Επί αιώνες, της έχουν σύρει τα μύρια όσα. Μήπως, όμως, η Ελένη, εκτός από ωραία, ήταν και αδικημένη; Μήπως, τελικά, δεν πήγε ποτέ στην Τροία; Σύμφωνα με την «Ελένη» του Ευριπίδη, κάπως έτσι έγινε. Γιατί, στην εκδοχή που έγραψε ο μεγάλος τραγικός για να καταδικάσει τον πόλεμο και να τονίσει το παράλογο του Τρωικού Πολέμου, δεν ήταν η ωραία Ελένη που βρέθηκε στην αγκαλιά του Πάρη, προσφέροντας το κατάλληλο πρόσχημα για την εκστρατεία των Αχαιών, αλλά το είδωλό της. Η αληθινή ήταν στην Αίγυπτο και, υπό την προστασία του βασιλιά Πρωτέα, περίμενε τον Μενέλαο.
Αυτήν την περίοδο, τη χαμένη τιμή της Ελένης αποκαθιστά η Σμαράγδα Καρύδη, στην ομώνυμη παράσταση που σκηνοθετεί ο Θοδωρής Αθερίδης. Ο ίδιος υποδύεται τον Μενέλαο, ο Γιάννης Βούρος τον Θεοκλύμενο και ο Γιώργος Καπουτζίδης τη Θεονόη. Θα τους δούμε τη Δευτέρα, στο «Τεχνόπολις-Γκάζι» (κι έπονται κι άλλες παραστάσεις). Οσο για τα χειμερινά της σχέδια; Ετοιμάζεται για το νέο έργο που γράφει ο Θοδωρής Αθερίδης και θα ανεβεί στο «Μικρό Παλλάς» τον Φεβρουάριο. Ηδη έχει ξεκινήσει γυρίσματα για το σίριαλ «Φίλα τον βάτραχό σου». Στην ατζέντα της, όμως, υπάρχει κι ένα κινηματογραφικό σχέδιο, μια ταινία που θα αρχίσει να γυρίζεται τον Μάιο.
Κωμικά στοιχεία
- Η «Ελένη» ως κωμωδία λοιπόν;
«Δεν το έχουμε ανεβάσει ως κωμωδία. Οπου το ύφος είναι τραγικό, δεν το προδώσαμε. Και απ' την άλλη, όπου υπήρχαν κωμικά στοιχεία, τα τονίσαμε. Δεν πρόκειται, άλλωστε, για καθαρή τραγωδία. Και οι μελετητές δεν έχουν αποφανθεί σε ποιο είδος κατατάσσεται. Εχει χάπι εντ, θέατρο μέσα στο θέατρο και κωμικούς χαρακτήρες, όπως τον αγγελιοφόρο ή τον Μενέλαο. Κάναμε μια καινούργια μετάφραση σε σύγχρονο λόγο, χωρίς όμως το κείμενο να χάνει την ποίησή του. Δεν το έχουμε διασκευάσει ή αλλάξει».
- Την Ελένη, πώς θα τη συστήνατε σε κάποιον που δεν έχει δει την παράσταση;
«Δεν είναι καθαρά κωμικός χαρακτήρας, γιατί έχει κύρος και σκηνές θρήνου. Είναι όμως και ειρωνική, με χιούμορ και οργή για τους θεούς, που κατά τον Ευριπίδη ευθύνονται γι' αυτήν την πλεκτάνη. Είναι αδικημένη, γιατί δεν έχει κάνει ό,τι της καταλογίζουν. Στο τέλος, βέβαια, δικαιώνεται. Το έργο είναι βαθιά αντιπολεμικό, γιατί περνάει το μήνυμα ότι οι πόλεμοι γίνονται για άλλους λόγους απ' όσους μάς ανακοινώνουν. Ετσι και ο Τρωικός έγινε για ένα είδωλο».
- Η παράσταση θεωρείται από τις επιτυχίες του καλοκαιριού. Σας προσάπτουν, όμως, ότι είναι τηλεοπτικής λογικής και ότι στηρίζεται κυρίως στην αναγνωρισιμότητα των πρωταγωνιστών της.
«Παίζω στο θέατρο από το '91, όπως και οι υπόλοιποι. Προφανώς, "τηλεοπτική" με θεωρούν όσοι δεν με έχουν δει στο θέατρο. Σπεύδουν να κάνουν κριτική βλέποντας τα δελτία Τύπου και τις φωτογραφίες. Δέχομαι το να μην αρέσει σε κάποιους η παράσταση. Αλλά όχι να κάνουν κριτική μόνο και μόνο λόγω της επιτυχίας τού "Παρά πέντε". Και βέβαια χαίρομαι που έρχονται άνθρωποι επειδή με αναγνωρίζουν από την τηλεόραση, ενώ δεν πολυπηγαίνουν στο θέατρο. Θα μπορούσαμε να κάνουμε μια εύκολη φαρσοκωμωδία και να πάμε στην επαρχία με μια φτηνή παραγωγή. Δεν είναι, όμως, αρπαχτή. Ούτε πάμε να εξαργυρώσουμε την τηλεοπτική μας επιτυχία. Πιτσιρίκια, παιδιά λυκείου και γενικά κόσμος από την επαρχία σηκώνονται από τον καναπέ τους και έρχονται. Δεν έχει σημασία ο λόγος που το κάνουν».
- Τελευταία, βλέπουμε συχνά να «πειράζονται» τα αρχαία κείμενα. Αυτό, καμιά φορά, οδηγεί και σε ακραίες αντιδράσεις, όπως έγινε πρόσφατα στη «Μήδεια» του Βασίλιεφ. Εσείς πώς θα αντιδρούσατε αν σας γιουχάρανε;
«Είναι ό,τι πιο απαίσιο μπορεί να σου συμβεί στη σκηνή. Δείχνει βέβαια ότι το θέατρο είναι κάτι ζωντανό. Δεν ξέρω, όμως, αν θα ήταν ίδια η αντίδρασή τους αν έβλεπαν την παράσταση σε άλλον χώρο. Φοβάμαι πως έχει επικρατήσει η άποψη ότι η Επίδαυρος είναι ιερός χώρος που δεν σηκώνει πειραματισμούς. Γιουχάρουν αν ανάψει κάποιος ηθοποιός τσιγάρο στη σκηνή, λες και είναι εκκλησία και διαπράττεται το φοβερό αμάρτημα. Εγώ πιστεύω ότι πρέπει να προσεγγίζουμε με νέο τρόπο τα κείμενα. Αλλιώς, ας κάτσουμε σπίτι μας να τα διαβάσουμε. Η "λογοκρισία" οδηγεί σε βαρετά ανεβάσματα».
«Πιο δύσκολη»
- Γενικά, το κοινό «τσιμπάει» πιο εύκολα με την κωμωδία.
«Στο θέατρο δεν ισχύει. Περισσότερο ισχύει στην τηλεόραση, γιατί οι τηλεθεατές προτιμούν τις κωμωδίες. Και ένα κανάλι θέλει να πάρει πίσω τα λεφτά που βάζει. Η κωμωδία, όμως, είναι πολύ σημαντική ως είδος. Αρκεί να μη γίνεται φτηνή. Αν γίνεται σωστά, και δεν ακουμπάει στα χαμηλά ανθρώπινα ένστικτα, είναι πιο δύσκολη από το δράμα».
- Εσείς έχετε στραφεί σε αυτό το είδος. Δεν φοβάστε τη μανιέρα;
«Οχι, γιατί κάνω αυτά που έχω κέφι. Δεν έχω στρατηγική, ούτε σέρνω τον ίδιο τύπο από 'δώ και από 'κεί. Στο θέατρο έχω κάνει κωμωδίες, αλλά έχω κάνει και το "Από έρωτα", που σ' έπιανε η ψυχή σου».
- Και ως θεατής την προτιμάτε;
«Ακόμα και στα δράματα μου αρέσει να έχει χιούμορ μια τραγική σκηνή. Θεωρώ λυτρωτικό ακόμα και το να σε πιάσει νευρικό γέλιο σε μια κηδεία. Η ζωή μπορεί να γίνει σκέτη τραγωδία, αν σκεφτείς ότι κάθε λεπτό που περνάει οδεύουμε προς τον θάνατο. Κι αν το σκέφτεσαι συνέχεια, μπορεί να τρελαθείς. Υστερα, το χιούμορ δεν σημαίνει έλλειψη σοβαρότητας».
- Πάντως, είστε από τις ηθοποιούς που «τσαλακώνουν» την εικόνα τους. Δεν έχετε εγκλωβιστεί σε ρόλους «ωραίας»...
«Βαριέμαι την ίδια εικόνα. Η χαρά μου είναι να μεταμφιέζομαι. Το έκανα στο "Παρά πέντε" και στο "Συνέβη κι όποιος θέλει το πιστεύει". Ημουν παραμορφωμένη, φορούσα ψεύτικη μύτη, μασέλα, περούκα. Δεν έχω τέτοιες ανασφάλειες. Εντάξει, αν πάω σε ένα πάρτι, θέλω να είμαι ωραία». *
No comments:
Post a Comment