Ο σκηνοθέτης Εκτωρ Λυγίζος είναι μόλις 32 ετών, αλλά έχει ήδη δώσει δείγματα της δουλειάς και του ταλέντου του. Πολύ πρόσφατα έστησε σκηνοθετικά τον μίνιμαλ «Τροβατόρε» του Χαράλαμπου Γωγιού στο Bios με επιτυχία. Πέρα από το μουσικό μέρος, η σκηνοθετική άποψη του Λυγίζου περιείχε έμπνευση και ουσία και συνέβαλε δραστικά στην επιτυχία εκείνου του ερεθιστικού πειράματος.
Το κοινό είχε την ευκαιρία να ξαναδεί δουλειά του Λυγίζου, αυτή τη φορά στο Φεστιβάλ Αθηνών, και συγκεκριμένα στο Σχολείον (Χώρος Β, από τις 27 έως τις 31 Ιουλίου). Το έργο ήταν οι «Βρυκόλακες» του Ερρίκου Ιψεν.Οπως και άλλα έργα του Ιψεν, οι «Βρυκόλακες» είχαν προκαλέσει αίσθηση στην εποχή τους. Κανιβαλικές οικογενειακές σχέσεις, υποχθόνια σύνδρομα και αναφορές σε αφροδίσια νοσήματα, σε μια εποχή κατά την οποία και η απλή αναφορά στη σύφιλη εθεωρείτο σκάνδαλο. Ο μεγάλος Νορβηγός συγγραφέας βγάζει στη φόρα τα άπλυτα μιας ολόκληρης εποχής και κοινωνίας με τρόπο επιθετικό, σοκαριστικό για τους συγχρόνους του. Μάλιστα, το 1898, πάνω από δέκα χρόνια μετά την πρεμιέρα του έργου, όταν ο Ιψεν προσκλήθηκε σε δείπνο με τον Οσκαρ Β΄ της Σουηδίας, ο τελευταίος του είπε ότι οι «Βρυκόλακες» είναι ένα κακό έργο. Ο Ιψεν έκανε μια παύση και μετά είπε οργισμένα: «Μεγαλειότατε, έπρεπε να γράψω ένα έργο σαν τους “Βρυκόλακες”»! Το 1891 το έργο ανέβηκε για μία και μοναδική, ιδιωτική παράσταση στο Λονδίνο, σε μια λέσχη, μέλη της οποίας ήταν οι Χάρντι και Χένρι Τζέιμς. Σήμερα θεωρείται έργο κλασικό, από τα πιο αντιπροσωπευτικά του Νορβηγού δραματουργού. Συνδυάζοντας το καυστικό κοινωνικό σχόλιο με την υπαρξιακή - μεταφυσική αγωνία, το έργο προσφέρεται για διάφορες προσεγγίσεις. Καθόσον είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, ο Λυγίζος έχει επιλέξει να «διαβάσει» το κείμενο από τη σκοπιά της μεταφυσικής. Στην παράσταση, τις οδηγίες του νέου σκηνοθέτη ακολουθεί μια ομάδα ξεχωριστών ηθοποιών: Ανέζα Παπαδοπούλου, Θάνος Σαμαράς, Νίκος Γεωργάκης, Γιώργος Ζιόβας και Πολυξένη Ακλίδη.
No comments:
Post a Comment