Εκλεισαν 23 χρόνια από το θάνατό του
![]() |
ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ: ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ, ΕΡΓΑ, ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ, ΗΘΟΠΟΙΟΙ, ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΣ, ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΟΙ, ΦΩΤΙΣΤΕΣ, ΜΟΥΣΙΚΟΙ, ΧΟΡΟΓΡΑΦΟΙ, ΚΡΙΤΙΚΟΙ, ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΕΣ, ΒΙΒΛΙΑ, ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ, ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ...
![]() |
Το έργο του Πολωνού συγγραφέα και σκηνοθέτη Καζίμιερζ Μπράουν «Ακτινοβολία. Ιστορία της Μαρίας Σκλοντόφσκα - Κιουρί» θα παρουσιάσει (στις 24 Μάη, 8.30 μ.μ., με ελληνικούς υπότιτλους) - στο Ιδρυμα «Μ. Κακογιάννης» το «Teatr Polski» του Τορόντο του Καναδά.
Η Μαρία Κιουρί
To έργο αφηγείται την ιστορία της διάσημης Πολωνίδας φυσικού - χημικού, βραβευμένης με δύο «Νόμπελ» (Φυσικής και Χημείας) Mαρίας Κιουρί, το γένος Σκλοντόφσκα (7/11/1867- 4/7/1934) μέσα από το διάλογο δύο προσώπων. Της Μαρίας και της μικρότερης κόρης της, της Εύας. Στο έργο «υπάρχουν» και άλλα πρόσωπα μέσα από τους μονολόγους της ηρωίδας και από φωτογραφίες που προβάλλονται στο φόντο. Στην προβολή, παρουσιάζεται επίσης και το πανόραμα των βουνών που περιβάλλουν τη δράση: Η ταράτσα του σανατόριου στο Sancellemoz, στις γαλλικές Αλπεις, το 1934, όταν η Μαρία Κιουρί πήγε, προκειμένου να αντιμετωπισθεί μια «μυστηριώδης» ασθένεια που της εμφανίσθηκε. Εκεί, την προσέχει η κόρη της, Εύα, που κατά τη διάρκεια της διαμονής τους, παίρνει συνέντευξη από τη μητέρα της, προκειμένου να γράψει ένα βιβλίο γι' αυτήν.Η Μαρία ξαναθυμάται τις σπουδές της στο Παρίσι, τις προσπάθειες και τους κόπους της.
Τα πειράματα και τις ανακαλύψεις της (το όνομά της δόθηκε σε μονάδα μέτρησης της ραδιενέργειας (το κιουρί ή CI) και στο τεχνητό χημικό στοιχείο με ατομικό αριθμό 96 (το κιούριο).
Είναι μόλις 26 ετών, σπούδασε ναυπηγός αλλά αγάπησε τον Καραγκιόζη και αποφάσισε να συνεχίσει τη μακρόχρονη ελληνική παράδοση
- Ρεπορτάζ: Γ. Πουλιόπουλος Φωτογραφίες: Κ. Λακαφώσης. ΤΟ ΒΗΜΑ: 20/5/2011
«Tα τελευταία χρόνια το θέατρο Σκιών ζει μια καινούρια Άνοιξη», λέει ο 26χρονος καραγκιοζοπαίκτης/ ναυπηγός Κωνσταντίνος Κουτσουμπλής.Ο κ. Κωνσταντίνος Κουτσουμπλής, 26 ετών, δηλώνει ναυπηγός και καραγκιοζοπαίκτης. Τη μία ιδιότητα την απέκτησε σπουδάζοντας στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Η άλλη είναι αποτέλεσμα μιας πορείας που ξεκίνησε όταν ήταν… 2,5 ετών. Ως ναυπηγός εργάζεται περιστασιακά. Ξέρει ότι για να δουλέψει επιτυχημένα στον τομέα του πρέπει να μεταναστεύσει πολύ μακριά, στην… Κορέα. Ως καραγκιοζοπαίκτης όμως έχει γυρίσει όλη την Ελλάδα παίζοντας σε παραστάσεις για παιδιά και ενηλίκους. Σε ηλικία 15 ετών έφθασε ως την Αυστραλία, ανεβάζοντας παραστάσεις για τους έλληνες ομογενείς. Σήμερα μιλάει στο «Βήμα» για την αγαπημένη του δραστηριότητα και την πορεία του ελληνικού Θεάτρου Σκιών, το οποίο απ' ό,τι φαίνεται έχει αρκετά… καρβέλια _ σύμφωνα και με την ορολογία του ήρωα _ ώσπου να σβήσει.
Το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών, στο πλαίσιο του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών για το αρχαίο ελληνικό θέατρο, διοργανώνει στην Πάτρα (26 - 29/5) το Δ΄ Πανελλήνιο Θεατρολογικό Συνέδριο, με θέμα «Το αρχαίο ελληνικό θέατρο και η πρόσληψή του». Θα συμμετάσχουν εξήντα επιστήμονες - μελετητές του αρχαίου ελληνικού θεάτρου (Κ. Γεωργουσόπουλος, Γ. Γιατρομανωλάκης, Φ. Κακριδής, Β. Πούχνερ, Γ. Μ. Σηφάκης, Θ. Κ. Στεφανόπουλος, Σ. Χαβιάρας, Θ. Χατζηπανταζής κ.ά.) και πολλοί νέοι επιστήμονες και φοιτητές. Να σημειωθεί ότι το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών σχεδιάζει έκδοση διεθνούς επιστημονικού περιοδικού για το αρχαίο θέατρο, με τίτλο «Λογείον», σε συνέκδοση με τις «Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης».
- Το βασισμένο σε μουσική Μ. Θεοδωράκη μπαλέτο στο 7ο Φεστιβάλ Αιγαίου
- ΙΣΜΑ Μ. ΤΟΥΛΑΤΟΥ. ΤΟ ΒΗΜΑ: 19/05/2011
Η Μαρία Κουσουνή ερμηνεύει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο μπαλέτο «Η επιλογή της Μήδειας»
«Η επιλογή της Μήδειας» είναι ο τίτλος του - βασισμένου σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη - μπαλέτου που θα παρουσιαστεί σε παγκόσμια «πρώτη» στις 22, 23 και 24 Ιουλίου στη Σύρο, στο πλαίσιο του 7ου Φεστιβάλ Αιγαίου. Την χορογραφία υπογράφει ο ιταλός Ρενάτο Τσανέλα, πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής του μπαλέτου της Κρατικής Οπερας της Βιέννης και γνωστός για τις συνεργασίες του με διεθνούς φήμης αστέρες του μπαλέτου όπως ο Ρομπέρτο Μπόλε, ο Βλαντίμιρ Μάλαχοφ, η Κάρλα Φράτσι.
- (Φωτογραφία: Eurokinissi )
Πολύ μουσική, ελληνική και ξένη, λιγότερο θέατρο και χορός συνθέτουν τις φετινές εκδηλώσεις στο Ηρώδειο, που δεν είναι ενταγμένες στο πρόγραμμα του Ελληνικού Φεστιβάλ. Το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ) ενέκρινε τα αιτήματα του Φεστιβάλ, ενώ άλλες 18 εκδηλώσεις θα παρουσιαστούν από τα τέλη Αυγούστου έως τον Οκτώβριο.
Στη σκηνή του Ηρωδείο θα ανέβουν οι Διονύσης Σαββόπουλος, Μαρία Φαραντούρη, Σταύρος Ξαρχάκος, Δημήτρης Παπαδημητρίου, Θύμιος Καρακατσάνης, Κώστας Βουτσάς θα εμφανιστούν μεταξύ άλλων στη σκηνή του Ηρωδείου.
Την all star παράσταση μάλιστα θα σκηνοθετήσει ο αγαπημένος των αδερφών Κοέν ηθοποιός Τζον Τορτούρο, συμπληρώνοντας το σκηνικό διάσημων κινηματογραφικών υπογραφών σε θεατρικό γαϊτανάκι ρόλων. Όπως δήλωσε ο Γούντι Άλεν στους Νιού Γιορκ Τάιμς το δικό του έργο θα ονομάζεται “Honeymoon Hotel” και θα είναι μια απλή κωμωδία φτιαγμένη “για πλάκα, χωρία καμία κοινωνική αξία”.
Ο πάπας της κινηματογραφικής ψυχανάλυσης έχει ξαναφλερτάρει με το Μπρόντγουεϊ, ήδη από το 1969. Η τελευταία του παρουσία εκεί ήταν όταν σκηνοθέτησε το έργο του “Α Second Hand Memory” για τα όνειρα δύο γενιών στο Μπρούκλιν των 50'ς.
Ενώ το 1995, είχε συνεργαστεί με τον Ντέιβιντ Μάμετ στο έργο “Αψηφώντας τον Θάνατο” όπου τρεις μονόπρακτες κωμωδίες ανέβηκαν για ένα περίπου χρόνο.
ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ
- Του ΓΡΗΓΟΡΗ ΙΩΑΝΝΙΔΗ
- Ελευθεροτυπία, Τετάρτη 18 Μαΐου 2011
Για όλους εμάς που ασχολούμαστε θεωρητικά ή πρακτικά με το ελληνικό θέατρο, με την ιστορία και το παρόν του, το να κλείσει το Θεατρικό Μουσείο είναι κάτι βαρύ, άσχημο, οδυνηρό.
Το Θεατρικό Μουσείο (και μαζί η Θεατρική Βιβλιοθήκη) υπήρξε ένας από τους πλέον δυναμικούς πόλους έρευνας και μελέτης του ελληνικού θεάτρου. Ηταν ένα κέντρο συνάντησης και βαθύτερης γνωριμίας με το αντικείμενο. Το να μην έχει αναπνεύσει ένας θεατρολόγος, ηθοποιός ή κριτικός το βαρύ αέρα του υπογείου του, όπου για δεκαετίες φυλάσσεται το φορτίο του ελληνικού θεάτρου, είναι αληθινά ασυγχώρητο και ώς ένα βαθμό ακατανόητο. Για όλους εμάς το κέντρο στέκει σαν μνήμη και σημείο αναφοράς.
Ο δόκτωρ Τζέκιλ και ο σκοτεινός κύριος Χάιντ ζωντανεύουν στη σκηνή της «Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών», φορώντας κοστούμι του Κριστιάν Λακρουά! Το αθάνατο κείμενο του Στίβενσον ανεβάζει ένας από τους πλέον επιτυχημένους ηθοποιούς και σκηνοθέτες της Γαλλίας, ο Ντενί Πονταλιντές, στις 24, 25 και 26 Μαΐου, σε μια παράσταση υπό τον τίτλο «Η υπόθεση Τζέκιλ».
Στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης παρακολουθούμε την εξομολόγηση του δόκτορος Τζέκιλ λίγο πριν από τον θάνατό του (το τελευταίο κεφάλαιο του γνωστού μυθιστορήματος του Ρόμπερτ Λους Στίβενσον, όπως διασκευάστηκε ειδικά για τον ηθοποιό από την Κριστίν Μονταλμπετί), καθώς αφηγείται τα στάδια της δημιουργικής μανίας που τον οδήγησε στην εφεύρεση ενός φαρμάκου για την εξουδετέρωση του «κακού» εαυτού. Στην πραγματικότητα, βέβαια, συμβαίνει το αντίθετο: το τερατώδες δημιούργημα κατατρώγει τον δημιουργό, καθώς όσο προχωρεί η αφήγηση ο αφιερωμένος στην έρευνα της δυαδικότητας της ψυχής, δρ Τζέκιλ, καταλαμβάνεται από το αρνητικό alter ego του.
![]() |
![]() |
- Οι συζητήσεις με το Υπ. Πολιτισμού έδωσαν λύση και όχι λουκέτο
- Μυρτώ Λοβέρδου, TO BHMA: 17/5/2011
Τα «καμαρίνια» της Α. Βουγιουκλάκη και Τζ. Καρέζη στο Θεατρικό Μουσείο
Προς οριστική λύση φαίνεται να οδηγείται η περιπέτεια του Θεατρικού Μουσείου, έστω την ύστατη ώρα πριν από το λουκέτο: Στη συνάντησή τους, τη Δευτέρα 16 Μαΐου, η γενική γραμματέας του ΥΠΠΟ Λίνα Μενδώνη μετά από συνεννόηση με τον υπουργό Παύλο Γερουλάνο, και ο πρόεδρος του Δ.Σ. του Μουσείου Κώστας Γεωργουσόπουλος συζήτησαν εκτενώς το θέμα καταλήγοντας σε μια αρχική συμφωνία, η οποία θα πάρει σάρκα και οστά μέσα στις επόμενες μέρες.
Σύμφωνα με αυτή, το Κέντρο Μελέτης και Ερευνας του Ελληνικού Θεάτρου - Θεατρικό Μουσείο, θα ενταχθεί σε εποπτευόμενο από το υπουργείο Πολιτισμού φορέα - ενδεικτικά αναφέρονται το Εθνικό Θέατρο, η Λυρική Σκηνή ή και το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Πρόκειται για ένα αίτημα χρόνων που, όλα δείχνουν, ότι θα ικανοποιηθεί.
Η Μίνα Αδαμάκη ανεβάζει μια διασκευή του κλασικού έργου του Στρίντμπεργκ που «έσπασε τα ταμεία» το 2003 στο Λονδίνο
Με μια μετάθεση τόπου και χρόνου, ο βρετανός συγγραφέας Πάτρικ Μάρμπερ καταπιάστηκε με τη «Δεσποινίδα Τζούλια» του Στρίντμπεργκ σε μια σύγχρονη εκδοχή - παραγγελία για την τηλεόραση του BBC, που πρωτοπαρουσιάστηκε τον Νοέμβριο του 1995. Αργότερα ξαναγράφτηκε για το θέατρο κι έκανε πρεμιέρα στο «Ντόνμαρ Γουέρχαουζ» του Λονδίνου, με μεγάλη επιτυχία το 2003.
Αυτήν την εκδοχή επέλεξε η Μίνα Αδαμάκη για το ανέβασμα του έργου, σε δική της μετάφραση, σκηνοθεσία, σκηνογραφία και μουσική επιμέλεια γιατί όπως επισημαίνει, «η γλώσσα του είναι πιο σύγχρονη, πιο άμεση και πιο σκληρή».
- Μουσική διαμαρτυρία αύριο Τετάρτη
Με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Μουσείων, στις 18 Μάη (5 μ.μ) διοργανώνεται μουσικοθεατρική διαμαρτυρία από το Θεατρικό Μουσείο, με συμμετοχή του Σταμάτη Κραουνάκη, της «Σπείρα - Σπείρα» και ανθρώπων του θεάτρου, μπροστά στο Θεατρικό Μουσείο (Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων, Ακαδημίας 50).
Θυμίζουμε ότι το Θεατρικό Μουσείο κινδυνεύει να κλείσει. Λειτουργεί μόνο με προσωπικό ασφαλείας, καθώς οι εργαζόμενοι - απλήρωτοι επί 5 μήνες - προχώρησαν σε επίσχεση εργασίας, ενώ το προεδρείο του ΔΣ δικάζεται (20/5) για χρέη στο ΙΚΑ και «υπεξαίρεση» των ασφαλιστικών του προσωπικού. Ετσι, το ΔΣ οδηγείται, με απελπισία, στην αναζήτηση λύσεων (διάλυση του σωματείου, εκποίηση της περιουσίας του) για να αντιμετωπίσει τα αδιέξοδα.
Για το θέμα αυτό συναντήθηκε χτες, ο πρόεδρος του Κέντρου, Κώστας Γεωργουσόπουλος, με τη ΓΓ του ΥΠΠΟ-Τ, Λ. Μενδώνη, η οποία υποσχέθηκε ότι θα δοθούν κάποια χρήματα για να καλυφθούν οι άμεσες ανάγκες, ενώ αναζητείται νομική λύση ένταξής του σε κάποιον εποπτευόμενο από το ΥΠΠΟ-Τ οργανισμό.
- Ψήφισμα συμπαράστασης εξέδωσε και η Ενωση Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών.
- Του Κώστα Γεωργουσόπουλου, ΤΑ ΝΕΑ: Δευτέρα 16 Μαΐου 2011
Σε µια ψηφιακή κοινωνία, σε έναν κόσµο εικονικό και σε µια παγκοσµιοποίηση των ηθών και της ερωτικής διαθεσιµότητας των φίλων, τι άραγε µπορεί να σηµαίνει για τον σηµερινό θεατή και καταναλωτή ποικίλης µορφής θεάµατος µια κωµωδία γραµµένη τριάντα χρόνια πριν από την ακµή της Γαλλικής Επανάστασης;
- Ο Νίκος Μαστοράκης σκηνοθετώντας στο Εθνικό Θέατρο την «Τριλογία του παραθερισµού» (του Γκολντόνι), έστησε µία από τις πλέον σαφείς, ακριβείς και ευκρινείς παραστάσεις
Είναι το ερώτηµα που τίθεται κάθε φορά όταν αποφασίζει ένας θίασος να ανεβάσει στη σκηνή κυρίως µια κλασική κωµωδία. Αλήθεια, ρωτάει κανείς, η κοινωνία που κρίνεται, γελοιοποιείται, χλευάζεται και αποτυπώνεται ως συµπεριφορές και αξίες του Μολιέρου, του Γκολντόνι, του Γκόλντσµιθ, του Γκόγκολ, του Κλάιστ, του Καρατζιάλε, των δικών µας Κατσαΐτη, Χουρµούζη, Αγγελου Βλάχου κ.ά., πώς εισπράττεται σήµερα; Οι συγγραφείς που παρέθεσα καλύπτουν ένα ευρύ θεατρικό και γλωσσικό φάσµα.
Ολη η Αθήνα γίνεται µια σκηνή για να φιλοξενήσει θεατρικά δρώµενα, µουσικές εκδηλώσεις και χορό µε αφορµή το νέο πρόγραµµα που εγκαινίασε το υπουργείου Πολιτισµού και Τουρισµού µε τίτλο «Athens Every Week». Η εβδοµάδα, λοιπόν, που είναι αφιερωµένη στο θέατρο (Theatre Week) ξεκινά σήµερα µε τη συµµετοχή του Εθνικού Θεάτρου. Το οποίο ανοίγει τις πόρτες τους την Τετάρτη το πρωί για όσους επιθυµούν να περιηγηθούν στις σκηνές και στους χώρους του κτιρίου Τσίλερ, να µάθουν για την ιστορία του και να µιλήσουν µε το προσωπικό του. Σηµείο εκκίνησης είναι το Γκαράζ του Εθνικού. Την ίδια ηµέρα, µισή ώρα πριν από την έναρξη της παράστασης «Τρισεύγενη» του Κωστή Παλαµά τα εισιτήρια θα διατίθενται στη µειωµένη τιµή των 13 ευρώ. Και το Σάββατο στις 13.30, στην Παιδική Σκηνή - Σκηνή Κατίνα Παξινού, πριν από το «Παραµύθι χωρίς όνοµα», θα πραγµατοποιηθεί συζήτηση µε τον σκηνοθέτη Τάκη Τζαµαργιά για την παράσταση και τη συγγραφέα Πηνελόπη ∆έλτα. Η εβδοµάδα χορού ξεκινά στις 22 Μαΐου (Athens Dance Week) και το Σωµατείο Ελλήνων Χορογράφων φέρνει παραστάσεις σε θέατρα και δηµόσιους χώρους, ακόµη και µαθήµατα χορού σε στούντιο της Αθήνας.∆. Κ., ΤΑ ΝΕΑ: Δευτέρα 16 Μαΐου 2011
- ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΕΩΝ ΑΡΧΑΙΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ ΣΤΙΣ ΣΥΡΑΚΟΥΣΕΣ
- Αποστολή - φωτογραφίες: Δηµήτρης Ν. Μανιάτης. ΤΑ ΝΕΑ: Δευτέρα 16 Μαΐου 2011
Την ώρα που το ηφαίστειο της Αίτνας έκανε µια απ’ τις εκρήξεις του, µια διαφορετική, θεατρική, έκρηξη σηµειωνόταν µερικά χιλιόµετρα µακριά, µε επίκεντρο το αρχαίο ελληνικό δράµα και πεδίο τις ιστορικές Συρακούσες. Ο λόγος για το καθιερωµένο Φεστιβάλ Αρχαίου ∆ράµατος, που ζωντανεύει το λαξευµένο µέσα σε βράχο (µη αναστηλωµένο) περίφηµο Θέατρο της Σικελίας
Το Φεστιβάλ Αρχαίου Δράµατος στις Συρακούσες έχει τη δική του βαρύτητα στα πολιτιστικά δρώµενα. Οι παραστάσεις του αρχαίου ελληνικού θεάτρου αναβίωσαν στη σικελική πόλη στις 16 Απριλίου του 1914 µε τον «Αγαµέµνονα» και από τότε -αδιαλείπτως, µε εξαίρεση τους δύο Παγκοσµίους Πολέµους - το αρχαίο θέατρο του 5ου π.Χ. αιώνα, που σχεδιάστηκε από τον Δαµάσκοπο και εδώ ο Αισχύλος πρωτοπαρουσίασε πολλά από τα έργα του, όπως τους «Πέρσες», ζωντανεύει.
Οι Σάλλυ Ασημάκη και Γιάννης Βογιατζής συσκηνοθετούν «Το δωμάτιο 27», μια θεατρική παράσταση όπου ο έρωτας και η προδοσία, η ομορφιά και ο φόνος μπλέκονται στην ποίηση του Τάσου Λειβαδίτη και τη μουσική του ρεμπέτικου τραγουδιού. Την παράσταση παρουσιάζει η ομάδα ΩΡΚΑ, από 20 Μαΐου μέχρι 5 Ιουνίου, στο θέατρο «RabbitHole». Στο «Δωμάτιο 27» ένα ζευγάρι παλεύει να ξεφύγει απ' τη μοναξιά κι ένα άλλο απ' τον χρόνο κατάκοπες καμαριέρες κλώθουν τη μοίρα, καθαρίζοντας κρεμμύδια μεθυσμένοι μουσικοί ξορκίζουν το κακό, τραγουδώντας παλιά τραγούδια· ένας ξεχασμένος υπάλληλος περιφέρεται, σαν φάντασμα, στα άδεια δωμάτια. Κι όλοι μαζί φτιάχνουν ένα θεατρικό γαϊτανάκι από ποίηση και μουσική, ένα μουσικοθεατρικό πείραμα που θέλει να αφηγηθεί την πιο απλή, καθημερινή ιστορία.
Η ταινία της Λιλιάνα Καβάνι «Ο θυρωρός της νύχτας», μαζί με τους «Καταραμένους» του Λουκίνο Βισκόντι, είναι οι πρώτες ταινίες που ασχολήθηκαν με τη σεξουαλική - σαδομαζοχιστική διάσταση του ναζισμού, εισάγοντας τα ναζιστικά σύμβολα στην ερωτική σκηνογραφία του σύγχρονου σινεμά (και όχι μόνο).
Η μεγάλη επιτυχία της ταινίας, πέρα από την καθιέρωση της σαγηνευτικής 28χρονης τότε Σαρλότ Ράμπλινγκ ως σύμβολο του σεξ και την εκτόξευσή της στην πρώτη γραμμή των κινηματογραφικών σταρ, αποτέλεσε και τον πυροκροτητή για δεκάδες φιλμ που σπεκούλαραν με τη ναζιστική εικόνα. O Γιώργος Πανουσόπουλος, στην πρώτη του θεατρική σκηνοθεσία, παρουσιάζει τον «Θυρωρό της νύχτας» στη θεατρική του διασκευή (από τη Χαρά Τσιώλη). Η πρεμιέρα της παράστασης θα δοθεί την Τετάρτη, στο «Μπλακ Μποξ» του Ιδρύματος «Μιχάλης Κακογιάννης» (παραστάσεις έως 5/6).
Μπορεί η Ρένη Πιττακή να «έκλεισε» να παίξει στη «Νίκη» της Λούλας Αναγνωστάκη, όπως γράψαμε σε αυτήν τη στήλη προ ημερών, συμφώνησε όμως να παίξει και σε άλλη μια φιλόδοξη παράσταση που θα δούμε τον Απρίλιο του 2012. Η εξαιρετική πρωταγωνίστρια θα συνεργαστεί και πάλι με τον Πέτρο Ζούλια -το «Εξι μαθήματα χορού σε έξι εβδομάδες» που έκαναν παίχτηκε τρεις χρονιές με τεράστια επιτυχία!- σε θεατρικό έργο της Φωτεινής Τσαλίκογλου... Το οποίο, όπως μάθαμε, βασίζεται στην αλληλογραφία δύο πολύ σπουδαίων μορφών της χώρας:της Μαργαρίτας Λυμπεράκη και της κόρης της Μαργαρίτας Καραπάνου... Η Ράνια Οικονομίδου και ο Δημήτρης Καταλειφός πρόκειται να «συναντήσουν» ύστερα από χρόνια στο θεατρικό σανίδι την Αννα Κοκκίνου!
Δωμάτιο 27. Η παράσταση θα παίζεται από 20 Μαΐου μέχρι 5 Ιουνίου, κάθε Παρασκευή και Κυριακή, στο Rabbithole (Γερμανικού 20, Μεταξουργείο).Η Ώρα Κοινής Ανησυχίας (ΩΡΚΑ) συστάθηκε το φθινόπωρο του 2008, όταν επτά άνθρωποι, ύστερα από χρόνια σε διάφορα θεατρικά σχήματα και εγχειρήματα, βρέθηκαν μαζί ως ομάδα με σκοπό να μιλήσουν για όλα όσα τους ταλαιπωρούν και τους διασκεδάζουν. Τον Μάιο του 2009, η ΩΡΚΑ παρουσίασε τη θεατρική παράσταση «Θα 'θελα κάτι να συμβεί», βασισμένη στο έργο του Βιτόλντ Γκομπρόβιτς, και τον Ιούνιο του 2010 δύο μονόπρακτα του Ευγένιου Ιονέσκο («Το Μάθημα» & τον «Νέο Ενοικιαστή»). «Φέτος, η ΩΡΚΑ παρουσιάζει την τρίτη της παραγωγή, με τίτλο «Δωμάτιο 27», μια παράσταση βασισμένη αποκλειστικά στους στίχους του Τάσου Λειβαδίτη και τα ρεμπέτικα τραγούδια. Είναι μια απλή, καθημερινή ερωτική ιστορία δύο ανθρώπων που αγαπήθηκαν μέσα σε έναν ξένο κόσμο, φτάνοντας ώς τον θάνατο προκειμένου να είναι μαζί. Η παράσταση ανοίγει διάλογο με μια αλλοτινή εποχή, μια εποχή όπου η ποίηση και το τραγούδι άγγιζαν την πραγματική ζωή, θέλοντας να βρει τα ίχνη της στο σήμερα», μας λένε οι σκηνοθέτες της ΩΡΚΑ, Σάλλυ Ασημάκη και Γιάννης Βογιατζής.
- ΚΕΙΜΕΝΟ-ΦΩTOΓΡAΦIΑ: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΤΙΑΤΟΣ, ΕΘΝΟΣ, 16/5/2011
Η Κατερίνα Ευαγγελάτου μετέφρασε και σκηνοθέτησε το προκλητικό έργο του τριαντάχρονου Μάικ Μπάρτλετ «Cock» που παρουσιάζεται στο θέατρο «Θησείον». Η παράσταση παίρνει παράταση στην... παράταση και συνεχίζει έως τις 22 Μαΐου. Το «Cock», που απέσπασε το βραβείο Ολιβιέ για το 2009, μιλάει με τολμηρό τρόπο για το σεξ, τη συντροφικότητα και το ζήτημα της σεξουαλικής ταυτότητας.
Πρωταγωνιστούν: Δημήτρης Μοθωναίος, Μάκης Παπαδημητρίου, Ιωάννα Παππά, Γιώργος Κοτανίδης.
Σχέδιο από τα σκηνικά που δημιούργησε το 1923 ο Πάνος Αραβαντινός για την παράσταση της Κάρμεν στην Οπερα του Βερολίνου
Τη ζωή και την καλλιτεχνική πορεία του ζωγράφου και σκηνογράφου Πάνου Αραβαντινού (1884-1930) ανασυνθέτει το έργο της Φωφώς Μαυρικίου, το οποίο εκδόθηκε πρόσφατα από το Μουσείο Μπενάκη. Ο Αραβαντινός, εργάστηκε αρχικά στην Ελλάδα και κατόπιν στη Γερμανία του Μεσοπολέμου, σε μια γενικότερα σημαντική περίοδο για την ιστορία της διεθνούς σκηνογραφίας. Στη Γερμανία, αναγνωρίστηκε ως ένας από τους σημαντικότερους σκηνογράφους της εποχής του, δημιουργώντας σκηνικά για περισσότερες από 110 παραστάσεις όπερας, οπερέτας, μπαλέτου και θεάτρου πρόζας από το 1917 ως το 1930.
- Ο 70χρονος σκηνοθέτης εξηγεί πώς κατέληξε στους συγκεκριμένους έλληνες ηθοποιούς και αποκαλύπτει τα μυστικά της δουλειάς του
- της Μυρτώς Λοβέρδου, ΤΟ ΒΗΜΑ: 15/5/2011
«Είναι παράξενο που κάνω αυτήν εδώ την παράσταση, και μάλιστα στο Εθνικό Θέατρο. Εγώ, ένας ξένος, να καταπιάνομαι με ένα δικό σας τόσο σημαντικό έργο, όπως είναι η “Οδύσσεια” του Ομήρου». Ο Ρόμπερτ (Μπομπ) Γουίλσον, με αυτοκριτική διάθεση αλλά και με τη συγκίνηση του καλλιτέχνη που έρχεται αντιμέτωπος με ένα τέτοιο έργο, καταθέτει τις σκέψεις του για αυτή τη θεατρική αναμέτρηση που προέκυψε έπειτα από πρόταση-πρόκληση του Γιάννη Χουβαρδά για τη σεζόν 2012-2013.
«Δεν είναι η πρώτη φορά που πηγαίνω σε μια άλλη χώρα να κάνω ένα δικό της κείμενο. Εκανα τους “Μύθους” του Λαφοντέν στην Κομεντί Φρανσέζ, το “Ονειρόδραμα” του Στρίντμπεργκ στη Στοκχόλμη, τον “Πέερ Γκυντ” του Ιψεν στο Οσλο,ένα ντόπιο κείμενο στην Ινδονησία με 55 ινδονήσιους ηθοποιούς...Εχει μια συνέχεια αυτό για μένα» λέει.
- Ο Ντενί Πονταλυντές για τρεις παραστάσεις στη Στέγη με τον μονόλογο του Δόκτωρ Τζέκιλ
O ελληνικής καταγωγής Ντενίς Πονταλυντές στον μονόλογο «Η υπόθεση Τζέκιλ»
Αν και το κλασικό ρεπερτόριο αποτελεί την ειδικότητά του, ο Ντενί Πονταλυντές, θα έρθει στην Αθήνα για να παρουσιάσει τον μονόλογο του Τζέκυλ στην «Υπόθεση Τζέκυλ», βασισμένο στο μυθιστόρημα του Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον. Πρόκειται για έναν δραματικό μονόλογο που ερμήνευσε στις αρχές του 2010 στο Τεάτρ ντε Σαγιό κερδίζοντας τις εντυπώσεις κοινού και κριτικών. Για τον λόγο αυτό ο μονόλογος επαναλαμβάνεται αυτές τις μέρες στο Παρίσι, προτού πάρει τον δρόμο για την αθηναϊκή Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.
- Ο Λευτέρης Βογιατζής στο «Θερμοκήπιο» έχτισε τον καλύτερο ρόλο της καριέρας του
- Του Σπυρου Παγιατακη, Η Καθημερινή, Kυριακή, 15 Mαϊου 2011
Ελάχιστοι -δηλαδή σχεδόν κανένας- είναι αυτοί που ακούγοντας έναν πιανίστα να παίζει, ας πούμε, το τρίτο κονσέρτο του Ραχμάνινοφ θα έλεγαν: «Αυτό θα μπορούσα να το παίξω κι εγώ!». Ούτε κατά διάνοια! Ακόμα λιγότεροι είναι όσοι βλέποντας έναν κλασικό πίνακα ζωγραφικής (εννοείται μιας προ-μοντέρνας «δύσκολης» ζωγραφικής κι όχι κάποιας τωρινής αφηρημένης σύνθεσης ) θα έλεγαν: «Χαρά στο πράμα! Κι εγώ θα τα κατάφερνα έτσι και καλύτερα». Με στο θέατρο τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ολοι, λίγο πολύ, οι θεατές είναι κάπου μέσα τους πεπεισμένοι ότι «έτσι» θα μπορούσαν να παίξουν κι αυτοί. Κι όσα λιγότερα κάνει ο ηθοποιός, τόσο περισσότεροι θα το έλεγαν. Μια απλοϊκή άποψη που κυριαρχεί λέει: τι στην αλήθεια κάνουν οι ηθοποιοί; Περπατούν πάνω-κάτω στη σκηνή, μιλάνε, θυμώνουν, γελάνε, με δυο λόγια κάνουν ό,τι κάνουν όλοι οι κανονικοί άνθρωποι. Δύσκολο; Πανδύσκολο! Σχεδόν όσο και να παίζεις το τρίτο κονσέρτο του Ραχμάνινοφ. Τα σκεφτόμουν αυτά παρακολουθώντας τώρα τον Λευτέρη Βογιατζή στο «Θερμοκήπιο» του Χάρολντ Πίντερ. Ενας άριστος ηθοποιός στον καλύτερο -πιστεύω- ρόλο του. Ενας ηθοποιός που «έμοιαζε να μην παίζει». Ενας ηθοποιός, ο οποίος έβαλε σε εφαρμογή το αληθινό και το ψεύτικο μαζί, όπως ακριβώς το θέλησε και ο ίδιος ο Χάρολντ Πίντερ που όταν -το 1958- έγραφε το «Θερμοκήπιο» τόνιζε το γεγονός ότι «δεν υπάρχει σαφής διάκριση ανάμεσα στο πραγματικό και το μη πραγματικό…».
Tετράωρη περφόρμανς της ομάδας Blitz για αισθήματα, ανθρώπους, ιδέες, πράγματα, εκφράσεις που έσβησαν
«Είμαι ο Μαχάτμα Γκάντι. Πέθανα το 1948. Μου λείπει...». Eνας ηθοποιός, ένα όνομα γραμμένο με μαρκαδόρο πάνω σ’ ένα φύλλο χαρτί, ένα υπόγειο πάρκινγκ πρόχειρα διαμορφωμένο σε θεατρική αίθουσα και η παράσταση αρχίζει. Σταδιακά, στη σκηνή εμφανίζεται και ο υπόλοιπος θίασος – νέα πρόσωπα, νέα ονόματα στο χαρτί, ολοένα και περισσότερες αναφορές σε άτομα, λέξεις, πράγματα που έχουν χαθεί οριστικά. Η ζωή, ο θάνατος, η χαρά, η συγκίνηση, τα μεγάλα αναπάντητα ερωτήματα, οι διαχρονικές πανανθρώπινες αξίες, τα ασήμαντα της καθημερινότητας: αποφεύγοντας τις μεγαλόπνοες διακηρύξεις και τα σοβαροφανή αποφθέγματα, ο «Γαλαξίας» της ομάδας Blitz κατορθώνει να αγγίξει τον πυρήνα της ανθρώπινης ύπαρξης, συμπυκνώνοντας το παρελθόν του πλανήτη μέσα σε τέσσερις μόλις ώρες.
- Της Χριστινας Σανουδου, Η Καθημερινή, Kυριακή, 15 Mαϊου 2011
Η Φωτεινή Μπαξεβάνη ετοιμάζεται για το καλοκαίρι με νωπές τις μυρωδιές της Πόλης Στη Θεσσαλονίκη οι θεατές έφταναν με τα πούλμαν στο θέατρο, μπουλούκια ολόκληρα, για να ζήσουν το λαϊκό θέαμα της «Λωξάντρας» στο Κρατικό θέατρο όλο τον χειμώνα. Και στην αίθουσα, που θύμιζε περισσότερο γιορτή, με κεράσματα χαλβά στο κοινό, ενώνονταν ΚΑΠΗ και σχολεία. Ούτε ηλικιακά χάσματα ούτε μιζέριες. Μια βατή παράσταση που κατέληγε σε γλέντι, που, όπως έδειξαν τα 70.000 εισιτήρια, πολλοί την είχαν ανάγκη. Eνα ακόμη στοίχημα του Σωτήρη Χατζάκη, που κατάφερε να κερδίσει την πόλη αλλά και τους νέους της στο ΚΘΒΕ.
- Της Γιωτας Συκκα, Η Καθημερινή, Kυριακή, 15 Mαϊου 2011
Oμως και στην Αθήνα η αισιοδοξία της Λωξάντρας έσπρωξε για λίγο τα απαισιόδοξα μηνύματα. Oσο για το καμαρίνι της Φωτεινής Μπαξεβάνη, που παίζει τη διάσημη κοκόνα της Μαρίας Ιορδανίδου στο «Θέατρον» του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός κόσμος», είναι γεμάτο από ευχαριστημένα πρόσωπα και βουρκωμένα μάτια. Σαν να λυτρώνονται με τις μυρωδιές, τις συνταγές, τους ήχους της Πόλης. Κι όλοι τη ρωτούν το ίδιο: «Πώς κατάφερες την προφορά;».