Παράλογο "μετά λόγου"

• Πολενάκης Λέανδρος
• Η ΑΥΓΗ: 13/11/2011

Αναρωτιέμαι πάντα τι ακριβώς είναι το είδος θεάτρου που έχει επικρατήσει να χαρακτηρίζουμε "παράλογο". Ποια είναι τα όρια του "λόγου" που οφείλει να παραβιάζει ή να ανατρέπει ώστε να κερδίζει επάξια τον τίτλο του; Και τι εννοούμε με τη λέξη "λόγος"; Αν μιλάμε για τα όρια του λόγου, αυτό είναι ένα φιλοσοφικό πρόβλημα... που ξεπερνά τα ίδια τα όρια της φιλοσοφίας.
Αν μιλάμε για τα όρια της κοινής λογικής του μέσου ανθρώπου, έτσι όπως έχει καταντήσει σήμερα ένας σκέτος καθημερινός παραλογισμός, είναι για γέλια. Και αν μιλάμε για τη λογική των αγορών που κλονίζουν τον πλανήτη με τη μονόπλευρη γλώσσα του κέρδους, έχουμε ίσως εδώ την αυθεντική εκδοχή του παραλόγου!
Το "θέατρο του παραλόγου", ωστόσο, προλέγει μερικές φορές ενορατικά το μέλλον διακρίνοντας τα παράλογα εξαγόμενα άψογων συλλογισμών ή γλωσσικών προτάσεων, που δεν έχουν όμως ακόμη εισέλθει στη σφαίρα των φαινομένων για να τα δούμε, κρυμμένα πίσω από τις στροφές του λόγου - χρόνου. Φθάνει η στιγμή να τα αντικρίσουμε ξαφνικά μπροστά μας... και τότε, "το σκάνδαλον έρχεται".

"Εμπρός" για... κατάληψη

"Σήμερα 11 Νοεμβρίου 2011 μπαίνουμε στο Εμπρός, χώρο ανεκμετάλλευτο από το υπουργείο Πολιτισμού, με σκοπό να το επαναλειτουργήσουμε με ίδια μέσα". Με αυτήν την κίνηση πολιτιστικού ακτιβισμού, η "Κίνηση Μαβίλλη", στο πλαίσιο της οποίας συσπειρώνονται νέοι, κυρίως, σκηνοθέτες και ηθοποιοί του θεάτρου, επιχειρεί να καταδείξει έναν εναλλακτικό και αυτοοργανωμένο τρόπο δράσης απέναντι στην "απουσία ενός χώρου για τις παραστατικές τέχνες που να προτείνει νέα μοντέλα δημιουργίας, έρευνας και ανταλλαγής, απεγκλωβισμένου από τις αναγκαιότητες της αγοράς και τους συνεπαγόμενους συμβιβασμούς που ορίζουν το καλλιτεχνικό τοπίο".
Έτσι, βοηθώντας το θέατρο να εισβάλει και πάλι στο ερημωμένο, μετά τον θάνατο του Τάσου Μπαντή, κουφάρι του "Εμπρός", έναν χώρο που υπήρξε η μήτρα μερικών από τις σημαντικότερες θεατρικές δυνάμεις της περασμένης εικοσαετίας, οι καλλιτέχνες της Κίνησης αντιδρούν έμπρακτα "στην απουσία πολιτιστικής πολιτικής σε επίπεδο εκπαίδευσης, παραγωγής, εργασίας και στήριξης του καλλιτεχνικού έργου ως εθνικού προϊόντος. Αντιδρούμε στη γενικευμένη καθίζηση σκέψης και δράσης με το αναγκαίο και βασικό: τη συλλογική συνάντηση, σκέψη και δράση υπέρ της ελεύθερης και ξεχωριστής δημιουργίας, ενεργοποιώντας έναν παρατημένο από το κράτος ιστορικό χώρο στο κέντρο της πόλης".
Όπως εξηγούν σε ανακοίνωσή τους, "βασικά χαρακτηριστικά του σκεπτικού της ενέργειάς μας είναι η συλλογική ανάληψη αποφάσεων, η συνεργασία σε οργανωτικό επίπεδο καλλιτεχνών, η αμφισβήτηση πεπατημένων προσεγγίσεων σε σχέση με τη καλλιτεχνική δημιουργία και τη λειτουργία ενός χώρου πολιτισμού".

Από τον Άμλετ... μέχρι σήμερα

• Πολενάκης Λέανδρος
• Η ΑΥΓΗ: 11/11/2011

Η "δυστυχής συνείδηση", εκείνη δηλαδή του ανθρώπου που αναγκάζεται να πράττει ενάντια σε όσα του υπαγορεύει η συνείδησή του επειδή υπηρετεί έναν άλλο, "ανώτερο" σκοπό, όπως το καλό της οικογένειας, της πατρίδας, της ανθρωπότητας κ.λπ., είναι ως έννοια, αντίθετα με ό,τι πιστεύεται τελικά, δημιούργημα όχι των φιλοσόφων, αλλά των πολιτικών. Ιδιαίτερα μάλιστα των κακών και ανίκανων πολιτικών! Οι οποίοι στη συνέχεια την επικαλούνται ως άλλοθι, χωρίς να έχουν κανένα δικαίωμα, για να δικαιολογήσουν τις κακές έως καταστροφικές πολιτικές επιλογές τους.
Ως φορέας και πρότυπο κατ' εξοχήν αυτής της "δυστυχούς συνείδησης" θεωρείται από όλους ο κεντρικός ήρως του σημαντικότερου θεατρικού έργου του νεότερου κόσμου μας, που δεν είναι άλλος από τον Άμλετ του Σαίξπηρ. Ποιος όμως γέννησε στην πραγματικότητα τη "δυστυχή συνείδηση" του Πρίγκηπα της Δανίας;
Είναι ένας κακός, ανόητος, ψεύτης και υποκριτής πολιτικός, εντελώς ανίκανος να ερμηνεύσει στοιχειωδώς σωστά τα φαινόμενα, που "μεταδίδει" στον Άμλετ, σαν κακή αρρώστια της πολιτικής, τη "δυστυχή συνείδηση". Είναι ο γνωστός μας Πολώνιος. Ας δούμε όμως πώς.

«Σχέσεις οργής» από τη Θεσσαλονίκη

Πρεμιέρα από τη Θεσσαλονίκη και το θέατρο «Αθήναιον» επέλεξε να κάνει η Άννα Βαγενά για την παράσταση του έργου Σχέσεις οργής, που είναι βασισμένο στο μυθιστόρημα της δημοσιογράφου Φρίντας Μπιούμπι, διασκευάστηκε από τον Γιάννη Τσίρο και σκηνοθετήθηκε από την ίδια, στο οποίο πρωταγωνιστεί μαζί με τον Πασχάλη Τσαρούχα και τους Δημήτρη Πατσή και Κατερίνα Θεοχάρη.
Το έργο, σύμφωνα με όσα δήλωσε η Άννα Βαγενά σε συνέντευξη τύπου, έχει πολύ τολμηρό θέμα, μιας και θίγει τρία κοινωνικά ζητήματα-ταμπού, την αιμομιξία, την ενδοοικογενειακή βία και την αυτοδικία, που δυστυχώς αφορούν πολλές οικογένειες ακόμη και συνήθως πνίγονται μέσα στη σιωπή της κοινωνικής και οικογενειακής προκατάληψης.
Αν καταφέρουμε, υποστήριξε, να συμβάλουμε κάπως στο να «σπάσουμε» αυτήν την τραγική σιωπή, έστω και σε μία περίπτωση, θα έχουμε επιτελέσει μεγάλο έργο. Δεν έκρυψε πως προβληματίστηκε ιδιαίτερα για το επόμενο βήμα της μετά το πετυχημένοΓάλα και πως κατέληξε στις Σχέσεις οργής από την ανάγκη της για κάτι πιο δυνατό, κάτι πολύ περισσότερο από απλό γέλιο. Η παράσταση έχει κινηματογραφική ματιά, καθώς εναλλάσσονται γοργά σκηνές και συναισθήματα και, παρά τη σκληρότητα του θέματος, δεν λείπει το χιούμορ.
Η ιστορία μπορεί να είναι αληθινή, μια ιστορία της διπλανής πόρτας, που όμως μένει και πρέπει να μείνει στο σκοτάδι και στη σιωπή. Αφορά μια τετραμελή οικογένεια της επαρχίας τη δεκαετία του ’80, όπου όλοι οι χαρακτήρες είναι θύτες και θύματα, συνεχώς οργισμένοι με τα υπόλοιπα μέλη της οικογενείας, αλλά ενδεχομένως και με τον ίδιο τους τον εαυτό, σύμφωνα με τον Πασχάλη Τσαρούχα, που υποδύεται τον ρόλο του αφέντη, αιμομίκτη πατέρα. Είναι μια σφιχτή παράσταση, συμπλήρωσε, καλή αλλά στενάχωρη, μια παράσταση που την παίρνεις μαζί σου...
Στην παράσταση τη σκηνογραφία έκανε ο Δημήτρης Πρεβές και τη μουσική ο Γιάννης Καραγιάννης.
Α.Τ.
Η ΑΥΓΗ, 11/11/2011

"Κατάρα" για δύο, που είναι... οκτώ

Τι μπορεί να σημαίνει το όνομα «Ίρμα Βεπ»; Μήπως είναι κάποιος αναγραμματισμός; Κι αν ναι, ποια λέξη κρύβεται πίσω από το όνομα; Όποιο και να είναι αυτό, αποτελεί την «ψυχή» της καταιγιστικής κωμωδίας του Αμερικανού Charles Ludlam (1943-1987) Η κατάρα της Ίρμα Βεπ, μιας σάτιρας λογοτεχνικών, θεατρικών και κινηματογραφικών ειδών, όπου συμφύρονται ο κόμης Δράκουλας, ο λυκάνθρωπος, μια μούμια που νεκρανασταίνεται στην Αίγυπτο και η χιτσκοκική Ρεβέκκα, με μπόλικο σασπένς και άπειρα σπέσιελ εφέ...
Το έργο του Ludlam, που πρωτοπαρουσίασε το 1984 στη Ν. Υόρκη, με το Ridiculous Theatre Company, που είχε ιδρύσει ο ίδιος, αποτελεί, πριν απ' όλα μια ευκαιρία για ρεσιτάλ ερμηνείας από δύο ηθοποιούς (του ιδίου φύλου πάντα, σύμφωνα με τις οδηγίες του συγγραφέα), που καλούνται να ερμηνεύσουν οκτώ ρόλους ταυτόχρονα, αλλάζοντας κατά τη διάρκεια της παράστασης πενήντα εφτά κοστούμια!
Σε αυτήν την ερμηνευτική σκυταλοδρομία κατέρχονται από σήμερα, στο θέατρο Ροές, ο Γεράσιμος Γεννατάς και ο Αντώνης Λουδάρος, όπου Η κατάρα της Ίρμα Βεπ θα παρουσιάζεται κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Αρβανιτάκη (που είχε παρουσιάσει με μεγάλη επιτυχία το ίδιο έργο την περίοδο 1999-2000 στο θέατρο Ήβη, με τους Άκη Σακελλαρίου και Αντώνη Καφετζόπουλο). Τα κοστούμια είναι της Clare Bracewell, τα σκηνικά της Λίλης Πεζανού, ενώ τη μουσική επιμελείται ο Χρόνης Τζίμας.

"Ατέλειωτη βροχή"

Στην ίδια θεατρική στέγη, ο εκ των πρωταγωνιστών της παράστασης του 1999-2000 Αντώνης Καφετζόπουλος αλλάζει ρόλο και σκηνοθετεί τους Δημήτρη Αλεξανδρή και Γιάννη Στάνκογλου στο έργο του Keith Huff Ατέλειωτη βροχή (A Steady Rain, 2007). Ένα δυνατό, μινιμαλιστικό και βαθύ κείμενο, που με στοιχεία σκληρού ποιητικού ρεαλισμού, εναλλάσσοντας δύο παράλληλους μονολόγους με σκηνές διανθισμένες με κυνισμό αλλά και οξύ χιούμορ, επιχειρεί να φωτίσει τη σχέση ανάμεσα σε δυο λευκούς, καθολικούς και πιστούς στη φιλία τους μπάτσους, στο σύγχρονο Σικάγο. Δύο χαρακτήρες που παραπέμπουν στο Έγκλημα και τιμωρία, στην παράδοση του νουάρ, αλλά και στις «αστυνομικές» κωμωδίες του Ταραντίνο και των αδελφών Κοέν. Στην παράσταση, που θα παρουσιάζεται στις Ροές από τις 14/11 και κάθε Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη, τα σκηνικά και τα κοστούμια επιμελήθηκε η Έλλη Παπαγεωργακοπούλου.

Ξένος στον Σταθμό Αθηνών...

Τη δική τους ιστορία, τη δική τους παράσταση, τον δικό τους σταθμό φιλοτεχνούν ο Ζάκι, ο Μπακάρ, ο Χασάν, ο Άλεξ, ο Ζακαρία, ο Αμάν, ο Μπαρκάτ, ο Μοχάμεντ, ο Σάκι, ο Ιρφάν, ο Μουσταφά και ο Παρίζ, που την Κυριακή 13 Νοεμβρίου, στις 8.30 μ.μ., καθώς και τις επόμενες δύο Κυριακές, θα βρεθούν στο «Συνεργείο» για να αφηγηθούν το ταξίδι από την πατρίδα τους (Αφγανιστάν, Ιράν, Συρία, Πακιστάν) μέχρι την Αθήνα.
Η παράσταση αυτή είναι το αποτέλεσμα της συμμετοχής τους στο καλλιτεχνικό εργαστήρι για νέους μετανάστες και πρόσφυγες με θέμα «Ο σταθμός μου: Η Αθήνα», όπου με άξονα τη διαπολιτισμική κουλτούρα των συμμετεχόντων, οι ίδιοι δημιουργούν, χρησιμοποιώντας εικαστικά και τεχνολογικά μέσα σε συνδυασμό με το θεατρικό παιχνίδι. Η παράσταση Station Athens προέκυψε ως μια αυθόρμητη ζωντανή διήγηση των συμμετεχόντων, ως μια ανάγκη να μοιραστούν μαζί μας την πολυτάραχη ζωή τους. Για πρώτη φορά, στην ταραγμένη πια σήμερα Αθήνα, θα παρακολουθήσουμε μια παράσταση φτιαγμένη εξολοκλήρου από «ξένους».
Στο εργαστήρι, που χρησιμοποιεί τις τεχνικές της Art Therapy, συμμετέχουν νέοι ηλικίας 15-30 χρόνων, οι οποίοι έχουν έρθει στην Ελλάδα πολύ πρόσφατα και έχουν βιώσει και συνεχίζουν να βιώνουν συνθήκες επιβαρυντικές ή και απαγορευτικές για την ομαλή προσωπική τους ανάπτυξη και την πρόσβασή τους στο κοινωνικό σύνολο. Τον συντονισμό του εργαστηρίου έχει η Μαργαρίτα Παπαδοπούλου, ενώ υπεύθυνη του τομέα θεάτρου είναι η Γιολάντα Μαρκοπούλου.

"Συρανό", ο αγαπημένος του κοινού

Στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, σε μια αίθουσα κατάμεστη από ανθρώπους του θεάτρου και θεατρόφιλους, πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Τρίτης 8 Νοεμβρίου η απονομή των Θεατρικών Βραβείων Κοινού 2011, που το περιοδικό Αθηνόραμα πραγματοποιεί εδώ και 13 χρόνια και βασίζεται στις προτιμήσεις των αναγνωστών του. Την εκδήλωση παρουσίασε ο ηθοποιός Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, ο οποίος είχε προηγουμένως παρουσιάσει στους προσκεκλημένους μια παράσταση μαύρης κωμωδίας όπου, λίγο πριν τη... Δευτέρα Παρουσία, οι μεγάλοι θεατρικοί συγγραφείς αναζητούν έναν απόλυτα θετικό και απόλυτα ηρωικό νέο ήρωα, που όμως τους προκύπτει... κάτι σε Ριχάρδο Γ'!

Ο Συρανό ντε Μπερζεράκ του Εθνικού Θεάτρου απεδείχθη η πλέον δημοφιλής περσινή παράσταση, καθώς συγκέντρωσε το πρώτο βραβείο καλύτερης παράστασης (μαζί με τον Τυχαίο θάνατο ενός αναρχικού από τον Σπ. Παπαδόπουλο και τα Ορφανά από το Θέατρο του Νέου Κόσμου), σκηνοθεσίας (μαζί με τους Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο και Σπύρο Παπαδόπουλο, για τις ίδιες παραστάσεις) και ανδρικού ρόλου στον Νίκο Καραθάνο, όπως επίσης και τα βραβεία ενδυματολογίας, σκηνογραφίας (3ο και 2ο αντίστοιχα, στην Έλλη Παπαγεωργακοπούλου), μουσικής (3ο βραβείο, Κορνήλιος Σελαμσής) και φωτισμών (1o βραβείο, Λευτέρης Παυλόπουλος).

Το 1o βραβείο ανδρικού ρόλου απονεμήθηκε στον Δημήτρη Καταλειφό για τονΕπιστάτη (όπως και το 2ο για τη μουσική της Ελένης Καραΐνδρου), και το 3ο στον Γιάννη Ζουγανέλη για τον ρόλο του στη Σεξουαλική ζωή του κυρίου και της κυρίας Νικολαΐδη. Τα βραβεία γυναικείου ρόλου απονεμήθηκαν κατά σειράν στις κυρίες Λήδα Πρωτοψάλτη (Άννα είπα), Σοφία Χιλλ (Alarme, που πήρε και το 1ο βραβείο ενδυματολογίας με τη Λουκία) και Μαρίνα Ασλάνογλου (Τζόρνταν). Ας σημειωθεί ακόμη ότι η Εύα Νάθενα, για τη δουλειά της στο Αμαντέους, κέρδισε το 3ο βραβείο σκηνογραφίας (το 1ο απονεμήθηκε στον Μανώλη Παντελιδάκη για την Τριλογία του παραθερισμού) και το 2ο ενδυματολογίας, ενώ 1ο βραβείο κέρδισε και η Δήμητρα Γαλάνη για τη μουσική της στο Η γυνή να φοβήται τον άνδρα. Τέλος, αλλ’ όχι ελάχιστο, βραβείο νεοελληνικού έργου απονεμήθηκε στον Δημήτρη Δημητριάδη για τη Λήθη του.

Η "Ρώσικη ρουλέτα" των φύλων

Με ένα «ερεθιστικό και επικίνδυνο παιχνίδι» έρχεται στην Αθήνα το ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης, παρουσιάζοντας στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης στις 11-13 και 18-20 Νοεμβρίου την παράσταση Ρώσικη ρουλέτα, μια σύνθεση των τριών διάσημων μονόπρακτων του Άντον Πάβλοβιτς Τσέχωφ «Η Αρκούδα», «Πρόταση γάμου» και «Οι βλαβερές συνέπειες του καπνού».
Όπως σημειώνει η σκηνοθέτις της παράστασης Λίλλυ Μελεμέ, σε αυτά ο Τσέχωφ «αναδεικνύει με τον πιο ανάλαφρο και σχεδόν φαρσικό τρόπο την τραγική κωμωδία της ανθρώπινης ύπαρξης.  Βαθύτατος γνώστης της ανθρώπινης ψυχής και γιατρός ο ίδιος, τοποθετεί προσεκτικά στο μικροσκόπιο την ανελέητη, αιώνια διαμάχη των δύο φύλων, μόνο και μόνο για να αποκαλύψει τελικά τη ματαιότητα και τον παραλογισμό της».
Με καταιγιστικούς ρυθμούς, η παράσταση αναδεικνύει το σαρκαστικό χιούμορ, γλυκόπικρο και ανατρεπτικό ταυτόχρονα, και τους αιχμηρούς διαλόγους, μέσα από τους οποίους ο Ρώσος κλασικός ανατέμνει τις σχέσεις των δύο φύλων, αλλά και τις μικρές τραγωδίες που κρύβονται στις σχέσεις ανδρών και γυναικών, καθώς διεκδικούν απεγνωσμένα το δικαίωμά τους στην ευτυχία.
Το έργο ανεβαίνει σε μετάφραση Ερρίκου Μπελιέ, μουσική επιμέλεια Λ. Μελεμέ, σκηνικά-κοστούμια Ελένης Δουνδουλάκη και φωτισμούς Μελίνας Μάσχα. Τους ρόλους ερμηνεύουν οι ηθοποιοί Άννα Κουτσαφτίκη, Δημήτρης Μυλωνάς και Στρατής Πανούριος.

Το ΚΘΒΕ ακυρώνει λόγω κρίσης

• «Καλύτερα απώλειες στο πρόγραμμα παρά εργαζόμενοι απλήρωτοι»

Η οικονομική κρίση οδήγησε το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος σε περικοπή ρεπερτορίου. Σύμφωνα με ανακοίνωσή του δεν θα ανέβουν στο ΚΘΒΕ την περίοδο 2011 - 2012 τα έργα «Ζορμπάς» του Νίκου Καζαντζάκη, σε θεατρική διασκευή Ακη Δήμου και σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη, «Μόμπι Ντικ», του Χέρμαν Μέρβιλ (σε διασκευή Paul Stebbings και Phil Smith), σε μετάφραση Λεωνίδα Καρατζά και σκηνοθεσία Γιάννη Παρασκευόπουλου και τέλος, «Αννα Καρένινα» του Λέοντος Τολστόι, σε θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία Αργύρη Ξάφη.

«Είναι μια απόφαση που ελήφθη ύστερα από εκτίμηση της δυσπραγίας και κάτω από τις εξής συνθήκες: Η τακτική επιχορήγηση του Υπουργείου Πολιτισμού & Τουρισμού δεν έχει δοθεί για τα 2/3 του μηνός Σεπτεμβρίου και για τους μήνες Οκτώβριο καθώς και το Νοέμβριο που διανύουμε.

 Οι εργαζόμενοι του θεάτρου δεν έχουν πληρωθεί για το μήνα Οκτώβριο και τα δεδουλευμένα του τρέχοντος μηνός, γεγονός που όχι μόνο αναστατώνει τις ζωές τους, αλλά και παρεμποδίζει την εργασιακή τους δυνατότητα και την ομαλή λειτουργική τους σχέση με την εργασία», γράφει ο καλλιτεχνικός διευθυντής Σωτήρης Χατζάκης και συνεχίζει: 

«Να μείνω μόνος σε ένα καράβι που βουλιάζει; Δεν το βλέπω!»

• Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου Γιάννης Χουβαρδάς ανοίγει τα χαρτιά του στην «Ε» και μιλάει για τις επόμενες κινήσεις του

Ελευθεροτυπία, Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ

Εποχές κρίσης και πολιτικής αστάθειας, υπό την απειλή της πτώχευσης και της εξόδου της χώρας από τη ζώνη του ευρώ. Το σκηνικό τρόμου μέσα στο οποίο το Εθνικό Θέατρο πρέπει να επιβιώσει. Θα τα καταφέρει; Η τακτική κρατική επιχορήγησή του δεν έχει φτάσει στα ταμεία του από τον Αύγουστο. Ενώ η ένταξή του σε καθεστώς ΔΕΚΟ αυτομάτως το εγκλωβίζει στην εφαρμογή της εφεδρείας. Θα καταφέρει να ολοκληρωθεί ο προγραμματισμός του μέσα από τις συμπληγάδες της κατάρρευσης του Δημοσίου, της συρρίκνωσης της ιδιωτικής χορηγίας και των κινητοποιήσεων που έχουν εξαγγείλει οι εργαζόμενοι σ' αυτό;

«Η περσινή σεζόν πήγε καλά εισπρακτικά» λέει ο Γιάννης ΧουβαρδάςΟ καλλιτεχνικός διευθυντής του, Γιάννης Χουβαρδάς, παρακολουθεί τις ραγδαίες εξελίξεις την ώρα που βρίσκεται στην τελική ευθεία το ανέβασμα του σεξπιρικού «Περικλή» (πρεμιέρα στις 16 Νοεμβρίου στην κεντρική σκηνή). Η παράσταση τον Απρίλιο θα μας εκπροσωπήσει στη σεξπιρική Ολυμπιάδα του Globe Theatre στο Λονδίνο. Μπροστά στο ενδεχόμενο «να ανατραπεί η υπάρχουσα κατάσταση» δεν θα διστάσει, όπως αποκαλύπτει στην «Ε», να εγκαταλείψει μαζί με τους τελευταίους «ναύτες» και τα... ποντίκια τη θεατρική «ναυαρχίδα» μας.

- Εχετε σκεφτεί σχέδιο διάσωσης, κύριε Χουβαρδά, μπροστά στο ενδεχόμενο των νέων κουρεμάτων και μιας στάσης πληρωμών, περιμένοντας την 6η δόση;

«Εγώ να σκεφτώ σχέδιο διάσωσης του Εθνικού Θεάτρου; Νομίζω ότι πάει πολύ. Αν κι αυτό που κάνω τα δύο τελευταία χρόνια μάλλον ένα σχέδιο διάσωσης είναι».

«Ενας Ομηρος» με πολλούς αποδέκτες

•  Ο αγώνας των Ιρλανδών, η δολοφονία του Λαμπράκη, η εξέγερση του Πολυτεχνείου
• Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΚΙΩΝΗ
• Ελευθεροτυπία, Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

Το «Γελαστό παιδί», ο δολοφονημένος ήρωας του ιρλανδικού απελευθερωτικού αγώνα Μάικλ Κόλινς (από το αρχείο της Ιρλανδής συγγραφέως και μεταφράστριας Αμι Μιμς - Σιλβερίδη)

Ηταν το έργο του Ιρλανδού Μπρένταν Μπίαν «Ενας Ομηρος», σε μετάφραση Βασίλη Ρώτα - Βούλας Δαμιανάκου. Εργο και ποιήματα (15 τον αριθμό) άρεσαν στον συνθέτη, που προχώρησε αμέσως στη μελοποίησή τους.

• «Το γελαστό παιδί»

Εξι μήνες αργότερα, τον Απρίλιο του 1962, το έργο παρουσιαζόταν από το «Κυκλικό Θέατρο» του Λεωνίδα Τριβιζά (που είχε κάνει την πρόταση στον συνθέτη), σε σκηνοθεσία του ίδιου, σκηνικά - κοστούμια Γιάννη Τσαρούχη, με την Ντόρα Γιαννακοπούλου στα τραγούδια, σημειώνοντας μεγάλη καλλιτεχνική κι εμπορική επιτυχία. Τον ίδιο χρόνο, τα τραγούδια με τη Γιαννακοπούλου και τον Δημήτρη Φάμπα στην κιθάρα βγήκαν σε δίσκο (από την Columbia) και στη συνέχεια με τη φωνή του ίδιου του συνθέτη, με εξώφυλλο του Α. Τάσσου (από τη Lyra) και ταυτόχρονα από δύο γαλλικές δισκογραφικές εταιρείες. Δέκα χρόνια αργότερα (1972) ερχόταν να προστεθεί ακόμη μία εκτέλεση, από γαλλική επίσης εταιρεία, με τη Μαρία Φαραντούρη. Εργο και, κυρίως, τραγούδια (με κυρίαρχο «Το γελαστό παιδί») είχαν, στα χρόνια που ακολούθησαν, μεγάλη απήχηση, καθώς συνδέθηκαν και με ελληνικά συμβάντα. Αλλά πριν, μερικά για το έργο:

Eκρηξη στο «Θέατρον»

Ο Γιώργος Πυρπασόπουλος υποδύεται τον "Γιώργο", έναν ήρωα που προσκρούει στην πεζή πραγματικότητα, αλλά και συμβιβάζεται με τη θνητότητά του στην παράσταση "Μια τεράστια έκρηξη" που ολοκληρώνει τις παραστάσεις της την Κυριακή, στο "Θέατρον" του Κέντρου Πολιτισμού "Ελληνικός Κόσμος".

Ο Γιώργος Πυρπασόπουλος υποδύεται τον "Γιώργο", έναν ήρωα που προσκρούει στην πεζή πραγματικότητα, αλλά και συμβιβάζεται με τη θνητότητά του στην παράσταση "Μια τεράστια έκρηξη" που ολοκληρώνει τις παραστάσεις της την Κυριακή, στο "Θέατρον" του Κέντρου Πολιτισμού "Ελληνικός Κόσμος". Στο έργο του Βασίλη Μαυρογεωργίου, πρωταγωνιστεί ένας ήρωας στο πρόσωπο του οποίου θα αναγνωρίσουμε οι περισσότεροι από εμάς τον ίδιο μας τον εαυτό. Πρόκειται για ένα πανέξυπνο, ρέον κείμενο που πάλλεται από αλήθεια, διακωμωδεί τα ήθη, καυτηριάζει, προβληματίζει, αναπαριστά εύστοχα το βαθύ σοκ του περάσματος από την παιδική ηλικία στην κόσμο των ενηλίκων. Ενα κείμενο δυναμικό, εμπνευσμένο, απογειωτικό.

Ενας «Ομηρος» στο Τρένο

15 ΧΡΟΝΩΝ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟ ΡΟΥΦ

"Φοβάμαι ότι θα έλθει το τέλος της τέχνης", δήλωσε ο Μίκης Θεοδωράκης, ο οποίος υπογράφει τη μουσική της παράστασης, που σκηνοθετεί η Τατιάνα Λύγαρη

Γιώργος Κουρουπός, Κώστας Γεωργουσόπουλος, Φωτεινή Τσαλίκογλου και Μίκης Θεοδωράκης στην συνέντευξη τύπου για τα 15 χρόνια της αμαξοστοιχίας Θεάτρου το Τρένο στο Ρουφ και την παρουσίαση του θεατρικού έργου "Ενας όμηρος"

"Φοβάμαι ότι θα έλθει το τέλος της τέχνης". Ο Μίκης Θεοδωράκης, σφυγμομετρώντας την εποχή, εκφράζει την ανησυχία του. "Πώς φτάσαμε σήμερα, ύστερα από τόση προσπάθεια, την άνθηση του '50, του '60, να ζούμε αυτή την απαξίωση της τέχνης; Πώς γίναμε όλοι... μαθηματικοί, που γνωρίζουμε τόσα πολλά για τα ομόλογα; Είναι δυνατόν το "Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία" να μας οδήγησε σε αυτό το χάλι;" Ρητορικές οι ερωτήσεις, ωστόσο ο κορυφαίος συνθέτης δεν μασάει τα λόγια του: "Ολο αυτό που γίνεται σήμερα είναι μια μπλόφα. Μπλοφάρουν. Για να μας κοιμίσουν και να μας απογοητεύσουν. Ας ξυπνήσουμε... Κάτι συμβαίνει με τον τόπο αυτό. Ξέρω πόσο ποιητής είναι λαός μας, πόσο του αρέσει η τέχνη. Αυτό μου δίνει μεγάλη ελπίδα. Κι ας απογοητεύομαι", τονίζει, ο πάντα έφηβος στην ψυχή, Μίκης. "Δεν έχω δει ούτε μία άσπρη τρίχα στα μαλλιά μου", λέει. Βλέπει όμως "μία αχτίδα ελπίδας στο χάος που υπάρχει γύρω μας" με το ανέβασμα της παράστασης "Ενας όμηρος" του Μπρένταν Μπίαν, σε μουσική δική του και σκηνοθεσία Τατιάνας Λύγαρη, η οποία κάνει πρεμιέρα στις 18 Νοεμβρίου στην Αμαξοστοιχία-Θέατρο, "Το Τρένο στο Ρουφ".

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΥ: Γυάλινος Κόσμος με αχνό φως

"Ο Τένεσι Ουίλιαμς ήθελε να ξορκίσει τους εφιάλτες του... σε αυτό το άκρως αυτοβιογραφικό κείμενο", λέει η Ναταλία Τσαλίκη, που πρωταγωνιστεί στην παράσταση στο θέατρο "Δημήτρης Χορν"

Το σκηνικό και τα κοστούμια της παράστασης, «Γυάλινος Κόσμος», φιλοτέχνησε ο Γιώργος Πάτσας, η μουσική είναι του Σταύρου Γασπαράτου και το βίντεο του Μιχάλη Κλουκίνα. Παίζουν: Ναταλία Τσαλίκη, Αντίνοος Αλμπάνης, Κωνσταντίνος Γαβαλάς, Αμαλία Νίνου

Ο "Γυάλινος Κόσμος" είναι ένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας δραματουργίας, το πιο προσωπικό από τα έργα του Ουίλιαμς, έργο που τον καθιέρωσε ως έναν από τους κορυφαίους θεατρικούς συγγραφείς του εικοστού αιώνα. Η Κατερίνα Ευαγγελάτου υπογράφει τη σκηνοθεσία του (τη μετάφραση και τη δραματουργική επεξεργασία), στην παράσταση που κάνει πρεμιέρα αύριο, στο θέατρο "Δημήτρης Χορν", προσπαθώντας να "εκσυγχρονίσει την επιταγή του Ουίλιαμς" σημειώνοντας την "αναμνησιακή διάθεση του έργου". Το συγκεκριμένο ανέβασμα έχει νόημα και γιατί το 2011 κλείνουν εκατό χρόνια από τη γέννηση του συγγραφέα (1911-1983).

ΚΘΒΕ Ιδρύει «Κοινωνικό θεατροπωλείο»

Βήμα στους ηθοποιούς δίνει το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, ιδρύοντας το "Κοινωνικό Θεατροπωλείο", στο οποίο τους καλεί να καταθέσουν τις ιδέες και τις προτάσεις τους.

Βήμα στους ηθοποιούς δίνει το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, ιδρύοντας το "Κοινωνικό Θεατροπωλείο", στο οποίο τους καλεί να καταθέσουν τις ιδέες και τις προτάσεις τους. Μέσα σε διάστημα ενός μήνα οι ηθοποιοί του Κ.Θ.Β.Ε. καλούνται να καταθέσουν προτάσεις για έργα που θα ήθελαν να μεταφράσουν, να παίξουν και να σκηνοθετήσουν.

Μέσα από τις προτάσεις που θα υποβληθούν, θα διαμορφωθεί ένα πρόγραμμα παραστάσεων το οποίο θα παρουσιαστεί στο νέο Υπερώο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών και κάθε έργο που θα επιλεγεί θα παρουσιάζεται για δύο εβδομάδες.

Περιμένοντας... τις γυναίκες!

«Με γέλιο και δάκρυα», για γέλια και για κλάματα δηλαδή... Αν σας θυμίζει κάτι από αυτά που ζούμε τις τελευταίες ημέρες, τότε και ο τίτλος Περιμένοντας τον Γκοντό θα μπορούσε κάλλιστα να φιλοξενείται στις πολιτικές και όχι μόνο στις πολιτιστικές σελίδες της εφημερίδας...
Όχι άδικα. Αυτό το ίσως σημαντικότερο θεατρικό έργο του 20ού αιώνα υπήρξε και παραμένει ακόμη, περισσότερα από εξήντα χρόνια μετά τη δημιουργία του, το πλέον αμφίσημο, μυστηριώδες και ανοιχτό σε ερμηνείες έργο του μοντέρνου θεάτρου. Ο ίδιος ο συγγραφέας του, ο Ιρλανδός νομπελίστας Σάμιουελ Μπέκετ, αρνήθηκε να μιλήσει γι' αυτήν τη «δίπρακτη τραγικωμωδία», γραμμένη το 1949, την επαύριο του παγκοσμίου πολέμου, που ενσωμάτωνε την τραγική εμπειρία που μόλις είχε βιώσει η Ευρώπη, αλλά και την αναμονή για την ανασυγκρότηση πάνω στα ερείπια... Ο Βλαντιμίρ κι ο Εστραγκόν, στη μέση του πουθενά, περιμένουν την άφιξη του μυστηριώδους Γκοντό που θα τους σώσει, αλλά αυτός δεν έρχεται ποτέ... Ίσως οι ήρωες του έργου να μοιάζουν σήμερα, μέσα στη δίνη ενός νέου πολέμου, οικονομικού αυτή τη φορά, τραγικά επίκαιροι, όχι γιατί ο Μπέκετ υπήρξε προφητικός αλλά γιατί οι ήρωές του είναι σμιλεμένοι με τρόπο τέτοιο που να αποδεικνύονται πάντοτε, σε κάθε ανθρώπινη συνθήκη, τραγικά επίκαιροι...

Κωμικό διάλειμμα μετά... μουσικής Περγκολέζι

Όλο και συχνότερα νεότεροι καλλιτέχνες που ασχολούνται με το λυρικό θέατρο καταφεύγουν σε αντισυμβατικούς, μη οπερατικούς χώρους προκειμένου να καταθέσουν μια διαφορετική πρόταση για το είδος.

Σε αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε και την παρουσίαση του κωμικού ιντερμέδιου του Giovanni Battista Pergolesi La Serva Padrona («Η υπηρέτρια κυρά»), έργο του 1733 σε λιμπρέτο του Gennaro Antonio Federico, στον Πολυχώρο Πολιτισμού «Διεύλεσις» από σήμερα και για περιορισμένες παραστάσεις.

Η μικρή και ευχάριστη αυτή όπερα της εποχής του μπαρόκ πραγματεύεται μέσα σε λιγότερο από μία ώρα, με μεγάλη ευκολία και καυστικό χιούμορ πολύ σοβαρά θέματα, όπως η κυριαρχία της νεότητας, ο κοινωνικός ρατσισμός, η εκμετάλλευση του έρωτα, θέματα που βρίσκονται «υπέροχα κρυμμένα και ταυτόχρονα ανελέητα εκτεθειμένα στο κείμενο, στη μουσική και στις πράξεις των τριών χαρακτήρων», όπως σημειώνει η Κασσάνδρα Δημοπούλου που σκηνοθετεί την παράσταση.

Η Serva Padrona, που θα παρουσιαστεί στα ιταλικά με ελληνικούς υπέρτιτλους, θα παρουσιάζεται και σε παραστάσεις για παιδιά (άνω των 10 ετών), τα Σαββατοκύριακα του Νοεμβρίου (11.30 μ.μ.). Τον ρόλο του Uberto ερμηνεύουν οι Carlo Torriani, Αλέξανδρος Γάβαρης, της Serpina οι Κ. Δημοπούλου, Ειρήνη Κώνστα, Camilla Antonini και του Vespone ο Δαυίδ Μαλτέζε. Πιάνο και τσέμπαλο παίζει ο Νίκος Λαλιώτης.

Ματαίωση παραστάσεων του ΚΘΒΕ λόγω της οικονομικής δυσπραγίας

Ματαιώνονται οι τρεις από τις μεγαλύτερες παραγωγές που είχε προγραμματίσει το Κρατικό Θέατρο Βόρειας Ελλάδας για τη θεατρική περίοδο που άρχισε ήδη (με την επανάληψη της «Λωξάντρας», δυο παραστάσεις της παιδικής σκηνής και την αποψινή πρεμιέρα των «Άγαμων θυτών στο δημόσιο»).

Σύμφωνα με ανακοίνωση του Κρατικού Θεάτρου Βόρειας Ελλάδας «για λόγους οικονομικής δυσπραγίας ανακοινώνεται η περικοπή τριών έργων από το ρεπερτόριό του της θεατρικής περιόδου 2011 - 2012».

 «Είναι μια απόφαση που ελήφθη ύστερα από εκτίμηση της δυσπραγίας και κάτω από τις εξής συνθήκες: Η τακτική επιχορήγηση του Υπουργείου Πολιτισμού & Τουρισμού δεν έχει δοθεί για τα 2/3 του μηνός Σεπτεμβρίου και για τους μήνες Οκτώβριο καθώς και το Νοέμβριο που διανύουμε. Οι εργαζόμενοι του θεάτρου δεν έχουν πληρωθεί για το μήνα Οκτώβριο και τα δεδουλευμένα του τρέχοντος μηνός, γεγονός που όχι μόνο αναστατώνει τις ζωές τους, αλλά και παρεμποδίζει την εργασιακή τους δυνατότητα και την ομαλή λειτουργική τους σχέση με την εργασία.

Σύμφωνα με την απόφαση του θεάτρου δεν θα πραγματοποιηθούν οι προγραμματισμένες παραστάσεις των έργων: «Ζορμπάς» του Νίκου Καζαντζάκη, σε θεατρική διασκευή Άκη Δήμου και σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη, «Μόμπι Ντικ», του Χέρμαν Μέρβιλ (σε διασκευή Paul Stebbings και Phil Smith), σε μετάφραση: Λεωνίδα Καρατζά και σκηνοθεσία Γιάννη Παρασκευόπουλου και «Άννα Καρένινα», του Λέοντος Τολστόι, σε θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία Αργύρη Ξάφη.

Πρεμιέρα για τη «Φόνισσα» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

Στο «Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας» την Τετάρτη 9 Νοεμβρίου ανεβαίνει μια παράσταση που δείχνει τον σεβασμό που αρμόζει «στη γλώσσα του Παπαδιαμάντη», με την Μπέττυ Αρβανίτη στον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Στο «Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας» την Τετάρτη 9 Νοεμβρίου ανεβαίνει μια παράσταση που δείχνει τον σεβασμό που αρμόζει «στη γλώσσα του Παπαδιαμάντη», με την Μπέττυ Αρβανίτη στον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Έργο οριακό, μοναδικό στα ελληνικά γράμματα, ψυχογράφημα και καταγγελία. Συγκαλυμμένη εξομολόγηση. Βιωματική κατάθεση κάτω από το προσωπείο του «κοινωνικού» αφηγήματος. Εδώ, η έκφραση του Παπαδιαμάντη στη σημαντικότερη στιγμή της. Με συγκρατημένη την ατμοσφαιρική διάθεση και την υποβολή, εστιάζει στην ουσία, ειρωνικά, σαρκαστικά, απεγνωσμένα, σκληρά, βαθιά ανθρώπινα. Η «θεατρικότητά» του (γλώσσα-ομιλία, γλώσσα-δράση) ενσαρκώνει τον πιο αινιγματικό μα κι εμβληματικό ψυχικό χαρακτήρα των ελληνικών γραμμάτων: την Φραγκογιαννού, πρόσωπο διόλου γραφικό, ανοιχτό σε πολλές, ακόμα και ακραίες, σκηνικές και μη, αναγνώσεις. Πρόσωπο που κινείται ανάμεσα στα γυναικεία αρχέτυπα των φονικών γυναικών της αρχαίας τραγωδίας αλλά και τις αβυσσαλέες «αγιογραφίες της πτώσης» του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι.

Μια σκηνική μεταφορά αυτού του λόγου, σήμερα, απαιτεί απογύμνωση από την περιττή γραφικότητα και ανάδειξη της ωμής ουσίας που μιλά για την περιθωριοποίηση της αληθινής επιθυμίας του ατόμου στο όνομα κάποιας νόρμας, κάποιου κοινωνικού στερεότυπου, κάτι που οδηγεί σε απωθήσεις οι οποίες στην έκρηξή τους μεταβάλλονται σε αντικοινωνικές, αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές, αποτρόπαιες όσο και σπαρακτικές. Η διεκδίκηση της ελευθερίας, άκαιρα εκδηλωμένη, εξωτερικεύεται πια μέσα από την αυτοκαταστροφική ανελευθερία του εγκλήματος. Η αγανάκτηση γίνεται θηλιά και πνιγμός. Ωστόσο, η Φόνισσα διατηρεί πάντα το δικαίωμα να είναι ένα σύμβολο γυναικείας, έστω αρνητικής χειραφέτησης, αντίστοιχο με τη Μήδεια, παρ’ όλες τις διαφορές τους.

Τζαζ και ανεργία στην Ιαπωνία

• «ΣΤΕΓΗ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΩΝ»

Ο σκηνοθέτης Τόσικι Οκάντα και η ομάδα "Chelfitsch" ανεβάζουν στη σκηνή τα άγχη, τους φόβους και τη μοναξιά μιας κοινωνίας που καταρρέει

Θέατρο και χορό παντρεύει το επίκαιρο έργο «Hot Pepper, Air Conditioner, and the Farewell Speech», που κάνει πρεμιέρα την Πέμπτη

Η ανεργία, η αποξένωση, οι σύγχρονες συνθήκες διαβίωσης συνυπάρχουν σε μια παράσταση, όπου θέατρο και χορός παντρεύονται. Η πρόταση ανήκει στον ανερχόμενο σκηνοθέτη από την Ιαπωνία Τόσικι Οκάντα, ο οποίος βρίσκεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Ο σκηνοθέτης και η ομάδα "Chelfitsch" μας ταξιδεύουν στην Ιαπωνία του σήμερα, με το επίκαιρο έργο "Hot Pepper, Air Conditioner, and the Farewell Speech", που κάνει πρεμιέρα την Πέμπτη στη Μικρή Σκηνή της "Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών" (παραστάσεις 11, 12, 13/11).

Δίνοντας έμφαση στις εργασιακές συνθήκες της σύγχρονης Ιαπωνίας και στην κενότητα της καθημερινής επικοινωνίας, ο Τόσικι Οκάντα σκιαγραφεί με κοφτερό και ταυτόχρονα ποιητικό λόγο τις αυξανόμενες πιέσεις που ασκούνται στην παγκόσμια αγορά εργασίας, ιδιαίτερα στη νεότερη γενιά που έρχεται αντιμέτωπη με την απειλή της ανεργίας και την αβεβαιότητα της εποχικής εργασίας.

ΘΕΑΤΡΟ «ΚΝΩΣΣΟΣ» Ραντεβού με τις «Αντιγόνες» όλων των εποχών

Οι "Αντιγόνες", βασισμένες στον γνωστό σε όλους μύθο της τελευταίας, αυτόχειρος κόρης των Λαβδακιδών, είναι μια σκηνική σύνθεση που βασίζεται σε έργα των Αισχύλου και Σοφοκλή, Μπρεχτ και Ντελμπό και παρουσιάζεται, κάθε Δευτέρα, στο θέατρο "Κνωσσός".

Οι "Αντιγόνες", βασισμένες στον γνωστό σε όλους μύθο της τελευταίας, αυτόχειρος κόρης των Λαβδακιδών, είναι μια σκηνική σύνθεση που βασίζεται σε έργα των Αισχύλου και Σοφοκλή, Μπρεχτ και Ντελμπό και παρουσιάζεται, κάθε Δευτέρα, στο θέατρο "Κνωσσός". Πρόκειται για μια σκηνική μελέτη, όπου συναντιέται ο γνωστός από την τραγωδία του Σοφοκλή μύθος με νεότερες εκδοχές του. Η ηρωίδα κάνει την αναπόδραστη διαδρομή κάθε θύματος της φιλοπόλεμης κοινωνίας και της κατάχρησης εξουσίας. Αυτή η πορεία, όπου πρωταγωνιστεί η επανάληψη της μοίρας του ατόμου απέναντι στη μάζα, της ζωής απέναντι στον θάνατο, μοιάζει απαράλλαχτη από το 441π.Χ. έως το 2011 μ.Χ. Ο τραγικός χορός είναι το σύνολο που μας δίνει την ατμόσφαιρα, τον γενικό τόνο του περιβάλλοντος, μέσα στο οποίο οι ήρωες θα δράσουν συγκεκριμένα. Οι αποφασιστικές για το δράμα πράξεις γίνονται εκτός σκηνής, είναι αόρατες για τον θεατή και για τον πολίτη. Η δραματουργική επεξεργασία είναι της Μαρίας Φραγκή και τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Λάμπρος Τσάγκας (σε συνεργασία με τη Μαρία Φραγκή). Παίζουν: Λ. Τσάγκας, Δ. Παπουτσή, Μ. Βλασσοπούλου, Β. Ζαϊφίδης, Κ. Ζημιανίτης, Π. Κορδαλής, Β. Κώστα κ.ά.

ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΛΥΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ Η χαμένη Κρητικοπούλα

Ο σκηνοθέτης Πέτρος Ζούλιας μιλάει για την κωμική όπερα του Σπύρου Σαμάρα που ανακαλύφθηκε πρόσφατα και μας ταξιδεύει μέσα από επανάσταση, έρωτες και πεντοζάλη στην ενετοκρατούμενη Κρήτη

Ενα ξεχασμένο αριστούργημα, το οποίο ανακαλύφθηκε και αποκαταστάθηκε πρόσφατα, "Η Κρητικοπούλα" του Σπύρου Σαμάρα παρουσιάζεται, για πρώτη φορά πλήρης, από την Εθνική Λυρική Σκηνή. Με απλά υλικά η κωμική αυτή όπερα μιλά για τον έρωτα και την επανάσταση στα χρόνια της Ενετοκρατίας. Μέσα από εκπυρσοκροτήσεις, έρωτες, τραγούδια και πεντοζάλη, η Μεγαλόνησος πανηγυρίζει την επανάστασή της και οι πρωταγωνιστές την ένωσή τους.

"Η Κρητικοπούλα", το κύκνειο άσμα ενός από τους σημαντικότερους συνθέτες της Επτανησιακής Σχολής, γραμμένη έναν περίπου χρόνο πριν από τον θάνατό του (1917), γνωρίζει την πρώτη πλήρη σκηνική αναβίωση της μετά 80 χρόνια, στις 12 Νοεμβρίου, στο θέατρο "Ολύμπια", σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια, με αφορμή τα 150 χρόνια από τη γέννηση του δημιουργού της (1861). Θα δοθούν παραστάσεις στις 13, 19, 20 Νοεμβρίου, 1, 4 Δεκεμβρίου, καθώς και 20, 21, 22, 29 Απριλίου.

ΘΕΑΤΡΟ ΝΕΟΥ ΚΟΣΜΟΥ Μείωση στις τιμές των εισιτηρίων

Επιθυμώντας να βοηθήσει το θεατρόφιλο κοινό στην εποχή τής εξαιρετικά δύσκολης οικονομικής κρίσης, που ζούμε όλοι, το Θέατρο του Νέου Κόσμου προχωρεί σε νέα μείωση τιμών εισιτηρίων για τις παραγωγές του, από αύριο.

Επιθυμώντας να βοηθήσει το θεατρόφιλο κοινό στην εποχή τής εξαιρετικά δύσκολης οικονομικής κρίσης, που ζούμε όλοι, το Θέατρο του Νέου Κόσμου προχωρεί σε νέα μείωση τιμών εισιτηρίων για τις παραγωγές του, από αύριο. Συγκεκριμένα, πέρα από την επέκταση σε 2 ημέρες της εβδομάδας -από μία που ήταν πέρυσι- της πολιτικής τού πολύ φθηνού εισιτηρίου (12 ευρώ γενική είσοδος κάθε Τετάρτη και Πέμπτη) για όλες τις παραγωγές, οι τιμές εισιτηρίων κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή διαμορφώνονται ως εξής: "Ο Συγγραφέας", γενική είσοδος 15 ευρώ (αντί 20 ευρώ κανονικό, 15 ευρώ φοιτητικό). "The Pillowman", κανονικό 17 ευρώ (αντί 20 ευρώ), φοιτητικό 15 ευρώ (ισχύει και για νέους έως 26 και άτομα άνω των 65 ετών).

Επίσης, σε όλες τις παραγωγές ("Ορφανά", "Ο Συγγραφέας", "The Pillowman") και όλες τις ημέρες της εβδομάδας ισχύει ειδική τιμή εισιτηρίου για ανέργους: 10 ευρώ. Τέλος, η παιδική παράσταση "Ταξιδεύοντας με τον μπαμπά μου", εκτός από τα νοσοκομεία και τα ιδρύματα, παίζεται και κάθε Κυριακή στο Θέατρο του Νέου Κόσμου με ελεύθερη είσοδο.

«Ενας Ομηρος» για το τρένο-θέατρο που γίνεται 15 ετών

• Το έργο με τη μουσική του Μ. Θεοδωράκη στο νέο πρόγραμμα στο Τρένο στο Ρουφ

ΤΟ ΒΗΜΑ:  08/11/2011

Η Τατιάνα Λύγαρη σκηνοθετεί τον «Ομηρο» του Μπρένταν Μπέαν έχοντας στο πλάι της και τον Μίκη Θεοδωράκη ο οποίος έγραψε τη μουσική

«Το Τρένο κλείνει τα 15 του χρόνια και παραμένει στην εφηβεία....»: Η Τατιάνα Λύγαρη υπερήφανη για το «μοναδικό τρένο-θέατρο στην Ευρώπη», γιορτάζει και ετοιμάζεται να υποδεχθεί τη νέα θεατρική περίοδο με ένα πλήρες πρόγραμμα γεμάτο παραστάσεις και μουσική.

Εχοντας στο πλάι της τον Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος έχει γράψει τη μουσική για το έργο του Μπρένταν Μπέαν «Ενας Ομηρος» αλλά και τους φίλους και συνεργάτες της Κώστα Γεωργουσόπουλο, Γιώργο Κουρουπό και τη Φωτεινή Τσαλίκογλου, η Τατιάνα Λύγαρη έκανε μια αναδρομή στην πορεία του Τρένου... Αποτέλεσμα, πολλές παραγωγές, περισσότεροι από διακόσιες χιλιάδες θεατές και 500 καλλιτέχνες, είναι ένας πρώτος απολογισμός της πρώτης 15ετίας του Τρένου που είδε τα τρία του βαγόνια να τριπλασιάζονται και σήμερα να φθάνουν αισίως τον αριθμό εννέα, «μαζί με τις ελιές και τις πικροδάφνες που φυτέψαμε τότε και σήμερα έχουν μεγαλώσει πολύ», όπως πρόσθεσε η «ψυχή» του τραίνου. «Παραμένουμε κι ένα φυτώριο νέων, ενώ το μόνον που μειώσαμε είναι τις τιμές μας». Οσο για τις θέσεις στα βαγόνια αυτές παραμένουν ίδιες: 33 για το μουσικό και 78 για το θεατρικό. 

«Σκεφτόμουν ότι για τον "Ομηρο" δεν θα ερχόταν ποτέ η κατάλληλη στιγμή και ας αγαπούσα και εγώ όπως όλοι μας τα τραγούδια -τραγούδια που ζυμώθηκαν μαζί μας, από την εποχή της σχολής. Και όμως πέρυσι σκέφθηκα ότι το έργο θα ήταν πολύ χρήσιμο για την εποχή μας. Και έτσι προχώρησα», είπε η Τατιάνα Λύγαρη που σκηνοθετεί τον «Ομηρο», σε μια παράσταση με ζωντανό τραγούδι και πολλά όργανα επί σκηνής. Αλλωστε το εφετινό ρεπερτόριο του Τρένου στο Ρουφ περιλαμβάνει και το έργο για παιδιά του Ηλία Μαμαλάκη «Το διαστημοτρένο του κυρίου Ιγνάτιου Ροδόλφου Ντε Λος Χούπα Γκλούπα». 

Η Λυρική βάζει την όπερα σε... μία αποσκευή

Σε μία βαλίτσα θα χωρούν τα σκηνικά των έργων που εντάσσει στο νέο της πρότζεκτ

Η Ελενα Κελεσίδη θα ερμηνεύσει την Βιολέτα στην «Τραβιάτα» που παρουσιάζει η Λυρική στην «Οπερα της Βαλίτσας»

Η «Οπερα της Βαλίτσας» είναι το επόμενο βήμα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στην προσπάθειά της να «βγει» από το θέατρο «Ολύμπια» και να συναντήσει το λεγόμενο ευρύ κοινό.

Στο πλαίσιο του εν λόγω πρότζεκτ, θα παρουσιαστούν διάσημες όπερες με μια διαφορετική ματιά σε χώρους απρόσμενους, όπως, π.χ. πνευματικά κέντρα και μουσεία. Μ΄ένα πιάνο αντί για ορχήστρα, με μικρή χορωδία και με σκηνικά που μπορούν να χωρέσουν... σε μια βαλίτσα!

Η πρώτη παραγωγή της «Οπερας της Βαλίτσας» είναι η «Τραβιάτα» του Βέρντι, μια από τις δημοφιλέστερες όπερες παγκοσμίως. Οι πρώτες παραστάσεις θα δοθούν στις 16 και 18 Νοεμβρίου στο Πολιτιστικό Κέντρο Γκύζη (Βαφειοχωρίου και Καρολίδου 2, Γκύζη) καθώς και στις 23 και 25 Νοεμβρίου στο Πολιτιστικό Κέντρο Πετραλώνων (Αθηνοδώρου 61, Πετράλωνα).

Η σκηνοθετική επιμέλεια είναι του Γιάννη Καραχισαρίδη, η σκηνογραφική - ενδυματολογική επιμέλεια της Τότας Πρίτσα και η διδασκαλία και συνοδεία παράστασης του Χρύσανθου Αλισάφη. Τον ρόλο της Βιολέτας ερμηνεύουν η Ελενα Κελεσίδη(16,18/11) και η Λουκία Σπανάκη (23,25/11), του Αλφρέντο ο Αντώνης Κορωναίος(16,18/11) και ο Γιάννης Χριστόπουλος (23,25/11) και του Ζερμόντ ο Χάρης Ανδριανός(16,18/11) και ο Πέτρος Σαλάτας (23,25/11)

Νέες πρεμιέρες

«Ο παππούς έχει πίεση»

Τη «Φόνισσα» τουΑλέξανδρου Παπαδιαμάντη, σε διασκευή - δραματουργική επεξεργασία Στρατή Πασχάλη - Στάθη Λιβαθινού, ανεβάζει, σήμερα, η «Πράξη», στο«Θέατρο της οδού Κεφαλληνίας». Σκηνοθεσία Στάθης Λιβαθινός. Σκηνικά - κοστούμια Ελένη Μανωλοπούλου. Φωτισμοί Αλέκος Αναστασίου. Κίνηση Μαρία Αλαβάνου. Μουσική Τηλέμαχος Μούσας. Παίζουν:Μπέττυ Αρβανίτη, Τζίνη Παπαδοπούλου, Λουκία Μιχαλοπούλου, Λίλη Μελεμέ, Παναγιώτης Παναγόπουλος, Χάρης Χαραλάμπους.

Εργο οριακό. Μοναδικό στα ελληνικά γράμματα. Ψυχογράφημα και καταγγελία. Συγκαλυμμένη εξομολόγηση. Βιωματική κατάθεση κάτω από το προσωπείο του «κοινωνικού» αφηγήματος. Εδώ, η έκφραση του Παπαδιαμάντη στη σημαντικότερη στιγμή της. Με συγκρατημένη την ατμοσφαιρική διάθεση και την υποβολή, εστιάζει στην ουσία, ειρωνικά, σαρκαστικά, απεγνωσμένα, σκληρά, βαθιά ανθρώπινα. Η «θεατρικότητά» του (γλώσσα - ομιλία, γλώσσα - δράση) ενσαρκώνει τον πιο αινιγματικό μα κι εμβληματικό ψυχικό χαρακτήρα των ελληνικών γραμμάτων: την Φραγκογιαννού, πρόσωπο διόλου γραφικό, ανοιχτό σε πολλές, ακόμα και ακραίες, σκηνικές και μη, αναγνώσεις. Πρόσωπο που κινείται ανάμεσα στα γυναικεία αρχέτυπα των φονικών γυναικών της αρχαίας τραγωδίας αλλά και τις αβυσσαλέες «αγιογραφίες της πτώσης» του Φ. Ντοστογιέφσκι.

• «Φόνισσα»

  Πρεμιέρα σήμερα, στο θέατρο «ΗΒΗ» με το έργο της Δήμητρας Παπαδοπούλου «Ο παππούς έχει πίεση». Πέρασαν 15 χρόνια από την πρώτη παρουσίαση του έργου και... ο Παππούς δεν έβαλε μυαλό! Επανέρχεται «επικαιροποιημένος», δίνοντας το στίγμα της μετέωρης εποχής αλλά και της αλλοπρόσαλλης νεοελληνικής συμπεριφοράς. Ο παππούς έχει και πάλι πίεση! Εκτός όμως από πίεση, έχει και περισσότερη όρεξη για ζωή από ποτέ. Είναι δύσκολο να ζεις στην Ελλάδα του 2012. Ομως, αν μπεις στην παρέα του παππού σίγουρα θα βοηθήσεις να αλλάξει ο κόσμος. Ο παππούς (Κώστας Βουτσάς), οι τρεις ανεκδιήγητες εγγονές του (Ελισάβετ Κωνσταντινίδου ως Φώφη, Θωμαΐς Ανδρούτσου ως Πόπη, Σοφία Παυλίδου ως Μαρία), ένας μπάτσος (Κώστας Αποστολάκης) κι ένας πιτσιρικάς από το Σύνταγμα (Πέτρος Λαγούτης) έρχονται αντιμέτωποι με απρόσμενες και ανεξέλεγκτες καταστάσεις στην Ελλάδα του 2012, αλλά και με τον ίδιο τους τον εαυτό. Σκηνοθεσία: Δήμητρα Παπαδοπούλου, Αγγελίτα Τσούγκου. Σκηνικά: Γιάννης Μουρίκης. Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη. Κοστούμια: Μαρία Κοντοδήμα. Μουσική Επιμέλεια : Κώστας Ζήκος.

«Πλατωνικοί Διάλογοι» στο Εθνικό

Μετά την περσινή επιτυχημένη «Ιλιάδα», έρχονται φέτος οι «Πλατωνικοί Διάλογοι» για να ενταχθούν στον κύκλο «Αρχαία κληρονομιά, νέα προοπτική» της πρώτης κρατικής σκηνής της χώρας. Το Εθνικό Θέατρο -κάθε Πέμπτη στις 6μ.μ., από τις 10 Νοεμβρίου έως και τις 29 Δεκεμβρίου- καλεί προσωπικότητες των γραμμάτων και του πολιτισμού να παρουσιάσουν με τον δικό τους προσωπικό τρόπο, επιλεγμένα αποσπάσματα από τους «Πλατωνικούς Διαλόγους» στην αίθουσα εκδηλώσεων του Εθνικού. Η αρχή θα γίνει με τον «Ίωνα», που θα παρουσιάσουν η Μάγια Λυμπεροπούλου, ο Θανάσης Νιάρχος και ο Αντώνης Φωστιέρης. Ακολουθούν: «Φαίδων» (24/11), «Φαίδρος» (1/12), «Πολιτεία» (8/12), «Τίμαιος» (15/12), «Συμπόσιο» (22/12) και «Χαρμίδης» (29/12).

Πληροφορίες: Αίθουσα εκδηλώσεων Εθνικού θεάτρου, Αγ. Κωνσταντίνου 22-24 (μετρό Ομόνοια), Αθήνα. Ώρα έναρξης: 6μ.μ.. Τιμή εισιτηρίου: 5 ευρώ. Πληροφορίες και εισιτήρια στα ταμεία του Εθνικού Θεάτρου τηλ. 210 5288170-1, 210 5288173.

Τραγικά σύγχρονος «Γκοντό»

Ενα από τα σημαντικότερα έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου και τραγικά σύγχρονο, το έργο τουΜπέκετ «Περιμένοντας τον Γκοντό», ανεβάζει (10/11) το «Θέατρο Τέχνης» (Φρυνίχου 14, Πλάκα), σε σκηνοθεσία Κωστή Καπελώνη, με ερμηνεύτριες των πέντε ανδρικών ρόλων τις: Κάτια Γέρου, Δήμητρα Χατούπη, Μυρτώ Αλικάκη, Λουκία Πιστιόλα, Αριάδνη Καβαλιέρου. Μετάφραση: Σουζάνα Χούλια. Κοστούμια: Κατερίνα Σωτηρίου. Χορογραφία: Πωλίνα Κρεμαστά.

Πρόκειται για διάσημο έργο του Ιρλανδού δραματουργού και κορυφαίο του 20ού αιώνα. Εχει γίνει αντικείμενο πολλών μελετών και ερμηνειών. Δύο άστεγοι αλήτες (ίσως πάμπτωχοι διανοούμενοι) περιμένουν στη μέση του πουθενά την άφιξη κάποιου μυστηριώδους, του Γκοντό, που «θα» τους σώσει, αλλά εκείνος δεν έρχεται ποτέ. Στην εποχή που γράφτηκε, ενσωμάτωνε την τραγική εμπειρία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου - που μόλις είχε τελειώσει - με την αναμονή της ανασυγκρότησης πάνω στα ερείπια. Σήμερα, μέσα σε κλίμα ζόφου και ανασφάλειας, σε παγκόσμιο επίπεδο με την όξυνση της καπιταλιστικής κρίσης και ιδιαίτερα στη χώρα μας, τα πρόσωπα του Μπέκετ - που περιφέρονται σ' ένα αφιλόξενο σύμπαν και περιμένοντας απεγνωσμένα κάτι ή κάποιον - μοιάζουν τραγικά σύγχρονα.

Πρεμιέρα για τον «Γυάλινο κόσμο»

• 100 χρόνια μετά τη γέννηση του Τένεσι Γουίλιαμς, το έργο του ανεβαίνει στη σκηνή «Δημήτρης Χορν»
• TO BHMA:  07/11/2011

Φέτος συμπληρώθηκα εκατό χρόνια από τη γέννηση του Τενεσί Ουίλιαμς, αλλά το γεγονός δεν ήταν παρά η αφορμή για να ανέβει ο «Γυάλινος Κόσμος» του, στην κεντρική αθηναϊκή σκηνή του Δημήτρης Χορν, με τη Ναταλία Τσαλίκη, που είχε και την ιδέα, στον ρόλο της Αμάντας. Σε συνεργασία με τη σκηνοθέτιδα Κατερίνα Ευαγγελάτου, η παράσταση είναι έτοιμη να σηκώσει την αυλαία της, παρουσιάζοντας το αποτέλεσμα μιας ομαδικής δουλειάς με ηθοποιούς και καλλιτέχνες διαφορετικών γενεών. Κι ίσως εκεί να βρίσκεται και το μυστικό της ατμόσφαιρας, που φαίνεται να διαπερνά αυτόν τον κόσμο, τον φτιαγμένο από γυαλί. Τον εύθραυστο.

Η Ναταλία Τσαλίκη μίλησε για το ταλέντο της Κατερίνας Ευαγγελάτου: «Το είχα διακρίνει και γι΄αυτό θέλησα να δουλέψω μαζί της. Και ειλικρινά έβαλε κι εκείνη, όπως όλοι μας, πολλή αγάπη και πολύ κόπο σ΄αυτή την παράσταση, για την οποία κάνουμε πρόβα εδώ και τρεις μήνες. Πρόκειται για ένα έργο βαθύ και αληθινό, για ένα αυτοβιογραφικό έργο του Ουίλιαμς, ο οποίος μοιάζει να το έγραψε για να ξορκίσει τους εφιάλτες του, τον πόνο για την αδελφή του και τη δυσκολία απεμπλοκής από τη μητέρα του. Και τελικά παρουσιάζει τη μητέρα του, την Αμάντα πιο γλυκιά από ό,τι τη φανταζόμαστε. Δεν είναι ούτε τόσο σκληρή ούτε τόσο αυταρχική. Εχει και χιούμορ και τρυφερότητα. Μοιάζει με κάθε μητέρα. Οσο για μένα», κατέληξε η ηθοποιός, «αντλώ από την εμπειρία μου ως μάνα, ως κόρη, ως γυναίκα και προσπαθώ να συνδυάσω τις ρωγμές της ηθοποιού με τις ρωγμές του ρόλου».

«Κόκκινος βράχος» του Γρηγορίου Ξενόπουλου στο Εθνικό

• Η Ελένη Πετάση γράφει για την παράσταση «Κόκκινος βράχος» του Γρηγορίου Ξενόπουλου που σκηνοθέτησε η Ρούλα Πατεράκη, στη Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.

Αρωμα εποχής, με τις ιδέες και τους προβληματισμούς των αρχών του 20ου αιώνα, με αναφορές στους στοχασμούς σημαντικών πνευματικών ανθρώπων, όπως ο Παλαμάς, ο Ροίδης, ο Ψυχάρης, ο Χρηστομάνος, κ.ά. με εμβόλιμα ποιήματα, αλλά και κείμενα σατιρικά του Σουρή που λες και γράφτηκαν για να περιγράψουν πού οδήγησε στις μέρες μας ο θρίαμβος της απληστίας.

Με το μουσικό, Νίκο Πλάτανο να αποκτά δομικό ρόλο επί σκηνής συνοδεύοντας στο πιάνο τους ηθοποιούς, καθώς εκείνοι χορεύουν το δικό του βαλσάκι και παρατεταγμένοι μπροστά στο κοινό, τραγουδούν παλιά τραγούδια για την απογοήτευση του προδομένου έρωτα: «Μικρή μου Ρεζαντά» της Λόλας Βώττη, «Είναι η αγάπη χίμαιρα» του Αττίκ ή «Ετίναξε την ανθισμένη μυγδαλιά» στο οποίο τους στίχους έγραψε ο Δροσίνης εκφράζοντας τα αισθήματά του για μία χαριτωμένη εξαδέλφη του.

Ο «Κόκκινος Βράχος» στη σκηνική προσαρμογή της Ρούλας Πατεράκη (με τη συνεργασία του Α. Βλουτή), πέρα από το ομώνυμη νουβέλα του Ξενόπουλου και τη θεατρική διασκευή με τίτλο «Φωτεινή Σάντρη», που ο ίδιος εκπόνησε για χάρη της Κυβέλης, αντλεί χρήσιμα υλικά από την αυτοβιογραφία του («Η ζωή μου σαν μυθιστόρημα») αλλά και διανθίζεται από ποικίλα ερεθίσματα που ενεργοποιούν το ενδιαφέρον μας.

H Mαρία Αλιφέρη στη... μετά Περεστρόικα εποχή

• Η Μαρία Αλιφέρη επιστρέφει στο θεατρικό σανίδι, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του ανιψιού της, Προμηθέα Αλειφερόπουλου, στην παράσταση «Αbnormal». 

Πρόκειται για το σκηνοθετικό ντεμπούτο του νεαρού ηθοποιού, τον οποίο θαυμάσαμε πρόσφατα στην ταινία «Το γάλα» του Γιώργου Σιούγα. Η επιλογή του θεατρικού έργου παρουσιάζει ενδιαφέρον, καθώς διαδραματίζεται στη «μετά Περεστρόικα Ρωσία» φέρνοντας σε επαφή δύο ήρωες που κινούνται στην κόψη του ξυραφιού. Ο τίτλος του έργου «Αbnormal» της Πτούσκινα Ναντιέζντα Μιχάιλοβνα ουσιαστικά αποτελεί ένα σχόλιο για τους δύο πρωταγωνιστές.

Αναβλήθηκε η παράσταση με τη Φανί Αρντάν

Όσοι είχατε προγραμματίσει να δείτε την Φανί Αρντάν αύριο το βράδυ θα πρέπει να αλλάξετε τα σχέδιά σας. Όλοι περιμέναμε να δούμε τη Φανί Αρντάν στο θεατρικό μονόλογο «Navire Night» που είχε προγραμματιστεί για τις 8 Νοεμβρίου στη σκηνή του Παλλάς. Όμως λόγοι υγείας δεν επέτρεψαν στη διάσημη γαλλίδα ηθοποιό να πραγματοποιήσει την εμφάνισή της τη συγκεκριμένη ημερομηνία. Σύμφωνα με ανακοίνωση του ατζέντη της Ολιβιέ Γκλουζμάν, «η Φανί Αρντάν βρίσκεται στην δυσάρεστη θέση να αναβάλει την παράσταση, Navire Night της Μαργκερίτ Ντυράς που θα παρουσίαζε με την Σόνια Βίντερ Άθερτον στο Παλλάς στις 8 Νοεμβρίου».

Η παράσταση μεταφέρεται για τις 21 Δεκεμβρίου στις 9.00μ.μ. Οι θαυμαστές της Φανί Αρντάν θα χρειαστεί να περιμένουν για λίγες εβδομάδες. Εμείς πάντως της ευχόμαστε περαστικά…

Πληροφορίες: «Νavire Night» με τη Φανί Αρντάν στο Παλλάς, 21 Δεκεμβρίου, ώρα έναρξης: 21:00. Βουκουρεστίου 5, Αθήνα, τηλ.: 210 32 13 100. Κρατήσεις μέσω Internet: www.ellthea.gr και στο www.tickethour.com , στα καταστήματα Public, Iανός, Παπασωτηρίου. Με πιστωτική κάρτα: 210 81 0 81 81. Τιμές εισιτηρίων: 30, 40, 50, 60 ευρώ.