Μπέκετ στο "Απλό" και Τέννεση Ουίλλιαμς στο "Βαφείο"

• Πολενάκης Λ., Η ΑΥΓΗ: 17/04/2011

Για το θέατρο του Μπέκετ έχω καταθέσει περισσότερες από μια φορές την άποψή μου. Εδώ θα προσθέσω μόνο λίγα. Για τον Μπέκετ, κατ' εξοχήν εκπρόσωπο του "θεάτρου του παραλόγου", ο άνθρωπος βρίσκεται τυχαία ριγμένος μέσα σε ένα σύμπαν ακατανόητο, χωρίς αρχή, μέση, τέλος καταδικασμένος να πλανιέται αέναα ασκόπως, βουβός, τυφλός, έρμαιο της τύχης, χωρίς αίσθηση προορισμού και δίχως ελεύθερη βούληση. Μπροστά στην κοινή βεβαιότητα του θανάτου, μπροστά στο αναπόδραστο γεγονός της θνητότητας, όλα τα άλλα σβήνουν: ελπίδα, φόβος, προσδοκίες. Ύπαρξη και ιστορία συνθλίβονται μαζί, στην εν κενώ συσκευασία μιας απόλυτης θεατρικής φόρμας που κρούει λυρικές χορδές ενώπιον της εκάστοτε καιομένης "Ρώμης", αναπαράγοντας κάθε φορά πιστά τον εαυτό της. Αυτός είναι ο κατ' εξοχήν χώρος του θεάτρου του παραλόγου του Μπέκετ: ένας ου τόπος, ένα μη νόημα και μια α-πορία μπροστά στην παντοδυναμία του θανάτου. Στοιχεία που το διακρίνουν καθαρά τόσο από την αρχαιοελληνική τραγωδία, όσο και από το ελισαβετιανό της απείκασμα σε καθρέφτη, όπου το νόημα εμμένει.

Η καθήλωση των ηρώων του Μπέκετ στον χώρο ή στον χρόνο και η καταδίκη τους σε αιώνια "επανάληψη του ίδιου" είναι σε τελική ανάλυση μη τραγική. Τα λόγια τους, όταν παρωδούν τον "Εκκλησιαστή" ή τον "Ιώβ", τους φέρνουν κοντύτερα στην κωμωδία. Η Ουίνι π.χ. των "Ευτυχισμένων ημερών", δεν υπέστη ποτέ καμία πτώση και καμία τραγική μεταβολή της τύχης από ευτυχίας εις δυστυχίαν. Δεν μοιάζει να έχει καν περάσει από πάνω της ο δεινός εικοστός αιώνας. Το παρελθόν της που διαρκώς ανακαλεί δεν έχει καμία έκβαση στο παρόν, και αφήνεται έτσι να γλιστρά ευγενικά στη χοάνη των ετών, στη δίνη του χρόνου, με χλιαρές διαμαρτυρίες για το "μάταιον του βίου" κ.λπ., συνομιλώντας τρυφερά... με την οδοντόβουρτσά της και τραγουδώντας το βαλς "Πόσο σε αγαπώ" από την "Εύθυμη χήρα" του Λέχαρ.

Ο ίδιος ο Μπέκετ έχει δηλώσει ότι για αυτόν "το θέατρο δεν είναι ένας ηθικός θεσμός και ότι δεν θέλει να καθοδηγεί με τα έργα του, θέλει μόνο να φέρει την ποίηση στο θέατρο, μια ποίηση που πέρασε μέσα από το κενό και κάνει μια καινούργια αρχή σε έναν καινούργιο χώρο". Δεν πρέπει, άρα, να αναζητάμε στα έργα του Μπέκετ φιλοσοφικές ή άλλες "αλήθειες", ούτε απαντήσεις σε υπαρξιακά κ.ά. αδιέξοδα. Η μόνη αλήθειά τους βρίσκεται στην αδιαμεσολάβητη θεατρικότητα και στη μουσική της γλώσσας τους: ένα κατιόντα τονικό κώδικα με άπειρες υποδιαιρέσεις που φτάνουν -δυνητικά- στο μηδέν της γλώσσας και στην αλαλία (Η λ. γλώσσα, εδώ λαμβάνεται στη λατινική σημασία της = σχόλιο).

Οι "Ευτυχισμένες μέρες", που είναι στην πραγματικότητα ένα ηχόδραμα για μια φωνή, απαιτούν μια ηθοποιό - σολίστα εσωτερικής διάθεσης και υψηλής υποκριτικής "αφέλειας" που να μην "ερμηνεύει" την Ουίνι, αλλά να λειτουργεί ως ηχείο της χωρίς άλλα σχόλια πλην του χιούμορ. Αυτό επειδή τα λόγια της ηρωίδας αν δεν ηχήσουν όπως είναι "κούφια", μπορεί να ακουστούν ως κοινότυπα. Με αποτέλεσμα την πλήξη.

Σε σκηνοθεσία του Αντώνη Αντύπα και σε ωραία παρ' ότι κάπως "λογοτεχνική" μετάφραση του Διονύση Καψάλη δίνεται στο "Απλό Θέατρο" η νέα παράσταση των "Ευτυχισμένων ημερών". Η σκηνοθετική ματιά του Αντύπα διαθέτει αμεσότητα, δίνει το κείμενο του έργου τίμια χωρίς περίπλοκα στολίδια κι άλλους περισπασμούς. Η Ράνια Οικονομίδου, πιστή στην υποκριτική της φύση, "δείχνει" σωστά όπως είναι φτιαγμένη από ελαφρά "πτητικά" υλικά, την Ουίλυ χωρίς να επιχειρεί να την ερμηνεύσει αρκούμενη να λειτουργεί ως απλό ηχείο της. Έλειψε όμως, νομίζω, από την "περσόνα" που έπλασε το απαραίτητο χιούμορ. Ο Κώστας Γαλανάκης (Γουίλι), ως φωνή "πλάτη" ή "προφίλ" αποδεικνύει και πάλι, πως ό,τι κι αν κάνει στη σκηνή παραμένει ένα ολοκληρωτικό θεατρικό φαινόμενο. Η μουσική της Καραΐνδρου αγγίζει ακροθιγώς το κείμενο, για να το αναδείξει. Λειτουργικά τα σκηνικά, τα κοστούμια (Πάτσας) και οι φωτισμοί του Σινάνου.

***

Στο θέατρο "Βαφείο" του αείμνηστου Λάκη Καραλή δίνεται μια ενδιαφέρουσα παράσταση μιας άγνωστης και άπαικτης στην Ελλάδα κωμωδίας του Τέννεση Ουίλλιαμς, με τον τίτλο: "Μια όμορφη Κυριακή στο Κρεβ Κερ". Τοποθετημένο στο Σαιν Λιούις στα μέσα της δεκαετίας του '30, γραμμένο με χιούμορ και πολλή ανθρωπιά. Το έργο αφηγείται την ιστορία τεσσάρων γυναικών που αγωνίζονται για την ανεξαρτησία και την ταυτότητά τους. Η μετάφραση του Γιώργου Βούρου, που επίσης χρεώνεται τα σκηνικά και τη μουσική επιμέλεια είναι αρμόδια και η σκηνοθεσία του οδηγεί με σίγουρο χέρι τέσσερις ικανές ηθοποιούς. Η Μαρία Σκούπα είναι μια έξοχη "κομίκα", ένας αυθεντικός θηλυκός κλόουν. Η Πηνελόπη Σταυροπούλου με υποκριτικό προφίλ που "χαράζει" αφήνει έντονες εντυπώσεις. Η Ντομένικα Ρέγκου διαθέτει άφθονο "αλάτι", κάποτε μάλιστα πικρό. Η Ελένη Σταυράκη έχει ευχέρεια να φτιάχνει εικόνες.

Τα κοστούμια που ντύνουν ωραία... τον ωραίο πληθυσμό της παράστασης, είναι της Άννας Ζώτου και της Φωτείκας Καράλη.

Φωνή βοώντος εν τω ΥΠΠΟ-Τ

Η θεατρική σεζόν ολοκληρώνεται σήμερα και οι επιχορηγήσεις δεν έχουν προκηρυχθεί ακόμη

Κατά καιρούς, στη διάρκεια των 30 περίπου χρόνων λειτουργίας του θεσμού των επιχορηγήσεων από το υπουργείο Πολιτισμού θιάσων του ελεύθερου θεάτρου, που ανέτρεψε θετικά το «σκηνικό» στο χώρο του θεάτρου, πολλά έχουν ειπωθεί κι έχουν γραφτεί. Επιθέσεις κατά των επιχορηγούμενων θιάσων, αποκαλώντας τους κρατικοδίαιτους καλλιτέχνες... 

Απόψεις όπως να επιχορηγούνται μόνο θίασοι που ανεβάζουν ελληνικό έργο ...και πολλά άλλα, που λίγη σημασία έχουν μπροστά στην πραγματικότητα, η οποία δικαιώνει ένα θεσμό για τον οποίο αγωνίστηκαν οι υγιείς εκείνοι πνευματικοί κύκλοι, οι οποίοι διέβλεψαν ότι η ενίσχυση κάποιων περιφερειακών θιάσων, που τολμούσαν - με τον κίνδυνο πάντα της χρεοκοπίας - να παρουσιάσουν ένα ρεπερτόριο αξιώσεων, θα ανέτρεπαν το μέχρι τότε θεατρικό τοπίο.

Πρεμιέρες αντί για αυλαία...

Η Μ. Κατσανδρή ερμηνεύει ...τον "Τηλεφωνικό κατάλογο" στο "104"

• Ενώ για τα περισσότερα θέατρα η Κυριακή των Βαΐων σηματοδοτεί το τέλος της χειμερινής καλλιτεχνικής σεζόν, σε ορισμένες θεατρικές σκηνές η Μ. Εβδομάδα φέρνει... νύχτες πρεμιέρας.

Εναρμονισμένη στο πνεύμα των ημερών, η εταιρεία θεάτρου «Άσκηση» παρουσιάζει στο ομώνυμο θέατρο μια δραματοποιημένη μορφή του ακροτελεύτιου κειμένου της Καινής Διαθήκης. Η Αποκάλυψις Ιωάννου, αυτό το πολύσημο κείμενο της πρωτοχριστιανικής αποκαλυπτικής γραμματείας, μέσα από το οποίο αποτυπώνεται ποιητικά το ψυχορράγημα του αρχαίου κόσμου, παρουσιάζεται στη γλώσσα που γράφτηκε, την ελληνιστική κοινή, από τον Περικλή Μουστάκη, που το σκηνοθετεί και ερμηνεύει, ενώ στο πιάνο τον συνοδεύει ο Αλέξανδρος Κούρος. Θα παρουσιάζεται από τη Μ. Δευτέρα έως και τη Μ. Πέμπτη, ενώ οι παραστάσεις θα επαναληφθούν και μετά το Πάσχα (έως 11-5).

• Τηλεφωνικός κατάλογος

Λέμε συχνά για μια ηθοποιό ότι ακόμη και τον τηλεφωνικό κατάλογο να έπαιζε, θα πηγαίναμε να την δούμε... Δύσκολα θα μπορούσε να φανταστεί κανείς ότι η υπερβολή αυτή θα κατέληγε να είναι κυριολεξία. Κι όμως, από τη Μ. Δευτέρα, στο 104 Κέντρο Λόγου και Τέχνης η Ομάδα Χρώμα παρουσιάζει τη μουσικοθεατρική παράσταση Ενοποιημένος τηλεφωνικός κατάλογος Αθηνών - Πειραιώς - Προαστίων Α-Ω. Πρόκειται για μια σύνθεση κειμένων της ηθοποιού Μαρίας Κατσανδρή, ποιημάτων της Κικής Δημουλά και... του τηλεφωνικού καταλόγου του ΟΤΕ, που σκηνοθετεί ο Κωνσταντίνος Χατζής. Μια γυναίκα κρατά τον τηλεφωνικό κατάλογο γεμίζοντάς κομματάκια μνήμης τη ζωή που κρύβεται από το Α ώς το Ω. Υπογραμμίζει ονόματα, περιοχές, σημειώνει στις σελίδες τους αριθμούς, τραγουδά τις ιστορίες που έζησε ή που ονειρεύτηκε να ζήσει. Η Μαρία Κατσανδρή και η Ελπίδα Μεταξά ερμηνεύουν τους ρόλους, ενώ τις συνοδεύει στο μπουζούκι ο Ναπολέων Σαριπανίδης.

• "Ισμήνη, η άλλη εκδοχή"

Μια σύγχρονη εκδοχή της σχέσης των δύο αδερφών του τραγικού δράματος, της Ισμήνης και της Αντιγόνης, όπως θα εξελισσόταν στη σημερινή εποχή, όπου οι τρεις ηρωίδες, Ισμήνη, Αντιγόνη και παραμάνα, προσπαθούν να διαλευκάνουν το μυστήριο της άρνησης της Ισμήνης να βοηθήσει στην ταφή του αδερφού της, να κατανοήσουν τα βαθύτερα συναισθήματά της απέναντι στην αδερφή της και την οικογένειά της και τις αναπόφευκτες συνέπειες στις οποίες οδηγείται, παρουσιάζει τη Μ. Δευτέρα και Μ. Τρίτη στο θέατρο "Δ. Ποταμίτης" ο Γιώργης Κοντοπόδης, με τίτλο Ισμήνη, η άλλη εκδοχή. Τους τρεις ρόλους ερμηνεύουν οι Τίνα Λεωνορά, Eιρήνη Ξυγκάκη και Βασιλική Σιταροπούλου.

• Κολτές στο "Μεταξουργείο"

Τον μονόλογο του Μπερνάρ Μαρί-Κολτές Η νύχτα μόλις πριν από τα δάση, ένα βαθιά πολιτικό έργο που εστιάζει στις συνθήκες κάτω από τις οποίες ο καθένας μπορεί να αποτύχει να ενταχθεί στην κοινωνική ζωή και κινδυνεύει να οδηγηθεί στο περιθώριο, παρουσιάζει από σήμερα στο θέατρο "Μεταξουργείο" ο νεαρός κινηματογραφιστής Άντυ Παπαδημητρίου, που κάνει με το έργο αυτό το ντεμπούτο του στη θεατρική σκηνοθεσία. Τον μοναδικό ήρωα του έργου, ανυπεράσπιστο, μοναχικό, άφραγκο και, κυρίως, ξένο, ερμηνεύει ο Κώστας Ανταλόπουλος.

Δουκάκη - Ντενίση, μάνα και κόρη, στην Κύπρο

• Συνεργάζονται στο «Social Security» από τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου

• Μυρτώ Λοβέρδου, ΤΟ ΒΗΜΑ:  14/04/2011, 15:45

Η Ολυμπία Δουκάκη και η Μιμή Ντενίση

Στην Κεντρική Σκηνή του ΘΟΚ η σεζόν θα ξεκινήσει με τον «Κατά φαντασία ασθενή» του Μολιέρου, σε σκηνοθεσία Ζαν-Κλοντ Μπερουτί ενώ θα ακολουθήσει σε θεατρική διασκευή από το ομώνυμο έργο του Θερβάντες, ο «Δον Κιχώτης» από τη Λέα Μαλένη. Η τρίτη παραγωγή αφορά στη συνεργασία της Ολυμπίας Δουκάκη με τη Μιμή Ντενίση για το έργο «Social Security» του Αντριου Μπέργκμαν, όπου οι δύο ηθοποιοί θα μοιραστούν τους ρόλους μητέρας και κόρης.

Αλλωστε η ελληνικής καταγωγής βραβευμένη με Οσκαρ ηθοποιός έχει ξαναπαίξει σ΄αυτό το έργο, σε σκηνοθεσία του Μάικλ Νίκολς, στο Μπρόντγουεϊ _ρόλος που την έκανε διάσημη. Επίκαιρο λόγω θέματος, το «Social Security» σχολιάζει και σατιρίζει τη σύγχρονη κοινωνία, την κοινωνία των «δήθεν» ανθρώπων, μέσα από τη σχέση μάνας-κόρης.

Πλάι στις τρεις παραστάσεις της Κεντρικής Σκηνής, ο Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου προτείνει άλλες οκτώ παραστάσεις στη Νέα και την Πειραματική Σκηνή, καθώς και στις υπόλοιπες σκηνές του κυπριακού θεάτρου. Αρχής γενομένης από τη Νέα Σκηνή, η σεζόν ξεκινά με τη «Βασίλισσα της ομορφιάς» του Μάρτιν ΜακΝτόνα σε σκηνοθεσία της Μαγδαλένας Ζήρα. Για τη συνέχεια το πρόγραμμα περιλαμβάνει: το έργο του Στινγκ Ντάγκερμαν «Στη σκιά του Μαρτ», που θα ανεβάσει ο Χρήστος Καρχαδάκης και το θεατρικό «Η μέρα είναι μάνα της νύχτας» του Λαρς Νόρεν από τον Γιάννη Ιορδανίδη.

Την Πειραματική Σκηνή θα ανοίξει με δικό του έργο, ο Βασίλης Ανδρέου, ο οποίος και θα το σκηνοθετήσει: Είναι οι «Θεραπαινίδες». Ακολουθούν η «Διαβολιάδα» του Μπουλγκάκοφ σε σκηνοθεσία Αθηνάς Κάσιου. Ακόμα στο θέατρο Βαλίτσα θα ανέβει το έργο του Σιόμπερ «Η μάνα μου η Μήδεια» από τη Σουζάνα Τσεζίλιαν ενώ στην Παιδική Σκηνή έχουν προγραμματισθεί «Το χειμωνιάτικο παραμύθι» του Σαίξπηρ από την Ελλη Παπακωνσταντίνου και η διασκευή από το μυθιστόρημα του Μενέλαου Λουντέμη, «Ενα παιδί μετράει τ΄άστρα».

Αποθεώθηκε η Πλισέτσκαγια στο Μέγαρο Μουσικής

• Χειροκρότημα και ιαχές ενθουσιασμού για τη «βασίλισσα του σοβιετικού μπαλέτου»

• IΣΜΑ ΤΟΥΛΑΤΟΥ, ΤΟ ΒΗΜΑ:  15/04/2011, 09:33

Στα 86 της, σχεδόν, χρόνια, η Μάγια Πλισέτσκαγια δεν φορά πλέον το τούλι του λευκού ή του μαύρου κύκνου ούτε το κοστούμι της Αουρόρα από την «Ωραία Κοιμωμένη». Ωστόσο, διατηρεί το σώμα ενεργής χορεύτριας, αποπνέει την – δυσεύρετη στις μέρες μας- λάμψη της πραγματικής σταρ, κινείται μ'εντυπωσιακή χάρη και μοιάζει να επικοινωνεί βαθειά με τη μουσική. Ολ΄αυτά αποκάλυψε χθες το βράδυ στη σκηνή της αίθουσας Χρήστος Λαμπράκης του Μεγάρου προκαλώντας ενθουσιασμό και συγκίνηση στους θεατές που την χειροκρότησαν για αρκετή ώρα όρθιοι και την επευφήμησαν χωρίς φειδώ. Η πάλαι ποτέ «βασίλισσα του σοβιετικού μπαλέτου», η καλλιτέχνις που έγινε αντικείμενο λατρείας τόσο από τους ισχυρούς της γης όσο και από εκατομμύρια απλών ανθρώπων σ΄ολόκληρο τον κόσμο, εμφανίστηκε στη σκηνή φορώντας ένα υπέρκομψο μαύρο σύνολο, κινήθηκε με χαρακτηριστική άνεση στους δυναμικούς ρυθμούς του «Bolero» του Ραβέλ, χειροκρότησε με γενναιοδωρία τους νεαρούς χορευτές – διακεκριμένα στελέχη, όλοι τους, μερικών από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα στον κόσμο- που συμμετείχαν στο γκαλά προς τιμήν της και, όσο κι αν είναι συνηθισμένη σε αντίστοιχες εκδηλώσεις, φάνηκε ν΄απολαμβάνει πραγματικά την αποθέωση του αθηναϊκού κοινού. Νωρίτερα, η προβολή μιας ταινίας είχε θυμήσει στους θεατές χαρακτηριστικές στιγμές από την ζωή και την καριέρα της χορεύτριας-θρύλου. Τον τίτλο στο γκαλά, έδωσε η χορογραφία που πριν από μερικά χρόνια ο Μορίς Μπεζάρ δημιούργησε ειδικά για την Πλισέτσκαγια και την ονόμασε «Ave Maya». Χορευτές που διαπρέπουν αυτή τη στιγμή διεθνώς, όπως η περίφημη Ταμάρα Ρόγιο Νταβίντ Μαχατελί Αλίνα Σομόβα Γιεβγκένι Ιβαντσένκο Αναστασία Στασκέβιτς Βιατσεσλάβ Λοπάτιν Σέρτζιο Μπερνάλ, Κάρλος Σάουρα, και ο από το Βασιλικό Μπαλέτο της Αγγλίας, η και ο από το θέατρο Μαριίνσκι της Αγίας Πετρούπολης, η και ο από το Μπαλσόι, ο εντυπωσιακός χορευτής της ομάδας του ερμήνευσαν χαρακτηριστικά αποσπάσματα από διάσημα μπαλέτα όπως το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», η «Κάρμεν», η «Μανόν», ο «Κουρσάρος» κ.α. Εντυπωσιακές φιγούρες, αρμονικά σώματα και κοστούμια που παρέπεμπαν σε ατμόσφαιραονείρου και παραμυθιού έδωσαν στη χθεσινή βραδιά χαρακτήρα γιορτής. Η παράσταση θα επαναληφθεί σήμερα το βράδυ.

Αυλαία για τον «Συμβολαιογράφο» και την εξαιρετική Ερασμία

• Η παράσταση που ξεχώρισε για την Υρώ Μανέ ολοκληρώνεται την Κυριακή

• MΥΡΤΩ ΛΟΒΕΡΔΟΥ, ΤΟ ΒΗΜΑ: 15/04/2011, 16:07

Με την ερμηνεία της, η Υρώ Μανέ, ξεχώρισε και ξάφνιασε με τον μονόλογο του «Συμβολαιογράφου»

«Κανείς, ποτέ, δεν είναι έτοιμος για μια τέτοιου είδους στιγμή. Ονειρεύεσαι να σου συμβεί, το εύχεσαι αλλά δεν το περιμένεις»: Η Υρώ Μανέ, ολοκληρώνει την Κυριακή των Βαΐων τις παραστάσεις του «Συμβολαιογράφου», έχοντας διανύσει μια εξαιρετικά επιτυχημένη χρονιά. Στον μονόλογο του Νίκου Βασιλειάδη, που ανέβασε ο Γιώργος Καραμίχος, η μία παράταση διαδέχεται την άλλη, και το να βρεις θέση στο Νέο Ελληνικό Θέατρο, είναι εξαιρετικά δύσκολο. Η ερμηνεία της Υρώς Μανέ συζητήθηκε πολύ, όπως και το ίδιο το έργο και η επιλογή του από τον ηθοποιό που μαζί με τον «Συμβολαιογράφο» έκανε και το ντεμπούτο του ως σκηνοθέτης. Ο ίδιος μαζί με την Εμμανουέλα Αλεξίου έκαναν και τη θεατρική διασκευή.

«Το μόνο που νοιώθεις είναι μια απίστευτη και εκ βαθέων ικανοποίηση, μια πληρότητα», λέει η ηθοποιός. «Είμαι είκοσι χρόνια στη δουλειά και πάντα ένοιωθα ευτυχής και τυχερή για όλα όσα είχα κάνει. Δεν ένοιωθα στέρηση - αντιθέτως, ένοιωθα ότι είχα πετύχει τους στόχους σε κάποια πράγματα. Αυτό όμως είναι κάτι άλλο.....». Γιατί έχει τη δική της σφραγίδα, γιατί είναι ένα προσωπικό στοίχημα, γιατί είναι μόνη επί σκηνής, σ΄έναν δύσκολο μονόλογο, χωρίς δίχτυ προστασίας. «Είναι αλήθεια ότι δεν είχε κανένα βαθμό ευκολίας. Από την άλλη νοιώθω ευλογημένη γιατί μου δόθηκε ένα πολύ ωραίο δώρο και δεν μπορώ παρά να μην του ευχαριστήσω όλους». Εξηγεί ότι δεν γνωρίζονταν με τον Γιώργο Καραμίχο, όταν εκείνος ήρθε να της προτείνει την Ερασμία, την ηρωίδα του «Συμβολαιογράφου». «"Οταν σε βλέπω να παίζεις", μου είπε, "βλέπω μέσα σου μια ρωγμή"... Εκεί βρήκε τη θέση της η Ερασμία», λέει η Υρώ Μανέ και περιγράφει την ηρωίδα της, αυτή τη γυναίκα από την επαρχία, που είναι «σκληρή και χυμώδης, που έχει μια ζωντάνια και ανομολόγητα πάθη..... Μια γυναίκα που κρύβει ενοχές, αν και δεν ξέρει τι σημαίνει ενοχή, μια γυναίkα που πάσχει γιατί έχει αμαρτήσει με τη σκέψη της. Είναι πού αληθινή η Ερασμία, γι΄αυτό και οι θεατές ταυτίζονται μαζί της, άνδρες και γυναίκες. Ολοι δεν κουβαλούμε διάφορα πράγματα στην ψυχούλα μας...».

Με είκοσι, περίπου, χρόνια στο θέατρο, η Υρώ Μανέ, απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης, ξεχώρισε για την κωμική της διάσταση ενώ η μικρή οθόνη έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πορεία της. Το θέατρο, όμως, ξέρει ότι είναι κάτι άλλο, κι ότι ακόμα και στον μονόλογο, είναι μια ομαδική δουλειά: «Δεν είχα ούτε αχορταγιά, ούτε μοναχοφαγιά... Στο θέατρο τίποτα δεν μπορείς να κάνεις μόνος σου. Χαίρομαι όμως τόσο πολύ, γιατί είναι τόσο πολύ διαφορετικό αυτό που κάνω κι έτσι μου δίνεται η δυνατότητα να δείξω κι άλλες πτυχές τους ψυχισμού μου. Ξέρω ότι υπάρχει ένας κόσμος που με γνωρίζει μόνον από την τηλεόραση. Γι΄αυτό και τώρα απολαμβάνω την ευκαιρία για να πω στου κόσμο ότι έχω κι άλλα να τους πω....», καταλήγει κι ετοιμάζεται για τις τελευταίες αθηναϊκές παραστάσεις, ενώ προγραμματίζει μια ακόμα μικρή περιοδεία εκτός των τειχών. Του χρόνου, άλλωστε, θα ξανάρθει με την Ερασμία, ενώ την απασχολεί και το μετά: «Αυτός ο ρόλος με πήγε κάπου αλλού, κι αυτό εγώ πρέπει να το χειρισθώ, να το διαχειρισθώ, για να το επικοινωνήσω...», καταλήγει.

* Τρεις τελευταίες παραστάσεις στην Αθήνα, την Παρασκευή, το Σάββατο και την Κυριακή (15-17 Απριλίου) στις 21.00, στο Νέο Ελληνικό Θέατρο του Γιώργου Αρμένη, στα Εξάρχεια (Σπ. Τρικούπη 34 & Κουντουριώτου, τηλ. 210-8253489). Μετά το Πάσχα ο «Συμβολαιογράφος» θα περιοδεύσει, με πρώτο σταθμό τη Βέροια, στις 2 και 3 Μαΐου.

Ο Λιγνάδης άφησε στα κρύα του λουτρού τον Φασουλή

 

Δεν άντεξε και στη δεύτερη ανάγνωση του έργου αποχώρησε. Ο Δημήτρης Λιγνάδης -εκ των πρωταγωνιστών της επιδαυρικής παράστασης που στήνει για το καλοκαίρι ο Σταμάτης Φασουλής-ενημέρωσε τον σκηνοθέτη ότι αδυνατεί να ακολουθήσει στις πρόβες. Εδώ και καιρό ο ηθοποιός είχε δώσει τα χέρια με τον Σταμάτη Φασουλή για να συμμετάσχει στην παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου «Σκηνοβάτες», που 16 και 17 Ιουλίου κάνουν πρεμιέρα στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου με έναν πολυμελή και εκλεκτό θίασο συντελεστών.

Ηδη ξεκίνησαν οι πρόβες, αλλά από τη δεύτερη κιόλας ανάγνωση ο ηθοποιός έθεσε εαυτόν εκτός παραγωγής. Και αν κάποιοι έσπευσαν να παρερμηνεύουν την αποχώρηση και να δημιουργήσουν σύννεφα στις σχέσεις Φασουλή - Λιγνάδη, διαψεύστηκαν. Η αλήθεια είναι αλλού. Απλώς και μόνο ο Λιγνάδης υπέστη υπερκόπωση.

«Ολη η κούραση από το “Αμαντέους” (σ.σ.: το έχει σκηνοθετήσει και παίζει) μου βγήκε αυτή την περίοδο. Ηθελα πάρα πολύ να συνεργαστώ με τον Σταμάτη, αλλά όταν πήγα και είδα αυτόν τον τεράστιο όγκο δουλειάς που με περίμενε τρόμαξα! Είπα στον Σταμάτη ότι ήμουν τόσο κουρασμένος από τον χειμώνα, που θα ήταν καλύτερο να αποχωρήσω αφού δεν μπορούσα να δώσω τον καλύτερο εαυτό μου» δήλωσε στην «Espresso» ο Δημήτρης Λιγνάδης.

Αυτός είναι και ο λόγος που ο ηθοποιός έχει μόνο ένα πλάνο στο μυαλό του γι' αυτό το καλοκαίρι. Οπως μας είπε χαρακτηριστικά: «Ξεκούραση και μόνο!» Να σημειωθεί ότι οι «Σκηνοβάτες» σε μετάφραση - δραματουργία - σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή είναι μια σκηνική σύνθεση με αποσπάσματα από τραγωδίες και κωμωδίες Ελλήνων και Ρωμαίων ποιητών, ύμνους και χορικά, καθώς και εντυπωσιακές αθλοπαιδιές, μονομαχίες, ακροβατικά και θεαματικές επιδείξεις με φωτιές που συνθέτουν ένα ετερόκλητο θεατρικό κολάζ.

ΣΠΥΡΟΣ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ, espressonews, 13.4.2011

Λίγες αλλά εκλεκτές παραστάσεις στην Επίδαυρο

 

Δύο είναι οι κορυφαίες στιγμές των φετινών Επιδαυρίων: η εκδοχή του πολυβραβευμένου σκηνοθέτη Σαμ Μέντες πάνω στον «Ριχάρδο Γ’», με τον Κέβιν Σπέισι στον ομώνυμο τραγικό ρόλο, και φυσικά η παράσταση του μεγάλου Δυτικογερμανού σκηνοθέτη Πέτερ Στάιν.

Σήμερα η «Espresso» δημοσιεύει αποκλειστικά ολοκληρωμένο το πρόγραμμα του φεστιβάλ. Συνολικά, επτά είναι οι παραστάσεις που θα παιχθούν το φετινό καλοκαίρι στο αργολικό θέατρο.

Το φεστιβάλ θα εγκαινιάσει την 1η και 2 Ιουλίου ο Πέτρος Φιλιππίδης που θα παρουσιάσει τη δική του ανάγνωση πάνω στην «Ειρήνη» του Αριστοφάνη και θα ερμηνεύσει τον ρόλο του Τρυγαίου. Στη διανομή της αττικής κωμωδίας παίρνουν μέρος οι ηθοποιοί: Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος, Τάκης Παπαματθαίου, Γιώργος Γαλίτης, Τάσος Ιορδανίδης και Γιάννης Λεγάκης. Στις 8 και 9 Ιουλίου ο παλιός και αγαπημένος γνώριμος του κοινού, ο κορυφαίος Πέτερ Στάιν θα παρουσιάσει την καινούργια του παραγωγή, για την οποία μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν λεπτομέρειες.

Στις 15 και 16 Ιουλίου έχουμε το πολυθέαμα «Σκηνοβάτες» του Σταμάτη Φασουλή, σε παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου, με ένα εντυπωσιακό επιτελείο ηθοποιών, όπως είναι οι Νένα Μεντή, Σοφία Φιλιππίδου, Νίκος Κουρής, Τάνια Τρύπη, Ελένη Κοκκίδου, Μάκης Παπαδημητρίου, Ευαγγελία Μουμούρη, Θανάσης Αλευράς, Σωκράτης Πατσίκας κ.ά.

Στις 22 και 23 Ιουλίου τη σκυτάλη παίρνει το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος με την παράσταση-αφιέρωμα στα 50 χρόνια του θεάτρου, «Ερως ανίκατε μάχαν». Ο Ιούλιος κλείνει (29 και 30) στο αρχαίο θέατρο με τον «Ριχάρδο Γ’» με τον Κέβιν Σπέισι.

Με τη δεύτερη παραγωγή της πρώτης κρατικής σκηνής εγκαινιάζεται ο Αύγουστος. Στις 5 και 6 του μήνα ο Μιχαήλ Μαρμαρινός θα ανεβάσει την τραγωδία του Ευριπίδη «Ηρακλής Μαινόμενος», με τους Νίκο Καραθάνο, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Μηνά Χαατζησάββα, Θοδωρή Αθερίδη, Στεφανία Γουλιώτη, Θεοδώρα Τζήμου, Γιώργο Γάλλο κ.ά.

Η αυλαία των φετινών Επιδαυρίων θα πέσει στις 12 και 13 με την παράσταση του «Απλού Θεάτρου», που δέκα χρόνια μετά τις «Τρωάδες» του Ευριπίδη, παράσταση που εξυμνήθηκε από το κοινό και τους κριτικούς, θα ανεβάσει τη «Μήδεια», με την Αμαλία Μουτούση στον επώνυμο ρόλο και τον Χρήστο Λούλη ως Ιάσονα.

ΣΜΑΡΑΓΔΑ ΜΙΧΑΛΙΤΣΙΑΝΟΥ, espressonews, 14.4.2011

"Οδυσσέας" ο Σταύρος Ζαλμάς

 

Υστερα από μια πραγματική… οδύσσεια πολλών οντισιόν, τελικά επελέγη ο Σταύρος Ζαλμάς να ενσαρκώσει τον πολυμήχανο ήρωα του Ομήρου στην «Οδύσσεια» που θα ανεβάσει στο Εθνικό Θέατρο ο Μπομπ Ουίλσον. Εναν ρόλο για τον οποίο υπήρξαν πολλοί υποψήφιοι πρώτης γραμμής, αλλά... Οδυσσέας είναι μόνο ένας! Η μάλλον δύο, αφού τον μυθικό ήρωα σε μεγαλύτερη ηλικία θα υποδυθεί ο Νικήτας Τσακίρογλου.

«Επαθα σοκ! Και αμέσως άρχισε να με κυριεύει το άγχος της ευθύνης, λόγω ιδιοσυγκρασίας. Οπωσδήποτε, όμως, ένιωσα μεγάλη χαρά και τιμή επειδή με επέλεξαν», δηλώνει στην «Espresso» ο Σταύρος Ζαλμάς.

Ο ηθοποιός συμμετείχε στην οντισιόν που διοργανώθηκε πριν από λίγο καιρό και από την οποία πέρασε -χωρίς υπερβολή- όλο το ελληνικό θέατρο: σπουδαίοι πρωταγωνιστές και πρωταγωνίστριες (πολλοί από τους οποίους, μάλιστα, θιασάρχες και διευθυντές θεάτρων) που θεώρησαν ότι άξιζε τον κόπο να δώσουν τη μάχη τους για να συνεργαστούν με έναν «τεράστιο», όπως χαρακτηρίζουν τον Ουίλσον, δημιουργό.

«Θεωρώ ότι είναι μοναδική ευκαιρία για έναν ηθοποιό. Και φυσικά χαίρομαι για τον ρόλο αλλά και για το έργο, που είναι ελληνικό και πολύ επίκαιρο, με όλες τις περιπέτειες που περνάμε σήμερα ως λαός. Δεν μπορώ να πω ότι το περίμενα. Ηλπιζα κι εγώ, όπως ο καθένας που συμμετέχει σε μια οντισιόν. Ο Ουίλσον είναι σπουδαίος, οι παραστάσεις του, για όσους τον γνωρίζουν, αποτελούν διεθνή γεγονότα και χαίρει της εκτίμησης όλων των ανθρώπων της τέχνης παγκοσμίως. Εχει το δικό του “σύμπαν”, το οποίο είναι γοητευτικό και πολύ ποιητικό», μας λέει ο πρωταγωνιστής.

Τον ρόλο του Οδυσσέα σε μεγαλύτερη ηλικία θα ερμηνεύσει ο Νικήτας Τσακίρογλου, από τους κορυφαίους πρωταγωνιστές μας, που διετέλεσε και καλλιτεχνικός διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Για τον ρόλο της Πηνελόπης έχει επιλεγεί η Μαρία Ναυπλιώτου.

Ο Μπομπ Ουίλσον θα έρθει στην Ελλάδα αμέσως μετά το Πάσχα και θα συνεργαστεί με τους ηθοποιούς του για τρεις εβδομάδες. Οι πρόβες θα γίνονται στο «RΕΧ» καθημερινά, για οκτώ ώρες, και θα είναι σαν μία εισαγωγή στην «Οδύσσεια». Θα τους δώσει οδηγίες και το ραντεβού τους θα ανανεωθεί για τον Σεπτέμβριο.

ΧΡΥΣΑ ΔΟΤΣΙΟΥ, espressonews, 14.4.2011

Ντενίση - Δουκάκη στο σανίδι!

 

Η παλιά φιλία τους επισφραγίζεται με μια θεατρική συνεργασία και, μάλιστα, εκτός συνόρων! Στο νησί της Αφροδίτης θα «συναντηθούν» του χρόνου η βραβευμένη με Οσκαρ Ολυμπία Δουκάκη με την καλή της φίλη Μιμή Ντενίση. «Μάνα» και «κόρη» σε ένα σημαντικό έργο που σατιρίζει τη σύγχρονη κοινωνία των «δήθεν» ανθρώπων.
    
Πριν από περίπου ενάμιση χρόνο όταν η Ολυμπία Δουκάκη είχε έρθει στην Ελλάδα μας είχε αποκαλύψει ότι ήθελε πολύ να βρεθεί στην ίδια σκηνή με τη Μιμή Ντενίση, την οποία γνωρίζει από παλιά και εκτιμάει πολύ τη δουλειά της.

Δεν περιμέναμε ότι η επιθυμία της θα γινόταν πραγματικότητα τόσο σύντομα και μάλιστα στην Κύπρο, σε ένα τόσο σημαντικό θεατρικό χώρο, όπως είναι ο ΘΟΚ (Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου).

Οι υπογραφές έπεσαν πριν από λίγες ημέρες κι έτσι ανακοινώθηκε επίσημα η θεατρική συνεργασία τους που θα γίνει πραγματικότητα την άνοιξη του 2012. Οι δύο γυναίκες θα ανεβάσουν στην Κεντρική Σκηνή του νέου κτιρίου του Κρατικού Θεάτρου Κύπρου το έργο «Social Security» του Αμερικανού συγγραφέα και σκηνοθέτη Αντριου Μπέργκμαν, που πραγματεύεται τις σχέσεις μάνας και κόρης.

Η Ολυμπία Δουκάκη θα υποδυθεί τον ρόλο της «μάνας» και η Μιμή Ντενίση τον ρόλο της «κόρης». Μέχρι τώρα δεν έχουν ανακοινωθεί οι υπόλοιποι συντελεστές του έργου. «Θα είναι, αναμφισβήτητα, μια υπερπαργωγή, στο πλαίσιο των εορτασμών της συμπλήρωσης των πενήντα χρόνων της Κυπριακής Δημοκρατίας…» λέει στην «Εspresso» στενός συνεργάτης της Μιμής Ντενίση.

Το εν λόγω έργο είχε ανεβάσει ξανά με μεγάλη επιτυχία η Ολυμπία Δουκάκη την περίοδο 1986-87 στο θέατρο «Εθελ Μπάριμορ» του «Μπρόντγουεϊ», σε σκηνοθεσία του Μάικ Νίκολς. Αξίζει να τονίσουμε ότι εκείνη η παραγωγή έτυχε μεγάλων θεατρικών διακρίσεων και ολοκληρώθηκε ύστερα από τριακόσιες ογδόνντα οκτώ παραστάσεις.

Σύμφωνα με πληροφορίες μας η ντίβα του θεάτρου θα μετακομίσει του χρόνου στην Κύπρο και θα μείνει εκεί για τουλάχιστον έξι μήνες. «Η κυρία Ντενίση έχει ήδη βρει τον χώρο που θα μείνει. Πρόκειται για μια πολυτελή κατοικία στη Λεμεσό, που ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί η κατασκευή της…» μας λέει καλά πληροφορημένη πηγή.

Οσο για το θέατρο «Ιλίσια - Ντενίση», όπου η πρωταγωνίστρια ανέβαζε τις θεατρικές της παραγωγές τα τελευταία δώδεκα χρόνια, δεν θα παραμείνει κλειστό την περίοδο που εκείνη θα βρίσκεται στην Κύπρο. Θα πάρει τη σκυτάλη ο Γρηγόρης Βαλτινός για να ανεβάσει το δικό του έργο. Η σύμβαση που είχε η Μιμή Ντενίση με το συγκεκριμένο θέατρο έληξε!

ΑΛΚΙΝΟΟΣ ΜΠΟΥΝΙΑΣ, Espresso, 16.4.2011

Πασχαλινός Παπαδιαμάντης στον Άγιο Ελισσαίο στην Πλάκα

Αναγνώσεις διηγημάτων

Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης συνήθιζε να εκκλησιάζεται και να ψέλνει στον Άγιο Ελισσαίο, όταν ζούσε στην Αθήνα   (Φωτογραφία:  Αρχείο ΔΟΛ )

---

Μια ιδέα ταιριαστή για τις ημέρες των εορτών του Πάσχα, κάνει πράξη η ομάδα παραστατικών τεχνών προΤΑΣΗ και το Θέατρο Χωρίς Σύνορα. Από τις 18 έως τις 20 Απριλίου η ηθοποιός Ολύνα Ξενοπούλου θα αφηγείται ιστορίες από τα πασχαλινά διηγήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη στο πλακιώτικο εκκλησάκι του Αγίου Ελισσαίου, όπου ο μεγάλος συγγραφέας συνήθιζε να ψέλνει.

Οι αναγνώσεις -με τη μορφή δραματοποιημένης αφήγησης- θα γίνουν με αφορμή τα 160 χρόνια από τη γέννηση και τα 100 από το θάνατο του «αγίου των ελληνικών γραμμάτων». Η ιδέα και η σκηνοθετική επιμέλεια είναι του Δημήτρη Φοινίτση. Τα διηγήματα που θα διαβαστούν είναι:

• Μεγάλη Δευτέρα: «Πάσχα Ρωμαίικο» και «Παιδική Πασχαλιά»
• Μεγάλη Τρίτη: «Ο αλιβάνιστος» και «Τραγούδια του Θεού»
• Μεγάλη Τετάρτη: «Το Χριστός Ανέστη του Γιάννη» και «Χωρίς στεφάνι»

Η είσοδος είναι ελεύθερη. Κρατήσεις θέσεων γίνονται στο τηλέφωνο: 6997166210.

Ώρα προσέλευσης και τις τρεις ημέρες: 19:00.

Ο ναός Αγίου Ελισσαίου (Άρεως 14 -απέναντι από τη Βιβλιοθήκη του Αδριανού) βρίσκεται κοντά στο σταθμό Μοναστηράκι.

Το Χόλιγουντ πάει... Επίδαυρο

Ο Κέβιν Σπέισι, καλλιτεχνικός διευθυντής του Old Vic στο Λονδίνο, θα παίξει τον Ριχάρδο τον Γ' τον Ιούλιο στην Επίδαυρο

• ΤΑ ΝΕΑ: Πέμπτη 14 Απριλίου 2011

Στη σκηνή της Επιδαύρου θα συναντηθούν τον Ιούλιο οι βραβευμένοι με Όσκαρ Κέβιν Σπέισι και Σαμ Μέντες, σκηνοθέτης του «American Beauty». Τα δύο μεγάλα ονόματα του Χόλιγουντ θα ανεβάσουν την παράσταση Ριχάρδος Γ' του Σαίξπηρ στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου. Το πρόγραμμα του φεστιβάλ, ανακοίνωσε σήμερα ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Γιώργος Λούκος, παρουσία του υπουργού Πολιτισμού Παύλου Γερουλάνου.

Παρά τη μείωση του προϋπολογισμού φέτος -3,2 εκατομμύρια ευρώ σε σχέση με τα 4 πέρυσι και τα 5 εκατομμύρια ευρώ πρόπερσι- οι διοργανωτές ελπίζουν πως το φεστιβάλ θα συνεχίσει την ανοδική του πορεία στα εισιτήρια, όπου πέρυσι σημείωσε ρεκόρ με 170.000 θεατές.

Πέρυσι μάλιστα -για πρώτη χρονιά από το 2006- το Φεστιβάλ Αθηνών κατάφερε να έχει κέρδος 411.000 ευρώ.

Από την πλευρά του, ο υπουργός Πολιτισμού τόνισε ότι το διεθνές σκέλος του φεστιβάλ είναι «εντυπωσιακό». Στάθηκε επίσης στη σχέση του φεστιβάλ με την πόλη. Όπως είπε παραστάσεις, δράσεις και συναυλίες παρουσιάζονται σε ολόκληρη την ευρύτερη περιοχή της Αθήνας (από το λιμάνι του Πειραιά ως την Τεχνόπολη και από την Πειραιώς μέχρι το Ηρώδειο), γεγονός που -όπως είπε- αλλάζει την ανθρωπογεωγραφία της πόλης.

• Κέβιν Σπέισι στην Επίδαυρο

Η συνεργασία Μέντες-Σπέισι θα παρουσιαστεί στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου στις 29 και 30 Ιουλίου -πιθανώς να δοθεί και μια τρίτη παράσταση στις 31 Ιουλίου.

Το έργο εντάσσεται στο The Bridge Project, το οποίο ξεκίνησε το 2009 ως μία τριετής καλλιτεχνική γέφυρα συνεργασίας μεταξύ του Old Vic Theatre (Λονδίνο), της Brooklyn Academy of Music (ΗΠΑ) και της εταιρείας παραγωγής Neal Street Productions.

Φιλοξενείται για δεύτερη φορά στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, μετά το Χειμωνιάτικο Παραμύθι (το 2009) με τον Ίθαν Χοκ.


Το πρόγραμμα του Φεστιβάλ

Με μειωμένο μπάτζετ, αλλά με πολλές δράσεις έρχεται το φετινό Φεστιβάλ Αθηνών.

Στην πρώην κορεάτικη αγορά θα παρουσιαστεί για δεύτερη φορά μια παράσταση με ερμηνείες, τραγούδι και χορό σε επιμέλεια Γιώργου Νανούρη (1-2 Ιουνίου).

Μια σειρά μονολόγων θα παρουσιαστούν στην Πειραιώς 260 και στο Από Μηχανής Θέατρο, ενώ ο Θωμάς Μοσχόπουλος παρουσιάζει το αυτοσχέδιο συλλογικό έργο «Μέδουσα: Σχέδια και αυτοσχεδιασμοί για σχεδίες και ναυάγια» (από 13-17 Ιουνίου στην Πειραιώς 260). Με... σχεδίες ασχολείται και η Αριάν Μνουσκίν στο «Οι ναυαγοί της τρελής ελπίδας» (10-12 και 15-19 Ιουνίου σε χώρο που θα ανακοινωθεί σύντομα).

Ο Σταύρος Τσακίρης συνεργάζεται με τον Κωνσταντίνο Ρήγο για να φέρουν στο Ηρώδειο στιγμές από τη ζωή του θρυλικού χορευτή Βασλάβ Νιζίνσκυ (18 Ιουνίου), ενώ οι «Πολεοδομίες» περιλαμβάνουν πέντε προτάσεις σε ταράτσες ή αυλές από μικρούς θιάσους.

Ο Γιάννης Κακλέας σκηνοθετεί τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο στο «Υπηρέτης Δύο Αφεντάδων» (Ηρώδειο στις 29-30 Ιουνίου).

Στο ξένο θέατρο, ο Ρομέο Καστελλούτσι έρχεται στη χώρα μας για δεύτερη φορά με την παράσταση «On the Concept of the Face, regarding the Son of God», όπου εξετάζει τη σχέση του ανθρώπου με την εικόνα του Θεού (22-25 Ιουνίου στην Πειραιώς 260).

Ο Πολωνός σκηνοθέτης Κρυστόφ Βαρλικόφσκι παρουσιάζει την «(Α)πολλωνία», όπου προσεγγίζει τη θυσία μέσα από τρεις γυναικείες μορφές: την Ιφιγένεια, την Άλκηστη και την Πολωνή Απολόνια Μαχζύνσκα που σκοτώθηκε σε μια προσπάθεια να σώσει 25 Πολωνοεβραίους στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο (28 Ιουνίου-1 Ιουλίου στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών).

Ο Νικολάι Κολυάντα ανεβάζει «Άμλετ» (7-9 Ιουλίου στην Πειραιώς 260), ο Ουαζντί Μουαουάντ τις «Γυναίκες» που περιλαμβάνει τις τραγωδίες Τραχίνιες, Αντιγόνη και Ηλέκτρα (9-10 Ιουλίου στο Ηρώδειο), ενώ το πρωτοποριακό -όταν παρουσιάστηκε το 1913- Λούλου ανεβάζει ο Μπομπ Ουίλσον.

Το πρόγραμμα του Φεστιβάλ περιλαμβάνει παραστάσεις σύγχρονου χορού, ενώ διεθνείς προσωπικότητες έρχονται να χορέψουν στην Αθήνα, Ανάμεσά τους η Συλβί Γκιλλέμ (19-20 Ιουλίου στο Ηρώδειο) και η Forsythe Company με το «Yes we can't» (3-5 Ιουλίου στην Πειραιώς 260).

Όσον αφορά τη μουσική, φέτος διοργανώνεται αφιέρωμα στον Ιάννη Ξενάκη (3, 6 και 8 Ιουνίου στην Πειραιώς 260), στον Φραντς Λιστ (12 Ιουνίου στο Ηρώδειο) και στον Οδυσσέα Ελύτη (24 Ιουνίου). Μουσικοί από την Τυνησία και την Αίγυπτο που συνέβαλλαν στις πρόσφατες εξεγέρσεις έρχονται στην Ελλάδα στις 17 Ιουνίου στην Τεχνόπολη.

Αφιερώματα διοργανώνονται επίσης στον Γκούσταβ Μάλερ (26 Ιουνίου και 15 Ιουλίου στο Ηρώδειο), ενώ «Η κόρη της καταιγίδος» του Θ.Σακελλαρίδη παρουσιάζεται για πρώτη φορά από το 1923 (13-14 Ιουνίου στην Πειραιώς 260).

Παράλληλα, οι όπερες που θα παρουσιαστούν είναι οι: «Ιδομενέας, Βασιλιάς της Κρήτης», «Η στέψη της Ποππαίας» και «Ευγένιος Ονιέγκιν».

Στην Επίδαυρο

Λιγότερες παραστάσεις θα ανέβουν φέτος στην  Επίδαυρο.

Εκτός από τον «Ριχάρδο Γ'», στη σκηνή του Αρχαίου Θεάτρου Επιδαύρου θα παρουσιαστούν:

• «Ειρήνη» σε σκηνοθεσία Πέτρου Φιλιππίδη με τον ίδιο και τους Τάκη Παπαματθαίου, Γιώργο Γαλίτη, Κωνσταντίνο Γιαννακόπουλο και άλλους (1-2 Ιουλίου)
• «Μικρά Διονύσια»: με αφορμή τα 50 χρόνια παρουσίας του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος γίνεται μια παράσταση γιορτή-φόρος τιμής στο Κ.Θ.Β.Ε (8-9 Ιουλίου)
• «Σκηνοβάτες»: Το Εθνικό Θέατρο παρουσιάζει μια παράσταση σε κείμενα από τις απαρχές της αρχαίας ελληνικής γραμματείας μέχρι τη ρωμαϊκή περίοδο. Σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή με τους Νένα Μεντή, Σοφία Φιλιππίδου, Νίκο Κουρή, Τάνια Τρύπη (15-16 Ιουλίου).
• «Μήδεια» ανεβάζει ο Αντώνης Αντύπας, με την Αμαλία Μουτούση στον πρωταγωνιστικό ρόλο και τον Χρήστο Λούλη στον ρόλο του Ιάσωνα (22-23 Ιουλίου).
• «Ηρακλή Μαινόμενο» παρουσιάζει ο Μιχαήλ Μαρμαρινός στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου με τους Νίκο Καραθάνο, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Μηνά Χατζησάββα, Θοδωρή Αθερίδη (5-6 Αυγούστου).

Παράλληλα, στο Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου θα εμφανιστούν ο Νίκος Πορτοκάλογλου, η Μόνικα, η Δήμητρα Γαλάνη και ο Vassilikos, καθώς και ένα αφιέρωμα στον Νίκο Γκάτσο.

Λίγοι σταρ, πολλοί νέοι

ΜΕ ΜΕΙΩΜΕΝΟ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΤΟ ΦΕΤΙΝΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙ∆ΑΥΡΟΥ 

• Της ∆άφνης Κοντοδήµα ΤΑ ΝΕΑ: Παρασκευή 15 Απριλίου 2011

Στροφή στη νέα γενιά καλλιτεχνών και στις πειραµατικές δουλειές κάνει φέτος το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Συνεχίζοντας όµως και τοάνοιγµα σε ονόµατα του διεθνούς θεάτρου και χορού, όπως ο Κέβιν Σπέισι που θα εµφανιστεί στην Επίδαυρο ως «Ριχάρδος Γ’» – πέρσι ήταν ο Ιθαν Χοκ στο «Χειµωνιάτικο Παραµύθι» –, ο Ροµέο Καστελούτσι (και φέτος), η Σιλβί Γκιγιέµ (και πάλι) και ο Μποµπ Γουίλσον. Την ώρα που ο Αρης Ρέτσος µε τον «Θρόνο Ατρειδών» θα βρεθεί στο Ηρώδειο και πέντε νεανικοί θίασοι θα βρεθούν σε ταράτσες και αυλές κτιρίων της Αθήνας.

Θεατρικοί µονόλογοι, σύγχρονος ελληνικός χορός, αρχαίο δράµα και οπερέτα... Ολοι και όλα χωρούν στο πολυσυλλεκτικό πρόγραµµα του Φεστιβάλ, το οποίο ανακοινώθηκε µε µεγάλη καθυστέρηση. Θα οργανωθεί δε µε µειωµένο προϋπολογισµό (3,2 εκατ. ευρώ φέτος έναντι 4 εκατ. πέρυσι) και για πενήντα σχεδόν εκδηλώσεις.

«Το 2006 το Φεστιβάλ είχε χρέος 7.800.000 ευρώ.Σήµερα δεν χρωστάµε. Πέρσι κόψαµε 170.000 εισιτήρια και είχαµε κέρδος 411.000 ευρώ», υποστήριξε ο διευθυντής του φεστιβάλ, Γιώργος Λούκος, που δέχθηκε – είπε – 485 προτάσεις καλλιτεχνών.

«Πολυσυλλεκτικό κι εξωστρεφές είναι το πρόγραµµα του φεστιβάλ και αναδεικνύει το πιο σύγχρονο και δυναµικό πρόσωπο της Ελλάδας», παρατήρησε ο υπουργός Πολιτισµού και Τουρισµού Παύλος Γερουλάνος. Στη χθεσινή παρουσίαση δόθηκανυποσχέσεις ότι σύντοµα θα περάσει το κτίριο τηςοδού Πειραιώς 260 µόνιµα στο Φεστιβάλ.

Φέτος υπάρχουν καινοτοµίες: οι νεανικές οµάδες Mag, Mkultra, Nova Melancholia, Χάπι Εντ καιProjector θα παρουσιάσουν δουλειά τους, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ, σε αυλές και ταράτσες σε ένα πρόγραµµα υπό τον τίτλο «Πολεοδοµίες». Ακόµη, θα υπάρχουν θεατρικοί µονόλογοι («Θέατρο σε Α’ Ενικό»), ενώ το φεστιβάλ θα στήσει µια βιντεο-περφόρµανς του Αµερικανού Νταγκ Αϊτκεν σε φέρι µπόουτ στο Λιµάνι του Πειραιά, µε κατάληξη στα Σφαγεία της Υδρας.

Πέντε σχήµατα παρουσιάζουν δε φρέσκες δουλειές «Σύγχρονου Ελληνικού Χορού», ενώ παράλληλα θα οργανωθούν πέντε αφιερώµατα στους Ελύτη, Γκάτσο, Παπαδιαµάντη, Ξενάκη και Μάλερ.

Ανάµεσα στους καλλιτέχνες πουέρχονται από το εξωτερικό είναι ο πολωνόςσκηνοθέτης Κριστόφ Βαρλικόφσκι και οι Νικολάι Κολιάντα, Ουαζντί Μουαουάντ, Μποµπ Γουίλσον, Σιλβί Γκιλέµ, Γουίλιαµ Φόρσαϊθ. Καθώς και η Οπερα του Θεάτρου Μπολσόι.

Στην Επίδαυρο, ο Πέτρος Φιλιππίδης ανεβάζει την «Ειρήνη», οι Γιάννης Ρήγας και Γρηγόρης Καραντινάκης τα «Μικρά ∆ιονύσια» (παράλληλα παρουσιάζεται έκθεση κοστουµιών για τα 50 χρόνια του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος), ο Σταµάτης Φασουλής τούς «Σκηνοβάτες», ο Αντώνης Αντύπας τη «Μήδεια», ο Μιχαήλ Μαρµαρινός τον «Ηρακλή µαινόµενο». Και ο Σαµ Μέντες µε το Θέατρο Old Vic του Λονδίνου φέρνουν τον σαιξπηρικό «Ριχάρδο Γ’» µε τον Κέβιν Σπέισι, στο πλαίσιο του The Bridge Project – ίσως προστεθεί και µια τρίτη παράσταση (31 Ιουλίου).

INFO

Η προπώληση για το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου αρχίζει στις 9 Μαΐου.
Πληροφορίες: τηλ. 210-9282.900.

Φεστιβάλ Αθηνών: δυναμικό παρά το... «κούρεμα»

Εμφαση στο διεθνές πρόγραμμα και στους νέους δημιουργούς

• Της Ολγας Σελλα, Η Καθημερινή, Παρασκευή, 15 Aπριλίου 2011

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ. Απ’ όποια πλευρά και αν το δει κανείς, η χθεσινή παρουσίαση του προγράμματος του Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου ήταν αισιόδοξη και ελπιδοφόρα. Και από την πλευρά των αριθμών και από την πλευρά του προγράμματος. Δεν είναι και λίγο, ένας πολιτιστικός οργανισμός, όπως το Φεστιβάλ Αθηνών, να δηλώνει ότι κατάφερε, από το 2006 οπότε ανέλαβε ο Γιώργος Λούκος μέχρι σήμερα, να κλείσει το έλλειμμα των 7,8 εκατ. ευρώ που υπήρχε! Ούτε είναι λίγο ότι πέρυσι 170 χιλ. θεατές συνέβαλαν στο θετικό κλείσιμο του ισολογισμού κατά 411 χιλ. ευρώ! Οσο για τον προϋπολογισμό των φετινών εκδηλώσεων, ακολουθεί την πτωτική πορεία πολλών άλλων εκδηλώσεων. Ετσι, από 5 εκατ. ευρώ το 2009, πέρυσι ήταν 4 εκατ. ευρώ και φέτος ακόμη πιο κάτω: 3,2 εκατ. ευρώ.
Παρά τον μειωμένο προϋπολογισμό, το πρόγραμμα δεν χάνει τον διεθνή χαρακτήρα του και δεν γίνεται εσωστρεφές, αφού μεγάλα ονόματα του θεάτρου και της μουσικής θα έρθουν και φέτος στην Ελλάδα: η νέα παραγωγή του Ρομέο Καστελούτσι (22-25/6) με την παράσταση On the Concept of the Face, regarding the Son of God. Ο Κριστόφ Βαρλικόφσκι (28/6-1/7 στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών) με την (Α)πολλωνία. Η δημοφιλής και στην Ελλάδα Αριάν Μνουσκίν (10-12 και 15-19/6), με τη νέα της παράσταση «Οι ναυαγοί της τρελής ελπίδας» και το Θέατρο του Ηλιου. Το ρώσικο Kolyada Theatre, του Νικολάι Κολυάντα (7-9/7) θα παρουσιάσει «Αμλετ». Ο λιβανέζικης καταγωγής Οουασντί Μουαουάντ που έχει βάλει στόχο να παρουσιάσει και τις επτά σωζόμενες τραγωδίες του Σοφοκλή, θα παρουσιάσει στο Ηρώδειο (9-10/7) την παράσταση «Γυναίκες», εμπνευσμένη από τις «Τραχίνιες», την «Αντιγόνη» και την «Ηλέκτρα», ενώ ο «γνωστός» μας Μπομπ Ουίλσον με το Berliner Ensemble θα παρουσιάσει τη «Λούλου» του Φρανκ Βέντεκιντ (τόπος και ημερομηνία θα ανακοινωθούν).

• Βάρος στους μονολόγους

Στο ελληνικό σκέλος, το βάρος δίνεται φέτος στις νέες δυνάμεις του θεάτρου με την αρωγή της λογοτεχνίας, και στον μεγάλο αριθμό μονολόγων, αφού «οι μονόλογοι στοιχίζουν λιγότερο από τους διαλόγους», είπε μεταξύ σοβαρού και αστείου ο Γ. Λούκος. «Ποτέ άλλοτε στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ δεν συμμετείχαν τόσοι νέοι και πρωτοεμφανιζόμενοι καλλιτέχνες. Η επένδυση στη νέα γενιά είναι η πιο σημαντική συμβολή του Φεστιβάλ φέτος» είπε ο παρευρισκόμενος υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού, Παύλος Γερουλάνος. Πράγματι, ελάχιστα είναι τα «ονόματα» των ελληνικών παραγωγών, τόσο στο θέατρο όσο και στον χορό, εδώ όμως περιορίστηκε και το διεθνές σκέλος. Το σκεπτικό του επιτελείου του Φεστιβάλ έγινε φανερό και σαφές: δεν περιορίζουμε τον διεθνή χαρακτήρα, και δίνουμε έμφαση στους νέους Ελληνες καλλιτέχνες που ασφαλώς κοστίζουν πολύ λιγότερο από τα ονόματα. Για τη δεδομένη στιγμή, τις οικονομικές συνθήκες που ζει η χώρα είναι μια επιλογή ευφυής και με μακροπρόθεσμους στόχους. Οσο για τη μουσική, ξεχωρίζουμε τα αφιερώματα στον Ιάννη Ξενάκη (Πειραιώς), στον Οδυσσέα Ελύτη και στον Γκούσταβ Μάλερ (Ηρώδειο, 26/6 και 15/7 αντίστοιχα). Και κάτι ξεχωριστό: για πρώτη φορά μετά το 1923, θα παρουσιαστεί η οπερέτα του Θεόφραστου Σακελλαρίδη «Η κόρη της καταιγίδας».

• Στην Επίδαυρο

Εξι αντί για επτά είναι οι παραστάσεις που θα δοθούν στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου φέτος, τα Παρασκευοσάββατα από 1η Ιουλίου έως 6 Αυγούστου. Ο Πέτρος Φιλιππίδης με την «Ειρήνη» του Αριστοφάνη, «Μικρά Διονύσια» η παραγωγή του ΚΘΒΕ, οι «Σκηνοβάτες» του Σταμάτη Φασουλή από το Εθνικό, η «Μήδεια» από το Απλό Θέατρο με την Αμαλία Μουτούση και τον Χρήστο Λούλη, ο «Ριχάρδος ο Γ» που θα παρουσιάσει το Bridge Project το τελευταίο Παρασκευοσάββατο του Ιουλίου και ο «Ηρακλής μαινόμενος» του Ευριπίδη από τον Μιχαήλ Μαρμαρινό. Οσο για τη Μικρή Επίδαυρο, φαίνεται να αποκτά έναν αμιγώς μουσικό χαρακτήρα: ο Νίκος Πορτοκάλογλου, η Μόνικα, η Δήμητρα Γαλάνη και ο Vassilikos, και ένα αφιέρωμα στον Νίκο Γκάτσο συγκροτούν το φετινό πρόγραμμα.

Πολλές και διαφορετικές εικαστικές εκδηλώσεις θα φιλοξενηθούν σε διάφορους χώρους στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Ενα πλοίο-παντόφλα στο λιμάνι του Πειραιά (μια παραγωγή του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ), εγκαταστάσεις στην Πειραιώς 260, μια μεγάλη έκθεση στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, όπου από σήμερα παρουσιάζονται έργα γνωστών ξένων καλλιτεχνών που έχουν θέμα την Ελλάδα.

Η προπώληση εισιτηρίων για όλες τις παραστάσεις ξεκινά στις 9 Μαΐου.

«Freak Show» στα Εξάρχεια

• Προ-βολες

• Tου Νικου Βατοπουλου, Η Καθημερινή, 14/04/2011

Καθώς έβγαινα από το «104» της οδού Θεμιστοκλέους, ψηλά στα Εξάρχεια, είχα το μυαλό πλημμυρισμένο από το «Freak Show». Είχα παρακολουθήσει την παράσταση της ομάδας Tandem, μιας «παρέας» ταλαντούχων νέων καλλιτεχνών, που εμφανίστηκαν το 2008. Πήγα περισσότερο από περιέργεια, γιατί με τράβηξε το θέμα, που συνέδεε τις ρωμαϊκές αρένες με τα τηλεοπτικά πλατώ. Μπαίνοντας, μου έδωσαν ένα σακουλάκι με ποπ κορν. Επρεπε να δοκιμαστούν οι αντιδράσεις όταν οι «άνθρωποι–εκθέματα» σαν σε τσίρκο του 19ου αιώνα, άπλωναν το χέρι και κοίταζαν στα μάτια. Και η παράσταση δεν είχε αρχίσει ακόμη.

Αυτή η ιδέα της Μαργαρίτας Γερογιάννη, που σκηνοθετεί την ομάδα, να στήσει ένα θέαμα–σχόλιο, με στοιχεία καμπαρέ, drag show, τσίρκο και vaudeville, με ανθρώπους–συντρίμμια, με τα οποία γελάς αλλά και συμπονάς, σαν να βλέπεις μία Αννίτα Πάνια στην Αμερική του ’60, με άρωμα από Βερολίνο του Μεσοπολέμου, Cotton Club και αμερικάνικα καταγώγια και ολίγον από τον «Ανθρωπο που γελά» του Βίκτωρος Ουγκώ, με έκανε να χαμογελάω καθώς έβλεπα ένα έργο κατ’ ουσίαν δραματικό.

Ενας τηλεπαρουσιαστής (με το ιδιαίτερο ταλέντο του Γιάννη Διακάκη) αναζητεί την «Μις Πόνος» και βάζει το κοινό να φωνάζει «Ωωωωω...» και «Ααααα..» καθώς διαγωνίζονται τρία κορίτσια, εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους (Ειρήνη Γεωργαλάκη, Χριστίνα Δαλαμάγκα, Ζέτη Φίτσιου) και ξεφλουδίζουν θέλοντας και μη το «παρελθόν» τους. Ο βοηθός παρουσιαστή με το συμβολικό (;) όνομα Ιωσήφ (Δημήτρης Αντωνίου) «δένει» τη συνταγή, οδηγεί το έργο στην κορύφωση και δίνει το πιο όμορφο και λυπητερό ρεσιτάλ ερμηνείας και παντομίμας στο σκετς με τα χέρια και το άδειο παλτό. Στο πιάνο, ο Γιώργος Ζιάβρας ήταν μία ωραία φιγούρα, μισοφωτισμένη, θύμιζε Αμερική του ’50 και διέθετε νεύρο και ωραία φωνή. Φωνές είχαν όλοι οι ηθοποιοί και οι αμερικάνικες μπαλάντες έβγαιναν αληθινές.

Παίρνοντας τη δροσιά και τη φλόγα της παράστασης, που τελειώνει σήμερα, αναλογιζόμουν όλους αυτούς τους νέους ηθοποιούς της Αθήνας, που με αντάλλαγμα τι άραγε, δίνουν αίμα και ενέργεια και καταθέτουν το ταλέντο τους σε υπόγεια και πατάρια της μεγάλης μας πόλης.

«Αve Maya» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

• Στην παράσταση συμμετέχουν διάσημοι χορευτές από πολύ γνωστά συγκροτήματα

Με την ίδια τη Μάγια Πλισέτσκαγια στη σκηνή του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών να ερμηνεύει το «Ave Maya», τη γνωστή δημιουργία του Μορίς Μπεζάρ ειδικά γι΄αυτήν θα κλείσει το γκαλά προς τιμή της θρυλικής χορεύτριας που διοργανώνεται σήμερα Πέμπτη και αύριο Παρασκευή (στις 20.30, στην Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης).

Στην παράσταση συμμετέχουν διάσημοι χορευτές από συγκροτήματα με τα οποία η ίδια συνδέθηκε ιδιαίτερα στη διάρκεια της μακρόχρονης καριέρας της: το Μπαλσόι της Μόσχας, το Μαριίνσκι της Αγίας Πετρούπολης, το Βασιλικό Μπαλέτο της Αγγλίας, το Εθνικό Μπαλέτο της Αγγλίας, η Οπερα του Παρισιού αλλά και το συγκρότημα του Κάρλος Σάουρα αφού από το 1993 η Πλισέτσκαγια διατηρεί και την ισπανική υπηκοότητα.

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει αποσπάσματα από γνωστά μπαλέτα όπως «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», «Κουρσάρος», «Ζιζέλ», «Αρτεμις και Ακταίων», «Κάρμεν» του Αλόνσο κ.α. Παράλληλα, θα προβληθεί και ταινία με τους κύριους σταθμούς της ζωής και της καριέρας της Πλισέτσκαγια στις μεγάλες σκηνές του κόσμου.

Φεστιβάλ Αθηνών στα χρόνια της κρίσης

•  Τί θα δούμε το καλοκαίρι σε Επίδαυρο, Ηρώδειο, Πειραιώς 260 και όχι μόνο 

• IΣΜΑ ΤΟΥΛΑΤΟΥ. ΤΟ ΒΗΜΑ: 14/04/2011, 13:26

 Σιλβί Γκιλέμ, Ρομέο Καστελούτσι, Αριάν Μνουσκίν, Μπομπ Γουίλσον, Κριστόφ Βαρλικόφσκι, Μαγκί Μαρέν. Διεθνούς φήμης καλλιτέχνες οι οποίοι τα τελευταία χρόνια έχουν αποκτήσει μια λίγο - πολύ σταθερή σχέση με το Φεστιβάλ Αθηνών, θα βρεθούν για μια ακόμη φορά στην πρωτεύουσα προκειμένου να συμμετάσχουν στη διοργάνωση και ν΄ανανεώσουν την επαφή τους με το ελληνικό κοινό.

Η καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου για την παρουσίαση του προγράμματος από τον πρόεδρο και καλλιτεχνικό διευθυντή του Φεστιβάλ κ. Γιώργο Λούκο έγινε νωρίτερα στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς, παρουσία του υπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού κ. Παύλου Γερουλάνου και αρκετών από τους συντελεστές των παραγωγών.

«Πέρισυ είχαμε πολλούς φόβους εάν, λόγω της οικονομικής κρίσης, θα καταφέρουμε να πουλήσουμε εισιτήρια» είπε χαρακτηριστικά ο Γιώργος Λούκος. «Ωστόσο, αντιμετωπίσαμε μια ευχάριστη έκπληξη αφού, τελικά, πήγαμε καλύτερα από πρόπερσι και καταφέραμε να πουλήσουμε 170.000 εισιτήρια».

Ο κ. Λούκος αναφέρθηκε επίσης στην πολιτική χαμηλών τιμών εισιτηρίων του Φεστιβάλ αλλά και στη δωρεάν διάθεση εισιτηρίων σε ανέργους η οποία θα συνεχιστεί κι εφέτος. Σε ο, τι αφορά τον τακτικό προϋπολογισμό, εφέτος ανέρχεται στα 3,2 εκατομμύρια ευρώ (έναντι πέντε εκατομμυρίων πρόπερσι και τεσσάρων εκατομμυρίων πέρυσι), αλλά, όπως είπε ο κ. Λούκος «για πρώτη φορά πέρισυ λόγω των πολλών εισιτηρίων που καταφέραμε να πουλήσουμε είχαμε κέρδος στον ισολογισμό της τάξεως των 420 χιλιάδων ευρώ».

Από την πλευρά του ο υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού χαρακτήρισε το πρόγραμμα του 2011 «καλόγουστο, πολυσυλλεκτικό κι εξωστρεφές» ενώ αναφέρθηκε τόσο στο διεθνές σκέλος της διοργάνωσης όσο και στη σχέση που αυτή αναπτύσσει ολοένα κι εντονότερα με την πόλη των Αθηνών.

Για μια ακόμη χρονιά, λοιπόν, το Φεστιβάλ Αθηνών θ΄αγκαλιάσει όλη την πόλη αφού πέρα από το Ηρώδειο και την Πειραιώς 260, παραστάσεις θα φιλοξενηθούν επίσης στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, την πρώην Κορεάτικη Αγορά, την Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων, το Από Μηχανής Θέατρο, τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης κ. α

Σε ο, τι αφορά αυτές καθεαυτές τις παραστάσεις, παρά τη δύσκολη οικονομική για τη χώρα συνολικά συγκυρία, η διοργάνωση αποκαλύπτει και πάλι μια ευρεία«βεντάλια» θεαμάτων που περιλαμβάνει θέατρο, μουσική, χορό, εικαστικά και σύνθετα θεάματα. Ειδικά αφιερώματα έχουν προγραμματιστεί για τον Οδυσσέα Ελύτη, τον Νίκο Γκάτσο, τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, τον Γκούσταφ Μάλερ και τον Ιάνη Ξενάκη.

Με μεγάλο ενδιαφέρον αναμένεται, μεταξύ άλλων, η όπερα «Ευγένιος Ονιέγκιν» του Τσαϊκόφσκι που παρουσιάζει η Οπερα Μπαλσόι. Πρόκειται για μια από τις πιο πολυσυζητημένες διεθνώς παραγωγές όπερας των τελευταίων ετών, τη σκηνοθεσία της οποίας υπογράφει ο Ντμίτρι Τσερνιάκοφ, εκπρόσωπος της νεότερης γενιάς ρώσων σκηνοθετών και γνωστός για τις "αιρετικές" αναγνώσεις του.

Σε ο, τι αφορά την Επίδαυρο, στον προγραμματισμό ξεχωρίζει ο σαιξπηρικός «Ριχάρδος ο Γ» από το Bridge Project, με τον Σαμ Μέντες να σκηνοθετεί τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Old Vic Theatre Κέβιν Σπέισι στον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Τέλος, στο εφετινό Φεστιβάλ συμμετέχει και η Εθνική Λυρική Σκηνή με το δίπτυχο «Καβαλλερία Ρουστικάνα» του Μασκάνι/ «Παλιάτσοι» του Λεονκαβάλλο (1-5 Ιουνίου, Ηρώδειο) που σκηνοθετεί ο διάσημος Γκράχαμ Βικ. Αξίζει να σημειωθεί ότι η ΕΛΣ θα εμφανισθεί αργότερα με μία ακόμη παραγωγή όπερας στο Ηρώδειο: ο λόγος για τον «Ναμπούκο» του Βέρντι σε σκηνοθεσία Βασίλη Νικολαϊδη.

Δείτε το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών σε pdf

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ: Δει δη χρημάτων...

Αρκετά μειωμένος είναι ο προϋπολογισμός του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών - Επιδαύρου (3,2 εκ. ευρώ, από 4 εκ. πέρσι και 5 εκ. πρόπερσι), το πρόγραμμα του οποίου, ξεκινά την 1/6. Μεταξύ άλλων, θα γίνουν αφιερώματα σε μεγάλους δημιουργούς (Ξενάκης - 3,6,8/6, Μάλερ - 26/6 και 15/7), Ελύτης - 24/6, Γκάτσος, Παπαδιαμάντης κ.ά.), παραστάσεις με διεθνή ονόματα, αλλά και νέες θεατρικές ομάδες, μουσικές, χορευτικές εκδηλώσεις, εκθέσεις κλπ. Κι επειδή πενία τέχνας κατεργάζεται, μεγάλος θα είναι ο αριθμός των μονολόγων, αρκετοί από τους οποίους θα παρουσιαστούν σε ...απροσδόκητους χώρους (αυλές, ταράτσες).

Οι υπόλοιποι χώροι είναι: Ηρώδειο, Πειραιώς 260, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, πρώην Κορεάτικη Αγορά, Τεχνόπολη, «Από Μηχανής Θέατρο», Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης κ.ά. Μεταξύ άλλων, το πρόγραμμα περιλαμβάνει: «Ευγένιος Ονιέγκιν» του Τσαϊκόφσκι από την Οπερα Μπαλσόι (12,14/7), «(Α)πολλωνία» (28/6-1/7), «Αμλετ» (7-9/7), «Γυναίκες» (9-10/7), παράσταση της Συλβί Γκιλέμ (19-20/7), Forsythe Company με το «Yes we can't» (3-5/7), «Καβαλλερία Ρουστικάνα» του Μασκάνι/ «Παλιάτσοι» του Λεονκαβάλλο από Εθνική Λυρική Σκηνή (1-5/6) κ.ά. Μουσικοί από Τυνησία και Αίγυπτο (17/6, Τεχνόπολη), «Η κόρη της καταιγίδος» του Θ. Σακελλαρίδη (13-14/6, Πειραιώς 260) κ.ά. Λιγότερες παραστάσεις θ' ανεβούν φέτος στην Επίδαυρο: «Ειρήνη» (1-2/7), «Μικρά Διονύσια» - παράσταση φόρος τιμής στο ΚΘΒΕ (8-9/7), «Σκηνοβάτες» (Εθνικό Θέατρο, 15-16/7). «Μήδεια» (22-23/7), «Ριχάρδος Γ'» (29,30/7), «Ηρακλής Μαινόμενος» (Εθνικό Θέατρο, 5-6/8). [Ριζοσπάστης, Παρασκευή 15 Απρίλη 2011]

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

23/3/2010

 -- «Λιτότης»... και στο Φεστιβάλ Αθηνών - Επιδαύρου

5/3/2008

 -- Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου

8/7/2001

 -- Πλούσιο φεστιβαλικό θεατρικό καλοκαίρι

ΥΠΠΟ-διάλυση όλοι οι θεσμοί. Εκβιαστικός «διάλογος» για τα ΔΗΠΕΘΕ

Στο αμφιθέατρο του ΥΠΠΟ-Τ πραγματοποιήθηκε προχτές ημερίδα με θέμα την ανασυγκρότηση - επαναθεώρηση του θεσμού των ΔΗΠΕΘΕ, παρουσία πρώην και νυν καλλιτεχνικών διευθυντών και εκπροσώπων του ΣΕΗ.

Στην ημερίδα παραβρέθηκε ο υπουργός, ο οποίος αφού άκουσε τις απόψεις, μίλησε... περί έρωτος! Ναι καλά διαβάσατε. Μεταξύ άλλων, τάδε έφη Παύλος Γερουλάνος: «Η καταγραφή προβλημάτων και η προσπάθεια επίλυσής τους είναι μια μορφή έρωτα με το χτες. Αντίθετα, η καταγραφή ευκαιριών και η προσπάθεια να τις αδράξουμε είναι μια μορφή έρωτα με το αύριο. Γι' αυτό το μόνο αίτημά μου είναι να δείτε με πολλή αγάπη τις μέρες που έρχονται και με πολύ φόβο αυτές που πέρασαν»!!! Και συνέχισε: «Το μνημόνιο και την τρόικα σ' αυτό το δωμάτιο μπορούμε να τα φέρουμε μόνο εμείς. Ως παλιά κοινωνία κοιτάμε με αγάπη τις μέρες που ζήσαμε και με φόβο τις ημέρες που έρχονται και για αυτό συζητάμε για όσα ζήσαμε».

Ο Π. Γερουλάνος «ερωτοτροπεί» με λέξεις και έννοιες, όταν τα ΔΗΠΕΘΕ ψυχορραγούν. Δεν έχουν πάρει δραχμή για το 2011. Η εντολή για την εκταμίευση των 57.000 ευρώ, που θα κάλυπτε το πρώτο 4μηνο του 2011 μέχρι τον Απρίλη, είναι άγνωστο πότε θα εκτελεστεί και θα φτάσει στα ταμεία των ΔΗΠΕΘΕ. Το πρόγραμμα των περισσοτέρων ΔΗΠΕΘΕ για το χειμώνα που πέρασε ήταν σχεδόν ανύπαρκτο, ενώ για το καλοκαίρι δεν υπάρχει «φως», καθώς αδυνατούν να προγραμματίσουν οτιδήποτε με αυτά τα δεδομένα, παρότι δόθηκε εξάμηνη παράταση (μέχρι το Δεκέμβρη 2011) στη σύμβαση μεταξύ ΔΗΠΕΘΕ - ΥΠΠΟΤ - δήμων.

Ηταν στραβό το κλήμα... ήρθε και η μετατροπή της δημοτικής επιχείρησης σε κοινωφελή. Αυτό προκαλεί προβλήματα λειτουργίας, καθώς προϋποτίθενται διαγωνισμοί και ΑΣΕΠ. Ενός «Καλλικράτη» μύριοι μηχανισμοί έπονται.

Οι απόψεις που κυκλοφορούν και μάχονται για το ποια θα επικρατήσει είναι αρκετές. Πρώτη και ισχυρότερη η άποψη του κύκλου Γερουλάνου για μείωση των ΔΗΠΕΘΕ σε έξι. Το επίσημο ΠΑΣΟΚ υπερασπίζεται τα 12, όσες και οι περιφέρειες, πλην της Αθήνας. Κάποιοι του «παλιού» ΠΑΣΟΚ μιλούν για τη διατήρηση όλων των υπαρχόντων... αλλά να απεξαρτηθούν από τους Δήμους. Οσον αφορά στη θεσμική αναδιάρθρωση, οι περισσότεροι επιθυμούν την μετατροπή τους σε Α.Ε! Μετατροπή που θα είναι η ταφόπλακα των ΔΗΠΕΘΕ.

«Μπορεί να υπάρξει και μια χρονιά "παύσης"», δηλώνει ανενδοίαστα ο Γιάννης Βούρος, ο οποίος μαζί με τους Πέμυ Ζούνη, Λευτέρη Πλασκοβίτη και τη Διεύθυνση Θεάτρου - Χορού του ΥΠΠΟΤ εκπονούν νέο πλαίσιο για τα ΔΗΠΕΘΕ.

Η θέση του ΣΕΗ στην ημερίδα είναι τα ΔΗΠΕΘΕ να εξελιχθούν σε αυτοτελείς κρατικούς καλλιτεχνικούς οργανισμούς, με δικό τους ιδρυτικό νόμο που θα ορίζει τη λειτουργία, τη δική τους αποκλειστική υποδομή και χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό. Στόχος πρέπει να είναι κάθε μεγάλη πόλη να αποκτήσει το δικό της «κρατικό θέατρο». Αυτή η προοπτική μπορεί να στηριχθεί άμεσα στην υπάρχουσα υποδομή των 16 ΔΗΠΕΘΕ, που μπορούν να μετεξελιχτούν σε κρατικά θέατρα και να διοικούνται από ανακλητούς αντιπροσώπους. Οι πόροι τους πρέπει να προέρχονται: από τον κρατικό προϋπολογισμό, γιατί η εμπλοκή πολλών φορέων μέσω ποσόστωσης στο σύνολο της χρηματοδότησης, συνεπάγεται την εξάρτηση των θεάτρων (άρα και του προσφερόμενου έργου) από την τοπική μικροπολιτική, τον παραγοντισμό και την κομματική ένταξη.

Είναι μια πρόταση δημιουργίας κρατικής ευθύνης θεάτρων, τα οποία θα τονώσουν την εγχώρια παραγωγή πολιτιστικού έργου, αντιμετωπίζοντας την αυξανόμενη στις μέρες μας «εισαγωγή» πολιτιστικών προϊόντων ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών και τη φτώχεια των Ελλήνων καλλιτεχνών. Ριζοσπάστης, Παρασκευή 15 Απρίλη 2011

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

13/10/2010

 -- Να ενισχυθούν γενναία τα κρατικά θέατρα

9/5/2010

 -- Μεθοδευμένη υποτίμηση της ελληνικής δημιουργίας

Το τέταρτο κουδούνι

• Του Γιώργου ∆.Κ. Σαρηγιάννη ΤΑ ΝΕΑ: Πέμπτη 14 Απριλίου 2011

«Mέδουσα: Σχέδια και αυτοσχεδιασµοί για σχεδίες και ναυάγια» θα ’ναι ο τίτλος της παράστασης που ετοιµάζει για µια απ’ τις αίθουσες της «Πειραιώς 260» ο Θωµάς Μοσχόπουλος (φωτογραφία) µε την οµάδα του, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών – το πρόγραµµά του, όπως και του Φεστιβάλ Επιδαύρου, ανακοινώνεται σήµερα.

Πρόκειται για ένα έργο που δηµιουργήθηκε απ’ όλη την οµάδα η οποία άντλησε απ’ την ιστορία του ναυαγίου της γαλλικής φρεγάτας «Μέδουσα» που συνέβη τον Ιούλιο του 1816, λίγο µετά την παλινόρθωση των Βουρβόνων, στις ακτές της Μαυριτανίας κι ενώ έπλεε προς το Σεν Λουί της Σενεγάλης (αποικίας την οποία η Γαλλία είχε πρόσφατα ανακτήσει απ’ την Αγγλία µετά την πτώση του Ναπολέοντα), επικεφαλής σχηµατισµού πλοίων του γαλλικού στόλου απ’ τον οποίο αποκόπηκε λόγω της απειρίας και της ατζαµοσύνης του αριστοκράτη κυβερνήτη της.

Η φρεγάτα προσάραξε σε ξέρα και δεν µπόρεσε να αποκολληθεί, οπότε απ’ τα περίπου 170 άτοµα που επέβαιναν – κυρίως ναύτες και στρατιώτες αλλά και πολίτες – τα 152 επιβιβάστηκαν σε µια σχεδία που κατασκεύασαν και την οποία ρυµουλκούσαν βάρκες. Τα σκοινιά σύντοµα έσπασαν κι η σχεδία βρέθηκε να περιπλανιέται στη θάλασσα ενώ, πάνω της, οι χωρίς τροφή και νερό ναυαγοί έφτασαν σε ακρότητες – µέχρι τον κανιβαλισµό.

Καµιά δεκαριά ήταν οι επιζήσαντες απ’ τους επιβάτες της που τους περιµάζεψαν έπειτα από δεκατρείς µέρες. ∆υο απ’ αυτούς δηµοσίευσαν ένα κείµενο για την άγρια εµπειρία τους, το θέµα πήρε διαστάσεις πολιτικού σκανδάλου και το 1817 έγινε δίκη. Ο πλοίαρχος που κηρύχθηκε ένοχος και του απαγγέλθηκε η ποινή του θανάτου τη γλίτωσε τελικά µε τρία χρόνια φυλακή.

Η τραγωδία της «Μέδουσας» ενέπνευσε στον ζωγράφο Τεοντόρ Ζερικό την ιστορική ελαιογραφία «Η σχεδία της Μέδουσας» (1818-1819) που βρίσκεται στο Μουσείο του Λούβρου και που ανήγαγε την περιπέτεια αυτή σε θρύλο κι έγινε η αφορµή για σειρά βιβλίων, λογοτεχνικών και ιστορικών, καθώς και για την οµώνυµη γαλλική ταινία (1998) του Ιράτζ Αζιµί. Ανάµεσα στα βιβλία, το µυθιστόρηµα (1875) «Ο Καγκελάριος» του Ιουλίου Βερν – από άλλο βιβλίο του οποίου («Στην Μαγγελανία» ο αρχικός τίτλος, «Οι ναυαγοί του Ιωνάθαν» στην µεταθανάτια έκδοση) είναι εµπνευσµένη κι η πρόσφατη παράσταση «Οι ναυαγοί της τρελής ελπίδας» της Αριάν Μνουσκίν, που, κατά σύµπτωση, θα παρουσιάσει το «Θέατρο του Ηλιου», επίσης στο Φεστιβάλ – αλλά και το µυθιστόρηµα «Η σχεδία» του Μιχάλη Μοδινού που µόλις κυκλοφόρησε – άλλη σύµπτωση – απ’ τις Εκδόσεις Καστανιώτη. 

Στην παράσταση του Θωµά Μοσχόπουλου θα συνεργαστούν για τα σκηνικά η Ελλη Παπαγεωργακοπούλου, τα κοστούµια η Κλερ Μπρέισγουελ, τη µουσική ο Κορνήλιος Σελαµσής, τους φωτισµούς ο Λευτέρης Παυλόπουλος. Στη διανοµή, µεταξύ άλλων, Αννα Μάσχα (φωτογραφία), Αργύρης Ξάφης, Μαρία Σκουλά, Κώστας Μπερικόπουλος, Θάνος Τοκάκης – το πρόσφατο Βραβείο ∆ηµήτρης Χορν.

Τη θυµάµαι απ’ την αρχή - αρχή την Μάνια Παπαδηµητρίου. Απ’ την πρώτη, σχεδόν, στιγµή που πάτησε το σανίδι. Απ’ το Χνούδι. Τον πρώτο της µεγάλο ρόλο. Το ’82. Σαν να ’ναι χτες. Κοριτσάκι ακόµα. Στη σκηνή του «Βεάκη» – «Λαϊκή Σκηνή» του «Θεάτρου Τέχνης». Στο «Πανηγύρι» του ∆ηµήτρη Κεχαΐδη. Πλάι στον Γιώργο Λαζάνη. Που σκηνοθετούσε κιόλας.

Από τότε δεν έχει πάψει να µε εκπλήττει. Κάθε τόσο. Αλλη µια φορά φέτος. Οταν την είδα ως Στέφανι Εϊµπραχαµς στο «Σόλο ντουέτο» του Τοµ Κεµπίνσκι – στη Β' Σκηνή του θεάτρου «Οδού Κεφαλληνίας». Σκηνοθετηµένη απ’ την Ελένη Μποζά. Με τον ισάξιο Νίκο Αρβανίτη πλάι της.

Και πάλι, ένα άλλο, διαφορετικό πρόσωπο. Μια απεγνωσµένα σαρκαστική µεγάλη βιολονίστρια που δεν µπορεί να αποδεχτεί ότι η σκλήρυνση κατά πλάκας τη χτύπησε εκεί που πονάει περισσότερο: στην τέχνη της, τη µουσική, που λατρεύει και που αναγκάστηκε να την εγκαταλείψει.

Συν-αρ-πα-στι-κή! Θα χάσετε αν δεν τη δείτε – έως και την Κυριακή παίζεται η παράσταση.

Σας έγραφα στο «Τέταρτο Κουδούνι» της περασµένης Πέµπτης για τον «Χορό του Θανάτου» που θ’ ανέβει τον επόµενο χειµώνα στο «Αλµα» µε Γιώργο Μιχαλακόπουλο και Κατερίνα Μαραγκού σε σκηνοθεσία Ιωάννας Μιχαλακοπούλου. 

Το ιδιαίτερο του καινούργιου ανεβάσµατος: θα χρησιµοποιηθεί η λανθάνουσα – εξαίρετη λένε – µετάφραση, απευθείας απ’ τα σουηδικά, του Ι. Ε. Χρυσάφη, η οποία εκδόθηκε το 1930 απ’ τον Ελευθερουδάκη χωρίς ποτέ να παιχτεί και την οποία ανακάλυψε σε παλαιοβιβλιοπωλείο η σκηνοθέτρια.

Το γεγονός φέρνει στην επιφάνεια το όνοµα του Ιωάννη Χρυσάφη (1873-1932), αθλητή της γυµναστικής και, στη συνέχεια, γυµναστή και προπονητή του Εθνικού Γυµναστικού Συλλόγου, µε ενεργό ρόλο στη διοργάνωση των πρώτων σύγχρονων Ολυµπιακών Αγώνων το 1896 στην Αθήνα, σκληρού αµφισβητία διά του Τύπου του αθλητικού κατεστηµένου της εποχής του, µε δραστηριότητα καταλυτική στην πρόοδο του ελληνικού αθλητισµού – «ακρογωνιαίο λίθο της γυµναστικής παιδείας» µας τον χαρακτηρίζει ο εκλεκτός δηµοσιογράφος και ιστορικός του αθλητισµού Πέτρος Λινάρδος από άρθρο του οποίου στα «ΝΕΑ» άντλησα όλες τις πληροφορίες – µέσα και απ’ τη θέση, την οποία διατήρησε για πολλά χρόνια, του διευθυντή Σωµατικής Αγωγής στο υπουργείο Παιδείας και στο πλαίσιο της Εκπαιδευτικής Μεταρρύθµισης (1917-1920) καθώς ο Ελευθέρι ος Βενιζέλος τον εκτιµούσε και τον εµπιστεύτηκε.

Πρωτεργάτης στην καθιέρωση της σουηδικής µεθόδου γυµναστικής και στην ενσωµάτωση της Φυσικής Αγωγής στην εκπαίδευση, µε ρόλο πρωταγωνιστικό στην καθιέρωση των Βαλκανικών Αγώνων, εκδότης του πρώτου αµιγώς αθλητικού εντύπου – του περιοδικού «Ποδηλατική και Αθλητική Επιθεώρησις της Ανατολής» –, συγγραφέας πολλών βιβλίων µε θέµατα αθλητισµού, ο Ιωάννης Χρυσάφης (φωτογραφία), γλωσσοµαθής και ευαίσθητος άνθρωπος, ασχολήθηκε παράλληλα µε τις µεταφράσεις έχοντας στο ενεργητικό του τη µεταφορά στη γλώσσα µας εξήντα εννιά θεατρικών έργων και πεζογραφηµάτων.

Κατά την παραµονή του για δυο χρόνια (1899-1901) στην Σουηδία, για µετεκπαίδευση στο Γυµναστικό Ινστιτούτο της Στοκχόλµης, ήρθε προφανώς σ’ επαφή µε το έργο του Στρίντµπεργκ του οποίου εντόπισα να ’χει επίσης µεταφράσει τα µονόπρακτα «Μητρική στοργή» (η µετάφρασή του παίχτηκε στο Εθνικό Θέατρο το 1978 -1979, όταν ο Αλέξης Σολοµός ανέβασε το µονόπρακτο µαζί µε την «Σονάτα των φαντασµάτων») και «Το πρώτο προµήνυµα»» (η µετάφραση κυκλοφορεί απ’ τις Εκδόσεις ∆ωδώνη) καθώς και το άπαιχτο στην Ελλάδα τετράπρακτο «Συνάδελφοι».

Καλά… Εσείς, δηλαδή, τώρα, πιστέψατε πως η «γυµνή φωτογραφία» (πλάι) της Ελίζαµπεθ Τέιλορ που κυκλοφόρησε… µεταθανάτια ήταν γνήσια. Ε, µη χειρότερα! Οποιοσδήποτε είχε κάπως προσέξει τη σταρ, ΠΩΣ ήταν απ’ τα βιολετιά µάτια – ή, έστω, απ’ το λαιµό – και κάτω θα καταλάβαινε πως η φωτογραφία είναι πλαστή.

• Προ 50ετίας

Σήµερα στις 2.10 µ.µ. αναµένονται να φθάσουν αεροπορικώς στην Αθήνα, προερχόµενοι από την Θεσσαλονίκη, οι καλλιτέχναι του παρισινού θεάτρου «Ατελιέ». Οπως έχει ήδη αναγγελθή, ο θίασος του «Ατελιέ» θα εµφανισθή Τρίτη, Τετάρτη και Πέµπτη στο «Κοτοπούλη» µε τα έργα «Πύργος στην Σουηδία» της Φρανσουάζ Σαγκάν και «Ραντεβού στο Σανλί» του Ζαν Ανούιγ.

17 Απριλίου 1961. Ο Αλέκος Σακελλάριος εµφανίσθηκε χθες το βράδυ στο «Κεντρικόν» ως… ηθοποιός. Συγκεκριµένα, ο Αλέκος Σακελλάριος, λόγω αιφνιδίας ασθενείας του Μηνά Χρηστίδη, έπαιξε εκείνος τον ρόλο του γιατρού, που εµφανίζεται στην πρώτη πράξι της κωµωδίας «Αλλοίµονο στους νέους», για να µη µαταιωθή η παράστασις. Η εµφάνισις του Αλέκου Σακελλάριου ως ηθοποιού υπήρξε εξαιρετικά επιτυχής και το κοινόν τον εχειροκρότησε θερµά.

20 Απριλίου 1961.

Πληροφορούµεθα ότι η Ελληνοαµερικανίδα σοπράνο Τερέζα Στράτας (φωτογραφία) θα πρωταγωνιστήση στο µελόδραµα «Ναυσικά» της Πέγκυ Γκλάνβιλ - Χικς, που θα παρουσιασθή στις 19 και 20 Αυγούστου στο Ωδείον Ηρώδου, στην σειρά των εκδηλώσεων του Φεστιβάλ Αθηνών. Η Τερέζα Στράτας, την οποία Αµερικανός κριτικός απεκάλεσε «µικρή Κάλλας», εσηµείωσε προ µηνών µεγάλη επιτυχία στην Μετροπόλιταν Οπερα της Νέας Υόρκης και εν συνεχεία στο Κόβεν Γκάρντεν του Λονδίνου µε την «Μπαττερφλάυ». 20 Απριλίου 1961.

Τρεις θεατρικές παραστάσεις που αξίζει να δείτε

Στιγμιότυπο από την παράσταση «Το Ιδρυμα». Από αριστερά: Σωσώ Χατζημανώλη, Φάνης Παυλόπουλος, Γιάννης Σαρακατσάνης και Γιώργος Αγγελόπουλος.

• της ΛΟΥΙΖΑΣ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ Θέατρο - Προτάσεις 

• Και ξανά προς τη δόξα τραβά

«Το Ιδρυμα» της ομάδας Αb Οvo σε σκηνοθεσία Γιάννη Σαρακατσάνη στον πολυχώρο Βios Η θεατρική ομάδα στήνει μια σύγχρονη επιθεώρηση και σατιρίζει την Ελλάδα της κρίσης με οξύνοια, χιούμορ, ευρηματικότητα και τρυφερότητα Μπορεί η Ελλάδα να γίνει καλύτερη χώρα; Μπορεί ο Ελληνας να γίνει καλύτερος πολίτης; Ο Γιόχαν Ρapadakis είναι επικεφαλής ενός Ιδρύματος που έχει σκοπό να βοηθήσει τους Ελληνες να αντιληφθούν τη μοναδικότητα της περίπτωσής τους. Γιατί το Ιδρυμα αγαπά την Ελλάδα, μας βεβαιώνει ο κ. Ρapadakis.

Και ας είναι μια χώρα αμόρφωτων νάρκισσων τεμπέληδων που αψηφούν τους κανόνες και την εξουσία προκειμένου να κάνουν πάντα το δικό τους: οι Αb Οvo ξεσπαθώνουν. Η θεατρική ομάδα στήνει μια σύγχρονη επιθεώρηση και σατιρίζει την Ελλάδα της κρίσης με οξύνοια, χιούμορ, ευρηματικότητα και τρυφερότητα. Η βασική σύλληψη βρίσκει τους πρωταγωνιστές - εκπροσώπους του Ιδρύματος να παραδίδουν ειδικό σεμινάριο με στόχο να μας επισημάνουν - εμάς το κοινό, τους Ελληνες - τα ελαττώματά μας και να μας βοηθήσουν να τα καταπολεμήσουμε. Τα δραματοποιημένα «μαθήματα» εστιάζουν κάθε φορά σε άλλη πτυχή της αθάνατης ελληνικής ψυχής. Ετσι παρακολουθούμε π.χ. τον έλληνα πίθηκο Παντελή να επινοεί δεκάδες διαφορετικούς τρόπους για να ανάψει τσιγάρο παρά τη ρητή απαγόρευση του Ιδρύματος. Τα δεκάδες ηλεκτροσόκ δεν τον πτοούν. Ακολουθούν ο αιώνιος Γαύρος που ζει και αναπνέει για τον Ολυμπιακό, ο αμετανόητος συνδικαλιστής ναύτης που «διεκδικεί και ματώνει» από τα χρόνια της Κίρκης ως σήμερα, ο καθηγητής στο ΤΕΙ Νιχρίτας που βολεύει τα δικά του «παιδιά», η νέα γενιά που νομίζει ότι το μνημόνιο είναι συμβόλαιο θανάτου και όλοι θα πεθάνουμε κ.ο.κ.

Τα επεισόδια του «σεμιναρίου» είναι άλλα λιγότερο άλλα περισσότερο επιτυχημένα (προσωπικά ξεχωρίζω τις «Σκοτεινές δυνάμεις», τον «Ελληνα ναύτη» και τις «Κυλιόμενες σκάλες»), όλα όμως έχουν τη θέση τους σε αυτό το πολυμορφικό κολλάζ που περιλαμβάνει ακόμη και ποιητικό διαγωνισμό για τους ανήσυχους θεατές. Πράγματι, ο αυτοσχεδιασμός αποδεικνύεται ένα από τα ισχυρά ατού της ομάδας, η οποία ανταποκρίνεται με τρομερή ευελιξία στις εκάστοτε προκλήσεις διατηρώντας αλώβητο το κωμικό πνεύμα της βραδιάς. Το τελευταίο επεισόδιο, με τον «πυρηνικό» επιχειρηματία Οδυσσέα Σκέντερη να σώζει την Ελλάδα, προκύπτει μάλλον το πιο αδύναμο, και ως αποτέλεσμα η παράσταση κλείνει ελαφρώς ξέπνοη. Πρόβλημα μικρό, που διορθώνεται εύκολα, ειδικά όταν το σύνολο αναδύεται τόσο ζωντανό, τόσο ευχάριστο και τόσο διασκεδαστικό.

>>>> ΒΙΟS, Πειραιώς 84, Γκάζι. Κάθε Δευτέρα και Τρίτη. Τηλέφωνο: 210 3425335

• Χωρίς προφυλάξεις

«Η γυναίκα της Πάτρας», μονόλογος του Γιώργου Χρονά σε σκηνοθεσία Λένας Κιτσοπούλου στο θέατρο Βασιλάκου

Αυτό το σώμα, όσο και αν έχει χαρεί, όσο και αν έχει πονέσει, όσο και αν έχει παρακμάσει τώρα πια, δεν μετανιώνει για τίποτε

Μια ζωή απίστευτη είναι αυτή της πόρνης Πανωραίας από την Πάτρα. Ενας μαραθώνιος ερωτικών πράξεων με όλες τις φυλές, σε όλες τις στάσεις, σε κάθε πιθανή τοποθεσία.

Μια ζωή γεμάτη ηδονές, αλλά ακόμη πιο γεμάτη οδύνες: «συνέχεια θάνατοι» όπως λέει. Των γονιών της, των αδελφών της, των παιδιών της. Αποβολές και εκτρώσεις με κουτάλες και άλλα αφύσικα μέσα. Κακοποίηση, και φυσικά ταπείνωση: «Το κεφάλι μου είναι γεμάτο ρόζους από το ξύλο, δεν περνάει τσατσάρα μες στο κεφάλι μου, απ΄ τις γαμιόλες που δούλευα, που πήγαινα και τους ξεβρώμιζα την κοινωνία, που με σκοτώνανε, με βρίζανε, βλάχα, πατσαβούρα, πουτάνα, και μ΄ έβαλε μια φορά μία με τη γλώσσα να καθαρίσω τις κουτσουλιές απ΄ τα πιτσούνια. Με τη γλώσσα».

Η ωραία Πανωραία όμως δεν πτοείται. Αυτό είναι το πιο καταπληκτικό επάνω της. Και αυτό είναι που διαπερνάει την ερμηνεία της Ελένης Κοκκίδου σαν ηλεκτρικό ρεύμα. Η αίσθηση ότι αυτό το σώμα, όσο και αν έχει χαρεί, όσο και αν έχει πονέσει, όσο και αν έχει παρακμάσει τώρα πια, δεν φοβάται τίποτε, δεν μετανιώνει για τίποτε. Η Πανωραία της Κοκκίδου είναι υπερβολική, αν η ίδια η ζωή είναι υπερβολική. Η ενέργεια που εκπέμπει απειλεί να μας καταπιεί όλους: η ορμή της, η ζωντάνια της, το πάθος της είναι αδηφάγα, πλημμυρίζουν τη σκηνή, μια θάλασσα αναμνήσεων, αποκαλύψεων, χωρίς ντροπή αλλά με περηφάνια. Με κομμένα αφτιά, κομμένες φτέρνες, αλλά παραδόξως ολόκληρη. Η ηθοποιός τα δίνει όλα: ανεβάζει στη διαπασών το ερμηνευτικό της μένος, πετάει στην άκρη κάθε υποψία μελοδραματισμού και δεν αφήνει τίποτε όρθιο. Νομίζεις ότι δεν θα σταματήσει ποτέ να μιλάει, ότι όσο πιο πολύ μιλάει τόσο περισσότερο φορτίζονται οι μπαταρίες της. Η αστείρευτη ενέργειά της μοιράζεται απλόχερα σε όλους, σπαταλιέται, χωρίς προφυλάξεις, χωρίς επιφυλάξεις, χωρίς περιορισμούς: να καεί παρά να ξεθωριάσει, όπως αναφέρει και ο Νιλ Γιανγκ.

Προσπαθώντας να οριοθετήσει το παραλήρημα με μικρές χαριτωμένες «στάσεις» η σκηνοθέτις εφευρίσκει διαρκώς ανούσια τεχνάσματα για να εικονογραφήσει τον κόσμο και τον ψυχισμό της ηρωίδας. Η Βουγιουκλάκη και ο Παπαμιχαήλ στην τηλεόραση που η Πανωραία παρακολουθεί παπαγαλίζοντας τις ατάκες, οι παραμορφωτικοί καθρέφτες που χρησιμοποιούνται για τριών λεπτών εφέ και μετά εξαφανίζονται, ένας τύπος με περούκα και γόβες που σουλατσάρει αμήχανα, ένα πέρασμα επάνω σε καροτσάκι, μια τιάρα, μερικά γαρίφαλα και ό,τι άλλο θα χρησιμοποιούσε ο πιο απλοϊκά σκεπτόμενος άνθρωπος για να βάλει «χρώμα» σε έναν ήδη εκτυφλωτικά πολύχρωμο λόγο.

>>>> Θέατρο Βασιλάκου, Προφήτη Δανιήλ 3 και Πλαταιών, Μεταξουργείο. Τηλέφωνο: 210 3467735

• Μ' αγαπά, δεν μ' αγαπά

«Γλυκιά Οφηλία» σε σύλληψη- σκηνοθεσία Ιωάννας Ρεμεδιάκη και κείμενα Σαίξπηρ (αποσπάσματα «Αμλετ» σε μετάφραση Γιώργου Χειμωνά) και των ηθοποιών, στο Κινητήρας Studio

Τέσσερις γυναίκες, ένα παγκάκι, ένα μπαλάκι του τένις και πολύ πράσινο: η παιδικότητα συναντά την οικολογία

Από όλα τα θύματα του Αμλετ η Οφηλία είναι το πιο αδικοχαμένο. Είναι ο δικός της πνιγμός αυτός που ρίχνει τη μεγαλύτερη σκιά στον κορυφαίο ρομαντικό ήρωα της δυτικής λογοτεχνίας. Αν μπορούμε ως ένα σημείο να δικαιολογήσουμε το εκδικητικό του μένος απέναντι στον Κλαύδιο ή τη Γερτρούδη, στην περίπτωση της Οφηλίας, η οποία του προσφέρει μονάχα αμέριστη, τυφλή αφοσίωση, μας κυριεύει θλίψη. Η βάναυση απόρριψη που της επιφυλάσσει ο αγαπημένος της ανοίγει την πόρτα στην τρέλα και τελικά στον θάνατο.

«Στην αγάπη και στη μοίρα της Οφηλίας δεν διαγράφεται ένα στοιχείο βαθιάς τραγωδίας αλλά σπαρακτικής ομορφιάς και αυτό κάνει την ανάλυση του χαρακτήρα της να μοιάζει σχεδόν με βεβήλωση» έγραφε το 1904 ένας άλλος ρομαντικός, ο Αντριου Σ. Μπράντλεϊ. Δεν θα υπήρχε τίποτε πιο βαρετό, νομίζω, από μια παράσταση με θέμα την ηρωίδα η οποία θα επιχειρούσε να την ψυχαναλύσει ή ακόμη μια παράσταση που θα απέδιδε μελοδραματικά τον ανανταπόδοτο έρωτα της έφηβης και την άδοξη κατάληξή του στα ψυχρά νερά του ποταμού. Σε αυτές ακριβώς τις παγίδες αρνείται να πέσει η σκηνοθέτις Ιωάννα Ρεμεδιάκη. Η «Γλυκιά Οφηλία» δεν μένει στις σκοτεινές πτυχές της ερωτικής ιστορίας. Διατηρεί την ψυχραιμία της και υιοθετεί ύφος ανάλαφρο, χαριτωμένο, καθημερινό. Οταν αναφέρεται στη μητέρα της άτυχης κόρης το κάνει χιουμοριστικά: «Η Οφηλία δεν έχει μαμά. Αν είχε, θα υπήρχε κάποιος να την πάρει αγκαλιά».

Στη σκηνική αφήγηση κυριαρχούν τα λουλούδια και τα φυτά. Οι γαζίες εξάλλου πρωταγωνιστούν και στο οπτικό μας πεδίο σε φυσικό μέγεθος, εφόσον τις βλέπουμε φωτισμένες μέσα από τεράστια παράθυρα καθ΄ όλη τη διάρκεια της παράστασης. Τα πρωτότυπα διαλογικά μέρη ανάμεσα στον Αμλετ και στην Οφηλία εναλλάσσονται σε ελεύθερη ροή με σύγχρονες μικρές εξιστορήσεις, αναμνήσεις των ηθοποιών από τη χαμένη Αρκαδία των παιδικών τους χρόνων: βόλτες σε ξέφωτα κάτω από τα πεύκα, κυνηγητό στο λεμονόδασος, σκαρφάλωμα στη συκιά. «Χρειάζεται χρόνος για τη σπορά, την καλλιέργεια και τη θρέψη της επιθυμίας», όπως σωστά επισημαίνεται, χρόνος που δεν δόθηκε ποτέ στην άπειρη ηρωίδα. Στον δικό της κήπο όλα πάγωσαν όταν χτύπησε το πένθος του Αμλετ.

Τέσσερις γυναίκες, ένα παγκάκι, ένα μπαλάκι του τένις και πολύ πράσινο: η παιδικότητα συναντά την οικολογία καθώς οι ηθοποιοί βγαίνουν για λίγο στην πίσω αυλή της θεατρικής αίθουσας για να εντάξουν τις ακακίες στη δράση. Με την ίδια παιγνιώδη διάθεση εξάλλου αναπλάθουν τις επιστολές που θα μπορούσε να είχε στείλει η Οφηλία στον καλό της («Πρέπει να σ΄ αφήσω τώρα, έχουμε να ετοιμάσουμε τα πράγματα του Λαέρτη για τη Γαλλία») ή ονειρεύονται ένα εντελώς διαφορετικό, ρόδινο τέλος στη σχέση των εραστών, που τους θέλει να γυρνάνε τον κόσμο μαζί και να πεθαίνουν αγαπημένοι στα βαθιά γεράματα.

>>>> Κινητήρας Στούντιο, Ερεχθείου 22, Ακρόπολη. Τηλέφωνο: 210 9248328.

«Μέσα» στο σπίτι

Εξι ώρες παράσταση χωρίς αρχή, µέση, τέλος. Μπορείς να δεις όσο θέλεις, να καθήσεις όπου θέλεις, να βγεις και να επιστρέψεις όσες φορές θέλεις. «Μέσα» είναι ο τίτλος της νέας δηµιουργίας του ∆ηµήτρη Παπαϊωάννου. Πρόκειται για ένα έργο που θα γεννηθεί από τη συνάντηση δύο συνθηκών: µιας παράστασης που συµβαίνει αδιάλειπτα και µιας κατάστασης θεατών που έρχονται, φεύγουν και αλλάζουν θέση µέσα στο θέατρο όποτε επιθυµούν. Ενα υπνοδωµάτιο στο κέντρο του «Παλλάς» µετατρέπει τον ιδιωτικό χώρο σε δηµόσιο. Ενα θέατρο στο κέντρο της πόλης ανοίγει τις πόρτες του στο κοινό και προτείνει στον θεατή να δει τη σχέση του µε το θέαµα σαν ενατένιση τοπίου. Ενα τοπίο απλών, καθηµερινών, ιδιωτικών κινήσεων σε αυτό το εκτεθειµένο σε κοινή θέα δωµάτιο. Το «Μέσα» αντιµετωπίζει το θέατρο σαν εκθεσιακό χώρο, το έργο σαν έκθεµα και προτείνει στον θεατή τον ρόλο του επισκέπτη. Στη σκηνή 30 ερµηνευτές επί έξιώρες αναβιώνουν τις συνθέσειςτης παράστασης ενώ υπάρχει ανοιχτή µια θέση στο έργο καθηµερινά για όποιον από τους θεατές γοητευτείαπό την κατάσταση και θελήσει να επιστρέψει παίρνοντας µέρος. Η σύλληψη και η σκηνοθεσία είναι του ∆ηµήτρη Παπαϊωάννου ενώ ο Κ. Βήτα συνθέτει τα µουσικά τοπία. Ο σκηνικός σχεδιασµός είναι των ∆ηµήτρη Θεοδωρόπουλου και Σοφίας Ντώνα. Στο θέατρο «Παλλάς» (Βουκουρεστίου 5, τηλ. 210-3213.100) στις 17.30. Εισιτήρια: 15 (ηµέρας /µισή τιµή), 32 (ηµέρας), 45 (πολλαπλό) ευρώ.

INFO: «Μέσα» είναι ο τίτλος της νέας δηµιουργίας του Δηµήτρη Παπαϊωάννου που παρουσιάζεται στο θέατρο «Παλλάς» (Βουκουρεστίου 5, τηλ. 210-3213.100) στις 17.30. Εισιτήρια: 15 (ηµέρας / µισή τιµή), 32 (ηµέρας), 45 (πολλαπλό) ευρώ.

Τζουλιάνο Μερ Καμίς: Πέθανε για το θέατρο και την ελευθερία

"Ανθρωπο που πέθανε για το θέατρο" χαρακτήρισε η βρετανική Guardian τον Τζουλιάνο Μερ Καμίς, τον αραβοϊσραηλινό σκηνοθέτη και ηθοποιό, η δολοφονία του οποίου συγκλόνισε τόσο την παλαιστινιακή όσο και την ισραηλινή κοινωνία.

Ο Τζουλιάνο Μερ Καμίς υπήρξε ένας καλλιτέχνης και ακτιβιστής που είχε αφιερώσει τη ζωή του στον αγώνα για ελευθερία. Αυτό άλλωστε ήταν και το όνομα του θεάτρου που είχε ιδρύσει το 2006 στον προσφυγικό καταυλισμό της Τζενίν, στη Δυτική Όχθη, έξω από το οποίο πυροβολήθηκε από άγνωστο στις 4 Απριλίου: "Θέατρο της Ελευθερίας"...

Γεννημένος το 1958 στη Ναζαρέτ, από Εβραία μητέρα και Παλαιστίνιο πατέρα, στελέχη και οι δύο του Κ.Κ. Ισραήλ, έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή του στον κινηματογράφο το 1984, στο φιλμ Η μικρή τυμπανίστρια, του Τζ. Ρόι Χιλ, ένα θρίλερ για την αραβοϊσραηλινή διαμάχη στο οποίο πρωταγωνιστούσε η Νταϊάν Κίτον.

Συνεργάστηκε σε πολλές ταινίες του Ισραηλινού σκηνοθέτη Άμος Γκιτάι, ενώ το 2003 σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία, Τα παιδιά της Άρνα (αυτό ήταν το όνομα της μητέρας του). Το 2006 ίδρυσε το "Θέατρο της Ελευθερίας", μέσα από το οποίο οι νεαροί Παλαιστίνιοι μπορούσαν να απελευθερώσουν καλλιτεχνικές ανησυχίες και φόβους... Η ίδρυση του θεάτρου, στην οποία συμμετείχε και ο πρώην ηγέτης της αντιστασιακής οργάνωσης των Μαρτύρων του Αλ-Ακσα στην Τζενίν, Ζαχαρίας Ζουμπέιντι, είχε προκαλέσει πολλές αντιδράσεις, ενώ και τα έργα που ανέβαζε πολλές φορές θεωρούνταν προκλητικά για τα ισλαμικά ήθη (η συνύπαρξη ανδρών και γυναικών στη σκηνή, η ερμηνεία του ρόλου του γουρουνιού από τη Φάρμα των ζώων κ.λπ.)

Τις έρευνες για τη δολοφονία του Μερ Καμίς ανέλαβαν οι υπηρεσίες της Παλαιστινιακής Αρχής, ενώ ως ύποπτος φέρεται ένα πρώην μέλος των προσκείμενων στη Φατάχ Ταξιαρχιών των Μαρτύρων του Αλ-Ακσα. Από τη μεριά του, ο συνιδρυτής του θεάτρου Ζ. Ζουμπέιντι δήλωσε ότι η δολοφονία υπήρξε "μια οργανωμένη ενέργεια, όχι αποτέλεσμα οργής για τις δραστηριότητες του θεάτρου. Υπήρξε μια ηθελημένη πράξη κάποιου κράτους ή οργάνωσης". Τέλος, ο σκηνοθέτης Άμος Γκιτάι δήλωσε ότι "άνθρωποι ριζοσπαστικοί σαν τον Τζουλιάνο προσπαθούν με το ίδιο τους το κορμί να γεφυρώσουν από το χάσμα του μίσους".

Τελετές για τον Τζουλιάνο Μερ Καμίς έγιναν την Πέμπτη τόσο στο αραβικό θέατρο "Αλ Μινταν" στη Χάιφα, όπου εκτέθηκε η σορός του, όσο και στο "Θέατρο της Ελευθερίας" στην Τζενίν. [Η ΑΥΓΗ: 12/04/2011]