Η καρφίτσα της Μελίνας στην Εύη Σαουλίδου:
«Είμαι πολύ συγκινημένη, το βραβείο είναι για μένα ένα βήμα παραπέρα... Είμαστε νέοι άνθρωποι που αγαπάμε πολύ το θέατρο. Είναι ένα υπέροχο παιχνίδι», έλεγε χθες η Εύη Σαουλίδου, η πρώτη νικήτρια του Βραβείου Μελίνα Μερκούρη, που θέσπισε φέτος το ομώνυμο Ιδρυμα. Η νεαρή ηθοποιός συγκινημένη παρέλαβε το Βραβείο, την καρφίτσα της Μελίνας Μερκούρη, από τα χέρια της Μανουέλλας Παυλίδη.
Ο Γιάννος Περλέγκας την ώρα που παραλάμβανε το δικό του Βραβείο, το Βραβείο Δημήτρης Χορν, από τα χέρια του Σταμάτη Φασουλή και του περσινού νικητή Κώστα Γάκη, δήλωνε πολύ «τρακαρισμένος». «Ηταν τυχερή στιγμή αυτή η παράσταση (Το γάλα)». Πολλά ευχαριστώ από καρδιάς ακούστηκαν από τους δύο νικητές μιας βραδιάς τρυφερής, με γέλιο και συγκίνηση, που πραγματοποιήθηκε χθες βράδυ στο θέατρο «Δημήτρης Χορν».
Την εκδήλωση άνοιξε ο Σταμάτης Φασουλής, τονίζοντας ότι «τα τελευταία χρόνια με απασχολεί αυτό που λέμε μνήμη», ο τρόπος που θυμόμαστε τους δικούς μας ανθρώπους. Και συμπλήρωσε ότι θα ήθελε οι νικητές των βραβείων να οργανώνουν στο εξής τη βραδιά της απονομής.
Ωστόσο για φέτος έθεσε ένα ερωτηματικό στο κοινό: Πώς θα αντιδρούσε ο Δημήτρης Χορν εάν παραλάμβανε το βραβείο; Την απάντηση έδωσε το βίντεο όπου ο Χορν τραγουδούσε τον «Δυστυχισμένο» από το «Κυριακάτικο ξύπνημα». Γιατί «ο Χορν είχε αυτοσαρκασμό, θα παιζε ό,τι αγαπούσε».
Η Μανουέλλα Παυλίδου, μιλώντας για τη Μελίνα Μερκούρη, υποστήριξε ότι «υπήρξε συνδυασμός πολλών πραγμάτων με τρόπο μοναδικό... Ηταν ανεπανάληπτη, είχε τη μαγκιά να έχει όλες τις ηλικίες συγχρόνως. Εγινε τηλεκάρτα, γραμματόσημο, δρόμος, πλατεία, θέατρο, κινηματογράφος, ίδρυμα, τραγούδι. Και τώρα το καλύτερο: βραβείο για νέους ηθοποιούς, που τόσο θαύμαζε».
Το χρώμα στη βραδιά, όσον αφορά τη Μελίνα, έδωσε η Κάτια Δανδουλάκη, η οποία θυμήθηκε προσωπικές στιγμές από τη φιλία μαζί της. Θυμήθηκε τις πρόβες με τον Ντασσέν στο έργο «Ο μήνας στην εξοχή» στο Εθνικό Θέατρο και τις «Ακρότητες», αλλά και μια καλοκαιριάτικη νύχτα που τα δύο ζευγάρια, Δανδουλάκη - Πλωρίτης, Ντασσέν - Μερκούρη, έτρωγαν στο σπίτι της τελευταίας. Την εκδήλωση παρακολούθησαν ο δήμαρχος Αθηναίων Νικήτας Κακλαμάνης, ο Κ. Λαλιώτης, ο Γ. Νταλάρας και πολλοί άνθρωποι του θεάτρου. (Αντ. Καρ. ΕΘΝΟΣ, 13.3.2007).
Αναγνώριση από το «σινάφι»:
Ο σταυρός του Δημήτρη Χορν κρέμεται στο στήθος του Γιάννου Περλέγκα. Και η καρφίτσα της Μελίνας, δώρο κάποτε της Μαρίκας Κοτοπούλη, είναι το μοναδικό αλλά και εξαιρετικά πολύτιμο στολίδι στο μπούστο της Εύης Σαουλίδου. Ηταν πολύ ωραία η εικόνα αυτών των δύο συγκινημένων νέων ανθρώπων που χθες το βράδυ, στο θέατρο «Χορν», παρέλαβαν τα βραβεία τους ως ύψιστη αναγνώριση από το ίδιο τους το «σινάφι».
Ο 26χρονος Περλέγκας είναι ο 7ος κατά σειρά νέος ηθοποιός που παραλαμβάνει το βραβείο «Δημήτρης Χορν» στον ετήσιο θεσμό που από φέτος αγκαλιάζει και την απονομή του αντίστοιχου βραβείου «Μελίνα Μερκούρη» για την καλύτερη νέα ηθοποιό. Υποψήφιος για το ίδιο βραβείο και το 2005, ο Περλέγκας διακρίθηκε φέτος για την ερμηνεία του στο «Γάλα» του Βασίλη Κατσικονούρη που, σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη, ανέβηκε στη Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Από την ίδια παράσταση ο Κωνσταντίνος Παπαχρόνης, άξιος συνυποψήφιός του, όπως άλλωστε και ο Δημήτρης Παπανικολάου που είχε προταθεί για την ερμηνεία του στο «Ντιμπούκ» του Μπρους Μάγερς.
Η 30χρονη Εύη Σαουλίδου, πρώτη αποδέκτις του βραβείου που θέσπισε το Ιδρυμα «Μελίνα Μερκούρη», ήταν υποψήφια για δύο ερμηνείες της: γι' αυτήν στο έργο του Γιώργου Διαλεγμένου «Μπέλα Βενέτσια», που ανέβηκε σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων, και για την «Ισμήνη» στην κατά Βογιατζή «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, που θα ξαναδούμε φέτος τον Ιούνιο στην Επίδαυρο. Συνυποψήφιές της, οι Κόρα Καρβούνη, Αννα Καλαϊτζίδου και Ρηνιώ Κυριαζή.
«Είμαι πολύ τρακαρισμένος», εξομολογήθηκε ο Γιάννος Περλέγκας, παραλαμβάνοντας το βραβείο του από τα χέρια του Σταμάτη Φασουλή και του, περσινού νικητή, Κώστα Γάκη. Παρά την εμφανή του συγκίνηση, δεν ξέχασε να συγχαρεί τους συνυποψηφίους του αλλά και τους συντελεστές «αυτής της πολύ τυχερής στιγμής που υπήρξε για όλους μας το "Γάλα"». Συγκινημένη και η Σαουλίδου για το βραβείο «που έχει το όνομα μιας μεγάλης κυρίας και που για μένα σηματοδοτεί ένα βήμα παραπέρα». Ευχαρίστησε κι εκείνη τους συντελεστές των παραστάσεων που την έχρισαν υποψήφια. «Ολοι μας», είπε, «αγαπάμε το θέατρο, αυτό το μαγικό παιχνίδι. Εύχομαι να συνεχίσουμε να σας κάνουμε περήφανους».
Στη σημασία των βραβείων είχε αναφερθεί στην αρχή της εκδήλωσης ο πρόεδρος της κριτικής επιτροπής Κώστας Γεωργουσόπουλος: «Το "σινάφι" που προτείνει ένα ταλέντο, έτσι ώστε να δημιουργούνται προϋποθέσεις άμιλλας ή και δημιουργικής ζήλιας, ουσιαστικά συγκροτεί την ιστορία του», είπε μεταξύ άλλων. Μέλος της επιτροπής και οικοδεσπότης της βραδιάς, ο Σταμάτης Φασουλής το ίδιο εννοούσε όταν έλεγε πως αυτά τα βραβεία στους νέους ηθοποιούς ενισχύουν «την αίσθηση ότι κάποιος τους προσέχει: είναι το σινάφι τους το μόνο που μπορεί να τους βοηθήσει».
Τα βραβεία αυτά είναι, όμως, και ένας τρόπος «μεταλαμπάδευσης» στους νεότερους της μνήμης όσων γνώρισαν τον Χορν και τη Μελίνα. Το διαπίστωσε κι αυτό ο Φασουλής καλωσορίζοντας και τη Μανουέλλα Παυλίδου που μίλησε και για το βραβείο «Μελίνα Μερκούρη» και για εκείνη «την Ελληνίδα του κόσμου - με την ουσιαστική έννοια του εξερευνητή του».
Για εκείνη μίλησε και η Κάτια Δανδουλάκη. ή μάλλον ερμήνευσε απολαυστικά τρία στιγμιότυπα-σημεία αναφοράς των αναμνήσεών της από τη Μελίνα, αναπαράγοντας με θεατρικό τρόπο τούς διαλόγους της με τον Ντασσέν και τον Πλωρίτη.
Γιορτή για το θέατρο, η βραδιά σφραγίστηκε με βιντεοσκοπημένα αποσπάσματα εμφανίσεων του Χορν και της Μελίνας. Και ολοκληρώθηκε με την πρόταση από του χρόνου η ευθύνη για τη διοργάνωση να παραδοθεί στους κατά καιρούς νικητές των δύο πλέον βραβείων: στους 7 νεαρούς «Χορν» και στη μία «Μελίνα». (Ναταλί Χατζηαντωνίου,
Ελευθεροτυπία, 13.3.2007).
ΓΙΑΝΝΟΣ ΠΕΡΛΕΓΚΑΣ - ΕΥΗ ΣΑΟΥΛΙΔΟΥ. Το ελληνικό θέατρο βράβευσε τα φιντάνια του
Ε.Δ.Χ. Και οι επτά υποψήφιοι ήταν υπέροχοι, αλλά ο Γιάννος Περλέγκας και η Εύη Σαουλίδου βραβεύτηκαν για τις ερμηνείες τους την περασμένη χρονιά, με τα έπαθλα «Χορν» και «Μελίνα», αντίστοιχα. Η χθεσινή βραδιά της απονομής των θεατρικών βραβείων σε νέους ηθοποιούς δεν είχε φυσικά τη χλιδή και τον ναρκισσισμό της λάμψης των Όσκαρ, είχε όμως αληθινή συγκίνηση και νεανική φρεσκάδα. Άλλωστε, βραβευόταν ο ανθός του ελληνικού θεάτρου (Άννα Καλαϊτζίδου, Κόρα Καρβούνη, Ρηνιώ Κυριαζή, Εύη Σαουλίδου, Δημήτρης Παπανικολάου, Κωνσταντίνος Παπαχρόνης, Γιάννος Περλέγκας).
Η φετινή εκδήλωση, εμπλουτισμένη με το βραβείο «Μελίνα Μερκούρη» (το θεσμοθετεί το Ίδρυμα Μελίνα Μερκούρη) δεν πατούσε μόνο πάνω στην εμπειρία των βραβείων «Χορν» (είναι ετήσια και θεσμοθετήθηκαν το 2000 από τον Σταμάτη Φασουλή, με τη χορηγία του Γιάννη Χορν), αλλά και στην προστιθέμενη αξία του «χειροποίητου». Αν και οργανωμένη στη λεπτομέρειά της, διατηρούσε το ύφος του αυτοσχεδιασμού. Η χάρη του Σταμάτη Φασουλή, το τρακ της Μανουέλας Παυλίδου, η άνεση του Κώστα Γεωργουσόπουλου, το χιούμορ της Κάτιας Δανδουλάκη και κυρίως το τραγούδι του περσινού νικητή Κώστα Γάκη, που έγραψε ειδικά για τη βραδιά και το ερμήνευσε μαζί με τον Φασουλή - μια υπέροχη διφωνία - είναι τα συγκριτικά πλεονεκτήματα μιας εκδήλωσης που διατηρεί την ποιότητά της, εξελίσσοντάς την με νεανικό πνεύμα. (
Τα Νέα, 13.3.2007)
Ηταν και οι δυο τους λαμπεροί και συγκινημένοι για τα βραβεία που τους δόθηκαν, με μια ελαφρά αμηχανία για τον σταυρό του Δημήτρη Χορν και την καρφίτσα της Μελίνας Μερκούρη (δώρο από το χέρι της Μαρίκας Κοτοπούλη). Με τα πολύτιμα αυτά αποκτήματα, που θα φυλάξουν για ένα χρόνο μέχρι να τα δώσουν στους επόμενους νικητές, η Εύη Σαουλίδου και ο Γιάννος Περλέγκας κέρδιζαν όσους παρευρέθησαν στην απονομή που έγινε στο θέατρο «Χορν» με οικοδεσπότη τον Σταμάτη Φασουλή. Αυτός άλλωστε ήταν που καθιέρωσε πρώτος τον θεσμό των βραβείων γα τους άντρες ηθοποιούς πριν από επτά χρόνια και είναι αλήθεια ότι τα παιδιά που βραβεύτηκαν ήταν όλοι τους ταλαντούχοι. Για τις γυναίκες ηθοποιούς, φέτος, έγινε η αρχή σε συνεργασία με το Ιδρυμα Μερκούρη.
Και οι δυο που βραβεύτηκαν προχθές έχουν κοινά χαρακτηριστικά. Νέοι, ταλαντούχοι, στέρεοι ηθοποιοί, δουλευταράδες, επίμονοι στον στόχο, εκφραστικοί, που δεν τους ξετρελαίνει η ιδέα της τηλεόρασης.
Το αίσθημα της γλύκας: Τριάντα χρόνων η Σαουλίδου, με αυτή την εύθραυστη ομορφιά που κρύβει τσαγανό και πείσμα (το μαρτυρούν άλλωστε οι επιλογές της), πάλεψε μόνη της για να επιβιώσει στην Αθήνα και να μπορεί να ζει από το επάγγελμά της. «Εχω κάνει ετερόκλητα πράγματα στο θέατρο» μας αφοπλίζει και «πολλές δουλειές ενδιάμεσα, όπως σερβιτόρα», μας λέει τηλεφωνικά.
Ομως, ο ρόλος της Βενετίας στο «Μπέλα Βενέτσια» του Γ. Διαλεγμένου και της Ισμήνης το καλοκαίρι στην «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, διά χειρός του Λευτέρη Βογιατζή και τα δυο, έκαναν τη διαφορά.
Επιβράβευση των κόπων της ήταν το βραβείο. «Με την έννοια ότι κάποιος είναι εκεί και σε βλέπει και σε προσέχει. Αυτό που κρατάω είναι το αίσθημα γλύκας που μου δημιουργήθηκε. Αυτό στο συγκεκριμένο αντικείμενο της δουλειάς μας σε κρατάει ανοιχτό. Αλλιώς κλείνεις».
Οκτώ χρόνια στο θέατρο από τότε που τελείωσε το ΚΘΒΕ, κόπιασε για πολλά. «Δεν είμαι πικραμένη, αλλά θα ήθελα σε αυτή τη χώρα να δώσουμε μια ουσιαστική ευκαιρία στο θέατρο και στους νέους».
Στο ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας (στην πόλη όπου γεννήθηκε) έκανε το ντεμπούτο της στο έργο του Σακελλάριου «Μανωλάκης ο βομβιστής». Κατεβαίνοντας στην Αθήνα δούλεψε στην Πειραματική του Εθνικού («Οπως σας αρέσει» του Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία Νίκου Κορνήλιου), συμμετείχε στο αφιέρωμα του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας για τον Μίκη Θεοδωράκη το 2000, συνέχισε τον χειμώνα στη «Δίαιτα του αστροναύτη» της Ελενας Ακρίτα, και υστερα στον Χορό της «Ορέστειας» που σκηνοθέτησε ο Γιάννης Κόκκος για το Εθνικό. Στο Εργαστήρι Υποκριτικής και Σκηνοθεσίας με την επίβλεψη του Λιβαθινού έμεινε ένα χρόνο, και ακολούθησαν παραγωγές του Εθνικού όπως το «Καλιφόρνια ντρίμιγνκ» του Κατσικονούρη, μέχρι να τη δούμε στο «Μπέλα Βενέτσια» του Διαλεγμένου και το καλοκαίρι στην «Αντιγόνη». Πρόσφατα συμμετείχε στον συγκινητικό «Πελεκάνο» στο «Αμόρε» και τώρα στο έργο του Χεντλ Κλάους «Αγριοι - Ο άντρας με τα θλιμμένα μάτια» που σκηνοθέτησε ο Εκτορας Λυγίζος στον Εξώστη. Στο σινεμά, έπαιξε στις «Νύφες» του Παντελή Βούλγαρη ενώ το καλοκαίρι θα την ξαναδούμε στην «Αντιγόνη» του Βογιατζή.
Πολλές και διαφορετικές επιλογές. «Εκ των υστέρων καταλαβαίνω πως ήταν καλύτερα, αν και δεν ήταν αυτός ο στόχος μου αλλά το πώς θα επιζήσω σε μια πόλη». Πώς ασχολήθηκε με το θέατρο; «Νομίζω ότι σαν αίσθημα κάτι υπήρχε μέσα μου». Οι μαθητικές παραστάσεις ήταν η συνέχεια. Ετσι ξεκίνησε το όνειρο για το θέατρο που ύστερα έγινε αγάπη.
Η πρώτη συγκίνηση: Ο Γιάννος Περλέγκας, αντίθετα, δεν ήθελε να γίνει ηθοποιός από την αρχή. Ο πατέρας του Τίμος Περλέγκας (χάθηκε νωρίς) δεν έμαθε ποτέ τα καλλιτεχνικά όνειρα του γιου του τα οποία στην αρχή ήταν μουσικά και μετά κινηματογραφικά. Τα γνώρισε όμως η μητέρα του, η δημοσιογράφος και κριτικός Αριστούλα Ελληνούδη.
Αν και μεγάλωσε στα παρασκήνια του θεάτρου, η μουσική ήταν η πρώτη που συγκίνησε τον 26χρονο σήμερα ηθοποιό. Σπούδασε πιάνο, έμαθε όμως καλά να παίζει μπουζούκι και κιθάρα. Υστερα ήρθε το όνειρο του σκηνοθέτη και τελικά έφτασε στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου. «Μάλλον δεν το ομολογούσα. Η σκηνοθεσία ίσως ήταν μια δικαιολογία για να περάσω πρώτα στη δραματική σχολή», μας είχε πει σε παλιότερη συνέντευξή του στην «Κ». Ομως, πριν καλά καλά τελειώσει, ο Λευτέρης Βογιατζής τον πήρε μαζί του για δυο χρόνια στο «Καθαροί πια» της Σάρα Κέιν. Εκεί έζησε μια άλλη «σχολή» πριν ολοκληρώσει τις σπουδές του σε αυτή του Εθνικού.
Η συνέχεια ήταν εξίσου εντυπωσιακή. Παραστάσεις στο «Αμόρε», συνεργασίες με την Ομάδα Eδάφους του Δημήτρη Παπαϊωαννου, το ΚΘΒΕ και τον Β. Αρδίττη, την Εφη Θεοδώρου σε τρεις παραγωγές, τον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο, τον Νίκο Μαστοράκη στο «Γάλα» του Βασίλη Κατσικονούρη κ.ά. (Γιώτα Συκκά, Η Καθημερινή, 14.3.2007)
