Saturday, April 5, 2008

ΝΤΕΙΒΙΝΤ ΜΑΜΕΤ: ΔΕΞΙΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΣΚΗΝΗΣ

Ένα άρθρο του Ντέιβιντ Μάμετ αναθερμαίνει τη συζήτηση για την πολιτική στο θέατρο

Στο έργο «Ένας χάρτης του κόσμου», που έγραψε ο Ντέιβιντ Μάμετ το 1983, ένας μυθιστοριογράφος που μοιάζει με τον Β.Σ. Νάιπουλ συναντά ένα δημοσιογράφο που μοιάζει με τον Κρίστοφερ Χίτσενς σ’ ένα συνέδριο για την παγκόσμια ανάπτυξη. Ο οργισμένος νεαρός κατακεραυνώνει τον αγέρωχο ηλικιωμένο συγγραφέα επειδή μετακινήθηκε από τα αριστερά στα δεξιά, διεκτραγωδώντας τη διαδικασία με την οποία η ηλικία φαίνεται να οδηγεί στον συντηρητισμό: «Άλλος ένας καλός άνθρωπος καταποντίζεται».

Ένα τέταρτο του αιώνα αργότερα, αυτή η συνομιλία έχει συσσωρεύσει πολύ ενδιαφέρουσες υποσημειώσεις. Ο ίδιος ο Χίτσενς μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει κινηθεί προς τα δεξιά, τουλάχιστον ως προς την υποστήριξή του στην αμερικανική εξωτερική πολιτική μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Και ο Ντέιβιντ Χέαρ δεν κατατάσσεται τόσο εύκολα ως αριστερός θεατρικός συγγραφέας όσο τον καιρό εκείνης της πρεμιέρας: στο πιο πρόσφατο έργο του, «Η κάθετη ώρα», εμφανίζεται ένας ήρωας να υπερασπίζεται με πάθος τις δυτικές στρατιωτικές παρεμβάσεις... [The Guardian, Η Καθημερινή, 6/4/2008]

info:

david mamet filmography

david mamet bibliography

ΕΛΣ: ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ


Εργαζόμενοι της Λυρικής στο δρόμο του αγώνα. Από την πρόσφατη απεργιακή κινητοποίησή τους κατά του ασφαλιστικού νομοσχεδίου
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που ο μεγαλοβιομήχανος Οδυσσέας Κυριακόπουλος, νυν πρόεδρος της ΕΛΣ και πρώην πρόεδρος του ΣΕΒ, καλούσε τους εργαζόμενους της Λυρικής Σκηνής να συμπληρώσουν το περίφημο ερωτηματολόγιο με τίτλο «Εθνική Λυρική Σκηνή: Οργανωτική κουλτούρα προσανατολισμένη στην αγορά», ζητώντας τους, μεταξύ άλλων, ν' απαντήσουν αν «στην ΕΛΣ κάθε εργαζόμενος σκέπτεται και δρα σαν να είναι επιχειρηματίας». Αυτό το απίστευτα αγοραίας αντίληψης κείμενο φαντάζει ως τραγική ειρωνεία για τους καλλιτέχνες και τους άλλους εργαζόμενους της Λυρικής, οι οποίοι βιώνουν την απαξίωση, την ανασφάλεια, την αναλγησία από πλευράς κράτους και διοίκησης. Για όλους εκείνους, χορωδούς, χορευτές, πρωταγωνιστές, τεχνικούς, διοικητικούς υπαλλήλους κ.ά., που, αντιδρώντας στην προκλητική στάση της διοίκησης σχετικά με τις διαπραγματεύσεις για τη σύναψη της νέας συλλογικής σύμβασης εργασίας, προχώρησαν το τελευταίο διάστημα σε απεργιακές κινητοποιήσεις... [Ρουμπίνη Σούλη, Ριζοσπάστης, 6/4/2008]

ΟΙ ΠΟΛΛΕΣ ΠΛΗΓΕΣ ΤΟΥ ΥΠΠΟ...



Γρηγοριάδης Κώστας

«Τι 'χες Γιάννη; Τι 'χα πάντα».
Αυτή η λαϊκή ρήση ταιριάζει απόλυτα στη σχέση ΥΠΠΟ και επιχορηγούμενων θιάσων. Πολλά «κεράσια» μοίρασε άλλη μια φορά στα λόγια ο υπουργός Πολιτισμού Μιχάλης Λιάπης πριν λίγο καιρό όταν συναντήθηκε με εκπροσώπους των «ιστορικών» θιάσων, όπως τους χαρακτήρισε (σ.σ. για να τους διχάσει μάλλον, παρά να τους κολακέψει... δεν είναι κατάλληλη ώρα και για άλλες συγκρούσεις). Οι υπεύθυνοι των επιχορηγούμενων θιάσων, οι περισσότεροι τουλάχιστον από αυτούς, κρατούσαν «μικρό καλάθι», ενώ κάποιοι άλλοι θέλησαν να πιστέψουν τα όσα τους υποσχέθηκε ο υπουργός. Ο χρόνος δεν άργησε να δικαιώσει αυτούς που κρατούσαν μικρό καλάθι και να διαψεύσει τους αισιόδοξους. Σε πρόσφατη μάλιστα ημερίδα του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου για το θεσμό των επιχορηγήσεων ελευθέρου θεάτρου, όσοι παραβρέθηκαν εξέφρασαν αγωνία, θυμό και καχυποψία καθώς χρόνια τώρα σαν τους φτωχούς συγγενείς «ζητιανεύουν» θεσμοθετημένα δικαιώματά τους. Εμπαίζονται και ταλαιπωρούνται!

Ο υπουργός είχε δηλώσει τότε ότι «σκόπιμα καθυστέρησε» να συναντηθεί με τους επιχορηγούμενους θιάσους «προκειμένου να διαμορφώσει μια στρατηγική για το θέμα των επιχορηγήσεων, μια συγκεκριμένη πολιτική για το θέατρο», ως «μέρος μιας ευρύτερης στρατηγικής για τον πολιτισμό, την οποία επεξεργαζόμαστε».

Χρόνια τώρα τα ίδια ακούμε, με τις ίδιες ή διαφορετικές φράσεις από τους εκάστοτε υπουργούς. Το μόνο που έχει αλλάξει, «δωράκι» του πρώην Γ. Βουλγαράκη είναι η μετάθεση ευθυνών και ενεργειών του ΥΠΠΟ στα θέματα των επιχορηγήσεων, στο Εθνικό Κέντρο Θεάτρου - Χορού (ΕΚΕΘΕΧ), για το οποίο βέβαια δεν έχουν μορφοποιηθεί ακόμη οι λεπτομέρειες... [Σοφία Αδαμίδου, Ριζοσπάστης, 6/4/2008]

ΚΘΒΕ: ΣΤΑ ΔΥΟ ΣΤΕΝΑ ΛΟΓΩ ΑΠΕΡΓΙΩΝ!

Κινδυνεύουν να μην πραγματοποιηθούν οι παραστάσεις του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος αλλά και οι εκδηλώσεις για το Ευρωπαϊκό Βραβείο Θεάτρου, μετά τις 24ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες που ξεκίνησε το τεχνικό και διοικητικό προσωπικό του θεάτρου. «Ζητάμε το αυτονόητο. Να εφαρμοστεί η διοικητική απόφαση του Ιανουαρίου και να εφαρμοστεί η εργατική νομοθεσία, γιατί η διοίκηση του θεάτρου παραβαίνει τον νόμο και καταπατεί τους όρους αμοιβής και εργασίας», δήλωσε στο «Εθνος» ο γενικός γραμματέας του Συλλόγου Εργαζομένων στο ΚΘΒΕ, Χρήστος Σάββας. Οι 190 εργαζόμενοι -διοικητικό και τεχνικό προσωπικό- πραγματοποίησαν έκτακτη γενική συνέλευση και αποφάσισαν να προχωρήσουν σε 24ωρες απεργίες από αύριο και μέχρι να λυθεί το θέμα τους, ενώ κατηγορούν τη διοίκηση ότι παραβιάζει κατάφωρα την εργατική νομοθεσία.

ΣΟΦΙΑ ΣΠΥΡΑΤΟΥ: «ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΤΡΕΛΑ ΤΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ…»


«Ηλέκτρα Αυτουργός» με τη μουσική του Μάικλ Νάιμαν. Πέταξε ένα μπουκάλι στη θάλασσα με την ελπίδα ότι μπορεί κάποια μέρα να ερχόταν μια απάντηση. Και ήρθε... «Ήταν μια τρέλα της στιγμής, όμως με ξέρεις πως είμαι», μου λέει η Σοφία Σπυράτου. Την ακούω στο τηλέφωνο να μου μιλάει για τη νέα της χοροθεατρική δουλειά, μια εμπνευσμένη παράσταση για την οποία συνεργάστηκε με τον Μάικλ Νάιμαν (αντί για μπουκάλι του έστειλε ένα e-mail...) και χαμογελάω. Τα χρόνια έχουν περάσει από πάνω της σαν να μην την έχουν αγγίξει.

Το ταλέντο, το πάθος, αυτή η μοναδική τρέλα που την οδήγησαν σε πείσμα των καιρών να ιδρύσει ένα σημαντικό χώρο, σταθμό για τον σύγχρονο χορό στην Ελλάδα μεταφορικά και κυριολεκτικά, αφού από το θέατρο «Ροές» έχουν περάσει σχεδόν όλοι οι σημερινοί Έλληνες χορευτές και χορογράφοι. Παραστάσεις με ζωντανή, πρωτότυπη μουσική, νέες παραγωγές ακόμη και όταν το ΥΠΠΟ αποφάσιζε χωρίς λόγο να την αγνοήσει. Εκείνη όμως συνέχιζε απτόητη (ευτυχώς για μας)… [Της Σάντρας Βούλγαρη, Η Καθημερινή, 5/4/2008].

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΥΡΙΤΣΑΚΗΣ "ΤΟ ΤΥΦΛΟ ΣΗΜΕΙΟ"

Ακραία πεζοί και πεζά ακραίοι χαρακτήρες σε «Τυφλό σημείο». Η βία, οι ψυχοπαθολογικές εκρήξεις των ηρώων τους και ο φωτισμός ανθρώπων του περιθωρίου είναι από τα αγαπημένα θέματα των νέων Ελλήνων θεατρικών συγγραφέων. «Το τυφλό σημείο» του Γιάννη Μαυριτσάκη τα έχει όλα αυτά τα στοιχεία. Μια καλοστημένη παράσταση, δροσερή έτσι που το χιούμορ να αλαφραίνει το ζόφο, με νέους ανθρώπους του θεάτρου, φρέσκους, με διάθεση και φαντασία… [Όλγα Σελλά, Η Καθημερινή, 5/4/2008].

Γιάννης Μαυριτσάκης "Το τυφλό σημείο", στο θέατρο "Πορεία", από την Εταιρία Θεάτρου «ΔΟΛΙΧΟΣ». Σκηνοθεσία: Μάρθα Φριντζήλα, σκηνικά - κοστούμια - μουσική: Βασίλης Μαντζούκης, σχεδιασμός φωτισμών: Μελίνα Μάσχα, βοηθός σκηνοθέτη: Δέσποινα Γιαλού. ΔΙΑΝΟΜΗ: Πολυξένη Ακλίδη, Δημήτρης Κουρούμπαλης, Απόστολος Πελεκάνος, Τάνια Παπαδοπούλου, Δημήτρης Τάρλοου (φωτογραφία), Δημοσθένης Ελευθεριάδης, Γιάννης Αναστασάκης, Γαλήνη Χατζηπασχάλη.

Σ’ αυτό το σπονδυλωτό έργο μια νέα γυναίκα, η Νίκη, εξαιτίας του θανάτου του άντρα της και βιώνοντας ένα αφόρητο πένθος, μπλέκεται σε ένα εφιαλτικό γαϊτανάκι με πρωταγωνιστές ακραία πεζούς και πεζά ακραίους ανθρώπους.

ΟΙΚΟΣ ΔΙΑΔΟΧΗΣ... ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Η Ομάδα του Β΄ έτους της Δραματικής σχολής Βασίλης Διαμαντόπουλος, με την υποστήριξη του θεάτρου ANGELUS NOVUS, παρουσιάζει την παράσταση Οίκος Διαδοχής, στο Θέατρο Στούντιο Κοιτώνες, πεδίο δράσης Κόδρα τέρμα Σοφούλη. Από Πέμπτη 10 Απριλίου έως και Κυριακή 20 Απριλίου 2008.

Οίκος Διαδοχής. Μία ανατρεπτική παρωδία των μεγαλύτερων θεατρικών κειμένων από την Ομάδα του Β΄ έτους της Δραματικής σχολής Βασίλης Διαμαντόπουλος με την υποστήριξη του θεάτρου ANGELUS NOVUS. Σκηνοθεσία: Έφη Δρόσου.

Πρεμιέρα: Πέμπτη 10 Απριλίου 2008. Παραστάσεις: κάθε μέρα μέχρι τη Κυριακή 20 Απριλίου 2008. Ώρες: Δευτέρα – Παρασκευή στις 22:00, Σάββατο – Κυριακή στις 21:00. Είσοδος ελεύθερη. Τηλέφωνο επικοινωνίας – κρατήσεων: 6979850090

Adrienne Lecouvreur [5 Απριλίου 1692 - 1730]

Image:Adrienne lecouvreur dans cornlie.jpg

Η Γαλλίδα ηθοποιός Adrienne Lecouvreur γεννήθηκε στις 5 Απριλίου 1692 και πέθανε στις 20 Μαρτίου 1730. Η πρώτη επαγγελματική της εμφάνιση στη σκηνή έγινε στη Lille. Μετά το ντεμπουτάρισμά της στο Παρίσι, στην Comédie Française το 1717, έγινε δημοφιλής και υπήρξε δημοφιλής μέχρι το θάνατό της. Η ζωή της έγινε η έμπνευση για ένα τραγικό δράμα (1849) από τους Scribe και Legouvé στο οποίο είναι βασισμένη η όπερα Adriana Lecouvreur του Francesco Cilea και η οπερέτα "Adrienne" (1926) του Walter Goetze. Το 1913 η Sarah Bernhardt έπαιξε στο βωβό κινηματογράφο το Adrienne Lecouvreur. Το 1928, τα MGM Studios, «γύρισαν» το Dream of Love, που βασίστηκε στο έργο των Scribe and Legouvé, Adrienne Lecouvreur, με τους ηθοποιούς Joan Crawford και Nils Asther. Τουλάσχιστον έξι ταινίες γυρίστηκαν που βασίστηκαν στη ζωή της.

7ο Φεστιβάλ Χορού

Την ερχόμενη Τρίτη (8/4) πέντε κεντρικά θέατρα της Αθήνας (Ηβη, Δίπυλον, Ροές, Αργώ και Αλκμήνη) ανοίγουν τις πόρτες τους για να φιλοξενήσουν το 7ο Φεστιβάλ Χορού, που διοργανώνει το Σωματείο Ελλήνων Χορογράφων υπό την αιγίδα του ΥΠΠΟ. Την ίδια ώρα, το νεοσύστατο Εθνικό Κέντρο Θεάτρου και Χορού (με τη στήριξη του οποίου πραγματοποιούνται οι παραστάσεις, 8/4–15/6) ανακοίνωσε χθες σε συνέντευξη Τύπου τις πρώτες του μεταρρυθμίσεις στα θέματα χορού. Ανακοίνωση των γνωμοδοτικών επιτροπών, εκταμίευση των επιχορηγήσεων που εκκρεμούν, αξιολόγηση των ομάδων, αύξηση στα κονδύλια και πολλά ακόμη. «Θέλουμε να νοικοκυρέψουμε τα πράγματα και να σκεφτούμε με νηφαλιότητα μια νέα εθνική πολιτική για τον χορό» ανέφερε μεταξύ άλλων ο Γιώργος Δραγώνας, πρόεδρος του ΕΚΕΘΕΧ. Από την πλευρά του, ο Πέτρος Γάλλιας, πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Χορογράφων, ανακοίνωσε μια ευχάριστη είδηση: Τη δημιουργία του site του ΣΕΧ (www.choreographers.gr) που θα περιλαμβάνει σελίδα blog για χορογράφους και χορευτές που επιθυμούν να εκφράσουν τις απόψεις τους.

ΑΠΟΚΟΜΜΑΤΑ... [5 Απριλίου 2008]

Εβδομήντα δύο χρόνια μετά την πρώτη παράστασή του στο Κολλέγιο -το 1936 σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν- και στο πλαίσιο του εορτασμού για τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γέννηση του μεγάλου σκηνοθέτη, ο Δραματικός Ομιλος του Λυκείου του Κολλεγίου Αθηνών παρουσιάζει τον Πλούτο του Αριστοφάνη σε συνεργασία με τους θεατρικούς ομίλους της Μεγάλης του Γένους Σχολής και του Ζαππείου Εκπαιδευτηρίου. Η παράσταση θα δοθεί στο Θέατρο του Κολλεγίου (Στεφάνου Δέλτα 15, Ψυχικό) την Πέμπτη 10 και την Παρασκευή 11 Απριλίου, στις 20.00. Η μετάφραση είναι του Γιώργη Γιατρομανωλάκη, η σκηνοθεσία της Αγγελικής Γκιργκινούδη και η μουσική του Γιώργου Ανδρέου. Παίζουν μαθητές από το Κολλέγιο Αθηνών, τη Μεγάλη του Γένους Σχολή και το Ζάππειο Εκπαιδευτήριο. Τα έσοδα των παραστάσεων θα διατεθούν στα δύο σχολεία της Κωνσταντινούπολης. Τιμή εισιτηρίου 15 ευρώ.
Η Θεατρική Ομάδα της Γερμανικής Σχολής έχει ζωή 28 χρόνων και έχει ανεβάσει πάνω από 35 έργα- από Σαίξπηρ ως Καμπανέλλη και από Αριστοφάνη ως επιθεώρηση. Φέτος έχουν σειρά οι Τρωάδες του Ευριπίδη που θα παρουσιαστούν στις 5 και 7 Απριλίου σε μετάφραση του Μιχάλη Κακογιάννη και σε σκηνοθεσία, όπως όλα αυτά τα χρόνια, του καθηγητή Στέλιου Παπαπέτρου, με τη βοήθεια της Φωτεινής Μπάνου. Ωρα 8.30, στο θέατρο της Σχολής (Ζηρίδη και Δημοκρίτου Μαρούσι, πίσω από το Carrefour), τιμή εισιτηρίου 8 ευρώ.

Ο Δημήτρης Καταλειφός (φωτογραφία) σε ρόλο αφηγητή. Θα δώσει φωνή στο αυτοβιογραφικό, εκτενές διήγημα του Μένη Κουμανταρέα «Γυναίκα που πετάει», βιβλίο για τη ζωή μιας γυναίκας (της γιαγιάς του συγγραφέα) στις αρχές του αιώνα. Επιθυμίες που δεν εκπληρώνονται ποτέ και δραπετεύουν μέσα στην ελευθερία των ονείρων. Τον συνοδεύουν ο Νίκος Πλατύραχος στο πιάνο και οι Μαριλένα Δωρή στο φλάουτο και Βασίλης Λύκος στο βιολοντσέλο. Ευκαιρία γι΄ αυτή την εκδήλωση δίνουν οι επετειακές εκδηλώσεις «Δέκα Δευτέρες για τα δέκα χρόνια λογοτεχνίας και μουσικής» της Ορχήστρας των Χρωμάτων για τη δεκάχρονη συνεργασία της με το Ιδρυμα Μελίνα Μερκούρη. Στις 14 Απριλίου, στο Ιδρυμα Μελίνα Μερκούρη. [πρόσωπα & παρασκήνια, Επιμέλεια: Άννα Βλαβιανού, Το Βήμα, 5/4/2008]

Ενα φεστιβάλ με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον. Για τρίτη χρονιά το Φεστιβάλ Νέων Θεατρίνων θα ξεκινήσει στις 15 Απριλίου στο θέατρο Τόπος Αλλού. Τέσσερις ημέρες, εννέα ομάδες ανταλλάσσουν ιδέες και απόψεις πάνω στη θεατρική πρακτική προωθώντας την τέχνη. «Δύο ιστορίες αγάπης κι άλλη μία» είναι το έργο που παρουσιάζει η ομάδα Εστω, ένα ταξίδι με χιούμορ στις ανθρώπινες σχέσεις (15/4). Την ίδια ημέρα η ομάδα De Ρrofundis παρουσιάζει την «Εξομολόγηση», ενώ η συγγραφέας Δήμητρα Σκλάβου βλέπει το σουρεαλιστικό κείμενό της για τις ανθρώπινες σχέσεις με τίτλο «Γύρω γύρω όλοι» να προσωποποιείται από την ομάδα Εν Πλω. Στη δεύτερη ημέρα του φεστιβάλ (16/4) οι Βrown Βlack παρουσιάζουν το έργο «Κατά την απουσία σας...», ενώ οι Line Up καταπιάνονται με το «L΄Εnquete: Η Απολογία», τη συρραφή τριών μονολόγων του Ζαν Κοκτό (φωτογραφία)- «Η ψεύτρα», «Το φάντασμα της Μασσαλίας», «Η Αννα η καλή»-, αφιερωμένων στη γυναίκα. Την επόμενη ημέρα (17/4) τη σκυτάλη θα πάρει η ομάδα Τu Vas Βien με το έργο «Ρost Ρrandium (Αfter Lunch)» που μιλάει για μια οκταμελή οικογένεια ανθρωποφάγων. Στην ίδια ημερομηνία θα παρουσιαστεί τοσύγχρονο έργο «Λάσπη» από την ομάδα Σκληρό Φορτίο και την τελευταία ημέρα (18/4) ένας φιλόδοξος φοιτητής της Ιατρικής έρχεται αντιμέτωπος με τον θάνατο στην παράσταση «fraΜkenstein» που ανεβαίνει από τους SplishSplash. Τέλος, οι ΕΡΕΤΑ (Είμαστε Ρεαλιστές Επιδιώκουμε Το Αδύνατο) θα συμμετάσχουν με την παράσταση «Το διαβατήριο». [πρόσωπα & παρασκήνια, Επιμέλεια: Άννα Βλαβιανού, Το Βήμα, 5/4/2008]

ΟΙ ΝΕΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΚΑΙ ΧΟΡΟΥ

ΕΛΠΙΖΩ ότι αυτή η αναδιάρθρωση μπορεί να φέρει κάτι καινούργιο στα θεατρικά μας πράγματα. Στις επιτροπές που στελεχώθηκαν, έπειτα από σχετική εισήγηση του διευθυντή του Εθνικού Κέντρου Θεάτρου και Χορού (ΕΚΕΘΕΧ) Ηρακλή Λογοθέτη, το Διοικητικό Συμβούλιο του ΕΚΕΘΕΧ, υπό τον πρόεδρό του Γιώργο Δραγώνα, έλαβε μια σειρά αποφάσεις που αφορούν τη στελέχωσή τους.
Πρόεδρος στη Γνωμοδοτική Επιτροπή Θεάτρου είναι η Χαρά Μπακονικόλα (καθηγήτρια Θεατρικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών), αντιπρόεδρος ο Σάββας Πατσαλίδης (καθηγητής Ιστορίας και Θεωρίας Θεάτρου στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης), τομεάρχης Ελεύθερου Θεάτρου ο Γιώργος Σαμπατακάκης (δρ Θεατρολογίας του Πανεπιστημίου του Λονδίνου) και μέλη οι Δημήτρης Δημητριάδης (συγγραφέας). Γιώργος Κακανάκης (σκηνοθέτης), Ματίνα Καλτάκη (θεατρολόγος, κριτικός θεάτρου - δημοσιογράφος), Νίκος Σίμος (δημοσιογράφος), ενώ αναπληρωματικά μέλη είναι οι Αντώνης Γαλέος (σκηνοθέτης- μεταφραστής) και Μαρία Κυριάκη (συγγραφέας). Στη Γνωμοδοτική Επιτροπή Χορού πρόεδρος είναι η Πηνελόπη Ηλιάσκου (καθηγήτρια Ρυθμικής Dalcroze και καλλιτεχνική διευθύντρια του Κέντρου Χορού Ντάνκαν), αντιπρόεδρος η Χριστιάνα Γαλανοπούλου (ιστορικός Τέχνης, διευθύντρια Μir Festival), τομεάρχης χορού η Νίνα Αλκαλάη (καθηγήτρια χορού), μέλη οι Στεριανή Τσιντζιλώνη (θεωρητικός χορού) και Μαρίνα Φωκίδη (ιστορικός Τέχνης), ενώ αναπληρωματικά μέλη είναι οι Χρήστος Πολυμενάκος (δημοσιογράφος) και Μαρίζα Βινιεράτου (καθηγήτρια χορογραφίας).
Στη θέση του τομεάρχη των ΔΗΠΕΘΕ ορίστηκε ο σκηνοθέτης Νίκος Αρμάος. Γραμματέας του ΔΣ ανέλαβε η θεατρολόγος Βίκυ Μαντέλη , η οποία θα αποτελεί τον σύνδεσμο του ΕΚΕΘΕΧ με το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου.

Τέλος, εγκρίθηκε η πρόσκληση αιτήσεων επιχορηγήσεων της χορευτικής περιόδου 2007-2008. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επικοινωνούν στο τηλέφωνο 210 3307.700.

Friday, April 4, 2008

Ηλέκτρα Αυτουργός

Στην ευριπιδική «Ηλέκτρα» βασίζεται η παράσταση του χοροθεάτρου «Ροές», «Ηλέκτρα Αυτουργός» (8 - 19/4) στο Μουσείο Μπενάκη (Πειραιώς 138). Ο Ευριπίδης, δίνοντας βαρύτητα στην ψυχολογική αλήθεια των ηρώων του, γράφει μια τραγωδία που αποτελεί σημαντική αφετηρία του ψυχολογικού θεάτρου. Η παράσταση συνδυάζει σύγχρονες χορευτικές τεχνικές και αφηγηματικές μεθόδους. Επεισόδια, χορικά, μονόλογοι και προβολές, κρατούν το αφηγηματικό νήμα της παράστασης. Σύλληψη - σκηνοθεσία Σοφίας Σπυράτου. Μουσική Μισέλ Νάιμαν. Ποίηση Στρατή Πασχάλη. Σκηνικά - κοστούμια Κωνσταντίνου Ζαμάνη. Παίζουν: Εύη Χατζάκη, Ντανίλο Ζέκα, Αλέξανδρος Κεϊβανάη, Λία Τσολάκη, Δημήτρης Φέρας. Χορός: Ξένια Θέμελη, Σταυρούλα Κοντοπούλου, Ελενα Κουρκούλη, Λήδα Μανιατάκου, Γιώτα Μηλίτση, κ.ά.

Οταν ο Παπαδιαμάντης συνάντησε τον Βιζυηνό...

Το έργο «Οταν ο Παπαδιαμάντης συνάντησε τον Βιζυηνό...» του Γιάννη Σολδάτου παρουσιάζει το «Νέο Ελληνικό Θέατρο». Σκηνοθεσία Γιώργου Αρμένη. Σκηνικά - κοστούμια: Δημήτρης Κακριδάς. Μουσική: Γιάννης Σπυρόπουλος (Μπαχ). Φωτισμοί: Παναγιώτης Μανούσης. Παίζουν: Γιώργος Αρμένης, Δημήτρης Καλαντζής, Μαρία - Κόμη Παπαγιαννάκη, Φαίη Βολόρου. Οταν ο Βιζυηνός κλείστηκε στο Δρομοκαΐτειο, τον επισκέφθηκε ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. Και εκεί, μεταξύ λογικής και τρέλας, πίστης και απιστίας, τα δύο ιερά τέρατα της πεζογραφίας μας, με φόντο δύο ιστορίες τους, οδηγούνται σε μία άλλη πνευματική διάσταση και βρίσκουν, ως καταφύγιο, το Δρομοκαΐτειο.

ΟΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΤΟ ΚΘΒΕ ...

Οι παραστάσεις

Mnemopark από την ομάδα Πρωτόκολλο Ρίμινι

Ο κόσμος των τρένων: οι μινιατούρες του Στέφαν Κέγκι.

Με την Ελβετία ως μοντέλο και βασισμένο σε ένα πραγματικό “σκηνικό” τρένου-μινιατούρας, το Mnemopark εξετάζει τα σημεία τριβής ανάμεσα στη συγκεκαλυμμένη επιφάνεια και το μυστηριακό υπέδαφος: πού έχει φτάσει η κοινωνία, βλέποντάς την μέσα από το πρίσμα της βιομηχανικής της αναπαραγωγής; Το Mnemopark διαπερνά ένα ομοίωμα της Ελβετίας με τη βοήθεια μιας μικροσκοπικής κινηματογραφικής κάμερας, όπως γίνεται στο Στάλκερ του Ταρκόφσκι διασχίζοντας περιοχές μιας μυστηριώδους χώρας. Το αποτέλεσμα είναι ένα φιλμ γεννημένο μπροστά στα ίδια τα μάτια του κοινού· η προσομοίωση μιας διάβασης που αναπτύσσεται στη μήτρα ενός κινηματογραφικού στούντιο: oι σιδηροδρομικές γραμμές λειτουργούν ως γραμμές της κινούμενης κάμερας· η τεχνική του θεάτρου μινιατούρα γίνεται προσομοιωμένη φύση· χωράφια, δάση, αχυρώνες έχουν αυθεντικά παραποιηθεί, αλλά αυτό στην ουσία λειτουργεί ως ενίσχυση της ψεύτικής τους πραγματικότητας. Ανάμεσα στο Bollywood και τα επιδοτούμενα έξτρα, σε αυτές τις Άλπεις αναπαράγεται η κινηματογραφική προοπτική από το μάτι ενός πουλιού στο σχήμα μιας θεατρικής ζωγραφικής τοπιογραφίας. Στο ομοίωμα κάθε τέρμα είναι ένα ψεύτικο τέρμα.

Καθαροί, πια της Σάρα Κέην, από το Σύγχρονο Θέατρο του Βρότσλαβ

Απόσπασμα από το σημείωμα του σκηνοθέτη Κριστόφ Βαρλικόφσκι

Τα έργα της Sarah Kane μου θυμίζουν τετράδια κοριτσιών: όμορφες λουλουδένιες μπορντούρες εμφανίζονται ανάμεσα στα ορνιθοσκαλίσματα και τις μουτζούρες.

Η Γκρέις, η ηρωίδα του Καθαροί, πια, αγαπάει το νεκρό αδερφό της και, εξαιτίας αυτής της αγάπης, θέλει να γίνει αυτός, να γίνει άνδρας. Καταλήγει στην αλλαγή φύλου. Πρόκειται για ένα ζήτημα που δεν συζητιέται ανοιχτά στην Πολωνία. Δεν το παραδεχόμαστε, ωστόσο, στη Βαρσοβία ή στο Λονδίνο έχουμε φίλους που άλλαξαν φύλο, για να μπορέσουν να αγαπήσουν και να αγαπηθούν. Η στριπτιζέζ στο Καθαροί, πια είναι μια γυναίκα που αρνήθηκε το δικαίωμα να είναι φυσιολογική, το δικαίωμα σε μία ειλικρινή ζωή. Δεν πρόκειται μόνο για οικονομική, αλλά πάνω απ’ όλα, για ηθική χρεοκοπία. Αισθάνεται άχρηστη, απορριπτέα. Ο άνδρας που την πλησιάζει, της λέει ότι είναι γιατρός της ψυχής. Υποβάλλεται στη θεραπεία του. Κατά τη διάρκεια των δοκιμών, μας συντρόφευε, από την αρχή, μία ατμόσφαιρα ανομίας. Το Καθαροί, πια είναι μία προσωπική εξομολόγηση. Πιάσαμε τους εαυτούς μας σε παρόμοια κατάσταση: καθισμένοι στο τραπέζι να εξομολογούμαστε ο ένας στον άλλο. Δεν μπορούσαμε να μην είμαστε αυθεντικοί μπροστά σε τέτοιες προσωπικές δηλώσεις. Για να αποφύγουμε το ψεύδος, έπρεπε να θυμηθούμε το δικό μας πόνο, τη δική μας δυσαρμονία με τον κόσμο. Ο ομοφυλόφιλος της Sarah Kane δεν είναι –όπως στο αμερικάνικο θέατρο– ένας συμβατικός ήρωας. Είναι κάποιος οδυνηρά ακρωτηριασμένος, εκτεθειμένος σαν ποντίκι σε πειράματα. Tου κόβουν τη γλώσσα, τα χέρια, τα πόδια. Επειδή μίλησε και έγραψε – και, τελικά, απλώς χόρεψε – για την ομοφυλοφιλική του αγάπη. Το θέατρο πρέπει να μας αγγίζει. Αυτό είναι το μόνο θέατρο που με ενδιαφέρει. Έχω δει πολλά έργα που με συγκλόνισαν. Ένιωσα χρεοκοπημένος μετά, ωστόσο, δεν θα ήθελα να τα ξεχάσω…

Από τις Βάκχες του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Τάσου Ράτζου

Απόσπασμα από το σημείωμα του σκηνοθέτη Τάσου Ράτζου

Οι κάτοικοι ενός χωριού της Θράκης συγκεντρώνονται κάθε τρία χρόνια σε ένα συγκεκριμένο μέρος και αναπαριστούν τον μύθο των Βακχών. Με τα απλά μέσα που διαθέτουν και με ό,τι έχει επιβιώσει στον χρόνο από την παράδοση της διονυσιακής λατρείας, στήνουν μια παράσταση. Ο καθένας τους έχει τον ρόλο του στην τελετή, στο έργο, και όλοι μαζί αποτελούν έναν χορό συμμετεχόντων σε αυτή την ιστορία της σύγκρουσης ανάμεσα στον θεό Διόνυσο και το νεαρό αρνητή της γιορτής, τον βασιλιά Πενθέα. Με τη συντροφιά του κρασιού και της ζωντανής μουσικής, μέσα από στοιχεία λαϊκών δρώμενων, την ένωση σε κυκλικούς χορούς, σε συμπόσια και, φυσικά, την ένδυση ενός ρόλου, ο θίασος του χωριού συναντιέται, εορτάζει και κοινωνεί τον Διόνυσο, συμμετέχοντας σε μια συλλογική εμπειρία μύησης, έκστασης και μετάβασης. Στη χαρά της γιορτής, την ευδαιμονία του γλεντιού, την κάθαρση της θεατρικής πράξης καταλαγιάζουν οι αντίρροπες δυνάμεις της ζωής που τους κρατούν δέσμιους σε μια περιορισμένη, από κάθε άποψη, καθημερινότητα. Παύει η αγωνία, η επιβεβλημένη ηθική οπτική, τα γήινα συναισθήματα, και το “είμαι ζωντανός” αποκτά την ολοκληρωμένη του διάσταση· και τότε, έστω προσωρινά, λύνεται το αίνιγμα της ζωής. Οι μύστες ενώνονται με το θείο και βιώνουν την πληρότητα.

Generation Jeans από το Ελεύθερο Θέατρο της Λευκορωσίας

Ένα κείμενο του Νικολάι Καλέζιν, με τη συμμετοχή της Νατάλια Κολιάντα, από το Ελεύθερο Θέατρο της Λευκορωσίας

Απόσπασμα από το σημείωμα του σκηνοθέτη Νικολάι Καλέζιν

Generation Jeans – ένας μονόλογος για τα τζιν, τη ροκ μουσική και την ελευθερία. Η ιστορία τοποθετείται στη Σοβιετική Ένωση, όπου τα τζιν και το ροκ είναι απαγορευμένα. Περνάει από εκείνη την εποχή στο σημερινό δικτατορικό καθεστώς της Λευκορωσίας και αφηγείται τις συλλήψεις του κεντρικού ήρωα και των φίλων του, ως και τις απαγωγές. Είναι μία ωδή στις γενιές των ανθρώπων που δεν δεσμεύονται από όρια ηλικίας και παλεύουν για την ελευθερία της χώρας τους. Κάθε χώρα έχει μία τέτοια γενιά: ο ήρωας μιλάει για Λιθουανούς, Πολωνούς και Τσεχοσλοβάκους…

Being Harold Pinter από το Ελεύθερο Θέατρο της Λευκορωσίας. Απόσπασμα από το σημείωμα του σκηνοθέτη Βλαντίμιρ Σερμπάν

Πώς γεννιέται ένα θεατρικό έργο; Ποιά η διαφορά ανάμεσα στην αλήθεια της ζωής και στην αλήθεια της τέχνης; Πρέπει ένας καλλιτέχνης να εμπλέκεται στην πολιτική; Αυτά τα ερωτήματα εγείρει ο Harold Pinter στην ομιλία του για το βραβείο Νόμπελ. Το έργο Being Harold Pinter αρχίζει και τελειώνει αναζητώντας τις απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα. Τα χνάρια της πλοκής που αποτελούν τη βάση της παράστασης συναντώνται σε ένα κοινό πρόβλημα – αυτό της βίας στις εντελώς διαφορετικές εκδηλώσεις της, ξεκινώντας από τη βία μέσα στην οικογένεια, περνώντας στη βία ως θεμέλιο ενός κοινωνικού συστήματος και καταλήγοντας στη βία ως μορφή διεθνών σχέσεων. Οι ιστορίες διαδέχονται η μία την άλλη και ο στοχασμός για τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στις φυλακές Abu-Ghraib ακολουθείται από πραγματικούς μονολόγους πολιτικών κρατουμένων σε φυλακές της Λευκορωσίας.

Ζώνη Σιωπής από το Ελεύθερο Θέατρο της Λευκορωσίας.

Η παράσταση Zώνη Σιωπής αποτελείται από τρία ανεξάρτητα κεφάλαια σχετικά με διάφορα θέματα ταμπού, που δεν συζητούνται ανοιχτά στη λευκορωσική κοινωνία.

Κεφάλαιο 1. Childhood legends

Οι ηθοποιοί αφηγούνται ιστορίες σχετικές με την παιδική τους ηλικία. Κάθε ιστορία επιχειρεί να βρει την απάντηση στο ερώτημα “πώς τα σημάδια της παιδικής ηλικίας επηρεάζουν τις ζωές μας”. Η παράσταση τελειώνει με την ιστορία μίας δεκάχρονης Λευκορωσίδας, που έγινε όμηρος του σημερινού πολιτικού συστήματος της χώρας της.

Κεφάλαιο 2. Diverse

Πρόκειται για ένα πανόραμα των “άλλων” ανθρώπων, που βιώνουν τις πιέσεις μιας αδικαιολόγητης κοινωνικής εχθρότητας: ένας μαύρος Λευκορώσος ομοφυλόφιλος, μία μοναχική γυναίκα που ερωτεύτηκε τον Λένιν, ένας άστεγος με πάθος για τον χορό... Τί τους οδήγησε στο περιθώριο της κοινωνίας; Γιατί έγιναν “διαφορετικοί”;

Κεφάλαιο 3. Numbers

Γιατί η Λευκορωσία κατέχει την πρώτη θέση στην Ευρώπη σε ποσοστά αυτοκτονίας; Πόσα νεογέννητα εγκαταλείπονται σε κέντρα μητρότητας, επειδή οι γονείς τους αισθάνονται ανήμποροι να τα αναθρέψουν; Πόσοι Λευκορώσοι είναι άνεργοι και πόσοι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας;

Άμλετ του Σαίξπηρ (‘work in progress’). Σκηνοθεσία Οσκάρας Κορσουνόβας.

Μέρος της δημιουργικής πορείας του σκηνοθέτη, ο Άμλετ συνεχίζει την ακολουθία των παραγωγών μεγάλης κλίμακας που βασίζονται σε διάσημα κλασικά κείμενα. Ο Oskaras Korsunovas αρέσκεται να λέει ότι σκοπός του είναι να ανεβάζει τη σύγχρονη δραματουργία σαν να ήταν κλασική και την κλασική σα να ήταν σύγχρονη. Επομένως, ο Άμλετ δεν είναι μία ιστορική παράσταση που αναπαράγει το πνεύμα περασμένων εποχών. Αντίθετα, αποκαλύπτει και μας βοηθάει να συλλάβουμε το πνεύμα του παρόντος, της γενιάς του σκηνοθέτη, την οποία ο ίδιος περιγράφει ως εξής: “Πρόκειται για μία γενιά που ζει σε ένα είδος ερωτικής ψευδαίσθησης παρά στον πραγματικό κόσμο. Είναι μια γενιά μεθοδική, καλά προσαρμοσμένη και ικανοποιημένη με τον εαυτό της. Ταυτόχρονα, είναι ανώριμη και απρόθυμη να πάρει τις – απαραίτητες για έναν ενήλικα – αποφάσεις. Σήμερα, κανείς δεν μιλάει για την αναγκαιότητα της αλλαγής, παρά μόνο για την ανάγκη για ασφάλεια. Αυτή η γενιά μοιάζει να ζει πίσω από μια κουρτίνα που τη χωρίζει από την πραγματικότητα. Είναι ανάγκη να σκίσουμε αυτή την κουρτίνα. Άλλο ένα σημαντικό κρυπτογραφημένο θέμα του έργου είναι η σχέση θεάτρου και πραγματικότητας. “Τί συμβαίνει όταν συναντιούνται δύο πραγματικότητες – η ζωή και το θέατρο; Τί είδους πραγματικότητα γεννιέται από αυτή την αλληλεπίδραση;

Παραστάσεις - αναλόγια

Ο πόνος της Marguerite Duras. Παίζουν η Dominique Blanc και ο Patrice Chéreau. Σκηνοθετική επιμέλεια: Thierry Thieϋ Niang.

Η ανάγνωση είναι μια υπόσχεση θεάτρου· μιας επικείμενης παράστασης, που ενδεχομένως θα πραγματοποιηθεί κάποτε, όμως προς το παρόν δεν έχει ολοκληρωθεί. Μία παράσταση για την οποία ο ηθοποιός-σκηνοθέτης μας δίνει το περίγραμμα.

Ο Patrice Chéreau με την Dominique Blanc παρουσιάζουν μία ανάγνωση κειμένων μίας μεγάλης συγγραφέως. Η Marguerite Duras, γράφοντας τον Πόνο εξετάζει την τραυματική εμπειρία μίας γυναίκας που έρχεται αντιμέτωπη με τον τρόμο του B’ Παγκοσμίου Πολέμου. Δύο φωνές ενώνονται για να θυμίσουν αυτό από το οποίο δεν μπορεί να απελευθερωθεί η μνήμη.

Οι αναγνώσεις έχουν την εύθραυστη ποιότητα εκείνων των προβών όπερας, όπου οι τραγουδιστές δεν επιδίδονται σε φωνητικούς “άθλους” αλλά μας αποπλανούν με το μέτρο και την οικονομία της ερμηνείας τους. Μια ανάγνωση έχει τη βελούδινη γοητεία αυτών των ημι-δημόσιων στιγμών, που χαρακτηρίζονται από μία εσωτερικότητα, η οποία δεν αποκαλύπτει πλήρως, αλλά μας προσφέρει το καταφύγιο της οικειότητας.

Coma του Pierre Guyotat (εκδόσεις Μercure de France). Με τον Patrice Chéreau. Σκηνοθεσία: Thierry Thieϋ Niang.

O Pierre Guyotat με το έργο του Coma ανασυνθέτει με βίαιη διαύγεια τις μεγάλες περιπέτειές του στη συγγραφή και τις υπαρξιακές δοκιμασίες που έπρεπε να αντιμετωπίσει. Εδώ υπάρχει ο ηθοποιός, αλλά υπάρχει και το βιβλίο. Το βιβλίο είναι παρόν στη σκηνή σα μυστικό “σώμα” των συγγραφέων…της Duras, του Guyotat. Ποτέ δεν ξεχνούμε την παρουσία τους. Μια ανάγνωση απαιτεί μία ιδιαίτερη ψηλάφιση, τη μοναδική τέχνη της αλλαγής των δεδομένων, μια προτίμηση για αυτό το οποίο δεν μπορεί να πάρει ολοκληρωμένη μορφή

Η Duras χθες, ο Guyotat σήμερα: δύο τρόποι σκηνικής ύπαρξης, που δεν συνιστούν παράσταση, ώστε να διαφυλαχθεί η έντονα εύθραυστη ποιότητα αυτών των κειμένων που ο Patrice Chéreau επέλεξε να παρουσιάσει στις εκδηλώσεις του 12ου Ευρωπαϊκού Βραβείου Θεάτρου.

Οι ταινίες

Από το Σπίτι των Νεκρών, κινηματογραφική σκηνοθεσία: Stéphane Metge

Τι μένει σε αυτόν που έχει στερηθεί την ελευθερία του; Η αξιοπρέπειά του. Και όταν το καθεστώς φυλάκισης στο οποίο υποτάσσεται καταστρέψει όλες του τις ελπίδες, ακόμη και την αξιοπρέπειά του, σε τι μπορεί, ακόμα, να βασίζεται; Στις αναμνήσεις του. Μέσα στην αιώρηση του χρόνου, που είναι η καταδίκη της φυλακής, ο χειρότερος εχθρός του κρατούμενου δεν είναι ούτε το κρύο ούτε ο δεσμοφύλακάς του. Η ψυχή αρχίζει να παλεύει με τον εαυτό της, η μνήμη φλέγεται ως δεύτερη τιμωρία που παραβλέπει κάθε πρόσχημα. Εκεί, η ανάμνηση του εγκλήματος “καίει” εντονότερα από κάθε τι άλλο. Σε μια στιγμή, μία ζωή έσβησε από το τυφλό πάθος. Από όλες τις ποινές που περιγράφει ο Ντοστογιέφσκι στην ιστορία του για το γκουλάγκ, ο Janáček κράτησε μόνο όσες επιβλήθηκαν σε εγκλήματα πάθους. Όχι για να συγχωρήσει τις εγκληματικές ενέργειες, αλλά επειδή η μουσική του αποκαλύπτει το ανθρώπινο σε κάθε πλάσμα.

Garden of Earthly Delightsthe Choreographer Sasha Waltz,

Σκηνοθεσία: Brigitte Kramer

Η ταινία που είναι αφιερωμένη στη Sasha Waltz παρουσιάζει την εξέλιξη της δουλειάς της από το 1992 έως το 2007, περιγράφοντας την πορεία της από τις πρώτες της χορογραφίες έως τις μεγάλες παραγωγές όπερας. Η ταινία εκφράζει μια βαθιά εκτίμηση για το Σύγχρονο Χορό και προσεγγίζει με διεισδυτική ματιά τη ζωή και το έργο της χορογράφου.

WAHL KAMPF WALLENSTEIN των Helgard Haug και Daniel Wetzel – Rimini Protokoll

Το 2005 το “θέατρο των Ειδικών” των Helgard Haug και Daniel Wetzel βασίστηκε για πρώτη φορά σε ένα κλασικό θεατρικό κείμενο: την τριλογία Βαλενστάιν του Σίλλερ. Στη σκηνή της ζωής, που είναι το δικό τους θέατρο, μοίρασαν αντίτυπα μιας φθηνής έκδοσης του Βαλενστάιν, σε ανθρώπους από δύο διαφορετικές πόλεις, εκπροσώπους δύο διαφορετικών ιδεολογικών ομάδων που χωρίστηκαν από το Σιδηρούν Παραπέτασμα, οι οποίοι στις περισσότερες περιπτώσεις μόλις και θυμούνταν αυτό το βιβλίο από τα σχολικά τους χρόνια, και τους ρώτησαν: Τί κοινό έχει αυτή η ιστορία με εσάς; Για ποια ιδανικά είναι έτοιμοι οι νέοι να πεθάνουν σήμερα; Το ζητούμενο δεν είναι να “νοθεύσουμε” το κείμενο του Σίλλερ, αλλά να το μεταμορφώσουμε, με τον αμεσότερο δυνατό τρόπο, στο δυναμικό πεδίο ενός θεάτρου που δεν αποκλείει την πραγματικότητα, αλλά την καθιστά προσβάσιμη μέσα από τους θεατρικούς κώδικες.

12ο Ευρωπαϊκό Βραβείο Θεάτρου

10ο Βραβείο “Νέες Θεατρικές Πραγματικότητες”

10-13 Απριλίου στη Θεσσαλονίκη

Επτά παραστάσεις, οι δύο σε παγκόσμια πρεμιέρα, δύο παραστάσεις-αναλόγια, η μία ειδικά για τη διοργάνωση, τρεις κινηματογραφικές ταινίες, δύο εκ των οποίων σε πρώτη παγκόσμια προβολή, συμπόσια, συνέδρια, συζητήσεις και συναντήσεις με κορυφαίες προσωπικότητες από το χώρο των Τεχνών συνθέτουν το πλούσιο πρόγραμμα εκδηλώσεων του 12ου Ευρωπαϊκού Βραβείου Θεάτρου, που θα πραγματοποιηθεί στη Θεσσαλονίκη από τις 10 έως τις 13 Απριλίου 2008. Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού, συμμετέχει για δεύτερη συνεχή χρονιά στη διοργάνωση του Ευρωπαϊκού Βραβείου Θεάτρου, η οποία θα διεξαχθεί στους χώρους του Κ.Θ.Β.Ε.

Το 12ο Ευρωπαϊκό Βραβείο Θεάτρου θα απονεμηθεί στον Γάλλο σκηνοθέτη Patrice Chéreau, που έχει τιμηθεί στο παρελθόν με πολλές διακρίσεις και βραβεία, ενώ το 10ο Βραβείο “Νέες Θεατρικές Πραγματικότητες”, που προβάλλει τη δουλειά νέων πρωτοπόρων καλλιτεχνών, θα μοιραστούν: η Γερμανίδα χορογράφος Sasha Waltz, ιδρύτρια της ομάδας Sasha Waltz and Guests, που έδωσε νέα ώθηση στην ανάπτυξη του σύγχρονου χορού, o Πολωνός σκηνοθέτης Krzysztof Warlikowski, ένας από τους κορυφαίους σκηνοθέτες της Πολωνίας και η ανατρεπτική σκηνοθετική ομάδα της Γερμανίας Rimini Protokoll (Πρωτόκολλο Ρίμινι) που πειραματίζεται πάνω στις θεατρικές συμβάσεις. Ειδική μνεία θα γίνει στο Belarus Free Theatre (Ελεύθερο Θέατρο Λευκορωσίας), ένα στρατευμένο θέατρο, “ενάντια στο καταπιεστικό πολιτικό σύστημα της χώρας”, όπως δηλώνει ο ιδρυτής του θεάτρου Nikolai Khalezin. Στο πλαίσιο του τμήματος Return (Επιστροφές), που παρουσιάζει έργα βραβευμένων προηγούμενων διοργανώσεων του Ευρωπαϊκού Βραβείου Θεάτρου, ο Oskaras Korsunovas, βραβευμένος με το 8ο Βραβείο “Νέες Θεατρικές Πραγματικότητες”, θα παρουσιάσει τον Άμλετ του Ουίλιαμ Σαίξπηρ σε ‘work in progress’, σε παγκόσμια πρεμιέρα.

Το Ευρωπαϊκό Βραβείο Θεάτρου ξεκίνησε ως πιλοτικό πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής το 1986. Διοργανώνεται ετησίως από την εταιρεία Europe Theatre Prize (Ευρωπαϊκό Βραβείο Θεάτρου), η οποία έχει αναγνωριστεί από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ως “πολιτιστικός οργανισμός ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος”· συνεργάζεται και υποστηρίζεται από την Ένωση των Θεάτρων της Ευρώπης, την Ευρωπαϊκή Θεατρική Σύμβαση, τη Διεθνή Ένωση Κριτικών Θεάτρου, το Διεθνές Ινστιτούτο Μεσογειακού Θεάτρου, το Ινστιτούτο Διεθνούς Θεάτρου της UNESCO και την Ένωση Ευρωπαϊκών Φεστιβάλ. Το βραβείο απονέμεται σε προσωπικότητες ή θεατρικούς θεσμούς, των οποίων το καλλιτεχνικό έργο έχει συμβάλλει στην αμοιβαία κατανόηση και συνεργασία μεταξύ των λαών.

Πέρα από αυτή την τιμητική διάκριση, από την τρίτη διοργάνωση και μετά, προστέθηκε το Βραβείο “Νέες Θεατρικές Πραγματικότητες”, που έχει ως στόχο να ενθαρρύνει τις νέες καλλιτεχνικές τάσεις και πρωτοβουλίες στον χώρο του ευρωπαϊκού θεάτρου.

Το τελικό, εμπλουτισμένο με νέες εκδηλώσεις, πρόγραμμα της φετινής διοργάνωσης, διαμορφώνεται ως εξής:

Πέμπτη 10 Απριλίου

Βασιλικό Θέατρο, Φουαγιέ, 3:00 μ.μ. Συμπόσιο: Θέατρο και Διαφορετικότητα. Διοργανώνεται από την Ένωση Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών σε συνεργασία με τη Διεθνή Ένωση Κριτικών Θεάτρου και το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Συντονιστής: Σάββας Πατσαλίδης, κριτικός, καθηγητής στο Α.Π.Θ. Εισηγητής: Richard Schechner, κριτικός, σκηνοθέτης, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Συμμετέχουν (με αλφαβητική σειρά): Carmelit Celi, κριτικός (Ιταλία), Γιώργος Πεφάνης, κριτικός, λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Λέανδρος Πολενάκης, κριτικός, διδάκτωρ του Παντείου Πανεπιστήμιου, Μαρίκα Θωμαδάκη, κριτικός, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Δημήτρης Τσατσούλης, κριτικός, επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Θέατρο Μονής Λαζαριστών, 7:00 μ.μ. Mnemopark του Stefan Kaegi από τους Rimini Protokoll (παράσταση). Theater Basel. Διάρκεια: 1 ώρα και 30 λεπτά. Στη γερμανική γλώσσα με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους

Βασιλικό Θέατρο, 9:30 μ.μ. Καθαροί, πια της Sarah Kane (παράσταση). Σκηνοθεσία: Krzysztof Warlikowski. Σύγχρονο Θέατρο του Βρότσλαβ. Διάρκεια: 2 ώρες και 40 λεπτά. Στην πολωνική γλώσσα με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους

Παρασκευή 11 Απριλίου

Βασιλικό Θέατρο, Φουαγιέ, 10:00 π.μ. Συνέδριο και Συνάντηση με τον Krzysztof Warlikowski. Επιμελητής: George Banu, επίτιμος πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Θεάτρου, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Paris III - Sorbonne nouvelle και δοκιμιογράφος (Γαλλία) σε συνεργασία με τον Piotr Gruszcszynski, δραματολόγο (Πολωνία). Συμμετέχουν (με αλφαβητική σειρά): Anderzej Chyra, ηθοποιός (Πολωνία), Miron Hackenbeck, Δραματολόγος (Γερμανία), Renate Jett, ηθοποιός (Ελβετία), Μaja Komorowska, ηθοποιός (Πολωνία), Christian Longchamp, Καλλιτεχνικός Διευθυντής La Monnaie (Βέλγιο), Grzegorz Niziolek, κριτικός (Πολωνία), Jacek Poniedziałek, ηθοποιός και μεταφραστής (Πολωνία), Małgorzata Szczęśniak, σκηνογράφος (Πολωνία), Bruno Tackels, φιλόσοφος, δοκιμιογράφος και κριτικός (Γαλλία).

12:00 μ.μ.

Από το Σπίτι των Νεκρών, ταινία για την παραγωγή του Patrice Chéreau, που βασίζεται στην όπερα του Janáček. Kινηματογραφική σκηνοθεσία: Stéphane Metge - Παγκόσμια Πρεμιέρα. Διάρκεια: 1 ώρα και 40 λεπτά. Στην τσέχικη γλώσσα με ελληνικούς και αγγλικούς υπότιτλους

3:30 μ.μ.

Συμπόσιο για τον Patrice Chéreau. Επιμελητής: George Banu, επίτιμος πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Θεάτρου, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Paris III-Sorbonne nouvelle και δοκιμιογράφος (Γαλλία). Συμμετέχουν (με αλφαβητική σειρά): Anne-Françoise Benhamou, καλλιτεχνική σύμβουλος TNS (Γαλλία), Dominique Blanc, ηθοποιός (Γαλλία), Luc Bondy, σκηνοθέτης θεάτρου και όπερας, καλλιτεχνικός διευθυντής του Wiener Festwochen (Αυστρία/ Ελβετία), Valeria Bruni-Tedeschi, ηθοποιός και σκηνοθέτης κινηματογράφου (Γαλλία/ Ιταλία), Philippe Calvario, ηθοποιός και σκηνοθέτης (Γαλλία), Bertrand Couderc, φωτιστής (Γαλλία), Marie Desplechin, συγγραφέας (Γαλλία), François Gedigier, μοντέρ (Γαλλία); Clément Hervieu-Léger, ηθοποιός (Γαλλία), David Lan, καλλιτεχνικός διευθυντής του Young Vic Theatre (Μ. Βρετανία), Stéphane Metge, σκηνοθέτης (Γαλλία), Thierry Thieû Niang, σκηνοθέτης (Γαλλία), Vincent Perez, ηθοποιός (Γαλλία), François Regnault, καθηγητής στο πανεπιστήμιο Paris X, θεατρικός συγγραφέας και δοκιμιογράφος (Γαλλία), Catherine Tasca, Γερουσιαστής του Yvelines, πρώην Υπουργός Πολιτισμού (Γαλλία), Anne-Louise Trividic, σεναριογράφος (Γαλλία).

Βασιλικό Θέατρο, 6:00 μ.μ. Από τις Βάκχες του Ευριπίδη (παράσταση). Σκηνοθεσία: Τάσος Ράτζος. Σκηνοθετική επιμέλεια: Νικήτας Τσακίρογλου. Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Διάρκεια: 1 ώρα και 40 λεπτά. Στην ελληνική γλώσσα με αγγλικούς υπέρτιτλους

Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, 8:45 μ.μ. Generation Jeans του Nikolai Khalezin, (παράσταση), με τη συμμετοχή της Natalia Koliada. Σκηνοθεσία: Nikolai Khalezin. Ελεύθερο Θέατρο της Λευκορωσίας. Διάρκεια: 1 ώρα και 30 λεπτά. Στη ρωσική γλώσσα με ταυτόχρονη μετάφραση στα αγγλικά και τα γαλλικά και με υπέρτιτλους στα ελληνικά.

10:45 μ.μ.

Being Harold Pinter του Vladimir Scherban (παράσταση). Ελεύθερο Θέατρο της Λευκορωσίας. Διάρκεια: 1 ώρα και 15 λεπτά. Στη ρωσική γλώσσα με ταυτόχρονη μετάφραση στα αγγλικά και τα γαλλικά και με υπέρτιτλους στα ελληνικά.

Σάββατο 12 Απριλίου

Βασιλικό Θέατρο, Φουαγιέ, 10:00 π.μ. Garden of Earthly Delights - The Choreographer Sasha Waltz, ταινία της Brigitte Kramer. Παραγωγή: nachtaktivfilm σε συνεργασία με το ZDFtheaterkanal και το ARTE. Διάρκεια: 59 λεπτά.

11:30 π.μ.

Συνέδριο και Συνάντηση με τους Rimini Protokoll. Επιμελητής: Florian Malzacher, δραματολόγος, συντονιστής του Steirischer Herbst Festival, Γκρατς, (Αυστρία). Συμμετέχουν (με αλφαβητική σειρά): Sven Age Birkeland, διευθύντρια του BIT Teatergarasjen Bergen (Νορβηγία), Hannah Hurtzig, δραματολόγος, υπεύθυνη της Μοbile Academy (Γερμανία), Peter Kirschen, performer (Γερμανία), Thomas Kuczynski, performer (Γερμανία), Hans-Thies Lehmann, καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης (Γερμανία), Frie Leysen, καλλιτεχνικός διευθυντής του Meeting Points (Βέλγιο), Ahmed Mehdi, performer (Ελβετία), Heidi Mettler-Grab, performer (Ελβετία).

3:00 μ.μ.

Παρουσίαση του βιβλίου. Giorgio Strehler ou la passion théâtrale / Giorgio Strehler or a passion for theatre. Ο Giorgio Strehler ή το πάθος για το θέατρο

3:30 μ.μ.

Συμπόσιο για τον Patrice Chéreau. Ακολουθούν συζήτηση και τοποθετήσεις κριτικών του θεάτρου.

Βασιλικό Θέατρο, 6:30 μ.μ. Ο πόνος της Marguerite Duras (παράσταση-αναλόγιο). Παρουσιάζεται από την Dominique Blanc και τον Patrice Chéreau, με τη σκηνοθετική επιμέλεια του Thierry Thieϋ Niang. Διάρκεια: 1 ώρα και 20 λεπτά. Στη γαλλική γλώσσα με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους

Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών, 9:00 μ.μ. Ζώνη Σιωπής των Nikolai Khalezin, Natalia Koliada και Vladimir Scherban (παράσταση). Σκηνοθεσία: Vladimir Scherban. Ελεύθερο Θέατρο της Λευκορωσίας. Διάρκεια: 3 ώρες και 30 λεπτά με δύο διαλείμματα. Στη ρωσική γλώσσα με ταυτόχρονη μετάφραση στα αγγλικά και τα γαλλικά και με ελληνικούς υπέρτιτλους.

Μια παραγωγή που δημιουργήθηκε για να παρουσιαστεί στο 12ο Ευρωπαϊκό Βραβείο Θεάτρου

Κυριακή 13 Απριλίου

Βασιλικό Θέατρο, Φουαγιέ, 10:00 π.μ. Συμπόσιο για τον Patrice Chéreau. Ακολουθεί συνέντευξη με τον Patrice Chéreau.

2:30 μ.μ.

Συνέδριο και Συνάντηση με το Ελεύθερο Θέατρο της Λευκορωσίας. Επιμελητής: Michael Billington, κριτικός θεάτρου για την εφημερίδα Τhe Guardian. Συμμετέχουν (με αλφαβητική σρά): Christian Benedetti, σκηνοθέτης (Γαλλία), Erik Ehn, Ινστιτούτο Τεχνών της Καλιφόρνια (CΙΑ, ΗΠΑ), Boris Gerets, σκηνοθέτης και καθηγητής (Ολλανδία), Alexander Milinkevich, Επικεφαλής των Ενωμένων Δημοκρατικών Δυνάμεων (Λευκορωσία), Robert Palmer, επικεφαλής της διεύθυνσης πολιτισμού, πολιτιστικής και φυσικής κληρονομιάς του Συμβουλίου της Ευρώπης (Βέλγιο), Gottfried Wagner, πρόεδρος του Eυρωπαϊκού Πολιτιστικού Οργανισμού (European Cultural Foundation, Ολλανδία).

3:15 μ.μ.

WAHL KAMPF WALLENSTEIN. Ταινία των Helgard Haug και Daniel WetzelRimini Protokoll. Παγκόσμια Πρεμιέρα. Διάρκεια: 58 λεπτά. Στη γερμανική γλώσσα με ελληνικούς και αγγλικούς υπότιτλους.

Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, 5:00 μ.μ. Άμλετ του Σαίξπηρ – work in progress. Σκηνοθεσία: Oskaras KorsunovasΠαγκόσμια Πρεμιέρα. Διάρκεια: περίπου 1 ώρα. Στη λιθουανική γλώσσα με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους.

Βασιλικό Θέατρο, 8:30 μ.μ. Τελετή Απονομής. Ακολουθεί η παράσταση-αναλόγιο: Coma του Pierre Guyotat (εκδόσεις Mercure de France). Παρουσιάζεται από τον Patrice Chéreau. Σκηνοθεσία: Thierry Thieϋ Niang. Διάρκεια: 1 ώρα και 15 λεπτά. Στη γαλλική γλώσσα με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους. Μια παραγωγή που δημιουργήθηκε για να παρουσιαστεί στο 12ο Ευρωπαϊκό Βραβείο Θεάτρου.

Η είσοδος στις εκδηλώσεις, συμπεριλαμβανομένων των παραστάσεων, θα είναι ελεύθερη για το κοινό. Ειδικά για τις παραστάσεις θα τηρηθεί σειρά προσέλευσης μέχρι πλήρωσης των θέσεων.

Πληροφορίες ταμείου: 2310 28800

Robert Emmet Sherwood (4 Απριλίου 1896 - 1955)


Sherwood, 1950

Ο Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας και σεναριογράφος Ρόμπερτ Έμετ Σέργουντ [Robert Emmet Sherwood] γεννήθηκε στις 4 Απριλίου 1896 στο New Rochelle, της Νέας Υόρκης, και πέθανε στις 14 Νοεμβρίου 1955. Το πρώτο του έργο Barnum Was Right, το έγραψε ενώ σπούδαζε στο Χάρβαρντ. ΄Εγραψε πολιτισμένες κωμωδίες, με τις οποίες απέκτησε τη φήμη του και το 1927 δημοσίευσε το The Road to Rome [=Ο δρόμος για τη Ρώμη], που παίχτηκε στην Ελλάδα από την Μ. Κοτοπούλη με τον τίτλο Ο Αννίβας προ των πυλών και τούτο γιατί το έργο πραγματεύεται τη ζωή και τη δράση του Καρχηδόνιου στρατηλάτη. Ακολούθησαν: Reunion in Vienna [=Συνάντηση στη Βιέννη, 1931], The Petrified Forest [=Tο απολιθωμένο δάσος, 1935], Idiot's Delight [=Η ηδονή του ηλίθιου, 1936 – μια δραματική κωμωδία εμπνευσμένη από την απειλή του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου στην Ευρώπη], Abe Lincoln in Illinois (1938), There Shall be no Night [=Δεν θα νυχτώσει ποτέ, 1940], The Rugged Path (1945), Small War on Murray Hill [=Μικρός πόλεμος στο λόφο Μάρεϊ, 1957]. Βραβεία και διακρίσεις: Τέσσερα Βραβεία Πούλιτζερ (1936, 1939, 1941, και 1949). Τρία για τα θεατρικά έργα Η ηδονή του ηλίθιου (1936), Abe Lincoln in Illinois (1939) και Δεν θα νυχτώσει ποτέ (1941), κι ένα για το αυτοβιογραφικό βιβλίο του Roosevelt and Hopkins (1949).

ΤΟ ΒΗΜΑ: ΑΠΟΚΟΜΜΑΤΑ [4 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2008]

Τιμητική εκδήλωση για τη Μαρία Χορς. Η απομάκρυνσή της από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου το περασμένο καλοκαίρι είχε γίνει με τρόπο κάπως επεισοδιακό. Τότε, καθώς οι περισσότεροι συνεργάτες είχαν ειδοποιηθεί μέσω επιστολών για τη διακοπή της συνεργασίας τους με το Εθνικό Θέατρο, θεωρήθηκε προσβλητικό από τον Τύπο να ανακοινωθεί και στην κυρία Μαρία Χορς (φωτογραφία) η απόφαση του καλλιτεχνικού διευθυντή του θεάτρου κ. Γιάννη Χουβαρδά με τον παραπάνω τρόπο. Ο τελευταίος έσπευσε να διορθώσει, λέγοντας ότι στην κυρία Χορς εστάλη άλλη επιστολή και ότι στα τέλη του περασμένου Σεπτεμβρίου θα γινόταν τιμητική εκδήλωση για την πολύχρονη προσφορά της... [συνέχεια]

Φωτογραφία
Στη φωτογραφία αριστερά, ο Νίκος Κουρής (στην υπόκλιση) μαζί με τους Ομηρο Πουλάκη, Εμιλυ Κολιανδρή και Δημήτρη Λιγνάδη (δεξιά). Στο στιγμιότυπο επάνω, ο Λευτέρης Βογιατζής αγκαλιάζει την Εμιλυ Κολιανδρή και τη Λυδία Φωτοπούλου (δεξιά) Χ. ΑΚΡΙΒΙΑΔΗΣ.

«Πρίγκιπας» σε χιονισμένο τοπίο. Το κοινό χειροκρότησε τους ηθοποιούς της πολυαναμενόμενης παράστασης στη σκηνή του θεάτρου Κοτοπούλη- Ρεξ. Πρεμιέρα προχθές για το Εθνικό Θέατρο με το έργο του Κλάιστ σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή. ΜΥΡΤΩ ΛΟΒΕΡΔΟΥ. Δεκαεννέα ηθοποιοί υποκλίθηκαν στο τέλος της πρεμιέρας του έργου «Ο πρίγκιπας του Χόμπουργκ» του Χάινριχ Φον Κλάιστ, που δόθηκε προχθές το βράδυ στη σκηνή του θεάτρου Κοτοπούλη- Ρεξ. Η πολυαναμενόμενη παράσταση του Εθνικού, που σκηνοθέτησε ο Λευτέρης Βογιατζής, έφερε σε επαφή το κοινό με ένα άγνωστο εν πολλοίς θεατρικό, το οποίο είχε ανέβει προ πενήντα ετών- πάλι στο Εθνικό (σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ροντήρη, με τον Αλέξη Μινωτή). Ο Κλάιστ άρχισε να γράφει τον «Πρίγκιπα του Χόμπουργκ» το 1809 για να τον ολοκληρώσει έναν χρόνο μετά. Το 1811 το έργο ξεσήκωσε κατακραυγή. Τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς ο Κλάιστ, άπορος, άνεργος και απογοητευμένος, αποφάσισε να δώσει τέλος στη ζωή του, βάζοντας το όπλο στο στόμα του και πυροβολώνταςπροηγουμένως έχει σκοτώσει με μια σφαίρα στην καρδιά την αγαπημένη του Εριέτα. Των δύο θανάτων είχε προηγηθεί μια βραδιά στο Βερολίνο με τσάι, κρασί και ρούμι, όπου οι δυο τους έγραφαν επιστολές... [συνέχεια]

Φωτογραφία
Στιγμιότυπο από τις πρόβες της «Ηλέκτρας Αυτουργού» που θα κάνει πρεμιέρα στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς στις 8 Απριλίου

«Ηλέκτρα Αυτουργός» με βία και αίμα. Νέα παραγωγή του Χοροθεάτρου «Ροές» με τη σύμπραξη του συνθέτη Μάικλ Νάιμαν. ΙΣΜΑ ΤΟΥΛΑΤΟΥ. Στο πλαίσιο της μακράς ενασχόλησής της με την αρχαία τραγωδία, η Ηλέκτρα και δη στην εκδοχή του Ευριπίδη στάθηκε μία από τις πλέον αγαπημένες ηρωίδες της Σοφίας Σπυράτου. Βάσει του δεδομένου αυτού, η επιλογή του εν λόγω μύθου, προκειμένου να αποτελέσει το θέμα της νέας παραγωγής του Χοροθεάτρου «Ροές», προβάλλει, θα ΄λεγε κανείς, φυσική. Ωστόσο, η συνεργασία της με τον διεθνούς φήμης συνθέτη Μάικλ Νάιμαν στη μουσική της παράστασης δεν μπορεί παρά να προκαλεί έκπληξη. «Από τη φύση μου είμαι άνθρωπος που ονειρεύεται» εξηγεί η Σοφία Σπυράτου και συνεχίζει: «Μια μέρα, λοιπόν, ονειρεύτηκα τη συνεργασία μου με τον Νάιμαν και αποφάσισα να του στείλω ένα e-mail. “Τι έχω να χάσω;” σκέφτηκα και, για να είμαι ειλικρινής, δεν ήξερα αν θα μου απαντήσει καν.Φαντάζεστε, λοιπόν, τη χαρά μου όταν 2-3 ημέρες, μόλις, αργότερα, έλαβα κιόλας μήνυμά του. Ακολούθησαν ταξίδια και μια σπουδαία συνεργασία, η οποία αισθάνομαι πως με προχώρησε. Με γενναιοδωρία μου άνοιξε τα αρχεία του, ενώ έγραψε και τρία κομμάτια ειδικά για την παράσταση. Εχει ήδη παρευρεθεί σε πρόβες και πολύ πιθανόν να έλθει και σε κάποια παράσταση είτε στην Αθήνα είτε στο εξωτερικό...» ... [συνέχεια]

Αυλαία στη Λυρική λόγω απεργίας. Η στάση εργασίας στην οποία προχώρησαν χθες (μεταξύ των ωρών 20.00-22.00) τα σωματεία εργαζομένων της Εθνικής Λυρικής Σκηνής είχε ως αποτέλεσμα να μη δοθεί, τελικά, ούτε η προγραμματισμένη παράσταση της «Τόσκα» στο θέατρο Ολύμπιατης οποίας όλα τα εισιτήρια είχαν εξαντληθεί- αλλά ούτε και η παράσταση «Θυμήσου εκείνα τα χρόνια» στο Ακροπόλ.

Με ανακοίνωσή τους τα σωματεία εργαζομένων καταγγέλλουν «την προκλητική στάση της διοίκησης όσον αφορά τις διαπραγματεύσεις για τη σύναψη της νέας συλλογικής σύμβασης εργασίας». Στο ίδιο κείμενο οι εργαζόμενοι υπενθυμίζουν ότι οι κινητοποιήσεις ανεστάλησαν στην πρεμιέρα της «Τόσκα» (21 Μαρτίου) σε ένδειξη «καλής θέλησης», παρ΄ όλα αυτά «διαπιστώνουμε ότι η διοίκηση αδυνατεί να αντιληφθεί ότι οι πενιχροί μισθοί μας δεν συνεπάγονται και πενία αντίληψης και αξιοπρέπειας».

Στάσεις εργασίας έχουν εξαγγελθεί και για αύριο, Σάββατο, τις ίδιες ώρες, γεγονός που συνεπάγεται ότι και οι παραστάσεις για τη συγκεκριμένη ημέρα βρίσκονται πλέον στον «αέρα». Σε ό,τι αφορά τους κατόχους εισιτηρίων, μπορούν να εξαργυρώνουν το αντίτιμο των εισιτηρίων στα ταμεία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

[πρόσωπα & παρασκήνια, Επιμέλεια: Άννα Βλαβιανού]: Το μεσαιωνικό δράμα του Σεργκέι Αϊζενστάιν «Ιβάν ο Τρομερός», από τις κορυφαίες ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου, ρισκάρει ήδη στο θέατρο. Ο ρώσος σκηνοθέτης, πρωτοπόρος στη χρήση του μοντάζ, γύρισε το πρώτο μέρος από την τριλογία το 1945, το δεύτερο το 1946, ενώ το τρίτο δεν γυρίστηκε ποτέ, αφού ο Αϊζενστάιν πέθανε το 1948 από καρδιακή προσβολή σε ηλικία μόλις 50 χρόνων. Ο σκηνοθέτης, προσπαθώντας να δημιουργήσει ιστορικές αναλογίες ανάμεσα στον ήρωα και στον Στάλιν, υπό το επιπρόσθετο βάρος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, φιλοτεχνεί τον Ιβάν ως τον μοναδικό πατριώτη ανάμεσα στους παρηκμασμένους βογιάρους. Εναν άτεγκτο και φωτισμένο ηγεμόνα, πρόθυμο να προστατεύσει τον απλό λαό, έστω και αν φτάνει στα άκρα για να το πετύχει. Στην ίδια λογική κινείται και η σκηνοθεσία της παράστασης από τη Μαρία Ξενουδάκη με πρωταγωνιστές τους Μαρία Τσεκλένη, Σάββα Κοβλακά, Μαρία Ξενουδάκη, Πέτρο Ρούσσο, Γιάννη Μιχαλόπουλο κ.ά. Στο Αντιθέατρο Μαρίας Ξενουδάκη.
Σε ένα μουσικό-θεατρικό παιχνίδι από το μιούζικαλ και τον αυτοσχεδιασμό στην κλοουνερί και στο καμπαρέ θα επιδοθεί ο Κώστας Ζαχαράκης, ειρωνικός και ανατρεπτικός, πρωταγωνιστώντας στο συνθετικό θέαμα μουσικής και σκηνικής δράσης «Γεια σου», εκφράζοντας με τραγούδια και αποσπάσματα από ρόλους- συμπυκνωμένα σχόλια πάνω στην ανθρώπινη μοίρα. Εργα του Μπέκετ, του Μπρεχτ, του Δ. Δημητριάδη, ποιήματα του Καβάφη και του Γουάιλντ επιδιώκουν μαζί με τραγούδια των Βάιλ, Χολάντερ, Πάμπεν, Χατζιδάκι, Γιαννίδη, Κραουνάκη ένα γοητευτικό αποτέλεσμα. Στο πιάνο ο Κλέαρχος Καραγιαννίδης. Στο θέατρο Προσκήνιο από τις 10 Απριλίου.
Τι θα γινόταν αν κάποιος εμπιστευόταν τη ζωή του στην τύχη; Τύχη ή πεπρωμένο; Ποιοι είναι πιο ευάλωτοι; Το θέμα εξετάζει η ομάδα Ρlay-Full παρουσιάζοντας το έργο «Fortune Cookie» στο Θέατρο της Ανοιξης από τις 2 Μαΐου ως την 1η Ιουνίου. Τα «μπισκότα της τύχης», τα οποία μας προσφέρουν τα κινεζικά εστιατόρια, έρχονται να απαντήσουν στο κυρίαρχο ερώτημα. Κεντρικό πρόσωπο του έργου είναι ένας συγγραφέας ο οποίος αναζητεί απελπισμένα την έμπνευση στα μηνύματα των fortune cookies. Η παραγωγή και η σκηνοθεσία είναι του Βασίλη Σαρδελή, ενώ τους ρόλους ερμηνεύουν οι Γ. Γιαννούλης, Σπυριδούλα Κουμπούρη, Μαίρη Λούση κ.ά.