Ο μονόλογος «Το κύμα της τρέλας», που θα ερμηνεύσει η Ζανί Γκασταλντί στον Πύργο Μπαζαίου, βασίζεται στην αλληλογραφία της Κλοντέλ |
Η μούσα τού Αντουάν Βιτέζ, Ζανί Γκασταλντί, απόψε, στον Πύργο Μπαζαίου της Νάξου, θα υποδυθεί την Καμίλ Κλοντέλ (1864-1943). Ο μονόλογος «Το κύμα της τρέλας», που βασίζεται στην αλληλογραφία της Καμίλ με τον αδελφό της, ποιητή και διπλωμάτη Πολ Κλοντέλ, και τον εραστή και δάσκαλό της, γλύπτη Αύγουστο Ροντέν, εντάσσεται στο πλαίσιο του 8ου Φεστιβάλ Νάξου με θέμα: «Τέχνη και Τρέλα».
Δεν θα μπορούσε να βρεθεί ιδανικότερο κείμενο για τη θεματική τής διοργάνωσης. Ο μονόλογος που συνέθεσε ο ιστορικός Τέχνης και εκδότης του βιβλίου «Αλληλογραφία της Καμίλ Κλοντέλ», Μισέλ Αρτσιμπό, αποδίδει σαν μια εξομολόγηση την κατάρρευση της γλύπτριας μετά τον χωρισμό της από τον Ροντέν. Συγχρόνως, καταγράφει τις συνθήκες εγκλεισμού της στην ψυχιατρική κλινική.
Η Κλοντέλ μετά τον χωρισμό δεν στέρεψε μόνον ως δημιουργός· σε κρίσεις παράνοιας, κατηγορούσε τον Ροντέν για κλοπή ιδεών της και κατέστρεφε πολλά από τα έργα της (ευτυχώς διασώθηκαν 90). Ωσπου το 1913, ύστερα από υποκίνηση του αδελφού της, εισήχθη σε ψυχιατρικό άσυλο. Παρέμεινε έγκλειστη μέχρι το 1943, χρονιά που θα πεθάνει, ξεχασμένη και εγκαταλειμμένη. Ακόμη και η σορός της παραπετάχτηκε, ώσπου, ύστερα από περιπέτειες, ετάφη όπως της άρμοζε.
Σε επιστολή προς τον ξάδελφό της τη χρονιά του εγκλεισμού της, γράφει: «Πιστεύω ότι είμαι στα πρόθυρα ενός κακού τέλους». Δημοσιεύματα της εποχής κατηγορούν την οικογένειά της «για τον χαμό μιας διάνοιας της τέχνης». Ακόμα και τη χρηματική κάλυψη της νοσηλείας της, την πρώτη χρονιά, την ανέλαβε ο Ροντέν. Σε επιστολή της προς τον διευθυντή της κλινικής όπου νοσηλευόταν,η μητέρα της ξεκαθαρίζει πως δεν επιθυμεί να ξαναδεί την κόρη της, καθώς «προκάλεσε πολύ κακό στην οικογένεια». Η Καμίλ έμεινε τελείως μόνη.
Στον μονόλογο, είναι εντυπωσιακό το άσβεστο ερωτικό πάθος της Κλοντέλ για τον Ροντέν, παρά την αρρώστια της: σε επιστολή της, του περιγράφει πως ενώ κοιμόταν γυμνή, αισθανόταν το άγγιγμά του σε όλο το κορμί της και ριγούσε. Εξίσου εντυπωσιακή είναι η καταγραφή των συνθηκών εγκλεισμού της.
Η Ζανί Γκασταλντί έρχεται δεύτερη φορά για επαγγελματικούς λόγους στην Ελλάδα. Η προηγούμενη ήταν για την ταινία «Τόπος» (1985) της Αντουανέττας Αγγελίδη. Το «πάντρεμα» της Γαλλίδας ηθοποιού με το Φεστιβάλ της Νάξου έγινε ύστερα από «προξενιό» της φίλης και συναδέλφου της, Ολιας Λαζαρίδου. Τη σκηνοθεσία του μονολόγου, προσαρμοσμένη στον χώρο του Πύργου Μπαζαίου, υπογράφει η Σοφί Λουκατσεφσκί. Το συνοδευτικό βίντεο, με πλάνα από το ψυχιατρικό άσυλο στο οποίο ήταν έγκλειστη η Κλοντέλ, επιμελήθηκε ο Φρεντ Κένιγκ.
Το «Κύμα της τρέλας», τίτλος που «παίζει» και με την ασθένεια της Κλοντέλ και με ένα από τα σημαντικότερα έργα της, το «Κύμα», δημιουργήθηκε ειδικά για το Φεστιβάλ Νάξου και τελεί υπό την αιγίδα της γαλλικής πρεσβείας στην Αθήνα.
Δεν θα μπορούσε να βρεθεί ιδανικότερο κείμενο για τη θεματική τής διοργάνωσης. Ο μονόλογος που συνέθεσε ο ιστορικός Τέχνης και εκδότης του βιβλίου «Αλληλογραφία της Καμίλ Κλοντέλ», Μισέλ Αρτσιμπό, αποδίδει σαν μια εξομολόγηση την κατάρρευση της γλύπτριας μετά τον χωρισμό της από τον Ροντέν. Συγχρόνως, καταγράφει τις συνθήκες εγκλεισμού της στην ψυχιατρική κλινική.
Η Κλοντέλ μετά τον χωρισμό δεν στέρεψε μόνον ως δημιουργός· σε κρίσεις παράνοιας, κατηγορούσε τον Ροντέν για κλοπή ιδεών της και κατέστρεφε πολλά από τα έργα της (ευτυχώς διασώθηκαν 90). Ωσπου το 1913, ύστερα από υποκίνηση του αδελφού της, εισήχθη σε ψυχιατρικό άσυλο. Παρέμεινε έγκλειστη μέχρι το 1943, χρονιά που θα πεθάνει, ξεχασμένη και εγκαταλειμμένη. Ακόμη και η σορός της παραπετάχτηκε, ώσπου, ύστερα από περιπέτειες, ετάφη όπως της άρμοζε.
Σε επιστολή προς τον ξάδελφό της τη χρονιά του εγκλεισμού της, γράφει: «Πιστεύω ότι είμαι στα πρόθυρα ενός κακού τέλους». Δημοσιεύματα της εποχής κατηγορούν την οικογένειά της «για τον χαμό μιας διάνοιας της τέχνης». Ακόμα και τη χρηματική κάλυψη της νοσηλείας της, την πρώτη χρονιά, την ανέλαβε ο Ροντέν. Σε επιστολή της προς τον διευθυντή της κλινικής όπου νοσηλευόταν,η μητέρα της ξεκαθαρίζει πως δεν επιθυμεί να ξαναδεί την κόρη της, καθώς «προκάλεσε πολύ κακό στην οικογένεια». Η Καμίλ έμεινε τελείως μόνη.
Στον μονόλογο, είναι εντυπωσιακό το άσβεστο ερωτικό πάθος της Κλοντέλ για τον Ροντέν, παρά την αρρώστια της: σε επιστολή της, του περιγράφει πως ενώ κοιμόταν γυμνή, αισθανόταν το άγγιγμά του σε όλο το κορμί της και ριγούσε. Εξίσου εντυπωσιακή είναι η καταγραφή των συνθηκών εγκλεισμού της.
Η Ζανί Γκασταλντί έρχεται δεύτερη φορά για επαγγελματικούς λόγους στην Ελλάδα. Η προηγούμενη ήταν για την ταινία «Τόπος» (1985) της Αντουανέττας Αγγελίδη. Το «πάντρεμα» της Γαλλίδας ηθοποιού με το Φεστιβάλ της Νάξου έγινε ύστερα από «προξενιό» της φίλης και συναδέλφου της, Ολιας Λαζαρίδου. Τη σκηνοθεσία του μονολόγου, προσαρμοσμένη στον χώρο του Πύργου Μπαζαίου, υπογράφει η Σοφί Λουκατσεφσκί. Το συνοδευτικό βίντεο, με πλάνα από το ψυχιατρικό άσυλο στο οποίο ήταν έγκλειστη η Κλοντέλ, επιμελήθηκε ο Φρεντ Κένιγκ.
Το «Κύμα της τρέλας», τίτλος που «παίζει» και με την ασθένεια της Κλοντέλ και με ένα από τα σημαντικότερα έργα της, το «Κύμα», δημιουργήθηκε ειδικά για το Φεστιβάλ Νάξου και τελεί υπό την αιγίδα της γαλλικής πρεσβείας στην Αθήνα.
ΙΩΑΝΝΑ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 28/07/2008
No comments:
Post a Comment