Sean O’Casey (30 Μαρτίου 1880 - 1964)

Είχα παρακολουθήσει μια παράσταση στο θέατρο Πάνθεον (επί της οδού Πανεπιστημίου - τώρα βέβαια δεν υπάρχει) με τον Αλέξη Μινωτή και την Κατίνα Παξινού. Μια πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία, αφού τότε ουσιαστικά "γνώρισα" τον Ιρλανδό συγγραφέα Σον Ο'Κέιζι. Επρόκειτο για την παράσταση με το έργο Η Ήρα και το Παγώνι...

Ο Σον Ο’Κέιζι [Sean O’Casey] γεννήθηκε στις 30 Μαρτίου 1880 - πέθανε στις 18 Σεπτεμβρίου 1964. Τα έργα του είναι πλημμυρισμένα από κοινωνικές και πολιτικές αναφορές και όταν παίζονταν στο Δουβλίνο, πάντα γίνονταν επεισόδια με την αστυνομία. Συμμετείχε σε όλα τα κοινωνικά και πολιτικά γεγονότα της εποχής του και ιδιαίτερα στους αγώνες της πατρίδας του εναντίον των Άγγλων. Όλα τα έργα του αναφέρονται στη ζωή και τα προβλήματα των ανθρώπων του τόπου του, για τη μοίρα τους και το πάθος τους για την ελευθερία. Γνωστότερα στην Ελλάδα είναι τα έργα Red Roses for Me [=Κόκκινα τριαντάφυλλα για μένα, 1946] και Juno and the Paycock [=Η Ήρα και το Παγώνι, 1924].

Sean O'Casey (right) with actor Barry Fitzgerald, 1959

Άλλα έργα του: The shadow of a Gunman [=Ο ίσκιος ενός πιστολά, δίπρακτη τραγωδία, 1923, Abbey Theatre], The ploufh and the stars [=Το αλέτρι και τ’ άστρα, τετράπρακτη τραγωδία, 1926, Abbey Theatre], The stars turn s red [=Τα άστρα γίνονται κόκκινα, 1940, Unity Theatre, Λονδίνο], Purple dust [=Πορφυρένια σκόνη, τρίπρακτη «δύστροπη» κωμωδία, 1940, Boston Tributary Theatre], Within the Gates [=Μέσα απ’ τις πύλες, 1934, Royalty Theatre, Λονδίνο], The Drums of Father Ned [=Τα τύμπανα του πατέρα Νεντ, 1958], Behind the Green Curtains [=Πίσω από τις πράσινες κουρτίνες, δράμα, 1961, University of Rochester].

Επίσης, Οι μονόπρακτες φάρσες Nannie's Night Out [1924, Abbey Theatre], The End of the Beginning 1935, Abbey Theatre], Pound on Demand [1951, American Repertory Theatre, Νέα Υόρκη], Hall of Healing [1951, Yugoslav-American Hall, Νέα Υόρκη], οι κωμωδίες The Bishop's Bonfire [1954, Gaiety Theatre, Δουβλίνο], The Moon Shines on Kylenamoe [1961, Theatre de Lys, Νέα Υόρκη], Figure in the Night [1961, Theatre de Lys, Νέα Υόρκη], τρία έργα που τα χαρακτηρίζει ως comic fantasy, Cathleen Listens In. [1923, Abbey Theatre], Cock-a-Doodle-Dandy [1949, Newcastle upon Tyne, People's Theatre], The Drums of Father Ned [1958] κι ακόμη, Time to Go [κωμωδία ηθών, 1951, Yugoslav-American Hall, Νέα Υόρκη], Oak Leaves and Lavender, or A World on Wallpaper [δράμα ηθών, 1946, Lyric Theatre, Hammersmith, Λονδίνο), Bedtime Story [ανατολίτικη παρωδία, 1951, Yugoslav-American Hall, Νέα Υόρκη], The Silver Tassie [=Ασημένιο κύπελο, τραγικωμωδία, 1928, Apollo Theatre, Λονδίνο].

"Be clever, my gal & let who will be good," reads O'Casey's inscription to
Ria Mooney, the original Rosie Redmond in the Abbey Theatre's
1926 performance of The Plough and the Stars, Seen here with the playwright

Τέσσερις αυτοβιογραφικοί τόμοι –I Knock at the Door (1939), Pictures in the Hallway (1942), Drums under the Windows (1945), Inishfallen, Fare Thee Well (1949), Rose and Crown (1952), και Sunset and Evening Star (1954) – were collectively published as Mirror in My House (2 τόμοι, 1956). Έγραψε επίσης ένα βιβλίο κριτικής του δράματος, The Green Crow (1956). Συγκεντρωμένα τα έργα του εκδόθηκαν σε τέσσερις τόμους το 1949-51.

«Το σκλαβί» στην Καρδίτσα πήρε βραβείο

Στη θεατρική ομάδα του Δήμου Ιεράπετρας που παρουσίασε το έργο της Ξένιας Καλογεροπούλου «Το σκλαβί» απονεμήθηκε το βραβείο καλύτερης παράστασης στο 24ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Καρδίτσας.

Συνολικά, δόθηκαν 14 βραβεία, από τα οποία τα 4 χρηματικά, ενώ την κριτική επιτροπή αποτελούσαν οι Γιώργης Χριστοφιλάκης, θεατρικός συγγραφέας, Γιώτα Φέστα, ηθοποιός, Γιάννης Διαμαντόπουλος, σκηνοθέτης, Σάκης Τσιλίκης, μουσικοσυνθέτης, και Τάσος Ζωγράφος, σκηνογράφος - ζωγράφος.

Το βραβείο σκηνοθεσίας μοιράστηκαν το Θεατρικό Τμήμα Δήμου Νέας Ιωνίας για το έργο «Δάφνες και Πικροδάφνες» των Κεχαϊδη - Χαβιαρά (Ι. Πολυκάρπου) και το Θεατροδρόμιο Κοζάνης για το έργο «Δις Τζούλια» του Α. Στρίντμπεργκ (Γ. Βασιλειάδη).

Η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών απέμεινε εξ ημισείας το βραβείο καλύτερου έργου στη Θεατρική Ομάδα «Ονειροπόλοι Θεατρίνοι» του Δήμου Πολυκάστρου, που παρουσίασε το έργο του Γ. Χασάπογλου «Οι κουραμπιέδες», και στο Θεατρικό Τμήμα Πνευματικού Κέντρου Δήμου Νέας Ιωνίας που παρουσίασε το έργο των Κεχαϊδη- Χαβιαρά «Δάφνες και πικροδάφνες».

Το βραβείο Α΄ ανδρικού ρόλου απονεμήθηκε στους τέσσερις πρωταγωνιστές του Θεατρικού Εργαστηρίου Δήμου Βύρωνα (Η. Μυλωνά, Χ. Πανταζή, Π. Μανιάτη, Γ. Φραγκόπουλο) και το Α γυναικείου στη Ρ. Φελεκίδου από την ίδια ομάδα για τον ρόλο της Μιμής-Ιουλιέτας στο έργο «Ποιος σκότωσε τον William», ενώ το βραβείο κοινού απέσπασε ο Θεατρικός Πολιτιστικός Ομιλος Σύρου «Απόλλων» που παρουσίασε τις «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη.

Αλέξη Σταμάτη «Η τελευταία Μάρθα» και Λένας Κιτσοπούλου «Το πράσινό μου το φουστανάκι»

Ο θίασος «Πράξη» ανεβάζει (2/4) στο Θέατρο οδού Κεφαλληνίας την παράσταση «Κρυψώνες». Πρόκειται για τους μονολόγους «Η τελευταία Μάρθα» του Αλέξη Σταμάτη, με ερμηνευτή τον Χρήστο Στέργιογλου και «Το πράσινό μου το φουστανάκι» της Λένας Κιτσοπούλου, με ερμηνεύτρια την Μαρία Σκουλά. Σκηνικά - κοστούμια Μαγιού Τρικεριώτη, φωτισμοί Μελίνας Μάσχα, μουσική Κώστα Ανδρέου. Ενας άντρας και μια γυναίκα, «κρυμμένοι στο πιο εμφανές σημείο», προσπαθώντας να συμφιλιωθούν με τον εαυτό τους και το περιβάλλον τους, αυτοανατρέπονται και προκαλούν. Ο άντρας στο κείμενο του Αλέξη Σταμάτη βρίσκεται λίγο πριν από το σημαντικότερο ραντεβού της ζωής του με ένα πρόσωπο, στο οποίο αποδίδει χαρακτηριστικά που ο ίδιος έχει ανάγκη. Η γυναίκα στο κείμενο της Λένας Κιτσοπούλου, προσπαθώντας να βρει τον εαυτό της, θέλει να ανατινάξει τον εαυτό της και τα πάντα γύρω της. Με παραληρηματικό λόγο, που γεννά η πραγματικότητα, αποκαλύπτει όσα κάνουν τη ζωή φωτεινή και σκοτεινή, όσα μας κάνουν θύτες και θύματα, όσα μας κάνουν να θέλουμε να κρυφτούμε, αλλά και να βγούμε στο φως.

Χάινριχ φον Κλάιστ «Ο πρίγκιπας του Χόμπουργκ» από το Εθνικό Θέατρο

Στο θέατρο «Κοτοπούλη - Ρεξ» το Εθνικό Θέατρο ανεβάζει (2/4) το δράμα του Χάινριχ φον Κλάιστ «Ο πρίγκιπας του Χόμπουργκ», σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή. Το έργο παίχτηκε για πρώτη και μοναδική φορά, στο Εθνικό Θέατρο, πριν από 70 χρόνια. Το 1938, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ροντήρη, με τον Αλέξη Μινωτή στον επώνυμο ρόλο.

Ο ήρωας του έργου, ο νεαρός και παρορμητικός Πρίγκιπας του Χόμπουργκ, παραβιάζει τις εντολές του ηγεμόνα του Βρανδεμβούργου. Παρά το θρίαμβό του στη μάχη καταδικάζεται σε θάνατο. Με αφορμή την ιστορική μάχη του Φέρμπερλιν του 1675, ο Κλάιστ γράφει ένα βαθιά ανθρώπινο έργο, που κινείται μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, λογικής και συναισθήματος. Ο παράτολμος και ερωτευμένος πρίγκιπας βρίσκεται αντιμέτωπος με το δίλημμα ζωή ή θάνατος, όπως επιβάλλει ο στρατιωτικός νόμος για την ανυπακοή του.

Το έργο ανεβαίνει σε μετάφραση Τζένης Μαστοράκη, σκηνικά -κοστούμια Γιώργου Πάτσα, μουσική σύνθεση - ήχους Δημήτρη Καμαρωτού, φωτισμούς Λευτέρη Παυλόπουλου. Διανομή (αλφαβητικά): Νίκος Αρβανίτης, Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος, Στεφανία Γουλιώτη, Θανάσης Δόβρης, Δημήτρης Καρτόκης, Θοδωρής Κατσαφάδος, Παναγιώτης Κλίνης, Eμιλυ Κολιανδρή, Γιάννης Κότσυφας, Νίκος Κουρής, Δημήτρης Λιγνάδης, Στράτος Μενούτης, Δημήτρης Ντάσκας, Νικόλας Παπαγιάννης, Ομηρος Πουλάκης, Γιάννης Τσορτέκης, Λυδία Φωτοπούλου, Μενέλαος Χαζαράκης, Γιάννης Χαρτοδιπλωμένος.

Θεατρικά κείμενα απ’ όλο τον κόσμο σε πρώτη ανάγνωση

Φόρουμ σύγχρονης δραματουργίας

Μετά την επιτυχία του «Αναλογίου Ξένων Θεατρικών Έργων» που διοργάνωσε πέρυσι, το Ελληνικό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου με τη συμβολή φέτος του Ευρωπαϊκού Εργαστηρίου Μετάφρασης με έδρα την Εθνική Σκηνή της Ορλεάνης στη Γαλλία ετοιμάζει τριήμερο φόρουμ σύγχρονων θεατρικών κειμένων απ’ όλο τον κόσμο σε πρώτη ανάγνωση.

Απώτερος στόχος αυτής της δράσης είναι η συνεχής ενημέρωση των Ελλήνων επαγγελματιών του θεάτρου και του κοινού για τη σύγχρονη παραγωγή της παγκόσμιας δραματουργίας.

Το Φόρουμ θα πραγματοποιηθεί στις 7, 8 και 9 Απριλίου 2008 στον πολυχώρο BIOS, ο οποίος παραχωρείται ευγενικά γι’ αυτό το σκοπό.

Σ’ αυτό το πλαίσιο, θα παρουσιαστούν για πρώτη φορά στα ελληνικά, έργα συγγραφέων που διαμορφώνουν το ευρωπαϊκό δραματουργικό στίγμα της τελευταίας δεκαετίας: Jean-Luc Lagarce (Οι κανόνες του σαβουάρ-βιβρ στη σύγχρονη κοινωνία), Olivier Py (Επιστολή στους νέους ηθοποιούς), Jon Fosse (Παραλλαγές θανάτου), Biljiana Srbljanovic (Ακρίδες), Juan Mayorga (Himmelweg – Ο δρόμος για τον ουρανό), Rodrigo Garcia (Μπόρχες). Θα παρουσιαστούν επίσης και έργα λιγότερο γνωστών, οι οποίοι έχουν ωστόσο αποσπάσει το ενδιαφέρον του κοινού σε ευρωπαϊκό επίπεδο: Spiro Scimone (Μπαρ), Giannina Carbunariu (Κεμπάπ), Antonio Fernandes Lera (Καυτό μολύβι) και Fernando Renjifo (Ρέκβιεμ)…

Το ελληνικό κοινό θα έχει εξάλλου την ευκαιρία να γνωρίσει δύο σημαντικούς γαλλόφωνους Kαναδούς δραματουργούς, τον Larry Tremblay (Το τσεκούρι) και τον Michel-Marc Bouchard (Ο ζωγράφος των μαντόνων).

Kατά την τρίτη μέρα της διοργάνωσης θα πραγματοποιηθεί αφιέρωμα στο σύγχρονο ισπανόφωνο θέατρο με έμφαση στη λατινοαμερικάνικη δραματουργία που θα εκπροσωπηθεί από καταξιωμένους συγγραφείς τεσσάρων διαφορετικών χωρών, τον Sergio Blanco από την Ουρουγουάη (Slaughter), ο οποίος και θα παραστεί στην ανάγνωση, τον Rodrigo Garcia από την Αργεντινή, τον Gustavo Ott από την Βενεζουέλα (Τρυφερή μολότωφ) και τον Reinaldo Montero από την Κούβα (Απελπισμένοι).

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ: ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου σήμερα!

Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου σήμερα. Η θεατρική τέχνη γιορτάζει. Το φετινό μήνυμα για τον εορτασμό το έγραψε ο Καναδός θεατρικός συγγραφέας, ηθοποιός, σκηνοθέτης και βραβευμένος με το Ευρωπαϊκό Βραβείο Θεάτρου 2007, Ρόμπερτ Λε Παζ [Robert Lepage]:

Υπάρχουν πολλές υποθέσεις σχετικά με την καταγωγή του θεάτρου αλλά η πιο ενδιαφέρουσα αφορά σε ένα μύθο: Ένα βράδυ, στις απαρχές του χρόνου, μια παρέα ανδρών συγκεντρώθηκαν σε μια σπηλιά για να ζεσταθούν γύρω από τη φωτιά και να διηγηθούν ιστορίες. Ξαφνικά, ένας από αυτούς σκέφτηκε να σηκωθεί όρθιος και να χρησιμοποιήσει την σκιά του για να δώσει εικόνα στην ιστορία του. Χρησιμοποιώντας το φως από τις φλόγες έκανε να εμφανιστούν πάνω στους τοίχους της σπηλιάς χαρακτήρες μεγαλύτεροι απ’ το πραγματικό. Κατάπληκτοι οι υπόλοιποι της παρέας αναγνώρισαν με την σειρά τους το δυνατό και τον αδύνατο, τον κατακτητή και τον κατακτημένο, το Θεό και το θνητό. Στις μέρες μας, το φως των προβολέων αντικατέστησε την αρχική φωτιά και ο μηχανικός εξοπλισμός της σκηνής τους τοίχους της σπηλιάς. Και με όλο το σεβασμό προς κάποιους συντηρητικούς, αυτός ο μύθος μάς υπενθυμίζει ότι η τεχνολογία βρίσκεται στο ξεκίνημα του θεάτρου και ότι δεν πρέπει να θεωρείται ως απειλή αλλά ως συνδετικό στοιχείο. Η επιβίωση της τέχνης του θεάτρου εξαρτάται από την ικανότητά του να ξαναεφευρίσκει τον εαυτό του αγκαλιάζοντας νέα εργαλεία και νέες γλώσσες. Γιατί πώς αλλιώς θα μπορούσε το θέατρο να εξακολουθεί να είναι μάρτυρας των μεγάλων θεμάτων της εποχής του και να προωθεί την κατανόηση ανάμεσα στους ανθρώπους, χωρίς πρώτα από όλα να διαθέτει το ίδιο ένα πνεύμα ανοιχτό; Πώς θα μπορούσε να υπερηφανεύεται ότι προσφέρει λύσεις στα προβλήματα της μισαλλοδοξίας, του αποκλεισμού και του ρατσισμού, αν στην πράξη αντιστεκόταν στη σύνθεση και στην ενσωμάτωση; Προκειμένου να εκπροσωπήσει τον κόσμο σε όλη του την πολυπλοκότητα, ο καλλιτέχνης πρέπει να παράγει νέες φόρμες και ιδέες, και να εμπιστευτεί την ευφυΐα του θεατή, ο οποίος είναι σε θέση να διακρίνει το σχήμα της ανθρωπότητας μέσα από αυτό το αέναο παιχνίδι φωτός και σκιάς. Είναι γεγονός ότι παίζοντας πολύ με την φωτιά, διατρέχουμε τον κίνδυνο να καούμε. Και μπορεί να καούμε, θα έχουμε όμως ταυτόχρονα κερδίσει την ευκαιρία της έκπληξης και της διαφώτισης.

Τριάντα επτά σκηνές σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη προσφέρουν σήμερα δωρεάν παραστάσεις για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου.

Δωρεάν θέσεις: Οι θεατρικές σκηνές που προσφέρουν δωρεάν παραχώρηση θέσεων είναι οι ακόλουθες: ΑΛΜΑ «Τζον Γαβριήλ Μπόρκμαν» (40 θέσεις, τηλ. 2105220100), ΑΠΛΟ ΘΕΑΤΡΟ «Δεσποινίς Τζούλια» (50 θέσεις, τηλ. 2109229605), ΒΙΚΤΩΡΙΑ «Σπιρτόκουτο» (20 θέσεις, τηλ. 2108233125), ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ «Ηλέκτρα» (30 θέσεις, τηλ. 2102236890), ΘΥΡΑ ΤΕΧΝΗΣ «Στους Dada θα άρεσε μια νύχτα σαν κι αυτή» (15 θέσεις, τηλ. 2103314422), ΠΟΡΤΑ «Ξενοδοχείο ο Παράδεισος» (20 θέσεις, τηλ. 2107711333), ΕΘNIKO-ΚΑΠΠΑ «Τρικυμία» (10 θέσεις, τηλ. 2108831068), ΕΘΝΙΚΟ-ΑΠΟ ΜΗΧΑΝΗΣ «Βυθός» (4 θέσεις, τηλ. 2105231131), ΕΘΝΙΚΟ-ΝΕΑ ΣΚΗΝΗ «Στάλιν, Μια συζήτηση για το Ελληνικό Θέατρο» (10 θέσεις, τηλ. 2103455020), ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟΥ «Περιμένοντας τον Γκοντό» (70 θέσεις, τηλ. 2108656004), ΣΤΟΑ «Στάχτες» (2 θέσεις, τηλ. 2107702830), Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος «Vοlume» (είσοδος ελεύθερη, τηλ. 2310599102), ΧΩΡΟΣ ΤΕΧΝΗΣ «Σκυλιά στο Πάρκο» (5 θέσεις, τηλ. 2310535747).

Διπλές προσκλήσεις: Επίσης, δεν είναι λίγα τα θέατρα που προσφέρουν διπλές προσκλήσεις στο κοινό. Ανάμεσά τους: ΑΛΙΚΗ «Δύο Τρελοί Τρελοί Παραγωγοί» (10 διπλές προσκλήσεις, τηλ. 2103210021), ΘΕΑΤΡΟ ΑΠΟΘΗΚΗ «Σεσουάρ για δολοφόνους» (10 διπλές προσκλήσεις, τηλ. 2103253153), ΠΕΙΡΑΙΩΣ 131 «Φούστα Μπλούζα» (20 διπλές προσκλήσεις, τηλ. 2103450922), ΘΕΑΤΡΟ ΧΩΡΑ-ΣΚΗΝΗ ΝΕΑ ΧΩΡΑ «Alpenstock» (5 διπλές προσκλήσεις) και ΣΚΗΝΗ ΜΙΚΡΗ ΧΩΡΑ «Velvet Scratch» (5 διπλές προσκλήσεις, τηλ. 2108673945) κ.ά.

Επιχορηγήσεις και διακρίσεις...

Έγινε στο υπουργείο Πολιτισμού η συνάντηση των ανθρώπων του θεάτρου που επιχορηγούνται τακτικά κι έτσι πλέον μπορούμε να τους λέμε... κρατικοδίαιτους! Διαβάζοντας το ερεπορτάζ των εφημερίδων διαπίστωσα ότι ο περισσότερος χρόνος της συνάντησης αναλώθηκε στο ξεκαθάρισμα κάποιων εκκρεμοτήτων που φαίνεται πως είχαν ενοχλήσει ορισμένους. Κι εγώ είχα ενοχληθεί (εννοώ, ως δημοσιογράφος). Τι θα πει "ιστορικοί θίασοι"; Τέλος πάντων κάπου έγινε αντιληπτό ότι θα ήταν ανοησία να συνεχιστεί αυτό το τροπάριο. Ας δούμε πως αντιμετώπισαν και οι εφημερίδες τη συνάντηση...

Θεατρικές επιχορηγήσεις: παλιοί λογαριασμοί και νέο ξεκίνημα

[Της Γιωτας Συκκα, Η Καθημερινή, 27/3/2008]. Aγωνία, θυμός, επιφύλαξη και καχυποψία. Ηταν τα συναισθήματα που έκρυβαν τα λόγια όσων παραβρέθηκαν στο κάλεσμα του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου για το θεσμό των επιχορηγήσεων ελευθέρου θεάτρου. Μαζί όμως και μια επιθυμία να τελειώσει η πολύχρονη ταλαιπωρία τους που τελευταία δέχτηκε νέο χτύπημα με τους διαχωρισμούς του νεοσύστατου ΕΚΕΘΕΧ. Το παραδέχτηκε και ο πρόεδρός του, Γιώργος Δραγώνας: «Ο όρος “ιστορικοί” θίασοι, είναι ατυχής». Οπως οι προηγούμενες ετικέτες, τα σχήματα διετούς και μονοετούς προγραμματισμού. Η ίδρυση ενός νέου θεσμού -στην Ελλάδα είμαστε- πάντα προκαλεί επιφυλάξεις. Ετσι και η ίδρυση του κέντρου είναι αναμενόμενο ότι θα προκαλέσει «τριβές και δυσαρέσκειες», είπε ο διευθυντής του ΕΚΕΘΕΧ Ηρακλής Λογοθέτης. Η επιμονή του μάλιστα στον κωδικό που πρέπει να έχει το κέντρο στον κρατικό προϋπολογισμό, κρύβει την αγωνία του να μη ναυαγήσει η προσπάθεια πριν καλά καλά ξεκινήσει. Γιατί οι αλλαγές στο θεατρικό τοπίο που όλοι ποθούν: νοικοκύρεμα, αξιοκρατία, ενίσχυση των νέων, συνεργασίες με τα ΔΗΠΕΘΕ, έξοδος στο εξωτερικό, διαφάνεια, προϋποθέτουν οικονομική ανεξαρτησία... [συνέχεια ΕΔΩ]

Συμμετέχοντες στη χθεσινή ημερίδα στο αμφιθέατρο του υπουργείου Πολιτισμού: από αριστερά, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός, πρόεδρος του Εθνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος του Θεάτρου του Νέου Κόσμου, η Αννα Βαγενά του θεάτρου Μεταξουργείο και ο Γιώργος Δραγώνας, πρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Θεάτρου και Χορού

«Όχι στις διακρίσεις και στους διαχωρισμούς»

ΗΜΕΡΙΔΑ ΜΕ ΕΝΤΟΝΕΣ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΕΙΣ. Μια μεγάλη συζήτηση για το ελεύθερο και επιχορηγούμενο θέατρο που νιώθει μοιρασμένο ανάμεσα σε «πατρικίους και πληβείους». [ΜΥΡΤΩ ΛΟΒΕΡΔΟΥ, Το Βήμα, 27/3/2008]. Η πρωτοβουλία ανήκει στο Εθνικό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου (ΕΚΕΔΙΘ): μια συζήτηση για τις επιχορηγήσεις, το παρόν και το μέλλον του ελεύθερου θεάτρου, μαζί με το νεοσυσταθέν ΕΚΕΘΕΧ (Εθνικό Κέντρο Θεάτρου και Χορού) και τη συμμετοχή εκπροσώπων του ελεύθερου θεάτρου (επιχορηγούμενων ή μη). Η ημερίδα άρχισε χθες το πρωί στο αμφιθέατρο του υπουργείου Πολιτισμού και έκλεισε το μεσημέρι, μέσα σε κλίμα (έντονων) αντιπαραθέσεων. Παρόντες ο πρόεδρος του ΕΚΕΔΙΘ, σκηνοθέτης Μιχαήλ Μαρμαρινός (και εμπνευστής του Συστήματος Αθήνα που μπαίνει αισίως στη δεύτερη χρονιά του), και ο διευθυντής του ΕΚΕΘΕΧ Ηρακλής Λογοθέτης. Μαζί τους οι Θοδωρής Αμπαζής, Ρούλα Πατεράκη, Μάριος Ποντίκας, Βασίλης Πουλαντζάς, καθώς και (απέναντι στα έδρανα) οι Αννα Βαγενά, Γιώργος Κοτανίδης, Διαγόρας Χρονόπουλος, Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, Θανάσης Παπαγεωργίου, Δημήτρης Τάρλοου, Γιάννης Μαργαρίτης, Άντζελα Μπρούσκου, Δήμητρα Χατούπη, Πέπη Οικονομοπούλου, Μαίρη Ραζή, Νίκος Καμτσής κ.ά. Στο τέλος ο πρόεδρος του ΕΚΕΘΕΧ Γιώργος Δραγώνας εξέφρασε επίσης τα συμπεράσματά του... [συνέχεια ΕΔΩ]

Θεατρικές πρωτοτυπίες και αδιέξοδα

Αφιέρωμα στην Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου με θέμα «Θέατρο και Θέατρα» πραγματοποιείται στο cafe του «Ιανού» (Σταδίου 24, τηλ. 210-3217.917) στις 20.00. Για το σημερινό θέατρο (πρωτοτυπίες, αιρέσεις, αδιέξοδα, στάσεις) συζητούν οι Χαρά Μπακονικόλα, Πλάτων Μαυρομούστακος, Μηνάς Αλεξιάδης, Παναγιώτης Βελανίτης. Ακολουθεί αφιέρωμα στη μουσική του θεάτρου σε επιμέλεια Αναστασίας Γεωργάκη.

Ερίκ - Εμμανουέλ Σμιτ «Η ζωή μου με τον Μότσαρτ»

Πρεμιέρα, αύριο Παρασκευή, στο Αμφι-Θέατρο του έργου του Ερίκ - Εμμανουέλ Σμιτ Η ζωή μου με τον Μότσαρτ, σε σκηνοθεσία Σπύρου Ευαγγελάτου, μετάφραση Τέτας Χατζηχρήστου - Φυσσούν, επιμέλεια χώρου - βιντεοπροβολές Πάρη Μέξη, φωτισμούς Μελίνας Μάσχα. Πρόκειται για σειρά επιστολών που απευθύνει ο συγγραφέας στον Μότσαρτ και στις οποίες απαντά ο μεγάλος συνθέτης, μουσικά. Μοναδικός ερμηνευτής είναι ο Πέτρος Φυσσούν, ο οποίος θα πλαισιώνεται ακουστικά από μεγάλους ερμηνευτές της όπερας και της συμφωνικής μουσικής (τραγουδιστές, αρχιμουσικοί, ορχήστρες, βιολιστές, πιανίστες) σε αποσπάσματα από αριστουργηματικές μοτσαρτικές σελίδες. «Η γραφή του Σμιτ» -σημειώνει ο Σπύρος Ευαγγελάτος - «διαθέτει μοναδική γοητεία. Με την κομψότητά της δημιουργεί έξοχες εικόνες και ποικίλους χρωματισμούς. Η διάθεση του κειμένου είναι επιβλητικά αισιόδοξη και κάνει το έργο να μοιάζει με ύμνο στη ζωή. Η πηγαία χειμαρρώδης και ασυγκράτητη ορμή του, σε συνδυασμό με τις υπέροχες συνθέσεις του Μότσαρτ, οδηγεί σε ψυχική ανάταση».

ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΠΟΥ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΗΜΕΡΙΔΑΣ

Το Ελληνικό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου συνεργάζεται με το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην εκπαίδευση για την 6Η ΔΙΕΘΝΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ - ΑΘΗΝΑ 2008 "θέατρο και εκπαίδευση στο κέντρο της σκηνής", 27-28-29-30 Μαρτίου 2008, Αθήνα. Συγκεκριμένα την Πέμπτη 27 Μαρτίου - Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου διοργανώνεται ημερίδα με θέμα «Τέχνη & Παιδεία»

Λόγω τεχνικών προβλημάτων του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών η ημερίδα θα μεταφερθεί 100 μέτρα πιο πίσω – στο Αμφιθέατρο ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΡΙΤΣΗΣ στο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ, Ακαδημίας 50, Αθήνα

Θεατρικά βραβεία στη νέα γενιά

Υποψήφια με δύο ρόλους (Ηλέκτρα, Ερωτευμένη Νεκρή) και φαβορί για το βραβείο «Μελίνα Μερκούρη» είναι η Στεφανία Γουλιώτη (φωτογραφία από την «Ηλέκτρα

Για την καλύτερη ερμηνεία νέου άντρα ηθοποιού και νέας γυναίκας ηθοποιού κατά την περασμένη σεζόν, τα βραβεία «Δημήτρης Χορν» και «Μελίνα Μερκούρη», θα απονεμηθούν την ερχόμενη Δευτέρα, 31 Μαρτίου, στις 8 το βράδυ, στο θέατρο «Δημήτρης Χορν» (Αμερικής 10).

Οι πέντε υποψήφιοι για το βραβείο «Δημήτρης Χορν» είναι οι:

1. Προμηθέας Αλειφερόπουλος (για την παράσταση ...Με τη σιωπή του Αλεχάντρο Κασόνα, σε σκηνοθεσία Νίκου Καραγέωργου, θ. Βεάκη).
2. Θανάσης Αλευράς (για τους Ηρωες της Ελένης Γκασούκα, σε σκηνοθεσία της Ελένης Γκασούκα, θ. Μικρό Παλλάς).
3. Νικόλας Παπαγιάννης (για την Ερωτευμένη Νεκρή του Τεοφίλ Γκοτιέ, σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου, Αμφι-Θέατρο).
4. Ευθύμης Παπαδημητρίου (για το Μόνο την αλήθεια Ι» των Βασίλη Μαυρογεωργίου-Μαρίας Φιλίνη, σε σκηνοθεσία Βασίλη Μαυρογεωργίου, Θέατρο του Νέου Κόσμου).
5. Ομηρος Πουλάκης (για το Καθόλου Καλά της Ούρσουλα Ράνη Σάρμα, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, Θέατρο του Νέου Κόσμου).

Οι τέσσερις υποψήφιες για το βραβείο «Μελίνα Μερκούρη» είναι οι:

1. Στεφανία Γουλιώτη (για το ρόλο της Ηλέκτρας στην ομώνυμη τραγωδία του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Πέτερ Στάιν στην Επίδαυρο και το ρόλο της Κλαριμόντ στην Ερωτευμένη Νεκρή του Γκοτιέ, σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου, Αμφι-Θέατρο).
2. Ελίνα Μάλαμα (για τα Εφτά κουτιά της Πανδώρας του Βασίλη Ζιώγα, σε σκηνοθεσία Σπύρου Ευαγγελάτου, Αμφι-Θέατρο).
3. Λουκία Μιχαλοπούλου (για το Σας αρέσει ο Μπραμς» της Μάρως Δούκα στην παράσταση «Μπλε μελαγχολία», σε σκηνοθεσία Γιώργου Μιχαηλίδη, Ανοιχτό Θέατρο).
4. Ιωάννα Παππά (για την παράσταση Η Κοιμωμένη ξύπνησε των Ξένιας Καλογεροπούλου - Θωμά Μοσχόπουλου, σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου, θ. Μικρή Πόρτα).

Τα βραβεία «Χορν» και «Μερκούρη» είναι ετήσια, χρηματικά και επαμειβόμενα. Τα θεσμοθέτησε ο Σταμάτης Φασουλής και τα χρηματοδοτούν ο Γιάννης Χορν («Δημήτρης Χορν») και το «Ιδρυμα Μελίνα Μερκούρη» («Μελίνα Μερκούρη»). Το «Μελίνα Μερκούρη» (απονέμεται για δεύτερη χρονιά φέτος) συνοδεύεται από την καρφίτσα της Μελίνας Μερκούρη, ενώ το «Δημήτρης Χορν» (για όγδοη χρονιά φέτος) από τον σταυρό που φορούσε ο ηθοποιός. Κάθε χρόνο παραδίδονται από τον έναν βραβευμένο στον άλλο συνοδευόμενα από περγαμηνή. Την επιτροπή των βραβείων απαρτίζουν οι Κώστας Γεωργουσόπουλος, Σταμάτης Φασουλής, Ξένια Καλογεροπούλου, Λυδία Κονιόρδου και η δημοσιογράφος Αντιγόνη Καράλη.

Σκυλιά στο Πάρκο από την Ομάδα Καλλιτεχνών Ούγκα Κλάρα

Σπάνια χαϊδεύουμε τα αδέσποτα.

Πιο σπάνια καθόμαστε μόνοι μας στο πάρκο.

Και σχεδόν ποτέ δεν πιάνουμε κουβέντα με αγνώστους...

Η Ομάδα Καλλιτεχνών Ούγκα Κλάρα παρουσιάζει για τέσσερις μόνο παραστάσεις το έργο Σκυλιά στο Πάρκο στο πλαίσιο των προφεστιβαλικών εκδηλώσεων του «μικρού φεστιβάλ» που οργανώνει για τον Απρίλιο. Οι παραστάσεις θα δοθούν από Πέμπτη 27/3 έως και Κυριακή 30/3 στις 21:30 στο Χώρο Τέχνης 3^ος Όροφος. Σημειώνεται ότι η Ομάδα Καλλιτεχνών Ούγκα Κλάρα συμμετέχει στον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου και προσφέρει στο κοινό πέντε δωρεάν μονές προσκλήσεις.

Λόγω περιορισμένου αριθμού θέσεων είναι απαραίτητη η τηλεφωνική κράτηση στο τηλέφωνο 6972294695. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας. Σκηνοθεσία-Σκηνικά: Δημήτρης Σακατζής, Μετάφραση: Πένυ Φυλακτάκη, Κοστούμια-Φωτισμοί: Κωνσταντίνος Σουλιώτης, Μουσική: Δημήτρης Δαλέζης. Παίζουν: Κώστας Ισαακίδης, Δημήτρης Κουρέας, Βαγγέλης Μανιτάκης, Μάριος Μεβουλιώτης, Κώστας Αναστασίου, Βασίλης Νάρντι, Γρηγόρης Πρίφτης.

Πότε: 27-30 Μαρτίου 2008. Πού: Χώρος Τέχνης 3^ος Όροφος, Καθολικών 4, Θεσσαλονίκη. Ώρα: 21:30. Εισιτήρια: 15 ευρώ, φοιτητικό 10 ευρώ. Πληροφορίες – Κρατήσεις : 2310 535747, 6972294695, http://festival.ougaklara.gr

ULΑΥ: "Ημασταν σαν αντάρτες"

Ο θρυλικός καλλιτέχνης της performance μιλάει για την αμφισβήτηση της αισθητικής μέσω της ηθικής Τρεις polaroids του Ulay (1973)

Αφιέρωμα στον καλλιτέχνη Ulay καθ΄ όλον τον μήνα Μάρτιο διοργανώνουν το booze cooperativa και το Ινστιτούτο Γκαίτε της Αθήνας. Πρόκειται για την αναδρομική έκθεση «Ulay 1970-2006», με φωτογραφίες και αρχειακό υλικό από όλες τις performances του. Επιμελητές της έκθεσης και ομιλητές στις εκδηλώσεις της είναι οι Τόμας Μακίβιλι, Διονύσης Καββαθάς, Μάνος Στεφανίδης και Θανάσης Μουτσόπουλος. Ο Ulay (το αληθινό όνομα του οποίου είναι Φρανκ Ούβε Λέισιεπεν) είναι ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες της performance. Στο πλούσιο έργο του κεντρική θέση κατέχει το θέμα του κοινωνικού φύλου. Ιδιαίτερα γνωστή είναι εκείνη η φάση της ζωής και της καλλιτεχνικής δημιουργίας του που μοιράστηκε με τη Μαρίνα Αμπράμοβιτς, από το 1976 ως το 1988. Σύντροφοι στη ζωή και στην τέχνη, οργάνωναν ακραίες δράσεις, που άγγιζαν συχνά τα φυσικά και ψυχικά όρια, όπου «εξέθεταν» τους ρόλους τους ως άνδρα και γυναίκας... [Συνέντευξη στον Α. Ζενάκο, Το Βήμα, 25/3/2008]

Ο θεατρικός Ξενόπουλος στην Αλεξάνδρεια

Διονύσης Ν. Μουσμούτης: «Ο Ξενόπουλος, ο Μαλάνος και η θεατρική Αλεξάνδρεια». Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2007, 138 σελ.

Στον κατάλογο των έργων «Του ιδίου» ο συγγραφέας αναφέρει δέκα βιβλία του από το 1999, όλα μελέτες έρευνας, με αφετηρία τη γνώση του ως θεατρολόγου και ενισχυμένες από τις γνώσεις που του έχει αποφέρει ο ερευνητικός ζήλος του. Ο Ζακύνθιος συνεχίζει επάξια το έργο των αξιόλογων ομοτέχνων του που προηγήθηκαν, διευρύνοντας τις αποτιμήσεις με ευρήματα τα οποία αξιολογεί υπεύθυνα, αξιοποιώντας το υλικό που διατίθεται στα προοδευτικά ιδρύματα και τις δυνατότητες που οι νεωτερικές πρακτικές τεκμηρίωσης προβλέπουν. Τα προκύπτοντα οδηγούν σε διαφωτιστικότερες αποφάνσεις στα ήδη γνωστά και φωτεινότερες στα άγνωστα που ανασύρονται. Η γεωγραφική περιοχή που τον απασχολεί, η πατρίδα του Ζάκυνθος, με επέκταση και στα παρακείμενα νησιά, έχει ευνοηθεί με νέα κεφάλαια και πτυχές της πνευματικής δραστηριότητας προσωπικοτήτων, όπως ο Μαρτζώκης, ο Ρώμας και ο Ξενόπουλος... [Του Κυρ. Ντελοπουλου, Η Καθημερινή, 25/3/2008]

28 Mαρτίου: Παγκόσμια μέρα Θεάτρου Σκιών

Το μήνυμα του Προέδρου του Πανελλήνιου Σωματείου Θεάτρου Σκιών Πάνου Καπετανίδη για τον 1ο γιορτασμό της Παγκόσμιας μέρας Θεάτρου Σκιών

"Όπου συναντάω με τις παραστάσεις μου ανθρώπους γεννημένους γύρω στο 1950, μου ψιθυρίζουν με πολύ συγκίνηση και νοσταλγία, ότι στις αναμνήσεις τους, έχουν εικόνες από προσπάθειες να παίξουν οι ίδιοι στη γειτονιά τους θέατρο Σκιών όταν ήταν μικροί. Προσπάθειες όμως που στην πλειοψηφία τους είχαν άδοξο τέλος, με το κάψιμο του σεντονιού της μαμάς, από το κερί που χρησιμοποίησαν για τον φωτισμό του μπερντέ.

Από άκρη σε άκρη της Ελλάδας αλλά και της απόδημης ομογένειας που έζησε τα μικρά της στην Ελλάδα, η ίδια και απαράλλακτη ιστορία! Λές και αντάμωσε ο ένας τον άλλον! Κι όμως τόσο μακριά ο ένας από τον άλλο. Τι ενώνει όλους αυτούς τους ονειροπόλους σημερινούς μεσήλικες; Τι τους κάνει να λέν΄ και να ξαναλέν΄ αυτό την τόσο ίδια τόσο τρυφερή ρομαντική ιστορία;

Πολλοί από αυτούς τους πενηντα-εξηντάρηδες λένε και άλλες ίδιες λεπτομέρειες: Πως φτιάχνανε αλευρόκολλα για να κολλήσουν τις χαρτοφιγούρες της «Άγκυρας» πάνω σε χουσέ χαρτόνι, και τα κοπίδια που φτιάχνανε, βάζοντας πρόκες πάνω στις ράγες που τις πάταγε το τραίνο ή το τραμ, κι άλλα κι άλλα…

Αυτό δεν γίνηκε με καμιά άλλη μορφή τέχνης και μάλιστα θεατρικής, που τα παιδιά, μέσα στο ομαδικό παιχνίδι είχαν εντάξει τότε, στις παλιές γειτονιές και τα στενοσόκακα του αραμπά, του γανωτζή και του γαλατά. Δεν ξέρω τι σκέφτονται οι μεσόκοποι στο Μπαλί, στην Ινδονησία, ή στις άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, που με την ίδια ζέση μαζεύονται γύρω από το φωτισμένο πανί και παρακολουθούν εκστασιασμένοι τις εκεί μυστηριακές παραστάσεις.

Στο σήμερα βέβαια, τα πράγματα είναι πιο εύκολα στα παιδιά. Υπάρχουν έτοιμοι μπερντέδες και φιγούρες, μα από τα παιχνίδια των παιδιών απουσιάζει δυστυχώς η ομαδικότητα. Παρόλα αυτά και σε πείσμα της παγκοσμιοποίησης και της ατομικότητας, δειλά δειλά ξανάρχισε το παιχνίδι με τις φιγούρες. Γιατί πώς να το κάνουμε. Για να παίξεις κάποιο παιδί Καραγκιόζη, χρειάζονται οι βοηθοί, αλλά και το κοινό.

Το Υπουργείο Παιδείας προς τιμήν του, δίνει άδεια στους Καραγκιοζοπαίκτες να παίζουν στα σχολεία, όμως οι δάσκαλοι ιδιαίτερα οι νεότεροι, που δεν γνωρίζουν ή δεν υποψιάζονται τον διαπαιδαγωγικό ρόλο που μπορεί να παίξει αυτή η μορφή τέχνης στη σχολική ηλικία. Δεν γνωρίζουν ότι ο Καραγκιόζης είναι αυτός που πρωτομίλησε στους Έλληνες για τους ήρωες του ΄21, για τον Μέγα Αλέξανδρο, για τα κατορθώματα της αντίστασης στην κατοχή υψώνοντας μάλιστα με κίνδυνο της ζωής του καραγκιοζοπαίκτη την Ελληνική σημαία.

Ορισμένοι δάσκαλοι ή Διευθυντές σχολείων μάλιστα, έχοντας μαύρα μεσάνυχτα για τους συμβολισμούς και τη σάτιρα του Ελληνικού Λαϊκού Θεάτρου σκιών, βάζουν τον καραγκιοζοπαίκτη να παίξει για τα παιδάκια του νηπιαγωγείου και των τριών μικρών τάξεων… Να γιατί θεωρήθηκε σκόπιμο να αφιερώσουμε μια ειδική μέρα στην ενθύμηση ότι αυτή η παγκόσμια τέχνη που οι ρίζες της φτάνουν στην πρώτη στιγμή που ο άνθρωπος αντίκρισε την σκιά του.

Να γιατί το Πανελλήνιο Σωματείο Θεάτρου Σκιών, που ιδρύθηκε το 1958 και του οποίου έχω την τιμή να είμαι Πρόεδρος αποφάσισε να προτείνει στους παγκόσμιους φορείς Θεάτρου Σκιών και στην Ουνέσκο να αφιερωθεί η επόμενη μέρα από την Παγκόσμια μέρα Θεάτρου, δηλαδή η 28η Μαρτίου, λίγες μέρες μετά τον γιορτασμό της Εθνικής Παλιγγενεσίας, σαν η Παγκόσμια μέρα Θεάτρου Σκιών.

"Ζητούμε την συμπαράσταση οποιουδήποτε παράγοντα έχει τρόπο να βοηθήσει στην καθιέρωση και προβολή αυτού του πρώτου γιορτασμού στην Ελλάδα. Την μέρα αυτή θα διαβάζεται κάθε φορά το μήνυμα που θα γράφουν εξέχουσες προσωπικότητες όπου παίζεται παράσταση Θεάτρου Σκιών, θα οργανώνονται ημερίδες και διαλέξεις ενώ στα μόνιμα θέατρα η είσοδος θα είναι ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Ευχαριστούμε για την φιλοξενία,
Για το Παν. Σωμ. Θεάτρου Σκιών

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Πάνος Καπετανίδης - Άθως Δανέλλης

Επτά νέοι ηθοποιοί που κερδίζουν το χειροκρότημα

Αννα Καλαϊτζίδου: «Ο χρόνος μέχρι να σου φύγει η ντροπή πάνω στη σκηνή είναι τυραννία». Δεν ψάχνω για το νέο Αμόρε. Θα πρέπει να δώσουμε χρόνο για να διαπιστώσουμε, αν θα δημιουργηθεί κάτι ανάλογο». Με αυτό τον τρόπο η νεαρή ηθοποιός σχολιάζει την είδηση για το κλείσιμο του Θεάτρου του Νότου. «Θα μου λείψει... είναι τρία χρόνια που είμαι εδώ. Μου άρεσε ο τρόπος που δούλευαν, αισθανόμουν καλλιτεχνική ελευθερία»... Πού θα την δείτε: «Νεκρή Φύση σε χαντάκι» του Φ. Παραβιντίνο, σε σκηνοθεσία Γ. Λάνθιμου, Εξώστης Αμόρε, έως τις 20 Απριλίου.

Ελενα Μαυρίδου: «Kαι η απόρριψη μέσα στο παιχνίδι είναι». Tην πρωτογνωρίσαμε ως «Γκόλφω», με την ομάδα «Xώρος», την οποία η ίδια χαρακτηρίζει σαν ένα «σύγχρονο μπουλούκι» - παίζουν παντού, σε πλατείες, σε κλειστά θέατρα, σε κλαμπ, σε πανηγύρια. Φέτος παρουσιάζουν τη νέα τους δουλειά, το «Λιωμένο Βούτυρο», στο Εθνικό. Είναι μεγάλη η πρόκληση; «Το Εθνικό είναι ένας ακόμη χώρος, όπως και οι πλατείες... Πού θα την δείτε: «Λιωμένο Βούτυρο» του Σ. Σερέφα, σε σκηνοθεσία Σίμου Κακάλα, Νέα Σκηνή - Εθνικό Θέατρο έως την Κυριακή των Βαΐων.

Νικόλας Παπαγιάννης: «Ο κόσμος δεν έρχεται στο θέατρο για να πειραματιστείς μπροστά του». Το προηγούμενο καλοκαίρι, ο Λευτέρης Βογιατζής τού εμπιστεύθηκε γυναικείο ρόλο στην Αντιγόνη: αυτόν της Ευρυδίκης. Η ερμηνεία του πήρε πολύ θετικά σχόλια. Εάν εξακολουθεί να κάνει αυτή τη δουλειά με εφηβικό ενθουσιασμό, αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στις συνεργασίες που είχε έως τώρα... Πού θα τον δείτε: «Ο πρίγκιπας του Χόμπουργκ» του Χ. Φον Κλάιστ, σε σκηνοθεσία Λ. Βογιατζή, - Εθνικό Θέατρο - Σκηνή Κοτοπούλη (Εναρξη 26.3).

Θάνος Τοκάκης: «Oι γονείς μου είχαν την ελπίδα ότι τελικά θα γίνω ασφαλιστής». Kανένας γονιός δεν λέει στο παιδί του «πήγαινε να γίνεις ηθοποιός»», παραδέχεται με ειλικρίνεια. Ωστόσο, οι δικοί του γονείς όταν είδαν πως αυτό ήθελε να κάνει, τον άφησαν να το δοκιμάσει και τον υποστήριξαν. «Είχαν βέβαια την ελπίδα πως κάποια στιγμή θα σοβαρευόμουν και θα γινόμουν ασφαλιστής»... Πού θα τον δείτε: «Σε Στενό Οικογενειακό Κύκλο» του Αλ. Νικολάγιεβιτς Οστρόφσκι, σε σκηνοθεσία N. Mαστοράκη, Θέατρο του Νότου, έως την Κυριακή των Βαΐων.

Ευθύμιος Παπαδημητρίου: «Μια καλή παράσταση μπορεί να «σταθεί» και μ' έναν προβολέα». «Nα σου πω ένα κουτουκάκι που πας και με τα πόδια;» Πολλοί δυσκολεύονται να συνδέσουν τον απίθανο τύπο της διαφήμισης που συνομιλεί με το «κυριλέ» ζευγάρι στο κατώφλι του σπιτιού του με τον ψευδό μπράβο Ζαν Κλοντ της τηλεοπτικής σειράς «Μαύρα Μεσάνυχτα» ή με τον αυτιστικό ήρωα του θεατρικού «Μotortown»... Πού θα τον δείτε: Στο «Μανδραγόρα» του Μακιαβέλι, σε σκηνοθεσία Παντελή Δεντάκη, στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, έως την Κυριακή των Βαΐων (20 Απρίλιου).

Μαρία Παρασύρη: «Oταν κάτι μας ταλαιπωρεί, πάντα βγαίνουμε κερδισμένοι». «Είσαι στο μετρό, βλέπεις έναν τύπο και σκέφτεσαι: «να ο ρόλος μου, έτσι πρέπει να δείχνω»». H Μαρία, 29 χρόνων, ομολογεί πως η δουλειά της δεν είναι κάτι που μπορεί ν' αφήσει πίσω της πηγαίνοντας σπίτι. «Τα στοιχεία για τον χαρακτήρα σου μπορείς να τα «κλέψεις» απ' οπουδήποτε»... Πού θα την δείτε: «Rainbow», μια μουσική παράσταση για τον Αρθούρο Ρεμπό, Πειραματική Σκηνή του Εθνικού (Εναρξη 7/5). Σκηνοθεσία Ε. Θεοδώρου.

Χρήστος Πασσαλής: «Στην τηλεόραση κάτι άλλο ψάχνουν, όχι ηθοποιούς». Είναι «αναπόσπαστο» κομμάτι της ομάδας Blitz. Μαζί με τα άλλα δύο μέλη της, την Αγγελική και τον Γιώργο, έχουν ανεβάσει στο Bios τρεις παραστάσεις (Motherland, Joy Division, New Order) προκαλώντας το ενδιαφέρον κυρίως του νεανικού κοινού. Είτε θετικά είτε αρνητικά, οι Blitz ξεχωρίζουν για το ιδιότυπο είδος θεάτρου που προτείνουν. [...] Η επόμενη δουλειά του θα είναι με τους Blitz σε συνεργασία με το Εθνικό Θέατρο. «Ετοιμος δεν νιώθεις ποτέ να κάνεις μια δική σου ομάδα. Αλλά θέλαμε να δοκιμάσουμε», λέει.

Πρωταγωνιστές του αύριο. Της Ξένιας Γεωργιάδου - φωτογραφίες Πάρης Αναγνωστόπουλος, Πηγή: Περιοδικό «Κ»

Μαριάνθη Σοντάκη: «Τα φώτα της σκηνής μετρούν για μένα. Όχι της δημοσιότητας»

Πίνουμε τον καφέ μας με φόντο την πολύβουη οδό Πειραιώς, στο καφέ του Bios, εκεί όπου πέντε βράδια την εβδομάδα η Μαριάνθη Σοντάκη βάζει το κοστούμι του «Ορλάντο» και βγαίνει στη σκηνή πάνω σε πατίνια (!) για να αφηγηθεί την παράδοξη ιστορία του μοναχικού ήρωα της Βιρτζίνια Γουλφ, με «συνοδοιπόρο» της τον συνθέτη και κιθαρίστα Αντώνη Μιτζέλο. «Ο Ορλάντο αλλάζει εποχές και τόπους, κάνει ένα μακρύ ταξίδι στην ιστορία της ανθρωπότητας και αποκαλύπτει την ουσία της αιώνιας πάλης των δύο φύλων. Είναι ένα πλάσμα ανδρόγυνο -η παγκόσμια ψυχή- κι αυτό με ιντριγκάρει περισσότερο σ' αυτό το έργο», λέει η ηθοποιός που μετράει φέτος 19 χρόνια στο χώρο, χωρίς τηλεοπτικές πόζες και life-style εξάρσεις αλλά και χωρίς καμία διάθεση απολογισμού πεπραγμένων. Αυτό το ξεκαθαρίζει από την πρώτη στιγμή. «Ποτέ δεν μπαίνω σ' αυτή τη διαδικασία. Ισως δεν θέλω να συνειδητοποιώ το χρόνο που περνάει. Με βαραίνουν τέτοιες σκέψεις…»

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Νίκαια του Πειραιά. Από τότε που θυμάται τον εαυτό της την ηθοποιία ονειρευόταν. «Απλώς, από το ξεκίνημά μου μέχρι σήμερα, οι στόχοι μου αναπόφευκτα άλλαξαν. Οταν ήμουν πιτσιρίκα, έβλεπα τη λαμπερή πλευρά του θεάτρου, θαύμαζα τους σταρ της εποχής, ήθελα να μοιάσω στην Αλίκη Βουγιουκλάκη! Τώρα πια κάνω διαφορετικά ταξίδια, πιο περίεργα, με κόστος. Η λάμψη δεν με θαμπώνει πια.» Στην παλιά της γειτονιά πηγαίνει συχνά... [ Η ηθοποιός Μαριάνθη Σοντάκη «συναντά» φέτος στη σκηνή του Bios τον «Ορλάντο» της Βιρτζίνια Γουλφ...]

Info: «Ορλάντο», δραματοποιημένο μυθιστόρημα της Βιρτζίνια Γουλφ, σε σκηνοθεσία Σταύρου Τσακίρη. Παίζει η Μαριάνθη Σοντάκη. Η μουσική ερμηνεύεται ζωντανά από τον Αντώνη Μιτζέλο. Bios (Πειραιώς 84, 210-34.25.335).

Aπό την Tασούλα Επτακοίλη, Πηγή: Περιοδικό «Κ»

Στη ζωή της Φρίντας Κάλο

Ξεχάστε ό,τι ξέρατε για την ταινία - αφιέρωμα στη Φρίντα Κάλο που παίχτηκε προ πενταετίας στις κινηματογραφικές αίθουσες. Η θεατρική παράσταση σε σκηνοθεσία Εστέρ Αντρέ Γκονζάλες, που συνεχίζει στο «Κεφαλληνίας», είναι μια καθαρά ψυχογραφική παρουσίαση της διάσημης Μεξικανής ζωγράφου. Μακριά από το παραγωγικό της έργο και τις γνωστές αυτοβιογραφικές εικόνες που δημιούργησε, εκείνο που φωτίζεται εδώ είναι οι διάφορες χρονικές περίοδοι της ζωής της Κάλο.

Το έργο, ξεκινώντας από το θάνατό της και καταλήγοντας πάλι σε αυτόν, παρουσιάζει μια προσωπικότητα ανήσυχη, γεμάτη πάθος και ερωτισμό, όπως ακριβώς και η εξαιρετική ερμηνεία της Φωτεινής Παπαδόδημα που μοιάζει κομμένη και ραμμένη για το συγκεκριμένο ρόλο. Από την άλλη, το μικρό μέγεθος της σκηνής (τα εύσημα στα σκηνικά του Χρήστου Κωνσταντέλλου) αλλά και του θεάτρου γενικότερα, λειτουργούν ευνοϊκά δημιουργώντας μια ιδιαίτερα ατμοσφαιρική παράσταση, με δυνατές ερμηνείες, εντυπωσιακές χορογραφίες και ωραία τραγούδια. Απόδραση στο Μεξικό, λοιπόν, μέσα από μια ιδιαίτερη θεατρική εμπειρία. Γ. Ευφ.

Info: Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας, β΄ σκηνή (Κεφαλληνίας 16, τηλ.: 210-88.38.727). Τετάρτη & Κυριακή στις 20.00, Πέμπτη, Παρασκευή & Σάββατο στις 21.00

Eπιμέλεια: Tατιάνα Kαποδίστρια, Πηγή: Περιοδικό «Κ»

Ευτυχίας Γιομελά «Νοσταλγία»

Μια παράσταση performance που στηρίζεται στον λόγο (χρησιμοποιούνται ρεαλιστικοί διάλογοι της καθημερινότητας) και στον χορό είναι η «Νοσταλγία» της Ευτυχίας Γιομελά που ανεβαίνει σε χορογραφία Παναγιώτη Κοντονή στο θέατρο Ροές στις 28/3 χρησιμοποιώντας στην αφήγηση τη φωνή της Αμαλίας Μουτούση. Στη σχέση μιας γυναίκας με έναν άνδρα εστιάζει το έργο της η Ευτυχία Γιομελά, ηθοποιός αλλά και ψυχίατροςψυχοθεραπεύτρια. Η διπλή αυτή ιδιότητα της καλλιτέχνιδος της επιτρέπει να εμβαθύνει στο θέμα ψυχαναλυτικά, αλλά και να το αποδώσει σκηνικά με θεατρικά δεδομένα. Η παράσταση εμπνέεται από το σύνδρομο της νεκρής μητέρας του σύγχρονου θεωρητικού και κλινικού της ψυχανάλυσης Αντρέ Γκριν, σύμφωνα με το οποίο μια μητέρα που έχει «ακινητοποιήσει-παγώσει» από συναισθήματα τον εαυτό της δεν αναγνωρίζει το παιδί της ως ξεχωριστή οντότητα. [πρόσωπα & παρασκήνια, επιμέλεια: Άννα Βλαβιανού, Το Βήμα, 22/3/2008].

Αγώνες για το νεοελληνικό έργο...

Εκατόν σαράντα δύο συγγραφείς ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Εθνικού Θεάτρου και της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς και υπέβαλαν τα θεατρικά τους έργα για τον Διαγωνισμό Συγγραφής Ελληνικού Εργου. Τα αποτελέσματα αναμένονται γύρω στα τέλη Μαΐου. Το έργο που θα λάβει το α΄ βραβείο θα συμπεριληφθεί στο ρεπερτόριο της προσεχούς σεζόν, ενώ το θεατρικό που θα τιμηθεί με τον έπαινο θα παρουσιασθεί σε μορφή Θεατρικού Αναλογίου. Για πληροφορίες στον κ. Σάββα Κυριακίδη (Εθνικό, τηλ. 210 5288.276) και στην κυρία Ρίκα Βλάχου (ΓΓΝΓ, τηλ. 210 2599.485).

7ο Φεστιβάλ του Σωματείου Ελλήνων Χορογράφων

Στο θέατρο Δίπυλο (Καλογήρου Σαμουήλ 2, πλατεία Κουμουνδούρου) από 8-11/4 η ομάδα χορού «YELP» παρουσιάζει το έργο UNDO, εγκαινιάζοντας το «7ο Φεστιβάλ του Σωματείου Ελλήνων Χορογράφων». Χορογραφία: Μαριέλα Νέστορα. Δραματουργία: Τζωρτζίνα Κακουδάκη. Κοστούμια: Αντώνης Βολανάκης. Μουσική σύνθεση: ILIOS. Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης. Βίντεο: Λουίζος Ασλανίδης. Ερμηνεύουν: Αντιγόνη Αυδή, Ιρις Καραγιάν, Κατερίνα Μπέλλα, Μαριλένα Πετρίδου, Βάσω Πολυμένη, Σάνια Στριμπάκου, Ιωάννα Τουμπακάρη.

ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ: Νέα έργα και διάλογος περί τεχνών

Συνεχίζονται οι πρόβες για τις επόμενες παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου. Πρόκειται για τα έργα: Ο πρίγκιπας του Χόμπουργκ του Κλάιστ, σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή. Η πολυαναμενόμενη παράσταση του σχεδόν άγνωστου στο κοινό κλασικού έργου, ξεκινά στο Ρεξ - Κοτοπούλη στις 29/3. Διανομή: Λυδία Φωτοπούλου, Νίκος Κουρής, Δημήτρης Λιγνάδης, Εμιλυ Κολιανδρή, Νίκος Αρβανίτης, Θοδωρής Κατσαφάδος κ.ά.

Σοφοκλή Αίας, σε σκηνοθεσία Μάρθας Φριντζήλα, στην Α΄ Σκηνή, στο Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας, από 3/5. Διανομή: Μαρία Κεχαγιόγλου, Μανώλης Μαυροματάκης, Δημήτρης Αγαρτζίδης, Δέσποινα Αναστάσογλου, Γιώργος Φριντζήλας κ.ά.

Rainbow, μια μουσική παράσταση για τον ποιητή Αρθούρο Ρεμπώ, σε σκηνοθεσία Εφης Θεοδώρου, «σ' ένα χώρο μυστικό...» από 7/5. Διανομή: Γιάννος Περλέγκας, Νίκος Χατζόπουλος, Ναταλία Στυλιανού, Λένα Παπαληγούρα κ.ά.

Ο άσχημος του Μάριους φον Μάγιενμπουργκ, σε σκηνοθεσία Θανάση Σαράντου, στη Β΄ Σκηνή στο Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας, από 9/5. Διανομή: Μπέσσυ Μάλφα, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, Σωκράτης Πατσίκας, Παναγιώτης Παναγόπουλος.

Οι εικαστικές δράσεις και οι προβολές στο Κινηματοθέατρον Rex, είναι μερικές από τις νέες πρωτοβουλίες του Εθνικού Θεάτρου, με στόχο ένα δημιουργικό διάλογο μεταξύ των παραστατικών τεχνών. Τα νέα ρεύματα δοκιμάζουν τα όρια ανάμεσα στις παραστατικές τέχνες. Ολο και περισσότεροι σκηνοθέτες, εικαστικοί, χορογράφοι, μουσικοί, κινηματογραφιστές, διασταυρώνουν τις τέχνες με συνδυαστικά θεάματα. Υπάρχουν, όμως, όρια; Απάντηση σ' αυτό το ερώτημα θα επιχειρήσει να δώσει η συζήτηση στρογγυλής τράπεζας που οργανώνει το Εθνικό Θέατρο, στις 31/3 (7μμ, είσοδος ελεύθερη) στο Κοτοπούλη-Ρεξ, με θέμα «Τα όρια ανάμεσα στις παραστατικές τέχνες». Η θεατρολόγος - κριτικός τέχνης Ελένη Βαροπούλου, θα συντονίσει τη συζήτηση στην οποία συμμετέχουν, μεταξύ άλλων οι: Κωνσταντίνος Ρήγος, Αλέξανδρος Ψυχούλης, Αγγελος Παπαδημητρίου, Φένια Παπαδόδημα.

6Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Το Ελληνικό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου συνεργάζεται με το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην εκπαίδευση για την 6Η ΔΙΕΘΝΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ - ΑΘΗΝΑ 2008 "θέατρο και εκπαίδευση στο κέντρο της σκηνής" 27-28-29-30 Μαρτίου 2008, Αθήνα

Συγκεκριμένα την Πέμπτη 27 Μαρτίου - Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου διοργανώνεται ημερίδα με θέμα «Τέχνη & Παιδεία»

Το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση σε συνεργασία με τον IDEA (Διεθνής Οργανισμός για το Θέατρο στην Εκπαίδευση), Πανεπιστημιακά Τμήματα από την Ελλάδα και το εξωτερικό και άλλους επιστημονικούς, εκπαιδευτικούς και καλλιτεχνικούς φορείς, διοργανώνει στην Αθήνα την 6Η ΔΙΕΘΝΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ 2008 με τίτλο «θέατρο και εκπαίδευση στο κέντρο της σκηνής».

Η Συνδιάσκεψη περιλαμβάνει επίσης τη 2η ΔΙΕΘΝΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ “INTERNATIONAL PARTNERSHIPS”, με συμμετοχή των διεθνών δικτύων IDEA-Europe, EuroMed & SouthEastEurope Young Theatre Voices, καθώς και τη Πλατφόρμα για τις Τέχνες στην Εκπαίδευση. Οι εκδηλώσεις απευθύνονται σε εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων, φοιτητές και νέους καλλιτέχνες και περιλαμβάνουν:

α) Ημέρα 1η: Πέμπτη 27/3/2008-Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου πρωί: εκδηλώσεις σε σχολεία απόγευμα: Καλεσμένοι ομιλητές (ελεύθερη είσοδος)

β) Ημέρα 2η: Παρασκευή 28/3/2008 - Ημέρα Θεάτρου στο Σχολείο πρωί: εκδηλώσεις σε σχολεία, διεθνής συνάντηση απόγευμα: τελετή έναρξης, καλεσμένοι ομιλητές, δρώμενα

γ) Ημέρα 3η: Σάββατο 29/3/2008 Εργαστήρια, Καλεσμένοι ομιλητές, Ομάδες Εργασίας, δρώμενα

δ) Ημέρα 4η: Κυριακή 30/3/2008 Εργαστήρια, Ομάδες Εργασίας, Συμπεράσματα και κλείσιμο εργασιών

22-27/3 & 31/3-2/4/2008 προ/μετα συνεδριακά Master Workshops και άλλες εκδηλώσεις.

6η ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ-2008
Πέμπτη 27 Μαρτίου 2008 (Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου)

Πρωινός κύκλος 09.00-13.30 Εκδηλώσεις σε σχολεία (επισκέψεις καλλιτεχνών κ.α),

Απογευματινός κύκλος: Η Συνδιάσκεψη 2008 & η Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου "Τέχνη & Παιδεία". Χώρος: Πανεπιστήμιο Αθηνών, (Οδ. Πανεπιστημίου)
Γλώσσα: ελληνικά - αγγλικά (ταυτόχρονη μετάφραση) (θα χρειαστεί ταυτότητα ή διαβατήριο ή άδεια οδήγησης ή κάποιο ανάλογο έγγραφο το οποίο θα επιστραφεί με την παράδοση των ακουστικών και του δέκτη μετά τη λήξη. Παρακαλούμε να έχετε μαζί σας κάποιο από αυτά).

16.30-17.00 Προσέλευση

17.00-18.30 Α' Συνεδρία

· ΜΑΡΜΑΡΙΝΟΣ Μιχαήλ, σκηνοθέτης, Πρόεδρος Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου

· O' TOOLE John, Professor, Πρόεδρος Τμήματος Εκπαίδευσης μέσω των Τεχνών, Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης, Αυστραλία, «Ο Πρωτέας μας χτυπά την πόρτα: οι μεταμορφώσεις του θεάτρου και το αναλυτικό πρόγραμμα»

· ΜΠΑΚΟΝΙΚΟΛΑ Χαρά, Καθηγήτρια, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Αθηνών, "Σχολικό θέατρο: προβληματισμοί πάνω στο 'κατάλληλο' και στο 'ακατάλληλο' έργο"

· SCHMALOR Christine, δασκάλα υποκριτικής, σκηνοθέτης, συντονίστρια ερευνητικών προγραμμάτων, πρόεδρος της Επιτροπής Εκπαίδευσης και Επιμόρφωσης του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου (ITI), Γερμανία, «Αντικριστές εικόνες: Η επίδραση του Άλλου στην προσωπική μας εξέλιξη ως αρχή της (καλλιτεχνικής) παιδείας»

18.30-19.00 Διάλειμμα

19.00-20.00 Β' Συνεδρία

· ΓΡΑΜΜΑΤΑΣ Θόδωρος, Καθηγητής, Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης, Πανεπιστήμιο Αθηνών, "Τo θέατρο στο σύγχρονο ελληνικό σχολείο: από τον εθνοκεντρισμό στην πολυπολιτισμικότητα"

· BARON-COHEN Dan , Πρόεδρος του Διεθνούς Οργανισμού για το Θέατρο στην Εκπαίδευση (IDEA), Πρόεδρος της Παγκόσμιας Συμμαχίας για τις Τέχνες στην Εκπαίδευση (World Alliance for Arts Education) και μέλος της Διεθνούς Επιτροπής του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ (World Social Forum), Ουαλία/Βραζιλία, "Το θέατρο στο κέντρο της σκηνής: αντιπαραθέσεις, προκλήσεις, προσκλήσεις"

Γραμματεία: Τηλ/Φαξ 2106541600 (10:00-17:00), 2106564109
Ιστοσελίδα www.TheatroEdu.gr Email Γραμματείας: info@TheatroEdu.gr Αυτό το ηλεκτρονικό μήνυμα προστατεύεται από spam bots, θα πρέπει να έχετε ενεργοποιημένη τη Javascript για να το δείτε

Paul Scofield: 'He made love to the audience'

Paul Scofield was one of the greats of British drama. Simon Callow relives the thrill of performing with the sweet, courteous man who once called him a monster

Monday March 24, 2008, The Guardian

Sensationally handsome ... Paul Scofield. Photograph: Gemma Levine/Getty Images

Paul Scofield was the last of the theatrical titans, a late flowering of that astonishing generation that included Olivier, Gielgud, Ashcroft, Evans, Redgrave and Richardson, and his death last week leaves the stage immeasurably impoverished. No one who saw him treading the boards will ever forget it. He was such an uncommon physical phenomenon: tall and powerful, a fine figure of a man, but complex, even physically so. Every inch of him seemed to be expressing contradictory things. His face was sensationally handsome, but there were contradictions there, too: the soft sensuousness of his mouth denied by the sharp precision of his nose, his eyes often veiled, his brow imperious, his eyebrows endlessly mobile. His skin was astonishingly smooth and soft.

Perhaps the most extraordinary of his physical gifts, though, was his voice: an instrument like none other, an organ with limitless stops, from the mightiest of bass rumbles to falsetto pipings. He seemed to be able to sound several notes at once, creating chords that resonated remarkably, stirring strange emotions, but always for expressive purpose, never for mere virtuosity. Given this exotic physical endowment, it is surprising that he was able to transform himself so completely; his Uncle Vanya and his King Lear, within a few years of each other, scarcely seemed to come from the same planet...

ΜΑΡΙΑ ΚΑΤΣΙΑΔΑΚΗ: «Εδωσα στην Πάπισσα Ιωάννα αγάπη και φως»

Η Μαρία Κατσιαδάκη επάνω στη σκηνή επιβάλλει πάντα την ισχυρή προσωπικότητά της μαζί με μια έμφυτη γοητεία. Οσες Γκάμπλερ κι αν έχουν περάσει, ακόμα τη θυμάμαι ακαταμάχητη αυτόχειρα Εντα Γκάμπλερ (στο ξεκίνημα του «Αμόρε») αλλά και ισχυρογνώμονα Κλυταιμνήστρα ή Γερτρούδη Στάιν. Με άλλα λόγια, δεν θα μπορούσαν να σκεφτούν ιδανικότερη Πάπισσα Ιωάννα για τη σκηνική μεταφορά της ομώνυμης ηρωίδας του Εμμανουήλ Ροΐδη η καλλιτεχνική διευθύντρια του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας Λυδία Κονιόρδου και ο σκηνοθέτης Σωτήρης Χατζάκης (η πρεμιέρα στο θέατρο «Απόλλων» της αχαϊκής πρωτεύουσας, την Παρασκευή).

«Η Ιωάννα είναι ένα πλάσμα ευφυέστατο και με έντονη γοητεία. Οταν φτάνει στην Αθήνα με το ανδρικό ένδυμα, το ράσο, έχει τη δυνατότητα να έρχεται επί ίσοις όροις σε επαφή με τους Αγίους Πατέρες και του φιλόσοφους. Τότε συνειδητοποιεί την πνευματική υπεροχή της. Δεν της φθάνει ο πρώτος της εραστής, γιατί είναι «λίγος». Φεύγει για τη Ρώμη κι εκεί στοχεύει κατευθείαν στην παπική εξουσία. Πετυχαίνει, γοητεύοντας γυναίκες, άνδρες, προσεταιριζόμενη κόσμο, χρησιμοποιώντας μαγεία. Αφήνει ο Ροΐδης να εννοηθεί ότι φαρμάκωσε τον προηγούμενο Πάπα. Πετυχαίνει το στόχο της κι εκεί επάνω βαριέται. Ξυπνά η γυναικεία της φύση, ερωτεύεται και μένει έγκυος»... [Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ, Ελευθεροτυπία, 24/3/2008]