dromena: 5/15/11

Saturday, May 21, 2011

Βασίλης Μεσολογγίτης: Ηθοποιός - λογοτέχνης - συνδικαλιστής

Εκλεισαν 23 χρόνια από το θάνατό του

Από τη δίκη του ΣΕΗ (1966), επειδή κήρυξε απεργία, διεκδικώντας την καθιέρωση 9 παραστάσεων τη βδομάδα, αντί των 13 που δίνονταν μέχρι τότε. Στην πρώτη σειρά, από αριστερά: Β. Μεσολογγίτης, Στέφανος Ληναίος (γενικός γραμματέας), Αλέκος Λειβαδίτης και Αγγελος Μαυρόπουλος (μέλη του ΔΣ)

Το 1997, το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών ανέθεσε στην καθηγήτρια Θεατρολογίας στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών Χρυσόθεμι Σταματοπούλου - Βασιλάκου να ιστορήσει την ογδοντάχρονη - τότε - αγωνιστική πορεία του, μετά από έρευνα στα αρχεία του σωματείου και του μακροβιότερου προέδρου του, Βασίλη Μεσολογγίτη. Ο τόμος για το ΣΕΗ κυκλοφόρησε το 1999, αλλά η έρευνα της Χρ. Σταματοπούλου - Βασιλάκου στο αρχείο του Βασίλη Μεσολογγίτη απέδωσε και άλλο «καρπό», καθώς αποτέλεσε την «αφετηρία» ενός ευρύτερου ερευνητικού προγράμματος του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, με θέμα «Οι Ελληνες ηθοποιοί και το συγγραφικό τους έργο: 19ος - 20ός αιώνας» και κατέληξε στην έκδοση του τόμου «Βασίλης Μεσολογγίτης. Ο λογοτέχνης, ο ηθοποιός, ο συνδικαλιστής. Η ζωή και το έργο του» (εκδόσεις Παπαζήση). Ο τόμος εικονογραφείται με πλήθος φωτογραφιών από την πολύπλευρη ζωή και δημιουργία του και περιλαμβάνει ποιήματα, μικρά πεζά, τα τέσσερα αδημοσίευτα θεατρικά έργα του, κριτικογραφία, βιβλιογραφία και ευρετήρια.

Η Μαρία Κιουρί

Το έργο του Πολωνού συγγραφέα και σκηνοθέτη Καζίμιερζ Μπράουν «Ακτινοβολία. Ιστορία της Μαρίας Σκλοντόφσκα - Κιουρί» θα παρουσιάσει (στις 24 Μάη, 8.30 μ.μ., με ελληνικούς υπότιτλους) - στο Ιδρυμα «Μ. Κακογιάννης» το «Teatr Polski» του Τορόντο του Καναδά.

To έργο αφηγείται την ιστορία της διάσημης Πολωνίδας φυσικού - χημικού, βραβευμένης με δύο «Νόμπελ» (Φυσικής και Χημείας) Mαρίας Κιουρί, το γένος Σκλοντόφσκα (7/11/1867- 4/7/1934) μέσα από το διάλογο δύο προσώπων. Της Μαρίας και της μικρότερης κόρης της, της Εύας. Στο έργο «υπάρχουν» και άλλα πρόσωπα μέσα από τους μονολόγους της ηρωίδας και από φωτογραφίες που προβάλλονται στο φόντο. Στην προβολή, παρουσιάζεται επίσης και το πανόραμα των βουνών που περιβάλλουν τη δράση: Η ταράτσα του σανατόριου στο Sancellemoz, στις γαλλικές Αλπεις, το 1934, όταν η Μαρία Κιουρί πήγε, προκειμένου να αντιμετωπισθεί μια «μυστηριώδης» ασθένεια που της εμφανίσθηκε. Εκεί, την προσέχει η κόρη της, Εύα, που κατά τη διάρκεια της διαμονής τους, παίρνει συνέντευξη από τη μητέρα της, προκειμένου να γράψει ένα βιβλίο γι' αυτήν.
Η Μαρία ξαναθυμάται τις σπουδές της στο Παρίσι, τις προσπάθειες και τους κόπους της.

Τα πειράματα και τις ανακαλύψεις της (το όνομά της δόθηκε σε μονάδα μέτρησης της ραδιενέργειας (το κιουρί ή CI) και στο τεχνητό χημικό στοιχείο με ατομικό αριθμό 96 (το κιούριο).

Ελευθεροτυπία, Σάββατο 21 Μαΐου 2011 Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ

Ενας κορυφαίος διεθνής θεατράνθρωπος και δάσκαλος, ο Ρώσος Γιούρι Λιουμπίμοφ, ακμαίος σαν έφηβος στα 94 χρόνια του, επιστρέφει στην Ελλάδα ύστερα από μία δεκαετία. Φέρνει την τελευταία εκδοχή του πάνω σε μια τραγωδία που τον παιδεύει χρόνια, την «Αντιγόνη», με το θίασο Ταγκάνκα. Ενα θέατρο ταυτισμένο με το μύθο του. Ακόμη και ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχει δηλώσει ότι «οι παραστάσεις του οδήγησαν τη Ρωσία σε μια δημοκρατική κοινωνία». Η «Αντιγόνη» θα παρουσιαστεί στις 23, 24 και 25 Σεπτεμβρίου στο «Θέατρον» του Ελληνικού Κόσμου. Θα ανηφορίσει στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης στις 27 και 28 Σεπτεμβρίου.

Ακάματος στα 94 έχει βάλει μπρος για τη νέα παράσταση του Ταγκάνκα, «Το σχολείο γυναικών» του Μολιέρου

Από το '64 που ίδρυσε το Ταγκάνκα, έχει αναπτύξει και τελειοποιήσει συγκεκριμένη θεατρική μέθοδο; «Ισως», απαντά αφοπλιστικά. «Καλύτερα όμως να σας το πουν αυτό εκείνοι που είδαν παραστάσεις μου. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα χωρίς μέθοδο.

Σκηνή από την «Αντιγόνη», τραγωδία στην οποία ο Λιουμπίμοφ επανέρχεται ξανά και ξανά

Πρέπει να έχεις πείρα, ακόμη κι όταν φτιάχνεις κεραμικά ή καθαρίζεις πατώματα. Εγώ έχω την πείρα. Καταλαβαίνω τη μουσική διάρθρωση της παράστασης και τις παρτιτούρες του φωτισμού. Απόδειξη είναι οι 33 όπερες που ανέβασα σε διάφορες χώρες. Πότε πότε δημιουργώ μόνος μου και τα κοστούμια και το φως». Ακάματος, έχει βάλει μπρος για τη νέα παράσταση του Ταγκάνκα, «Το σχολείο γυναικών» του Μολιέρου. «Θέλω να αναδείξω τους διαφορετικούς γυναικείους χαρακτήρες», διευκρινίζει για μια δουλειά με πρωτοφανή φόρμα. Θα είναι μισή όπερα, μισή μπαλέτο, με συνθέτη τον Βλαντίμιρ Μαρτίνοφ και χορογράφο τον Αντρέι Μελάνιν. «Γέρασα για να δείξω εγώ όλες τις πιρουέτες στους ηθοποιούς!» σχολιάζει ο Λιουμπίμοφ.

«Η μητέρα του σκύλου» Εθνικό Θέατρο - Νέα Σκηνή

Του ΓΡΗΓΟΡΗ ΙΩΑΝΝΙΔΗ
Ελευθεροτυπία, Σάββατο 21 Μαΐου 2011

Ακόμη μια αξιοσημείωτη επιτυχία, σε μια γενικά επιτυχημένη χρονιά για το Εθνικό, η «Μητέρα του Σκύλου» του Παύλου Μάτεσι, αναλαμβάνει και αυτή χρέη κολυμβήθρας του Σιλωάμ στην περιρρέουσα κρίση.

Μια από τις ελάχιστες φορές που είδαμε τους ηθοποιούς του Εθνικού να παίζουν ανόρεχτα

Ο κόσμος σπεύδει να δει ένα σημαντικό -σημαντικότατο- σταθμό της ελληνικής λογοτεχνίας των τελευταίων χρόνων, ένα ορόσημο που ούτε ο ίδιος ο συγγραφέας δεν μπόρεσε να προσεγγίσει στη συνέχεια. Μέσα από την ιστορία της Ραραούς -κατά κόσμον, Ρουμπίνης Μέσκαρη-, και στην πολιτεία της από τα παιδικά της χρόνια, την Κατοχή, τη μεταπολεμική ανέχεια και, τέλος, τον σύγχρονο αστικό συμφυρμό, ακούγεται η βουή της εξωτερικής ιστορίας, που αφήνει όπως πάντα απέξω τους ταπεινούς και καταφρονεμένους θιασώτες της.

Της Σαντρας Βουλγαρη, Η Καθημερινή, Σάββατο, 21 Mαϊου 2011

«Μη θυμώνετε με μας/ίσκιοι είμαστε για σας. Αλλ' αν πειράξαμε κανέναν/πείτε το: «Σας συγχωρούμε»/και θα κοιτάξουμε κι εμείς να διορθωθούμε/Μα σκεφτείτε και το άλλο/Πως μπορεί να κοιμηθήκατε εσείς κι όνειρα να είδατε στη νυχτιά καταμεσής.../Καληνύχτα λοιπόν/να περνάτε καλά/και σίγουρα θα τα πούμε και πάλι ξανά».

Με τα λόγια του Πουκ που συνοδεύουν χοροί και τραγούδια ολοκληρώνεται το «Ονειρο καλοκαιρινής νύχτας» του Σαίξπηρ. Κι εγώ ως λάτρης του σαιξπηρικού κόσμου και των ηρώων του σκεφτόμουν πόσο ωραία θα ήταν μια μέρα να μπορούσα να μυήσω και την κόρη μου σε αυτόν. Θα της διηγιόμουν τις ιστορίες του (εκείνες που θα της ήταν πιο προσιτές), θα πηγαίναμε ταξίδι για να δούμε το Globe Theatre στο Λονδίνο κι ύστερα στα καταπράσινα, μαγικά δάση της Αγγλίας, που εκεί κι αν βλέπεις τον Ομπερον, την Τιτάνια και τον Πουκ με τα ίδια σου τα μάτια.

Ενας ναυπηγός στον Καραγκιόζ Μπερντέ

Είναι μόλις 26 ετών, σπούδασε ναυπηγός αλλά αγάπησε τον Καραγκιόζη και αποφάσισε να συνεχίσει τη μακρόχρονη ελληνική παράδοση

Ρεπορτάζ: Γ. Πουλιόπουλος Φωτογραφίες: Κ. Λακαφώσης. ΤΟ ΒΗΜΑ: 20/5/2011

«Tα τελευταία χρόνια το θέατρο Σκιών ζει μια καινούρια Άνοιξη», λέει ο 26χρονος καραγκιοζοπαίκτης/ ναυπηγός Κωνσταντίνος Κουτσουμπλής.

Ο κ. Κωνσταντίνος Κουτσουμπλής, 26 ετών, δηλώνει ναυπηγός και καραγκιοζοπαίκτης. Τη μία ιδιότητα την απέκτησε σπουδάζοντας στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Η άλλη είναι αποτέλεσμα μιας πορείας που ξεκίνησε όταν ήταν… 2,5 ετών. Ως ναυπηγός εργάζεται περιστασιακά. Ξέρει ότι για να δουλέψει επιτυχημένα στον τομέα του πρέπει να μεταναστεύσει πολύ μακριά, στην… Κορέα. Ως καραγκιοζοπαίκτης όμως έχει γυρίσει όλη την Ελλάδα παίζοντας σε παραστάσεις για παιδιά και ενηλίκους. Σε ηλικία 15 ετών έφθασε ως την Αυστραλία, ανεβάζοντας παραστάσεις για τους έλληνες ομογενείς. Σήμερα μιλάει στο «Βήμα» για την αγαπημένη του δραστηριότητα και την πορεία του ελληνικού Θεάτρου Σκιών, το οποίο απ' ό,τι φαίνεται έχει αρκετά… καρβέλια _ σύμφωνα και με την ορολογία του ήρωα _ ώσπου να σβήσει.

Το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών, στο πλαίσιο του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών για το αρχαίο ελληνικό θέατρο, διοργανώνει στην Πάτρα (26 - 29/5) το Δ΄ Πανελλήνιο Θεατρολογικό Συνέδριο, με θέμα «Το αρχαίο ελληνικό θέατρο και η πρόσληψή του». Θα συμμετάσχουν εξήντα επιστήμονες - μελετητές του αρχαίου ελληνικού θεάτρου (Κ. Γεωργουσόπουλος, Γ. Γιατρομανωλάκης, Φ. Κακριδής, Β. Πούχνερ, Γ. Μ. Σηφάκης, Θ. Κ. Στεφανόπουλος, Σ. Χαβιάρας, Θ. Χατζηπανταζής κ.ά.) και πολλοί νέοι επιστήμονες και φοιτητές. Να σημειωθεί ότι το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών σχεδιάζει έκδοση διεθνούς επιστημονικού περιοδικού για το αρχαίο θέατρο, με τίτλο «Λογείον», σε συνέκδοση με τις «Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης».

Η Μήδεια χορεύει σε παγκόσμια πρώτη στη Σύρο

Το βασισμένο σε μουσική Μ. Θεοδωράκη μπαλέτο στο 7ο Φεστιβάλ Αιγαίου

ΙΣΜΑ Μ. ΤΟΥΛΑΤΟΥ. ΤΟ ΒΗΜΑ: 19/05/2011

Η Μαρία Κουσουνή ερμηνεύει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο μπαλέτο «Η επιλογή της Μήδειας»

«Η επιλογή της Μήδειας» είναι ο τίτλος του - βασισμένου σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη - μπαλέτου που θα παρουσιαστεί σε παγκόσμια «πρώτη» στις 22, 23 και 24 Ιουλίου στη Σύρο, στο πλαίσιο του 7ου Φεστιβάλ Αιγαίου. Την χορογραφία υπογράφει ο ιταλός Ρενάτο Τσανέλα, πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής του μπαλέτου της Κρατικής Οπερας της Βιέννης και γνωστός για τις συνεργασίες του με διεθνούς φήμης αστέρες του μπαλέτου όπως ο Ρομπέρτο Μπόλε, ο Βλαντίμιρ Μάλαχοφ, η Κάρλα Φράτσι.

«Πράσινο φως» από το ΚΑΣ στις θερινές εκδηλώσεις στο Ηρώδειο

(Φωτογραφία: Eurokinissi )

Πολύ μουσική, ελληνική και ξένη, λιγότερο θέατρο και χορός συνθέτουν τις φετινές εκδηλώσεις στο Ηρώδειο, που δεν είναι ενταγμένες στο πρόγραμμα του Ελληνικού Φεστιβάλ. Το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ) ενέκρινε τα αιτήματα του Φεστιβάλ, ενώ άλλες 18 εκδηλώσεις θα παρουσιαστούν από τα τέλη Αυγούστου έως τον Οκτώβριο.

Στη σκηνή του Ηρωδείο θα ανέβουν οι Διονύσης Σαββόπουλος, Μαρία Φαραντούρη, Σταύρος Ξαρχάκος, Δημήτρης Παπαδημητρίου, Θύμιος Καρακατσάνης, Κώστας Βουτσάς θα εμφανιστούν μεταξύ άλλων στη σκηνή του Ηρωδείου.

Οι σκηνοθέτες Γούντι Άλεν και Ίθαν Κοέν μαζί με την σεναριογράφο Ιλέιν Μέι, έγραψαν τρία θεατρικά μονόπρακτα που θα ανέβουν σε μία κοινή παράσταση στο Μπρονγουεϊ.

Την all star παράσταση μάλιστα θα σκηνοθετήσει ο αγαπημένος των αδερφών Κοέν ηθοποιός Τζον Τορτούρο, συμπληρώνοντας το σκηνικό διάσημων κινηματογραφικών υπογραφών σε θεατρικό γαϊτανάκι ρόλων. Όπως δήλωσε ο Γούντι Άλεν στους Νιού Γιορκ Τάιμς το δικό του έργο θα ονομάζεται “Honeymoon Hotel” και θα είναι μια απλή κωμωδία φτιαγμένη “για πλάκα, χωρία καμία κοινωνική αξία”.

Ο πάπας της κινηματογραφικής ψυχανάλυσης έχει ξαναφλερτάρει με το Μπρόντγουεϊ, ήδη από το 1969. Η τελευταία του παρουσία εκεί ήταν όταν σκηνοθέτησε το έργο του “Α Second Hand Memory” για τα όνειρα δύο γενιών στο Μπρούκλιν των 50'ς.

Ενώ το 1995, είχε συνεργαστεί με τον Ντέιβιντ Μάμετ στο έργο “Αψηφώντας τον Θάνατο” όπου τρεις μονόπρακτες κωμωδίες ανέβηκαν για ένα περίπου χρόνο.

ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ

Του ΓΡΗΓΟΡΗ ΙΩΑΝΝΙΔΗ

Ελευθεροτυπία, Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

Για όλους εμάς που ασχολούμαστε θεωρητικά ή πρακτικά με το ελληνικό θέατρο, με την ιστορία και το παρόν του, το να κλείσει το Θεατρικό Μουσείο είναι κάτι βαρύ, άσχημο, οδυνηρό.

Το Θεατρικό Μουσείο (και μαζί η Θεατρική Βιβλιοθήκη) υπήρξε ένας από τους πλέον δυναμικούς πόλους έρευνας και μελέτης του ελληνικού θεάτρου. Ηταν ένα κέντρο συνάντησης και βαθύτερης γνωριμίας με το αντικείμενο. Το να μην έχει αναπνεύσει ένας θεατρολόγος, ηθοποιός ή κριτικός το βαρύ αέρα του υπογείου του, όπου για δεκαετίες φυλάσσεται το φορτίο του ελληνικού θεάτρου, είναι αληθινά ασυγχώρητο και ώς ένα βαθμό ακατανόητο. Για όλους εμάς το κέντρο στέκει σαν μνήμη και σημείο αναφοράς.

Ο δρ Τζέκιλ μιλά Γαλλικά

Ο ελληνικής καταγωγής ηθοποιός και σκηνοθέτης Ντενί Πονταλιντές περπατά στα ομιχλώδη σοκάκια του Λονδίνου «παλεύοντας» με τον άλλο εαυτό του, τον κύριο Χάιντ

Ο δόκτωρ Τζέκιλ και ο σκοτεινός κύριος Χάιντ ζωντανεύουν στη σκηνή της «Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών», φορώντας κοστούμι του Κριστιάν Λακρουά! Το αθάνατο κείμενο του Στίβενσον ανεβάζει ένας από τους πλέον επιτυχημένους ηθοποιούς και σκηνοθέτες της Γαλλίας, ο Ντενί Πονταλιντές, στις 24, 25 και 26 Μαΐου, σε μια παράσταση υπό τον τίτλο «Η υπόθεση Τζέκιλ».

Ο Ντενί Πονταλιντές αφηγείται επί σκηνής τα στάδια της δημιουργικής μανίας του δρ. Τζέκιλ, που τον οδήγησε στην εφεύρεση ενός φαρμάκου για την εξουδετέρωση του «κακού» του εαυτού

Στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης παρακολουθούμε την εξομολόγηση του δόκτορος Τζέκιλ λίγο πριν από τον θάνατό του (το τελευταίο κεφάλαιο του γνωστού μυθιστορήματος του Ρόμπερτ Λους Στίβενσον, όπως διασκευάστηκε ειδικά για τον ηθοποιό από την Κριστίν Μονταλμπετί), καθώς αφηγείται τα στάδια της δημιουργικής μανίας που τον οδήγησε στην εφεύρεση ενός φαρμάκου για την εξουδετέρωση του «κακού» εαυτού. Στην πραγματικότητα, βέβαια, συμβαίνει το αντίθετο: το τερατώδες δημιούργημα κατατρώγει τον δημιουργό, καθώς όσο προχωρεί η αφήγηση ο αφιερωμένος στην έρευνα της δυαδικότητας της ψυχής, δρ Τζέκιλ, καταλαμβάνεται από το αρνητικό alter ego του.

“Θέλουμε τους νέους και τους θέλουμε τώρα”

25/5/2011 - 16/6/2011

θέατρο - χορός - μουσική

ακροβατικά - video art - φωτογραφία - performance

hip hop - graffity - street art

Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, αναζητώντας πάντα κώδικες επικοινωνίας με τους νέους ανθρώπους, διοργανώνει για δεύτερη συνεχή χρονιά το Φεστιβάλ Νέων Δημιουργών «Χώρος Δράσης» στο Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών.

Πρόκειται για το ετήσιο φεστιβάλ, που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά το Μάϊο του 2010, ξεδιπλώνοντας ένα πολύχρωμο φάσμα δράσεων και επιλογών. Ένα χρόνο μετά, η Πειραματική Σκηνή ανοίγει ξανά τις πόρτες της στους νέους ανθρώπους για να γίνει ο χώρος έκφρασης αλλά και ο τόπος συνάντησης δημιουργών, εναλλακτικών ομάδων και σχημάτων που ασχολούνται με το θέατρο, το χορό, τη μουσική, το hip hop, τα ακροβατικά, το video art, τη φωτογραφία και οποιαδήποτε άλλη μορφή σύγχρονης έκφρασης και δημιουργίας.

Από τη χτεσινή μουσικοθεατρική εκδήλωση υποστήριξης του Θεατρικού Μουσείου
Eurokinissi

Δυναμικά απάντησαν χτες πολλοί καλλιτέχνες με τη συμμετοχή τους στη μουσική διαμαρτυρία που πραγματοποιήθηκε χτες το απόγευμα -Παγκόσμια Μέρα Μουσείων- έξω από το Κέντρο Μελέτης και Ερευνας του Ελληνικού Θεάτρου – Θεατρικό Μουσείο, σε μια προσπάθεια να μείνει ζωντανή η ιστορία του ελληνικού θεάτρου, να μείνει ζωντανή η μνήμη, ο πολιτισμός, που κινδυνεύουν από την πολιτική απαξίωσης του ΥΠΠΟ-Τ. Θυμίζουμε ότι το Θεατρικό Μουσείο παραμένει, σχεδόν, κλειστό μετά την επίσχεση εργασίας των εργαζομένων και των οικονομικών του προβλημάτων. Σε ένα μεγάλο πανό ήταν γραμμένο το σύνθημα «Ο πολιτισμός δεν είναι προνόμιο, είναι δικαίωμα». Και η αγωνιστική διάθεση και ατμόσφαιρα ενδυναμώθηκε από τις μουσικές και τα τραγούδια -από θεατρικές παραστάσεις κυρίως- του Σταμάτη Κραουνάκη, που αποδόθηκαν εκπληκτικά από τη «Σπείρα – Σπείρα».

O τολμών νικά

ΤΟΥ ΣΑΒΒΑ ΠΑΤΣΑΛΙΔΗ
Κυριακή, 15 Μαΐου 2011 | ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Ο τολμών νικά, λοιπόν. Τι άλλο θα ταίριαζε στην περίπτωση της Πειραματικής Σκηνής, η οποία, σε καιρούς δύσκολους, έβαλε ένα τεράστιο στοίχημα και το κέρδισε πανηγυρικά, χωρίς κρατική επιχορήγηση, παρά μόνο με την αγάπη των θεατρόφιλων της Θεσσαλονίκης; Πολλές οι καλές δουλειές που φιλοξενήθηκαν στο ανοιξιάτικο φεστιβάλ της, ωστόσο μία ξεχώρισε, ο «Γλάρος», από την ομάδα Pequod (Πίκουοντ). Μία παράσταση που επαληθεύει, πέρα για πέρα, τη γνωστή ρήση του Καλδερόν, ότι το θέατρο δε θέλει παραπάνω από δυο σανίδια κι ένα πάθος για να λειτουργήσει και ν’ απογειωθεί. Σε μία γυμνή σκηνή (μοναδικό αντικείμενο ένα πιάνο) δέκα νέοι άνθρωποι ζωντάνεψαν με την ψυχή, τη φαντασία και το ταλέντο τους ένα από τα πιο θεατρόμορφα και δύσκολα έργα του Τσέχοφ, όπου πρωταγωνιστής είναι η ίδια η τέχνη του θεάτρου.

Δεκαέξι φοιτητικοί θίασοι από πανεπιστήμια πέντε χωρών δίνουν το «παρών» στην 7η Διεθνή Πανεπιστημιάδα Θεάτρου, που διοργανώνει το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Σερρών υπό την αιγίδα του υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού και της UNESCO και σε συνεργασία με το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου από 19 Μαΐου έως 5 Ιουνίου, στο Δημοτικό Θέατρο «Αστέρια». Πρόκειται για θιάσους από τη Γαλλία, τη Γερμανία, τη Σερβία, την Κύπρο και την Ελλάδα, που θα δώσουν 18 παραστάσεις με ελεύθερη είσοδο για το κοινό. Θα δοθούν ακόμη σεμινάρια και θα πραγματοποιηθούν θεατρικά εργαστήρια, από το θεατρικό συγγραφέα και σκηνοθέτη Σέρχιο Μπλάνκο του οποίου τα έργα έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες και έχουν εκδοθεί και ανεβεί σε διάφορες χώρες. Μεταξύ άλλων θα παρουσιαστούν τα έργα: «Τρωάδες» του Ευριπίδη, «Προσοχή: Το νερό δεν πίνεται» του Γούντι Αλεν, «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη και «Ιωάννης Γαβριήλ Μπόρκμαν» του Ερρίκου Ιψεν. Η φετινή συνάντηση έχει ενταχθεί στο Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς (ΕΣΠΑ) και θα χρηματοδοτηθεί εξολοκλήρου για την περίοδο 2011 – 2015.

Περιμένοντας τον «Godot», με χορό

Μια παράσταση από την ομάδα σύγχρονου χορού Creo
TO BHMA: 17/05/2011

Στιγμιότυπο από την παράσταση «Godot» της χορευτικής ομάδας Creo

Επιλέγοντας ένα κορυφαίο έργο του παγκόσμιου θεάτρου, μια ομάδα χορού έρχεται αντιμέτωπη με μία διπλή πρόκληση: Οι Creo που εμπνέονται από τον Σάμουελ Μπέκετ και το «Περιμένοντας τον Γκοντό» προσπαθούν να διατηρήσουν τη δομή και τα πρόσωπα του σπουδαίου δραματουργήματος δίνοντας όμως επικαιρότητα στο περιεχόμενό του.

Οι λέξεις αντικαθίστανται με κίνηση, τα σώματα γίνονται χείλη που μιλούν και συνδιαλέγονται. Στον «Godot» των Creo τέσσερις χορευτές δανείζονται στη σκηνή την αισθητική του βωβού κινηματογράφου - που επηρέασε και τον Ιρλανδό συγγραφέα. Στο φόντο, από τα μάτια του θεατή περνούν εικόνες ενός σύγχρονου αστικού τοπίου, τόσο απροσδιόριστου όσο θα επιθυμούσε και ο ίδιος ο Σάμουελ Μπέκετ.

Η παράσταση «No Body Else» παρουσιάζεται (14-29/5) στο «BIOS Main» (Πειραιώς 84, 210-3425335). Τα κείμενα είναι σύνθεση αποσπασμάτων από τις «Ιστορίες του σώματος» της Σώτης Τριανταφύλλου, το «Ρ. Μ.» του Ρολάν Μπαρτ, το «Κατά Ιησούν Ευαγγέλιο» του Σαραμάγκου, τη «Βραδύτητα» του Κούντερα, τον «Πρώτο έρωτα» του Μπέκετ, «Περί μνήμης» του Κωστή Παπαγιώργη και κειμένων της ομάδας. Σύλληψη - σκηνοθεσία: Κίρκη Καραλή. Σκηνικά: Ηλένια Δουλαδίρη, Ελίζα Αλεξανδροπούλου. Κοστούμια: Ηλένια Δουλαδίρη. Φωτισμοί: Ελίζα Αλεξανδροπούλου. Εικαστική εγκατάσταση: Κωνσταντίνος Πάτσιος. Παίζουν: Ελένη Ευθυμίου, Χριστίνα Μπιρμπίλη - Καραλέκα, Χρήστος Τανταλάκης, Τάσος Τσουκάλης, Αναστασία Χατζάρα, Μαρία Ψαρολόγου.

Ανοιξιάτικες παραστάσεις

ΚΡΙΤΙΚΗ ΘΕΑΤΡΟΥ

«Πόλις - κράτος» από το θίασο «Κανιγκούντα»

«Δεσποινίς Τζούλι»

Από το φυσικό και αρχιτεκτονικό κάλλος της αρχαίας Αθήνας φθάσαμε στην πολεοδομική, περιβαλλοντική και αρχιτεκτονική τερατωδία της σύγχρονης Αθήνας. Από τη δουλοκτητική Αθηναϊκή Δημοκρατία φθάσαμε στον εμμέσως δουλοκτητικό καπιταλισμό και στη σημερινή κρίση του. Από την αρχαία παιδούλα Μύρτι που πέθανε από το λοιμό που επέφερε ο Πελοποννησιακός Πόλεμος και η πολιορκία της Αθήνας, φθάσαμε στη σημερινή πολιτικο-κοινωνική «ζούγκλα» που «δολοφονεί» - μεταφορικά και κυριολεκτικά - παιδιά και ενήλικες, ντόπιους και μετανάστες. Το ελληνικό κράτος, από τη σύστασή του, το 19ο αιώνα μέχρι σήμερα, κυβερνούν φερέφωνα ξένων «προστατών» - κερδοσκόπων και εγχώριων «καρχαριών». Αυτό είναι το θέμα της αλληγορικά πολιτικοσατιρικής παράστασης «Πόλις - κράτος» του θιάσου «Κανιγκούντα» στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Μια σπονδυλωτή παράσταση, που θυμίζει επιθεώρηση αλλά με νέα (θεματολογικά και αισθητικά) μορφή, συνθεμένη με σπαράγματα στίχων Ελλήνων ποιητών, κειμένων ιστορικών, δημοσιογραφικών, σχολίων του θιάσου, ελληνικά τραγούδια διαφόρων περιόδων, βίντεο και εκφραστικό χορό, που σαρκαστικά παραπέμπει στο «θίασο» που λέγεται «κράτος», το «κράτος» του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος. Αυτός ο εκάστοτε «θίασος» έχει και το «χορηγό» του, τον «κομπέρ» του, που ορίζει τα εκάστοτε τεκταινόμενα επί «σκηνής» (της πολιτικής «σκηνής» του δικομματισμού). Λ.χ., προσφάτως, «χορηγός» - «κομπέρ» του «θιάσου», όπως αποκαλύπτεται στο τέλος της παράστασης, ήταν ο Χριστοφοράκος της «Ζήμενς»...

Μετά το «λουκέτο» του «Αμφιθεάτρου», βρήκε στέγη στο Εθνικό Θέατρο. Μπορεί ο σκηνοθέτης και δάσκαλος Σπύρος Ευαγγελάτος να έζησε φέτος μία από τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής του αφού «ξεσπιτώθηκε» από το (θεατρικό) του σπίτι, ωστόσο λίγο παρακάτω βρήκε μια πόρτα ανοιχτή.

Αυτή της πρώτης κρατικής σκηνής, όπου καλείται να συνεργαστεί και να προσφέρει τις γνώσεις του και την πείρα μιας ζωής. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού, Γιάννης Χουβαρδάς, του ανέθεσε τη σκηνοθεσία ενός ελληνικού έργου. Θα ανεβάσει την επόμενη σεζόν τον «Βασιλικό» του Μάτεσι, καθώς το στίγμα των δύο επόμενων χρόνων για το θέατρο της οδού Αγίου Κωνσταντίνου είναι: «Ανοίγουμε το κεφάλαιο “Ελλάδα”».

Συνέντευξη στην Αφροδίτη Γραμμέλη ΤΟ ΒΗΜΑ: 15/05/2011

Ευγενία Δημητροπούλου:«Με ρώτησαν αν πόνεσε το χαστούκι!»

Η άπιστη Αννα του «Νησιού» μιλάει για τις εμπειρίες της

Συναντηθήκαμε την περασμένη Πέμπτη, στον απόηχο των επεισοδίων στο κέντρο της Αθήνας και της δολοφονίας του 44χρονου στην οδό Ηπείρου. Ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη, ανάμεικτα συναισθήματα, αμηχανία. Η Ευγενία Δημητροπούλου είναι πολύ νέα. Πρόσωπο φωτεινό, μάτια μεγάλα και καθαρά, αφοπλιστικό χαμόγελο. Ομορφο κορίτσι και προσγειωμένο. Η αφορμή της συζήτησής μας είναι ο ρόλος της Αννας που υποδύεται στο «Νησί». Ωστόσο είναι δύσκολο, ή μάλλον αδύνατο, να παρακάμψουμε όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Η κουβέντα μας λοιπόν ξετυλίγεται με αφορμή τα γεγονότα. Η ίδια άλλωστε τα έζησε κατά κάποιο τρόπο από κοντά καθώς το προηγούμενο βράδυ βρέθηκε στο κέντρο της πόλης.

«Ξύπνησα νιώθοντας οργή σήμερα. Νιώθω ότι ζούμε σε ένα κράτος το οποίο αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε πανικό. Χθες, επειδή δούλευα όλη την ημέρα, δεν είχα ενημερωθεί για το τι γινόταν. Το βράδυ, περνώντας από τα Εξάρχεια, μου ήλθαν δακρυγόνα μέσα στο αυτοκίνητο, είδα πολλούς αστυνομικούς, αποκαΐδια και τους δρόμους έρημους. Κατάλαβα ότι κάτι έγινε. Γυρίζοντας σπίτι προσπάθησα μέσω Ιnternet να δω τι συνέβη. Νόμιζα ότι όλο αυτό έγινε για τη δολοφονία του 44χρονου. Κατάλαβα όμως ότι είχε γίνει και κάτι άλλο. Και τότε έμαθα για τον νεαρό διαδηλωτή. Το κράτος βρίσκεται σε πανικό και δεν ξέρει πώς να αντιδράσει...» λέει η «πέτρα του σκανδάλου» του «Νησιού».

Οι συζητήσεις με το Υπ. Πολιτισμού έδωσαν λύση και όχι λουκέτο

Μυρτώ Λοβέρδου, TO BHMA: 17/5/2011

Τα «καμαρίνια» της Α. Βουγιουκλάκη και Τζ. Καρέζη στο Θεατρικό Μουσείο

Προς οριστική λύση φαίνεται να οδηγείται η περιπέτεια του Θεατρικού Μουσείου, έστω την ύστατη ώρα πριν από το λουκέτο: Στη συνάντησή τους, τη Δευτέρα 16 Μαΐου, η γενική γραμματέας του ΥΠΠΟ Λίνα Μενδώνη μετά από συνεννόηση με τον υπουργό Παύλο Γερουλάνο, και ο πρόεδρος του Δ.Σ. του Μουσείου Κώστας Γεωργουσόπουλος συζήτησαν εκτενώς το θέμα καταλήγοντας σε μια αρχική συμφωνία, η οποία θα πάρει σάρκα και οστά μέσα στις επόμενες μέρες.

Σύμφωνα με αυτή, το Κέντρο Μελέτης και Ερευνας του Ελληνικού Θεάτρου - Θεατρικό Μουσείο, θα ενταχθεί σε εποπτευόμενο από το υπουργείο Πολιτισμού φορέα - ενδεικτικά αναφέρονται το Εθνικό Θέατρο, η Λυρική Σκηνή ή και το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Πρόκειται για ένα αίτημα χρόνων που, όλα δείχνουν, ότι θα ικανοποιηθεί.

H «Δεσποινίς Τζούλι», στον καιρό των σοσιαλιστών

Η Μίνα Αδαμάκη ανεβάζει μια διασκευή του κλασικού έργου του Στρίντμπεργκ που «έσπασε τα ταμεία» το 2003 στο Λονδίνο

Μια σύγχρονη διασκευή της Δεσποινίδας Τζούλια ανεβάζει η Μίνα Αδαμάκη

Με μια μετάθεση τόπου και χρόνου, ο βρετανός συγγραφέας Πάτρικ Μάρμπερ καταπιάστηκε με τη «Δεσποινίδα Τζούλια» του Στρίντμπεργκ σε μια σύγχρονη εκδοχή - παραγγελία για την τηλεόραση του BBC, που πρωτοπαρουσιάστηκε τον Νοέμβριο του 1995. Αργότερα ξαναγράφτηκε για το θέατρο κι έκανε πρεμιέρα στο «Ντόνμαρ Γουέρχαουζ» του Λονδίνου, με μεγάλη επιτυχία το 2003.

Αυτήν την εκδοχή επέλεξε η Μίνα Αδαμάκη για το ανέβασμα του έργου, σε δική της μετάφραση, σκηνοθεσία, σκηνογραφία και μουσική επιμέλεια γιατί όπως επισημαίνει, «η γλώσσα του είναι πιο σύγχρονη, πιο άμεση και πιο σκληρή».

Μουσική διαμαρτυρία αύριο Τετάρτη

Με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Μουσείων, στις 18 Μάη (5 μ.μ) διοργανώνεται μουσικοθεατρική διαμαρτυρία από το Θεατρικό Μουσείο, με συμμετοχή του Σταμάτη Κραουνάκη, της «Σπείρα - Σπείρα» και ανθρώπων του θεάτρου, μπροστά στο Θεατρικό Μουσείο (Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων, Ακαδημίας 50).

Θυμίζουμε ότι το Θεατρικό Μουσείο κινδυνεύει να κλείσει. Λειτουργεί μόνο με προσωπικό ασφαλείας, καθώς οι εργαζόμενοι - απλήρωτοι επί 5 μήνες - προχώρησαν σε επίσχεση εργασίας, ενώ το προεδρείο του ΔΣ δικάζεται (20/5) για χρέη στο ΙΚΑ και «υπεξαίρεση» των ασφαλιστικών του προσωπικού. Ετσι, το ΔΣ οδηγείται, με απελπισία, στην αναζήτηση λύσεων (διάλυση του σωματείου, εκποίηση της περιουσίας του) για να αντιμετωπίσει τα αδιέξοδα.

Για το θέμα αυτό συναντήθηκε χτες, ο πρόεδρος του Κέντρου, Κώστας Γεωργουσόπουλος, με τη ΓΓ του ΥΠΠΟ-Τ, Λ. Μενδώνη, η οποία υποσχέθηκε ότι θα δοθούν κάποια χρήματα για να καλυφθούν οι άμεσες ανάγκες, ενώ αναζητείται νομική λύση ένταξής του σε κάποιον εποπτευόμενο από το ΥΠΠΟ-Τ οργανισμό.

Ψήφισμα συμπαράστασης εξέδωσε και η Ενωση Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών.

Κοινωνικό κάτοπτρο

Του Κώστα Γεωργουσόπουλου, ΤΑ ΝΕΑ: Δευτέρα 16 Μαΐου 2011

Ο Νίκος Μαστοράκης σκηνοθετώντας στο Εθνικό Θέατρο την «Τριλογία του παραθερισµού» (του Γκολντόνι), έστησε µία από τις πλέον σαφείς, ακριβείς και ευκρινείς παραστάσεις

Σε µια ψηφιακή κοινωνία, σε έναν κόσµο εικονικό και σε µια παγκοσµιοποίηση των ηθών και της ερωτικής διαθεσιµότητας των φίλων, τι άραγε µπορεί να σηµαίνει για τον σηµερινό θεατή και καταναλωτή ποικίλης µορφής θεάµατος µια κωµωδία γραµµένη τριάντα χρόνια πριν από την ακµή της Γαλλικής Επανάστασης;

Είναι το ερώτηµα που τίθεται κάθε φορά όταν αποφασίζει ένας θίασος να ανεβάσει στη σκηνή κυρίως µια κλασική κωµωδία. Αλήθεια, ρωτάει κανείς, η κοινωνία που κρίνεται, γελοιοποιείται, χλευάζεται και αποτυπώνεται ως συµπεριφορές και αξίες του Μολιέρου, του Γκολντόνι, του Γκόλντσµιθ, του Γκόγκολ, του Κλάιστ, του Καρατζιάλε, των δικών µας Κατσαΐτη, Χουρµούζη, Αγγελου Βλάχου κ.ά., πώς εισπράττεται σήµερα; Οι συγγραφείς που παρέθεσα καλύπτουν ένα ευρύ θεατρικό και γλωσσικό φάσµα.

Ολη η Αθήνα γίνεται µια σκηνή για να φιλοξενήσει θεατρικά δρώµενα, µουσικές εκδηλώσεις και χορό µε αφορµή το νέο πρόγραµµα που εγκαινίασε το υπουργείου Πολιτισµού και Τουρισµού µε τίτλο «Athens Every Week». Η εβδοµάδα, λοιπόν, που είναι αφιερωµένη στο θέατρο (Theatre Week) ξεκινά σήµερα µε τη συµµετοχή του Εθνικού Θεάτρου. Το οποίο ανοίγει τις πόρτες τους την Τετάρτη το πρωί για όσους επιθυµούν να περιηγηθούν στις σκηνές και στους χώρους του κτιρίου Τσίλερ, να µάθουν για την ιστορία του και να µιλήσουν µε το προσωπικό του. Σηµείο εκκίνησης είναι το Γκαράζ του Εθνικού. Την ίδια ηµέρα, µισή ώρα πριν από την έναρξη της παράστασης «Τρισεύγενη» του Κωστή Παλαµά τα εισιτήρια θα διατίθενται στη µειωµένη τιµή των 13 ευρώ. Και το Σάββατο στις 13.30, στην Παιδική Σκηνή - Σκηνή Κατίνα Παξινού, πριν από το «Παραµύθι χωρίς όνοµα», θα πραγµατοποιηθεί συζήτηση µε τον σκηνοθέτη Τάκη Τζαµαργιά για την παράσταση και τη συγγραφέα Πηνελόπη ∆έλτα. Η εβδοµάδα χορού ξεκινά στις 22 Μαΐου (Athens Dance Week) και το Σωµατείο Ελλήνων Χορογράφων φέρνει παραστάσεις σε θέατρα και δηµόσιους χώρους, ακόµη και µαθήµατα χορού σε στούντιο της Αθήνας.

∆. Κ., ΤΑ ΝΕΑ: Δευτέρα 16 Μαΐου 2011

Ολοι οι µαθητές ένα σχολείο, όλοι οι µαθητές ένα θέατρο!

ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΕΩΝ ΑΡΧΑΙΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ ΣΤΙΣ ΣΥΡΑΚΟΥΣΕΣ

Αποστολή - φωτογραφίες: Δηµήτρης Ν. Μανιάτης. ΤΑ ΝΕΑ: Δευτέρα 16 Μαΐου 2011

Την ώρα που το ηφαίστειο της Αίτνας έκανε µια απ’ τις εκρήξεις του, µια διαφορετική, θεατρική, έκρηξη σηµειωνόταν µερικά χιλιόµετρα µακριά, µε επίκεντρο το αρχαίο ελληνικό δράµα και πεδίο τις ιστορικές Συρακούσες. Ο λόγος για το καθιερωµένο Φεστιβάλ Αρχαίου ∆ράµατος, που ζωντανεύει το λαξευµένο µέσα σε βράχο (µη αναστηλωµένο) περίφηµο Θέατρο της Σικελίας

Το Φεστιβάλ Αρχαίου Δράµατος στις Συρακούσες έχει τη δική του βαρύτητα στα πολιτιστικά δρώµενα. Οι παραστάσεις του αρχαίου ελληνικού θεάτρου αναβίωσαν στη σικελική πόλη στις 16 Απριλίου του 1914 µε τον «Αγαµέµνονα» και από τότε -αδιαλείπτως, µε εξαίρεση τους δύο Παγκοσµίους Πολέµους - το αρχαίο θέατρο του 5ου π.Χ. αιώνα, που σχεδιάστηκε από τον Δαµάσκοπο και εδώ ο Αισχύλος πρωτοπαρουσίασε πολλά από τα έργα του, όπως τους «Πέρσες», ζωντανεύει.

Οι Σάλλυ Ασημάκη και Γιάννης Βογιατζής συσκηνοθετούν «Το δωμάτιο 27», μια θεατρική παράσταση όπου ο έρωτας και η προδοσία, η ομορφιά και ο φόνος μπλέκονται στην ποίηση του Τάσου Λειβαδίτη και τη μουσική του ρεμπέτικου τραγουδιού. Την παράσταση παρουσιάζει η ομάδα ΩΡΚΑ, από 20 Μαΐου μέχρι 5 Ιουνίου, στο θέατρο «RabbitHole». Στο «Δωμάτιο 27» ένα ζευγάρι παλεύει να ξεφύγει απ' τη μοναξιά κι ένα άλλο απ' τον χρόνο κατάκοπες καμαριέρες κλώθουν τη μοίρα, καθαρίζοντας κρεμμύδια μεθυσμένοι μουσικοί ξορκίζουν το κακό, τραγουδώντας παλιά τραγούδια· ένας ξεχασμένος υπάλληλος περιφέρεται, σαν φάντασμα, στα άδεια δωμάτια. Κι όλοι μαζί φτιάχνουν ένα θεατρικό γαϊτανάκι από ποίηση και μουσική, ένα μουσικοθεατρικό πείραμα που θέλει να αφηγηθεί την πιο απλή, καθημερινή ιστορία.

Το πρόσωπο του ναζισμού στον «Θυρωρό της νύχτας»

Η ταινία της Λιλιάνα Καβάνι «Ο θυρωρός της νύχτας», μαζί με τους «Καταραμένους» του Λουκίνο Βισκόντι, είναι οι πρώτες ταινίες που ασχολήθηκαν με τη σεξουαλική - σαδομαζοχιστική διάσταση του ναζισμού, εισάγοντας τα ναζιστικά σύμβολα στην ερωτική σκηνογραφία του σύγχρονου σινεμά (και όχι μόνο).

Η μεγάλη επιτυχία της ταινίας, πέρα από την καθιέρωση της σαγηνευτικής 28χρονης τότε Σαρλότ Ράμπλινγκ ως σύμβολο του σεξ και την εκτόξευσή της στην πρώτη γραμμή των κινηματογραφικών σταρ, αποτέλεσε και τον πυροκροτητή για δεκάδες φιλμ που σπεκούλαραν με τη ναζιστική εικόνα. O Γιώργος Πανουσόπουλος, στην πρώτη του θεατρική σκηνοθεσία, παρουσιάζει τον «Θυρωρό της νύχτας» στη θεατρική του διασκευή (από τη Χαρά Τσιώλη). Η πρεμιέρα της παράστασης θα δοθεί την Τετάρτη, στο «Μπλακ Μποξ» του Ιδρύματος «Μιχάλης Κακογιάννης» (παραστάσεις έως 5/6).

Μπορεί η Ρένη Πιττακή να «έκλεισε» να παίξει στη «Νίκη» της Λούλας Αναγνωστάκη, όπως γράψαμε σε αυτήν τη στήλη προ ημερών, συμφώνησε όμως να παίξει και σε άλλη μια φιλόδοξη παράσταση που θα δούμε τον Απρίλιο του 2012. Η εξαιρετική πρωταγωνίστρια θα συνεργαστεί και πάλι με τον Πέτρο Ζούλια -το «Εξι μαθήματα χορού σε έξι εβδομάδες» που έκαναν παίχτηκε τρεις χρονιές με τεράστια επιτυχία!- σε θεατρικό έργο της Φωτεινής Τσαλίκογλου... Το οποίο, όπως μάθαμε, βασίζεται στην αλληλογραφία δύο πολύ σπουδαίων μορφών της χώρας:της Μαργαρίτας Λυμπεράκη και της κόρης της Μαργαρίτας Καραπάνου... Η Ράνια Οικονομίδου και ο Δημήτρης Καταλειφός πρόκειται να «συναντήσουν» ύστερα από χρόνια στο θεατρικό σανίδι την Αννα Κοκκίνου!

Δωμάτιο 27. Η παράσταση θα παίζεται από 20 Μαΐου μέχρι 5 Ιουνίου, κάθε Παρασκευή και Κυριακή, στο Rabbithole (Γερμανικού 20, Μεταξουργείο).

Η Ώρα Κοινής Ανησυχίας (ΩΡΚΑ) συστάθηκε το φθινόπωρο του 2008, όταν επτά άνθρωποι, ύστερα από χρόνια σε διάφορα θεατρικά σχήματα και εγχειρήματα, βρέθηκαν μαζί ως ομάδα με σκοπό να μιλήσουν για όλα όσα τους ταλαιπωρούν και τους διασκεδάζουν. Τον Μάιο του 2009, η ΩΡΚΑ παρουσίασε τη θεατρική παράσταση «Θα 'θελα κάτι να συμβεί», βασισμένη στο έργο του Βιτόλντ Γκομπρόβιτς, και τον Ιούνιο του 2010 δύο μονόπρακτα του Ευγένιου Ιονέσκο («Το Μάθημα» & τον «Νέο Ενοικιαστή»). «Φέτος, η ΩΡΚΑ παρουσιάζει την τρίτη της παραγωγή, με τίτλο «Δωμάτιο 27», μια παράσταση βασισμένη αποκλειστικά στους στίχους του Τάσου Λειβαδίτη και τα ρεμπέτικα τραγούδια. Είναι μια απλή, καθημερινή ερωτική ιστορία δύο ανθρώπων που αγαπήθηκαν μέσα σε έναν ξένο κόσμο, φτάνοντας ώς τον θάνατο προκειμένου να είναι μαζί. Η παράσταση ανοίγει διάλογο με μια αλλοτινή εποχή, μια εποχή όπου η ποίηση και το τραγούδι άγγιζαν την πραγματική ζωή, θέλοντας να βρει τα ίχνη της στο σήμερα», μας λένε οι σκηνοθέτες της ΩΡΚΑ, Σάλλυ Ασημάκη και Γιάννης Βογιατζής.

ΚΕΙΜΕΝΟ-ΦΩTOΓΡAΦIΑ: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΤΙΑΤΟΣ, ΕΘΝΟΣ, 16/5/2011

«Cock» έως τις 22 Μαΐου

Η Κατερίνα Ευαγγελάτου μετέφρασε και σκηνοθέτησε το προκλητικό έργο του τριαντάχρονου Μάικ Μπάρτλετ «Cock» που παρουσιάζεται στο θέατρο «Θησείον». Η παράσταση παίρνει παράταση στην... παράταση και συνεχίζει έως τις 22 Μαΐου. Το «Cock», που απέσπασε το βραβείο Ολιβιέ για το 2009, μιλάει με τολμηρό τρόπο για το σεξ, τη συντροφικότητα και το ζήτημα της σεξουαλικής ταυτότητας.

Πρωταγωνιστούν: Δημήτρης Μοθωναίος, Μάκης Παπαδημητρίου, Ιωάννα Παππά, Γιώργος Κοτανίδης.

10ο Φεστιβάλ Χορού: Στη σκιά της Ακρόπολης

Στις 18 Μαΐου ξεκινά το 10ο Φεστιβάλ Χορού, με 73 ομάδες Ελλήνων χορογράφων και συνολικά 90 χορογραφίες που θα λάβουν χώρα εκτός από τις καθιερωμένες θεατρικές σκηνές και σε δημόσιους χώρους της Αθήνας αλλά και σε μουσεία με αποκορύφωμα τον προαύλιο χώρο του μουσείου της Ακρόπολης.

Το 10ο Φεστιβάλ Χορού είναι πλέον γεγονός. Από τις 18 Μαΐου μέχρι τις 11 Ιουνίου, το σύνολο των Ελλήνων χορογράφων μας προσκαλεί να ανακαλύψουμε τα πολλά και διαφορετικά πρόσωπα του χορού. «Ο χορός μπορεί να δράσει ψυχοθεραπευτικά και σε συνδυασμό με άλλες τέχνες, γι αυτό όλοι οι Έλληνες χορογράφοι προσπαθούμε με τη συνεχή παρουσία και προσφορά στα πολιτιστικά δρώμενα, να αποδεικνύουμε ότι και στις δύσκολες στιγμές συνεχίζουμε να δημιουργούμε», δήλωσε ο Πέτρος Γάλλιας, Προέδρος του Σωματείου Ελλήνων Χορογράφων, σε συνέντευξη τύπου για την έναρξη του Φεστιβάλ, που δόθηκε στο Ίδρυμα Θεοχαράκη.

ΣΤΗΝ ΓΚΑΛΕΡΙ «ΚΝΟΤ»

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΙΔΑΛΗ
Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 16 Μαΐου 2011

Τι μπορεί να συμβεί όταν ανασταλεί η κανονικότητα εν ονόματι της ασφάλειας; Μπορεί να είσαι προνομιούχος κι εγκλωβισμένος; Ο φόβος τρώει τα σωθικά; Αυτά τα ερωτήματα ανιχνεύει το έργο του Γερμανού Φολκ Ρίχτερ «Σε κατάσταση εξαίρεσης» (2007) σε μετάφραση-σκηνοθεσία Νίκου Καμόντου στην γκαλερί «Knot» (Μιχαλακοπούλου 206 και Πύρρου, τηλ.6940-8087277).

Πρωταγωνιστούν οι Ηλίας Ζερβός, Ρηνιώ Κυριαζή, Πολυξένη Ακλίδη, οι οποίοι υποδύονται χωρίς ονόματα έναν Αντρα, μια Γυναίκα κι ένα Παιδί αντίστοιχα.
Ο τίτλος είναι δανεισμένος από το νομικό λεξιλόγιο και σημαίνει: το δικαίωμα της εξουσίας να αποφασίζει την αναστολή της κανονικότητας που εγγυώνται οι νόμοι και το Σύνταγμα μπροστά στον εκάστοτε κίνδυνο πολέμου, επανάστασης, τρομοκρατίας ή οικονομικής κατάρρευσης.
Η Ρηνιώ Κυριαζή μάς δίνει το «στίγμα» της παράστασης.

Της ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΜΑΤΖΙΡΗ
Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 16 Μαΐου 2011

Το εξάωρο δρώμενο δεν προκαλεί κανένα συναίσθημα. Ισως αυτό της πλήξης μετά τη ρέμβη του πρώτου ξαφνιάσματος. Ομως και η πλήξη εδώ έχει άλλη υφή. Είναι μια πλήξη αμνησίκακη, γαλήνια, σαν να βλέπουμε για πολλή ώρα τη βροχή ή τον παφλασμό της θάλασσας, δηλαδή ένα φαινόμενο φυσικό, αναπότρεπτο, με μυστηριώδες νόημα. Μήτε καν θλίψη δεν αισθανόμαστε με αυτούς τους σκλάβους της ρουτίνας, της αέναης επιστροφής σε ένα καθεστώς ζωής που επαναλαμβάνεται ήρεμα, σε αμέτρητες παραλλαγές, μέχρι να σβήσουμε.

Ανάμεσα στην πόρτα εισόδου, την κουζίνα, το μπάνιο και το λευκό διπλό κρεβάτι, νέοι άνθρωποι με τζιν, μπουφάν, σακίδια, αλογοουρές, μπαίνουν, περιφέρονται σιωπηλοί μέσα στον άδειο χώρο-κοινόβιο, χάνονται. Η απτόητη σπιτική καθημερινότητα με φόντο ένα υπέροχο άνοιγμα στον έξω κόσμο. Αστικά τοπία που αλλάζουν συνεχώς, σαν να σαλπάρουν σε αέρα και γη.

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ ΧΘΕΣ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΗ ΕΙΣΠΡΑΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ

Της ΕΛΕΝΑΣ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 16 Μαΐου 2011

Συμπλήρωσε είκοσι παραστάσεις στο «Παλλάς». Εάν μιλούσαμε για οποιοδήποτε άλλο σκηνικό πείραμα, θα ήταν μια τεράστια επιτυχία. Στην περίπτωση του «Μέσα», η υπογραφή είναι βαριά. Οι προηγούμενες -μεταολυμπιακές- δημιουργίες του Δημήτρη Παπαϊωάννου στον ίδιο χώρο, «2» και «Μήδεια», γέμιζαν ασφυκτικά το 1.500 θέσεων θέατρο, δημιουργούσαν ατελείωτες λίστες αναμονής κι έπαιρναν τη μία παράταση μετά την άλλη. Δεν συνέβη το ίδιο με το «Μέσα». Ολοκλήρωσε τις αρχικά προγραμματισμένες παραστάσεις του χθες, χωρίς την αναμενόμενη εισπρακτική επιτυχία. Η προσέλευση ήταν σταθερά μουδιασμένη και διστακτική.

Ντενί Πονταλιντές

Ενας από τους πιο επιτυχημένους ηθοποιούς και σκηνοθέτες της Γαλλίας, ο Ντενί Πονταλιντές, που έχει μάλιστα μακρινές ελληνικές ρίζες, θα εμφανιστεί για πρώτη φορά μπροστά σε ελληνικό κοινό. Ερχεται στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών (24, 25 και 26 Μαΐου) για να ερμηνεύσει, σε δική του σκηνοθεσία, τον γραμμένο ειδικά γι' αυτόν μονόλογο της Κριστίν Μονταλμπετί «Η υπόθεση Τζέκιλ», βασισμένο στο γνωστό μυθιστόρημα του Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον.

Ο Πονταλιντές, που αυτή την εποχή βρίσκεται στο κέντρο της επικαιρότητας ερμηνεύοντας τον Νικολά Σαρκοζί στην ταινία του Ξαβιέ Ντιρινζέ «La conquete» (εκτός συναγωνισμού στις Κάνες), μην ξεχνάμε ότι ξεκίνησε την κινηματογραγική του καριέρα το 1989 πρωταγωνιστώντας σε μια ελληνική ταινία: την «Ξένια» του Πατρίς Βιβάνκος στο πλευρό της Θέμιδας Μπαζάκα. Εδώ και μερικά χρόνια είναι από τα αστέρια του γαλλικού θεάτρου (ενταγμένος στο δυναμικό της Κομεντί Φρανσέζ από το 1997, βραβείο «Μολιέρ» το 1999 για την ερμηνεία του στον «Επιθεωρητή») και σινεμά, ενώ πέρυσι το καλοκαίρι έκλεψε την παράσταση στο Φεστιβάλ της Αβινιόν ερμηνεύοντας συγκλονιστικά τον Ριχάρδο ΙΙ του Σέξπιρ σε σκηνοθεσία Ζαν Μπατίστ Σαστρ. Πολυσχιδής καλλιτέχνης, ο Πονταλιντές κέρδισε το 2008 κι ένα λογοτεχνικό βραβείο, το «Femina», για το δοκίμιό του «Voix off», μια πολύ ιδιαίτερη αυτοπροσωπογραφία του, στην οποία ανακαλούσε όλες τις φωνές που τον έχουν συντροφέψει: οικείων του, αλλά και μεγάλων ηθοποιών.

Αυλαία στο φεστιβάλ

Επτά, Κυριακή 15 Μαΐου 2011

Σε λίγες ημέρες αρχίζει το Ελληνικό Φεστιβάλ, με πολυσυλλεκτικές και πρωτότυπες εκδηλώσεις.

Προσαρμοσμένο στην οικονομική ύφεση, από τη μια προτάσσει ένα σφιχτοδεμένο πρόγραμμα, κι από την άλλη προωθεί τις συνεργασίες και απλώνεται σε απρόσμενους χώρους: σε πλοία και αεροδρόμια, σε αυλές και ταράτσες. Οι σταρ δεν λείπουν, όπως ο Κέβιν Σπέισι που κατεβαίνει στην Επίδαυρο, η ντίβα του χορού Σιλβί Γκιλέμ, ο μάγος του βιολιού Τζόσουα Μπελ. Πληθωρική είναι η παρουσία των νέων χορευτικών και θεατρικών ομάδων με διάθεση πειραματική, ενώ για άλλη μια χρονιά δίνεται έμφαση στο κλασικό ρεπερτόριο. Ας δούμε καλύτερα τι θα δούμε τους καλοκαιρινούς μήνες.

Σε πλοία και αεροδρόμια

Επτά, Κυριακή 15 Μαΐου 2011 ΤΗΣ ΕΦΗΣ ΜΑΡΙΝΟΥ

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260, Ηρώδειο, Μέγαρο Μουσικής, Τεχνόπολις είναι οι συνήθεις χώροι όπου πραγματοποιείται το Ελληνικό Φεστιβάλ.

ΝΤΑΓΚ ΑΪΤΚΕΝ-«BLACK MIRROR»

Φέτος προστέθηκαν μερικοί ακόμη, απροσδόκητοι. Ετοιμαστείτε για εκδηλώσεις στο ανατολικό αεροδρόμιο, σε πλοία, σε αυλές και μπαλκόνια...

* Το Τροχόσπιτο, θεσμός πια για το Φεστιβάλ, ταξιδεύει και πάλι στην πόλη. Πέρσι ήταν στημένο στον πεζόδρομο του Θησείου συγκεντρώνοντας πάνω από δύο χιλιάδες θεατές στη μουσική παράσταση «Μια νύχτα χάρισμά σου». Γι' αυτό και το «χάρισμα» προσφέρεται ξανά (1-2 Ιουνίου) με το Τροχόσπιτο παρκαρισμένο τώρα στην Πρώην Κορεάτικη Αγορά. Ηθοποιοί τραγουδούν, χορεύουν και παίζουν... ό,τι θέλουν, ενώ ο Γιώργος Νανούρης, ξανά, παρουσιάζει και επιμελείται το πρόγραμμα.

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ Επτά, Κυριακή 15 Μαΐου 2011

Ο Κέβιν Σπέισι θα εμφανιστεί ως Ριχάρδος ο Γ' στην Επίδαυρο, η Σιλβί Γκιλέμ θα μαγέψει ξανά το κοινό με τις χορευτικές της κινήσεις, ο Τζόσουα Μπελ θα παίξει βιολί στο Ηρώδειο και η Αριάν Μνουσκίν θα δείξει πώς η πολιτική μπορεί να εισβάλλει και στο θέατρο.

Το φετινό Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, χτυπημένο και αυτό από την οικονομική ύφεση, δεν φέρνει την πληθώρα των μεγάλων ονομάτων του παρελθόντος. Παρ' όλ' αυτά σημαντικοί πρωτοποριακοί δημιουργοί θα εμφανιστούν για να προσθέσουν την αίγλη τους στον θεσμό.

Αναμφισβήτητος σταρ του φεστιβάλ θα είναι ο ηθοποιός Κέβιν Σπέισι. Καλλιτεχνικός διευθυντής του Old Vic Theater στο Λονδίνο, χάρη στο Bridge Project, την καλλιτεχνική γέφυρα που ενώνει θεατρικά, από το 2009, τη Νέα Υόρκη με το Λονδίνο, θα εμφανιστεί στις 29 και 30 Ιουλίου στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου ως Ριχάρδος ο 3ος. Η ομάδα που πέρυσι παρουσίασε το «Χειμωνιάτικο Παραμύθι» επιστρέφει με το αριστουργηματικό έργο του Σέξπιρ, αξεπέραστο σχόλιο πάνω στην εξουσία και την επίδρασή της στον ψυχισμό του ανθρώπου. Την παράσταση σκηνοθετεί ο Βρετανός Σαμ Μέντες συναντώντας δεύτερη φορά τον Σπέισι, μετα την ταινία «American beauty» που του χάρισε το Οσκαρ σκηνοθεσίας το 2000.

Συρρικνωμένη η Επίδαυρος λόγω κρίσης

ΚΑΘΕ χρόνο και πιο μαζεμένο προκύπτει το Φεστιβάλ Επιδαύρου, ακολουθώντας τους δείκτες της οικονομικής κρίσης. Φέτος έχουμε μια παράσταση λιγότερη από πέρσι, πέντε συνολικά, αλλά με έναν Σέξπιρ να ξεχωρίζει ανάμεσά τους, συμπαραγωγή του βρετανικού Old Vic Theatre και της αμερικανικής Brooklyn Academy of Music: τον «Ριχάρδο τον Γ'».
Προϊούσης της θητείας του Γιώργου Λούκου, κανείς πια δεν αναρωτιέται πάνω στο «πανάρχαιο» δίλημμα, σχεδόν... αμλετικής σημασίας, «μόνο αρχαίο δράμα στην Επίδαυρο ή άνοιγμα ρεπερτορίου;» Μετά από όπερες, τον Μπέκετ, τον Ρακίνα, κι άλλους Σέξπιρ, η «αρένα» της Επιδαύρου, όπως την αποκαλούν βετεράνοι σκηνοθέτες και ηθοποιοί, απέδειξε ότι μπορεί ν' αντέξει παραστάσεις που δεν αφορούν αποκλειστικά το αρχαίο δράμα, αρκεί να διαθέτουν τα καλλιτεχνικά εχέγγυα.

Τόπος στα νιάτα

Η ΦΤΩΧΕΙΑ θέλει... νέους. Με δεδομένη την οικονομική κρίση αλλά και την πληθωρική πάντοτε παρουσία των νέων σε όλες τις μορφές της τέχνης, το Φεστιβάλ έδωσε φέτος ένα γενναιόδωρο βήμα σε σύγχρονες ομάδες που πειραματίζονται στο θέατρο και στον χορό.
Θεατρικές παραστάσεις περιλαμβάνει η ενότητα «Πολεοδομές», σε διάφορους χώρους της πόλης με τις νεανικές ομάδες Mag, Mkultra, Nova Melancholia, Projector καθώς και τη Χάπι Εντ που παρουσιάζει την «Ταράτσα του Αυτόχειρα», παράσταση με θέμα την αυτοκτονία της Κοραλίας Θεοτοκά όταν έπεσε από την ταράτσα του σπιτιού της στη Β. Σοφίας.

Της ΝΑΤΑΛΙ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ, Ελευθεροτυπία, Σάββατο 14 Μαΐου 2011

Η Εθνική Λυρική Σκηνή στο Ηρώδειο με «Καβαλερία Ρουστικάνα» του Μασκάνι και «Παλιάτσους» του Λεονκαβάλο. Και το «Τροχόσπιτο» του Ελληνικού Φεστιβάλ, στην πρώην Κορεατική Αγορά, με ηθοποιούς που τραγουδούν, χορεύουν και κάνουν το δικό τους σόου, σε μια χαρούμενη ανατροπή της βασικής τους ιδιότητας που, όπως και πέρυσι, έχει τίτλο «Μια νύχτα χάρισμά σου» και ελεύθερη είσοδο.

Ο αντισυμβατικός Καστελούτσι επιστρέφει

Μ' αυτές τις δύο προτάσεις ξεκινάει το φετινό Ελληνικό Φεστιβάλ ακριβώς σε 18 ημέρες, την 1η Ιουνίου. Αν τις δούμε κάπως συμβολικά έχουμε, μάλιστα, απ' τη μια πλευρά την εφαρμογή της άγραφης παράδοσης που -με εξαίρεση το περσινό καλοκαίρι- θέλει τυπικά το Φεστιβάλ να ξεκινάει «καλοντυμένο» κι επίσημο με τη Λυρική στο Ηρώδειο κι απ' την άλλη μια μικρή γιορτή σε μια υπαίθρια, ωραία γωνιά της πόλης χωρίς dress code, χωρίς code γενικώς και χωρίς εισιτήριο.

Ως τις 18 Μαϊου οι δηλώσεις συμμετοχής για το Athens Fringe Festival

Με σύνθημα το «Smile in the Mind» το φετινό τρίτο κατά σειρά Fringe Festival θα πραγματοποιηθεί, από τις 20 έως τις 26 Ιουνίου, στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων στο Γκάζι, το “Βρυσάκι”, τον χώρο πολιτισμό “Ρουφ”, το θέατρο “Eliart”, και σε επιλεγμένους χώρους στην πόλη.

Το φεστιβάλ διοργανώνει η Εταιρεία Πολιτισμού Σύνθεση σε συνεργασία με το Φρίντζ Φέστιβαλ του Εδιμβούργου (Edinburgh Festival Fringe) ένα από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ στον κόσμο και είναι ένα συμμετοχικό πανηγύρι Τέχνης και Δράσης, χωρίς επιμελημένο περιεχόμενο, με βασική του αρχή να παραμένει ανοιχτό σε όλους χωρίς διακρίσεις.

Σύμφωνα με τους διοργανωτές το φετινό θέμα πραγματεύεται την ευτυχία, και όλα αυτά τα μικρά και μεγάλα που κάνουν τον καθένα από εμάς να διατηρεί το χαμόγελο και την ελπίδα μέσα του, παρά τις αντίξοες εξωτερικές συνθήκες. Οι καλλιτέχνες θα κληθούν να δημιουργήσουν έργα με αυτό το θέμα και η κοινωνική δράση που θα οργανωθεί θα είναι και αυτή στηριγμένη στην ιδέα αυτή.

Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Φεστιβάλ Γιώργο Νέρη, “το Fringe Festival θα παραμείνει ανοιχτό σε όλους, αφού αυτό είναι και ένα από τα πολύ σημαντικά κομμάτια της ταυτότητας του. Η χρήση συγκεκριμένου θέματος στην φετινή διοργάνωση, γίνεται με στόχο την επίτευξη ενός πιο δεμένου καλλιτεχνικού προγράμματος με συνοχή ως προς τη φιλοσοφία, τους στόχους και τα μηνύματα που επιθυμεί να δώσει».

Για το ίδιο θέμα: Η πόλη ανήκει στις κοινότητες του Fringe Festival; Athens Fringe Festival: Ένα κοινωνικό δίκτυο στο κέντρο της Αθήνας

Πάνος Αραβαντινός, ο σκηνογράφος του Μεσοπολέμου

Εκδοση αφιερωμένη στον δημιουργό κυκλοφόρησε από το Μουσείο Μπενάκη

ΙΣΜΑ Μ. ΤΟΥΛΑΤΟΥ, ΤΟ ΒΗΜΑ: 13/05/2011

Πάνος Αραβαντινός, ο σκηνογράφος του Μεσοπολέμου

Σχέδιο από τα σκηνικά που δημιούργησε το 1923 ο Πάνος Αραβαντινός για την παράσταση της Κάρμεν στην Οπερα του Βερολίνου

Τη ζωή και την καλλιτεχνική πορεία του ζωγράφου και σκηνογράφου Πάνου Αραβαντινού (1884-1930) ανασυνθέτει το έργο της Φωφώς Μαυρικίου, το οποίο εκδόθηκε πρόσφατα από το Μουσείο Μπενάκη. Ο Αραβαντινός, εργάστηκε αρχικά στην Ελλάδα και κατόπιν στη Γερμανία του Μεσοπολέμου, σε μια γενικότερα σημαντική περίοδο για την ιστορία της διεθνούς σκηνογραφίας. Στη Γερμανία, αναγνωρίστηκε ως ένας από τους σημαντικότερους σκηνογράφους της εποχής του, δημιουργώντας σκηνικά για περισσότερες από 110 παραστάσεις όπερας, οπερέτας, μπαλέτου και θεάτρου πρόζας από το 1917 ως το 1930.

Ο 70χρονος σκηνοθέτης εξηγεί πώς κατέληξε στους συγκεκριμένους έλληνες ηθοποιούς και αποκαλύπτει τα μυστικά της δουλειάς του

της Μυρτώς Λοβέρδου, ΤΟ ΒΗΜΑ: 15/5/2011

«Είναι παράξενο που κάνω αυτήν εδώ την παράσταση, και μάλιστα στο Εθνικό Θέατρο. Εγώ, ένας ξένος, να καταπιάνομαι με ένα δικό σας τόσο σημαντικό έργο, όπως είναι η “Οδύσσεια” του Ομήρου». Ο Ρόμπερτ (Μπομπ) Γουίλσον, με αυτοκριτική διάθεση αλλά και με τη συγκίνηση του καλλιτέχνη που έρχεται αντιμέτωπος με ένα τέτοιο έργο, καταθέτει τις σκέψεις του για αυτή τη θεατρική αναμέτρηση που προέκυψε έπειτα από πρόταση-πρόκληση του Γιάννη Χουβαρδά για τη σεζόν 2012-2013.

«Δεν είναι η πρώτη φορά που πηγαίνω σε μια άλλη χώρα να κάνω ένα δικό της κείμενο. Εκανα τους “Μύθους” του Λαφοντέν στην Κομεντί Φρανσέζ, το “Ονειρόδραμα” του Στρίντμπεργκ στη Στοκχόλμη, τον “Πέερ Γκυντ” του Ιψεν στο Οσλο,ένα ντόπιο κείμενο στην Ινδονησία με 55 ινδονήσιους ηθοποιούς...Εχει μια συνέχεια αυτό για μένα» λέει.

Ο Ντενί Πονταλυντές για τρεις παραστάσεις στη Στέγη με τον μονόλογο του Δόκτωρ Τζέκιλ

O ελληνικής καταγωγής Ντενίς Πονταλυντές στον μονόλογο «Η υπόθεση Τζέκιλ»

Αν και το κλασικό ρεπερτόριο αποτελεί την ειδικότητά του, ο Ντενί Πονταλυντές, θα έρθει στην Αθήνα για να παρουσιάσει τον μονόλογο του Τζέκυλ στην «Υπόθεση Τζέκυλ», βασισμένο στο μυθιστόρημα του Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον. Πρόκειται για έναν δραματικό μονόλογο που ερμήνευσε στις αρχές του 2010 στο Τεάτρ ντε Σαγιό κερδίζοντας τις εντυπώσεις κοινού και κριτικών. Για τον λόγο αυτό ο μονόλογος επαναλαμβάνεται αυτές τις μέρες στο Παρίσι, προτού πάρει τον δρόμο για την αθηναϊκή Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.

Ο Λευτέρης Βογιατζής στο «Θερμοκήπιο» έχτισε τον καλύτερο ρόλο της καριέρας του

Του Σπυρου Παγιατακη, Η Καθημερινή, Kυριακή, 15 Mαϊου 2011

Ελάχιστοι -δηλαδή σχεδόν κανένας- είναι αυτοί που ακούγοντας έναν πιανίστα να παίζει, ας πούμε, το τρίτο κονσέρτο του Ραχμάνινοφ θα έλεγαν: «Αυτό θα μπορούσα να το παίξω κι εγώ!». Ούτε κατά διάνοια! Ακόμα λιγότεροι είναι όσοι βλέποντας έναν κλασικό πίνακα ζωγραφικής (εννοείται μιας προ-μοντέρνας «δύσκολης» ζωγραφικής κι όχι κάποιας τωρινής αφηρημένης σύνθεσης ) θα έλεγαν: «Χαρά στο πράμα! Κι εγώ θα τα κατάφερνα έτσι και καλύτερα». Με στο θέατρο τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ολοι, λίγο πολύ, οι θεατές είναι κάπου μέσα τους πεπεισμένοι ότι «έτσι» θα μπορούσαν να παίξουν κι αυτοί. Κι όσα λιγότερα κάνει ο ηθοποιός, τόσο περισσότεροι θα το έλεγαν. Μια απλοϊκή άποψη που κυριαρχεί λέει: τι στην αλήθεια κάνουν οι ηθοποιοί; Περπατούν πάνω-κάτω στη σκηνή, μιλάνε, θυμώνουν, γελάνε, με δυο λόγια κάνουν ό,τι κάνουν όλοι οι κανονικοί άνθρωποι. Δύσκολο; Πανδύσκολο! Σχεδόν όσο και να παίζεις το τρίτο κονσέρτο του Ραχμάνινοφ. Τα σκεφτόμουν αυτά παρακολουθώντας τώρα τον Λευτέρη Βογιατζή στο «Θερμοκήπιο» του Χάρολντ Πίντερ. Ενας άριστος ηθοποιός στον καλύτερο -πιστεύω- ρόλο του. Ενας ηθοποιός που «έμοιαζε να μην παίζει». Ενας ηθοποιός, ο οποίος έβαλε σε εφαρμογή το αληθινό και το ψεύτικο μαζί, όπως ακριβώς το θέλησε και ο ίδιος ο Χάρολντ Πίντερ που όταν -το 1958- έγραφε το «Θερμοκήπιο» τόνιζε το γεγονός ότι «δεν υπάρχει σαφής διάκριση ανάμεσα στο πραγματικό και το μη πραγματικό…».

Tετράωρη περφόρμανς της ομάδας Blitz για αισθήματα, ανθρώπους, ιδέες, πράγματα, εκφράσεις που έσβησαν

Της Χριστινας Σανουδου, Η Καθημερινή, Kυριακή, 15 Mαϊου 2011

«Είμαι ο Μαχάτμα Γκάντι. Πέθανα το 1948. Μου λείπει...». Eνας ηθοποιός, ένα όνομα γραμμένο με μαρκαδόρο πάνω σ’ ένα φύλλο χαρτί, ένα υπόγειο πάρκινγκ πρόχειρα διαμορφωμένο σε θεατρική αίθουσα και η παράσταση αρχίζει. Σταδιακά, στη σκηνή εμφανίζεται και ο υπόλοιπος θίασος – νέα πρόσωπα, νέα ονόματα στο χαρτί, ολοένα και περισσότερες αναφορές σε άτομα, λέξεις, πράγματα που έχουν χαθεί οριστικά. Η ζωή, ο θάνατος, η χαρά, η συγκίνηση, τα μεγάλα αναπάντητα ερωτήματα, οι διαχρονικές πανανθρώπινες αξίες, τα ασήμαντα της καθημερινότητας: αποφεύγοντας τις μεγαλόπνοες διακηρύξεις και τα σοβαροφανή αποφθέγματα, ο «Γαλαξίας» της ομάδας Blitz κατορθώνει να αγγίξει τον πυρήνα της ανθρώπινης ύπαρξης, συμπυκνώνοντας το παρελθόν του πλανήτη μέσα σε τέσσερις μόλις ώρες.

Η Φωτεινή Μπαξεβάνη ετοιμάζεται για το καλοκαίρι με νωπές τις μυρωδιές της Πόλης

Της Γιωτας Συκκα, Η Καθημερινή, Kυριακή, 15 Mαϊου 2011

Στη Θεσσαλονίκη οι θεατές έφταναν με τα πούλμαν στο θέατρο, μπουλούκια ολόκληρα, για να ζήσουν το λαϊκό θέαμα της «Λωξάντρας» στο Κρατικό θέατρο όλο τον χειμώνα. Και στην αίθουσα, που θύμιζε περισσότερο γιορτή, με κεράσματα χαλβά στο κοινό, ενώνονταν ΚΑΠΗ και σχολεία. Ούτε ηλικιακά χάσματα ούτε μιζέριες. Μια βατή παράσταση που κατέληγε σε γλέντι, που, όπως έδειξαν τα 70.000 εισιτήρια, πολλοί την είχαν ανάγκη. Eνα ακόμη στοίχημα του Σωτήρη Χατζάκη, που κατάφερε να κερδίσει την πόλη αλλά και τους νέους της στο ΚΘΒΕ.

Oμως και στην Αθήνα η αισιοδοξία της Λωξάντρας έσπρωξε για λίγο τα απαισιόδοξα μηνύματα. Oσο για το καμαρίνι της Φωτεινής Μπαξεβάνη, που παίζει τη διάσημη κοκόνα της Μαρίας Ιορδανίδου στο «Θέατρον» του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός κόσμος», είναι γεμάτο από ευχαριστημένα πρόσωπα και βουρκωμένα μάτια. Σαν να λυτρώνονται με τις μυρωδιές, τις συνταγές, τους ήχους της Πόλης. Κι όλοι τη ρωτούν το ίδιο: «Πώς κατάφερες την προφορά;».

Μετανάστες, άστεγοι, σαλοί, πρεζόνια, διεστραμμένοι, εγκληματίες. Τα παιδιά του Καιάδα είναι παιδιά μας. Αυτή είναι η κρυφή μας δύναμη. Δικά μας παιδιά. Ο μυστικός όρκος των καθαριστριών… (Λόγια της ηρωίδας, Ρούσκα Ρούσεβα, στο έργο του Μισέλ Φάις ''Το κίτρινο σκυλί'')

Η ομάδα τέχνης Oberon παρουσιάζει το «Κίτρινο σκυλί» (ένα κείμενο επείγουσας γλωσσικής πραγματικότητας) του Μισέλ Φάις. Έναw πυρετικός μονόλογος, ένα πολυφωνικό παραμιλητό..

Παραστάσεις

Θεσσαλονίκη

ΤΕ 18- ΚΥΡ 22 Μαϊου

Θέατρο ΑΜΑΛΙΑ -Αμαλίας 71 (Πειραματική Σκηνή της Τέχνης)

Διάρκεια παράστασης: 60 λεπτά

Τιμή εισιτηρίου: 15 € κανονικό και 10 € φοιτητικό

Ταυτότητα παράστασης

Σκηνοθεσία: Αλέκος Σπυριδάκης

Σκηνικά-κοστούμια: Μαρία-Δήμητρα Βέττα

Φωτισμοί: Κέλλυ Εφραιμίδου

Αφίσα-Πρόγραμμα: Μαριέττα Πανίδου

Παίζει: Έφη Δραμαλή

Saturday, May 21, 2011

Thursday, May 19, 2011

Wednesday, May 18, 2011

Tuesday, May 17, 2011

Monday, May 16, 2011

Sunday, May 15, 2011

Επτά, Κυριακή 15 Μαΐου 2011