Η τηλεοπτική δικηγόρος Νόρα πιστεύει ότι ο ρόλος της θα της μείνει... τατουάζ στην ψυχή και όχι στην καριέρα
Αφροδίτη Γραμμέλη ΤΟ ΒΗΜΑ: 30/4/2011
Τρία χρόνια υποδύεται τη δυναμική δικηγόρο, τη Νόρα, στα «Μυστικά της Εδέμ». Λίγο πριν κλείσει ο κύκλος της επιτυχημένης καθημερινής σειράς η Αντιγόνη Δρακουλάκη μίλησε στο «Βήμα» για όλα όσα πήρε από το σίριαλ, τον ρόλο και τις συνθήκες συνεργασίας, ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην ανασφάλεια, στην οικονομική κρίση και στον τρόπο με τον οποίο η ίδια τα αξιολογεί.
Saturday, April 30, 2011
Αντιγόνη Δρακουλάκη: «Δεν ξέρω αν θα βρω ξανά την... Εδέμ»
Μπέμπε, η εκρηκτική Iσπανίδα Αντιγόνη
Η τραγουδίστρια, που το 2004 έγινε γνωστή με το «Malo», έχει διδαχθεί αρχαία ελληνικά και θα πρωταγωνιστήσει στο έργο του Σοφοκλή
Το φθινόπωρο του 2004, το σάουντρακ στους δρόμους της Βαρκελώνης -και της υπόλοιπης Ισπανίας- ήταν το «Malo», ένα τραγούδι που μιλούσε για κακοποιημένες γυναίκες, σε ρυθμό γρήγορο, χορευτικό και που το ερμήνευε μια φωνή μεταξύ έφηβης και γυναίκας. Eνα ποπ τραγούδι, με μια ιδέα φλαμένκο, με στίχους που παρέπεμπαν σε «στρατευμένο» καλλιτέχνη και το οποίο ακουγόταν παντού, από τα καφενεία και τα κουρεία μέχρι τα εμπορικά κέντρα. Ποια ήταν, επιτέλους, η τραγουδίστρια, ρώτησα σε ένα δισκοπωλείο. Η Μπέμπε, μου απάντησαν. Και ποια είναι η Μπέμπε; Το φαινόμενο του 2004, μου είπαν τότε, μια άγνωστη νεαρή, 24 ετών, που κυκλοφόρησε ένα δίσκο με δικά της τραγούδια -στίχους και μουσική-, που πουλάει σαν ζεστό ψωμί.
- Συνέντευξη στη Μαριλια Παπαθανασιου, Η Καθημερινή, Σάββατο, 30 Aπριλίου 2011
Κάπως έτσι πληροφορήθηκα την ύπαρξη της Μπέμπε, μιας όμορφης κοντοκουρεμένης, τότε, κοπέλας, ελαφρώς πανκ. Αγόρασα τον δίσκο της, σκεπτόμενη ότι αργά ή γρήγορα θα έχει επιτυχία και στην Ελλάδα. Ακολούθησε μια περίοδος σιωπής από πλευράς της Μπέμπε, που ήθελε να γλιτώσει από την επιτυχία που την χτύπησε κατακέφαλα. Το 2009, μετά την εκούσια απομάκρυνσή της από τη δημοσιότητα, η Μπέμπε κυκλοφόρησε τον δεύτερο δίσκο της, εντελώς διαφορετικό από τον προηγούμενο. Το 2010 η Μπέμπε απέκτησε την κόρη της, την Καντέλα, μάρτυρας της συνέντευξης που έδωσε στην «Κ» η μαμά της και την οποία διέκοπτε, ενίοτε, διεκδικώντας τη μητρική στοργή...
Η Αθήνα, ένα πεδίο μάχης τραγωδίας και κωμωδίας
Ενα ιδιότυπο, πολύτροπο θεατρικό έργο όπου η πρωτεύουσα είναι η αφετηρία και το τέρμα Εχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι από την Αθήνα της «Κερένιας κούκλας» του Χρηστομάνου, ή την Αθήνα του «Δράκου» του Κούνδουρου, της «Πολιορκίας» του Κοτζιά ή του «Επιτάφιου θρήνου» του Ιωάννου. Εχουν αλλάξει τόσο πολλά από την Αθήνα που ύμνησε ο Χατζιδάκις αλλά και από την πιο γκρίζα μα γοητευτική Αθήνα του Κουμανταρέα. Ωστόσο, η πόλη, η πρωτεύουσα, παραμένει ίδια στο βάθος, με τις μνήμες της και τα τραύματά της, την ιστορία της και τους ανθρώπους της. Ειδικά μετά το 2004, μέσα στην αποθέωση και τις βελτιώσεις που έφεραν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, αλλά και την εξαθλίωση, την τραγική υποβάθμιση στην οποία καταδικάστηκαν όχι μόνον το ιστορικό της κέντρο αλλά και πολλές άλλες γειτονιές της, η Αθήνα (και η έννοια του δημόσιου χώρου γενικότερα) συνεχίζει να αποτελεί πηγή έμπνευσης και προβληματισμού, σκηνικό αλλά και θέμα, φόντο μα και πρωταγωνιστής.
- Tου Ηλια Mαγκλινη, Η Καθημερινή, Σάββατο, 30 Aπριλίου 2011
Εργα που μυρίζουν ναφθαλίνη
Το λεγόμενο γκέι ρεπερτόριο έχει πλέον ξεπεραστεί απελπιστικά από την εποχή μας
- Του Σπυρου Παγιατακη, Η Καθημερινή, Σάββατο, 30 Aπριλίου 2011
Θυμάμαι εκείνη την παλιά -την παμπάλαιη, αμερικάνικη- γελοιογραφία. Εδειχνε μια καλωσυνάτη γιαγιά να λέει έκπληκτη στη νεαρή εγγονή της. «Μια χαρά παιδί αυτός ο Τζο! Τι σε πειράζει που είναι υπερβολικά γκέι;». Οπου, βέβαια, η λέξη gay είχε την παραδοσιακή έννοια, ήτοι «εύχαρις», «πρόσχαρος», «διασκεδαστικός». Από τότε οι αντιλήψεις και οι κοινωνικές συνθήκες κάλπασαν.
- GRAE CLEUGH: Fucking Games. Σκην.: Δημήτρης Κομνηνός. Θέατρο Victoria
ΜΑΪΚ ΜΠΑΡΤΛΕΤ: Cock. Σκην.: Κατερίνα Ευαγγελάτου. Θέατρο Θησείον
Σήμερα, σε κάθε κεντροευρωπαϊκό ή αμερικάνικο θεατρικό βιβλιοπωλείο, ο ενδιαφερόμενος θα βρει τουλάχιστον μερικά γεμάτα ράφια τα οποία αναφέρονται στην -προφανώς θεωρούμενη- γαργαλιστική συνομοταξία «Gay». Φευ! Πρόκειται ως επί το πλείστον για έργα απελπιστικά ξεπερασμένα σε περιεχόμενο και κοσμοθεωρία. Η ανατροπή που επήλθε στις λίγες τελευταίες δεκαετίες υπήρξε συγκλονιστική. Ομως κι αυτή η ετικέτα «Gay» στις μέρες μας είναι αμφισβητήσιμη.
Ο Πατρίς Σερό στη θεατρική σκηνή του Λονδίνου
Παρασκευή, 29 Απριλίου 2011Ο 66χρονος Πατρίς Σερό, είναι πλέον ένας από τους πιο καταξιωμένους και πολύπλευρους σκηνοθέτες στον κόσμο. Περιφρονώντας το Χόλιγουντ και πηγαίνοντας πάντα ενάντια στο ρεύμα, ο μεγάλος γάλλος σκηνοθέτης, στρέφεται τώρα στο βρετανικό θέατρο.
Ο Πατρίς Σερό, ο μεγάλος γάλλος σκηνοθέτης του θεάτρου και της όπερας, βρίσκεται στο Λονδίνο για τις πρόβες του πρώτου θεατρικού του στη βρετανική πρωτεύουσα, του «I am the wind» που ανεβαίνει στο Young Vic από τις 3 έως τις 21 Μαΐου.
Ο Σερό είναι ο άνθρωπος που άλλαξε το «πρόσωπο» της σύγχρονης όπερας με το θρυλικό «Ring» του Μπαϊρόιτ το 1976, όταν εξαγρίωσε τους παραδοσιακούς, αντικαθιστώντας τα βαγκνερικά κέρατα και τα δέρματα, με τα στολίδια της πλουτοκρατίας του 19ου αιώνα.
Το «Ring», εκτόξευσε την καριέρα του 31χρονου τότε Σερό και παραμένει το επίτευγμα με το οποίο πολύ συχνά συνδέεται ακόμη, εκτός ίσως από τους φίλους του κινηματογράφου που θαυμάζουν τις ταινίες του τις τελευταίες δύο δεκαετίες: «Βασίλισσα Μαργκό», «Σαρκική εξάρτηση», «Γκαμπριέλ», «Ο αδελφός του», «Καταδίωξη» κ.α.
Το θεατρικό που ανεβάζει στο Λονδίνο, «I am the wind», έχει γραφτεί από το Νορβηγό Tζον Φόσι και έχει προσαρμοστεί στα αγγλικά από τον Σάιμον Στέφενς, ο οποίος έχει γράψει και το «Pornography and Punk Rock».
Στο έργο, δύο χαρακτήρες που ποτέ δεν ονομάζονται -αναφέρονται ως «ο ένας» και «ο άλλος» - είναι μαζί μέσα σε μια μικρή βάρκα και πλέουν προς ένα νησί. Τότε ο «ένας» σαλπάρει προς τον ωκεανό και μετά πέφτει στη θάλασσα. Τους δύο χαρακτήρες υποδύονται οι Τομ Μπρουκ και Τζακ Λάσκι.
Ο Σερό υποστηρίζει ότι πρόκειται για ένα θεατρικό που έχει να κάνει με την κατάθλιψη. «Στους ανθρώπους που πάσχουν από κατάθλιψη, η επαφή είναι απαγορευμένη, η επικοινωνία είναι αδύνατη. Ζουν σε έναν κλειστό κόσμο», λέει στη βρετανική Guardian και συνεχίζει, σχετικά με τη συνεργασία του με τους άγγλους ηθοποιούς: «Είναι πολύ πειθαρχημένοι, πολύ ανοικτοί και λόγω της κατάστασης στην οποία βρίσκεται το αγγλικό θέατρο, εργάζονται πολύ γρήγορα. Στη Γαλλία, έχουμε πολύ χρόνο. Οι ηθοποιοί εκεί είναι σαν να περιμένουν την έμπνευση να έρθει». Αυτή δεν είναι η μόνη διαφορά μεταξύ αγγλικού και γαλλικού θεάτρου. «Η Γαλλία», υποστηρίζει «είναι η χώρα των σκηνοθετών. Εδώ είστε η χώρα των συγγραφέων».
http://www.clickatlife.gr/
Χρήστος Χατζηπαναγιώτης: «Γελάμε με τα χάλια μας»
Τι κάνετε όταν η κόρη σας, σας ανακοινώνει ότι ο εκλεκτός της καρδιάς της είναι Αλβανός; Ο ηθοποιός Χρήστος Χατζηπαναγιώτης με αφορμή την παράσταση «Συμπέθεροι από τα Τίρανα», μιλά στο click@Life και δίνει την απάντηση.
Παρασκευή, 29 Απριλίου 2011
Η Πένυ και ο Λυκούργος (Βίκυ Σταυροπούλου, Χρήστος Χατζηπαναγιώτης) είναι ένα ευκατάστατο ζευγάρι που ζει σε μια μεγάλη επαρχιακή πόλη της κεντρικής Ελλάδας. Η μοναχοκόρη τους Λίζα (Νίκη Λάμη) σπουδάζει στο Λονδίνο. Δίπλα τους, ζουν η αδερφή της Πένυς, Πωλίνα (Τζόϋς Ευείδη) και ο σύζυγος της Βασίλης (Δημήτρης Μαυρόπουλος). Όταν η Λίζα επιστρέφει στο σπίτι με τον υποψήφιο γαμπρό Άλφρεντ (Μάνος Ιωάννου), όλοι πιστεύουν πως εκείνος είναι Άγγλος. Η αλήθεια όμως είναι... λίγο διαφορετική. Έρχεται η στιγμή που καταφθάνουν και οι συμπέθεροι από τα Τίρανα (Νατάσα Κοτσοβού, Κώστας Καζάκας) με αποτέλεσμα να ξεκινήσει μια σειρά από κωμικές εξελίξεις.
Στην Καλαμαριά εν χορώ
Στον αστερισμό της Ελληνίδας μάνας
«Φουρκέτα», όπως αυτή που χρησιμοποιούν οι γυναίκες στα μαλλιά, αλλά και όπως η κλειστή στροφή που κάποιες φορές μάς φέρνει μπροστά μας η ζωή δίχως να μας αφήνει άλλα περιθώρια επιλογής. Η «Φουρκέτα» της μάνας-ηρωίδας της ελληνικής οικογένειας, που φορτώνεται όλα τα βάρη των δικών της, και μέσα στα οποία πνίγονται τα δικά της θέλω και όνειρα. Πρόκειται για το ομότιτλο έργο της Ελένης Γκασούκα, που μετά από τρία χρόνια ανεβαίνει από σήμερα στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης (Κτίριο Μ2).
Κεντρική ηρωίδα η Αλίκη, που είναι λογίστρια ή μάλλον ήταν, αφού υπήρξε από τα πρώτα θύματα της οικονομικής κρίσης.
Θεατρικές Συναντήσεις στην Καλαμαριά
«Πήραμε μία πολιτική απόφαση, παρά την κρίση, να στηρίξουμε αυτόν το θεσμό, καθώς είναι ένα κομμάτι αναπόσπαστο της λειτουργίας της πόλης αλλά και της καθημερινότητάς μας. Ο πολιτισμός είναι επιδοτούμενος και ανταποδοτικός». Με αυτά τα λόγια ο δήμαρχος Καλαμαριάς, Θεοδόσης Μπακογλίδης, έδωσε το στίγμα της διοργάνωσης των «Θεατρικών Συναντήσεων», το σχεδιασμό των οποίων φέτος για πρώτη φορά αναλαμβάνουν εξολοκλήρου στελέχη του δήμου.
Friday, April 29, 2011
«Studio Κυψέλη»: «Αντίνοος» του Φερνάντο Πεσσόα
Ενα εγκώμιο στον ιδεατό έρωτα, ο «Αντίνοος» του Φερνάντο Πεσσόα, ανεβαίνει στη σκηνή του «Studio Κυψέλη». Για πρώτη φορά το ποίημα του μεγάλου λογοτέχνη μεταφέρεται στη σκηνή, σε σκηνοθεσία Γιώργου Λιβανού και τον Στέφανο Κακαβούλη στον ρόλο του Αδριανού. Το ποίημα «Αντίνοος» βασίζεται στην ερωτική σχέση μεταξύ του Ρωμαίου αυτοκράτορα Αδριανού και του Ελληνα εφήβου Αντίνοου. Οταν ο δεύτερος πνίγηκε οικειοθελώς στα νερά του Νείλου, για να σώσει τη ζωή του αγαπημένου ευεργέτη, ο Αδριανός βυθίστηκε σε βαριά θλίψη και έβαλε σκοπό να τον επιβάλει σαν θεό στήνοντας παντού αγάλματά του και δημιουργώντας θρησκεία με το όνομά του. Ο Πεσσόα εμπνέεται από αυτή την αγάπη και γράφει ένα ποίημα για τη δύναμη του ιδανικού Ερωτα.
«ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΩΝ» 2011 ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ
Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, στο πλαίσιο του προγράμματος του Υπουργείου Πολιτισμού «Σταυροδρόμι Πολιτισμών», παρουσιάζει μια σειρά παραστάσεων τον Μάϊο, με θέματα εμπνευσμένα από τις πολιτιστικές σχέσεις που συνδέουν τους λαούς της Ελλάδας με τους λαούς της Μέσης Ανατολής.Το «Σταυροδρόμι Πολιτισμών» αποτελεί μία πρωτοβουλία του ΥΠΠΟΤ, σκοπός της οποίας είναι η ανάπτυξη μιας σειράς δράσεων από τους πολιτιστικούς και παραγωγικούς φορείς της Θεσσαλονίκης, οι οποίες θα ενισχύσουν το πολιτιστικό προφίλ της πόλης και θα αναδείξουν τον εξωστρεφή της χαρακτήρα. Η ιδέα του προγράμματος συνοψίζεται στη δημιουργία ενός πολιτιστικού ημερολογίου με βάση το οποίο θα συντονίζονται όλοι οι πολιτιστικοί φορείς της Θεσσαλονίκης, με σκοπό την φιλοξενία, την προβολή και την παραγωγή καλλιτεχνικού έργου που αφορά μία ή περισσότερες τιμώμενες χώρες και τον πολιτισμό τους. Παράλληλα, θα αναπτυχθούν και δραστηριότητες τόσο από τους παραγωγικούς φορείς της πόλης (τουριστικοί φορείς, ΔΕΘ), όσο και από τα πανεπιστημιακά ιδρύματα που αυτή φιλοξενεί.
Η σεξουαλικότητα του ιμπεριαλισμού
- «DRUNK ENOUGH ΤΟ SAY Ι LOVE YOU» της Κάριλ Τσέρτσιλ από την Εταιρεία Θεάτρου Συν-Επί στο Από Μηχανής Θέατρο
Δεξιοτεχνικά φαρμακερό πλην με αρκετό χιούμορ, εμφανίζεται το 50λεπτο σχεδόν ακαμουφλάριστο agitprop της Βρετανίδας Κάριλ Τσέρτσιλ, οξυδερκέστερης και ριζοσπαστικότερης θεατρικά και πολιτικά συγγραφέως της γενιάς της (1938). Το μεθύσι υπάρχει μόνο στον τίτλο, κατά τα άλλα πρόκειται για ένα εντελώς νηφάλιο κείμενο.
Ενκε Φεζολάρι και Γιώργος Ντούσης
Στη σκηνή τού Από Μηχανής ένας μακρόστενος πάγκος παρέχει το μοναδικό σκηνικό βοήθημα αυτού του συμπαγούς όσο σύνθετου έργου (σκηνικά-κοστούμια Νίκος Αναγνωστόπουλος). Γύρω και πάνω σε αυτόν περιφέρουν την κυνική και θριαμβευτική συζήτησή τους για τον ολέθριο υπερατλαντικό ηγεμονισμό δύο αφανείς τριαντάρηδες: ένας ψηλόλιγνος με ξεκούμπωτο πουκάμισο, παντελόνι παραλλαγής, αρβύλες και βηματισμό αγελαδάρη σε διακριτικά γκέι εκδοχή (ο Αμερικανός «Σαμ» του Ενκε Φεζολλάρι) και ένας αγύμναστος, συναινετικός τύπος σε ρόλο τσιρακιού (ο Βρετανός «Γκάι» του Γιώργου Ντούση).
Βρώμικος χορός και... οπερατική αρχαία τραγωδία
Εξι τα ζευγάρια των άλλο τόσο ανώνυμων και άλλο τόσο εξαιρετικών -ως συνήθως στα τάνγκο- χορευτών στις... ανώνυμες χορογραφίες (ή μήπως του κ. Μπράβο;), με εντυπωσιακό γεγονός ότι οι κύριοι ήταν κοντοί και αρκετά... ευτραφείς! Το πρόγραμμα διέθετε μια τυπικά κλασική δομή: σύνολο έναρξης, ντουέτα, ιντερλούδια, σύνολο φινάλε. Η έναρξη εδώ ήταν και χιουμοριστική σε αργεντίνικο χορευτικό... μπορντέλο του Μεσοπολέμου. Κάπου ακούσαμε και το διαβόητο... Kiss of Fire (29/3).
«Λουκέτο» στην ιστορία του θεάτρου
Αδιέξοδο στο Κέντρο Μελέτης και Ερευνας
- Της Γιωτας Συκκα, Η Καθημερινή, Παρασκευή, 29 Aπριλίου 2011
«Πάμε για κλείσιμο». Ο Κώστας Γεωργουσόπουλος (φωτο) είναι σαφής, από την πρώτη του κιόλας κουβέντα όταν μιλάει για το Κέντρο Μελέτης και Ερευνας του Ελληνικού Θεάτρου (ΚΜΕΕΘ). Ομως με όποια από τα μέλη του Κέντρου μιλήσει κανείς, όλοι έχουν τα ίδια συναισθήματα. Θυμό και οργή για την αδιαφορία του κράτους. Την αδυναμία του να αξιολογήσει. Αλλά και την ανικανότητά του να επιλέξει, τι είναι πολυτιμότερο στον καιρό της κρίσης. Η ιστορία του ελληνικού θεάτρου με αποδείξεις και ντοκουμέντα δύο αιώνων ή η ελαφρότητα της Γιουροβίζιον;
- Χωρίς πόρους
Το Κέντρο Μελέτης και Ερευνας του Ελληνικού Θεάτρου έχει ελεύθερη είσοδο για όλους. Ούτε εισιτήρια εισπράττει ούτε πόρους έχει. Στηρίζεται στη βοήθεια του υπουργείου Πολιτισμού όπως και οι 16 υπάλληλοι που απασχολούνται στα δύο κτίριά του και τα κάνουν όλα. Απλήρωτοι εδώ και τέσσερις μήνες προχώρησαν σε επίσχεση εργασίας και στις 20 του μηνός ο πρόεδρος του Κέντρου Κ. Γεωργουσόπουλος δικάζεται για χρέη στο ΙΚΑ και υπεξαίρεση των ασφαλιστικών του προσωπικού. Συνολικά 160.000 ευρώ.
Την ίδια ώρα, ο ίδιος πληρώνει ακόμη και το χαρτί τουαλέτας για τους μαθητές των νηπιαγωγείων που πηγαίνουν για τον Μπαρμπα - Μυτούση. Το ΥΠΠΟΤ είναι ενήμερο για την αδιέξοδη κατάσταση, ο υπουργός δεν τους δέχεται όπως λένε, ενώ το Δ.Σ., άμισθο και εκλεγμένο από τα μέλη του Κέντρου, εξετάζει πια όλες τις λύσεις. Ακόμη και τη διάλυση του σωματείου και την εκποίηση της περιουσίας.
Η αλήθεια είναι ότι το Θεατρικό Μουσείο ή όπως ονομάζεται σήμερα Κέντρο Μελέτης και Ερευνας του Ελληνικού Θεάτρου, έχει γνωρίσει την απαξίωση σχεδόν όλων των κυβερνήσεων. Με μοναδικό αρχείο και εξίσου σημαντικό πλούτο και τίτλους από το 1700 βυθίζεται όλο και πιο πολύ στην αδιαφορία. Οσο για το κτίριο της οδού Μητροπόλεως που πρόσφερε επί δημαρχίας του ο Ν. Κακλαμάνης, προκειμένου να μεταφερθεί η έκθεση των καμαρινιών, «δεν περισσεύει ούτε ευρώ για τη μετακόμιση».
Ο Γιάννης Σιδέρης βέβαια όταν είχε την ιδέα του καμαρινιού ως εκθεσιακού χώρου (εκτίθενται της Παξινού, της Κοτοπούλη, του Μινωτή, του Νέζερ, του Κατράκη, της Κάλλας κ.ά.), σίγουρα δεν θα φανταζόταν ποτέ ότι το μουσείο με το σημαντικότερο αρχείο των Βαλκανίων, θεατρικά τεκμήρια από το Βουκουρέστι, την Κωνσταντινούπολη, τη Σμύρνη ώς την Τεργέστη, στον 21ο αιώνα θα στριμωχνόταν ακόμη σε ένα πνιγερό υπόγειο, μεσοτοιχία με τα δημόσια ουρητήρια, σε ένα πάρκο πνιγμένο από μετανάστες και παράνομους μικροπωλητές.
«Ντρέπομαι που διαμαρτύρομαι για το Θεατρικό Μουσείο όταν δεν γίνεται κάτι με το πρώτο μουσείο της χώρας, το Εθνικό Αρχαιολογικό. Ωστόσο, το δίλημμα που έθεσε το υπουργείο Οικονομικών και μου μετέφερε η κ. Μενδώνη (αν και προσπάθησε να βοηθήσει) ήταν σαφές: κλείνεις ένα μουσείο ή ένα νοσοκομείο; Ο υπουργός Πολιτισμού δεν δέχθηκε να με συναντήσει, όπως δεν δέχτηκε τον κ. Νίκο Καλτσά του Εθνικού Αρχαιολογικού, τη διευθύντρια της Πινακοθήκης, τον Αρη Γαρουφαλή διευθυντή του Ωδείου Αθηνών. Εκεί είναι όλοι απλήρωτοι εδώ και οκτώ μήνες!».
Πρόβλημα έξωσης αντιμετωπίζει και το Κέντρο Ερευνας Αρχαίου Δράματος, στο οποίο επίσης είναι πρόεδρος ο κ. Γεωργουσόπουλος μετά την αποχώρηση της Ασπασίας Παπαθανασίου. «Η Λυδία Κονιόρδου διευθύνουσα σύμβουλος του Κέντρου δεν μπορεί να λάβει την αμοιβή της από το Εθνικό Θέατρο, επειδή δεν της δίνουν ενημερότητα. Από το κτίριο μάς ζητούν να αποχωρήσουμε εφόσον πληρωθούν τα ενοίκια. Τρέμω στη σκέψη ότι η Ασπασία Παπαθανασίου θα καθίσει στο σκαμνί στα 92 της χρόνια, επειδή έχει υπογράψει το ενοικιαστήριο». Το ΥΠΠΟΤ γνωρίζει όλα τα μέτωπα, αλλά δεν δείχνει να χολοσκάει για κανένα.
Ακαταμάχητο ελληνικό κιτς
Μια παράσταση-«φαινόμενο» που είδαν, κυριολεκτικά παραληρώντας, πάνω από 60.000 θεατές στη Θεσσαλονίκη, η αγέραστη «Λωξάντρα» της Μαρίας Ιορδανίδου, κατηφορίζει στην Αθήνα. Την είδα μια λαϊκή απογευματινή. Αντί να είμαι στραμμένη στη σκηνή, με αποσπούσε η υπερκινητικότητα στην πλατεία του Βασιλικού Θεάτρου. Το κοινό, μετά τον δεύτερο αμανέ, στο πρώτο δεκάλεπτο, άρχισε να ενεργεί σαν ντοπαρισμένο, χειροκροτώντας, γελώντας, ακόμα και χορεύοντας.
Thursday, April 28, 2011
Από τον εθνάρχη στη Siemens
- Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 28 Απριλίου 2011 Της ΕΛΕΝΑΣ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
Η Μαρία Κεχαγιόγλου (με κοστούμι στο κέντρο) ερμηνεύει το «χορηγό» της παράστασης, Μιχάλη Χριστοφοράκο (!)
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Μιχάλης Χριστοφοράκος της Siemens, ο πρωθυπουργός αλλά και ο δήμαρχος της Αθήνας (τότε και πάντα), μια γυναίκα με ένα λάθος φόρεμα και μια άλλη που επιμένει να κρατά μια σακούλα με χώμα, η δωδεκάχρονη Μύρτις, που έχασε τη ζωή της στο λοιμό του 430 π.Χ., ο Κωνσταντίνος Τσάτσος και ο υποστράτηγος Κατσιπέτρος είναι τα πρόσωπα της «Πόλης-Κράτους». Η παράσταση της ομάδας «Κανιγκούντα», που έκανε πρεμιέρα προχθές στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση και καταχειροκροτήθηκε από το κοινό, μιλάει με τόλμη και παρρησία για την Αθήνα, που μέσα σε λίγες δεκαετίες λόγω της έντονης αστυφιλίας μετατράπηκε σε πόλη-κράτος. Διαθέτει, όμως, και χιούμορ. Γνωστές επιτυχίες (από Μαρινέλλα μέχρι Τερλέγκα), την τροφοδοτούσαν με οξυγόνο. Αλλωστε ο σκηνοθέτης Γιάννης Λεοντάρης χαρακτήρισε το κείμενο για την Αθήνα «μια υποχρεωτική εκπνοή πριν από την ασφυξία».
Παζάρι στο Αμφι-Θέατρο
- Η συλλογή της θρυλικής σκηνής στη διάθεση των θεατρόφιλων
Παζάρι με αντικείμενα από την πολλών δεκαετιών ιστορία του κάνει το Αμφι-θέατρο Σπύρου ΕυαγγελάτουΓια δύο Σαββατοκύριακα (7-8 και 14-15 Μαΐου) το Αμφι-Θέατρο του Σπύρου Ευαγγελάτου προσκαλεί το θεατρόφιλο κοινό σε ένα μοναδικό bazaar. Μεταξύ άλλων θα διατεθούν αντικείμενα και κοστούμια από παραστάσεις, αφίσες και φυσικά σπάνια προγράμματα από τη συλλογή του Αμφι-Θεάτρου, που περιέχουν ολόκληρα τα κείμενα των έργων. Το Αμφι-Θέατρο καθιέρωσε πρώτο, το 1975, την έκδοση προγραμμάτων υψηλής αισθητικής και πλούσιου περιεχομένου, που έγιναν ιδιαιτέρως αγαπητά όχι μόνο από τους θεατρόφιλους αλλά και από το ευρύτερο κοινό. Ορισμένα από αυτά τα προγράμματα αποτελούν τη μοναδική έκδοση ή διασκευή αυτών των έργων.
Ώρες λειτουργίας: 12 το μεσημέρι έως 6 το απόγευμα
Αδριανού 111 Πλάκα, τηλ. 210-3233644
«Dancing in the streets»
- Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα χορού, ένα μεγάλο χάπενινγκ διοργανώνεται σήμερα 29/4 στους δρόμους της Αθήνας
- IΣΜΑ ΤΟΥΛΑΤΟΥ, ΤΟ ΒΗΜΑ: 29/4/2011
Τη μεγάλη χορεύτρια Πίνα Μπάους τιμά το Ινστιτούτο Γκαίτε με αφορμή την παγκόσμια ημέρα χορούΤους... δρόμους παίρνουν εφέτος τα μέλη του Σωματείου Ελλήνων Χορογράφων - και όχι μόνο αυτά - προκειμένου να γιορτάσουν την Παγκόσμια Ημέρα Χορού στις 29 Απριλίου. Στο πλαίσιο αυτό λοιπόν, με αφετηρία το Σύνταγμα, το μεσημέρι της Παρασκευής οι χορογράφοι προσκαλούν τους Αθηναίους σ΄έναν πρωτότυπο κι ευχάριστο χορευτικό περίπατο. Κατεβαίνοντας την Ερμού, το πρόγραμμα περιλαμβάνει την άφιξη στο Μουσείο της Ακρόπολης μέσω Μοναστηρακίου και Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Μια σειρά από χορευτικά happenings θα πραγματοποιηθούν σε τρεις διαδρομές (Ερμού, Ηφαίστου, Διονυσίου Αρεοπαγίτου) και εφτά στάσεις (Σύνταγμα, Ερμού&Νίκης, Καπνικαρέα, Μοναστηράκι, Θησείο, Ηρώδειο, Μουσείο Ακρόπολης). Παράλληλες εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν πέρα από την Αθήνα σε Θεσσαλονίκη, Κέρκυρα, Σύρο, Χανιά, πάντοτε σε δημόσιους χώρους (δρόμους, πλατείες κ.λπ).
Μπέργκμαν σε απόσταση αναπνοής
- ΤΟ ΦΗΜΙΣΜΕΝΟ ΟΛΛΑΝΔΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ «ΤΟΝΙΛΓΚΡΟΥΠ» ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
Πρέπει να υπάρχει σοβαρός λόγος όταν ένα αριστούργημα της 7ης τέχνης μεταφέρεται στο θέατρο και οι ανεξάντλητες δυνατότητες του σινεμά περιορίζονται στα πεπερασμένα τετραγωνικά μέτρα μιας θεατρικής σκηνής.
Πολλαπλασιασμένο επί τρία εμφανίζεται το εμβληματικό ζευγάρι του Μπέργκμαν, στην παράσταση του ολλανδικού θιάσου «Τονίλγκρουπ»!
Ο Βέλγος Ιβο βαν Χόβε, βραβευμένος σκηνοθέτης και διευθυντής του μεγαλύτερου θεάτρου ρεπερτορίου της Ολλανδίας «Τονίλγκρουπ», με αυτόν ακριβώς τον τρόπο έκανε όνομα. Τόλμησε και μετέφερε στο θέατρο το «Θεώρημα» του Παζολίνι. Το «Κραυγές και ψίθυροι» του Μπέργκμαν. Το «Ο Ρόκο και τ' αδέλφια του» του Βισκόντι. Τις «Νύχτες Πρεμιέρας» του Κασσαβέτη.
Η πρώτη «δοκιμή» έγινε το 2004 με τις «Σκηνές από ένα γάμο» του Μπέργκαν. Η παράσταση δεν μένει «πιστή» στο φιλμ-ορόσημο για τη φθορά των σχέσεων. Θα έχουμε την ευκαιρία να το διαπιστώσουμε από σήμερα έως και το Σάββατο στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών (στα ολλανδικά με ελληνικούς υπέρτιτλους).
Αντί να παρακολουθούμε τη Μαριάν και τον Γιόχαν, το εμβληματικό μπεργκμανικό ζευγάρι, στη γραμμική φθοροποιό διαδρομή του έως τον τελικό συμβιβασμό, ο Χόβε εμφανίζει στη σκηνή (στις διατάξεις από θεατρικά πατάρια που επινόησε ο σκηνογράφος Γιαν Βερσβέιβελντ) τρία ζευγάρια σε τρεις φάσεις της ζωής τους -νέοι, μεσήλικες και ηλικιωμένοι. Αλλά ας μας τα εξηγήσει καλύτερα ο ίδιος.
«Τόλμησα, γιατί πάντα αισθανόμουν ότι υπήρχε στις ταινίες αυτές κάτι που αδυνατούσα να βρω σε ένα θεατρικό κείμενο. Είναι τεράστια η πρόκληση. Επιχειρώ να αφηγηθώ στη σκηνή ιστορίες που δεν έχουν ξαναειπωθεί πάνω σ' αυτήν. Σκέφτομαι εξαντλητικά και το χώρο μέσα στον οποίο μπορεί να επιτευχθεί αυτή η μεταφορά. Θέλω ο θεατής να ψυχαγωγείται ενώ του μεταγγίζονται έντονα συναισθήματα. Γιατί το θέατρο, σε αντίθεση με το σινεμά, είναι μια ζωντανή τέχνη».
- Πώς πήρατε το ρίσκο να ανεβάσετε ιστορικές ταινίες στη σκηνή; Τι κερδίζει ο θεατής στο θέατρο;
«Ο Μπέργκμαν αρχικά το είχε γράψει ως θεατρικό. Και το σενάριο -γιατί ακολούθησαν σίριαλ και ταινία- είναι γραμμένο σαν θεατρικό, με έξι τεράστιες σκηνές. Μολονότι πρόκειται για μια ταινία με ανθρώπινες υπάρξεις που συζητούν, πάλι πρέπει να αναζητήσεις τη λύση της σκηνικής μεταφοράς. Αυτό που ήθελα να προκαλέσω είναι η αίσθηση της οικειότητας μεταξύ των ηθοποιών και, συγχρόνως, μεταξύ κοινού και ηθοποιών. Για το λόγο αυτό έσπασα τη δράση των έξι σκηνών σε τρία ζευγάρια, σε τρεις φάσεις του βίου τους: νεαροί, σαραντάρηδες και ηλικιωμένοι. Το κοινό τα παρακολουθεί σε απόσταση αναπνοής, με μια απρόσμενη σειρά, που δεν είναι χρονολογική».
- Οι «Σκηνές από ένα γάμο» δεν πρέπει να σας δυσκόλεψαν. Το σενάριο έχει δομή θεατρικού έργου.
«Δίνεται μια νέα διάσταση. Δεν έχει να κάνει μόνο με την εμπειρία του παρελθόντος, αλλά και με το άγνωστο μέλλον. Είναι μια διαδικασία που αφορά την ανθρώπινη ύπαρξη στον πυρήνα της. Οι θεατές θα δουν σκηνές απ' τη ζωή τους. Είτε είσαι 75 είτε 17 ετών, έχεις οπωσδήποτε ζήσει εμπειρίες ανάλογες μ' αυτές που περιγράφει ο Μπέργκμαν. Θεωρώ το κείμενό του μεταξύ των σημαντικότερων του 20ού αιώνα. Περιγράφει με ακρίβεια όλες τις δυνατότητες μιας σχέσης, από τις ωραίες στιγμές στην αρχή, τη φθορά, έως την προδοσία. Η τελευταία σκηνή μιλά για την ανοχή, για την αποδοχή του άλλου όπως είναι -με τις αρετές και τα ελαττώματά του».
- Τι επιτυγχάνετε μ' αυτό το «σπάσιμο»;
«Οχι. Είναι ένα έργο για την υποκριτική. Το μοναδικό εφέ είναι ότι κάθονται οι ηθοποιοί πολύ κοντά στους θεατές».
- Δεν παρεμβάλλονται βίντεο ή εφέ;
«Ναι, γιατί το φιλμ σχεδόν δεν έχει κείμενο. Ανατρέξαμε, όμως, στη νουβέλα που έγραψε για την ταινία ο Παζολίνι όσο έκανε τα γυρίσματα και βρίθει έξτρα πληροφοριών αλλά και εσωτερικών μονολόγων. Σ' αυτήν βασιζόταν η διασκευή μου. Η εικόνα της ερήμου παρέμεινε βασική, αποτελώντας μια καλή μεταφορά για τη ζωή που ζούμε και θα ζήσουμε. Η φόρμα ήταν πολύ κοντά σε μια μουσική παράσταση, με γνωστά κουαρτέτα του Μπετόβεν κ.ά. Στο φιλμ του Βισκόντι, «Ο Ρόκο και τ' αδέλφια του», το σκηνικό μας ήταν ένα ρινγκ. Ολοι οι ήρωες κάθονταν γύρω του, όπως σε έναν αγώνα μποξ».
- Η μεταφορά του «Θεωρήματος» του Παζολίνι θα πρέπει, αντίθετα, να ήταν σπαζοκεφαλιά.
«Οχι. Πάντα ψάχνω να ανακαλύψω πώς το υλικό της ταινίας μπορεί να μεταφερθεί με αιχμή στη σκηνή. Συνήθως παρεμβάλλω και βίντεο».
- Δεν έχετε, επομένως, συγκεκριμένη μέθοδο;
«Ποτέ. Είναι σαν να ανεβάζεις τον "Αμλετ" βασισμένος στην τελευταία παράστασή του που έχεις δει. Αυτό τον καιρό ετοιμάζω για το Kammerspiele του Μονάχου τον "Λούντβιχ" του Βισκόντι. Η ταινία, ιστορικά ακριβής και ρεαλιστική, διαρκεί τέσσερις ώρες. Εμείς κάνουμε το αντίθετο. Δεν υπάρχει κανένας ρεαλισμός. Θεωρώ το έργο υπαρξιακό και όχι ιστορικό δράμα. Συγχρόνως, ετοιμάζω κοινή παράσταση του "Πλατόνοφ" και του "Ιβάνοφ" του Τσέχοφ».
- Προβάλλετε και σκηνές απ' την ταινία;
**Παραστάσεις: 27-30 Απριλίου. Ωρα έναρξης: 8 μ.μ. Εισιτήρια: 28 και 15 ευρώ (φοιτητικά). Πληροφορίες: 210-9005800. *
Εργάτες της Πιρέλι «πάνε» Πίκολο
Ενα φιλόδοξο σκηνικό πείραμα για την εργασία, με πρωταγωνιστές τους εργάτες της κορυφαίας ιταλικής βιομηχανίας αυτοκινήτου Pirelli, θα είναι η αιχμή του πλουραλιστικού ρεπερτορίου του ιστορικού Piccolo Teatro (Πίκολο Τεάτρο) για το 2011-12.
- Ελευθεροτυπία, Τετάρτη 27 Απριλίου 2011
Το θέατρο του Μιλάνου πήρε την απόφαση να απαντήσει με ένα μπαράζ 50 παραστάσεων -μεταξύ των οποίων και η «Αγία Ιωάννα των Σφαγείων» του Μπέρτολντ Μπρεχτ, σε σκηνοθεσία του καλλιτεχνικού διευθυντή του Λούκα Ρονκόνι- στις περικοπές που ανακοίνωσε πριν από δύο βδομάδες ο νέος υπουργός Πολιτισμού της Ιταλίας, Τζιανκάρλο Γκαλάν. Αυτό εξηγούν στην «Ε» ο Σέρτζιο Εσκομπάρ, γενικός διευθυντής του Πίκολο από το 1998 -ανέλαβε ταυτοχρόνως με τον Ρονκόνι- και ο Τζοβάνι Σορέζι, διευθυντής επικοινωνίας του θεάτρου. Τους συναντήσαμε στην Αγ. Πετρούπολη, επ' ευκαιρία του 14ου Ευρωπαϊκού Βραβείου Θεάτρου.
«Η οικονομική κατάσταση του ιταλικού θεάτρου δεν σχετίζεται μόνο με τον Μπερλουσκόνι. Πρόβλημα είναι και η ιταλική Αριστερά, η οποία δεν καταλαβαίνει πόσο σημαντική είναι η τέχνη, ειδικά σε εποχές κρίσης. Ο μοναδικός λόγος υπάρξης της ιταλικής Αριστεράς σήμερα είναι να πολεμά τον Μπερλουσκόνι. Είναι λυπηρό. Η κόντρα Δεξιάς - Αριστεράς δεν οδηγεί πουθενά», μας ξεκαθάρισε ο έμπειρος Εσκομπάρ. Πριν το Πίκολο Τεάτρο είχε διατελέσει γενικός διευθυντής στο θέατρο της Οπερας της Ρώμης, με θητεία στη Σκάλα του Μιλάνου και στα θέατρα της Γένοβας και της Μπολόνια.
- 50% λιγότερη επιχορήγηση
Πριν από δύο βδομάδες ανακοινώθηκε στο Πίκολο σαν κεραυνός εν αιθρία ότι η περικοπή της κρατικής επιδότησης θα ξεπερνά το 45%. Ηδη από τον κρατικό κορβανά το ποσό που δίνεται στις τέχνες είναι αμελητέο και παραπλήσιο με το ελληνικό: 0,8% του κρατικού προϋπολογισμού.
«Μας έκοψαν σχεδόν τη μισή κρατική επιχορήγηση. Βεβαίως, το 55-60% του μπάτζετ μας προέρχεται από ιδιωτικές χορηγίες και εισιτήρια. Πρέπει, όμως, να πολεμήσουμε, γιατί οι πολιτικοί δεν θέλουν να πολεμήσουν πραγματικά την κρίση, στην οποία βρισκόμαστε. Πρέπει να πειστούν ότι οφείλουν να εμπιστεύονται την τέχνη. Πρέπει να επενδύσουν στα θέατρα. Δεν θα τους κάνουν χάρη. Θα είναι ακόμη μία στρατηγική επένδυση της χώρας.
Ο νέος υπουργός Τζιανκάρλο Γκαλάν δεν το καταλαβαίνει. Πολεμάμε επομένως ενάντια στη νέα πολιτική του. Πολεμάμε για μια υψηλού επιπέδου πολιτική συζήτηση και με τη Δεξιά και με την Αριστερά», προσθέτει ο Εσκομπάρ. Χαρακτηρίζει το ζήτημα των περικοπών «πρόβλημα ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όχι μόνο της Ελλάδας, της Ιταλίας ή της Πορτογαλίας. Είμαστε μέρος της παγκόσμιας κρίσης. Είμαστε μέρος ενός κόσμου, η ισορροπία του οποίου διασαλεύτηκε από τα πάμφθηνα εργατικά χέρια χωρών, όπως η Κίνα».
Ηταν απόφαση ταιριαστή, επομένως, σε ένα ιδιαιτερα ευαίσθητο πολιτικά θέατρο, από το ξεκίνημά του με τον Τζόρτζο Στρέλερ, να ανεβάσει για το 2011-2012 κύκλο παραστάσεων με πρώτη ύλη συνεντεύξεις εργατών της Pirelli. «Θέλαμε να δείξουμε πώς τα εργατικά ήθη και δεδομένα έχουν αλλάξει μέσα στο χρόνο», τονίζει ο Τζοβάνι Σορέζι για το project που θα σκηνοθετήσει η ανερχόμενη Σερένα Σενιγκάλια. «Χρησιμοποιούμε την εργασία σαν όχημα για να συζητήσουμε για την πολιτική», διευκρινίζει ο Εσκομπάρ. «Γιατί εξαιτίας του ιταλικού Κοινοβουλίου και του Τύπου, η λέξη "εργασία" έχει χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα. Πρέπει να δουλέψουμε στο θέατρο για να επανακτήσει το αληθινό της νόημα, όπως έκανε ο Μπρεχτ. Το Πίκολο είναι ένα σύγχρονο θέατρο, που μιλάει για τα προβλήματα του κόσμου σήμερα».
Από το 1947, οπότε το ίδρυσαν ο Στρέλερ και ο Πάολο Γκράσι, έως σήμερα τι έχει αλλάξει; «Και τίποτα και πολλά. Ο Στρέλερ είναι νεκρός, αλλά συγχρόνως ζωντανός. Ομως το Πίκολο αλλάζει, όπως και το κοινό του. Δεν είναι μνημείο. Πρέπει να αλλάζει, γιατί έχει εμφανιστεί η νέα ταλαντούχα γενιά σκηνοθετών, όπως ο Καρμέλο Ρίφιτσι, η Σενεγκάλια. Το Πίκολο μεγαλώνει, επίσης. Σήμερα έχουμε τρεις σκηνές και μεγαλύτερο από άλλοτε κοινό. Και ασφαλώς αναζητάμε νέο», λέει ο Σορέζι.
Γι' αυτό κάνουν διαρκώς νέα «ανοίγματα». Για το 2011-2012 θα φιλοξενήσουν για πρώτη φορά ρωσικούς θιάσους. Στο «Ρωσικό Οκτώβριό» του, όπως ονομάζεται το αφιέρωμα, μεταξύ των οκτώ θιάσων που θα μετακληθούν είναι το Θέατρο Μάλι, το οποίο, σε σκηνοθεσία Λεντ Ντοντίν, θα παρουσιάσει «Τρεις Αδελφές» και «Θείο Βάνια», και το θέατρο Βέρα Κομισαρτζέβσκαγια, με τον «Δον Ζουάν» του Μολιέρου (σκηνοθεσία Αλεξάντρ Μορφόφ). *
Wednesday, April 27, 2011
Ακρόαση ηθοποιών στο Εθνικό Θέατρο
Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, Γιάννης Χουβαρδάς, θα πραγματοποιήσει ακρόαση για γυναίκες και άντρες ηθοποιούς, απόφοιτους των τελευταίων πέντε ετών από δραματικές σχολές, που δεν έχουν απασχοληθεί με οποιονδήποτε τρόπο στο Εθνικό Θέατρο. Θα προτιμηθούν ηθοποιοί με ειδική γνώση κάποιου μουσικού οργάνου. Κατάθεση βιογραφικών από 3-21/5 στο Γραφείο Σκηνής (Κουμουνδούρου 20), 12.00-14.00 και 17.00-19.00 και ηλεκτρονικά στο smdept@n-t.gr με την ένδειξη στο θέμα του email «ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΡΟΑΣΗ ΓΙΑΝΝΗ ΧΟΥΒΑΡΔΑ». Οσοι κληθούν στην ακρόαση θα πρέπει να έχουν ετοιμάσει ένα μονόλογο της αρεσκείας τους, διάρκειας 1 λεπτού.
Η «Λωξάντρα» στην Αθήνα
Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος παρουσιάζει τη «Λωξάντρα» της Μαρίας Ιορδανίδου, στο «ΘΕΑΤΡΟΝ» του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» από τις 4 μέχρι τις 15 Μάη. Το θρυλικό κείμενο της Μαρίας Ιορδανίδου ανεβαίνει σε θεατρική διασκευή του Ακη Δήμου και με την Φωτεινή Μπαξεβάνη στον επώνυμο ρόλο.
Το έργο αφηγείται την ιστορία της κοκόνας Λωξάντρας, μιας λαϊκής γυναίκας εξαιρετικά δυναμικής, που ηγείται πρόσχαρα, στοργικά και ακούραστα μιας πολυμελούς μεσοαστικής ελληνικής οικογένειας της Πόλης στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα. Ενώ γύρω της στροβιλίζονται πολυάριθμα συγγενικά της πρόσωπα, φίλοι, γείτονες, η Παναγία η Μπαλουκλιώτισσα, παραπαίδια, λαϊκοί Τούρκοι, χανούμισσες, ο πασάς της γειτονιάς και εκτυλίσσονται σημαντικά ιστορικά γεγονότα, η Λωξάντρα φανερώνεται δυναμική και ακατάβλητη, έτοιμη να αντιμετωπίσει όλες τις αντιξοότητες της ζωής με τη σοφία του ενστίκτου αλλά και την ωριμότητα της εμπειρίας γενεών και με έμβλημά της τη φράση: «Tις εστί πλούσιος; Ο εν τω ολίγω αναπαυόμενος». Ενας ύμνος προς τη ζωή.
«...Γιατί η Λωξάντρα;» σημειώνει ο σκηνοθέτης Σωτήρης Χατζάκης. «Γιατί τώρα μέσα στην κρίση και στις "σταυροφορίες" των αγορών; Γιατί απλά μας συγκινεί. Γιατί έχει πρότυπα. Πατέρα, μητέρα, παιδιά, οικογενειακό τραπέζι, αρχές, τάξη, ευρυθμία. Γιατί στο οικοδόμημα της σιγουριάς της βάζουν πλάτη ακόμη και οι νεκροί. Στις μέρες που ζούμε, πιο δύσκολη από την οικονομική δυσπραγία, πιο φρικτή από την ανέχεια, είναι η αβεβαιότητα για το αύριο, η απουσία πρόβλεψης οποιουδήποτε μέλλοντος. Ομως, εδώ πάνω στη σκηνή μας κάθε βράδυ στερεώνεται ένα τώρα...».
Σκηνικά - κοστούμια: Ερση Δρίνη. Μουσική επιμέλεια: Φωτεινή Μπαξεβάνη. Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος. Χορογραφία: Γιώργος Λυκεσάς. Παίζουν επίσης: Σοφία Αθανασοπούλου, Νεφέλη Ανθοπούλου, Δέσποινα Γιαννοπούλου, Γιάννης Ηλιόπουλος, Δημήτρης Κοντός, Αννέτα Κορτσαρίδου, Νίκος Μαγδαληνός, Χρήστος Νίνης, Ιωάννα Παγιατάκη, Λίλιαν Παλάντζα, Σπύρος Σαραφιανός, Δημήτρης Σιακάρας, Γιάννης Σιαμσιάρης, κ.ά
Παίζει επί σκηνής το μουσικό σχήμα «Λωξάντρα»: Δημήτρης Βασιλειάδης (κανονάκι). Ελευθερία Ελληνίδου (τραγούδι). Πρόδρομος Μπακλατζής (βιολί). Δημήτρης Παναγούλιας (κρουστά). Κυριάκος Ταπάκης (ούτι).
Φεστιβάλ του ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης
«Ολοφέγγαρο» με την Κερασία Σαμαρά
3/5: «Ολοφέγγαρο», μουσική παράσταση με την Κερασία Σαμαρά, με κείμενα των Παπαδιαμάντη, Καμύ, Καβάφη, Λόρκα, αλλά και ατμοσφαιρικές μελωδίες σπουδαίων Ελλήνων συνθετών για το φεγγαρόφωτο. Στο πιάνο ο Βασίλης Χατζηνικολάου. Σύνθεση μουσικού κειμένου - σκηνοθεσία - ερμηνεία: Κερασία Σαμαρά. Εικαστική επιμέλεια: Θανάσης Παναγιώτου. Φωτισμοί: Παναγιώτης Μανούσης.
Η «Ασκητική» του Νίκου Καζαντζάκη στο ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ!
Το ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ θα παρουσιάσει σε θεατρική προσαρμογή - παράσταση, το μεγαλόπνοο έργο του Ν. Καζαντζάκη «Ασκητική – Salvatores Dei» για σειρά παραστάσεων, στα πλαίσια αφιερώματος στη ζωή και το έργο του μεγάλου Έλληνα δημιουργού με διεθνή ακτινοβολία, που διαμόρφωσε με την πνευματική φυσιογνωμία του τον τρόπο σκέψης του σύγχρονου Έλληνα.
Την ευθύνη της παράστασης, αναλαμβάνει ο σκηνοθέτης Πάνος Αγγελόπουλος, με τη συνεργασία στη σκηνοθεσία της Ανδρομάχης Μοντζολή.
Την υποβλητική Μουσική υπογράφει ο Δημήτρης Παπαδημητρίου,
τα ευφάνταστα Σκηνικά και Κοστούμια η Μάιρα Βαζαίου
και στην προετοιμασία της κίνησης η Όλια Λυδάκη.
«ΝΥΚΤΟΒΙΑ ΖΩΑ» του Χουάν Μαγιόργκα...
στον χώρο πολιτισμού @ΡΟΥΦ, Κωνσταντινουπόλεως 10 & Ανδρονίκου 18, Ρουφ – Γκαζι, τηλ.210-3837191
- Δυο ζευγάρια. Ένας νόμος. Ένας εκβιασμός.
- Πόσο επικίνδυνος είναι ένας νόμος όταν επιτρέπει στον άνθρωπο της διπλανής πόρτας να μετατρέψει τον γείτονά του σε σκλάβο του;
- Μέχρι πού μπορεί να φτάσει η απόλυτη υποταγή και πού μπορεί να οδηγήσει η αντίσταση; Τι είναι αυτό που πραγματικά κρατάει ένα ζευγάρι ενωμένο; Σε μια μεγάλη πόλη που όλοι είναι ξένοι γύρω σου μέχρι πού θα έφτανες για να αποκτήσεις έναν φίλο? Ένα έργο για την αδηφαγία της εξουσίας και το αδιέξοδο των ανθρώπινων σχέσεων.
Το θέατρο πήρε τ’ όπλο του
ΠΟΛΛΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΚΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
- Της Χάρης Ποντίδα, ΤΑ ΝΕΑ: Τρίτη 26 Απριλίου 20
Η καθηµερινότητα, λένε, µπορεί να γράψει το πιο τρελό σενάριο ή να ξεπεράσει σε φαντασία και τον πιο ευφάνταστο συγγραφέα. Πόσω µάλλον στις µέρες µας, που τα όρια – κοινωνικά, ηθικά, πολιτικά κ.λπ. – πλησιάζουν επικίνδυνα τους νόµους της ζούγκλας. Είναι τυχαίο άραγε που όλο και πιο συχνά συναντάµε την τέχνη σε ρόλο υπερασπιστή της κοινωνικής δικαιοσύνης;
Το θέατρο φαίνεται να αναλαµβάνει πρωτοπόρο ρόλο σ’ αυτό εντάσσοντας και πάλι στο λεξιλόγιό µας τον όρο«στρατευµένη τέχνη». Ή µήπως δενείναι ακριβώς έτσι;
Σκηνές από έναν γάµο...
Η ταινία - ορόσηµο τουΙνγκµαρ Μπέργκµαν «Σκηνές από έναν γάµο» σε µια ιδιαίτερη θεατρική µεταφορά από τον εµπνευσµένο σκηνοθέτη Ιβο Βαν Χόβε και το Θέατρο Τονίλγκρουπ του Αµστερνταµ. Ο θεατής ζει µια µοναδική σκηνική εµπειρία, καθώς βρίσκεται σε απόστασηαναπνοής από τους ηθοποιούς µέσα στονσκηνικό χώρο, επινοηµένο από τον σταθερό συνεργάτη του Γιαν Βερσβέιβελντ. Μια διεισδυτική µατιά στη ζωή του αστικού ζευγαριού προσφέρει η παράσταση µε διατάξεις από θεατρικά πατάρια, ελάχιστα σκηνικά αντικείµενα και η καταλυτική παρουσία ενός θιάσου συνόλου αξιώσεων. Είναι αρκετά για την κατάδυση στο µπεργκµανικό σύµπαν. Ο Βαν Χόβεεπιβάλλει στο σεναριακό υλικό µια δραµατουργική δοµή που λειτουργεί αποκαλυπτικά στη σκηνική του απόδοση. Ο σκηνοθέτης πολλαπλασιάζει τα πρόσωπα και τις αφηγηµατικές γραµµές του Μπέργκµαν, υπογραµµίζοντας έτσι τον χαρακτήρα µιας αστικής µυθολογίας του έγγαµουβίου µέσα στο έργο. Οι επτά σκηνές του παρουσιάζονται σε τρεις παράλληλες και επάλληλες εκδοχές, από τρία ζευγάρια που αντιπροσωπεύουν διαφορετικές ηλικίες του ανθρώπου: νεαρό, µεσήλικο και ηλικιωµένο ζευγάρι. Ο θεατής τοποθετείται πάνω στη σκηνή ή καλείται να επιλέξει ανάµεσα σεδιαφορετικούς χώρους, όπου η δράσηεκτυλίσσεται ταυτόχρονα. Η παράστασηείναι στα ολλανδικά µε ελληνικούς υπέρτιτλους. Στη Στέγη Γραµµάτων και Τεχνών του Ιδρύµατος Ωνάση (Λεωφ. Συγγρού 107-109,τηλ. 210-9005.800) στις 20.00. Εισιτήρια: 28 και 15 (φοιτητικό) ευρώ.
INFOΗ ταινία του Ινγκµαρ Μπέργκµαν «Σκηνές από έναν γάµο» σε θεατρική µεταφορά από τον σκηνοθέτη Ιβο Βαν Χόβε και το Θέατρο Τονίλγκρουπ του Αµστερνταµ παρουσιάζεται στις 20.00 στη Στέγη Γραµµάτων και Τεχνών του Ιδρύµατος Ωνάση (Λεωφ. Συγγρού 107-109, τηλ. 210-9005.800).
Εισιτήρια: 28 και 15 (φοιτητικό) ευρώ.
Το φαινόµενο «Λωξάντρα»
- ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΘΒΕ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΟΥΡΕΣ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
- Της Δάφνης Κοντοδήµα ΤΑ ΝΕΑ: Τετάρτη 27 Απριλίου 2011
Μυρωδιές από το οικογενειακό τραπέζι που µε ευλάβεια έστρωσε η γιαγιά από την Πόλη, η «Λωξάντρα», στη θεατρική σκηνή, σκόρπισαν – από τον περασµένο Δεκέµβριο – στη Θεσσαλονίκη. Και προκάλεσαν ουρές κοντά 70.000 (συνολικά) θεατών για την παράσταση του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ)που φέρει το όνοµα της ηρωίδας του διαχρονικού µπεστ σέλερ της Μαρίας Ιορδανίδου – µε την ιστορία της πολίτισσας γιαγιάς της – και παιζόταν έως την Κυριακή των Βαΐων στο εκεί Βασιλικό Θέατρο.
Tuesday, April 26, 2011
Γιώργος Κιμούλης - Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης: «Ο άγριος έλεγχος των πολιτών»
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΣΤΗ ΓΙΩΤΑ ΣΩΤΗΡΟΠΟΛΟΥ
Δευτέρα, 18 Απριλίου 2011 | ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Το παλιό στην αέναη πάλη με το νέο. Ο αγώνας για το όποιο έπαθλο-πρόφαση στην επιδεικτική διατήρηση-κατάκτηση της εξουσίας. Αξίες ζωής υπό διαπραγμάτευση, βάσει των άγραφων κανόνων στο αυτοκαταστροφικό παιχνίδι της επικράτησης. Ή αλλιώς το έργο του Αντονι Σάφερ «Σλουθ», με τους Γιώργο Κιμούλη και Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη να πρωταγωνιστούν και να συνυπογράφουν τη σκηνοθεσία, το οποίο θα παρουσιάζεται από Πέμπτη 28 Απριλίου, στο θέατρο «Κολοσσαίον» (Β. Ολγας 150, τηλ.: 2310 834 996).
Με αφορμή την επιστροφή τους στη Θεσσαλονίκη, οι δυο πρωταγωνιστές μιλούν στον «ΑτΚ» για τη συνάντησή τους επί σκηνής -η συνεργασία τους θα συνεχιστεί και το καλοκαίρι με το ανέβασμα του σεξπιρικού «Οθέλλου»-, το κόστος της αποφυσικοποίησης του ανθρώπου και της παρά φύσει υστερίας της εξουσίας, τον άγριο έλεγχο των πολιτών, αλλά και τη λειτουργία της τέχνης ως πυξίδας στις μπερδεμένες διαδρομές τού σήμερα.
Δήμητρα Παπαδοπούλου: «Το χιούμορ, το μόνο όπλο που έχουμε»
- ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΠΑΥΛΙΝΑ ΕΞΑΔΑΚΤΥΛΟΥ
- Κυριακή, 17 Απριλίου 2011 | ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
«Ok yes, ok yes, πήγα στο Σύνταγμα προχτές. Ok no, ok no, από την πόρτα σου περνώ. Ok yes, ok yes, πάει η Ελλάδα για εκλογές». «Τι έγινε, ρε παιδιά;». Αυτό που έγινε είναι ότι το έργο της Δήμητρας Παπαδοπούλου «Η σεξουαλική ζωή του κυρίου και της κυρίας Νικολαΐδη» ανεβαίνει στη σκηνή του θεάτρου «Εγνατία» και η δημιουργός μιλά για το σεξ, που περνάει τη δική του κρίση, τις κρίσιμες μάζες, το βόλεμα, αλλά και το χιούμορ, που είναι το μόνο της όπλο και η μοναδική της περιουσία...
Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη σεξουαλική ζωή του κυρίου και της κυρίας Νικολαΐδη;
Δεν είναι μια ιδέα που μου ήρθε απότομα. Προέκυψε από μια συνθήκη πραγμάτων. Εβλεπα κοινά ζητήματα σε πολλά ζευγάρια που συναντούσα και ξεκίνησα μια έρευνα περισσότερο δημοσιογραφική-κοινωνιολογική, θα έλεγα. Το έκανα περισσότερο για πάρτη μου. Οταν μάζεψα όμως όλα αυτά τα στοιχεία, είδα ότι βγαίνει ένα θεατρικό έργο.
Ο Στάλιν στρώνει... τραπέζι
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΧΡΥΣΑ ΝΑΝΟΥ
Κυριακή, 24 Απριλίου 2011 | ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Ο Στάλιν, πανίσχυρος ηγέτης της Σοβιετικής Ενωσης για περίπου ένα τέταρτο του αιώνα, που επέβαλε καθεστώς τρόμου στη χώρα του, ενώ ως επικεφαλής της ρωσικής πολεμικής μηχανής συνέβαλε στην ήττα της Γερμανίας στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ανοίγει την πόρτα του σπιτιού του και μας καλεί σε... δείπνο. Στη Θεσσαλονίκη και στο Δημοτικό Θέατρο «Ανετον» ανεβαίνει από αύριο η παράσταση «Δείπνο με το Σύντροφο Στάλιν» με πρωταγωνιστή τον Γιάννη Μόρτζο, μετά την επιτυχημένη πορεία της στο Θέατρο «Τέσσερις Εποχές» στην Αθήνα, το χειμώνα.
Σύγχρονη σάτιρα και θεατροποιημένος Μπέργκμαν
Υποχρεώνει τα πρόσωπα της παράστασης να θυμηθούν την ιστορία της πόλης τους, της Αθήνας. Χορός και τραγούδι, κωμωδία και δράμα, ιστορικές αφηγήσεις, πολιτικοί και πολίτες, γιατροί και ασθενείς. Το «μάθημα» ξεκινά με αναφορά στα βασικά χαρακτηριστικά της αρχαίας ελληνικής πόλης - κράτους: ελευθερία, αυτονομία, αυτάρκεια. Επειτα έρχονται αίμα, πολεοδομία, πληθυσμός, υλικά οικοδομής και κατακτητές. «Η πόλη είναι λόγος. Μιλάει στους κατοίκους της και μιλάνε κι αυτοί μαζί της. Η πόλη είναι και γραπτό, όπου ο χρήστης λειτουργεί ταυτόχρονα και ως αναγνώστης και μέσα από τις αφηγήσεις της διαμορφώνει την ταυτότητά του».
Πίντερ και Μάτεσις
ΚΡΙΤΙΚΗ ΘΕΑΤΡΟΥ
- «Το θερμοκήπιο» στο «Θέατρο οδού Κυκλάδων»
«Το θερμοκήπιο»
Οι θεατές γύρισαν την πλάτη στην Κάθλιν Τέρνερ
Αρον-άρον κατέβηκε η παράσταση «High» με την Κάθλιν Τέρνερ στο Μπρόντγουεϊ. Αποτυγχάνοντας να τραβήξει το ενδιαφέρον των θεατών που του γύρισαν την πλάτη, το έργο του Μάθιου Λομπάρντο με τρεις βασικούς ρόλους, είχε την Τέρνερ ως αδελφή νοσοκόμα να προσπαθεί να βοηθήσει έναν εθισμένο στη μεθαδόνη ασθενή. Δυστυχώς, οι κριτικές που πήρε ήταν μέτριες, ενώ η παράσταση έκοψε μόλις 91.000 δολάρια πριν από την επίσημη πρεμιέρα της, αριθμός εκτός της αρχικής εκτίμησης των παραγωγών που ήθελαν να πιάσουν τον στόχο των 500.000 δολαρίων.
Θεατρική κυψέλη η Θεσσαλονίκη!
H Θεσσαλονίκη γίνεται θεατρική κυψέλη, με τις πιο επιτυχημένες παραστάσεις της Αθήνας να ανεβάζουν αυλαία στη συμπρωτεύουσα. Κωμωδίες που «έσκισαν» στην Αθήνα και ξεσήκωσαν τον κόσμο μεταφέρονται στη Θεσσαλονίκη με ηχηρά ονόματα: Γιώργος Κιμούλης, Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Γιάννης Ζουγανέλης, Μαρία Καβογιάννη, Κώστας Κόκλας, Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, Βίκυ Σταυροπούλου, Παύλος Χαϊκάλης είναι αγαπημένοι πρωταγωνιστές που αναμένεται να μαγνητίσουν και τους Θεσσαλονικείς.
14 θίασοι σηκώνουν αυλαία
H «Πόλη-κράτος» ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Γιάννη Λεοντάρη, στη «Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών»
Αιχμηρά κείμενα, θεατρικές μεταφορές, αυτοσαρκαστική διάθεση, ένα «Δείπνο Ηλιθίων» και Καζαντζάκης στις πρεμιέρεςΟ Μάιος μας... φτάνει και αποδεικνύεται θεατρικότατος. Κόντρα στην κρίση και τις ζοφερές προβλέψεις για το μέλλον, οι θεατρικές ομάδες δεν το βάζουν κάτω και φροντίζουν να γεμίζουν τις νύχτες μας με παραστάσεις. Αμέσως μετά το Πάσχα, η ανοιξιάτικη αυλαία σηκώνεται και μας φέρνει πρεμιέρες, πρεμιέρες, πρεμιέρες. Καταγράψαμε αυτές, 14 στον αριθμό (!) που αρχίζουν την πρώτη εβδομάδα μετά το Πάσχα. Και έπεται δυναμικότερη συνέχεια! «Κυρίες και κύριοι καλησπέρα. Σε λίγες μέρες θα πέσει στο κεφάλι σας το σύμπαν. Γι' αυτό πρέπει να μάθετε την ιστορία σας». Ο δυναμικός θίασος Κανιγκούντα συναρπάζει και προβληματίζει με το «Πόλη-Κράτος», ένα κείμενο αιχμηρό, διεισδυτικό και χιουμοριστικό, σε σκηνοθεσία Γιάννη Λεοντάρη, στη «Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών» (Μικρή Σκηνή, 26/4). Ενας διάσημος και πλούσιος συνθέτης και μια άσημη και φτωχή στιχουργός συναντιούνται, ερωτεύονται, συγκρούονται και βγάζουν ο ένας του άλλου ό,τι όμορφο και άσχημο υπάρχει μέσα τους στο «Παίζουν το τραγούδι μας» του Νιλ Σάιμον, με τους Μ. Παπαγιάννη και Αγγ. Δαλιάνη στο «Ανεσις», Θεατρική Σκηνή «Ανδρέας Βουτσινάς» (27/4).
Παρκαρισμένοι εκτός δουλειάς
- Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ «PARKLIFE» ΣΤΟ ΓΚΑΡΑΖ ΤΟΥ «Μ. ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ»
Η κρίση και η ανεργία, αλλά και ο τρόπος που επηρεάζουν τις διαπροσωπικές μας σχέσεις, απασχολούν το έργο «Parklife», που κάνει πρεμιέρα τη Δευτέρα 2 Μαΐου στο υπόγειο Γκαράζ του Ιδρύματος «Μιχάλης Κακογιάννης».
- Της ΕΛΕΝΑΣ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ, Ελευθεροτυπία, Τετάρτη 20 Απριλίου 2011
Πρόκειται για τη δεύτερη δουλειά της ομάδας Blind Spot του νεαρού κινηματογραφιστή Μιχάλη Κωνσταντάτου -στην κινηματογραφική ορολογία σημαίνει το τυφλό σημείο που δεν καλύπτεται από καμία κάμερα.
Πορτρέτο ερωτευμένου φασίστα
- «Η ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΤΣΑΦΟΥ»
Ο Νίκος Κούνδουρος διάβασε τα πρακτικά της περιβόητης δίκης στις αθηναϊκές εφημερίδες του 1968, ως πολιτικός εξόριστος στο Λονδίνο.
Εκπληκτικός ο Νίκος Πανόπουλος στην παράσταση της Γιώτας Κουνδουράκη στο Ιδρυμα Μ. Κακογιάννης
Ιντριγκαρισμένος από το φόνο της φοιτήτριας από τον εραστή της - ανακριτή της ΕΣΑ, λόγω υποψιών για κομμουνιστική δραστηριότητα, και από πορτρέτο ενός δολοφόνου που συνδύαζε με αποστομωτική φυσικότητα λογική και παράνοια, έγραψε μια διεισδυτική ανάλυση της προσωπικότητας ενός νοήμονα και ευσεβούς φασίστα, βασισμένη σε πραγματικότητα και μυθοπλασία.
SOS από Θεατρικό Μουσείο
Σε επίσχεση εργασίας προέβη το προσωπικό του Κέντρου Μελέτης και Ερευνας του Ελληνικού Θεάτρου - Θεατρικό Μουσείο, καθώς παραμένει απλήρωτο τέσσερις μήνες. Λόγω της αδυναμίας του υπουργείου Πολιτισμού να εκπληρώσει τις ανειλημμένες υποχρεώσεις του, το Δ.Σ. του Μουσείου δικάζεται την 20ή Μαΐου για χρέη στο ΙΚΑ και υπεξαίρεση των ασφαλιστικών του προσωπικού. Εξ ου το προεδρείο του, με επιστολή που κοινοποίησε χθες, ζητεί από το υπουργείο να καταβάλει άμεσα τα χρέη του.
Διότι, υπό τις παρούσες συνθήκες, όπως υπογραμμίζεται στην επιστολή, «το Κέντρο οδηγείται με απελπισία στην αναζήτηση λύσεων, όπως η διάλυση του Σωματείου ή η εκποίηση της περιουσίας, για να αντιμετωπίσει τα αδιέξοδα, ανάμεσα στα οποία και η ποινική δίωξη του προεδρείου, με την κατηγορία της υπεξαίρεσης οφειλών, τις οποίες, επί έτη, αναλάμβανε το κράτος». Θέατρο του παραλόγου.
Γιορτή του θεάτρου
«Το κείμενο αυτό πρέπει να διδάσκεται». Τα βουρκωμένα μάτια και η τρεμάμενη φωνή αποκαλύπτουν τη συγκίνηση της καλοντυμένης ώριμης κυρίας στα μπροστινά μας καθίσματα στη Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. «Οποιος έχει έστω και μια εικόνα από την Κατοχή στο μυαλό του, δεν μπορεί να την ξεχάσει ποτέ».
Εχει μόλις σταματήσει να χειροκροτά και να αναφωνεί αυτό το «μπράβο» το βαθύ, που βγαίνει σχεδόν ασυναίσθητα από την ψυχή. Είχε μόλις ζωντανέψει μπροστά στα μάτια μας «Η μητέρα του σκύλου». Με το μυθιστόρημα αυτό ο Παύλος Μάτεσις δεν πλούτισε μόνο τη λογοτεχνία του τόπου μας αλλά και τη συλλογική μας μνήμη, εθνική και πανανθρώπινη.
Αυτήν ακριβώς τη διάσταση, που ξεπερνά τα καθ' ημάς, έρχεται να επιβεβαιώσει η θεατροποίησή του από τον διακεκριμένο Σέρβο σκηνοθέτη Νικίτα Μιλιβόγεβιτς. Το ανάγλυφο σύμπαν της κοινωνίας, που προσπαθεί να τα βολέψει σε συνθήκες ανέχειας, ξετυλίχτηκε μπροστά μας όπως ένα παιδικό χάρτινο παιχνίδι. Οι ήρωες έπαιρναν τέτοια δυνατή υπόσταση που μας στοίχειωναν ώρα πολλή μετά την παράσταση. Τι κι αν το παιχνίδι της αποστασιοποίησης ήταν διαρκώς εκεί;
Οι εικόνες της παράστασης ήταν ποιητικές και τόσο δυνατές. Τα τενεκεδάκια, που έστηναν πάνω στο μεγάλο ξύλινο τραπέζι οι ηθοποιοί μας μετέφεραν πραγματικά στους χωματόδρομους των Επάλξεων. Η παρέλαση των οικόσιτων ζώων, που αποφασίζουν να εγκαταλείψουν όλα μαζί το χωριό εξαιτίας της πείνας, μας έκανε να ανατριχιάσουμε. Ηταν λες και μυρίσαμε τη σκόνη που σήκωναν στο πέρασμά τους. Τι κι αν ήταν παιδικές μινιατουρίτσες που τοποθέτησαν οι ηθοποιοί κατά μήκος της σκηνής;
Κι όμως, η σκηνοθεσία του Μιλιβόγεβιτς δεν βασίστηκε στην πρόκληση εύκολης συγκίνησης. Διέθετε μέτρο, ρυθμό και απόσταση. Ηταν μια γιορτή του θεάτρου με όλη την τελετουργία και τη μαγεία του. Ηταν η ανάδειξη ενός λογοτεχνικού αριστουργήματος με ευαισθησία και ακρίβεια. Ηταν μια συνάντηση με το χθες, με τους διπλανούς μας, με τον εαυτό μας. Είχε όλα τα στοιχεία για τα οποία αγαπάμε το θέατρο.
Συγγραφείς βγαίνουν από το παραβάν
- 2η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΘΕΑΤΡΟ
Απαιχτο στην Ελλάδα έργο του Ζαν Ζενέ, θεατρικό έργο της κόρης του Ιάνη Ξενάκη, Μάχης, αλλά και μια δραματουργία εν πολλοίς άγνωστη σε εμάς, όπως είναι η σκανδιναβική, θα έχουμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε από τις 16 ώς τις 19 Μαΐου, στο πλαίσιο της 2ης Συνάντησης με Αφορμή το Σύγχρονο Θέατρο.
Ο Ζαν Ζενέ στην Αμερική
Θα παρουσιαστούν για πρώτη φορά στην Ελλάδα «Οι τρελές της κόλασης του Σαλπετριέρ» («Les folles d' enfer de la Salpetriere») της προσκεκλημένης εικαστικού και συγγραφέως Μάχης Ξενάκη σε σκηνοθεσία Anne Dimitriadis. Εμπνευσμένο από τις έγκλειστες στο Σαλπετριέρ γυναίκες, από την εποχή του Βασιλιά Ηλιου ώς τον 19ο αιώνα, ανέβηκε στο θέατρο του Bobigny πριν από τέσσερα χρόνια από την Anne Dimitriadis, και τώρα θα παρουσιαστεί σε μια νέα σκηνική εκδοχή με τη διάσημη Γαλλίδα ηθοποιό Edith Scob.
Σειρά έχει η αρχαία τραγωδία
- Η «ΠΑΛΑΤΙΝΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ» ΜΕΤΑΦΡΑΣΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟΝ Μ. ΒΟΛΑΝΑΚΗ
Φανατικός αναγνώστης της «Ελληνικής ή Παλατινής Ανθολογίας» ήταν ο σκηνοθέτης Μίνως Βολανάκης (1926-1999), ένας ογκόλιθος του ελληνικού θεάτρου, τον οποίο μόνον ο Κάρολος Κουν (1908-1987) μπορούσε να συναγωνιστεί. Δεν είναι άγνωστο ότι ο Μίνως Βολανάκης δεν ήταν αποκλειστικά ένας «πρακτικός» του θεάτρου, αλλά και ένας πρώτης τάξεως λόγιος, ο οποίος θαυμαστά ισορροπούσε μεταξύ θεωρίας και πράξης. Δεν είναι ακόμη άγνωστο ότι πολλά από τα θεατρικά έργα που ανέβαζε, τα μετέφραζε ο ίδιος στα δικά του ιδιότυπα και ζωντανά ελληνικά.
- Του ΒΑΣΙΛΗ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑ, Ελευθεροτυπία, Τρίτη 26 Απριλίου 2011
Νεκρή βρέθηκε η γαλλίδα ηθοποιός Μαρί-Φρανς Πιζιέ. Στα 66 της χρόνια
- Η Μαρί-Φρανς Πιζιέ ξεκίνησε την καριέρα της το 1961, όταν την εντόπισε ο Φρανσουά Τριφό (Φωτογραφία: ΑΠΕ )
Νεκρή στην πισίνα της εξοχικής της κατοικίας βρέθηκε τα ξημερώματα της Κυριακής η 66χρονη γαλλίδα ηθοποιός Μαρί-Φρανς Πιζιέ.
Η εισαγγελία της Τουλόν, που ξεκίνησε έρευνα για τα αίτια του θανάτου, ανακοίνωσε ότι θα διενεργηθεί νεκροψία στη Μασσαλία, σε ημερομηνία που δεν προσδιορίστηκε. Διευκρινίζει, ωστόσο, ότι δεν πρόκειται για ποινική έρευνα.
Συχνά παρουσιαζόμενη ως δευτεραγωνίστρια με μεγάλη γκάμα, η Μαρί-Φρανς Πιζιέ ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της το 1961 και εντοπίστηκε από τον Φρανσουά Τριφό χάρη σε μια οικογενειακή φωτογραφία στους δρόμους της Νίκαιας. Τότε έπαιζε σε έναν ερασιτεχνικό θεατρικό θίασο.
Μια διαφορετική εκδοχή του Ερωτόκριτου στο Θέατρον του Ελληνικού Κόσμου
Ο Λουδοβίκος των Ανωγείων με τη φωνή, τις μελωδίες και το μαντολίνο του αφηγείται την κλασική ιστορία των δύο εραστών (Φωτογραφία: Αρχείο ΔΟΛ )
Ο «Ερωτόκριτος» του Βιντσέντζου Κορνάρου, το σπουδαίο κρητικό έπος, ανεβαίνει σε μια ανατρεπτική παράσταση με τίτλο «Ερωτόκριτος A/V. Ο συναισθηματικός χώρος του δύο», από την Τετάρτη 5 Μαΐου 2011 στο «Θέατρον» του Ελληνικού Κόσμου, Αίθουσα Ιφιγένεια Β. Την ιστορία αφηγείται με τη φωνή και τις μελωδίες του ο Λουδοβίκος των Ανωγείων. Πρόκειται για μια ιδιαίτερη προσέγγιση, όπου ο λόγος του ποιητή γίνεται εργαλείο αναζήτησης για τους συντελεστές.
Subscribe to:
Posts (Atom)