![]() |
Ο
Σαντ είναι Αραβας. Είναι 30 χρόνων και ζει χωρίς χαρτιά στην Ευρώπη,
που ήταν ο τόπος των ονείρων του όσο ζούσε στην πατρίδα του, το Ιράκ.
Ηταν φοιτητής. Δεν ήρθε στην Ευρώπη ως οικονομικός μετανάστης, αλλά
γιατί ήθελε να ζήσει στον «πολιτισμό» που αγάπησε από βιβλία και
εικόνες. Κι έφαγε τα μούτρα του. Φοβισμένος, κλεισμένος στο δωμάτιό του
(το έργο παρουσιάστηκε το 1993, εποχή που κορυφώνονται στη Γερμανία οι
ρατσιστικές επιθέσεις σε μετανάστες), μας μιλά εκ βαθέων, εκθέτει την
πληγωμένη του αξιοπρέπεια, τη μοναξιά του, λοιδορεί, βρίζει, νοσταλγεί.
Μιλά για το ταξίδι του, για την κοινωνία της αφθονίας, για τη δυτική
κουλτούρα, που αρνείται τη δική του. Είναι ο άλλος, ο αποκλεισμένος, ο
ξένος, ο διαφορετικός, που φταίει για όλα τα κακά και μαύρα της ζωής
μας. Είναι ο γείτονάς μας στο Βερολίνο, στη Βιέννη, στα περίχωρα του
Παρισιού, στον Αγιο Παντελεήμονα...