Μεταμορφώσεις μέσα στα όρια

• Σκηνοθεσία και ερμηνείες κρατούν την «Κατάρα της Ιρμα Βεπ» στην πλευρά της ποιότητας
• Του Σπυρου Παγιατακη, Η Καθημερινή, 22/1/2012 
• ΤΣΑΡΛΣ ΛΑΝΤΛΑΜ, Η κατάρα της Ιρμα Βεπ, σκην.: Κων. Αρβανιτάκης, Θέατρο Ροές 

 Τον φίλο μου τον Δημήτρη από την Κέρκυρα θα τον έλεγα Ελληνάρα. Ιδιος μ’ εκείνον τον Ελληνοαμερικανό πατέρα της νύφης στην ταινία «Γάμος α λα ελληνικά», βλέπει τα πάντα να έχουν τις ρίζες τους στην αρχαία Ελλάδα. Πρόσφατα είδαμε μαζί την κωμωδία η «Κατάρα της Ιρμα Βεπ» του Τσαρλς Λάντλαμ, όπου κατά τη διάρκεια της δράσης δύο άνδρες ηθοποιοί μεταμορφώνονται αστραπιαία και συνεχόμενα  σε πολλά και διάφορα πρόσωπα – συχνά φορώντας γυναικεία ρούχα. Για μια ακόμα φορά, ο Δημήτρης από τους Λάκωνες θριαμβολόγησε: «Είδες που σου ’λεγα! Σαν τον Πενθέα στις “Βάκχες” είναι! Σαν τον Μνησίλοχο στις “Θεσμοφοριάζουσες”». «Ενα λεπτό! Υπήρχαν πολύ νωρίτερα και οι Κινέζοι και οι Ινδοί, για να μη σου πω για την πιο πρόσφατή μας “Τούτσι” – ξένη αυτή ανάμεσα σε αμέτρητες αλλοδαπές τραβεστί. Και αν επιμένεις για εγχώριους “μεταμορφωτές” –όπως τους έλεγαν στον Μεσοπόλεμο– να σου πω για τα αστέρια της μεταμορφωτικής παρενδυτικής παράδοσης στη χρυσή επιθεώρησή μας, όπως ήταν ο Χριστοδούλου, ο Ροτζάιρον, οι αδελφοί Μάνου και άλλοι πολλοί». Στην παιγνιώδη σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Αρβανιτάκη, που δείχνει να βρέθηκε σε μεγάλα κέφια δουλεύοντας εδώ, όπως άλλωστε και ο Αντώνης Λουδάρος και ο Γεράσιμος Γεννατάς, οι οποίοι παίζουν οκτώ ρόλους αλλάζοντας πενήντα εφτά κοστούμια (στις οδηγίες του συγγραφέα αναφέρονται μόνο 35 αλλαξιές), το μυστήριο της Ιρμα Βεπ αποκαλύπτεται εύκολα. Είναι το όνομα της πρώτης –θανούσης– συζύγου του Βρετανού λόρδου Ελγκαρ Χίλκρεστ, και είναι αναγραμματισμός της λέξης βαμπίρ. Στην πλοκή αναμειγνύονται ακόμα λυκάνθρωποι, μούμιες, δράκουλες και μια «Ρεβέκκα» όπως τη φαντάστηκε ο Αλφρεντ Χίτσκοκ στην ταινία του, το 1940. Από την εποχή του Αριστοφάνη τέτοιου είδους μεταμορφώσεις είχαν στόχο τη μεγαλοποίηση και τη διακωμώδηση. Εννοείται ότι σε παρόμοιες παρενδύσεις υπάρχει πάντα η οσμή, η υποψία μιας σεξουαλικής ανατροπής, ενός φετιχισμού μιας ομοφυλόφιλης συμπεριφοράς. Ο ίδιος ο πολυγραφότατος συγγραφέας (1943 - 1987) ποτέ δεν κράτησε μυστικές τις ομοφυλόφιλες προτιμήσεις του και ήταν ο πρώτος που έπαιξε στο έργο του μαζί με τον σύντροφό του, Εβερετ Κουίντον. Επιστήμονες έχουν γράψει τόμους και τόμους για τους άνδρες που ντύνονται γυναίκες (το περίφημο cross-dressing), και τα εμβριθή συμπεράσματα που βγήκαν είναι πολλά και αντιφατικά. Πάντως, στη δική μας τη συγκεκριμένη περίπτωση, στην παράσταση που σκηνοθέτησε ο Κ. Αρβανιτάκης χάρη στην καλλιεργημένη του αισθητική και –το κυριότερο– χάρη στην εύστροφη και καλόγουστη ερμηνευτική σάτιρα των δύο πρωταγωνιστών, η παράσταση αποφεύγει τον μεγαλύτερό της κίνδυνο: να γίνει drag show. Γιατί ασφαλώς σε drag show εμφανίζονται κι εκεί άνδρες με γυναικεία, όμως το λεπτό σύνορο ανάμεσα στη χοντροκομμένη γελοιοποίηση και στο ψάξιμο ενός κωμικού χαρακτήρα από έναν ταλαντούχο ηθοποιό είναι μια «κόκκινη γραμμή» –για να μείνουμε στη σημερινή κοινωνικο-οικονομική ορολογία–, η οποία χωρίζει το φθηνό τέχνασμα από την υποκριτική ποιότητα. Δόξα τω Θεώ, στην ιντερνετικά ανεπτυγμένη εποχή που ζούμε, κάτι τέτοιο μπορεί να το διαπιστώσει κανείς ιδίοις όμμασι. Δείτε και συγκρίνετε για παράδειγμα στο YouTube αποσπάσματα από δύο αμερικανικές παραστάσεις της «Ιρμα Βεπ». Από τη μια μεριά χοντράδα (στο: http://www. youtube.com/watch?v=50vu6WDBKtA&feature=related), και από την άλλη απόλαυση (στο: http://www .youtube.com/watch?v=DlpjD2df7xk). Είναι η διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στον Αριστοφάνη και στις κακογραμμένες και κακοπαιγμένες σύγχρονες επιθεωρήσεις. Από την εποχή του Αριστοφάνη τέτοιου είδους μεταμορφώσεις είχαν στόχο τη μεγαλοποίηση και την υπερβολή στην κωμωδία. Η καλοδουλεμένη μετάφραση των Λάκη Λαζόπουλου, Ακη Σακελλαρίου, Κωνσταντίνου Αρβανιτάκη και Μαριλένας Παναγιωτοπούλου, τα γεμάτα εφέ σκηνικά της Λίλης Πεζανού, τα ευφάνταστα στην κωμικότητά τους κοστούμια της Κλερ Μπρέισγουελ, και το τόσο σημαντικό για την περίσταση μακιγιάζ του Αγγελου Μέντη προσφέρουν μια ποιότητα στο ψευτο-κωμικό υπόβαθρο της σάτιρας.

«ΑΙΩΝΙΑ ΕΙΡΗΝΗ» Το δίλημμα «ασφάλεια ή ελευθερία» στη σκηνή

Το δίλημμα «ασφάλεια ή ελευθερία», η επιλογή μεταξύ του καλού και του κακού, η ηθική και το τίμημά της απασχολούν τον Χουάν Μαγιόργκα, έναν από τους καταξιωμένους Ισπανούς θεατρικούς συγγραφείς των τελευταίων χρόνων (Κρατικό Βραβείο Θεάτρου 2009), στο έργο «Αιώνια Ειρήνη».

Το έργο του Χουάν Μαγιόργκα, που ξεκίνησε ως στοίχημα συγγραφής ενός έργου σχετικά με την τρομοκρατία, καταφέρνει να εξελιχθεί σε ένα από τα καλύτερα δείγματα γραφής του σύγχρονου ισπανικού θεάτρου

Το δίλημμα «ασφάλεια ή ελευθερία», η επιλογή μεταξύ του καλού και του κακού, η ηθική και το τίμημά της απασχολούν τον Χουάν Μαγιόργκα, έναν από τους καταξιωμένους Ισπανούς θεατρικούς συγγραφείς των τελευταίων χρόνων (Κρατικό Βραβείο Θεάτρου 2009), στο έργο «Αιώνια Ειρήνη».

Η «Αιώνια Ειρήνη» παρουσιάζεται από τις 23 του μήνα, στο θέατρο «Altera Pars», κάθε Δευτέρα και Τρίτη, για 12 παραστάσεις, από την ομάδα «Circle team».

Το έργο, που ξεκίνησε ως στοίχημα συγγραφής ενός έργου σχετικά με την τρομοκρατία, καταφέρνει να ξεφύγει από την τυποποίηση που έχει δημιουργηθεί από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και να εξελιχθεί σε ένα από τα καλύτερα δείγματα γραφής του σύγχρονου ισπανικού θεάτρου, διατηρώντας όμως τη δυνατότητα απεύθυνσης στο ευρύ κοινό. Εχει μεταφραστεί σε επτά γλώσσες και έχει παιχτεί σε έξι χώρες.

Τρεις σκύλοι πρόκειται να υποβληθούν σε τρεις δοκιμασίες, με έπαθλο το «λευκό περιλαίμιο» και την ευκαιρία να συμμετάσχουν ενεργά στον αγώνα εναντίον της τρομοκρατίας. Να βοηθήσουν στη δημιουργία ενός κόσμου ειρηνικού, χωρίς πολέμους, χωρίς σύνορα, έτσι ώστε κανένας άνθρωπος να μη νιώθει ξένος σε κανένα σημείο της γης.

Τι αξίες πρέπει να προσπεράσει όμως κάποιος για να βγει νικητής και τελικά υπάρχει υπέρτατο ιδανικό για χάρη του οποίου μπορούν να θυσιαστούν όλα όσα πιστεύουμε; Πόσο αιματηρός μπορεί να είναι ο δρόμος για την «αιώνια ειρήνη»;

Τη μετάφραση υπογράφει η Μαρία Χατζηεμμανουήλ, τη σκηνοθεσία ο Δημήτρης Ζωγραφάκης, τα σκηνικά/κουστούμια η Ελενα Χρηστούλη και τη μουσική ο Νίκος Καρίμαλης. Παίζουν: Δημήτρης Ζωγραφάκης, Mc Yinka (Μανώλης Αφολάνιο), Πατρίκιος Κωστής, Δημοσθένης Ξυλαρδιστός, Βασίλης Μήλιος.

ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ Με το «Τρομπόνι» του νεοέλληνα

Με το «Τρομπόνι» του Μάριου Ποντίκα περιοδεύει το Κλιμάκιο Μακεδονίας-Θράκης του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος.

Με το «Τρομπόνι» του Μάριου Ποντίκα περιοδεύει το Κλιμάκιο Μακεδονίας-Θράκης του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος.

Οι παραστάσεις σε σκηνοθεσία Δημήτρη Σακατζή ξεκινούν στη Λαϊκή Σκηνή της Μονής Λαζαριστών την Παρασκευή και μετά από περιορισμένο αριθμό παραστάσεων, το έργο θα συνεχιστεί με περιοδεία σε πόλεις της Βόρειας Ελλάδας.

Ο Πελοπίδας, «το καλύτερο τρομπόνι» μιας επαρχιακής μπάντας, η Ευτυχία που ονειρεύεται τη μεγάλη ζωή στην πρωτεύουσα, δύο άντρες «λάτρεις» της μουσικής και του γέλιου και ένα μέντιουμ μελλοντολόγος «στροβιλίζονται» στους ρυθμούς μιας μπάντας που παίζει χωρίς διαλείμματα.

To «Τρομπόνι» -έργο σταθμός- επίκαιρο όσο ποτέ, φανερώνει με εύστοχο και κωμικοτραγικό τρόπο μια αποκαλυπτική ψυχογραφία του νεοέλληνα σε κρίσιμες κοινωνικά στιγμές.

Τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι της Λίλας Καρακώστα, η μουσική του Θόδωρου Αμπατζή και παίζουν: Τάσος Πεζιρκιανίδης, Γιολάντα Μπαλαούρα, Βασίλης Σπυρόπουλος, Δημήτρης Κολοβός.

Οι «φλεγόμενες» ηρωίδες της Εστέρ Βιλάρ

«Από αγάπη πλέκεις πουλόβερ, γράφεις ποιήματα, θες να κάνεις παιδιά... Από ζήλια μπορείς να σκοτώσεις...Υπάρχει διαφορά δεν είναι έτσι;», γράφει η Εστέρ Βιλάρ στο έργο της, «Jalousie», που παρουσιάζεται Δευτερότριτα, στο θέατρο «Φούρνος», από σήμερα έως τις 28 Φεβρουαρίου, σε μετάφραση Θαλή Σταθόπουλου και διασκευή Τατιάνας Παπαμόσχου, η οποία σκηνοθετεί για πρώτη φορά.

«Από αγάπη πλέκεις πουλόβερ, γράφεις ποιήματα, θες να κάνεις παιδιά... Από ζήλια μπορείς να σκοτώσεις...Υπάρχει διαφορά δεν είναι έτσι;», γράφει η Εστέρ Βιλάρ στο έργο της, «Jalousie», που παρουσιάζεται Δευτερότριτα, στο θέατρο «Φούρνος», από σήμερα έως τις 28 Φεβρουαρίου, σε μετάφραση Θαλή Σταθόπουλου και διασκευή Τατιάνας Παπαμόσχου, η οποία σκηνοθετεί για πρώτη φορά.

Τρεις γυναίκες κι ένας άντρας που ποτέ δεν βλέπουμε. Το «μήλον της Εριδος» και οι διεκδικήτριές του. Τα τρία πρόσωπα δεν συναντιούνται ποτέ, παρόλο που σε όλη τη διάρκεια βρίσκονται πάνω στην ίδια σκηνή. Η επικοινωνία τους συμβαίνει μόνο μέσω μηνυμάτων! Αυτές οι «φλεγόμενες» ηρωίδες ανταλλάσσουν μικρούς μονολόγους, οι οποίοι δίνουν τη δυνατότητα στις εμμονές τους να αναπτυχθούν και εκείνες να βρεθούν κωμικά εκτεθειμένες μέσα στην υπερβολή τους. Το αρχικό κείμενο της Εστέρ Βιλάρ σε μορφή διηγήματος έχει την τρομερή αμεσότητα και την καυστικότητα ενός προφορικού λόγου. Η θεατρική διασκευή του κρατάει αυτά τα στοιχεία αλλά κι ακόμα ένα που κάνει το έργο ασυνήθιστο.

Τα σκηνικά είναι της Δάφνης Λαρούνη, σε καλλιτεχνική επιμέλεια σκηνικού Κατερίνας Αϊναροζίδου, τα κοστούμια είναι της Ιωάννας Τιμοθεάδου. Παίζουν: Μαριάννα Κυριάκη, Αθηνά Νιαβή, Σουζάνα Βαρτάνη.

Ας γίνουμε για λίγο παιδιά

 «ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ»

“Οι κοντοί μπροστά” είναι ο τίτλος της κοινωνικής κωμωδίας του Πάνου Τσαπάρα, που κάνει πρεμιέρα την Πέμπτη, στο θέατρο “Προσκήνιο”.

“Οι κοντοί μπροστά” είναι ο τίτλος της κοινωνικής κωμωδίας του Πάνου Τσαπάρα, που κάνει πρεμιέρα την Πέμπτη, στο θέατρο “Προσκήνιο”.

Παρουσιάζει τις συγκρουσιακές σχέσεις των γονέων με τα παιδιά και το πώς ο καθένας βρίσκει τη δικαίωσή του για την άρνησή του στις υποχρεώσεις του μέσα στη ζάλη της καθημερινότητας. Πρόκειται για ένα σύγχρονο έργο αφού “μας αγγίζει όλους από την άποψη ότι όλοι τρέχουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ προσπαθώντας να φέρουμε εις πέρας τις υποχρεώσεις μας”, σημειώνει ο συγγραφέας. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Νικόλας Μαρμαράς, τα σκηνικά-κοστούμια η Μικέλα Τσότζου και τη μουσική ο Πάνος Τσαπάρας.

Παίζουν: Στέλλα Μπονάτσου, Συμεών Φιστές, Νικόλας Μαρμαράς, Δημήτρης Παπαδάτος, Κατερίνα Ζαφειροπούλου, Μαρία Πανουτσοπούλου, Αντώνης Τακτικός.

«ΤΡΕΛΟΣ ΓΙΑ ΣΕΝΑ». Η μάχη αρσενικού- θηλυκού

Ενα έργο που ασχολείται με το αιώνιο θέμα "έρωτας", "αρσενικό-θηλυκό" είναι το "Τρελός για σένα" της Μαργαρίτας Κωνσταντοπούλου, που παρουσιάζεται στο "Decadence Nouvelle", σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Ρωμνιού. Εκείνος νοσηλεύτηκε στο ψυχιατρείο. Εκείνη έμεινε μόνη.

Ενα έργο που ασχολείται με το αιώνιο θέμα "έρωτας", "αρσενικό-θηλυκό" είναι το "Τρελός για σένα" της Μαργαρίτας Κωνσταντοπούλου, που παρουσιάζεται στο "Decadence Nouvelle", σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Ρωμνιού. Εκείνος νοσηλεύτηκε στο ψυχιατρείο. Εκείνη έμεινε μόνη.

Εκείνος γυρίζει. Εκείνη νιώθει ακόμα πιο μόνη. Εκείνος ξένος. Είναι ο άντρας της. Είναι η γυναίκα του. Ολα τόσο γνώριμα, τόσο οικεία, όμως κανένας από τους δύο δεν μπορεί να βρει τον ρόλο του. Ενα σύγχρονο έργο που ασχολείται με το αιώνιο θέμα: αρσενικό - θηλυκό. Μια ψυχή σε δύο σώματα ή πάλη μεταξύ άγριων σαρκοφάγων; Ερωτας, αγάπη, συντροφικότητα. Και ο χρόνος; Σύμμαχος ή εχθρός; Ισως τελικά να χρειάζεται να "σκοτώσουμε" για να καταλάβουμε. Αν είμαστε δυνατοί, τον εαυτό μας. Αν όχι; Παίζουν: Μαργαρίτα Κωνσταντοπούλου, Θάνος Καρακάσης.

ΘΕΑΤΡΟ «ΑΛΦΑ» Μυστήριο και μια βόμβα

• Δύο νομπελίστες φυσικοί συζητούν για την αγάπη, την προδοσία, αλλά και τον θάνατο, στην «Κοπεγχάγη» που σκηνοθετεί ο Γιάννης Μαργαρίτης

Ηρώ Μουκίου, Βασίλης Ρίσβας και Θοδωρής Αντωνιάδης πρωταγωνιστούν στην «Κοπεγχάγη»

Πυρηνική φυσική, ζητήματα ηθικής, παγκόσμια ιστορία, διεθνείς σχέσεις και ολοζώντανοι χαρακτήρες, ανθρώπινα πάθη, πίστη και προδοσία, έχθρα και αγάπη είναι τα στοιχεία που συνθέτουν το γοητευτικό έργο του Μάικλ Φρέιν «Κοπεγχάγη», που χαρακτηρίζεται από γοργούς ρυθμούς και εκρηκτικές εντάσεις, αποτελώντας ένα μακρύ ταξίδι από τη Φυσική ως τον Ανθρωπο. Η παράσταση παρουσιάζεται από τις 23 του μήνα στο θέατρο «Αλφα», σε σκηνοθεσία Γιάννη Μαργαρίτη και με τους Ηρώ Μουκίου, Βασίλη Ρίσβα, Θοδωρή Αντωνιάδη.

Το έργο (το 13ο του συγγραφέα) παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Λονδίνο, στο Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας, τον Μάιο του 1998, και αποτέλεσε αντικείμενο πολλών συζητήσεων στην κοινότητα των ιστορικών της επιστήμης, αποσπώντας τα βραβεία της Ενωσης Κριτικών. Είναι βασισμένο σε μια συνάντηση-γεγονός ανάμεσα στους δύο από τους σημαντικότερους νομπελίστες φυσικούς, τον Γερμανό Βέρνερ Χάιζενμπεργκ (1901-1976) και τον Δανό Νιλς Μπορ (1885-1962) -από τους θεμελιωτές της κβαντικής θεωρίας- μαζί με τη γυναίκα του Μπορ, Μαργκρέτε (1890-1984). Τον Σεπτέμβριο του 1941, σε μια εποχή που η ανθρωπότητα ζει τη φρίκη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Χάιζενμπεργκ, ως επικεφαλής του Ατομικού Προγράμματος της ναζιστικής Γερμανίας, φτάνει ξαφνικά στην κατεχόμενη Δανία και επισκέπτεται τον δάσκαλο και φίλο του Νιλς Μπορ, που ζει στο σπίτι του στην Κοπεγχάγη υπό περιορισμόν. Τι ρόλο έπαιξε η μυστηριώδης αυτή συνάντηση στο κυνήγι των εξοπλισμών και την κατασκευή της τρομερής ατομικής βόμβας; Μαζί με τους δύο μεγάλους άνδρες -και ανάμεσά τους- η Μαργκρέτε Μπορ, η οποία εκφράζει το ανθρώπινο στοιχείο σ' αυτή την παράξενη σύγκρουση Επιστήμης, Ηθικής, και Ιστορίας, όπου τα πάθη και το συναίσθημα, η προδοσία και η αγάπη, κυριαρχούν πάνω στα ηλεκτρόνια και στα νετρόνια, πάνω στη διάσπαση του ατόμου και τη βόμβα που σκορπά τον θάνατο.

Ο Φρέιν δημιούργησε μια φανταστική συζήτηση που πραγματοποιείται μετά τον θάνατο των δύο, προσπαθώντας να δώσουν τέλος στις εκκρεμότητες σχετικά με το τι ακριβώς ειπώθηκε μεταξύ τους σε κείνη τη σύντομη συνάντησή τους το 1941 που αποτέλεσε και το τέλος της προσωπικής τους σχέσης. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες πραγματοποιήθηκε η περίφημη συνάντηση ήταν αρνητικές, μια και έλαβε χώρα στην κατεχόμενη από τα γερμανικά στρατεύματα Κοπεγχάγη, ενώ οι ναζί είχαν ήδη αρχίσει τις έρευνες για την κατασκευή της ατομικής βόμβας. Ο συγγραφέας με μεγάλη μαεστρία και χιούμορ αντιστοιχίζει την αρχή της αβεβαιότητας στην ανθρώπινη ζωή. Ενα είναι βέβαιο, ότι τίποτα δεν είναι βέβαιο. Ποιος μπορεί να είναι σίγουρος για την ακρίβεια της μνήμης του; Ποια είναι τα κίνητρα πίσω από τις πράξεις μας; Πώς κάποιες σκέψεις ή κάποιες τυχαίες ανακαλύψεις ή ακόμα και κάποιες παρεξηγήσεις ή προσωπικές φιλοδοξίες μπορούν να έχουν ως αποτέλεσμα τη φρίκη της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι;

Η παραγωγή αποτελεί συνεργασία της θεατρικής εταιρείας «Αμφιάρειο» με το θέατρο «Αλφα» και τον Στέφανο Ληναίο. Τη μετάφραση υπογράφει η Αννίτα Δεκαβάλλα, τη σκηνοθεσία και τους φωτισμούς ο Γιάννης Μαργαρίτης, τα σκηνικά-κοστούμια ο Δημήτρης Κακριδάς και τη μουσική επιμέλεια η Σεμέλη Μαργαρίτη. Σκηνοθεσία βίντεο: Αλέξανδρος Ζαρμπής. Παίζουν: Ηρώ Μουκίου, Βασίλης Ρίσβας, Θοδωρής Αντωνιάδης.

Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε στην Ελλάδα από το Θέατρο Εξαρχείων (στη συνέχεια μετακόμισε και συνεχίστηκε στο θέατρο «Τζένη Καρέζη» με μεγάλη επιτυχία) με τους Κώστα Καζάκο, Τάκη Βουτέρη και Αφροδίτη Γρηγοριάδου, πριν από έξι χρόνια. Μετά την πρεμιέρα του στο Λονδίνο, λόγω της μεγάλης επιτυχίας της παράστασης μεταφέρθηκε στο Γουέστ Εντ, όπου παίχθηκε για τρία συνεχή χρόνια. Τον Απρίλιο του 2000 ανέβηκε στη Νέα Υόρκη και τιμήθηκε με τρία βραβεία ως το καλύτερο έργο της χρονιάς και εν συνεχεία πραγματοποίησε μεγάλη περιοδεία στις ΗΠΑ.

Αντιγόνη Καράλη, Εθνος, 13/1/2012

Αγανακτισμένοι στο θέατρο «Παραμυθίας»

Μία ανατρεπτική σάτιρα, από οκτώ νέους ηθοποιούς που έχει ως στόχο να αναδείξει μια άλλη πλευρά της σημερινής πραγματικότητας, αποτελεί το «Δουλειά δεν είχε ο Διάβολος, δεν έχουμε κι εμείς», που παρουσιάζει η Καλλιτεχνική Ομάδα «Ομήρου Παράφωνοι», στο θέατρο «Παραμυθίας».

Μία ανατρεπτική σάτιρα, από οκτώ νέους ηθοποιούς που έχει ως στόχο να αναδείξει μια άλλη πλευρά της σημερινής πραγματικότητας, αποτελεί το «Δουλειά δεν είχε ο Διάβολος, δεν έχουμε κι εμείς», που παρουσιάζει η Καλλιτεχνική Ομάδα «Ομήρου Παράφωνοι», στο θέατρο «Παραμυθίας».

Μια νοικοκυρά βρίσκεται σε απόγνωση, ένας ταλαίπωρος σύζυγος χρωστάει λεφτά σε όλες τις τράπεζες, δύο νέοι γίνονται φάσιον βίκτιμς, δύο όμορφες κοπέλες αναζητούν γαμπρό χωρίς επιτυχία, μια μαθήτρια του δημοτικού κάνει κατάληψη στο σχολείο της, ένας νέος παραδίδει μαθήματα γοητείας και ένας καθηγητής δίνει διάλεξη για τις βλαβερές συνέπειες του καπνού. Τώρα όταν όλοι αυτοί βρεθούν αγανακτισμένοι σε μία σκηνή στο σύνταγμα... Ολα μπορεί να συμβούν...

Σκηνοθετεί η Ελντα Πανοπούλου. Παίζουν: Γιώργος Γιαννή, Χριστίνα Κυριάκου, Στέλλα Κωστοπούλου, Τάσος Μερκούρης, Γιάννης Παπαευθυμίου, Κατερίνα Παπασιδέρη, Κωνσταντίνος Φερεντούρος, Μαρία Χανιωτάκη.