Ενας γάμος στη σκηνή

• Επτά, Σάββατο 23 Απριλίου 2011 ΤΗΣ ΕΦΗΣ ΜΑΡΙΝΟΥ

ΕΠΤΑ κρίσιμες σκηνές από έναν γάμο θα παρακολουθήσουμε από την Τετάρτη μέχρι και το Σάββατο στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Το κινηματογραφικό αριστούργημα του Ινγκμαρ Μπέργκμαν παρουσιάζει το θέατρο Τονίλγκρουπ του Αμστερνταμ σε σκηνοθεσία Ιβο Βαν Χόβε.

Ο Μπέργκμαν αντλώντας γνώση, ενίοτε πικρή, από τον τριαντάχρονο έγγαμο βίο του με πέντε διαφορετικές συζύγους, έγραψε μέσα σε τρεις μήνες το σενάριο για την ταινία «Σκηνές από ένα γάμο». Με τους ήρωες, τον Γιόχαν και τη Μαριάν, συνδέθηκε «προσωπικά» όπως έλεγε: «Ενιωσα ιδιαίτερη αδυναμία γι' αυτούς τους ανθρώπους όσο έγραφα. Είναι νευρικοί, ευτυχισμένοι, εγωιστές, ηλίθιοι, φιλικοί, έξυπνοι, πρόθυμοι να κάνουν θυσίες, τρυφεροί, θυμωμένοι, αγαπημένοι, συναισθηματικοί, ανυπόφοροι και συμπαθείς».

ΔΗΠΕΘΕ: Αλλάζουν ή βουλιάζουν;

• Επτά, Σάββατο 23 Απριλίου 2011 ΤΗΣ ΕΦΗΣ ΜΑΡΙΝΟΥ 

Ο κύκλος των Δημοτικών Περιφερειακών Θεάτρων έτσι όπως γεννήθηκε επί Μελίνας Μερκούρη, μέσα από μια δημιουργική δραστηριότητα σε όλη την ελληνική περιφέρεια και με το Θεσσαλικό Θέατρο να κρατάει δικαιωματικά τα σκήπτρα, έκλεισε. Το μοντέλο χρειάζεται αλλαγή, καθώς τα δεδομένα είναι εντελώς διαφορετικά από εκείνα του 1983. Η τελευταία παράταση ζωής, με το υπάρχον καθεστώς, δόθηκε πρόσφατα στη συνάντηση των καλλιτεχνικών διευθυντών με τον υπουργό ΥΠΠΟΤ: τα Χριστούγεννα του 2011 θα έχει ψηφιστεί καινούρια νομοθεσία. Η αλήθεια είναι ότι οποιοσδήποτε απολογισμός των ΔΗΠΕΘΕ εδώ και αρκετά χρόνια παρουσιάζει αρνητικό πρόσημο. Ελάχιστα κινήθηκαν μέσα στην προγραμματική τους σύμβαση, με δύο παραγωγές τον χειμώνα και μία το καλοκαίρι. Πολλά γίνονταν χωρίς έλεγχο. Μια παράσταση με κάποιον επιχειρηματία βαφτιζόταν συμπαραγωγή κι ήταν κοινό μυστικό ότι το ΔΗΠΕΘΕ ποσώς εμπλεκόταν στον σχεδιασμό ή τα οικονομικά της παράστασης. Ουδείς ζητούσε καλλιτεχνικούς και οικονομικούς απολογισμούς. Ηταν ένα είδος αμοιβαίας συνενοχής: τα ΔΗΠΕΘΕ έκαναν ή δεν έκαναν ό,τι ήθελαν και το υπουργείο καθυστερούσε ή περιέκοβε τις επιχορηγήσεις.

Παραμύθια, τραγούδια και μαρτυρίες των μεταναστών

Στο 3ο Διεθνές Φεστιβάλ Αφήγησης με θέμα φέτος «Προσφυγιά, Μετανάστευση, Διασπορά», που διοργανώνεται στην Κοζάνη

• Της Σαντρας Bουλγαρη, Η Καθημερινή, Σάββατο, 23 Aπριλίου 2011

«Η δική μου ιστορία προσφυγιάς είναι σαν απάντηση τόσο σύντομη, όμως για μένα και τον κατατρεγμένο κουρδικό λαό είναι η ιστορία της ζωής μας, είναι σαν ένα πρόσθετο χρωματικό μόριο στο αίμα μας, σαν μια σκιά που τρέχει πίσω μας και φαίνεται να μην έχει τελειωμό, σαν εκείνα τα ποιήματα και χρώματα που οι φίλοι μου δεν πρόλαβαν να αποτυπώσουν στο χαρτί και χάθηκαν στα μονοπάτια. Κι εγώ σαν να έπρεπε να πάω να τα μαζέψω όλα αυτά γιατί αισθάνομαι ότι τρέχει πίσω μου κάτι σαν το φάντασμα του Οθέλλου από τον Σαίξπηρ ή σαν εκείνη την κούκλα που μου χάρισε η μάνα μου κι όταν νιώθω πεσμένη με το μυαλό τη σφίγγω στην αγκαλιά μου. Ναι κάπως έτσι τη βιώνω την προσφυγιά».

Απ’ το φως της οδού Ασκληπιού 3

Ο υψηλόφρων ψυχισμός της ηρωίδας συμβολίζει τον ακατάβλητο αγώνα του δημοτικισμού

• Του Γιαννη Bαρβερη, Η Καθημερινή, Σάββατο, 23 Aπριλίου 2011

• Κωστή Παλαμά: Τρισεύγενη, σκην.: Λυδία Κονιόρδου. Θέατρο: Εθνικό

Η «Τρισεύγενη» (1902–03), μοναδικό θεατρικό του Κωστή Παλαμά, πρωτοπαιγμένο το 1935 με την Παξινού, συνιστά εξωτερικά οικογενειακή αντιδικία ανάμεσα στον Μεσολογγίτη αφέντη Φλώρη και τον συμπατριώτη του Δεντρογαλή, ο οποίος και τον κατέστρεψε οικονομικά· ο γιος του αδικηθέντος, ο καπετάν Φλώρης, θέλει να εκδικηθεί, αλλά γνωρίζοντας την κόρη του Δεντρογαλή την ερωτεύεται και την παντρεύεται, έως ότου η ευαισθησία εκείνης την οδηγεί στην αυτοκτονία.

Αδιαμφισβήτητα ο Παλαμάς, όπως λέει και ο Κ. Τσάτσος στο ομώνυμο βιβλίο του, ήδη από την αρχή του αιώνα, πήρε ανοιχτή θέση υπέρ της δημοτικής. Εν γένει προτάσσει τον βενιζελικό αγωνιστή, τον κριτικό και τον δημοτικιστή απ’ τον ποιητή και τον δημιουργό.
Στην «Τρισεύγενη», πάντως, ο ποιητής κυριαρχεί. Ο ύμνος προς την Ομορφιά και το ηθικό μεγαλείο που παραλληλίζεται, μέσω της ολοζώντανης γλώσσας, στο σθένος και στην πάση δυνάμει επιβίωση της δημοτικής, ολοκληρώνουν ένα φτερωμένο ποίημα γεμάτο έμπνευση, συγκίνηση, λυρική έξαρση.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΟΥΚΟΣ «Πιο εύκολα βαριέσαι με τους νέους έξω παρά στην Ελλάδα»

IΣΜΑ ΤΟΥΛΑΤΟΥ, ΤΟ ΒΗΜΑ:  23/4/2011, 05:45

 Η συνάντησή μου με τον Γιώργο Λούκο έγινε δύο ημέρες μετά την ανακοίνωση του προγράμματος του Φεστιβάλ Αθηνών- Επιδαύρου για το 2011. Ο χρόνος του ήταν περιορισμένος, καθώς την επομένη θα «πετούσε» και πάλι για το εξωτερικό και έπρεπε να διευθετήσει διάφορες εκκρεμότητες.

«Η δύναμή μου είναι ότι ζω περισσότερο έξω παρά εδώ» μου είπε κάποια στιγμή μεταξύ αστείου και σοβαρού. Ωστόσο η κουβέντα μαζί του δεν άργησε να φανερώσει ότι, παρά τη δύσκολη συγκυρία, ο πρόεδρος και καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ είναι από αυτούς που βλέπουν το ποτήρι μάλλον μισογεμάτο... Στη διάρκεια των περίπου δυόμισι ωρών που κράτησε αυτή η συνέντευξη ο Γιώργος Λούκος μίλησε για τον εφετινό προγραμματισμό του Φεστιβάλ, σχολίασε την κρίση και τις επιπτώσεις της στη διοργάνωση, ενώ επανειλημμένως αναφέρθηκε στους νέους λέγοντας ότι η επαφή του μαζί τους τον γεμίζει με πραγματική αισιοδοξία.

Αι γενεαί πάσαι στην Αγία Πετρούπολη

• 14ο Ευρωπαϊκό Βραβείο Θεάτρου 

• Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ, Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 22 Απριλίου 2011 

Σημαδιακό; Ανήμερα της 50ής επετείου του πρώτου ταξιδιού στο Διάστημα από άνθρωπο, τον Σοβιετικό Γιούρι Γκαγκάριν, την Τρίτη 12 Απριλίου, ξεκίνησαν στην Αγ. Πετρούπολη οι εργασίες του 14ου Ευρωπαϊκού Βραβείου Θεάτρου.

«1974», από το πορτογαλέζικο Teatro Meridional  

Η διοργάνωση, που στο παρελθόν έχει τιμήσει από τη Μνουσκίν και τον Μπρουκ έως τον Στρέλερ και τον Πίντερ, για μια ολόκληρη βδομάδα (12-17/4) συγκέντρωσε στην παγωμένη ρωσική μεγαλούπολη μερικά από τα πιο σημαντικά ευρωπαϊκά θεατρικά ταλέντα όλων των γενεών: Τους «δασκάλους» Πέτερ Στάιν -τιμήθηκε με το 14ο βραβείο της-, και Γιούρι Λιουμπίμοφ -του απονεμήθηκε το ειδικό βραβείο. Και μαζί, το «νέο αίμα» της γηραιάς ηπείρου, που διακρίθηκε με το 12ο Ευρωπαϊκό Βραβείο Νέες Θεατρικές Πραγματικότητες: τη Βρετανίδα Κέιτι Μίτσελ, τον Σλοβάκο Βίλιαμ Ντοκολομάνσκι, τον Φινλανδό Κρίστιαν Σμεντ, τους Ισλανδούς Vesturport Theatre, τον Ρώσο Αντρέι Μογκούτσι και το πορτογαλέζικο Teatro Meridional.

Σσσς... Αρχίζει η αφήγηση

•  3ο Διεθνές Φεστιβάλ από 29 Απριλίου ώς 11 Μαΐου στην Κοζάνη

• Της ΕΛΕΝΑΣ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ, Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 22 Απριλίου 2011

Κάθε άνθρωπος που ξεριζώθηκε από τον τόπο του και ξεκίνησε το μακρύ ταξίδι της περιπλάνησης προς έναν άλλο τόπο έχει πολλά να αφηγηθεί. Αμέτρητες είναι οι ιστορίες που θα ακουστούν από τις 29 Απριλίου έως τις 11 Μαΐου στην Κοζάνη, την πόλη που εδώ και τρία χρόνια έχει αγκαλιάσει την πανάρχαιη τέχνη της αφήγησης.

Η Αρμέλ (αφήγηση) και ο Πέπο (μουσική) ακολουθούν τις ρίζες των Τσιγγάνων προγόνων τους  

Θέμα του 3ου Διεθνούς Φεστιβάλ Αφήγησης & Τεχνών του Λόγου είναι ακριβώς αυτό: «Προσφυγιά, μετανάστευση, διασπορά». Επαγγελματίες αφηγητές, συγγραφείς και επιστήμονες από Αλβανία, Κύπρο, Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, Αρμενία, Λίβανο, κουρδικό Ιράν ώς την Ινδία, αλλά και Ρομά θα μεταφέρουν ιστορίες και παραμύθια, τραγούδια και μαρτυρίες από τη δική τους προσφυγιά.

Ο μπάρμπα Σπύρος Βασιλείου του θεάτρου

Αναδρομική έκθεση σκηνογραφίας - ενδυματολογίας του

Ο Σπύρος Βασιλείου

Ο Σπύρος Βασιλείου και η ζωγραφική του αγαπήθηκαν πολύ και από πλατιές μάζες στον αιώνα που πέρασε. Αγαπήθηκαν, γιατί και ο ίδιος και η τέχνη του « μύριζαν» λαό. Τη ζωή του απλού, καθημερινού, λαϊκού ανθρώπου και τις απλές και ταπεινές χαρές του, στο σπιτικό του, στη γειτονιά του, σε ταβερνάκια, στο ύπαιθρο και σε ακρογιαλιές του Αργοσαρωνικού... πριν στεριά και ακρογιαλιές γίνουν εμπορευματική λεία πολιτικών και αετονύχηδων. Οι αλάνες και τα λοφάκια με τους χαρταετούς να αρμενίζουν στο γαλάζιο αττικό ουρανό, οι καρέκλες, τα τραπεζάκια και οι οικογένειες λουομένων σε ακρογιάλια, ελεύθερα από βίλες, μεγαλοξενυχτάδικα και τις χρυσοφόρες επιχειρηματικές πλαζ, που αποτύπωσε με τη ζωγραφική του ο μπαρμπα- Σπύρος, θα «καταμαρτυρούν» το πολύπλευρο και διαρκές έγκλημα όλων των μεταπολεμικών κυβερνήσεων σε βάρος του λαού και του περιβάλλοντος. 

Αυτό το κομμάτι της τέχνης του Σπύρου Βασιλείου είναι πλατιά γνωστό. Εκείνο που είναι ελάχιστα γνωστό, αν όχι ολότελα άγνωστο στις νεότερες γενιές, είναι το πλούσιο - αλλά απομακρυσμένο χρονικά - έργο του για το θέατρο. Αυτόν το τομέα της δημιουργίας του αλησμόνητου μπάρμπα Σπύρου - όπως τον αποκαλούσαν ομότεχνοι, φίλοι και θαυμαστές του έργου του - προβάλλει η έκθεση «Ο Σπύρος Βασιλείου και το Θέατρο» που παρουσιάζει το Μουσείο Μπενάκη (Πειραιώς 138) μέχρι τις 15 Μάη. Τα εκθέματα προέρχονται από το Αρχείο του καλλιτέχνη.

«Κάρμεν» στη Λυρική

Το φλογερό πάθος της «Κάρμεν» θα ζωντανέψει στο θέατρο «Ολύμπια» της Εθνικής Λυρικής Σκηνής από τις 30 Απρίλη και για έξι ακόμη παραστάσεις (3, 4, 5, 6, 7, 8/5). Το αριστούργημα του Μπιζέ ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Βασίλη Νικολαΐδη, μουσική διεύθυνση Ηλία Βουδούρη, σκηνογραφική επιμέλεια Τότα Πρίτσα (βασισμένη στη σκηνογραφία του 2002 του Γιώργου Γαβαλά), κοστούμια Κλερ Μπρέισγουελ και χορογραφίες Εφης Καρακώστα.Τον ομώνυμο ρόλο ερμηνεύουν εκ περιτροπής οι Μαίρη - Ελεν Νέζη (30/4, 3, 7/5), Μαρίτα Παπαρίζου (4, 6/5) και Ινές Ζήκου (5, 8/5). Ερμηνεύουν επίσης: Ρούμπενς Πελιτσάρι - Δημήτρης Σιγαλός, Γιάννης Γιαννίσης - Κύρος Πατσαλίδης, Ελενα Κελεσίδη, Μαρία Μητσοπούλου, Τάσος Αποστόλου, Ελπινίκη Ζερβού, Διονύσης Σούρμπης κ.ά. Συμμετέχουν χορευτές του Μπαλέτου και της Σχολής Χορού ΕΛΣ, η Ορχήστρα και Χορωδία της ΕΛΣ και η παιδική χορωδία Rosarte.

Ο Ζ. Μπιζέ εμπνεύστηκε την «Κάρμεν» από το μυθιστόρημα του Προσπέρ Μεριμέ, όμως δε χάρηκε το θρίαμβο του έργου του, καθώς πέθανε την ίδια χρονιά της πρώτης παρουσίασής του. Η πρεμιέρα (1875) στο Παρίσι ξεσήκωσε αντιδράσεις από αγανακτισμένους, που στην ηρωίδα έβλεπαν μια ανήθικη γυναίκα. Αλλοι όμως αγάπησαν το έργο γιατί παρουσίαζε ρεαλιστικούς ήρωες. Σε αντίθεση με την επεισοδιακή πρεμιέρα στο Παρίσι, το έργο σημείωσε επιτυχία στην Οπερα της Βιέννης, λίγο καιρό αργότερα. Από τότε αποτελεί ένα από τα πλέον δημοφιλή έργα του λυρικού ρεπερτορίου στον κόσμο.

Θεατές σε... έναν γάμο

Η ταινία του Μπέργκμαν γίνεται θέατρο από τον διάσημο Βέλγο Ιβο Βαν Χόβε με τον θεατή κυριολεκτικά μέσα στο σκηνικό σε απόσταση αναπνοής από τους ηθοποιούς 

Μια διεισδυτική ματιά στη ζωή και στη σχέση ενός αστικού ζευγαριού, κατά τη διάρκεια μιας εικοσαετίας, αποτελεί η ταινία-ορόσημο του Ινγκμαρ Μπέργκμαν «Σκηνές από έναν γάμο». Η ταινία βγαίνει από το σελιλόιντ, γίνεται θέατρο και παρουσιάζεται σε μια ιδιαίτερη θεατρική μεταφορά από τον εμπνευσμένο σκηνοθέτη Ιβο Βαν Χόβε και το ιστορικό «Τονίλγκρουπ» του Αμστερνταμ, στις 27, 28, 29 και 30 Απριλίου, στην Κεντρική Σκηνή της «Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών». Η παράσταση, διάρκειας περίπου 4 ωρών, είναι στα ολλανδικά με ελληνικούς υπέρτιτλους.

Οι πρωταγωνιστές, ο Γιόχαν είναι καθηγητής πανεπιστημίου και η Μαριάννα δικηγόρος με εξειδίκευση στα διαζύγια.

Οι πρωταγωνιστές του έργου, ο Γιόχαν είναι καθηγητής πανεπιστημίου και η Μαριάννα δικηγόρος με εξειδίκευση στα διαζύγια. Εχουν πετυχημένες καριέρες και ευημερία, και φαίνεται να έχουν και τον τέλειο γάμο. Μια μέρα όμως καταλαβαίνουν ότι κάτι τους διαφεύγει.

Ελληνική στροφή τον χειμώνα

Το ελληνικό θεατρικό έργο μπορεί να έχει παραμεληθεί στις κρατικές μας σκηνές, τον επόμενο χειμώνα όμως θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στο Εθνικό Θέατρό μας. Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, ο Γιάννης Χουβαρδάς, που έχει την καλλιτεχνική του διεύθυνση, αποφάσισε να στηρίξει όλο το ρεπερτόριο της ερχόμενης χειμερινής σεζόν στη θεματική «Ελλάδα» και επέλεξε έργα που είναι ελληνικά ή αφορούν σε ελληνικά θέματα και πρόσωπα. 

Σπ. Ευαγγελάτος

Ο Λευτέρης Βογιατζής θα σκηνοθετήσει τον «Αμφιτρύωνα» του Χάινριχ φον Κλάιστ, ο Σπύρος Ευαγγελάτος θα ανεβάσει τον «Βασιλικό» του Αντώνιου Μάτεση, ο Γιάννης Χουβαρδάς θα παρουσιάσει τον «Περικλή» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, ο Βασίλης Παπαβασιλείου θα υπογράψει το «Του Κουτρούλη ο γάμος» του Αλέξανδρου Ρίζου - Ραγκαβή και η Εφη Θεοδώρου θα ανεβάσει τον «Κόκκινο βράχο» του Γρηγορίου Ξενόπουλου. [ΕΘΝΟΣ, 21/4/2011]   

Γ. Χουβαρδάς

Παγκόσμια Ημέρα Χορού

Η 29η του Απρίλη έχει ανακηρυχθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Χορού. Την ίδια ημέρα το Σωματείο Ελλήνων Χορογράφων, με την υποστήριξη του ΥΠΠΟΤ, τη συνεργασία του Ελληνικού Τμήματος του Διεθνούς Συμβουλίου Χορού CIDUNESCO και το πρόγραμμα «ATHENS EVERY WEEK» γιορτάζει την ημέρα, με χορό σε δημόσιους χώρους.

Ξεκινώντας από το Σύνταγμα, στις 29/4 (1μμ), μέλη του σωματείου και πολλοί χορευτές προσκαλούν σε ένα χορευτικό ...περίπατο. Κατηφορίζοντας την Ερμού οι χοροί θα φθάσουν στο Μοναστηράκι και μέσω της Διονυσίου Αρεοπαγίτου θα φθάσουν στο Μουσείο της Ακρόπολης. Χορευτικά δρώμενα θα πραγματοποιηθούν σε τρείς διαδρομές (Ερμού, Ηφαίστου, Διονυσίου Αρεοπαγίτου) και εφτά στάσεις (Σύνταγμα, Ερμού και Νίκης, Καπνικαρέα, Μοναστηράκι, Θησείο, Ηρώδειο, Μουσείο Ακρόπολης). Παράλληλες εκδηλώσεις θα γίνουν στη Θεσσαλονίκη, τα Χανιά, τη Σύρο (σε πλατείες, δρόμους κλπ.).
Συμμετέχοντας στον εορτασμό, πολλά στούντιο χορού θα προσφέρουν δωρεάν μαθήματα όλων των ειδών χορού. Συμμετέχουν οι χορευτικές ομάδες (αλφαβητικά): «Αγγελόσκονη», «Αλαχού», «Δαχίπολη», «Ενιάμορφο», «Ηρος Αγγελος», «Κι όμως κινείται», «Περιηγητές», «Πρόσχημα», «Φωτοσκίασις», «Χοροθέατρο», «Αsomo», «Blue Bling», «Creo», «Eekupoiz», «Inside noise», «Metamorphosis», «On Off», «Present bodies», «Yelp».
Δωρεάν μαθήματα θα γίνουν στα στούντιο (Αθήνα): Σχολή Αλεξοπούλου (Σουλίου 6α, Μαρούσι, 210-8061655), 10-11.30πμ. «ΧΟρΟLOGIE» (Πειραιώς 76, 210-5231060), 12.30-2μμ. «Baile de Barrio» (Κωνσταντινουπόλεως 52, 1ος όροφος, Γκάζι), 12.30-2μμ. «Κινητήρας» (Ερεχθείου 22, Ακρόπολη, 210-9248328), 4.30-6μμ. «horos-χώρος» (Σφητιών 10, Κάτω Πετράλωνα, 6946061264, 210- 3414547) 6.30-8μμ. «DAN.C.CE» (Πειραιώς 76, 210-5230582), 6.30-8μμ. «Χώρος Τέχνης 14η Μέρα» (Καλλιρρόης 10, μετρό Ακρόπολη, 6932195393- 6938448180). «ART.ACT. area» (Αθηνάς 12, Μοναστηράκι, 2114035789), 8.30-10μμ. «Present Body» (Ερεσού 16, Εξάρχεια, 210-3605964), 10-12μμ.

• Η ομάδα μελέτης της αρχαίας όρχησης του Θεάτρου «Δόρα Στράτου» σε συνεργασία με την ερευνητική και καλλιτεχνική ομάδα της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών «δ ρ υ ό ς τ ό π ο ι», στο πλαίσιο του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Χορού διοργανώνουν, στις 30 του Απρίλη, στη Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά, εκδήλωση με θέμα «Ερευνα και πράξη του Αρχαίου Ελληνικού Χορού».

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει: Ομιλία της καθηγήτριας Θεατρολογίας Μαρίας Κέκκου με θέμα: «Εύα Πάλμερ - Ισαδόρα Ντάνκαν & αναφορά στον Αγγελο Σικελιανό». Παρουσίαση από την Αδελφότητα Κρητών Πειραιά «ΟΜΟΝΟΙΑ» με ριζίτικα τραγούδια και κρητικούς χορούς. Χοροθεατρικό δρώμενο «ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ», με το θίασο της ομάδας μελέτης της αρχαίας όρχησης του θεάτρου «Δόρα Στράτου». Προβολή: Αφιέρωμα στις Δελφικές Γιορτές. Είσοδος ελεύθερη.

«Αναγνώσεις» στο Εθνικό Θέατρο

Το Εθνικό Θέατρο συνεχίζει, για τέταρτη χρονιά, τον επιτυχημένο θεσμό «Αναγνώσεις», που αναδεικνύει νέα έργα καταξιωμένων και νέων Ελλήνων δραματουργών. Οι φετινές «Αναγνώσεις» (4-8/5, στην αίθουσα εκδηλώσεων του ΕΘ), περιλαμβάνουν τα εξής έργα:

• 4/5 (6μμ) «Η φανέλα», του Βασίλη Κατσικονούρη, σκηνοθετική επιμέλεια Νίκου Διαμαντή, με τους Δήμητρα Χατούπη, Μιχάλη Μητρούση, Κώστα Βασαρδάνη, Λουκία Μιχαλοπούλου, Μάνο Καρατζογιάννη. Τις σκηνικές οδηγίες διαβάζει ο συγγραφέας.
• 5/5 (6μμ) «Πουπουλένιο τίποτα» του Μισέλ Φάις, ομαδική σκηνοθετική επιμέλεια, με τους: Νίκο Κουρή, Αλεξία Καλτσίκη, Μαρία Καλλιμάνη και «Ελληνική κουζίνα» του Ανδρέα Φλουράκη, σκηνοθετική επιμέλεια Γιάννη Μόσχου, βίντεο Μάνου Αρβανιτάκη, μουσική επιμέλεια Μελίσσας Κωτσάκη - Κέλλυς Παπαδοπούλου, με τους Αντώνη Αντωνίου, Προμηθέα Αλειφερόπουλο, Αλεξάνδρα Αϊδίνη, Μπέττυ Νικολέση, Δημήτρη Παπανικολάου, Κώστα Φαλελάκη, Μενέλαο Χαζαράκη.
• 6/5 (6μμ) «Ενα...Δύο...Τρία», της Μαρίας Λαϊνά, σκηνοθετική επιμέλεια Κοσμά Φοντούκη, με τους Γιάννη Κότσιφα, Γιώργο Ντούση, Ενκε Φεζολλάρι. «Δράκοι» του Σάκη Σερέφα, σκηνοθετική επιμέλεια: Σταύρου Τσακίρη, με Ηλία Λογοθέτη, Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο, Γιάννη Τσορτέκη, Γιώργο Ζιόβα, Ματθίλδη Μαγγίρα, Τατιάνα Παπαμόσχου κ.ά.
• 7/5 (5μμ) «Συγχώρεσέ με» των Αντώνη και Κωνσταντίνου Κούφαλη, σκηνοθετική επιμέλεια Γιάννη Καλαβριανού, με τους: Εμιλυ Κολιανδρή, Μαρία Κοσκινά, Χρήστο Λούλη, Χριστίνα Μαξούρη, Μάξιμο Μπολώτα (το μικρό αγόρι), Παναγιώτη Παπαγεωργόπουλο, Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου, Εύη Σαουλίδου.
• 8/5 (6μμ) «Μερόπη» του Ανδρέα Στάικου, με τους: Ευαγγελία Καπογιάννη, Ευαγγελία Κουλιζάκη, Μαρία Μπρανίδου, Ενκε Φεζολλάρι.

Μετά το τέλος των παρουσιάσεων ακολουθεί συζήτηση με το κοινό.
Καλλιτεχνική επιμέλεια: Σίσσυ Παπαθανασίου, σε συνεργασία με το Τμήμα Δραματολογίου του Εθνικού Θεάτρου. Είσοδος: 5 ευρώ (ανά ημέρα).

Τελευταίες παραστάσεις

«Αννα, είπα», στη «Στοά»

Μέχρι τις 15 του Μάη θα παίζεται στη «Στοά» το έργο «Αννα είπα!» του Παναγιώτη Μέντη. Σκηνοθεσία: Θανάσης Παπαγεωργίου. Σκηνικά-κοστούμια: Αφροδίτη Κουτσουδάκη. Παίζουν: Λήδα Πρωτοψάλτη, Θανάσης Παπαγεωργίου, Νίκη Χαντζίδου, Ευδοκία Σουβατζή, Εύα Καμινάρη, Δημήτρης Θεοδώρου, Βάσω Ορκοπούλου. Συνεχίζονται επίσης στη «Στοά», μέχρι τις 17 το Μάη (κάθε Δευτ. και Τρ.), οι παραστάσεις του έργου «Για πάντα - 4 ever» του Γιώργου Ηλιόπουλου. Σκηνοθεσία Βαρβάρα Δούκα, σκηνικά - κοστούμια Kωνσταντίνος Zαμάνης, μουσική επιμέλεια Κώστας Μπόρσης.

• Μέχρι τις 21 του Μάη παρατείνονται οι παραστάσεις στη Μουσική Σκηνή «Αθηναΐδα» της μουσικής παράστασης «55» - One man show του Σταμάτη Κραουνάκη με τους Χρήστο Μουστάκα, Αργυρώ Καπαρού και Γιώργο Στιβανάκη. Μόνο κάθε Σάββατο (9.30 μ.μ.). Σε εναλλασσόμενο πρόγραμμα θα συνεχιστούν μέχρι και τις 13 του Μάη οι παραστάσεις του έργου «I love you», ένα αφιέρωμα στην Λούλα Αναγνωστάκη, με την Αλεξάνδρα Παντελάκη. Συμμετέχει ο νέος ηθοποιός Χρήστος Γεροντίδης.
• Μέχρι τις 15 του Μάη θα παίζεται στο «Αλφα» και «Το γάλα» του Βασίλη Κατσικονούρη. Σκηνοθεσία: Αννα Βαγενά. Σκηνογραφία: Γιάννης Βάμβουρας (πάνω σε μια ιδέα της Αννας Βαγενά). Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου. Μουσική επιμέλεια: Αννα Βαγενά. Διανομή: Αννα Βαγενά, Δημήτρης Πατσής, Βασίλης Παλαιολόγος, Ηλιάνα Αραβή.
• Η εταιρεία θεάτρου ΑΣΚΗΣΗ παρουσιάζει στο ομώνυμο θέατρό της την καινούρια της θεατρική παραγωγή «Αποκάλυψις Ιωάννου», στο πρωτότυπο, στην ελληνιστική κοινή, μέχρι και τις 11 του Μάη. Σκηνοθετεί και ερμηνεύει ο Περικλής Μουστάκης. Στο πιάνο ο Αλέξανδρος Κούρος. Σκηνικά-κοστούμια Αγγελος Αγγελής. Φωτισμοί Σωτηρία Σιδέρη. Συνεχίζονται επίσης μέχρι τις 8 του Μάη οι παραστάσεις του έργου «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε».
• Η γλυκόπικρη κωμωδία του Τσαρλς Ντάιερ «Κάτω από τη γέφυρα», σε σκηνοθεσία Γιώργου Μεσσάλα, θα παιχτεί για άλλες δύο παραστάσεις την Τρίτη 3 του Μάη και την Τρίτη 10 του Μάη, ώρα 8.30 μ.μ. στην «Αλκυονίδα». Παίζουν: Γιώργος Μεσσάλας, Πάνος Χατζηκουτσέλης.
• Κάθε Δευτέρα και Τρίτη, μέχρι 3 του Μάη, στις «Ράγες» παρουσιάζονται οι «Εσωτερικές ειδήσεις» του Μάριου Ποντίκα, σε απόδοση και σκηνοθεσία Μάνου Τσότρα. Κοστούμια Κωνσταντίνος Κασπίρης. Σκηνικά Θεοδώρα Ακριώτου. Φωτισμοί Γιώργος Φωτόπουλος. Παίζουν: Σοφία Βογιατζάκη, Κατερίνα Ζιώγου, Πανάγος Ιωακείμ, Κωνσταντίνος Ραβνιωτόπουλος, Πάνος Ρεντούμης, Χρήστος Τριπόδης, Γαλήνη Τσεβά, Μάνος Τσότρας, Κατερίνα Ψωμά.

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

17/8/2010

 -- Βραδιές με θέατρο

4/11/2009

 -- Νέες πρεμιέρες

28/12/2008

 -- Εικόνες του «κόσμου» μας

23/12/2001

 -- «Θεατρικά» Χριστούγεννα

17/10/1998

 -- Παιδιά, πάμε θέατρο;

Μετά το Πάσχα, έρχεται το «Δείπνο Ηλιθίων»

Η έξυπνη κωμωδία του Φρανσίς Βεμπέρ στο Θέατρο Αθηνά
MΥΡΤΩ ΛΟΒΕΡΔΟΥΤΟ ΒΗΜΑ: 20/04/2011, 15:37

Ο Φώτης Σπύρου, ανάμεσα στον Πατρίκιο Κωστή και τον Πρόδρομο Τοσουνίδη, οι οποίοι υπόσχονται ένα εξαιρετικό «Δείπνο Ηλιθίων»

Και ποιος, αλήθεια, δεν γέλασε όταν παρακολούθησε στη μεγάλη οθόνη τη γαλλική ταινία του Φρανσίς Βεμπέρ «Δείπνο ηλιθίων» - «Diner des cons»; Κι ας έχουν περάσει περισσότερα από δέκα χρόνια, παραμένει εξίσου διασκεδαστική, όπως και το ίδιο το θεατρικό έργο στο οποίο και βασίζεται.

Ο Φώτης Σπύρου, μαζί με μια ομάδα ηθοποιών της νεώτερης γενιάς, ετοιμάζεται να το ανεβάσει, αμέσως μετά το Πάσχα, στο θέατρο Αθηνά και παράλληλα να παίξει τον ρόλο του ηλίθιου. Γι΄αυτό και εξηγεί τους λόγους: «Είχα δει την ταινία και είχα καταγοητευθεί. Είναι, πιστεύω, μια από τις καλύτερες κωμωδίες. Είχα λοιπόν πάντα τη διάθεση να την ανεβάσω, και μόλις που δόθηκε η ευκαιρία, την επέλεξα», λέει. Ξέρει ότι είναι ο πιο αβανταδόρικος ρόλος του έργου, αλλά επίσης ξέρει ότι ανάμεσα στους συμπρωταγωνιστές του, δεν θα μπορούσε παρά να παίξει εκείνος τον... ηλίθιο. «Τόσα χρόνια στον χώρο, δέκα οκτώ για την ακρίβεια, παίζω πάντα ρόλους του χαζού, του ηλίθιου, του προβληματικού...», ομολογεί.

Μεταπασχαλινές παραστάσεις

Το Εθνικό Θέατρο τη Μεγάλη Εβδομάδα δεν δίνει παραστάσεις, αλλά θα τις συνεχίσει μετά το Πάσχα.
Συγκεκριμένα, μέχρι τις 15/5 θα παίζονται στην Κεντρική Σκηνή τα εξής έργα: Κάρλο Γκολντόνι «Η τριλογία του παραθερισμού», σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη. Ωρες και ημέρες: Απογευματινές (5μμ) στις 30/4, 8/5,15/5. Βραδινές (8.30μμ) στις 27/4, 28/4, 4/5, 7/5, 11/5, 12/5, 14/5. Κωστή Παλαμά «Τρισεύγενη», σε σκηνοθεσία Λυδίας Κονιόρδου. Απογευματινές (5μμ) στις 27/4, 4/5, 7/5, 11/5, 14/5. Βραδινές (8.30μμ) στις 29/4, 30/4, 5/5, 6/5, 8/5, 13/5, 15/5.
Στη Νέα Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος»: Παύλου Μάτεσι «Η μητέρα του σκύλου», σε σκηνοθεσία Νικίτα Μιλιβόγεβιτς. Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή 9μμ, Σάββατο 6μμ και 9μμ, Κυριακή 7μμ.
Στην Παιδική Σκηνή «Κατίνα Παξινού»: Πηνελόπης Δέλτα «Παραμύθι χωρίς όνομα», σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά. Σαββάτο 3μμ, Κυριακή 11.30πμ και 3μμ.

ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ Σε απελπιστικό αδιέξοδο

Σε απελπισία βρίσκονται τα μέλη του ΔΣ του «Κέντρου Μελέτης- Ερευνας του Ελληνικού Θεάτρου - Θεατρικού Μουσείου», τα οποία καλούνται να αντιμετωπίσουν τα πλείστα όσα προβλήματα έχουν συσσωρευθεί, εξαιτίας της αδιαφορίας του ΥΠΠΟ-Τ, που δεν καταβάλλει την επιχορήγηση, το μόνο έσοδο του Κέντρου. Το Θεατρικό Μουσείο, ιδρύθηκε το 1938 και εδώ και 40 χρόνια επιχορηγείται αποκλειστικά από το ΥΠΠΟ και με μικρά ποσά από την Εργατική Εστία.Η οικονομική κατάρρευση έχει επέλθει. Το προσωπικό, απλήρωτο επί 4 μήνες, προχώρησε σε επίσχεση εργασίας, ενώ το προεδρείο του ΔΣ δικάζεται στις 20 Μαΐου, για χρέη στο ΙΚΑ και «υπεξαίρεση» των ασφαλιστικών του προσωπικού. Ετσι, το ΔΣ οδηγείται, με απελπισία, στην αναζήτηση λύσεων (διάλυση του σωματείου, εκποίηση της περιουσίας του) για να αντιμετωπίσει τα αδιέξοδα.

Καταγγέλλει τη διασπαστική τακτική

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΗΘΟΠΟΙΩΝ (ΣΕΗ)

Μετά από σωρεία δημοσιεύσεων τον τελευταίο χρόνο σχετικά με τις προθέσεις του ΥΠΠΟΤ για συρρίκνωση του θεσμού των Δημοτικών Περιφερειακών Θεάτρων (ΔΗΠΕΘΕ), με το οικονομικό τους αδιέξοδο λόγω περικοπής ή μακρόχρονης διακοπής της επιχορήγησης, μετά την αναστολή λειτουργίας του ΔΗΠΕΘΕ Ρόδου και τη μετατροπή του ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης σε ΑΕ με βασικό μέτοχο την ΑΝΕΚ (του Βαρδινογιάννη), μετά την αδυναμία των περισσοτέρων να κάνουν στοιχειώδη προγραμματισμό, μετά τις απειλές για οριστική διακοπή της επιχορήγησης, στις 13 Απρίλη ...το υπουργείο οργάνωσε ημερίδα με θέμα «το μέλλον του θεσμού»!

Οπερα για «Νεανικά Αυτιά»

Η Εθνική Λυρική Σκηνή συμμετέχει στις Ευρωπαϊκές Ημέρες Οπερας με το «Μαγικό Βιολί» 

• ΙΣΜΑ Μ. ΤΟΥΛΑΤΟΥ  ΤΟ ΒΗΜΑ: 19/04/2011, 15:03

Οι συντελεστές της όπερας «Το Μαγικό Βιολί»

Με το «Μαγικό Βιολί» του Νίκου Ξανθούλη, μια όπερα για «Νεανικά Αυτιά», συμμετέχει η Εθνική Λυρική Σκηνή στις «Ευρωπαϊκές Ημέρες Οπερας» τις οποίες γιορτάζουν στις 7 και 8 Μαΐου τα ευρωπαϊκά λυρικά θέατρα.

«Νεανικά Αυτιά» ("Young Ears") είναι το διεθνές θέμα το οποίο έχει επιλεγεί για τον εφετινό εορτασμό και απευθύνεται σ΄όλους όσοι, ανεξαρτήτως ηλικίας, επιθυμούν να γνωρίσουν τον κόσμο της όπερας. Ειδικότερα, τα παιδιά θα μπορέσουν ν΄ανακαλύψουν νωρίς το είδος, οι νέοι θα έχουν την ευκαιρία να ξεφύγουν από προκαταλήψεις και στερεότυπα αλλά και οι ενήλικες μπορούν να ενθαρρυνθούν προκειμένου να γνωρίσουν τον μαγικό κόσμο του λυρικού θεάτρου.

Πάσχα των Ελλήνων. Επιτάφιοι, σαΐτες, μπότιδες, λιχουδιές και πανάρχαια έθιμα της Μεγάλης Εβδομάδας

Από τη Ρόδο ως τη Κέρκυρα και από την Κρήτη ως τη Θράκη κάθε γωνιά της Ελλάδας γιορτάζει το Πάσχα με το δικό της μοναδικό τρόπο. Εθιμα και παραδόσεις ζωντανεύουν και πάλι στην πλουσιότερη, σε λαογραφικές εκδηλώσεις, γιορτή της χριστιανοσύνης.

Θράκη

Στις Μέτρες της Θράκης, τα παιδιά φτιάχνουν το ομοίωμα του Ιούδα και το περιφέρουν στα σπίτια, ζητώντας κλαδιά για να τον κάψουν την επομένη στον Επιτάφιο. Τη Μεγάλη Παρασκευή η πομπή του Επιταφίου σταματά έξω από ένα παρεκκλήσι, εκεί όπου βρίσκεται έτοιμη η φωτιά για να καεί ο Ιούδας. Τη στιγμή που ο ιερέας διαβάζει το Ευαγγέλιο ανάβουν τη φωτιά και καίνε το ομοίωμα. Αργότερα θα πάρουν μια χούφτα από εκείνη τη στάχτη και θα τη ρίξουν στα μνήματα.

Λένε μαζί «Να ζει κανείς ή να μη ζει»

Η Κάτια Δανδουλάκη ετοιμάζει την πρώτη συνεργασία της με το δίδυμο Μιχάλη Ρέππα - Θανάση Παπαθανασίου. Οχι σε δικό τους έργο -για την ώρα- αλλά σε μια διασκευή του σπαρταριστού «Να ζει κανείς ή να μη ζει» του Μελ Μπρουκς. Ηταν το '83 που βγήκε η ξεκαρδιστική ταινία του... μετρ του είδους και εκτυλισσόταν στη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου. Ενας άσημος Πολωνός ηθοποιός κάνει το παν για να επιβιώσει - στον ρόλο φυσικά ο Μελ Μπρουκς! 

 

Οταν καταλαβαίνει την ομοιότητά του με έναν διοικητή των ναζί, αναλαμβάνει δράση, μαζί με τον υπόλοιπο θίασο που δουλεύει, για να βοηθήσει τα μέλη της Αντίστασης στον αγώνα κατά των Γερμανών κατακτητών. Μαζί με τη σύζυγό του, την Αννα -τον ρόλο στην ταινία έπαιζε έξοχα η Αννα Μπάνκροφτ- θα προσπαθήσουν να φύγουν προς την Αγγλία υποδυόμενους Γερμανούς, σαιξπηρικούς ήρωες ή ακόμα και τον ίδιο τον Χίτλερ.

Ο μόνος τρόπος να ξεγελαστεί η Γκεστάπο είναι το... υποκριτικό ταλέντο του ζευγαριού. Πόλεμος, αγωνία, τρελοί - βλαμμένοι συνταγματάρχες των Ες-Ες πρωταγωνιστούν στο έργο, που το δίδυμο Ρέππα - Παπαθανασίου θα φέρει στα καθ' ημάς, υπογράφοντας και τη σκηνοθεσία.

• ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗΣ, ΕΘΝΟΣ, 18/04/2011

Λεπτές ισορροπίες

• ΚΡΙΤΙΚΗ: Θέατρο ανήλικων θεατών

• Της ΜΑΡΙΑΣ-ΛΟΥΙΖΑΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 18 Απριλίου 2011

• «Ο Εμπορος της Βενετίας» του Σέξπιρ

• Θέατρο κάτω από τη γέφυρα

Η τραγι-κωμωδία του Σέξπιρ, «Ο Εμπορος της Βενετίας», είναι από τα πιο πολυσυζητημένα και αμφιλεγόμενα έργα του. Η σύγκρουση ανάμεσα σε χριστιανούς και εβραίους, το αμφιλεγόμενο πρόσωπο του εβραίου τοκογλύφου, -αγαπητό σε πολλές διηγήσεις της εποχής-, και η πολυπρισματική σύνθεση του έργου καθιστούν το ανέβασμά του για νέους δύσκολη επιλογή.

Στον «Εμπορο της Βενετίας» πολλές ιστορίες διασταυρώνονται. Ο σπάταλος Μπασάνιο ζητά από τον έμπορο Αντόνιο χρήματα ώστε να λάβει μέρος σε μια δοκιμασία/παιχνίδι που ίσως τον οδηγήσει σε γάμο με την πλούσια κληρονόμο Πόρσια. Η Τζέσικα, κόρη του εβραίου Σάιλοκ, κλέβεται με ένα χριστιανό. Ο Σάιλοκ δανείζει τον Αντόνιο μα θέτει όρο πως θα του κόψει μια λίβρα κρέας, στην περίπτωση που δεν θα μπορεί να επιστρέψει το δάνειο έγκαιρα!

Eυρωπαΐκές Ημέρες Όπερας

Με «Το Μαγικό Βιολί», όπερα του Νίκου Ξανθούλη σε λιμπρέτο της Μαριβίτας Γραμματικάκη, συμμετέχει η Εθνική Λυρική Σκηνή στον εορτασμό «Ευρωπαϊκές Ημέρες Όπερας» στις 7 και 8 Μαΐου. Το θέμα που έχει επιλεγεί για τον φετινό εορτασμό για τις Ευρωπαϊκές Ημέρες Όπερας 2011 είναι «Νεανικά Αυτιά» (Young Ears).

• Σύνοψη της όπερας

Κάποτε, σε μια Γκρίζα πολιτεία, ζούσε ένας βασιλιάς που μισούσε την ομορφιά, τα χρώματα και τα τραγούδια και απαγόρευε σε όλους τους πολίτες να τραγουδούν και να χαίρονται. Ακόμα και την κόρη του φυλάκισε γιατί τραγούδησε μια μέρα που είχε μαγευτεί από το βιολί ενός τσιγγάνου που μπήκε τυχαία στη πολιτεία. Ο Βασιλιάς διέταξε να φυλακίσουν όλους όσους τραγούδησαν μαζί με τον τσιγγάνο και να πετάξουν το βιολί του, αλλά η μουσική άρχισε να μαγεύει και αυτόν. Η καρδιά του όμως ήταν πολύ σκληρή και το βιολί μέχρι να την μαλακώσει έχασε την μαγική του δύναμη. Λίγο πριν ακουστεί η τελευταία νότα, ο βασιλιάς άρχισε να τραγουδάει και όλα άλλαξαν.

3ο Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου Δρόμου

Το 3ο Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου Δρόμου θα πραγματοποιηθεί για τρίτη συνεχόμενη χρονιά στην Αθήνα, από την Πέμπτη 30 Ιουνίου έως τη Δευτέρα 4 Ιουλίου 2011, με τη συμμετοχή των μεγαλύτερων συγκροτημάτων απ' όλο τον κόσμο.

Το Φεστιβάλ θα διεξαχθεί στους χώρους μέσα στο Ιστορικό Κέντρο της Αθήνας και γύρω από την Ακρόπολη περιλαμβάνοντας την Πλατεία Συντάγματος, το Καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό Στάδιο, την Ερμού, την Πλατεία Καπνικαρέας, την Πλατεία Μοναστηρακίου, την Πλατεία Ασωμάτων στο Θησείο, την Αποστόλου Παύλου και τα Aλση της Αποστόλου Παύλου, την Πλατεία Κουμουνδούρου, την Πλατεία Κεραμεικού στην «Τεχνόπολη», τη Νέα Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων στο Μεταξουργείο και το Ίδρυμα Κακογιάννη.

Οι ομάδες που θα συμμετάσχουν στο Φεστιβάλ, θα παρουσιάσουν τη δουλειά τους συνολικά στο Ίδρυμα Κακογιάννη, μέσα από έντυπο υλικό, φωτογραφίες και βίντεο στους χώρους των φουαγιέ του Ιδρύματος, πραγματοποιώντας έτσι για πρώτη φορά το«Art Market». Στην κεντρική αίθουσα του Θεάτρου θα μπορούν να παρουσιάσουν μια ολιγόλεπτη παράσταση, ενώ θα μπορούν να οργανώσουν ή να παρακολουθήσουν Σεμινάρια και Workshops.

Στην τρίτη του διοργάνωση το Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου Δρόμου πραγματοποιείται με την συνδιοργάνωση του Πολιτισμικού Οργανισμού του Δήμου Αθηναίων, την στήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού, του Ιδρύματος Κακογιάννη και την αιγίδα του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου.

Πληροφορίες

Από την Πέμπτη 30 Ιουνίου έως την Δευτέρα 4 Ιουλίου

Παλιός καλός ρεαλισμός

• «Λεωφορείον ο Πόθος» του Τενεσί Ουίλιαμς από το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας στο θέατρο «Ιλίσια»

• Της ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΜΑΤΖΙΡΗ Ελευθεροτυπία, Σάββατο 16 Απριλίου 201

Κι ενώ κοντεύουμε να ξεχάσουμε τις αξίες του καλού ρεαλιστικού θεάτρου, έρχεται μια παράσταση του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας να πραΰνει την ταλανισμένη αισθητική μας από την 30ετή επέλαση ενός «θεάτρου σκηνοθετών» με ακαταλόγιστα σάλτα μεταμοντερνισμού, που άλλοτε μας αποκαλύπτουν πρωτόγνωρα, συναρπαστικά ανοίγματα σε κλασικά και σύγχρονα κείμενα κι άλλοτε μας βυθίζουν σε απόλυτη σύγχυση, πλήξη και οργή με την αυτάρεσκη αμετροέπεια των στείρων αποδομήσεών τους.

 

Κάτια Γέρου και Ιωσήφ Ιωσηφίδης

Χωρίς εξεζητημένους φορμαλισμούς και διασκευαστικές ανησυχίες (μετάφραση Ερρίκος Μπελιές), συνδυάζοντας με συνέπεια ρεαλισμό και θεατρικότητα, η σκηνοθεσία του Βασίλη Νικολαΐδη μας επιτρέπει να ακούσουμε τη διάσημη ιστορία της ψυχικά κλονισμένης αριστοκράτισσας του αμερικανικού Νότου, να συλλάβουμε λεπτομέρειες,

Το θεατρικό καλοκαίρι της κρίσης

Ο Αιμίλιος Χειλάκης θα υποδυθεί τον «Αμλετ»

• ΤΗΣ ΧΡΥΣΑΣ ΝΑΝΟΥ, Κυριακή, 17 Απριλίου 2011 | ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Αυτό το θεατρικό καλοκαίρι δε μοιάζει με τα προηγούμενα. Οι επιπτώσεις της γενικευμένης κρίσης στα έργα και τις ημέρες των θεατρικών οργανισμών της Ελλάδας είναι εμφανείς. Οσοι αντέχουν ακόμη συνεχίζουν με γενναίες περικοπές στα οικονομικά τους, γεγονός που επηρεάζει φυσικά κάθε προσπάθεια για μακροπρόθεσμο προγραμματισμό. Ο «ΑτΚ» δίνει μία πρώτη γεύση από το θεατρικό καλοκαίρι του 2011, στο οποίο ξεχωρίζουν παραστάσεις - συνθέσεις από διάφορα κείμενα, αρχαίες τραγωδίες και κωμωδίες, αλλά και νεότερα ελληνικά έργα, και φυσικά Σέξπιρ και Γκολντόνι.

Στο πλαίσιο των πενήντα χρόνων λειτουργίας του, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος ετοιμάζει τα «Μικρά Διονύσια», μια παράσταση - γιορτή που αποτελεί συγχρόνως κι ένα ταξίδι μνήμης στο θεατρικό του παρελθόν, συνδέοντας θραύσματα από παραστάσεις αρχαίου δράματος στους Φιλίππους και στη Θάσο, στο Θέατρο Δάσους και στην Επίδαυρο. Ενας δάσκαλος - ηθοποιός «ξεναγεί» μια νεότερη ηθοποιό - μαθητευόμενη στα μυστικά και στους κώδικες του τραγικού και του κωμικού λόγου. Πρόκειται για ένα ταξίδι στην ενδοχώρα έργων που σκηνοθέτησαν σημαντικά πρόσωπα της μεταπολεμικής ιστορίας του θεάτρου στη Θεσσαλονίκη, από το 1961 που ιδρύθηκε το ΚΘΒΕ μέχρι σήμερα.

Turandot, High, Arcadia

Μιλανο

La Scala

www.teatroallascala.org

«Turandot». Η πρεμιέρα της όπερας αυτής του Πουτσίνι, που ο συνθέτης την άφησε ανολοκλήρωτη, δόθηκε στη Σκάλα του Μιλάνου το 1926, χωρίς τη συμπληρωματική προσθήκη που έγραψε αργότερα ο Φράνκο Αλφάνο. Τώρα η «Τουραντότ» επιστρέφει στη Σκάλα στην ολοκληρωμένη διασκευή της, σε σκηνοθεσία του Τζόρτζιο Μπαρμπέριο Κορσέτι. Αυτόν τον μήνα στο πόντιουμ βρίσκεται ο Βαλέρι Γκεργκίεφ, ενώ τον άλλο μήνα θα αναλάβει τη μουσική διεύθυνση ο Ντανιέλε Καλεγκάρι, ο οποίος διευθύνει τώρα την όπερα «Παλιάτσοι» στο Liceu της Βαρκελώνης. Στον ρόλο της Τουραντότ εναλλάσσονται η Ουκρανή σοπράνο Μαρία Γκουλέγκινα και η Αμερικανίδα Λιζ Λίντστρομ. Εως τις 13 Μαΐου.

Νεα Υoρκη

Booth Theater

www.highonbroadway.com

«High». Στο έργο του Μάθιου Λομπάρντο η Καθλίν Τέρνερ παίζει το ρόλο μιας καθολικής μοναχής, της δυναμικής και αθυρόστομης Αδελφής Τζέιμσον Κόνολι. Πρώην αλκοολική, η Αδελφή Τζέιμσον είναι σύμβουλος αποτοξίνωσης και βοηθάει νεαρούς εθισμένους στα ναρκωτικά και το αλκοόλ να απεξαρτηθούν. Οταν θα ασχοληθεί με τη δύσκολη περίπτωση ενός 19χρονου τοξικοεξαρτημένου, η πίστη και οι ψυχικές αντοχές της θα δοκιμαστούν. Η Καθλίν Τέρνερ αποδίδει πειστικά και συγκινητικά τον ρόλο της, στην παράσταση που σκηνοθέτησε ο Ρομπ Ρουτζιέρο. Μαζί της πρωταγωνιστούν ο Στίβεν Κάνκεν, στο ρόλο ενός ιερέα, και ο Εβαν Τζόνιγκεϊτ.

Ethel Barrymore Theater

www.arcadiaonbroadway.com

«Arcadia». Το έργο του Τομ Στόπαρντ, που θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα της σύγχρονης αγγλόφωνης δραματουργίας, εκτυλίσσεται στο σκηνικό μιας αγγλικής εξοχικής έπαυλης σε δύο χρονικές περιόδους (το 1809-12 και τη χρονιά που γράφηκε το έργο, το 1993) ανατρέχοντας στην ιστορία δύο αιώνων. Οι δραστηριότητες δύο σύγχρονων διανοουμένων, και των κατοίκων του σπιτιού που τους φιλοξενούν, αντιπαρατίθενται με τη ζωή των ανθρώπων που έμεναν εκεί πριν από 180 χρόνια. Η νέα παραγωγή της «Αρκαδίας» έχει κερδίσει πολύ ευνοϊκές κριτικές («μια παράσταση που εκπέμπει αυθεντικό, παλλόμενο πάθος» έγραψε ο κριτικός των Νιου Γιορκ Τάιμς) τόσο για τη σκηνοθεσία του Ντέιβιντ Λεβό, όσο και για τις ερμηνείες των πρωταγωνιστών, του Τομ Ρίλεϊ, του Μπίλι Κράνταπ και της Λία Ουίλιαμς.

Ο πασχαλινός Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Δραματοποιημένη αφήγηση έξι διηγημάτων του από αύριο, στο εκκλησάκι του Αγίου Ελισσαίου

Μια ξεχωριστή πρόταση μέσα στο πνεύμα των ημερών του Πάσχα είναι οι τρεις ημέρες αφήγησης των «Πασχαλινών Διηγημάτων» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη που διοργανώνει τη Μεγάλη Δευτέρα, τη Μεγάλη Τρίτη και τη Μεγάλη Τετάρτη στο εκκλησάκι του Αγίου Ελισσαίου στην Πλάκα, η ομάδα παραστατικών τεχνών «ΠροΤΑΣΗ».

Με αφορμή τα 160 χρόνια από τη γέννηση και τα 100 από τον θάνατο του «αγίου των ελληνικών γραμμάτων», έξι διηγήματα με κεντρικό άξονα τις ημέρες του Πάσχα, θα ακουστούν υπό τη μορφή δραματοποιημένης αφήγησης στον ανακαινισμένο πλέον ναΐσκο, στις παρυφές της Ακρόπολης, όπου ο Παπαδιαμάντης συνήθιζε να εκκλησιάζεται και να ψέλνει όταν ζούσε στην Αθήνα. Πιο συγκεκριμένα θα διαβαστούν τη Μεγάλη Δευτέρα τα έργα «Πάσχα Ρωμέικο» και «Παιδική Πασχαλιά», τη Μεγάλη Τρίτη «Ο αλιβάνιστος» και τα «Τραγούδια του Θεού» και τη Μεγάλη Τετάρτη «Το Χριστός Ανέστη του Γιάννη» και το «Χωρίς στεφάνι».

Το εκκλησάκι του Αγίου Ελισσαίου (Αρεως 14, απέναντι από τη Βιβλιοθήκη του Αδριανού) είναι από μόνο του ένας ξεχωριστός χώρος. Μικρή και απλή μονόκλιτη βασιλική, κτισμένη επί Τουρκοκρατίας, ανήκε στην αρχοντική αθηναϊκή οικογένεια Χωματιανού-Λογοθέτη. Στα τέλη του 19ου αιώνα ο ναός συνδέθηκε με σημαντικούς εκπροσώπους των νεοελληνικών γραμμάτων που σύχναζαν εκεί, μεταξύ των οποίων και ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης.

Για τις δραματοποιημένες αφηγήσεις που διοργανώνει η ομάδα «ΠροΤΑΣΗ» η ιδέα και η σκηνοθετική επιμέλεια είναι του Δημήτρη Φοινίτση, η ενδυματολογική επιμέλεια της Αντζυς Πυκνάδα, ενώ τα διηγήματα θα διαβάσει η Ολύνα Ξενοπούλου. Ωρα προσέλευσης και τις τρεις ημέρες στις 7 μ.μ.

Υψηλά νοήματα σε χαμηλή πτήση

Ενας συνεχής διάλογος δασκάλου και μαθητή για τη ζωγραφική και τις επιρροές της

• Του Σπυρου Παγιατακη, Η Καθημερινή, Kυριακή, 17 Aπριλίου 2011

• Τζον Λόγκαν: Kόκκινο, σκην.: Σταμάτης Φασουλής. Θέατρο Δημήτρης Χορν

«Τι βλέπεις;» «Τι βλέπω: Μια τσίτσιδη χοντρή καθισμένη πάνω σ' ένα βόδι…».
Διαφορετική ματιά διαθέτει ο κάθε θεατής μπροστά σ' ένα έργο τέχνης. Τη στρουμπουλή Ευρώπη που αρπάζει ο Δίας ( τη «βιάζει» γράφει η πινακίδα στο βάθρο του αγάλματος του Φερνάντο Μποτέρο), όπως βρίσκεται στην είσοδο της Τράπεζας Πειραιώς (μόλις ένα τετράγωνο πριν από το θέατρο όπου παίζεται το «Κόκκινο»), κάποιος μπορεί να τη δει και σαν μια ξετσίπωτη γυναίκα που απολαμβάνει την όποια βόλτα της πάνω σ' έναν ταύρο. «Τι βλέπεις;» ρωτά με ανυπομονησία στην πρώτη πρώτη κιόλας σκηνή του έργου ο ζωγράφος Μαρκ Ρόθκο τον υποψήφιο βοηθό του Κεν στο «Κόκκινο» του Τζον Λόγκαν. Σαν σεμινάριο πάνω στη μεταμοντέρνα, μονοχρωματική, μινιμαλιστική ζωγραφική ξεκινά η παράσταση. Η μεγάλη επιτυχία του καλογραμμένου έργου στην αγγλοσαξονική πατρίδα του ασφαλώς οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι εδώ εξιστορείται η συνειδησιακή κρίση ενός από τους διασημότερους Αμερικανούς ζωγράφους, του Ρόθκο (1903-1970), ο οποίος κάπου στη δεκαετία του '50 συνειδητοποιεί ότι κινδυνεύει να ξεπουλήσει την τέχνη του σε αδαείς πλουτοκράτες. Σ' αυτήν ακριβώς την ιστορία επικεντρώνεται το «Κόκκινο».

Η δική μας Σκάλα του Μιλάνου

• Ελευθεροτυπία, Σάββατο 16 Απριλίου 2011 Της Ν. ΚΟΝΤΡΑΡΟΥ-ΡΑΣΣΙΑ

Με μπρουντζίνα ή με ατόφιο χρυσάφι 23 καρατίων ήταν βαμμένες οι ανάγλυφες διακοσμήσεις που στολίζουν τους εξώστες του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά; Η απάντηση είναι πως επρόκειτο μάλλον για μπρουντζίνα. Αλλά σε ένα έργο όπως αυτό, συνολικού κόστους 40 εκατ. ευρώ, είναι τουλάχιστον αφελές να τσιγκουνεύεσαι 45.000-50.000 ευρώ που κοστίζει ο χρυσός, όταν έχει απείρως καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα σε σχέση με την μπρουντζίνα (2.500-3.000 ευρώ).

Πολύ περισσότερο που μέσα από τα ερείπια αυτού του θεάτρου βλέπεις, όσο προχωράει η ανακαίνισή του, να αναδύεται ένα διαμάντι, εξαιρετικά πολύτιμο για την πόλη του Πειραιά και ολόκληρη την Αττική.

Πρόκειται για ένα κτήριο αρχαιότερο και πολύ ωραιότερο από αυτό του Εθνικού Θεάτρου, με ειδικούς σκηνικούς μηχανισμούς που το καθιστούν ένα από τα λίγα θέατρα στην Ευρώπη με εξοπλισμό σκηνής τέτοιου είδους, δηλαδή «σκηνή μπαρόκ».

Για ένα θέατρο ουσίας

 «Εν αρχή ην ο Λόγος» και ο λόγος ην ο Ποιητής. Σε εποχές κρίσεων, πολυδιάστατων και πολυεπίπεδων, όταν χάνουμε τη Γη κάτω από τα πόδια μας -κυριολεκτικά και μεταφορικά- ξαναγυρίζει η ψυχή μας πίσω, στον δοκιμασμένο λόγο ποιητών και κοσμοκαλόγερων, ανιδιοτελών δηλαδή ανώτερων υπάρξεων, που φεύγοντας από τον μάταιο τούτο κόσμο είχαν προσφέρει περισσότερα απ' όσα αποκόμισαν.  Η Μίρκα Γεμεντζάκη πηγαίνοντας πολύ πέρα από το «φτωχό θέατρο» του Γιέρζι Γκροτόφσκι (εκδόσεις Κοροντζή, σ. 320, Αθήνα 1982), ανακαλύπτει τη μουσικότητα του Παπαδιαμάντη και την αποκαλύπτει στο θεατρικό κοινό της, με τη βοήθεια άξιων ηθοποιών-λειτουργών της ιεράς τέχνης του Διονύσου. Με μουσική που συνέθεσε ειδικά για την παράσταση η Μαριέττα Φαφούτη, με την Νάντια Παπανδρέου στο πιάνο και την Ελένη Μακρή στην κιθάρα, παρακολούθησα τρεις πρωτεϊκές γυναίκες ν' απαγγέλλουν υποδυόμενες τρεις διαφορετικούς άντρες, τους πρωταγωνιστές ισάριθμων διηγημάτων του μεγάλου Σκιαθίτη, που, όπως έλεγε ο θυμόσοφος Γιάννης Τσαρούχης, «με μερικά αγράμματα γραΐδια εξευτέλισε τις βαρύγδουπες θεωρίες του Φρόιντ». Η Μαρία Καστάνη ενεδύθη κι απεκδύθη μπρεχτικώς την αλλοχρονίτικη αχλύ ενός γέροντα «Από τον έρωτα στα χιόνια». Η Λένα Μακρή εξέφρασε στο μέγιστο την αισθητική συγκίνηση του νεαρού βοσκού που βλέπει μια νεράιδα, μια κοπέλα του νησιού του, να κολυμπάει στ' αλμυρά νερά και αμελεί για χάρη της -θυσιάζοντάς την έτσι άθελά του- τη συνονόματη με την κόρη κατσικούλα του. Είναι χαρακτηριστική η παπαδιαμαντική φράση που παραπέμπει ευθέως στις θεωρίες του Ζαν-Ζακ Ρουσώ: Η τελευταία χρονιά που ήμην ακόμη φυσικός άνθρωπος ήτον το θέρος εκείνο του έτους 187... Ημην ωραίος έφηβος, καστανόμαλλος βοσκός, κ' έβοσκα τας αίγας... Η Νάνα Παπαδάκη, τελετουργική-ιερατική μορφή, ψηλόλιγνη με τέλεια ορθοφωνία, απέδωσε το «Ερως-Ηρως» με θαυμαστή ακρίβεια, σαν χειρουργός που αναδεικνύει την οξύτητα του λόγου ως νυστέρι που εισχωρεί αριστοτεχνικά στο συναισθηματικό σώμα του θεατή. Τα ασκητικά κοστούμια και τ' απολύτως λιτά σκηνικά φιλοτέχνησε ο Βαγγέλης Παπαδάκης. Μια μυσταγωγία. Κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21.15 στο Θέατρο «Φούρνος», Μαυρομιχάλη 168, Νεάπολη, τηλ. 210-6460748. Διάρκεια: 70 λεπτά. Θα παίζεται έως και 19 Μαΐου 2011.

• Κωνσταντίνος Μπούρας, Βιβλιοθήκη, Σάββατο 16 Απριλίου 2011

Αποκαλύψεως Ασκηση

• Τη Μεγάλη Εβδομάδα στο θέατρο της οδού Φραγκούδη 

Της ΕΛΕΝΑΣ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ, Ελευθεροτυπία, Σάββατο 16 Απριλίου 2011 Την «Αποκάλυψιν Ιωάννου» και, μάλιστα, στο πρωτότυπο, στην ελληνιστική κοινή, ανεβάζει τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας ο Περικλής Μουστάκης στο θέατρο «Ασκηση». Ερμηνεύει και σκηνοθετεί ο ίδιος, συνοδεία του πιανίστα Αλέξανδρου Κούρου.

Ο Περικλής Μουστάκης παρέα μ' ένα πιάνο θα «ερμηνεύσει» το πρωτότυπο, στην ελληνιστική κοινή

Ο στόχος του δεν είναι φυσικά καθαρά θρησκευτικός, αλλά έχει να κάνει με την αναζήτηση της πνευματικότητας, η οποία βρίσκεται έτσι κι αλλιώς στον πυρήνα της θεατρικής δραστηριότητάς του. «Ολες οι θρησκείες είναι το απόλυτο της πνευματικότητας», λέει. «Εάν απουσιάζει η πνευματική προϋπόθεση, το θέατρο δεν με αφορά».

Πώς πήρε όμως τη γενναία απόφαση να ασχοληθεί με την Αποκάλυψι; «Στις μέρες μας ο κυρίαρχος λόγος είναι καθαρά χρηστικός. Το κείμενο αυτό αποκαλύπτει το προφανές: την ηθική υπόσταση του λόγου, την ιερότητα του σκέπτεσθαι και τη βαθιά πνευματικότητα που ανοίγει ορίζοντες επικοινωνίας και φαντασίας, η οποία τείνει πλέον να εξαφανιστεί».
Η σχέση του με το κείμενο κρατά πολλά χρόνια. «Είναι ένα από τα βιβλία που καθόρισαν τη σκέψη μου. Το θεωρώ έτσι κι αλλιώς μήτρα της σύγχρονης τέχνης». Γι' αυτό και είχε επιχειρήσει ακόμη ένα ανέβασμά του, το 1993 στο θέατρο «Φούρνος», με εντελώς διαφορετικό τρόπο.

Πώς, όμως, θεατροποιεί κανείς την «Αποκάλυψι»; «Νομίζω πως δεν γίνεται θέατρο. Γι' αυτό και η παράσταση λειτουργεί περισσότερο ακουστικά. Κάθε προσπάθεια εικονογράφησής της θα ήταν άλλωστε ατόπημα», απαντά. Ετσι, επέλεξε να τοποθετήσει τη «δράση» μέσα σε μια αίθουσα αναμονής, όπου δύο άνθρωποι ανακαλύπτουν τυχαία το κείμενο της Αποκαλύψεως. «Συνειδητοποιούν, τότε, την πνευματική τους ένδεια, την ατέλειά τους και την κοινωνούν μέσα από λιτές σωματικές δραστηριότητες».

• Καλό-Κακό

Στην παράσταση ακούγονται σχεδόν τα τρία τέταρτα του κειμένου -παραλείπεται το πρώτο, που αναφέρεται στις Επτά Εκκλησίες, και μένει ολόκληρο το δεύτερο, που αφορά τη διαμάχη Καλού-Κακού. «Εκεί προκύπτει το ερώτημα: τα γεγονότα λαμβάνουν χώρα στην Ιστορία ή στα βάθη του πνεύματος; Και εάν λαμβάνουν χώρα στην Ιστορία πρόκειται για γεγονότα περασμένα ή για γεγονότα που ακόμη επίκεινται;», διερωτάται ο σκηνοθέτης για να καταλήξει: «Είναι ένα κείμενο πολύ ανοιχτό που δεν πρόκειται ποτέ να τελειώσει, παρ' ότι είναι εσχατολογικό».

• Εύκολη γλώσσα

Ο Περικλής Μουστάκης αποφάσισε να διατηρήσει την ελληνιστική κοινή, για την «καταπληκτική μουσικότητά της». Πρόκειται για μια γλώσσα που γίνεται σχετικά εύκολα κατανοητή, αφού πρόκειται για τη δημοτική τής εποχής. «Προσπάθησα να βρώ τη ρυθμολογία της. Και τελικά μέσα από αυτή τη ρυθμολογία, αναδύεται ανάγλυφη και όλη η ηθική υπόσταση του έργου».

Δεν τρέφει αυταπάτες: «Πιστεύω εκ προοιμίου ότι όλα αυτά τα εγχειρήματα έχουν πολύ μικρότερο αντίκρισμα στο κοινό. Χρειάζεται φοβερή υπομονή και επιμονή. Ομως έστω και ένας να είναι αυτός που μπορεί να ταραχθεί, αξίζει τον κόπο για τον καλλιτέχνη να δημιουργεί συνέχεια και να υπομένει».

Αυτή ακριβώς η πνευματικότητα είναι μια από τις βασικές επιδιώξεις του κάνοντας θέατρο. «Η πνευματικότητα είναι ένα εγκεφαλικό πανηγύρι και το θέατρο είναι το καλύτερο μέσο για να εκδηλωθεί», εκτιμά. Με την ομάδα του «Ασκηση», που φέτος συμπληρώνει πέντε χρόνια ζωής στο ομώνυμο θεατράκι στην Καλλιθέα, καταπιάνεται με έργα του κλασικού ρεπερτορίου, βλέποντάς τα μέσα από μια σύγχρονη ματιά. «Βυσσινόκηπος», «Τα παιχνίδια σφαγής», «Επισκέψεις», καθώς και το «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε» (συνεχίζεται έως τις 8 Μαΐου) έχουν αποσπάσει ενθουσιώδεις κριτικές. «Είμαι ικανοποιημένος ποιοτικά και όχι ποσοτικά. Αλλωστε, ποτέ δεν πίστεψα πως θα είχα εμπορική επιτυχία. Παρ' όλο που κάποιες παραγωγές μας, βοηθούμενες από κριτικές, πήγαν εξαιρετικά. Τίθεται όμως άλλο ένα θέμα: οι παραστάσεις είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με μια καθοδήγηση».

Με τι αισθήματα θέλει να αποχωρήσει το κοινό από την «Αποκάλυψι»; «Με ακριβώς αυτή την ανάγκη να "μιλήσουμε" μιαν άλλη γλώσσα. Να μη μας τρώει από το πρωί ώς το βράδυ πόσα πληρώσαμε στην τράπεζα ή τι γίνεται με το ΔΝΤ, αλλά να υπάρξει ένα άλλο βάθος στα πράγματα».*

* Θέατρο «Ασκηση» (Φραγκούδη 18-20, όπισθεν Παντείου, 210-9236992). Παραστάσεις: Μ. Δευτέρα έως Μ. Πέμπτη και 3-5/5 στις 9 μ.μ. Εισ.: 20, 13 ευρώ

Αφήνοντας το Χόλιγουντ

Ο Μάικ Φίγκις, ο σκηνοθέτης του «Αφήνοντας το Λας Βέγκας», εγκαταλείπει τη βιομηχανία του σινεμά για την όπερα. Και μας μιλάει για αυτό.

Ο Μάικ Φίγκις στο γραφείο του στο Λονδίνο (φωτογραφία: Γιάννης Κατσαρής).

Επρόκειτο να καθυστερήσω περίπου δέκα λεπτά στο ραντεβού μας, λόγω των καθημερινών προβλημάτων στο μετρό του Λονδίνου. Τηλεφωνώ στον φωτογράφο να δω αν είναι ακόμη εκεί για να του πει πως θα αργήσω, αλλά έχει ήδη φύγει. «Είναι περίεργος, τελικά» μου λέει. «Κάποια στιγμή τού ζήτησα να χαμογελάσει λίγο – γιατί πάντα θέλω να έχω μια τέτοια φωτογραφία σε περίπτωση που τη ζητήσουν από το περιοδικό – και μου απάντησε: “Δεν νομίζω να το λες σοβαρά”».

H αλήθεια είναι πως ο Φίγκις – αν και έχει ιδιαίτερη αίσθηση του χιούμορ – δεν χαμογελάει, ούτε γελάει συχνά. Για όσους δεν τον ξέρουν, ίσως φαίνεται κάπως αυστηρός, αλλά είναι πιο φυσιολογικός και ανθρώπινος από πολλούς άλλους διάσημους συναδέλφους του. Δεκαέξι χρόνια μετά το «Αφήνοντας το Λας Βέγκας» – που χάρισε το Οσκαρ α΄ ανδρικού ρόλου στον Νίκολας Κέιτζ και ήταν υποψήφιο για Οσκαρ σκηνοθεσίας, σεναρίου και α΄ γυναικείου ρόλου – ο 63χρονος σήμερα Φίγκις παραμένει ακόμη ανήσυχο πνεύμα, αρνούμενος να υποκύψει στο σύστημα του Χόλιγουντ. Αν και ο ίδιος σιχαίνεται τις ταμπέλες, οι περισσότερες ταινίες του («Το τέλος της σεξουαλικής αθωότητας», «Εραστές για μια νύχτα», «Hotel», «Δεσποινίς Τζούλια» κ.ά.) θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν «ανεξάρτητες».

Βαγγ. Θεοδωρόπουλος: «Είμαστε ντόπιοι και μετανάστες»

Ο σκηνοθέτης εγκαινιάζει δεύτερη σκηνή του Θεάτρου του Νέου Κόσμου στη Θεσσαλονίκη και μιλάει για την εμπειρία του ως... μετέωρου επιχορηγουμένου, για το μεταναστευτικό και για το «μεγάλο ψέμα» μέσα στο οποίο ζούμε

της Μυρτώς Λοβέρδου, ΤΟ ΒΗΜΑ:  17/04/2011

 Το Θέατρο του Νέου Κόσμου διπλασιάζεται. Το φθινόπωρο ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος θα εγκαινιάσει, μαζί με τους συνεργάτες του, μια δεύτερη σκηνή στη Θεσσαλονίκη, διατηρώντας, τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα, την πρωτοτυπία ενός θεάτρου με διπλή έδρα. Πρόσφατα βραβευμένος με το έπαθλο «Φώτος Πολίτης», που τον έκανε να νιώσει τρακ, «σαν έφηβος ανάμεσα στους ανθρώπους που με έκαναν να αγαπήσω το θέατρο», ο σκηνοθέτης καταστρώνει τα θεατρικά του σχέδια, μοιρασμένα πλέον μεταξύ κέντρου και Βορρά.

Σύγχρονα έργα, νέοι δημιουργοί και μία έκπληξη: το ντεμπούτο στη σκηνή της Αμαλίας Αρσένη, της 21χρονης κόρης της υπουργού Ανάπτυξης Λούκας Κατσέλη και του Γεράσιμου Αρσένη. Ενδιαμέσως σκηνοθετεί τη «Βρωμιά» με τον Γιάννο Περλέγκα για το Φεστιβάλ Αθηνών, ένα από τα πρώτα έργα με τα οποία εγκαινίασε το 1997 τα ερείπια τότε του Θεάτρου του Νέου Κόσμου, δίνοντας και τα διαπιστευτήριά του για ένα θέατρο με κοινωνικό και κυρίως πολιτικό στίγμα.

«Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι» λέει ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος καθώς η συζήτηση ξεκινά με τα τρέχοντα καθημερινά. «Οσο κι αν είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι στην κρίση,ορισμένοι είναι πιο υπεύθυνοι. Δεν θεωρώ ότι κάθε έλληνας πολίτης θέλει να λαδώσει για να κάνει τη δουλειά του. Απλώς το σύστημα λειτουργεί έτσι. Και παρ΄ ότι κοροϊδεύουμε τον Μπερλουσκόνι, στην Ιταλία ο εν ενεργεία πρωθυπουργός δικάζεται. Αλλά ούτε “τα φάγαμε μαζί”. Και είμαι σίγουρος ότι στη ζυγαριά- όχι μόνο των κιλών- θα αποδειχθεί ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι ούτε στη συνδιαλλαγή ούτε στη διαπλοκή ούτε στη μίζα». Γι΄ αυτό και επιλέγει να παίρνει ενεργή θέση στα πράγματα: «Στο μεταναστευτικό δεν υπάρχει κρατική πολιτική. Και εμένα με αφορά ο σεβασμός στον άνθρωπο, είτε είναι ντόπιος είτε μετανάστης. Αλλωστε η ιστορία της ανθρωπότητας βασίζεται στις μετακινήσεις πληθυσμών, όπως τα αποδημητικά πουλιά». Στηλιτεύει άλλωστε την υποκρισία «να χρησιμοποιεί κάθε υπουργός, κάθε πολίτης μετανάστες για να καθαρίζουν τα σπίτια μας και όταν δεν μας βολεύει να τους διώχνουμε. Ζούμε μέσα σ΄ ένα μεγάλο ψέμα».

Ο σκηνοθέτης βιώνει και την... κρατική εμπειρία καθώς το Θέατρο του Νέου Κόσμου ανήκει στα επιχορηγούμενα. «Εγινε η διαβούλευση, προσπεράστηκε η εφετινή χρονιά χωρίς να ειπωθεί επισήμως ότι καταργήθηκε και το μόνο που ειπώθηκε είναι ότι από του χρόνου τα πράγματα θα είναι πιο συστηματικά. Ακόμη όμως ούτε επιτροπή υπάρχει ούτε αιτήσεις μας έχουν ζητήσει να καταθέσουμε. Και ούτε το χρέος από τη σεζόν 2009-2010 μας έχει δοθεί. Είναι όλα μετέωρα». Φανατικός οπαδός ενός θεάτρου που ανοίγει τις πόρτες του στους νέους, που παρέχει δωρεάν θεατρικές παραστάσεις για παιδιά σε νοσοκομεία ή ιδρύματα- με ή χωρίς κρατική στήριξη, ενίοτε δε με ιδιωτική χορηγία-, στηρίζει τις συμπαραγωγές με ομάδες από όλη την Ελλάδα, ενώ πραγματοποιεί περιοδείες χειμώνα καλοκαίρι δίνοντας συστηματικά το παρών στη Θεσσαλονίκη. Και αν πρόσφατα με τις παραστάσεις στο Βadminton η «Κατσαρίδα» φάνηκε να κλείνει τον κύκλο της, το έργο του Βασίλη Μαυρογεωργίου και του Κώστα Γάκη θα περιοδεύσει εκ νέου αυτό το καλοκαίρι φέρνοντας ζεστό χρήμα στο ταμείο του θεάτρου.

• Θέατρο Νο 2

«Ολα αυτά τα χρόνια ονειρευόμουν μια δεύτερη στέγη» λέει ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος ανακοινώνοντας την ίδρυσή της στη Θεσσαλονίκη. Με τη συνεργασία του Γιάννη Ζαφειρίου το σινεμά Φαργκάνη θα μετατραπεί στο Θέατρο του Νέου Κόσμου... νούμερο 2. Το θέατρο, περίπου 200-230 θέσεων, που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και κοντά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, θα ξεκινήσει να λειτουργεί τον προσεχή Νοέμβριο. «Κάποιες παραστάσεις μας θα κάνουν πρεμιέρα εκεί, κάποιες άλλες θα πηγαίνουν μετά την Αθήνα. Από την αρχή όμως θέλω να δοθεί το στίγμα του θεάτρου μας. Στη συνέχεια θέλω να βρεθούν τρόποι σύνδεσης με την πόλη, το Πανεπιστήμιο, αλλά και να παρουσιάζουν τη δουλειά τους άστεγες ομάδες. Εχω κάνει φαντάρος στη Θεσσαλονίκη και από τότε την αγαπάω πολύ».

• Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΩΝ «ΟΡΦΑΝΩΝ»

Στην Αθήνα η επόμενη σεζόν του Θεάτρου του Νέου Κόσμου θα ξεκινήσει με δύο επαναλήψεις: «Τα ορφανά» (Κεντρική Σκηνή) και «Μια τεράστια έκρηξη» (Κάτω Χώρος). Τον Ιανουάριο θα δοθεί η αθηναϊκή πρεμιέρα του «Στάλερχοφ» του Κρετς, σε σκηνοθεσία του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου. Ακόμη, ο Βασίλης Μαυρογεωργίου γράφει νέο έργο για παιδιά το οποίο θα περιοδεύσει σε νοσοκομεία Αθηνών και Θεσσαλονίκης. Το υπόλοιπο ρεπερτόριο περιλαμβάνει τον «Συγγραφέα» του Τιμ Κράουτς με τον  Μάκη Παπαδημητρίου και τον Γιάννο Περλέγκα, σε συν-σκηνοθεσία Θεοδωρόπουλου- Παντελή Δεντάκη, και τον «Μαξιλαρένιο» του Μάρτιν Μακ Ντόνα, σε σκηνοθεσία Βασίλη Μαυρογεωργίου. Την άνοιξη του 2012 θα πραγματοποιηθεί το δεύτερο φεστιβάλ Device.

Ως προς τις συμπαραγωγές το πρόγραμμα έχει ως εξής: με τον προσωρινό τίτλο «Τα σημάδια του Κάιν», η ομάδα που ανέβασε τα «Επτά εβραιόπουλα» θα παρουσιάσει μια παράσταση με θέμα τη βία και το κακό διά μέσου των αιώνων.Επίσης: «Θείος Βάνιας» του Τσέχοφ από τους Εκτορα Λυγίζο και Δημήτρη Καραντζά μαζί με την ομάδα Grasshopper, ενώ ο Ενκε Φεζολάρι θα παρουσιάσει μια νέα δουλειά του. Οσο για το καλοκαίρι του 2012 ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος συζητεί να σκηνοθετήσει τις «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη καθώς η ιδέα να ανεβάσει εφέτος τους «Αχαρνής» δεν προχώρησε, κυρίως επειδή ο ίδιος ένιωθε ανέτοιμος για τη συγκεκριμένη κωμωδία. Στη Θεσσαλονίκη θα δοθεί την 1η Νοεμβρίου η πρεμιέρα του «Στάλερχοφ» του Κρετς, ενώ θα ακολουθήσουν παραστάσεις με τα έργα «Μια τεράστια έκρηξη» (Δεκέμβριος 2011) και «Τα ορφανά» (Ιανουάριος 2012). Επίσης ο Βασίλης Μαυρογεωργίου θα διασκευάσει «Τα λιοντάρια» του για εφήβους.

• Η ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΚΑΙ ΤΟ «ΣΤΑΛΕΡΧΟΦ»

Η Αμαλία Αρσένη (στη φωτογραφία, με την μητέρα της Λούκα Κατσέλη) σπουδάζει θέατρο και κινηματογράφο στο Smith College της Μασαχουσέτης (διανύει το τρίτο έτος),  ενώ έχει κάνει σπουδές κλασικού θεάτρου και στη London Αcademy of Μusic. Εγγονή του σκηνοθέτη Πέλου Κατσέλη και της ηθοποιού Αλέκας Κατσέλη, η 21χρονη ηθοποιός ακολουθεί την οικογενειακή παράδοση- ακόμη και η μητέρα της Λούκα Κατσέλη, προτού στραφεί στα οικονομικά, θέατρο σπούδασε. Πάντως για να παίξει (μετά από ακρόαση) στο Θέατρο του Νέου Κόσμου θα διακόψει τις σπουδές της με τη σύμφωνη γνώμη του πανεπιστημίου της και θα επιστρέψει για να τις ολοκληρώσει το φθινόπωρο του 2012.

Γραμμένο το 1971, το «Στάλερχοφ» του Κρετς, που θα ανεβεί τον Ιανουάριο στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, εκτυλίσσεται σε μια φάρμα της Βαυαρίας. Κεντρική μορφή είναι ένα 14χρονο κορίτσι με νοητική στέρηση που αποτελεί βάρος για τους γονείς του. Ανάμεσα σε εκείνη και σε έναν εποχικό ηλικιωμένο εργάτη του πατέρα της αναπτύσσεται μια ιδιότυπη ερωτική σχέση που κινείται από την τρυφερότητα ως την κακοποίηση. Ολα αυτά θα έρθουν στο φως όταν η μικρή θα είναι ήδη έγκυος. Στον ρόλο του πατέρα ο Κώστας Τριανταφυλλόπουλος και του εργάτη ο Μάνος Βακούσης. Η διανομή δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί.