Πωλείται όπως είναι επιπλωμένο
Ενα χρόνο μετά τον θάνατο του Ινγκμαρ Μπέργκμαν (30 Ιουλίου 2007) και η Σουηδία δεν ξέρει πώς να διαχειριστεί τον θρύλο του. Ετσι, για να μη νομίζουμε πως μόνον οι Ελληνες στεκόμαστε αμήχανοι (ή και ψιλοαδιάφοροι) απέναντι στη μνήμη μεγάλων καλλιτεχνών. Εθνικών καλλιτεχνών - με την καλή έννοια.
Το σπίτι του σκηνοθέτη στο νησί Φάρο, 87 μίλια έξω από τη σουηδική ακτή, κινδυνεύει να βγει του χρόνου σε πλειστηριασμό στους Κρίστις, μαζί με ό,τι περιέχει. Εκτός αν βρεθούν εν τω μεταξύ σπόνσορες, που θα αναλάβουν τη μετατροπή του σε πολιτιστικό κέντρο.
Οκτώ παιδιά και ένα εγγόνι διαφωνούν ως προς την τύχη του. Μόνο ο γιος του Ντάνιελ βλέπει με καλό μάτι τη μετατροπή του σε κέντρο φιλοξενίας καλλιτεχνών, κυρίως σκηνοθετών, που θα μπορούν να εργάζονται εκεί για διάστημα λίγων εβδομάδων. Οι υπόλοιποι κρατάνε το στόμα τους κλειστό και μάλλον βιάζονται να το πουλήσουν και να μοιραστούν τα χρήματα. Πατάνε στη διαθήκη του Μπέργκμαν, όπου διευκρινίζεται ότι σε περίπτωση πώλησης του σπιτιού, θα πρέπει να γίνει δημοπρασία. Τη συνέταξε, βέβαια, ο σκηνοθέτης το 1970...
Υπάρχει, όμως, μια μεγάλη μερίδα Σουηδών, ανάμεσά τους και οι οργανωτές κάθε χρόνο στο Φάρο της «Εβδομάδας Μπέργκμαν», που επιμένουν πως το σπίτι, που έκτισε ο σκηνοθέτης το 1966-67 για να περάσει εκεί την υπόλοιπη ζωή του, πρέπει να πάρει δημόσιο χαρακτήρα. Γιατί είναι ταυτισμένο με τις σπουδαιότερες ταινίες του. Γιατί, αν και δεν κινδυνεύουν να βγουν σε πλειστηριασμό χειρόγραφα και σενάρια (έχουν δωρηθεί εδώ και χρόνια σε κινηματογραφικά αρχεία), κρύβει μέσα του θησαυρούς, όπως σκηνικά αντικείμενα από ταινίες και σκίτσα από θεατρικές του παραστάσεις. Ακόμη και τα έπιπλα του Μπέργκμαν, λένε, έχουν αξία.
Η κυβέρνηση, όμως, της Σουηδίας, νίπτει τας χείρας της. «Δεν είναι δουλειά μας να σώζουμε σπίτια», δήλωσε η υπουργός Πολιτισμού, Λένα Αντελσον Λίλιεροθ. Είναι κι αυτό μια άποψη, έστω και καθόλου σοσιαλδημοκρατική. Μήπως, όμως, θα συμφωνούσε μαζί της και ο ίδιος Μπέργκμαν; Αναρωτιέμαι.
ΥΓ: Στη φωτ. Μπέργκμαν, Νίκβιστ, Γιόζεφσον και Ούλμαν έξω από το σπίτι του σκηνοθέτη (1972)
Το σπίτι του σκηνοθέτη στο νησί Φάρο, 87 μίλια έξω από τη σουηδική ακτή, κινδυνεύει να βγει του χρόνου σε πλειστηριασμό στους Κρίστις, μαζί με ό,τι περιέχει. Εκτός αν βρεθούν εν τω μεταξύ σπόνσορες, που θα αναλάβουν τη μετατροπή του σε πολιτιστικό κέντρο.
Οκτώ παιδιά και ένα εγγόνι διαφωνούν ως προς την τύχη του. Μόνο ο γιος του Ντάνιελ βλέπει με καλό μάτι τη μετατροπή του σε κέντρο φιλοξενίας καλλιτεχνών, κυρίως σκηνοθετών, που θα μπορούν να εργάζονται εκεί για διάστημα λίγων εβδομάδων. Οι υπόλοιποι κρατάνε το στόμα τους κλειστό και μάλλον βιάζονται να το πουλήσουν και να μοιραστούν τα χρήματα. Πατάνε στη διαθήκη του Μπέργκμαν, όπου διευκρινίζεται ότι σε περίπτωση πώλησης του σπιτιού, θα πρέπει να γίνει δημοπρασία. Τη συνέταξε, βέβαια, ο σκηνοθέτης το 1970...
Υπάρχει, όμως, μια μεγάλη μερίδα Σουηδών, ανάμεσά τους και οι οργανωτές κάθε χρόνο στο Φάρο της «Εβδομάδας Μπέργκμαν», που επιμένουν πως το σπίτι, που έκτισε ο σκηνοθέτης το 1966-67 για να περάσει εκεί την υπόλοιπη ζωή του, πρέπει να πάρει δημόσιο χαρακτήρα. Γιατί είναι ταυτισμένο με τις σπουδαιότερες ταινίες του. Γιατί, αν και δεν κινδυνεύουν να βγουν σε πλειστηριασμό χειρόγραφα και σενάρια (έχουν δωρηθεί εδώ και χρόνια σε κινηματογραφικά αρχεία), κρύβει μέσα του θησαυρούς, όπως σκηνικά αντικείμενα από ταινίες και σκίτσα από θεατρικές του παραστάσεις. Ακόμη και τα έπιπλα του Μπέργκμαν, λένε, έχουν αξία.
Η κυβέρνηση, όμως, της Σουηδίας, νίπτει τας χείρας της. «Δεν είναι δουλειά μας να σώζουμε σπίτια», δήλωσε η υπουργός Πολιτισμού, Λένα Αντελσον Λίλιεροθ. Είναι κι αυτό μια άποψη, έστω και καθόλου σοσιαλδημοκρατική. Μήπως, όμως, θα συμφωνούσε μαζί της και ο ίδιος Μπέργκμαν; Αναρωτιέμαι.
ΥΓ: Στη φωτ. Μπέργκμαν, Νίκβιστ, Γιόζεφσον και Ούλμαν έξω από το σπίτι του σκηνοθέτη (1972)
ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 07/08/2008
No comments:
Post a Comment