεφάλι του, παίρνει κι από αλλού ανάσες» εξηγεί η σκηνοθέτις.

Και συνεχίζει: «Οι σημερινοί νέοι μεγάλωσαν σε ένα ροζ, προστατευμένο περιβάλλον και ξαφνικά μεγάλωσαν απότομα. Ερχεται η σφαλιάρα την ώρα που ήσουν εντελώς απροετοίμαστος και η πολιτική σκέψη και συνείδηση μπήκε αιφνίδια στη ζωή όλων. Από απολιτίκ όντα, αναγκάστηκαν να μετατραπούν εν μιά νυκτί σε σκεπτόμενους πολίτες». Η παράσταση αρχίζει με τις μαρτυρίες ανθρώπων που ήρθαν στην Ελλάδα από άλλες χώρες. Είτε ως οικονομικοί μετανάστες οι οποίοι βίωσαν την κρίση στην πατρίδα τους και τώρα τη συναντούν ξανά μπροστά τους, είτε από επιλογή, είτε από σύμπτωση. Ολοι πάντως, λίγο-πολύ, νιώθουν εγκλωβισμένοι σε μια χώρα που άλλοτε ήταν συνώνυμο με τη Γη της Επαγγελίας.

Εχοντας πλήρη επίγνωση ότι «τα πράγματα δεν πρόκειται να καλυτερεύσουν άμεσα», η Μαριάννα Κάλμπαρη θεωρεί ωστόσο ότι «δεν πρέπει να πάψουμε να ελπίζουμε. Το θέατρο είναι ένας χώρος μέσα στον οποίο δεν θα βρεις λύσεις, σίγουρα όμως θα νιώσεις ότι δεν είσαι μόνος. Πρέπει να επιστρέψουμε στη συλλογικότητα. Οταν απομονώθηκε ο καθένας στο σπιτάκι του, στον εαυτούλη του και στη δουλίτσα του, χάθηκε η αίσθηση της χώρας. Η παράσταση μας προτρέπει να σκεφτούμε και να δράσουμε διαφορετικά. Οι άνθρωποι που μάχονται επί και εκτός σκηνής πέφτουν και ξανασηκώνονται αμέτρητες φορές. Ξέρουν ότι τίποτα δεν έχει λυθεί, ότι είναι μακρύς ο δρόμος, αλλά τουλάχιστον η αφύπνιση είναι πλέον γεγονός».

Θεατρικά Βραβεία 2014

Το υπουργείο Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων ανακοινώνει σχετικά με τους διαγωνισμούς Κρατικών Βραβείων Συγγραφής Θεατρικού Εργου έτους 2014: Η Επιτροπή Κρατικού Βραβείου Συγγραφής Θεατρικού Εργου, αποτελούμενη από τους κ.κ. Νίκο Διαμαντή ως πρόεδρο, Αμαλία Κοντογιάννη, Ειρήνη Πιττακή, Γρηγόρη Ιωαννίδη και Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη ως μέλη, αξιολόγησε τα 80 έργα που υποβλήθηκαν στο διαγωνισμό και απένειμε ομόφωνα το Κρατικό Βραβείο Συγγραφής Θεατρικού Εργου στον Χαράλαμπο Γιάννου για το έργο του «Πείνα», που υποβλήθηκε στο διαγωνισμό με το ψευδώνυμο «Νόβα 44». Το χρηματικό έπαθλο του βραβείου αυτού είναι πέντε χιλιάδες ευρώ (5.000 ευρώ).

Τα πάθη του Οδυσσέα με τον τρόπο των Ιαπώνων

ΟΛΓΑ ΣΕΛΛΑ, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 28/07/2015

 

Το ξημέρωμα του Σαββάτου, λίγο πριν από τις 6, περίπου 1.500 άνθρωποι άφησαν την πιο γλυκιά ώρα του ύπνου για να ξαναπάνε στο αρχαίο θέατρο και να παρακολουθήσουν μια αρχέγονη τελετή.

Ανεβαίνοντας προς το αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, την Παρασκευή το βραδάκι, μπορούσαμε, ίσως για πρώτη φορά σε ημέρα παράστασης, να δούμε το μεγαλείο του χώρου. Κι αυτό, γιατί κανένα σκηνικό δεν έκρυβε το βλέμμα προς το θέατρο. Ανεβαίνοντας παρατηρούσαμε απλώς έναν μεγάλο ξύλινο διάδρομο να ακολουθεί τη διαδρομή προς την ορχήστρα. Και μέσα στην ορχήστρα ένα μεγαλύτερο, ξύλινο επίσης, πατάρι. Ηταν η μόνιμη σκηνή του ιστορικού Θεάτρου Νο, που έφτασε από την Ιαπωνία για να παρουσιάσει στο Φεστιβάλ Επιδαύρου τη «Νέκυια», τη ραψωδία λ της «Οδύσσειας», με την καθοριστική συμβολή και συνεργασία (κι όχι απλώς σκηνοθεσία) του Μιχαήλ Μαρμαρινού.

«Η Ιφιγένεια στην χώρα των Ταύρων» από το ΚΘΒΕ στην Επίδαυρο. Σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου

Στην Επίδαυρο «ταξιδεύει» στις 7 και 8 Αυγούστου, η παράσταση «Ιφιγένεια εν Ταύροις», η καλοκαιρινή παραγωγή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου.

Σύμφωνα με τους συντελεστές της παραγωγής, η «Ιφιγένεια εν Ταύροις», «γραμμένη σε μια εποχή ιδιαίτερα δύσκολη για την Αθηναϊκή Δημοκρατία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μια πρόταση ελπίδας και τρυφερής παρηγοριάς από μεριάς του Ευριπίδη», καθώς «πρόκειται για ένα έργο αριστοτεχνικής δόμησης γεμάτο λυρισμό, το οποίο στάθηκε σημείο αναφοράς στην μετέπειτα Ευρωπαϊκή ανθρωπιστική παράδοση και τον Διαφωτισμό».

Ο Αρης Στυλιανού πρόεδρος του ΚΘΒΕ με απόφαση Μπαλτά, Ξυδάκη

Το υπό κατάληψη κτίριο του ΚΘΒΕ τον Απρίλιο του 2015   

Με απόφαση του υπουργού Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων, Αριστείδη Μπαλτά και του αναπληρωτή υπουργού Πολιτισμού Νίκου Ξυδάκη διορίζεται νέο Διοικητικό Συμβούλιο του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ). Πρόεδρος ο Άρης Στυλιανού.
Η σύνθεση του ΔΣ του ΚΘΒΕ έχει ως εξής:
Πρόεδρος: Αρης Στυλιανού (επίκουρος καθηγητής ΑΠΘ)
Αντιπρόεδρος: Δημοσθένης Δώδος (αναπληρωτής καθηγητής ΑΠΘ)
Μέλη: Τιτίκα Δημητρούλια (αναπληρώτρια καθηγήτρια ΑΠΘ), Γιώργος Κορδομενίδης (εκδότης, συγγραφέας), Φιλαρέτη Κομνηνού (ηθοποιός, επίκουρος καθηγήτρια ΑΠΘ, ως εκπρόσωπος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών), Σπύρος Μπιμπίλας (ηθοποιός, ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών), Χρύσα Σπηλιώτη (ηθοποιός, θεατρική συγγραφέας, ως εκπρόσωπος της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων).

Προσπαθούμε να δείξουμε την καρδιά του τέρατος

• Η ΑΥΓΗ, 25.07.2015

"Το Φαρμακονήσι προκάλεσε την κατακραυγή του κόσμου και την αλλαγή της πολιτικής, αποκτώντας συμβολική διάσταση σαν η Μικρή Λαμπεντούζα της Ελλάδας" αναφέρει ο σκηνοθέτης Ανέστης Αζάς, που μαζί με τους συνεργάτες του παρουσιάζουν 26, 27 και 28 Ιουλίου στο Θέατρο Τέχνης της οδού Φρυνίχου και στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών το "Υπόθεση Φαρμακονήσι ή Το δίκαιο του νερού". "Προσπαθούμε να δείξουμε την καρδιά του τέρατος, χωρίς να θέλουμε να αναπαράγουμε την αφήγηση για τον πόνο του πρόσφυγα, που είναι δεδομένη και αυτονόητη, όσο να δείξουμε περισσότερο την αδικία και τη μη λειτουργία των θεσμών".

«Το έπος βρίσκει τη χαμένη του προσωδία»

ΟΛΓΑ ΣΕΛΛΑ, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 26/07/2015

Στο ενδιάμεσο της επιστροφής του από την Ιαπωνία και της καθόδου του στην Επίδαυρο, ξέκλεψε λίγο χρόνο ο σκηνοθέτης Μιχαήλ Μαρμαρινός για να μας μεταφέρει, από πρώτο χέρι, την εμπειρία της συνεργασίας του με το ιστορικό θέατρο Νο της Χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου. Την ίδια στιγμή, στη συνάντησή μας αυτή μας μετέφερε όψεις της ψυχοσύνθεσης του λαού αυτής της χώρας της Απω Ανατολής. Και ήταν τόσο ενθουσιασμένος, που δεν σταματούσε να θυμάται περιστατικά, εικόνες, γεύσεις, όλα όσα έζησε και δοκίμασε αυτά τα δύο χρόνια που πηγαινοέρχεται στην Ιαπωνία για τις ανάγκες της παραγωγής που είδαμε τις δύο προηγούμενες ημέρες στο αρχαίο θέατρο Επιδαύρου.

Η επιθυμία δεν ήταν αρκετή

ΑΝΝΥ ΚΟΛΤΣΙΔΟΠΟΥΛΟΥ, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 26/07/2015

Σκηνή από την παράσταση «Ηλέκτρα (Το τελευταίο αίμα)».

ΣΟΦΟΚΛΗ
Ηλέκτρα (Το τελευταίο αίμα)
σκηνοθ: Κωνσταντίνος Ντέλλας
θέατρο: Τέχνης (Φρυνίχου) Φεστιβάλ Αθηνών

Πήγαινα στην παράσταση περιμένοντας με ενδιαφέρον να δω «στεγασμένη αρχαιολογική ανασκαφή» για σκηνικό (Ανδρέας Σκούρτης), σύμφωνα με συνέντευξη του σκηνοθέτη στην Καθημερινή. Με περίμενε, στη μέση της σκηνής, ένα σιδερένιο, παλαιομοδίτικο κρεβάτι με χασεδένια πανιά που συμβόλιζε παλάτι, επάλξεις, δώματα και χρησίμευε ως κάθισμα, θώκος, κρυψώνα, αποδυτήριο για μεταμφιέσεις, αποκαλύψεις κ.ά.