Friday, January 25, 2008

«ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ» στο «Αμόρε»

Όπως μας ενημερώνει στο πρόγραμμα ο Θωμάς Μοσχόπουλος που καταρχήν είχε συλλάβει την ιδέα να επεξεργασθεί θεατρικά κάποιους μύθους από τις «Μεταμορφώσεις» του Οβίδιου, η θεατρική του πρόθεση όπως διαμορφώθηκε σταδιακά και σε συνεργασία με τον θίασο που θα την υλοποιούσε, ήταν να μιλήσει χωρίς το προσωπείο των αρχαίων μύθων για τις σύγχρονες δικές μας καθημερινές «μεταμορφώσεις».

Πράγματι λειτουργώντας αυτοσχεδιαστικά μας παρέστησαν 10 μικρές ιστορίες 10 σύγχρονων ανθρώπων σε «αλλαγή», «μεταμόρφωση» ή απλά σε κρίση που σε αντιδιαστολή με τον αρχαίο κόσμο των μύθων, έτειναν να προκαλούν εσωτερικούς συνειρμούς που αφορούν στο «αδιάσπαστο» του κόσμου.

Με το εγχείρημα ταυτίστηκαν οι καλοί ηθοποιοί του θιάσου, δημιουργώντας ένα ποιητικό, ακόμα και ονειρικό κλίμα που έτεινε να δικαιώσει την προσπάθεια (Χρήστος Λούλης, Αννα Μάσχα, Ιωάννα Παππά κ.λπ.). Όμως θεωρώ ότι το στοίχημα δεν ήταν εύκολο να κερδηθεί από εγγενείς αδυναμίες, παρότι η παρουσία της Αμαλίας στηρίζει κάπως τη σύγχρονη μυθολογία, εφόσον ερμηνεύεται από μια υπέροχη Ξένια Καλογεροπούλου, χωρίς όμως τελικά να επιτυγχάνεται η επιδιωκόμενη συνολική σύνδεση.

[ΗΜΕΡΗΣΙΑ 22/1/2008]

«Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΟ» στο «Μεταξουργείο»


«Ο θάνατος είναι δώρο» στο Θέατρο «Μεταξουργείο»

Η παράσταση «Ο θάνατος είναι δώρο», βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Ραϊντ Σαμπάχ, είναι ένα κείμενο-ντοκουμέντο, που περιγράφει τη διαδικασία που οδηγεί έναν νεαρό Παλαιστίνιο στο να γίνει «μάρτυρας αυτοκτονίας». Το κείμενο αυτό έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον γιατί φωτίζει μια τόσο σκοτεινή πλευρά της σύγχρονης ιστορίας. Μέχρι τώρα κανένας επίδοξος αυτόχειρας δεν έχει εκμυστηρευτεί τόσα όσα ο ήρωας του έργου, ο Σαϊντ, στον Ραϊντ Σαμπάχ τον συγγραφέα. Ο Σαϊντ είναι 29 χρονών και ζει στο στρατόπεδο προσφύγων της Τζενίν. Όταν ήταν 8 χρονών, Εβραίοι έποικοι έδιωξαν τους γονείς του από τη γη που τους ανήκε και καλλιεργούσαν. Αυτό συνέβη το 1981. Από τότε η οικογένειά του ζει στο στρατόπεδο προσφύγων. Εκεί τον συνάντησε ο συγγραφέας και νύχτες ολόκληρες συνομίλησε μαζί του.

Κείμενο: Ραϊντ Σαμπάχ (Raid Sabbah), Μετάφραση: Μαρία Στεργιοπούλου & Τίμος Τσιρόπουλος (Εκδόσεις Σοκόλη), Θεατρική προσαρμογή - Διασκευή κειμένου: Άρης Τρουπάκης, Σκηνοθεσία: Άρης Τρουπάκης, Σκηνικά-κοστούμια: Θοδωρής Χρυσικός. Παίζουν: Νικόλας Αναστασόπουλος, Γιώργος Στάμος. Στο Θέατρο «Μεταξουργείο» από την Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2008 και κάθε Τετάρτη και Πέμπτη. Τηλέφωνο : 210-5234382.

[Ημερησία, 25/1/2008]

ΑΝΟΙΧΤΟ ΘΕΑΤΡΟ: ΘΕΙΟΣ ΒΑΝΙΑΣ


Τον τσεχοφικό «Θείο Βάνια» παρουσιάζει το «Ανοιχτό Θέατρο», σε σκηνοθεσία Γιώργου Μιχαηλίδη, σκηνικά - κοστούμια Αγνής Ντούτση, μουσική Αντώνη Μιχαηλίδη. Παίζουν: Σοφοκλής Πέππας, Ζωή Φυτούση, Γιώργος Γεωγλερής, Ντίνα Μιχαηλίδη, Θάλεια Προκοπίου, Παναγιώτης Μπουγιούρης, Σπύρος Μπιμπίλας. Ο Τσέχοφ αφουγκράζεται τα πάθη των ανθρώπων. Στον «Θείο Βάνια», έχοντας ολοκληρώσει τη δραματουργική του πρόταση - όπως σημειώνει ο Γιώργος Μιχαηλίδης- «οι ήρωές του εγκλωβισμένοι σε ένα χτήμα, κάπου στην αχανή Ρωσία, ασφυκτιούν μέσα στα πάθη, στα χαμένα όνειρα και τα λάθη τους. Μια μικρή κοινωνία, που γίνεται καθρέφτης ολόκληρης της ανθρωπότητας. Η παράσταση προτείνει μια σύγχρονη υποκριτική ματιά, αναζητώντας στους ήρωες τις αποχρώσεις που τους καθιστούν διαχρονικούς, απόλυτα αληθινούς, σημερινούς». [Ριζοσπάστης, 26/1/2008]

ΣΤΑΧΤΕΣ στη Στοά, ART και ΜΟΥ ΛΕΝ' ΡΟΥΖ στη Θεσσαλονίκη

«Στάχτες»
Το έργο του Κρίστοφερ Χάμπτον «Στάχτες» ανεβάζει (31/1), το θέατρο «Στοά». Βασισμένο στο μυθιστόρημα του Ούγγρου Σάντορ Μάραϊ «Στάχτες», περιγράφει τη σχέση δύο φίλων. 75άρηδες πια, αχώριστοι από τα δέκα χρόνια τους, σκαλίζουν μια κατάσταση που τους χώρισε για 41 χρόνια. Δε δίνουν το δικαίωμα στον εαυτό τους ούτε να πεθάνουν αν δε βρουν τι προκάλεσε το χωρισμό τους. Στα γεράματά τους ανακαλύπτουν ότι απαντήσεις δεν υπάρχουν όταν πρόκειται για αισθήματα που τους γέννησε μία γυναίκα, που τελικά κανείς τους δε χάρηκε, αφού πέθανε νέα, και το μόνο που κέρδισαν ήταν ένα άσβηστο πάθος που τους συντρόφευε στη μοναξιά τους. Αυτό που συνέβη μεταξύ τους μπορεί να δημιουργεί μια διάθεση εκδίκησης από ζήλια ή προσβολή, αλλά δε διαγράφει το «μοναδικό» που ένιωθαν. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Θανάσης Παπαγεωργίου, τη μετάφραση και το σκηνικό η Λέα Κούση. Παίζουν: Θανάσης Παπαγεωργίου, Γιάννης Ροζάκης, Λήδα Πρωτοψάλτη.
Το «ART», της Γιασμίνα Ρεζά, παρουσιάζει στη Θεσσαλονίκη (από 12/2) το «Σύγχρονο Θέατρο Θεσσαλονίκης» στο θέατρο «Σοφούλη» (Τραπεζούντος 5 & Σοφούλη, Καλαμαριά) για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων. Τρεις φίλοι, ο Σερζ, ο Μαρκ και ο Ιβάν εξερευνούν το βάθος της δεκαπεντάχρονης φιλίας τους, όταν ο Σερζ αγοράζει έναν ακριβό ανεικονικό πίνακα με λευκές γραμμές σε λευκό καμβά. Ο πίνακας γίνεται το επίκεντρο μιας αστείας και διεισδυτικής συζήτησης για την τέχνη και τη φιλία. Το «Art» είναι μια πανέξυπνη κωμωδία ή «ένα δράμα πολύ αστεία γραμμένο», όπως λέει η συγγραφέας του. Σκηνοθεσία - μετάφραση - σκηνικά Γιώργος Βούρος, μουσική Θάνος Ρούφος. Παίζουν: Θόδωρος Συριώτης, Γιώργος Βούρος, Θανάσης Κιτσούκαλης.
Ο θίασος της Θεσσαλονίκης «Ακτίς Αελίου» παρουσιάζει στο «Καφωδείο Ελληνικό» (Ιουστινιανού 3, τηλ.: 2310-237016) τη μουσικοθεατρική παράσταση «Μου λεν... ρουζ», (κάθε Τετάρτη, μέχρι 6/2, 10.30 μ.μ.), που περιλαμβάνει τραγούδια από ξένα μιούζικαλ, παλιές ελληνικές οπερέτες και επιθεωρήσεις από τον ελληνικό και ξένο κινηματογράφο, τραγούδια του Κουρτ Βάιλ από έργα του Μπρεχτ, τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι για το θέατρο και πολλά ακόμη τραγούδια από θεατρικές παραστάσεις. Ερμηνεύουν: Ελεονώρα Αϊβαζίδου, Μελίνα Γαρμπή, Ιωάννα Κατσαρού, Νίκος Ορτετζάτος. Στο πιάνο ο Γρηγόρης Μωυσιάδης.

Sunday, January 20, 2008

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΦΟΙΒΟ ΤΑΞΙΑΡΧΗ



Στον Φοίβο Ταξιάρχη είναι αφιερωμένη η εκπομπή «Δεν άνθισαν ματαίως». Για τον αξέχαστο ηθοποιό, μιλούν οι ηθοποιοί Γιάννης Καλατζόπουλος και Αιμιλία Υψηλάντη. Γεννήθηκε το 1926, στην Καλοσκοπή Φωκίδας. Το 1947 μπήκε στη δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, σπουδάζοντας παράλληλα στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η πρώτη θεατρική του εμφάνιση έγινε με το ρόλο του Κινησία στη «Λυσιστράτη», από το «Θυμελικό θίασο» του Λίνου Καρζή. Υπήρξε ιδρυτικό και διευθυντικό στέλεχος του πρώτου εταιρικού θιάσου «Αρμα Θεάτρου», τη λειτουργία του οποίου ανέστειλε η χούντα. Το 1976 δημιούργησε τον εταιρικό θίασο «Ελεύθεροι Καλλιτέχνες». Ελαβε μέρος στους επαγγελματικούς αγώνες του κλάδου του και εκλέχτηκε αρκετές φορές μέλος του ΔΣ του ΣΕΗ, ενώ έχει διακριθεί πολλές φορές για το έργο του. Επιμέλεια - παρουσίαση: Σοφία Αδαμίδου (Τρίτη, 22/1/2008, «902 TV», 23.00).