Εκδηλώσεις των 46ων Δημητρίων 11-16 Οκτωβρίου

Μουσικές συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις αλλά και χορός περιλαμβάνει το πρόγραμμα των 46ων Δημήτριων που θα πραγματοποιηθούν από 11 έως 16 Οκτωβρίου.

Αναλυτικά το πρόγραμμα έχει ως εξής:

Την Τρίτη 11 Οκτωβρίου, στις 9 το βράδυ, το μουσικό σύνολο «Motel Selenik», θα εμφανιστεί στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του νέου δημαρχείου, του θεματικού κύκλου «5 +1 Συναυλίες στο Δημαρχιακό Μέγαρο».

Η δημιουργία αυτής της πρωτότυπης 16μελούς μπάντας, προέκυψε από μια συγκυριακή συνεύρεση μιας ομάδας νέων και ανήσυχων μουσικών στην Θεσσαλονίκη. Οι συνθέσεις τους συνδυάζουν την ελληνική παραδοσιακή μουσική, με τις αντίστοιχες παραδόσεις των Βαλκανίων, της Μεσογείου και τις σύγχρονες μουσικές τάσεις. Η ποικιλία των μουσικών οργάνων που χρησιμοποιούν, όσο και των μουσικών επιρροών που δέχθηκε ο κάθε καλλιτέχνης ξεχωριστά - φλαμένκο, balkan, σουίνγκ, ρεμπέτικο, λάτιν - σε συνδυασμό με τις ευφάνταστες ενορχηστρώσεις τους, παράγουν έναν πληθωρικό και διαυγή ήχο. Από μια σειρά εμφανίσεων σε μουσικές σκηνές και φεστιβάλ, εντός και εκτός Ελλάδας, το σχήμα έχει αποσπάσει ήδη πολύ καλές κριτικές και συνεχίζει την πορεία του ακάθεκτο. 

ΔΕΙΞΕ ΜΟΥ ΤΟ ΦΙΛΟ ΣΟΥ

Στο θέατρο «Δημήτρης Ποταμίτης», κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.15΄ 

Ο Βίκτωρ Ουγκώ ανεμίζοντας χαρωπά τον δεξί του δείκτη έλεγε: "Η φιλία είναι σαν τα παλιά βιβλία, ο χρόνος τους προσδίδει μεγαλύτερη αξία". Αυτό που δεν υπολόγισε ίσως, ο κατά τ' άλλα συμπαθέστατος Βίκτωρ, είναι πως όσο καλό και να είναι ένα βιβλίο, έρχεται η ώρα που δεν έχεις να πάρεις τίποτα καινούριο απ' αυτό. Οπότε τι κάνεις τότε; Το κρατάς μόνο και μόνο επειδή είναι παλιό να σου γεμίζει το ράφι; Στο "Δείξε μου το φίλο σου" δύο άνθρωποι, ένας άντρας και μία γυναίκα, καλούνται ν' αποφασίσουν τι θα κάνουν το δικό τους "παλιό βιβλίο". Έχοντας απαντήσει στο ερώτημα που βασάνισε γενιές και γενιές, βλέπε "Υπάρχει φιλία μεταξύ των δύο φύλων", έρχονται αντιμέτωποι με το εξής ουσιαστικότερο ερώτημα: "Υπάρχει έρωτας μεταξύ δύο πραγματικών φίλων;". Κωμικές καταστάσεις καταστροφής και αυτοκαταστροφής μπλέκονται γλυκά με τις αλήθειες του έρωτα και της φιλίας… Άραγε τι θα μείνει όρθιο στο τέλος;

Οι βασιλοπούλες το 'σκασαν

• Ο περσικός μύθος στην εκδοχή των αδελφών Γκριμ στην παιδική παράσταση του «Ακροπόλ»

Της ΝΑΤΑΛΙ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ

• Ελευθεροτυπία, Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011 

Ψυχαναλυτικά, είναι ο απόλυτος εφηβικός μύθος: τρεις αδελφές αμφισβητούν για πρώτη φορά την αυστηρή πατρική εξουσία και διαφεύγουν την εποπτεία της, ακολουθώντας το δρόμο της ενηλικίωσης και της σεξουαλικής αφύπνισης.

Η νεότερη «βασιλοπούλα» προειδοποιεί (φωτογρ. από πρόβες) τους «πρίγκιπες» πως δεν είναι και τόσο απλό να βρουν πού λιώνουν τα γοβάκια τους η ίδια και οι αδελφές τηςΡεαλιστικά, είναι μια μάλλον κοινή σκηνή: πόσα κορίτσια, παραβαίνοντας τις γονεϊκές αρχές, το έχουν σκάσει ακροπατώντας κάτι ωραία, καλοκαιρινά βράδια;

Λογοτεχνικά, είναι ένας αρχέτυπος περσικός μύθος που διυλίστηκε με την ευφυΐα των αδελφών Γκριμ και καταχωρίστηκε στα παραμύθια τους: οι δώδεκα όμορφες βασιλοπούλες, κλειδωμένες στο δωμάτιό τους, ανοίγουν κάθε βράδυ μια κρυφή καταπακτή και καταδύονται σ' ένα μαγικό κόσμο, απ' όπου επιστρέφουν τα ξημερώματα, έχοντας καταστρέψει, χορεύοντας, τα χρυσοποίκιλτα παπούτσια τους. Ποιος θα ανακαλύψει, όμως, γιατί λιώνουν τα γοβάκια τους;

Μονολογώντας για το μέλλον

• All tomorrow's parties των Forced Entertainment στο Bios 
• Της ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΜΑΤΖΙΡΗ
• Ελευθεροτυπία, Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011

 Η παράσταση αναγγέλλεται στο δελτίο Τύπου με έναν ευφημισμό: «Διερευνά ιδέες γύρω από το αίσθημα της ελπίδας». Στην ουσία, η 70λεπτη περφόρμανς της σημαντικής βρετανικής πειραματικής ομάδας είναι σκοτεινές φωτογραφίσεις αναγνωρίσιμων καταστάσεων του παρόντος και μιας εξελικτικής δυναμικής απόλυτου, αναπόδραστου ζόφου, διανθισμένες με εξωφρενικές κορόνες «επιστημονικής φαντασίας», έτσι, για να γελάσουμε και λίγο.

Οι προβλέψεις των δύο καθημερινών τύπων αποτελούν ένα στενό μαρκάρισμα των θεατώνΚαι πράγματι, πού και πού ξεκαρδιζόμαστε, κάπως υστερικά μου φάνηκε, για να αποσυμπιέσουμε τον αντίκτυπο της κλειστοφοβικής διάλεξης πάνω στην παρακμή του πλανήτη και του ανθρώπου.

Οι παράλληλοι, αλληλοσυμπληρωματικοί μονόλογοι δύο συμπαθέστατων, καθημερινών τύπων είναι ένα στενό μαρκάρισμα του θεατή, το οποίο, παρά τις ανάσες τύπου «όλα είναι θέατρο» και παρά το λαμπρό βρετανικό χιούμορ, μεταφέρει σταδιακά τη δυσφορία των δελτίων ειδήσεων και των εφημερίδων: οι «προβλέψεις» είναι αγρίως πραγματικές και επίκαιρες.

Θεατρική απόδραση από την πεζή πραγματικότητα

• Κορυφαία έργα της ελληνικής και ξένης πεζογραφίας ανεβαίνουν στη σκηνή
• Ελευθεροτυπία, Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011 
• Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ 

Τάσεις δημιουργούνται και στο θέατρο από παράγοντες ποικίλους. Σύμπτωση; Μόδα; Αναγκαιότητα; «Ωρίμαση» χρόνιων διεργασιών; Μπορεί κι από το συνδυασμό τους. Πάντως, στην εγχώρια θεατρική πράξη, όπου ο πληθωρικός χάρτης της φέτος παραδόξως δεν προδίδει την οικονομική ύφεση και την κρίση που βασανίζει την υπόλοιπη κοινωνία -ίσως μόνο ο μεγάλος αριθμός των επαναλήψεων- προβάλλει ως κυρίαρχη τάση η θεατροποίηση πεζογραφημάτων.

Μια μεγάλη έκπληξη η σκηνική μεταφορά του μυθιστορήματος «Το συναξάρι του Ανδρέα Κορδοπάτη» με τον Αντώνη ΑντωνίουΩς επί το πλείστον κλασικών και πολυδιαβασμένων:

«Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη, «Ερωτόκριτος» του Βιτσέντζου Κορνάρου, «Ζορμπάς» του Καζαντζάκη, «Εμποροι των εθνών» του Παπαδιαμάντη, «Διπλό βιβλίο» του Χατζή, το «Θείο τραγί» του Σκαρίμπα, «Είσαι σκοπός και γύρω σου χορεύουν τα τσομπανόσκυλα» του Γιώργου Ιωάννου, «Σαν θα γίνουμε άνθρωποι» του Γιώργου Πικρού, «Το συναξάρι του Ανδρέα Κορδοπάτη» του Βαλτινού, «Κόκκινος Βράχος» του Ξενόπουλου, «Κερένια Κούκλα» του Χρηστομάνου, «Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου» της Αλκης Ζέη, «Μαμά» και «Η ζωή είναι απείρως απίθανη» της Μαργαρίτας Καραπάνου, «Σχέσεις οργής» της Φρίντας Μπιούμπη, «Σκότωσε ό,τι αγαπάς» του Αλέξη Σταμάτη.

Καιρός για «Παρέλαση»

Ο Ενκε Φεζολάρι σκηνοθετεί το έργο της Λούλας Αναγνωστάκη στο Θέατρο του Νέου Κόσμου

Μυρτώ Λοβέρδου, ΤΟ ΒΗΜΑ:  06/10/2011, 23:40

Ο Ενκε Φεζολάρι σκηνοθετεί Λούλα Αναγνωστάκη

Η παρέλαση, ένα τόσο συνηθισμένο γεγονός έγινε από την πένα της Λούλας Αναγνωστάκη, ένα κομμάτι Ιστορίας, που δεν περιορίζεται σε κανέναν τόπο και κανένα χρόνο. Η «Παρέλαση» έτσι όπως της αποτυπώνει στο θεατρικό της έργο η συγγραφέας, καταφέρνει μέσα από τη σχέση δύο αδελφών, του Αρη και της Ζωής, και την αναμονή τους να δουν την παρέλαση από το παράθυρο, να σκιαγραφήσει τον κόσμο και τη θέση του ανθρώπου μέσα σε αυτόν. Ο Ενκε Φεζολάρι τη διάλεξε για να ασχοληθεί για πρώτη φορά με τη σκηνοθεσία. Ο τριαντάχρονος, σήμερα, ηθοποιός, που ήρθε από την Αλβανία στην Ελλάδα πριν από δέκα οκτώ χρόνια, συνεχίζει την πορεία του στο θέατρο, επιβεβαιώνοντας ότι έχει και παρόν και μέλλον.

Πέθανε η ηθοποιός Νταϊάν Σιλέντο

Την τελευταία της πνοή άφησε η Αυστραλή ηθοποιός Νταϊάν Σιλέντο, σε ηλικία 78 ετών. Πρωταγωνίστησε σε δεκάδες ταινίες, τηλεοπτικές εκπομπές και θεατρικές παραγωγές στο ενεργητικό της, ενώ είχε προταθεί για Όσκαρ το 1963 για την ερμηνεία της στην ταινία "Tom Jones". Το 1956 κέρδισε το βραβείο Tony για την ενσάρκωση της Ελένης της Τροίας στην παράσταση "Tiger at the Gates". Έπαιξε δίπλα σε θρύλους του Χόλιγουντ όπως ο Τσάρλτον Ίστον και ο Πολ Νιούμαν. Παντρεύτηκε τρεις φορές. Δεύτερος σύζυγός της υπήρξε ο ηθοποιός Σον Κόνερι, με τον οποίο απέκτησαν έναν γιο τον Τζέισον Κόνερι. Με τον τρίτο σύζυγό της και θεατρικό συγγραφέα Anthony Shaffer εγκαταστάθηκαν στο βόρειο Κουίνσλαντ, όπου έχτισε ένα δημοφιλές υπαίθριο θέατρο μέσα στο τροπικό δάσος. Η Σιλέντο έχει μια κόρη, την Τζιοβάνα Βολπ.

ΑΝΟΙΧΤΗ ΗΜΕΡΙΔΑ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ Η ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΤOY ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ & ΧΟΡΟΥ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ

11 Οκτωβρίου 2011, 10.00πμ - 6.00μμ 

Μουσείο της Ακρόπολης 

Το Ελληνικό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου (Ε.Κ.Δ.Ι.Θ.) στο πλαίσιο της πλατφόρμας θεάτρου και χορού Σύστημα Αθήνα που κλείνει ήδη τέσσερα χρόνια ύπαρξης, διοργανώνει στις 11 Οκτωβρίου στο Μουσείο της Ακρόπολης ημερίδα αφιερωμένη στο Σύστημα Αθήνα και τις προκλήσεις/ευκαιρίες που συνεπάγεται η έξοδος ενός σχήματος στο εξωτερικό. Στόχος της ημερίδας είναι να προσεγγίσει ολόπλευρα το φλέγον ζήτημα της προώθησης του θεάτρου και χορού στο εξωτερικό, να απαντήσει σε άμεσα ερωτήματα που προκύπτουν από τις παρακάτω θεματικές ενότητες και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για ένα γόνιμο και δημιουργικό διάλογο ανάμεσα στους προσκεκλημένους ομιλητές και το ευρύτερο κοινό. Στην ημερίδα συμμετέχουν μεταξύ άλλων εκπρόσωποι πολιτιστικών φορέων (κρατικών και μη), διευθυντές φεστιβάλ και κρατικών θεάτρων, σκηνοθέτες, χορογράφοι και θεωρητικοί του θεάτρου, ενώ θα κληθούν να την παρακολουθήσουν δημοσιογράφοι και οι άμεσα ενδιαφερόμενοι με στόχο να ξεκινήσει μια ουσιαστική αναβάθμιση της παρουσίας του ελληνικού θεάτρου και χορού έξω από τα σύνορα της χώρας.  

Στην ημερίδα θα αναπτυχθούν οι εξής θεματικές ενότητες:  

ΜΕΡΟΣ Α'  

1. Φυσιογνωμία στο εξωτερικό 

Θεωρητική διερεύνηση των ζητημάτων ταυτότητας του ελληνικού θεάτρου και χορού και της θέσης που κατέχει στο ευρύτερο ευρωπαϊκό πολιτισμικό πεδίο. Ομιλητές: Σάββας Πατσαλίδης (Καθηγητής θεατρολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και κριτικός θεάτρου), Κάτια Σαβράμη (Χορολόγος, Λέκτορας Πανεπιστημίου Πατρών)  

2. Τι υπάρχει εκεί έξω 

Παρουσίαση των ποικίλων ευκαιριών προώθησης και συνεργασίας που προσφέρουν τα  ευρωπαϊκά επαγγελματικά δίκτυα, οι ενώσεις, τα φεστιβάλ και τα προγράμματα χρηματοδότησης της ΕΕ, και παράθεση εμπειριών από συμμετοχή σε αυτά. Ομιλητές: Κέλλυ Διαπούλη (Θεατρολόγος με ειδίκευση στην πολιτιστική πολιτική και διοίκηση, Συντονίστρια του δικτύου busart), Χριστίνα Πολυχρονιάδου (Σύμβουλος επικοινωνίας και πολιτιστικής διαχείρισης, project co-ordinator της Βαλκανικής Πλατφόρμας Χορού), Ιφιγένεια Ταξοπούλου (Ιδρυτικό μέλος/συντονίστρια Δικτύου MITOS21, Θεατρολόγος-Φιλόλογος), Ειρήνη Μουντράκη (Θεατρολόγος - κριτικός θεάτρου, Τμήμα Διεθνών σχέσεων Εθνικού Θεάτρου), Ειρήνη Κομνηνού (Υπεύθυνη Επικοινωνίας, Πολιτιστικό Σημείο Επαφής)  

3. Πολιτεία 

Νομοθεσία και κρατική πολιτική για την προώθηση του ελληνικού θεάτρου και χορού στο εξωτερικό και δράσεις που έχουν προγραμματιστεί προς αυτή την κατεύθυνση Ομιλητής: Αντώνης Σκλεπάρης (Προϊστάμενος, Διεύθυνση Θεάτρου & Χορού, ΥΠ.ΠΟ.Τ), Ιωάννα Τουμπακάρη (Γεν. Γραμματέας ΣΕΧΩΧΟ, Χορεύτρια), Χρίστος Μούγιος (Πρόεδρος Σωματείου Ελλήνων Τεχνικών Θεάτρου)  

ΜΕΡΟΣ Β'  

4. Θεσμικοί παράγοντες 

Πολιτική των κρατικών θεάτρων, προκλήσεις και δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα κρατικά θέατρα στον τομέα της συνεργασίας με φορείς από άλλες χώρες και της προώθησης της ελληνικής δημιουργίας στο εξωτερικό Ομιλητές: Έφη Θεοδώρου (Καλλιτεχνική Σύμβουλος, Εθνικό Θέατρο)  

5. Καλλιτεχνικός προγραμματισμός 

Εισαγωγή του κοινού στη λογική και τις πρακτικές συντονιστών του εξωτερικού, και παρουσίαση πρακτικών των ελλήνων συντονιστών διεθνών προγραμμάτων για την προώθηση του ελληνικού θεάτρου και χορού στο εξωτερικό. Ομιλητές: Νίκος Τσούχλος (Καλλιτεχνικός Διευθυντής, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών), Κάτια Αρφαρά (Θεατρολόγος, Υπεύθυνη Τομέα Θεάτρου και Χορού, Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών Ιδρύματος Ωνάση), Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου (Καλλιτεχνική Υπεύθυνος Greece Goes Europe), Χριστιάνα Γαλανοπούλου (καλλιτεχνική διευθύντρια του MIR festival),  

6. Η εμπειρία του εξωτερικού (στρογγυλή τράπεζα) 

Εμπειρίες επαγγελματιών θεάτρου και χορού από τη συμμετοχή τους σε διεθνή φεστιβάλ - προκλήσεις και δυσκολίες αλλά και ευκαιρίες που προέκυψαν από τη συνεργασία με φορείς του εξωτερικού. Συμμετέχουν: Αποστολία Παπαδαμάκη (Χορογράφος, Καλλιτεχνική Δ/ντρια χοροθεάτρου Quasi Stellar), Μαριέλλα Νέστορα (Χορογράφος, Καλλιτεχνική Δ/ντρια YELP Danceco), Αντώνης Κουτρουμπής (Σκηνοθέτης, Καλλιτεχνικός Υπεύθυνος Ομάδας Πλεύσις), Νίκος Χατζηπαπάς (Σκηνοθέτης, Καλλιτεχνικός Δ/ντής ΗΕLIX & Διεθνούς Φεστιβάλ Δρόμου), Γιάννης Σιμωνίδης (Καλλιτεχνικός Δ/ντής Ελληνικού Θεάτρου Νέας Υόρκης & Διεθνούς  Ελληνικού Θεάτρου), Εμμανουέλα Καποκάκη (Πράσσειν Άλογα), Έλλη Παπακωνσταντίνου (ODC)  

7. Δημιουργία φακέλου 

Πρακτικές Συμβουλές για την προετοιμασία/προώθηση ενός σχήματος στο εξωτερικό Εισηγητές: Κέλλυ Διαπούλη (Θεατρολόγος με ειδίκευση στην πολιτιστική πολιτική και διοίκηση, Συντονίστρια του δικτύου busart), Αντώνης Βολανάκης (Εικαστικός, Διδάσκων στα Πανεπιστήμια Πελοποννήσου & Πατρών), Εμμανουήλ Κουτσουρέλης (Σκηνοθέτης - Art Syndicate), Μαρία Θανασά (Καλλιτεχνική Διευθύντρια ΕΚΟΝ Festival-Λονδίνο) 

• Πότε: Τρίτη, 11 Οκτωβρίου 2011 (10:00-18:00)
• Που: Αμφιθέατρο, Μουσείο Ακρόπολης
• ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΙΣΟΔΟΣ

Για πληροφορίες σχετικά με την ημερίδα, επικοινωνήστε με το Ελληνικό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, Τρίτη και Παρασκευή στο τηλ.: 210 3303149 ή ηλεκτρονικά στο itigr@otenet.gr

Το «Κτήνος» αποχαιρετά τους Αθηναίους

Μυρτώ Λοβέρδου 

Τέσσερις ακόμη παραστάσεις στo Badminton - Στη Θεσσαλονικη από το 2012

TO BHMA:  05/10/2011

 

Είναι από τις παραστάσεις που έχουν ιστορία. Αποτέλεσε σημείο εκκίνησης της θεατρικής εταιρείας «Δόλιχος» που έστησε πριν από δώδεκα χρόνια ο Δημήτρης Τάρλοου. «Το κτήνος στο φεγγάρι» του Ρίτσαρντ Καλινόσκι ανέβηκε τότε στο «Από Μηχανής Θέατρο» και έκοψε μέσα σε πέντε μήνες δέκα τρεις χιλιάδες εισιτήρια. Ο Τάρλοου που το είχε μεταφράσει, μοιράστηκε τους ρόλους των δύο αρμένιων μαζί με την Ταμίλα Κουλίεβα και πρότεινε στον Στάθη Λιβαθινό να το σκηνοθετήσει. Στον θίασο και ο Γιάννης Κυριακίδης στον ρόλο του αφηγητή. 

Ο άγνωστος Κουν

Η ΑΤΥΠΗ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΙΚΤΩΡΑ Θ. ΜΕΛΑ 

• Του ΒΑΣΙΛΗ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑ
• Ελευθεροτυπία, Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011 

Οι ευκάλυπτοι της Φωκίωνος Νέγρη δεν κόπηκαν, δεν είχαν την τύχη της οδού Κύπρου. Ετσι, η σημερινή Κυψέλη εξακολουθεί να θυμίζει, έστω αμυδρά, μαζί με τις παλιές πολυκατοικίες της και τα εναπομείναντα νεοκλασικά της, κάτι από τις παλαιές ημέρες της.

Ο Κάρολος Κουν στις πρόβες για την «Ορέστεια»Κάτω από αυτούς γράφτηκε η μισή ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας και τέχνης. Ομως, η ιστορία δεν γράφεται αποκλειστικά με τα υλικά της νοσταλγίας, αλλά χρειάζονται κι αυτά, γιατί το μέλλον είναι άδηλον και το παρόν θέλει λίγο βαμβάκι για τις πληγές του.

• Η γνωριμία

Φλας μπακ, λοιπόν, στους ευκαλύπτους της Φωκίωνος Νέγρη της 29ης Αυγούστου του 1959, οπότε γίνεται η γνωριμία του Βίκτωρος Θ. Μελά με τον Κάρολο Κουν (1908-1987). Οι πρώτες συστάσεις γίνονται υπό το βάρος ενός διχασμού του θεατρόφιλου κοινού, στο Ηρώδειο: είναι οι «Ορνιθες» του Αριστοφάνη, που «κατέβασε» ο τότε υπουργός Προεδρίας Κωνσταντίνος Τσάτσος, γιατί αποτελούσαν «προσβολή του θρησκευτικού αισθήματος του ελληνικού λαού».

Η Φραγκογιαννού πηδά απ' τις σελίδες στο σανίδι

Ελευθεροτυπία, Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011

Της ΕΛΕΝΑΣ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ

«Στις βιβλιοθήκες τα βιβλία ξεκουράζονται. Στη σκηνή όμως παίρνουν μια εντελώς άλλη μορφή». Ο Στάθης Λιβαθινός από το πατάρι γνωστού βιβλιοπωλείου θέλησε χθες το πρωί να κάνει σαφή τη διάκριση μεταξύ λογοτεχνίας και δραματουργίας.

Η Μπέτυ Αρβανίτη ενσαρκώνει την Παπαδιαμάντεια «Φόνισσα»Είναι ένα θέμα που τον απασχολεί από τον περασμένο Απρίλιο που ετοιμάζει τη σκηνοθεσία της «Φόνισσας» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη για το Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας (πρεμιέρα στις 9 Νοεμβρίου). Στον ομώνυμο ρόλο του πιο αινιγματικού κι εμβληματικού χαρακτήρα των ελληνικών γραμμάτων, της Φραγκογιαννούς, η Μπέτυ Αρβανίτη.

«Η λογοτεχνία δεν έχει ουδεμία σχέση με το θέατρο. Μεγαλύτερη συγγένεια έχει με τον κινηματογράφο. Αλλωστε, οι ωραιότερες ταινίες είναι αυτές που φτιάχνουμε στο μυαλό μας την ώρα που διαβάζουμε ένα μυθιστόρημα». Εχοντας τα παραπάνω κατά νου, προχώρησε σε μια προσεκτική σκηνική ανάγνωση του παπαδιαμαντικού αριστουργήματος.

Φανί Αρντάν: Λατρεύω την ιδέα ενός τρελού έρωτα

• Φανί Αρντάν αποκαλύπτεται στην «Ε»: ΔΙΑΣΚΕΥΑΖΕΙ ΚΑΙ ΕΡΜΗΝΕΥΕΙ ΤΟ «NAVIRE NIGHT» ΤΗΣ ΜΑΡΓΚΕΡΙΤ ΝΤΙΡΑΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Θα ήθελε ο Ντομινίκ Στρος- Καν να ήταν πρόεδρος της Γαλλίας. Κατά διαστήματα αισθάνεται «νεκρή». Και επάνω στη σκηνή; Σαν να έχει πάρει μια δόση ηρωίνης ή έχει σνιφάρει μια γραμμή κοκαΐνης!

Η αγέραστη μούσα του Φρανσουά Τριφό θα ενσαρκώσει την αθεράπευτα ρομαντική ηρωίδα του «Navire Night»

Η Φανί Αρντάν, αγέραστη μούσα του Φρανσουά Τριφό, ξανάρχεται στην Αθήνα. Αυτή τη φορά για να ενσαρκώσει την αθεράπευτα ερωτευμένη ηρωίδα του «Navire Night» της Μαργκερίτ Ντιράς, με τη συνοδεία της κορυφαίας βιολοντσελίστριας Σόνια Βίντερ-Αθερτον. Η παράσταση θα δοθεί στις 8 Νοεμβρίου στο «Παλλάς».

• Ανωνυμία

Στο «Navire Night» η ερωτική ιστορία γεννιέται μέσα από την ανωνυμία των τηλεφωνικών γραμμών -απομεινάρια της γερμανικής Κατοχής- που συνδέουν εκατοντάδες μοναχικούς ανθρώπους. Πρόσωπα που δεν θέλουν μόνο να επικοινωνήσουν αλλά και να αγαπηθούν, έστω και διά τηλεφώνου όπως η ηρωίδα της Ντιράς.

Η επιβίωση της γνησιότητας

• Εργα που σκάβουν βαθιά για αυτογνωσία και όχι για λαγούμια απόδρασης

Της Αννυς Kολτσιδοπουλου, Η Καθημερινή, 2/10/2011

• Δ. ΚΕΧΑΪΔΗΣ
• Το Τάβλι
• Σκην.: Ν. Ορφανός/ Κ. Κάππας
• Θέατρο: Στην Αυλή

Κοντεύουν έξι χρόνια από τον θάνατο του Κεχαΐδη και δεκαέξι από την παρουσίαση του τελευταίου έργου του, «Με δύναμη από την Κηφισιά», στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων. Πιστεύω, αν ζούσε ο Κεχαΐδης, η ελληνική δραματουργία θα είχε διαφορετική πορεία. Εστω και με δύο τρία ακόμη έργα, μια κι έγραφε αραιά, θα είχε κρατήσει κόντρα σε μιμητισμούς κι ευκολίες και θα συνέχιζε, σκάβοντας βαθιά καταστάσεις και χαρακτήρες, να επηρεάζει τους γύρω του όπως έκανε για τουλάχιστον δεκαετίες.

Είναι λοιπόν ελπιδοφόρο, πετυχημένοι ηθοποιοί του θεάτρου και της τηλεόρασης να γυρνούν στα εμβληματικά μονόπρακτα της δεκαετίας του ’70, να αναμετριούνται με αντιπροσωπευτικά πρόσωπα της πινακοθήκης του συγγραφέα, πρόσωπα της μικροαστικής, μετα-αγροτικής Ελλάδας –πριν από τη Μεταπολίτευση– και να βρίσκουν όλα τα κλειδιά στη θέση τους! Κλειδιά για πόρτες και καταπακτές ενός αποκαλυπτικού θεάτρου-δωματίου. Ακόμα καλύτερα: θεάτρου-αυλής. Μικροαστικής αυλής, σε οικογενειακό(!) σπίτι, στου Ψυρρή.

Είναι ελπιδοφόρο ηθοποιοί σαν τον Νίκο Ορφανό και τον Κωνσταντίνο Κάππα να δημιουργούν, να διδάσκουν και να διδάσκονται μέσα από τη ζώσα λεπτομέρεια αυτών των χαρακτήρων. Ακόμη πιο ελπιδοφόρα είναι η επιτυχία τους στο κοινό της Αθήνας αλλά και της θερινής περιοδείας τους σε καφενεία και σχολεία της επαρχίας.

«Φόνισσα» στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας

Το έργο ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού

Μυρτώ Λοβέρδου, ΤΟ ΒΗΜΑ:  03/10/2011

Η Μπέτυ Αρβανίτη υποδύεται την ηρωίδα του Παπαδιαμάντη σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού


«Με τον Παπαδιαμάντη δεν είσαι ποτέ σίγουρος για τίποτα»: Ο Στάθης Λιβαθινός που σκηνοθετεί τη «Φόνισσα» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη με την Μπέτυ Αρβανίτη στον ρόλο της Φραγκογιαννούς, μίλησε για την παράσταση που θα κάνει πρεμιέρα στις αρχές Νοεμβρίου.

Το Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας που θα φιλοξενήσει την καινούργια δουλειά ετοιμάζεται να υποδεχθεί τη σεζόν με τέσσερις συνολικά παραγωγές. Σε διασκευή και δραματουργική επεξεργασία του Στρατή Πασχάλη, το έργο θα παιχθεί με τους Τζίνη Παπαδοπούλου, Λουκία Μιχαλοπούλου, Λιλή Μελεμέ κ.ά. 

Στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας η νέα σεζόν αναπροσάρμοσε τις τιμές, οι οποίες και κυμαίνονται από 16 ως 29 ευρώ.

Ως προς τις υπόλοιπες, επανέρχεται για δεύτερη χρονιά το «Σόλο ντουέτο» με την Μάνια Παπαδημητρίου και τονΝίκο Αρβανίτη σε σκηνοθεσία Ελένης Μποζά, τον Οκτώβριο. Για το 2012, ο Δημήτρης Καταλειφός ανεβάζει για τη Λουκία Μιχαλοπούλου και τον Στάθη Μαντζώρο τις «Λευκές νύχτες» του Ντοστογιέφσκι και ο Αλέξης Σταμάτης διασκευάζει το δικό του μυθιστόρημα «Σκότωσε ό,τι αγαπάς» με τoν Αντώνη Καρυστινό και τη Δανάη Παπουτσή

ΣΕΗ: Απεργία μαζί με όλους τους εργαζόμενους

Κλιμακώνουν τον αγώνα τους οι ηθοποιοί. Με απόφαση του ΔΣ του Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών συμμετέχουν στην απεργία στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο στις 5/10 και στην πανελλαδική - πανεργατική απεργία στις 19/10.

«Το τσάκισμα των ΣΣΕ» - σημειώνεται σε ανακοίνωση του ΣΕΗ - «η υποχρηματοδότηση στο 50% των κρατικών θεάτρων στα ήδη πετσοκομμένα κονδύλια των τελευταίων χρόνων, η εργασιακή εφεδρεία στους τεχνικούς και το διοικητικό προσωπικό που θα οδηγήσει σε συρρίκνωση του καλλιτεχνικού έργου και σε λιγότερους ηθοποιούς στην επόμενη σεζόν, η φορολογική επίθεση, η παράδοση των κρατικών θεάτρων σε μεγαλοεπιχειρηματίες «χορηγούς» που θα αποφασίσουν και για το καλλιτεχνικό έργο, είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τις πολιτικές αποφάσεις για το τσάκισμα όλου του λαού σε όλα τα μέτωπα».

Στην ανακοίνωση τονίζεται: «Καμία σύνδεση των κρατικών θεάτρων με το καθεστώς των ΔΕΚΟ. Οχι στο ενιαίο μισθολόγιο, την εργασιακή εφεδρεία, την υποχρηματοδότηση των κρατικών θεάτρων, τη συρρίκνωση του καλλιτεχνικού έργου, την φοροεπιδρομή, την κατακρεούργηση των Συλλογικών Συμβάσεων. Θα προστατεύσουμε τον κοινωνικό χαρακτήρα των κρατικών θεάτρων. Εναντιωνόμαστε στην εμπορευματική τους λειτουργία. Απαιτούμε την απρόσκοπτη καλλιτεχνική τους δράση. Είμαστε αλληλέγγυοι με κάθε κλάδο και αποφασισμένοι να αγωνιστούμε, όλοι μαζί, μέχρι να ανατρέψουμε τη δικτατορία των μονοπωλίων που βυθίζει το λαό στο σκοτάδι με το αντεργατικό αμόκ της Ε.Ε. και της κυβέρνησης».

Πρεμιέρες στο «Θέατρο Νέου Κόσμου»

«Ο συγγραφέας»

Από αύριο μέχρι τις 29/1, θα παίζεται στο «Δώμα» του«Θεάτρου του Νέου Κόσμου», «Ο συγγραφέας» (φωτ.) τουΤιμ Κράουτς. Εργο που μιλάει για τη βία, την ενδοοικογενειακή κακοποίηση, την ηδονοβλεψία, την ευθύνη των θεατών. Οι ηθοποιοί αφηγούνται την εμπειρία τους από μια παράσταση. Πρόσωπα του έργου είναι ο συγγραφέας του έργου εκείνης της παράστασης, οι δύο ηθοποιοί της και ένας θεατής που την είδε. Οι προσωπικές τους ιστορίες, σε σχέση μ' αυτή την παράσταση, καταλήγουν σε μια σοκαριστική, βίαιη σύγκρουση. Μετάφραση: Δημήτρης Κιούσης. Σκηνοθεσία - μουσική επιμέλεια: Παντελής Δεντάκης, Κατερίνα Λυπηρίδου, Μάκης Παπαδημητρίου, Γιάννος Περλέγκας, Χρήστος Σαπουντζής. Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης. Παίζουν: Κατερίνα Λυπηρίδου, Μάκης Παπαδημητρίου, Γιάννος Περλέγκας, Χρήστος Σαπουντζής.

Από 7/10-8/1, στον Πάνω Χώρο θα επαναληφθούν τα «Ορφανά» του Ντέννις Κέλλυ.Μετάφραση: Κοραλία Σωτηριάδου. Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος. Σκηνικά - κοστούμια: Μαργαρίτα Χατζηιωάννου. Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος. Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης. Παίζουν: Μαρία Κίτσου, Μιχάλης Οικονόμου, Ομηρος Πουλάκης. Ενα ζευγάρι ζει προστατευμένο στο σπίτι του. Ομως, ο έξω κόσμος εισβάλλει μια μέρα βίαια στη ζωή τους, όταν εμφανίζεται ο αδελφός της γυναίκας, βουτηγμένος στα αίματα. Ενα κοινωνικό - ψυχολογικό θρίλερ της σύγχρονης βίαιας και ρατσιστικής κοινωνίας.

Τίμια ανάγνωση ενός σπάνιου κειμένου

• ΚΡΙΤΙΚΗ ΘΕΑΤΡΟΥ
• Του Κώστα Γεωργουσόπουλου
• ΤΑ ΝΕΑ: Δευτέρα 03 Οκτωβρίου 2011

Φτάσαμε πια να διεκδικούμε το ελάχιστον μιας θεατρικής εμπειρίας. Οταν μας κατακλύζουν κρουνοί από επηρμένες ριπές εγωισμού, όταν ημιμαθείς σκηνοθέτες, καραμπινάτοι σκράπες, λυμεώνες του μεταμοντερνισμού βουτάνε και κατασπαράζουν συγγραφείς του θεάτρου και τους ευνουχίζουν, τους ακρωτηριάζουν, τους νοθεύουν, τους «διορθώνουν», τους αφιονίζουν και τους θανατώνουν σαδομαζοχιστικά.

Ετσι νιώθεις μια αγαλλίαση, όταν βλέπεις μια παράσταση που σέβεται το κείμενο, που το αρθρώνει σωστά, που υπερασπίζεται τις ιδέες του. Η Εταιρεία Τέχνης 5η Εποχή και ο σκηνοθέτης Θέμης Μουμουλίδης, σε εποχή δύσχρηστη, δυσοίωνη και καταραμένη, τόλμησε να ανεβάσει, και μάλιστα μέσα στις δυσχερείς συνθήκες των θερινών περιοδειών, τον «Αμλετ» του Σαίξπηρ.

Μια πρώτη λοιπόν διαπίστωση (είδα την παράσταση στο υπέροχο θέατρο των Βριλησσίων, μακριά από τη χλαλοή της κίνησης και των μεγαφώνων των μπαρ και των ψησταριών - κατάρα πολλών άλλων υπαίθριων θεατρικών χώρων): το αμφιθέατρο ήταν γεμάτο και σκέφτηκα πως ακούγοντας και βλέποντας μια παράσταση που δεν πρόδιδε τουλάχιστον τον Νουν του κειμένου είχε κατορθώσει να αποσπάσει αυτό τον κόσμο της περιφέρειας την ίδια ώρα από τις επαναλήψεις αηδών ελληνικών σίριαλ και από τις «δημοφιλείς» τουρκικές σειρές! Λίγο το θεωρείτε;

"Το μόνον της ζωής του ταξείδιον"

Ο Βασίλης Νανάκης σκηνοθετεί "Το μόνον της ζωής του ταξείδιον" του Γεωργίου Βιζυηνού, στην παράσταση που παρουσιάζεται, έως τις 2 Οκτωβρίου στο θέατρο Eliart. Πρόκειται για μια καινούργια, ιδιαίτερη ανάγνωση του έργου του Βιζυηνού, που βραβεύτηκε με το πρώτο βραβείο καλύτερης παράστασης, στο Φεστιβάλ ελληνικού έργου, στο πλαίσιο του Athens Fringe Festival. Η παράσταση παραμένει πιστή στο πνεύμα του συγγραφέα αφαιρώντας όλα τα φολκλόρ στοιχεία με τα οποία φορτώθηκε το έργο στο πέρασμα των χρόνων. Εστιάζει δε στην αγωνία κάθε νέου ανθρώπου που βγαίνει για πρώτη φορά στον στίβο της ζωής και φωτίζει μοναδικά τη σχέση του μικρού με τον παππού του στην ανατρεπτική τους συνάντηση επί σκηνής, δηλαδή εμφανίζεται επί σκηνής και ο ρόλος του παππού. Eπίσης το ραφτόπουλο ζωντανεύει την αφήγηση δρώντας κυριολεκτικά υπό τους ζωντανούς μουσικούς ήχους που δημιουργεί ο παππούς του. Η σκηνοθεσία και η διασκευή είναι του Βασίλη Νανάκη και πρωταγωνιστεί ο ίδιος και ο Δημήτρης Τσίκος.

«Δεν πληρώνω... Δεν πληρώνω» για δεύτερη χρονιά

"Δεν πληρώνω... Δεν πληρώνω", η κοινωνική σάτιρα του Ντάριο Φο (Νόμπελ 1997), παρουσιάζεται από τις 14 Οκτωβρίου στο θέατρο "Αλφα".

"Δεν πληρώνω... Δεν πληρώνω", η κοινωνική σάτιρα του Ντάριο Φο (Νόμπελ 1997), παρουσιάζεται από τις 14 Οκτωβρίου στο θέατρο "Αλφα". Η παράσταση συνεχίζει την επιτυχημένη πορεία της από την περυσινή σεζόν με πρωταγωνιστές τον Στέφανο Ληναίο και την Ελλη Φωτίου. Η επίκαιρη αυτή κωμωδία πρωτοπαρουσιάστηκε στο θέατρο "Αλφα", με τον Στέφανο Ληναίο και την Ελλη Φωτίου, τη διετία 1979-81, σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία. Από τότε ξαναπαρουσιάστηκε πολλές φορές στο "Αλφα" και σε όλη την Ελλάδα, συμπληρώνοντας πέρυσι τις 1.500 παραστάσεις και γιορτάζοντας τα 40χρονα του θιασαρχικού ζεύγους στο "Αλφα". Οι παραστάσεις θα δίνονται Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή. Εκτός από τον Στέφανο Ληναίο και την Ελλη Φωτίου, πρωταγωνιστούν οι Χρήστος Κελαντώνης, Θοδωρής Προκοπίου, Κατερίνα Ζαχαριουδάκη και Θανάσης Μπριάνας.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΖΑΚΟΣ: Εγώ και ο Κουασιμόδος

Μιλάει για τον "κόντρα" ρόλο του στο μιούζικαλ "Παναγία των Παρισίων", που ανεβαίνει στο θέατρο "Ορφέας", με Εσμεράλδα τη Μαρία Κορινθίου

«Ο Κουασιμόδος είναι όπως ένας γίγαντας που έσπασε και τον κόλλησαν στραβά. Είναι τόσο άσχημη η εξωτερική του εμφάνιση, αλλά είναι πολύ όμορφος εσωτερικά. Είναι πολύ πιο άνθρωπος από όλους τους υπόλοιπους», λέει ο Κωνσταντίνος Καζάκος

Ο Κωνσταντίνος Καζάκος έρχεται φέτος αντιμέτωπος με έναν "πάρα πολύ ωραίο και ιδιαίτερο ρόλο", όπως τον χαρακτηρίζει. Υποδύεται τον Κουασιμόδο στην παραγωγή της "Παναγίας των Παρισίων, που κάνει πρεμιέρα στις 7 Οκτωβρίου στην Κεντρική Σκηνή του θεάτρου "Ορφέας", σε προσαρμογή σε μιούζικαλ και σκηνοθεσία Χάρη Βορκά. "Ο Κουασιμόδος είναι όπως ένας γίγαντας που έσπασε και τον κόλλησαν στραβά. Είναι τόσο άσχημη η εξωτερική του εμφάνιση, αλλά είναι πολύ όμορφος εσωτερικά. Είναι πολύ πιο άνθρωπος από όλους τους υπόλοιπους. Από μικρός υπήρξε άσχημος και παραμορφωμένος, γι' αυτό τον χτυπούσαν και τον χλεύαζαν. Απομονώθηκε από τον κόσμο, αλλά δεν έχασε την ανθρωπιά του. Αν και τέρας στην όψη, κατορθώνει να γίνεται πολύ συμπαθής στον κόσμο", αναφέρει ο Κωνσταντίνος Καζάκος.

Από τη μάνγκα Γκόλφω στον Ορέστη του Τσαρούχη

Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2011

Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ

Ο Σίμος Κακάλας, ο ταλαντούχος Σαλονικιός που έκανε πάταγο το 2005 με τη μάνγκα εκδοχή της «Γκόλφως», επανακάμπτει δριμύτερος. Ο περιοδεύων θίασος ρεπερτορίου, όπως θέλει να ονομάζει την «Εταιρεία Θεάτρου Χώρος» της οποίας ηγείται, επαναλαμβάνει σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη το «Λιωμένο Βούτυρο» του Σερέφα (θέατρο «Θησείον», από 26 Ιανουαρίου) και την «Ερωφίλη - Ασκηση 3» («Θησείον», Μάρτιος), σε μια νέα βερσιόν της παράστασης που πρωτοπαρουσιάστηκε το 2009.

Νωρίτερα, ο «Απόκοπος» του Μπεργαδή θα μετάσχει στο Πανελλήνιο Θεατρολογικό Συνέδριο του Ρεθύμνου (25 Οκτωβρίου). Κι εδώ, δεν πρόκειται για την ήδη γνωστή παράσταση, λέει, αλλά τον «Απόκοπο - Δοκιμή 4».

«Δεν πρόκειται για επαναλήψεις. Η παραγωγή γίνεται συχνά από την αρχή. Η λογική εδώ και 7 χρόνια είναι να έχουμε ένα μόνιμο ρεπερτόριο που θα παίζουμε διαρκώς. Δεν πιστεύω στο μοντέλο "κάνω πρόβες δύο μήνες, παίζω την παράσταση ένα μήνα και μετά τέλειωσε". Και βεβαίως δεν είναι επειδή "έπιασαν" τα μάνγκα, βρήκαμε το κόλπο και το επαναλαμβάνουμε. Μ' ενδιαφέρει και να καώ και να καταστραφώ. Θέλω να ρισκάρω και ρισκάρω».

Οι παραστάσεις, υπό αυτό το πρίσμα, «είναι διαθέσιμες στο κοινό ανά πάσα στιγμή». Τελευταία μάλιστα υιοθετούν και μια επιβεβλημένη από τη συγκυρία κοινωνική πολιτική: τα μειωμένα, κάτω των 10 ευρώ εισιτήρια.

Ποια χαρακτηριστικά μέσα στο χρόνο προσδιορίζουν την περιπλανώμενη ομάδα; Υπάρχει κάτι απτό;

«Είναι λίγο δύσκολο να αυτοπροσδιοριστεί κανείς. Είναι κάτι που δεν σε αφήνει να σκέφτεσαι ελεύθερα. Σίγουρα πάντως το θέατρο που κάνουμε το χαρακτηρίζουν ο αυτοσχεδιασμός και η επαφή με το κοινό. Οπως επίσης, η δουλειά με τις μάσκες και η ζωντανή μουσική. Πράγματα που δεν είναι καινούρια», παραδέχεται ο Σίκος Κακάλας. «Αλλά οφείλει κάθε γενιά να τα επαναδιαπραγματεύεται. Επαναφέρουμε και τον προβληματισμό του πλανόδιου θεάτρου. Δεν είμαστε βέβαια αυθεντικά λαϊκοί ηθοποιοί. Δεν τρέφουμε ψευδαισθήσεις, παρ' όλη τη λαϊκή απήχηση που έχουν οι παραστάσεις μας».