Παρά τα κρυμμένα ακόμα χαρτιά, τις αοριστίες και τις αντιφάσεις, υπάρχουν κάποιες βασικές επιδιώξεις, στρατηγικές και προοπτικές που σηματοδοτούν την επερχόμενη χειμερινή σεζόν ως την αρχή μιας νέας φάσης, η οποία ενώ συνεχίζει την παραδοσιακή θεατρική πορεία, παράλληλα τη φρεσκάρει με νέες μορφές, τάσεις, προτάσεις και ανθρώπους που παίρνουν αποφασιστικά τη σκυτάλη. Η show biz μπαίνει αποφασιστικά στον χώρο, η θεατρική επιχείρηση γίνεται επαγγελματική. Και ενώ «χτίζεται» το νέο θεατρικό στάτους, άλλα ιστορικά θέατρα γερνάνε, άλλα χλωμιάζουν, φτωχαίνουν ή κλείνουν και άλλα συνεχίζουν ακμαία τη δράση τους. Εταιρείες μη κερδοσκοπικές και εταιρείες ανώνυμες υπακούουν σε εταιρικά συμβόλαια και υπουργικές επιχορηγήσεις. Ύμνοι και χειροκροτήματα στη σκηνή, χρήμα και σχεδιασμοί στο παρασκήνιο, αδιαφορία και περικοπές στο υπουργείο Πολιτισμού. Μπορεί το θέατρο να δικαιώνεται όταν σβήνουν τα φώτα, όταν σε συγκινούν οι αισθήσεις, οι φουτουριστικές ιδέες και τα πειράματα, αλλά όπως κάθε ζωντανός οργανισμός περνάει από διάφορες φάσεις μέχρι να καθορίσει τον βηματισμό του σε ένα τοπίο που παραμένει κακοτράχαλο αλλά γοητευτικό. Η φετινή χρονιά φαίνεται πως είναι αρκετά κρισιμότερη από άλλες, χωρίς απαραίτητα να φέρει σύγκρουση ανάμεσα στις παραδοσιακές φόρμες, τις παλιές και τις νέες γενιές. Αναδιπλώσεις, άνοδοι και πτώσεις, νέες συνεργασίες αναμενόμενες και μη, αναγκαία καλλιτεχνικά στοιχήματα εν όψει. Τo κλείσιμο του «Αμόρε», του θεάτρου που άλλαξε με τη δυναμική του το θεατρικό τοπίο της δεκαετίας του ΄90, δίνει το στίγμα της φετινής αλλαγής. Θα μας λείψει αυτό το κύτταρο, που συγκέντρωνε την αφρόκρεμα του θεάτρου, δημιουργούσε κολεκτίβες, ανέβαζε καινούργια έργα, παρακολουθούσε τις τάσεις του ευρωπαϊκού θεάτρου, έφερνε νέο αίμα στο θέατρο. Το μοντέλο του «Αμόρε» το έχει μεγάλη ανάγκη η αγοράπολλοί σκηνοθέτες, σκηνογράφοι, ηθοποιοί και γύρω τους μια κοινωνία που ενδιαφερόταν για το σύγχρονο θέατρο. Τώρα το «Αμόρε» θα 
γίνει σούπερ μάρκετ, οπότε αυτό το μέτωπο κλείνει οριστικά. Ανοίγουν όμως νέα. Το στοίχημα του Εθνικού Θεάτρου θα κριθεί φέτος, οπότε αναμένεται να παραδοθεί το υπό ανακαίνιση ιστορικό κτίριο Τσίλερ, όπου θα στεγαστούν οι δύο Σκηνές του, Κεντρική και Νέα. Εφόσον λειτουργήσουν- οι καθυστερήσεις στην Ελλάδα είναι πάντοτε μέσα στο παιχνίδι- το Εθνικό θα ανεβάσει 15 παραγωγές: δύο στην Κεντρική και τέσσερις στη Νέα Σκηνή του κτιρίου της οδού Αγίου Κωνσταντίνου, τρεις στην Κεντρική Σκηνή Κοτοπούλη Ρεξ (ιδιοκτησία του Εθνικού) και ένα παιδικό, καθώς και πέντε στις δύο σκηνές του «Σύγχρονου Θεάτρου Αθήνας», το οποίο θα συνεχίσει να νοικιάζει για ακόμα ένα χρόνο. Είναι μια επικίνδυνη μετάβαση για το καλλιτεχνικό προφίλ του Εθνικού, που στον δεύτερο χρόνο της διεύθυνσης του Γιάννη Χουβαρδά επιδιώκει να γίνει περισσότερο ερευνητικό, κόντρα στην ομοιομορφία και τις συμβατικές παραστάσεις. Η διεύρυνση της Ελληνικής Θεαμάτων, κτιριακά και καλλιτεχνικά, είναι φέτος αισθητή. Η μεγαλύτερη εγχώρια θεατρική επιχείρηση ετοιμάζεται να επεκταθεί και σε άλλες ενδιαφέρουσες προτάσεις που της γίνονται. Με ναυαρχίδα το «Παλλάς», θα ξεκινήσει τον Οκτώβριο με τη «Μήδεια 2» του Δημήτρη Παπαϊωάννου- μέχρις σήμερα η προπώληση ανέρχεται σε 13.600 εισιτήρια. Τον Φεβρουάριο του 2009 θα στεγάσει μια γκραντιόζα για τα ελληνικά δεδομένα παραγωγή μιούζικαλ «La cage aux fοlles», υπό την μπαγκέτα του μαέστρου Σταμάτη Φασουλή. Είναι η πρώτη φορά που μια θεατρική παράσταση θα βγάλει σεζόν σε ένα τόσο μεγάλο θέατρο. Συνολικά, η Ελληνική Θεαμάτων θα ανεβάσει 14 παραγωγές, οι οποίες θα στεγαστούν στα κτίρια που έχει («Παλλάς», «Μικρό Παλλάς», «Αποθήκη», «Εμπορικόν», «Πειραιώς 131», «Αλίκη»,«Κιβωτός» και «Χορν»), ενώ νοίκιασε για τα επόμενα δύο χρόνια ακόμα ένα θέατρο, το «Λαμπέτη», το οποίο άφησε ο βετεράνος επιχειρηματίας Γιώργος Λεμπέσης. Εν τω μεταξύ προετοιμάζει ίσως την πιο απρόβλεπτη συνεργασία. Ο Θωμάς Μοσχόπουλος και οι συνεργάτες του θα στεγαστούν από τα τέλη του 2009 σε καινούργιο θέατρο, που κτίζεται στην Πειραιώς. Ο Μοσχόπουλος θα το ονομάσει «Π» όπως και την ομάδα του, η οποία αποτελείται από ηθοποιούς που ανέδειξε το «Αμόρε».
γίνει σούπερ μάρκετ, οπότε αυτό το μέτωπο κλείνει οριστικά. Ανοίγουν όμως νέα. Το στοίχημα του Εθνικού Θεάτρου θα κριθεί φέτος, οπότε αναμένεται να παραδοθεί το υπό ανακαίνιση ιστορικό κτίριο Τσίλερ, όπου θα στεγαστούν οι δύο Σκηνές του, Κεντρική και Νέα. Εφόσον λειτουργήσουν- οι καθυστερήσεις στην Ελλάδα είναι πάντοτε μέσα στο παιχνίδι- το Εθνικό θα ανεβάσει 15 παραγωγές: δύο στην Κεντρική και τέσσερις στη Νέα Σκηνή του κτιρίου της οδού Αγίου Κωνσταντίνου, τρεις στην Κεντρική Σκηνή Κοτοπούλη Ρεξ (ιδιοκτησία του Εθνικού) και ένα παιδικό, καθώς και πέντε στις δύο σκηνές του «Σύγχρονου Θεάτρου Αθήνας», το οποίο θα συνεχίσει να νοικιάζει για ακόμα ένα χρόνο. Είναι μια επικίνδυνη μετάβαση για το καλλιτεχνικό προφίλ του Εθνικού, που στον δεύτερο χρόνο της διεύθυνσης του Γιάννη Χουβαρδά επιδιώκει να γίνει περισσότερο ερευνητικό, κόντρα στην ομοιομορφία και τις συμβατικές παραστάσεις. Η διεύρυνση της Ελληνικής Θεαμάτων, κτιριακά και καλλιτεχνικά, είναι φέτος αισθητή. Η μεγαλύτερη εγχώρια θεατρική επιχείρηση ετοιμάζεται να επεκταθεί και σε άλλες ενδιαφέρουσες προτάσεις που της γίνονται. Με ναυαρχίδα το «Παλλάς», θα ξεκινήσει τον Οκτώβριο με τη «Μήδεια 2» του Δημήτρη Παπαϊωάννου- μέχρις σήμερα η προπώληση ανέρχεται σε 13.600 εισιτήρια. Τον Φεβρουάριο του 2009 θα στεγάσει μια γκραντιόζα για τα ελληνικά δεδομένα παραγωγή μιούζικαλ «La cage aux fοlles», υπό την μπαγκέτα του μαέστρου Σταμάτη Φασουλή. Είναι η πρώτη φορά που μια θεατρική παράσταση θα βγάλει σεζόν σε ένα τόσο μεγάλο θέατρο. Συνολικά, η Ελληνική Θεαμάτων θα ανεβάσει 14 παραγωγές, οι οποίες θα στεγαστούν στα κτίρια που έχει («Παλλάς», «Μικρό Παλλάς», «Αποθήκη», «Εμπορικόν», «Πειραιώς 131», «Αλίκη»,«Κιβωτός» και «Χορν»), ενώ νοίκιασε για τα επόμενα δύο χρόνια ακόμα ένα θέατρο, το «Λαμπέτη», το οποίο άφησε ο βετεράνος επιχειρηματίας Γιώργος Λεμπέσης. Εν τω μεταξύ προετοιμάζει ίσως την πιο απρόβλεπτη συνεργασία. Ο Θωμάς Μοσχόπουλος και οι συνεργάτες του θα στεγαστούν από τα τέλη του 2009 σε καινούργιο θέατρο, που κτίζεται στην Πειραιώς. Ο Μοσχόπουλος θα το ονομάσει «Π» όπως και την ομάδα του, η οποία αποτελείται από ηθοποιούς που ανέδειξε το «Αμόρε». Η κίνηση του Στάθη Λιβαθινού, να συνεχίσει ιδιωτικά τη δράση της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου, εγγράφεται στην αλλαγή του τοπίου. Στο θέατρο «Μεταξουργείο» oι ιδιοκτήτες του Άννα Βαγενά και Λουκιανός Κηλαηδόνης ανέλαβαν την επιχείρηση και την παραγωγή που ετοιμάζει ο Λιβαθινός με τους ηθοποιούς της ομάδας του, της πρώην Πειραματικής. Η αποχώρηση κλιμακίου του Εθνικού Θεάτρου από το «Από Μηχανής Θέατρο» αλλάζει και το σκηνικό στην περιοχή. Η ιδιοκτήτρια Ασπασία Κράλλη που κρατάει την επάνω αίθουσα, νοίκιασε την ισόγεια στη νεοσύστατη ομάδας Συν, Επί (+, Χ) του ηθοποιού Άκη Βλουτή, ο οποίος φιλοδοξεί σε πολυρεπερτόριο, καλώντας τρεις σκηνοθέτες, τον Έκτορα Λυγίζο, τον Θανάση Σαράντο και τον Νίκο Χατζόπουλο. Ο σκηνοθέτης Νίκος Μαστοράκης θα εγκαινιάσει το θέατρο «Κάππα», που επί χρόνια νοίκιαζε ο Νίκος Κούρκουλος για το Εθνικό Θέατρο. Τώρα που το «Κάππα» επέστρεψε στα χέρια των κληρονόμων του, θα επιδιωχθεί να γίνει ένα θεατρικό κύτταρο τονώνοντας την τάση για συσπείρωση γύρω από σκηνοθέτες, οι οποίοι στηρίζονται από επιχειρηματίες, παραγωγούς και χορηγούς. Η προετοιμασία του Θόδωρου Τερζόπουλου να συγκεντρώσει στο νέο κτίριο, απέναντι από το θέατρο «Άττις» νέους σκηνοθέτες που θα δουλεύουν ερευνητικά και θα παρουσιάζουν κλασικά κείμενα από νέα οπτική, ολοκληρώνεται για να αρχίσει η υλοποίηση αυτού του φιλόδοξου προγράμματος.
Το αδιέξοδο που φάνηκε πέρυσι με τα μεγάλα εμπορικά σχήματα του χειμώνα, φέτος βρίσκει διέξοδο με την αναδίπλωση των πενηντάρηδων θιασαρχών που εφορμούν από κεντρικά θέατρα. Και ενώ ο Γιώργος Κιμούλης συνεχίζει στο θέατρο «Αθηνών», ο Γρηγόρης Βαλτινός επανέρχεται ύστερα από τρία χρόνια στο θέατρο, στο διπλανό «Βρετάνια». Στον θεατρικό χώρο επιστρέφει φέτος και ο Λάκης Λαζόπουλος, εγκαινιάζοντας το καινούργιο θέατρο (χωρητικότητας 1.000 θέσεων) του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού. Αλλά και ο τύπος του παλιού παραδοσιακού, επιχορηγούμενου θεάτρου αλλάζει, καθώς το ΥΠΠΟ περιέκοψε τις επιχορηγήσεις των «ιστορικών» θεάτρων, πολλαπλασίασε όμως τις επιχορηγήσεις στα μικρά, παλιά και νεώτερα, θεατρικά σχήματα (συνολικά 39 ομάδες).
ΕΛΕΝΑ Δ. ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝΟΥ, Σάββατο, 9 Αυγούστου 2008
No comments:
Post a Comment