Tuesday, March 20, 2012

ΠΕΤΕΡ ΣΤΑΙΝ - Δ. ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ Επίτιμοι διδάκτορες στη Φιλοσοφική


  • Ο Γερμανός θεατράνθρωπος Πέτερ Στάιν και ο Ελληνας σκηνογράφος Διονύσης Φωτόπουλος θα αναγορευτούν επίτιμοι διδάκτορες του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, στις 27 Μαρτίου.

Διονύσης Φωτόπουλος και Πέτερ Στάιν

Ο Γερμανός θεατράνθρωπος Πέτερ Στάιν και ο Ελληνας σκηνογράφος Διονύσης Φωτόπουλος θα αναγορευτούν επίτιμοι διδάκτορες του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, στις 27 Μαρτίου. Στα είκοσι χρόνια της λειτουργίας του, το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών έχει αναγορεύσει επίτιμους διδάκτορες δημιουργούς με υψηλό κύρος και καλλιτεχνικό έργο. Στην τελετή που θα γίνει στη Μεγάλη Αίθουσα του κεντρικού κτιρίου του Πανεπιστημίου Αθηνών (Πανεπιστημίου 30), θα προσφωνήσουν τους τιμώμενους οι πρυτανικές αρχές, οι ομότιμοι καθηγητές του Τμήματος Σπύρος Ευαγγελάτος, ακαδημαϊκός, και ο Αγγελος Δεληβορριάς, διευθυντής του Μουσείου Μπενάκη, και ο πρόεδρος του Τμήματος, Πλάτων Μαυρομούστακος. Με ενδιαφέρον αναμένονται οι ομιλίες των ίδιων των Πέτερ Στάιν και Διονύση Φωτόπουλου.

ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ «Περί ζώων» από επτά άνδρες και μία γυναίκα


  • Με θέμα το εμπόριο γυναικείας σάρκας, το έργο της νομπελίστριας Ελφρίντε Γέλινεκ που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα

Στο πρώτο μέρος του έργου της Ελφρίντε Γέλινεκ βρίσκουμε τον μονόλογο μιας γυναίκας (Βίκυ Βολιώτη) που οδηγήθηκε σ’ αυτό το κύκλωμα από έρωτα. «Ο Ερωτας είναι ένα συγκεκριμένο είδος εξάρτησης», λέει..
Στο πρώτο μέρος του έργου της Ελφρίντε Γέλινεκ βρίσκουμε τον μονόλογο μιας γυναίκας (Βίκυ Βολιώτη) που οδηγήθηκε σ’ αυτό το κύκλωμα από έρωτα. «Ο Ερωτας είναι ένα συγκεκριμένο είδος εξάρτησης», λέει...
Εργο βαθιά πολιτικό, που ξεπερνάει τα όρια της θεματολογίας του, δηλαδή το τράφικινγκ γυναικείας σάρκας, καθώς τοποθετεί ένα αδυσώπητο μεγεθυντικό φακό ανάμεσα στον θεατή και την κοινωνία που τον περιβάλλει, είναι το «Περί Ζώων» της Ελφρίντε Γέλινεκ.
Το έργο, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στο «Θέατρο Τέχνης» της οδού Φρυνίχου, σε σκηνοθεσία Κ. Αλέξη Αλάτση, μας αφορά ιδιαίτερα: σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες η Ελλάδα καταλαμβάνει μια από τις πρώτες θέσεις στη λίστα των ευρωπαϊκών χωρών με υψηλά ποσοστά στο εμπόριο γυναικών.
Το θεατρικό έργο «Περί Ζώων» (2007) της Αυστριακής συγγραφέως Ελφρίντε Γέλινεκ (Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 2004) είχε σαν αφορμή ένα ρεπορτάζ του βιεννέζικου περιοδικού «Φάλτερ», στο οποίο ο δημοσιογράφος Φλοριάν Κλινκ αποκάλυπτε το σκάνδαλο του τράφικινγκ γυναικών από ένα γραφείο συνοδών πολυτελείας της Βιέννης.
Στο ρεπορτάζ δημοσιευόταν μέρος των πρωτοκόλλων παρακολούθησης της αστυνομίας με συνομιλίες μεταξύ προαγωγών και πελατών. Αυτά τα πρωτόκολλα πήρε στα χέρια της η Γέλινεκ και τα μετέτρεψε σ' ένα ιδιόμορφο μάγμα γλώσσας, σ' έναν καταρράκτη λόγου που ξεσκεπάζει τη δυτική κοινωνία του ακραίου καπιταλισμού.

Οι Χαλασοχώρηδες του Παπαδιαμάντη ανεβαίνουν στη σκηνή

ΘΕΑΤΡΟ «ΑΛΚΜΗΝΗ» Το 1892 (έναν χρόνο πριν από την πτώχευση του ΄93) δημοσιεύεται στην εφημερίδα «Ακρόπολη» το διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη «Οι Χαλασοχώρηδες».
Ψηφοφόροι και ψηφοθήρες περιμένουν τις εκλογές στους «Χαλασοχώρηδες»
Ψηφοφόροι και ψηφοθήρες περιμένουν τις εκλογές στους «Χαλασοχώρηδες»
Η ιστορία διαδραματίζεται στο νησί την τελευταία εβδομάδα βουλευτικών εκλογών. Ο Παπαδιαμάντης σατιρίζει τα πολιτικά και εκλογικά ήθη της εποχής και προβάλλει τις παθογένειες του νέου ελληνικού κράτους. Παρουσιάζει με κωμικό τρόπο την αναστάτωση και τον εκφυλισμό της τοπικής κοινωνίας τις ημέρες των εκλογών. Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί. Υπάρχουν απλώς άνθρωποι που συμμετέχουν σ' ένα παιχνίδι ανταγωνισμού και επιβίωσης. Ψηφοφόροι και ψηφοθήρες έχουν μπροστά τους λίγες μέρες για να κερδίσουν όσα περισσότερα μπορούν... Το 2012, μέσα στη σύγχυση που όλοι βρισκόμαστε, αναζητάμε τις κοινές μας ιστορίες. Στοχαζόμαστε, μιλάμε, συμμετέχουμε πολιτικά. Οι «Χαλασοχώρηδες» βρίσκουν επίκαιρα πατήματα.

Η ΚΑΡΦΙΤΣΑ ΤΗΣ ΜΕΛΙΝΑΣ ΣΤΗ ΜΑΡΙΑ ΚΙΤΣΟΥ

Βραβείο για τα «Ορφανά».  «Ελπίζω να δικαιώσω τον σκοπό για τον οποίο έγινα ηθοποιός», είπε η νικήτρια στην απονομή που έγινε χθες το βράδυ
Η Μαρία Κίτσου με δάκρυα στα μάτια παρέλαβε το Βραβείο Μελίνα Μερκούρη από τη Μανουέλα Παυλίδου
Η Μαρία Κίτσου με δάκρυα στα μάτια παρέλαβε το Βραβείο Μελίνα Μερκούρη από τη Μανουέλα Παυλίδου
«Είναι μεγάλη τιμή. Ευχαριστώ από την καρδιά μου την κριτική επιτροπή που πίστεψε σε μένα. Ελπίζω να τους βγάλω ασπροπρόσωπους και να δικαιώσω τον σκοπό για τον οποίο έγινα ηθοποιός». Η Μαρία Κίτσου με δάκρυα στα μάτια παρέλαβε το «Θεατρικό Βραβείο Μελίνα Μερκούρη» 2010-2011, από τα χέρια της Μανουέλας Παυλίδου (η περσινή νικήτρια του θεσμού, Λουκία Μιχαλοπούλου, απουσίαζε, γιατί έπαιζε σε παράσταση), την αγαπημένη καρφίτσα της Μελίνας Μερκούρη.

ΝΙΚΟΣ ΒΑΣΤΑΡΔΗΣ Εβαλε Θεμέλιο στο θέατρο

  • Ο δάσκαλος και πρωταγωνιστής άφησε την τελευταία του πνοή το βράδυ της Κυριακής στο Σισμανόγλειο Νοσοκομείο σε ηλικία 87 ετών
Πρωταγωνιστής του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, με παρουσία και φωνή επιβλητική, ο Νίκος Βασταρδής «έφυγε» από κοντά μας σε ηλικία 87 ετών. Αφησε την τελευταία του πνοή το βράδυ της Κυριακής στο Σισμανόγλειο Νοσοκομείο. Τους τελευταίους μήνες η υγεία του ήταν επιβαρημένη εξαιτίας ενός ατυχήματος, ενώ μέχρι πριν από οκτώ μήνες ήταν υγιέστατος και δίδασκε στη σχολή του. Γιατί ο Νίκος Βασταρδής, πατέρας της ηθοποιού και σεναριογράφου Αννας Ανδριανού, υπήρξε κυρίως δάσκαλος. Είκοσι χρόνια από το «Θεμέλιο» πέρασαν δεκάδες ηθοποιοί, ενώ νωρίτερα δίδασκε υποκριτική και στη σχολή του Γιώργου Θεοδοσιάδη.
Ο Νίκος Βασταρδής γεννήθηκε στον Πειραιά την 1η Μαΐου του 1924 και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης-Καρόλου Κουν. Παρέμεινε κοντά στον δάσκαλό του και πρωτοεμφανίστηκε το 1942 στην «Αγριόπαπια» του Ιψεν. Μετά το Θέατρο Τέχνης συνεργάστηκε με το Θέατρο του Λαού (1944) και τους Ενωμένους Καλλιτέχνες (1945-1946). Το 1947 συμμετείχε στον θίασο του Γιώργου Παππά και το 1948 στον θίασο Βασίλη Λογοθετίδη. Στη συνέχεια στράφηκε προς το μουσικό θέατρο, όπου εργάστηκε για αρκετά χρόνια. Το 1953, μάλιστα, συγκρότησε δικό του θίασο οπερέτας, ενώ το 1955 ανέβασε διάφορες επιθεωρήσεις. Το 1956 επιστρέφει στην πρόζα και ερμηνεύει τον Βοναπάρτη στο έργο του Τσβάιχ «Του φτωχού τ' αρνί» με τον θίασο Τζ. Καρούσου - Μαίρης Λεκκού.
Από το 1958 μέχρι το 1962 συνεργάστηκε με το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο του Μ. Κατράκη και από το 1962 μέχρι το 1964 συμμετείχε στον θίασο Ελσας Βεργή. Το 1965, ως συνθιασάρχης με τον Κατράκη και τη Βεργή, περιόδευσε στην Ευρώπη παρουσιάζοντας αρχαίες τραγωδίες. Την περίοδο 1965-1966 έγινε συνθιασάρχης με τον Κ. Ρηγόπουλο και την Κάκια Αναλυτή, ενώ στη συνέχεια πρωταγωνίστησε σε πολλές παραστάσεις. Το 1973 περιόδευσε με προσωπικό θίασο στις επαρχιακές πόλεις. Το 1982 ίδρυσε το θέατρο «Θεμέλιο», στην οδό Λέσβου, όπου σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε σε πολλά έργα.
Στην τηλεοπτική σειρά «Πορφύρα και αίμα», όπου υποδύθηκε τον Ρωμανό Διογένη δίπλα στη βασίλισσα Ευδοκία της Βούλας Ζουμπουλάκη.
Στην τηλεοπτική σειρά «Πορφύρα και αίμα», όπου υποδύθηκε τον Ρωμανό Διογένη δίπλα στη βασίλισσα Ευδοκία της Βούλας Ζουμπουλάκη.
Η παρουσία του στον κινηματογράφο δεν υπήρξε τόσο σημαντική («Χωρίς συνείδηση», «Ιπποκράτης και Δημοκρατία», «Παύλος Μελάς» κ.ά.), αλλά στη δεκαετία του 1970 η στροφή του προς την τηλεόραση υπήρξε άκρως επιτυχημένη σε σειρές όπως οι «Εν τούτω νίκα», «Ανακριτικό γραφείο» και κυρίως η «Πορφύρα και αίμα», όπου υποδύθηκε τον Ρωμανό Διογένη δίπλα στη βασίλισσα Ευδοκία της Βούλας Ζουμπουλάκη. Είχε μεταφράσει και διασκευάσει θεατρικά έργα και είχε γράψει το βιβλίο «Θυμάμαι ιστορίες μέσα κι έξω από την αυλαία». Η κηδεία του έχει προγραμματιστεί για σήμερα, στις 3 μ.μ., στο Νεκροταφείο Χαλανδρίου.
Με τη Νόρα Βαλσάμη
Με τη Νόρα Βαλσάμη
«Ο Νίκος Βασταρδής υπήρξε ένας σημαντικός Δάσκαλος του ελληνικού Θεάτρου. Υπηρέτησε σε όλη του σχεδόν τη ζωή την Τέχνη του με ήθος, συνέπεια και μεγάλη αγάπη για τους νέους ανθρώπους, σε πολλούς από τους οποίους μεταλαμπάδευσε γενναιόδωρα τη γνώση και την εμπειρία του» δήλωσε ο υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού, Παύλος Γερουλάνος, πληροφορούμενος τον θάνατο του Νίκου Βασταρδή.
ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΚΑΡΑΛΗ, ΕΘΝΟΣ, 20/3/2012

Η «Αrs moriendi» στο Τελλόγλειο

Η θεατρική ομάδα «Ars Moriendi» παρουσιάζει στο Τελλόγλειο τηνperformance «Κατάλογοι.14 – Πένθη» που βασίζεται στο ομώνυμο σκληρό και άκρως ποιητικό κείμενο του Δημήτρη Δημητριάδη. Το έργο του Δημητριάδη είναι ένας στοχασμός πάνω στην ποίηση και τη ματαιότητα της ζωής που μιλάει για την πίστη, την αγωνία και το θάνατο. Η παράσταση της «Ars Moriendi» θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 21 Μαρτίου, στις 19.30 το βράδυ, στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών Α.Π.Θ. και εντάσσεται στο πλαίσιο του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης. Θα ακολουθήσει συζήτηση με το συγγραφέα Δημήτρη Δημητριάδη και τους συντελεστές της παράστασης.
Όπως αναφέρει στο σκηνοθετικό της σημείωμα η Πηνελόπη Χατζηδημητρίου «στους Καταλόγους. 14, η γλώσσα της ποίησης του Δημητριάδη προσπαθεί να βρεθεί στο ύψος του σώματος όταν αυτό κατεβαίνει στο έσχατο βάθος. Η γλώσσα αυτή παλεύει να συγκρατήσει ό,τι λίγο-λίγο χάνεται μέσα στο χώμα. Οι λέξεις του Δημητριάδη πενθούν όχι μόνο την σταδιακή εξαφάνισή του σώματος στο ασώματο τίποτα αλλά και την απόσταση που όλο μακραίνει ανάμεσα στο σώμα και στο σώμα...».

  • Who is who
Η Ομάδα Θεάτρου «Ars Μoriendi» δημιουργήθηκε τον Ιανουάριο του 2007 από τον Θάνο Νίκα και την Πηνελόπη Χατζηδημητρίου. Στελεχώθηκε από νέους καλλιτέχνες της Θεσσαλονίκης, οι οποίοι προέρχονται κυρίως από το χώρο του θεάτρου και του χορού.
Από το Νοέμβριο του 2007 μέχρι τον Μάιο του 2011, στεγάστηκε στo δικό της στούντιο. Έχει παρουσιάσει τις παραστάσεις Οδυσσέας του Δημήτρη Δημητριάδη, Περιγραφή Εικόνας του Heiner Μüller, Περιγραφή Εικόνας-Εκδοχή Β΄ του Heiner Μüller, Οδυσσέας και κάτι, βασισμένη στην τριλογία Ομηριάδα του Δημήτρη Δημητριάδη και Φαίδρας Τόπος, μια σύνθεση από τους Κρήτες του Ευριπίδη.
Τον Οκτώβριο του 2011, συμμετείχε στην Απογραφή Πληθυσμού των Δημητρίων, με την παράσταση Πεθαίνω σαν Χώρα του Δημήτρη Δημητριάδη. Στόχος της ομάδας είναι να λειτουργήσει ως ένας χώρος έρευνας και δημιουργίας που θα προσφέρει εναλλακτικές αναγνώσεις έργων της ελληνικής και της ξένης δραματουργίας.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
  • Τίτλος: Κατάλογοι. 14 – Πένθη
  • Συγγραφέας: Δημήτρης Δημητριάδης
  • Σκηνοθεσία: Πηνελόπη Χατζηδημητρίου
  • Σκηνική εγκατάσταση & φωτισμοί: Θάνος Νίκας
  • Παίζουν: Ειρήνη Καλογηρά, Θάνος Νίκας

ΧΡΗΣΙΜΑ
  • Ημερομηνία: Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012
  • Ώρα: 19.30
  • Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών Α.Π.Θ., Αγ. Δημητρίου 159 Α, Θεσσαλονίκη, τηλ.             2310 991377 begin_of_the_skype_highlighting            2310 991377      end_of_the_skype_highlighting      ,             2310 247111 begin_of_the_skype_highlighting            2310 247111      end_of_the_skype_highlighting      
  • Είσοδος ελεύθερη

Monday, March 19, 2012

«Περί ζώων» και ανθρώπων


Η Βίκυ Βολιώτη πρωταγωνιστεί στο έργο της Ελφρίντε Γέλινεκ, «Περί ζώων», που παρουσιάζεται στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν.
Το βαθιά πολιτικό έργο της Ελφρίντε Γέλινεκ, «Περί ζώων», το οποίο πραγματεύεται τη διακίνηση γυναικείας σάρκας, ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σήμερα - Δευτέρα 19 Μαρτίου- στις 9.15 το βράδυ, στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν. Το έργο είναι ιδιαίτερα επίκαιρο - αφού σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, η Ελλάδα καταλαμβάνει μια από τις πρώτες θέσεις στη λίστα των ευρωπαϊκών χωρών με υψηλά ποσοστά στο εμπόριο γυναικών- και φέρνει τον θεατή αντιμέτωπο με την κοινωνία που τον περιβάλλει.

«Η Χρυσή πόλη» στο «Αμαλία»


Το έργο «Η χρυσή πόλη» γράφτηκε από την Δανάη Τανίδου ειδικά γι’ αυτήν την παράσταση και ανεβαίνει στο πλαίσιο των καλλιτεχνικών δράσεων που αφιερώνει το θέατρο στην ιστορία και τον πολιτισμό της Θεσσαλονίκης, για τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της πόλης. 
Πρόκειται για μια παράσταση εμπνευσμένη από την ιστορία των Εβραίων της Θεσσαλονίκης, συμπαραγωγή της Πειραματικής Σκηνής της «Τέχνης» και της θεατρικής ομάδας «Παπαλάνγκι» και κάνει πρεμιέρα απόψε, Πέμπτη 15 Μαρτίου, στις 21.00 στο θέατρο «Αμαλία».

Γεράσιμος Γεννατάς: «Το χαράτσι της βαθιάς πνευματικής μας άγνοιας»


ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΧΑΪΔΩ ΣΚΑΝΔΥΛΑ, Κυριακή, 18 Μαρτίου 2012 | ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Ούτε ένα ούτε δύο κοστούμια αλλάζουν επί σκηνής ο Γεράσιμος Γεννατάς και ο Αντώνης Λουδάρος στην κωμωδία του Τζον Λούντλαμ «Η κατάρα της Ιρμα Βεπ» που φιλοξενείται αυτές τις μέρες στο θέατρο «Εγνατία». Ο Γεράσιμος Γεννατάς μίλησε στον «ΑτΚ» για την κατάρα των... πολιτικών αυτής της χώρας και φυσικά τη θεατρική παράσταση στην οποία πρωταγωνιστεί.
Πώς είναι δυνατόν δύο ηθοποιοί μέσα σε μιάμιση, δύο ώρες να αλλάζουν... 57 κοστούμια και ισάριθμους ρόλους; 
Το να αλλάζεις πολλούς ρόλους είναι σαν να έχεις πολλούς φίλους και πρέπει να τους προλάβεις όλους. Ισως ξεχνάς λίγο αυτό το τεράστιο «εγώ» που κατοικεί εντός μας και μας κατατρώει, ειδικά εμάς τους «καλλιτέχνες» που θέλουμε να νομίζουμε ότι είμαστε ξεχωριστοί. Ξεχωριστοί είναι οι άνθρωποι που προσπαθούμε να υποδυθούμε. Πιστέψτε με, όμως, είναι ευκολότερο από το να αλλάξουμε αυτούς που μας κυβερνούν.

ΣΤΟ ΙΔΡΥΜΑ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗ «Ονειρα» με νεράιδες του Σαίξπηρ

Πλάσματα του μύθου και της φαντασίας ζωντανεύουν στη σκηνή από την ομάδα «Αρένα» με μαγευτικές μελωδίες από αιθερόφωνο

Φαντάσματα, νεράιδες, μάγισσες, λυκάνθρωποι συνθέτουν ένα σύμπαν, όπου το όνειρο περιπλέκεται με την αληθινή ζωή
Φαντάσματα, νεράιδες, μάγισσες, λυκάνθρωποι συνθέτουν ένα σύμπαν, όπου το όνειρο περιπλέκεται με την αληθινή ζωή 
Ονειρα και φαντάσματα δια χειρός Σαίξπηρ. Ενα πρωτότυπο θέαμα, βασισμένο επάνω στις ονειρικές σκηνές και στις σκηνές φαντασμάτων των έργων του κορυφαίου δραματουργού, τα «Ονειρα (Are we such stuff as dreams are made on?)», παρουσιάζει η ομάδα «Αρένα» στο «Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης», έως τις 24 Απριλίου. Πρόκειται για μια επιλογή ονείρων αλλά και παραισθήσεων από τα πολιτικά έργα του Σαίξπηρ. Κάτω από αυτό το συγκεκριμένο θεματικό πρίσμα, τα όνειρα και τα φαντάσματα που συναντάμε σε πέντε κορυφαία ιστορικά δράματα και τραγωδίες του Σαίξπηρ -«Αμλετ», «Ιούλιος Καίσαρας», «Κυμβελίνος», «Μακμπέθ», «Ριχάρδος ΙΙΙ»- ζωντανεύουν στη σκηνή, όχι μόνο ως εσώτερα ψυχολογικά τοπία των ηρώων, αλλά και ως σύμβολα και φορείς αρχετύπων, όπως επίσης και ως κοινοί τόποι του συλλογικού ασυνείδητου. Πλάσματα του μύθου και της φαντασίας του συγγραφέα, όπως φαντάσματα, νεράιδες, μάγισσες, λυκάνθρωποι, ακέφαλα σώματα, συνθέτουν ένα σύμπαν μαζί με τους ήρωες, όπου το όνειρο περιπλέκεται με την αληθινή ζωή, ενώ χάνονται τα όρια μεταξύ τους. Αυτό είναι το δεύτερο εγχείρημα της Ομάδας Αρένα επάνω στον Σαίξπηρ, μετά την παράσταση «Τίτος Ανδρόνικος».

ΑΠΟ ΤΗ ΛΥΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ «Μποέμ» σε μία... βαλίτσα

Η θρυλική όπερα του Τζάκομο Πουτσίνι που εξιστορεί τον έρωτα ενός ποιητή και μιας ράφτρας ταξιδεύει στις γειτονιές της Αθήνας με ελεύθερη είσοδο για το κοινό


Η Eλενα Κελεσίδη στην «Μποέμ», τη θρυλική όπερα του Τζάκομο Πουτσίνι που μιλά για τον έρωτα ανάμεσα στον ποιητή Ροντόλφο και τη ράφτρα Μιμή
Η Eλενα Κελεσίδη στην «Μποέμ», τη θρυλική όπερα του Τζάκομο Πουτσίνι που μιλά για τον έρωτα ανάμεσα στον ποιητή Ροντόλφο και τη ράφτρα Μιμή 


Εχουν χωρέσει την όπερα σε μία... βαλίτσα και την ταξιδεύουν! Με τους τραγουδιστές της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, η «Οπερα της Βαλίτσας» βγαίνει εκτός του θεάτρου «Ολύμπια» και ταξιδεύει στις γειτονιές της Αθήνας. Η δεύτερη παραγωγή της «Οπερας της Βαλίτσας» είναι η θρυλική όπερα «Μποέμ» του Τζάκομο Πουτσίνι, όπερα που αφορά τον έρωτα ανάμεσα στον ποιητή Ροντόλφο και τη ράφτρα Μιμή. Η «Μποέμ» ξεκινάει το ταξίδι της από την «Τεχνόπολη» του Δήμου Αθηναίων [Αίθουσα «Αγγελος Σικελιανός», Κτίριο («Δ4»), Πειραιώς 100, Γκάζι], στις 21 (και 27) του μήνα και συνεχίζει στις 29 στο «Πολιτιστικό Κέντρο Γκράβας». Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη.

ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ «ΤΖΕΝΗ ΚΑΡΕΖΗ» «Πικροδάφνες» για τέσσερις

Καζάκος, Μόρτζος, Καρατζογιάννης και Καληώρας επιστρέφουν έπειτα από δέκα χρόνια στην πολιτική κωμωδία των Κεχαΐδη - Χαβιαρά


Οι «Δάφνες και πικροδάφνες» των Δημήτρη Κεχαΐδη - Ελένης Χαβιαρά επιστρέφουν την Πέμπτη, μετά μια δεκαετία, στη σκηνή του θεάτρου «Τζένη Καρέζη» ακριβώς με τους ίδιους ηθοποιούς
Οι «Δάφνες και πικροδάφνες» των Δημήτρη Κεχαΐδη - Ελένης Χαβιαρά επιστρέφουν την Πέμπτη, μετά μια δεκαετία, στη σκηνή του θεάτρου «Τζένη Καρέζη» ακριβώς με τους ίδιους ηθοποιούς 
Μία «πολιτική κωμωδία σπαρταριστής επικαιρότητας» και «από τα σημαντικότερα της νεοελληνικής δραματουργίας», το «Δάφνες και πικροδάφνες» των Δημήτρη Κεχαΐδη - Ελένης Χαβιαρά, επιστρέφει, μετά μια δεκαετία, στη σκηνή του θεάτρου «Τζένη Καρέζη» ακριβώς με τους ίδιους ηθοποιούς: Κώστα Καζάκο, Γιάννη Μόρτζο, Γιάννη Καρατζογιάννη και Θάνο Καληώρα.

Η «διαχρονικότητα» του έργου είναι αυτή που το ξαναφέρνει στο προσκήνιο, σύμφωνα με τον Γιάννη Μόρτζο, σκηνοθέτη της παράστασης, που κάνει πρεμιέρα την Πέμπτη. «Στην Ελλάδα του 2012, στην Ελλάδα της κρίσης, των πολιτικών ανακατατάξεων και αναταραχών, οι ''Δάφνες και πικροδάφνες'' παραμένουν πάντα ένα έργο ζωντανό και επίκαιρο».

27 Μαρτίου 2012: Μήνυμα Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου

Ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου καθιερώθηκε το 1962 από το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου (Δ.Ι.Θ.). Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 27 Μαρτίου από την παγκόσμια θεατρική κοινότητα. Το Εκτελεστικό Συμβούλιο του Δ.Ι.Θ. επιλέγει κάθε φορά μια διεθνώς αναγνωρισμένη προσωπικότητα του θεάτρου από μια χώρα-μέλος του για να γράψει μήνυμα, το οποίο διαβάζεται σε όλα τα θέατρα και μεταδίδεται από τα Μ.Μ.Ε σε όλον τον κόσμο. Το μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου έχουν γράψει μεταξύ άλλων οι: Ζαν Κοκτώ, Άρθουρ Μίλλερ, Λώρενς Ολίβιε, Ζαν Λουί Μπαρώ, Πήτερ Μπρουκ, Πάμπλο Νερούδα, Ευγένιος Ιονέσκο, Λουκίνο Βισκόντι, Μάρτιν Έσλιν, Ιάκωβος Καμπανέλλης, Αριάν Μνουσκίν, Ρομπέρ Λεπάζ, Αουγκούστο Μποάλ, Τζούντι Ντεντς κ.ά. Φέτος το μήνυμα έγραψε ο Αμερικανός ηθοποιός, παραγωγός, σεναριογράφος, συγγραφέας και σκηνοθέτης John Malkovich. Το μήνυμα της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου διαβάζεται σε κάθε θέατρο πριν από την παράσταση της 27ης Μαρτίου.
  • ΜΗΝΥΜΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΗΜΕΡΑΣ ΘΕΑΤΡΟΥ από τον Τζον Μάλκοβιτς
Είναι τιμή μου που το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου της Ουνέσκο μου ζήτησε να χαιρετίσω την 50η επέτειο της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου. Θα απευθυνθώ σύντομα στους συνάδελφους του θεάτρου, φίλους και συντρόφους. Μακάρι η δουλειά σας να είναι πειστική και αυθεντική. Μακάρι να είναι βαθιά, συγκινητική, στοχαστική και μοναδική. Μακάρι να μας βοηθά να στοχαζόμαστε τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος και μακάρι αυτός ο στοχασμός να είναι ευλογημένος με θάρρος, ειλικρίνεια, ανυποκρισία και χάρη.
Μακάρι να είστε σε θέση να ξεπερνάτε τις αντιξοότητες, τη λογοκρισία, τη φτώχεια και το μηδενισμό, αφού είναι σχεδόν βέβαιο ότι πολλοί από εσάς θα είστε υποχρεωμένοι να το κάνετε. Μακάρι να είστε ευλογημένοι με ταλέντο και αυστηρότητα για να μας διδάξετε πώς χτυπά η καρδιά σε όλη την πολυπλοκότητα της, και να έχετε την περιέργεια και την ταπεινότητα να το κάνετε έργο ζωής. Και μακάρι οι καλύτεροι από εσάς – γιατί μόνο οι καλύτεροι από εσάς, και μόνο σε εξαιρετικά σπάνιες και σύντομες στιγμές, – να καταφέρετε να διατυπώσετε το βασικότερο των ερωτημάτων: «Με ποιό τρόπο ζούμε;» Καλή τύχη!

John Malkovich

Πέθανε ο ηθοποιός Νίκος Βασταρδής σε ηλικία 88 ετών

Εφυγε από τη ζωή το βράδυ της Κυριακής, σε ηλικία 88 ετών, ο ηθοποιός Νίκος Βασταρδής.


Πέθανε ο ηθοποιός Νίκος Βασταρδής
Ο Νίκος Βασταρδής γεννήθηκε στον Πειραιά το 1924 και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης, του Κάρολου Κουν. Παρέμεινε κοντά στον δάσκαλό του και πρωτοεμφανίστηκε το 1942 στην Αγριόπαπια του Ίψεν.
Εως το 1944, εμφανίστηκε στα θεατρικά έργα: «Για ένα κομμάτι γης» του Κόντγουελ, όπου ερμήνευσε το ρόλο του Ντιούντ, «Στέλλα Βιολάντη» του Γρ. Ξενόπουλου, «Χαρούμενα νιάτα» του Πιζέ.
Μετά το «Θέατρο Τέχνης» συνεργάστηκε με το «Θέατρο του Λαού» και τους «Ενωμένους Καλλιτέχνες» (1945-1946), παίζοντας στον «Ιούλιο Καίσαρα» του Σαίξπηρ, στον «Μακρινό δρόμο» του Αρμπούζωφ και στο έργο του Μπ. Σω «Πάνω στα βράχια».
Το 1947 συμμετείχε στον θίασο του Γιώργου Παππά και το 1948 στον θίασο Βασίλη Λογοθετίδη.
Στη συνέχεια, στράφηκε προς το μουσικό θέατρο, όπου εργάστηκε για αρκετά χρόνια.