Ο Κολιάντα αποδομεί τον Αμλετ στην Αθήνα

7, 8, 9 Ιουλίου στην Πειραιώς 260, χώρος Η' 

Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ, Ελευθεροτυπία, Σάββατο 25 Ιουνίου 2011

«Φαινόμενο Κολιάντα». Είναι σταθερή η «επωδός» του ρωσικού Τύπου, όταν αντιμετωπίζει τον 53χρονο σταρ της εναλλακτικής ρωσικής δραματουργίας Νικολάι Κολιάντα, ο οποίος έκανε και τη θεατρική ομάδα με το όνομά του εξίσου διάσημη, παρ' ότι η έδρα της δεν είναι ούτε στη Μόσχα ούτε στην Αγ. Πετρούπολη, αλλά στο επίσης εναλλακτικό, αν όχι άγνωστο για αρκετούς, Εκατερίνενμπουργκ.

Εκτός εαυτού ο Αμλετ σταυρώνει κομμένα πόδια αλόγων, αγελάδων και πτηνών Παρακολουθώντας στις 7, 8 και 9 Ιουλίου στην Πειραιώς 260 (χώρος Η') την εκδοχή του πάνω στον σεξπιρικό «Αμλετ», τον οποίο παραδειγματικά αποδομεί, καθώς τον «μεταγράφει» σε ένα σύμπαν άγριων αφρικανικών φυλών, ίσως κατανοήσουμε γιατί αυτός ο δάσκαλος -όπως επιμένουν να τον χαρακτηρίζουν δεκαετίες- των μεγαλύτερων νέων ταλέντων της ρωσικής θεατρικής συγγραφής -από τον Σιγάρεφ, τον Μπογάγεφ και τον Πουλίνοβιτς ώς τους Αρχίποφ, Μπατούρινα και Ζούγιεφ- αντιμετωπίζεται ως μια πολύ ιδιαίτερη, αν όχι ιδιόρρυθμη περίπτωση για το ρωσικό και παγκόσμιο θέατρο. Ο θεατράνθρωπος αυτός, που για 40 χρόνια, καθημερινά ζει τη ζωή του μέσα στο θέατρο, στην Ελλάδα έχει ήδη συστηθεί ως δραματουργός. Στη χώρα μας έχουν ανεβεί η «Πολωνέζα του Ογκίνσκι» (Θέατρο Τέχνης) και η «Αμερικάνα» (Θέατρο Σκάλα). Στον «Αμλετ» του υποδύεται το φάντασμα του πατέρα του ομώνυμου ήρωα.

«Βυσσινόκηπος» live

Η Ζόι Γουαναμέικερ ερμηνεύει τη Ρανέφσκαγια στην παράσταση του Χάουαρντ Ντέιβις

Το National Live έχει μπει πια για τα καλά στη ζωή μας. Ο θεσμός των ζωντανών μεταδόσεων παραστάσεων από το Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας -ή από άλλα συνεργαζόμενα θέατρα- σε όλο τον κόσμο, σε αίθουσες μεγάλες ή μικρές, στην Ελλάδα μπαίνει αισίως στην τρίτη του εκδήλωση. Πάντα στο Μέγαρο Μουσικής.

Η Ζόι Γουαναμέικερ ερμηνεύει τη Ρανέφσκαγια στην παράσταση του Χάουαρντ Ντέιβις Η Ζόι Γουαναμέικερ ερμηνεύει τη Ρανέφσκαγια στην παράσταση του Χάουαρντ Ντέιβις Εχουν προηγηθεί οι παραστάσεις «Βασιλιάς Λιρ» με τον Ντέρεκ Τζάκομπι, σε σκηνοθεσία Μάικλ Γκράνατζ, και «Φρανκενστάιν» σε σκηνοθεσία Ντάνι Μπόιλ.

Η «Ειρήνη» ανοίγει τα Επιδαύρια

Σε σκηνοθεσία Πέτρου Φιλιππίδη, ο οποίος ερμηνεύει και τον ρόλο του Τρυγαίου
ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ. Την αρχή στα φετινά Επιδαύρια κάνει η κωμωδία «Ειρήνη» του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία Πέτρου Φιλιππίδη, ο οποίος ερμηνεύει και τον ρόλο του Τρυγαίου. Τη δραματουργική επεξεργασία υπογράφουν οι Πέτρος Φιλιππίδης, Γιώργος Γαλίτης, Γιώργος Λέφας. Και ο θίασος Θεατρική Διαδρομή εγκαινιάζει τις φετινές καθόδους μας στην Επίδαυρο με μια πολύ επίκαιρη κωμωδία και το πιο αντιπολεμικό έργο όλων των εποχών. Η «Ειρήνη» παρουσιάστηκε το 421 π. Χ. στα Μεγάλα Διονύσια και κέρδισε το δεύτερο βραβείο. Ο Αριστοφάνης έγραψε την κωμωδία αυτή κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων μεταξύ Αθηναίων και Σπαρτιατών, που κατέληξαν στην ειρήνη του Νικία, με την οποία οι λαοί των δύο αντιπάλων ήλπιζαν ότι θα λήξει ο Πελοποννησιακός Πόλεμος.
Κεντρικός ήρωας είναι ο Τρυγαίος, ένας φτωχός αμπελουργός, που αγανακτισμένος από την κατάντια των αμπελιών του αποφασίζει να ψάξει και να απελευθερώσει την Ειρήνη, που είναι φυλακισμένη σε μια σπηλιά. Πρέπει να βιαστεί όμως, γιατί ο Πόλεμος έχει στο μεταξύ μαζέψει σε ένα τεράστιο γουδί όλες τις πόλεις-κράτη και ετοιμάζεται να τις λιώσει με το γουδοχέρι.
Επειτα από πολλές περιπέτειες, ο Τρυγαίος καταφέρνει να ελευθερώσει την Ειρήνη, αλλά ενώ όλοι την καλωσορίζουν με ενθουσιασμό, αυτή σωπαίνει και δεν μιλάει σε κανένα. Είναι πικραμένη με τους ανθρώπους που την παραμελούν, γιατί άλλο δεν σκέφτονται από το πώς να πλουτίσουν από τον πόλεμο. Ο Τρυγαίος την παρακαλεί να συγχωρέσει τους ανθρώπους και να τους δώσει άλλη μια ευκαιρία να συμμορφωθούν.

ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΕΙΣ ΜΗ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΘΙΑΣΩΝ: Ολο το θέατρο στα μονοπώλια!

• ΑΠΟΨΕΙΣ

Είναι κοινός τόπος ότι η κατάσταση στο θέατρο δεν είναι καθόλου καλή. Από τη μια πλευρά η βιομηχανία του θεάτρου με τις μεγάλες θεατρικές επιχειρήσεις και τα ιδρύματα των μονοπωλιακών ομίλων (Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, Μέγαρο Μουσικής, Ιδρυμα Κακογιάννη κ.λπ.) διευρύνεται και ανθίζει απολαμβάνοντας αμέριστη στήριξη και προβολή από την πλευρά του κράτους και των μηχανισμών του. Από την άλλη το ανεξάρτητο - όπως συνηθίζεται να αποκαλείται - θέατρο με τα θεατρικά σχήματα που συγκροτούν σκηνοθέτες και ηθοποιοί αλλά και οι παραδοσιακές μικρές και μεσαίες θεατρικές επιχειρήσεις πλήττονται αφόρητα από τη μείωση του θεατρικού κοινού, απόρροια των διογκούμενων βιοποριστικών προβλημάτων του λαού. Σαν να μην έφτανε αυτό η κυβέρνηση σιωπηρά κατάργησε παντελώς την κρατική επιχορήγηση προς το ανεξάρτητο θέατρο τα δύο τελευταία χρόνια, 2010 και 2011. Θύματα των περικοπών είναι βέβαια και τα κρατικά θέατρα κι ακόμη περισσότερο τα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα (ΔΗΠΕΘΕ), με τα χρέη τους να γιγαντώνονται και την παραγωγή τους να συρρικνώνεται σε βαθμό μηδενισμού.

O «Αμλετ» σε ελληνική και ρωσική εκδοχή...

• Του Γιώργου Βαϊλάκη, Ημερησία, 23/6/2011 

Είναι ίσως το κορυφαίο έργο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ και φέτος το καλοκαίρι θα έχουμε την ευκαιρία να το απολαύσουμε σε δύο διαφορετικές εκδοχές- μία ελληνική και μία ρωσική. Αρχής γενομένης με τον «Αμλετ» που θα υποδυθεί ο Αιμίλιος Χειλάκης -τη Δευτέρα 27 και την Τρίτη 28 Ιουνίου, στο Κηποθέατρο Παπάγου- σε μία σύγχρονη σκηνική ανάγνωση του κλασικού αριστουργήματος, σε μετάφραση Γιώργου Χειμωνά και σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη. Και βέβαια, το έργο ανήκει σε κάθε εποχή αφού είναι ένα διαχρονικό πολιτικό κείμενο και ταυτόχρονα ένα πολιτικό θρίλερ. Αλλωστε, η ιστορία επαναλαμβάνεται, μόνο τα πρόσωπα αλλάζουν.

«Θρόνος Ατρειδών»

Ξεχωριστή προσωπικότητα στο χώρο του ελληνικού θεάτρου, ο Άρης Ρέτσος -αριθμεί περισσότερα από 25 χρόνια δραστηριότητας και διδασκαλίας στο χώρο της έρευνας πάνω στο αρχαίο δράμα- έρχεται να προκαλέσει την αντίληψή μας για την τραγωδία. Ετσι, η παράσταση «Θρόνος Ατρειδών» -στις 5 Ιουλίου, στο Ηρώδειο- αποτελεί ένα ταξίδι μνήμης στον τραγικό μύθο των Ατρειδών, που αρχίζει από τη θυσία της Ιφιγένειας και την πτώση της Τροίας, για να καταλήξει στον κυνηγημένο από τις Ερινύες Ορέστη και την καταφυγή του στους θεούς Απόλλωνα και Αθηνά. Ως τελετουργικό πρόσωπο ο Χορός, υποδέχεται, ακολουθεί, οδηγεί και συνοδεύει τους ήρωες στη συνάντησή τους αυτή με το πεπρωμένο τους. Ο Αρης Ρέτσος υπογράφει τη σκηνοθεσία-επεξεργασία κειμένων-μουσική διδασκαλία-μουσική σύνθεση-σκηνογραφία-φωτισμούς-κινησιολογία-δραματουργία. Ερμηνεύουν οι Κωσταντίνος Αβαρικιώτης, Στεφανία Γουλιώτη, Κόρα Καρβούνη, Αντώνης Μυριαγκός, Αλεξία Καλτσίκη, Χάρης Χαραλάμπους και Κωνσταντίνα Αγγελοπούλου.

Αφιερωμένο στoν Παπαδιαμάντη το φετινό Φεστιβάλ Φιλίππων

Οι εκδηλώσεις που θα πραγματοποιηθούν από τις 2 Ιουλίου έως τις 20 Αυγούστου, επιστρέφουν και στη Θάσο

Αφιερωμένο στο Ετος Παπαδιαμάντη με ειδικές συναυλίες και παραστάσεις το φετινό Φεστιβάλ Φιλίππων - Θάσου

Αφιερωμένο στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη είναι το φετινό Φεστιβάλ Φιλίππων, που από φέτος ξαναγίνεται και Θάσου και συγκεκριμένα, όπως επισημαίνει ο καλλιτεχνικός του διευθυντής Θοδωρής Γκόνης, «στη μουσική του, στα τραγούδια του θεού, στα κείμενά του». Από τις 2 Ιουλίου και ως τις 20 Αυγούστου, το Φεστιβάλ θα απλωθεί στο Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων, στον προαύλιο χώρο του Απεντομωτηρίου, στο Κάστρο, στην Παλιά Μουσική, κάτω από τον Φάρο, στο Λιμάνι, στο θεατράκι του Μωχάμετ Άλη, αλλά και σε ναούς, ταβέρνες και καΐκια, στο φέρι της γραμμής Καβάλα -Πρίνος, αλλά «κι εκεί όπου άγιασε ο Παπαδιαμάντης», προσθέτει. «Σύνθετες, μουσικοί, τραγουδιστές, τραγουδοποιοί, ηθοποιοί, όλοι οι δημιουργοί θα ξεδιπλώσουν το έργο τους και θα συμμετάσχουν στο έτος Παπαδιαμάντη», με παραστάσεις-παραγγελίες.

«Ευτυχώς επτωχεύσαμεν» στο Θέατρο Κήπου στη Θεσσαλονίκη

Ενας θίασος της συμφοράς, χωρίς μέσα, αλλά με όρεξη και φαντασία «προσπαθεί» να δώσει μια παράσταση «κωμωδίας», αλλά απόψε όλα θα πάνε στραβά. Ωστόσο, δε χάνουν το θάρρος και το χιούμορ τους και τίποτα δεν τους σταματά. Με τη βοήθεια του κοινού, θα συνεχίσουν στην παράσταση «Ευτυχώς επτωχεύσαμεν» που θα ανεβεί Τετάρτη 20 Ιουλίου και Πέμπτη 21 Ιουλίου, στις 21.30, στο Θέατρο Κήπου. Η ιδέα και η διασκευή των κειμένων είναι του Παύλου Μάτεσι και του Φώτη Σπύρου, ο οποίος υπογράφει και τη σκηνοθεσία. Η μουσική είναι του Θοδωρή Οικονόμου, οι στίχοι του Παναγιώτη Μπρατάκου, τα σκηνικά του Βλάση Βαλεντίνου Βαλάση, τα κοστούμια της Ελένης Ψύρρα, οι χορογραφίες της Ελενας Γεροδήμου. Παίζουν οι Σοφία Βογιατζάκη, Φώτης Σπύρος, Κάτια Νικολαΐδου, Πρόδρομος Τοσουνίδης, Πατρίκιος Κωστής, Σόλωνας Τσούνης, Μπίλιω Κωνσταντοπούλου, Διονύσης Κλαδής και Βαγγέλης Δαλλές. Οι τιμές των εισιτηρίων είναι 18 ευρώ και 15 (φοιτητικό-παιδικό), ενώ ισχύουν και εισιτήρια ΟΓΑ.

ΚΡΑΤΙΚΑ ΘΕΑΤΡΑ Κυβερνητική πολιτική... κίνδυνος για τις παραστάσεις

Αλληλέγγυο το ΣΕΗ στα αιτήματα των εργαζομένων στις κρατικές σκηνές

Στον «αέρα» βρίσκονται οι φεστιβαλικές - και όχι μόνο - παραστάσεις των δύο κρατικών θεάτρων, καθώς το ΥΠΠΟ-Τ δεν ανταποκρίνεται στο αίτημα των εργαζομένων, να μην υπαχθούν ΚΘΒΕ και Εθνικό Θέατρο, στο καθεστώς των ΔΕΚΟ και να μην περικοπούν οι εκτός έδρας αποζημιώσεις.
Σε ανακοίνωσή του, το ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων Εθνικού Θεάτρου, στη συνεδρίασή του (23/6) αποφάσισε ομόφωνα την κήρυξη 3ωρης στάσης εργασίας στις 27/6 (8 - 11μ.μ.), διεκδικώντας την επίλυση των αιτημάτων.

«Μετά από την ενημέρωση που είχαμε» - αναφέρει η ανακοίνωση - «σχετικά με τη διαβούλευση των διοικήσεων των κρατικών θεάτρων με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών, διαπιστώσαμε ότι δεν προέκυψε κανένα ουσιαστικό στοιχείο που να δημιουργεί ελπίδες για την επίλυση των προβλημάτων λειτουργίας των κρατικών θεάτρων. Τα αιτήματά μας είναι συγκεκριμένα και αδιαπραγμάτευτα. Να εξαιρεθούν ολοκληρωτικά τα κρατικά θέατρα από το Ν. 3899/10 (να μην ενταχθούν στο καθεστώς των ΔΕΚΟ). Εφαρμογή των όρων των Συλλογικών Συμβάσεων. Οποια λύση δοθεί να αφορά το σύνολο του προσωπικού (καλλιτεχνικό, τεχνικό, διοικητικό στα κρατικά θέατρα). Η δέσμευσή μας ήταν είναι και παραμένει ότι: προχωρούμε σε ματαιώσεις παραστάσεων στην Επίδαυρο και στην υπόλοιπη Ελλάδα, επιφυλασσόμενοι και για τη χειμερινή περίοδο».

ΚΘΒΕ: Στον αέρα τα «Μικρά Διονύσια» λόγω απεργίας

• Η καλοκαιρινή παραγωγή του θεάτρου κινδυνεύει από τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων. Χατζάκης: Είμαστε αισιόδοξοι... οι παραστάσεις θα δοθούν κανονικά

Ο Γιώργος Αρμένης και η Φωτεινή Μπαξεβάνη πρωταγωνιστούν στην επετειακή παράσταση του ΚΘΒΕ, «Μικρά Διονύσια»

Στον... αέρα η πρεμιέρα της επετειακής παράστασης του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος "Μικρά Διονύσια", στις 8 Ιουλίου στην Επίδαυρο. Οι εργαζόμενοι στο ΚΘΒΕ, όπως και αυτοί στο Εθνικό Θέατρο, απειλούν με απεργίες και ακύρωση των παραστάσεων στην Επίδαυρο και των περιοδειών γενικότερα, ζητώντας να μην υπαχθούν στο καθεστώς των ΔΕΚΟ και να μην περικοπούν στο μισό οι εκτός έδρας αποζημιώσεις. "Είμαστε αισιόδοξοι ότι το πρόβλημα θα λυθεί και οι παραστάσεις θα δοθούν κανονικά, γιατί είναι μια πολύ σκληρή δουλειά του Κρατικού Θεάτρου και πρέπει να τη δει ο κόσμος" δήλωσε χθες ο καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου, Σωτήρης Χατζάκης, ενώ ανάλογα αισιόδοξος εμφανίστηκε και ο πρόεδρος του ΚΘΒΕ, Θωμάς Τρικούκης.

Κώστας Βόμβολος: «Η συλλογικότητα αποτελεί την καλύτερη ανταμοιβή»

• Κακουριώτης Σ. 
• Η ΑΥΓΗ: 24/06/2011

Στην Πράγα βρίσκεται, προκειμένου αύριο το απόγευμα να παρουσιάσει τη μουσική παράσταση δρόμου Woyzeck, στο πλαίσιο του διεθνούς φεστιβάλ Prague Quadrennial, η ομάδα μουσικού θεάτρου του Τμήματος Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ. Με την ευκαιρία της συμμετοχής αυτής, μιλήσαμε με τον καθηγητή του Τμήματος Κώστα Βόμβολο. Ο Κ. Βόμβολος, που έχει συνθέσει μουσική για πάνω από 90 θεατρικές παραστάσεις, είναι μέλος των Χειμερινών Κολυμβητών και του τρίο «Tabako», ενώ το 1994 ίδρυσε το σύνολο «Primavera en Salonico» που εμφανίζεται σε όλο τον κόσμο μαζί με τη Σαβίνα Γιαννάτου. Στο θέατρο έχει συνεργαστεί κυρίως με το ΚΘΒΕ, την Πειραματική Σκηνή της "Τέχνης", το Εθνικό, πολλά ΔΗΠΕΘΕ, τη Νέα Σκηνή Τέχνης, την Actors Touring Company του Λονδίνου κ.ά.

"Οθέλλος" για δύο...

Μετά την επιτυχημένη τους κοινή εμφάνιση στο Σλουθ, Γιώργος Κιμούλης και Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης συνεχίζουν τη συνεργασία τους και το καλοκαίρι, αυτή τη φορά παρουσιάζοντας τον σαιξπηρικό Οθέλλο. Η συνεργασία των δύο ηθοποιών δεν περιορίζεται μόνο στους πρωταγωνιστικούς ρόλους (ο Οθέλλος για τον πρώτο, ο Ιάγος για τον δεύτερο), αλλά και στη μετάφραση και τη σκηνοθεσία, τις οποίες συνυπογράφουν.

Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου Δρόμου: Όταν η τέχνη διεκδικεί την πόλη...

Στις 30 Ιουνίου, την επόμενη Πέμπτη, ξεκινά, για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, το Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου Δρόμου της Αθήνας, με στόχο του, κόντρα στους καιρούς, την εσωστρέφεια και τη μηδαμινή οικονομική υποστήριξη, να "αλώσει", μέσα από τις τέχνες του δρόμου, τον χώρο της πόλης...
Συμπαραστάτης σε αυτή τη διοργάνωση ο Δήμος Αθηναίων, στο Πνευματικό Κέντρο του οποίου παρουσιάστηκε χθες το πρόγραμμα του Φεστιβάλ, αλλά και οι καλοκαιρινές δράσεις του Πολιτισμικού Οργανισμού του δήμου, με τον τίτλο "Καλοκαίρι στην πόλη", παρουσία και της αντιδημάρχου Άννας Φιλίνη.

Ο αντιπρόεδρος του ΠΟΔΑ Τέλης Σαμαντάς αναφέρθηκε στις πολιτιστικές δράσεις που  διοργανώνονται, σε συνεργασία με τα Μουσικά Σύνολα του Δήμου και την «Τεχνόπολη», στις πλατείες των υποβαθμισμένων περιοχών της πόλης. Στόχος, όπως τόνισε, είναι πλατείες και δρόμοι του κέντρου που αυτή τη στιγμή θεωρούνται «άβατο» για τους πολίτες να γίνουν χώροι ψυχαγωγίας και διασκέδασης, έτσι ώστε προοπτικά να δημιουργηθούν εκεί "κύτταρα πολιτισμού" που θα επιτρέψουν τη σταδιακή αναβάθμιση και επανακατοίκησή τους. Προϋπόθεση για κάτι τέτοιο δήλωσε πως θεωρεί τη σύνδεση των εκδηλώσεων με τις κάθε είδους ζωντανές τοπικές πρωτοβουλίες, καθώς και τον μονιμότερο χαρακτήρα των παρεμβάσεων αυτών. Έτσι, με όπλο τη μουσική, πρώτος στόχος είναι το "ζωντάνεμα" του κήπου του Αρχαιολογικού Μουσείου, όπου κάθε Παρασκευή η Φιλαρμονική θα δίνει συναυλία.

"Πλούτος" πολυπολιτισμικός και φιλόξενος

Ένα έργο που «έχει πολλά να πει στην εποχή της κρίσης που διανύουμε», τον αριστοφανικό Πλούτο, παρουσιάζει η Vice Versa, η θεατρική ομάδα που εξέπληξε ευχάριστα πέρσι το καλοκαίρι, με την Πεντηκοστή του Ντέιβιντ Έντγκαρ που ανέβασε χωρίς καμιά οικονομική υποστήριξη ή διαφήμιση (παρά μόνο στόμα με στόμα) στο Ξύλινο Στέκι της Σχολής Καλών Τεχνών και παρακολούθησαν συνολικά 1.500 θεατές.
Η ιδιαιτερότητα της ομάδας (αλλά, εν πολλοίς, και του κοινού που παρακολουθεί τις παραστάσεις της) είναι ότι τη συναπαρτίζουν φοιτητές και εργαζόμενοι, Έλληνες και ξένοι, που προέρχονται από 12 χώρες (Αλβανία, Ελλάδα, Ζιμπάμπουε, Ιράν, Μολδαβία, Νιγηρία, Ουκρανία, Παλαιστίνη, Πολωνία, Ρωσία, Σρι Λάνκα). Άνθρωποι από διαφορετικά κοινωνικά περιβάλλοντα, που τους ενώνει η αγάπη του θεάτρου και η διαφορετικότητά τους δημιουργεί μια ιδιαίτερη δυναμική και δίνει το στίγμα των παραστάσεων.

Ένας πολυφωνικός "Δαίμονας"

Με έναν "πολυφωνικό μονόλογο" επιστρέφει η Ρούλα Πατεράκη στη σκηνή του Από Μηχανής Θεάτρου, αλλά και σε κείμενα που σημάδεψαν τον νεότερο ευρωπαϊκό πολιτισμό. Με αφετηρία τους Δαιμονισμένους του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, η Μαρία Ευσταθιάδη συνέθεσε τον θεατρικό μονόλογο Δαίμονας, Sostenuto assai cantabile, που θα παρουσιαστεί από τις 23 έως τις 27 Ιουνίου, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Ο πολυφωνικός μονόλογος Δαίμονας έχει ως αφετηρία την εξομολόγηση του Νικολάι Σταβρόγκιν στον Τύχωνα, όπου ο ήρωας ομολογεί ότι ασέλγησε σ’ ένα μικρό κορίτσι οδηγώντας το στην αυτοκτονία. Η Μαρία Ευσταθιάδη, με μια τολμηρή μυθιστορηματική ανατροπή, δίνει ζωή στην μικρή Ματριόσα και τη βάζει, στα πενήντα της πια, να «αφηγείται», την ημέρα της αυτοχειρίας της, μέσα από τρεις φωνές: τον έρωτά της για τον Σταβρόγκιν από παιδί, τη δεύτερη συνάντησή τους στα δεκαοχτώ της, τη σύντομη ταραγμένη σχέση τους μέχρι την αυτοκτονία του, και την προσκόλλησή της σ’ αυτόν μέχρι το δικό της θάνατο.

Παίζοντας «Τάβλι» στην αυλή...

Οι ήχοι από τα πούλια στοίχειωναν τα καλοκαιρινά απογεύματα τις αυλές στις γειτονιές της Αθήνας, τον καιρό που η αντιπαροχή, και οι κάθε λογής «αρπαχτές», ισοπέδωναν τα χαμηλά σπίτια της πόλης για να υψώσουν στη θέση τους απρόσωπα κτήρια από μπετόν...
Σε αυτήν την περίοδο, μεσούσης της δικτατορίας, στις αρχές της δεκαετίας του ’70, τοποθέτησε ο δικό του Τάβλι ο Δημήτρης Κεχαΐδης, ένα έργο της νεοελληνικής δραματουργίας που έμεινε κλασικό, χάρη και στο ιστορικό ανέβασμά του πριν από 40 χρόνια, το 1972, από τον Κάρολο Κουν, στο Θέατρο Τέχνης, με τους Νικήτα Τσακίρογλου και Γιάννη Μόρτζο στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Παρά την ηλικία του, το μονόπρακτο του Κεχαΐδη δεν σταμάτησε να επανέρχεται έκτοτε στις θεατρικές σκηνές (με τελευταίο ανέβασμά του πέρυσι, από τον Άρη Ρέτσο). Ήρθε λοιπόν ο καιρός, τώρα που πια οι αυλές όπου διαδραματίζεται σπανίζουν, να ριχτεί μια ακόμη «ζαριά», αυτή τη φορά στον «φυσικό χώρο» του έργου: μια αυλή, από τις λίγες που απέμειναν...

Απολλωνία: Ένας στοχασμός για τη θυσία

Έναν οικείο, πλέον, στο ελληνικό κοινό δημιουργό, τον κορυφαίο Πολωνό σκηνοθέτη Κριστόφ Βαρλικόφσκι, που έρχεται για τρίτη φορά στην Ελλάδα, φιλοξενεί το Φεστιβάλ Αθηνών, στο πλαίσιο του οποίου θα παρουσιάσει την παράστασή του (A)pollonia, ένα κολάζ κειμένων που πρωτοπαρουσιάστηκε το 2009 στη Βαρσοβία. Η παράσταση, που θα παρουσιαστεί στις 28-30 Ιουνίου και την 1η Ιουλίου στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, αποτελεί ένα θεατρικό δοκίμιο πάνω στην έννοια της θυσίας, μέσω τριών γυναικείων μορφών: της Ιφιγένειας, της Άλκηστης και της Απολλωνίας Μαχτσίνσκα, μιας Πολωνής που έχασε τη ζωή της στην προσπάθειά της να σώσει 25 Πολωνοεβραίους κατά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο.

Γκολντόνι στο Ηρώδειο

Με μια από τις δημοφιλέστερες και κλασικότερες κωμωδίες του Κάρλο Γκολντόνι, τον Υπηρέτη δυο αφεντάδων, το ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης ξεκινά την Τετάρτη και την Πέμπτη 29-30/6, από το Ηρώδειο, τη συνάντησή του με το θεατρόφιλο κοινό της χώρας. Το έργο του Γκολντόνι, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, σκηνοθετημένο από τον Γιάννη Κακλέα, φέρνει επί σκηνής μια φιγούρα της Commedia dell’arte, τον δαιμόνιο Τρουφαλδίνο που, προκειμένου να επιβιώσει, αναγκάζεται να φορτωθεί δυο δουλειές, δυο αφεντάδες... Όταν όμως καταλύσουν και οι δύο στην ίδια λοκάντα, τα πράγματα περιπλέκονται και πρέπει να επιστρατεύσει όλο του το θράσος και την πονηριά προκειμένου ο ένας να μην αντιληφθεί τη σχέση του με τον άλλο. Ο πολυμήχανος υπηρέτης, που ερμηνεύει χαρισματικά ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, τα θαλασσώνει και τα μπαλώνει, μέχρις ότου τον επισκεφθεί ο μικρός φτερωτός θεούλης... Τους υπόλοιπους ρόλους ερμηνεύουν ο Αλέξανδρος Μυλωνάς και οι Φαίη Ξυλά, Γιώργος Χρυσοστόμου, Γιώργος Παπαγεωργίου, Βαγγέλης Χατζηνικολάου, Μένη Κωνσταντινίδου, Αννίτα Κουλη, Κίμων Φιορέτος, Μάρα Βλαχάκη.

Με ανθρώπινη μορφή

 

Ο πρωτοπόρος Ρομέο Καστελούτσι επιστρέφει με τη νέα ρηξικέλευθη σκηνοθεσία του στο έργο υπό τον τίτλο «Περί της εννοίας του προσώπου του Υιού του Θεού». Ενας υπέργηρος πατέρας, ένας γιος και σε έναν αναγεννησιακό πίνακα ο Yιός του Θεού με ανθρώπινη έκφραση. Παίζοντας πάντα με τα όρια του «θεάτρου της σκληρότητας» και σε διαρκή διάλογο με τις εικαστικές τέχνες, ο Καστελούτσι προσεγγίζει, μέσα από την εκδοχή μιας σύγχρονης παραβολής, την όψη του Χριστού στη «μακρά απουσία» της: «Το πρόσωπο του Ιησού δεν είναι εκεί. Μπορώ να δω μόνο προσωπογραφίες και αγάλματα». Μακριά από θεολογικές διαστάσεις, αναζητά πρωτογενείς εικόνες και σύμβολα που μπορεί να τα οικειοποιηθεί η τέχνη του θεάτρου. Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Στην Πειραιώς 260 (Κτίριο Η) στις 21.00. Εισιτήρια: 15, 10 και 25 ευρώ. Πληροφορίες στα τηλ. 210-1234.567, 210-3272.000.

Βουτιά στον... πλούτο των μεταναστών

• Της Δάφνης Κοντοδήμα 
• ΤΑ ΝΕΑ: Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011

Την αριστοφανική κωμωδία στα ελληνικά, τα αλβανικά, τα ρωσικά και σε άλλες γλώσσες παρουσιάζει μια θεατρική ομάδα και μιλά για τον ρατσισμό, την οικονομία αλλά και για την «πενία της κοινωνίας».

Τι κι αν ο ρατσισμός και η δύσκολη οικονομική κατάσταση βαραίνουν την καθημερινότητά τους. Στη σκηνή βρίσκουν έναν φιλόξενο χώρο ανταλλαγής απόψεων και ιδεών. Φοιτητές και εργαζόμενοι στην Ελλάδα που προέρχονται από 12 χώρες, δημιούργησαν την ομάδα Vice Versa και περιοδεύουν με τον «Πλούτο» του Αριστοφάνη, στα ελληνικά με ατάκες σε άλλες γλώσσες. «Εκεί που δεν υπάρχει θέση για μετανάστες και πρόσφυγες, δημιουργούμε μια νησίδα ανθρώπινης επικοινωνίας», αναφέρουν οι σαράντα δύο μετανάστες και Ελληνες που καλύπτουν εθελοντικά τις ανάγκες της παράστασης, από την κατασκευή των κοστουμιών και τον σχεδιασμό των εντύπων έως την ερμηνεία των ρόλων. Κάποιοι είναι φοιτητές στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και του Ωδείου Αθηνών, άλλοι οικοδόμοι, πωλητές...

Ετσι θα την κλαίτε την Εκάβη;

Αν εδώ δεν ταιριάζει το «Πού πας ρε Καραμήτρο;» του γνωστού ανεκδότου, πού ταιριάζει;

Πήραν τις ρούγες και το στρατί, με τα δισάκια τους στον ώμο (για τον δρόμο, για τον δρόμο) οι Λίλες οι Καφαντάρες και οι Αννες οι Φόνσες (α, σόρι, είναι πρώην), πήραν και των ομματιών τους και μια αρμαθιά συνδικαλισταράδων - που ανάθεμα κι αν έχουν ποτέ παραγάγει έργο πολιτιστικό - και μερικούς παρατρεχάμενους ή της προσκολλήσεως ή «είδα φως και μπήκα» και πήγαν να παίξουν την Εκάβη την Αγανακτισμένου.

Πέθανε ο Κώστας Ζαχαράκης. Σε ηλικία 51 ετών

Δάφνη Κοντοδήμα
ΤΑ ΝΕΑ: Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

Περφόρμερ και πολυπράγμων ηθοποιός, με θητεία και στο μουσικό θέατρο, ο Κώστας Ζαχαράκης πέθανε σε ηλικία 51 ετών από καρκίνο, τα ξημερώματα χτες.

Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη, σπούδασε τραγούδι στο Ωδείο Αθηνών και έκανε σεμινάρια στο Actors' Studio. Η μεγάλη του αγάπη ήταν το θέατρο. Ακριβώς επειδή απαιτούσε, όπως έλεγε, αφοσίωση και του έμαθε να σέβεται την κάθε στιγμή, ως μοναδική. Από τους πρώτους ρόλους ήταν εκείνος της Μπερνάρντα στο έργο «Το σπίτι της Μπερνάρντα Αλµπα». Μια παράσταση τολμηρή για την εποχή που ανέβηκε - γύρω στο 1980 -από το Θεατρικό Εργαστήρι Καβάλας στο «Παλλάς» της Καβάλας και στην Θεσσαλονίκη, στο «Ανετον». Λίγα χρόνια μετά, συμμετείχε στην παράσταση- καμπαρέ «Καπέλα» με τους Χρήστο Στέργιογλου, Τάσο Καρακατσάνη από το ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας.
Συνεργάστηκε, επίσης, με την Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης», το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, το ΔΗΠΕΘΕ Βόλου, το θέατρο Άττις («Πέρσες»), το Αμόρε («Οθέλλος», «Ταρτούφος», «Ιβάνοφ», «Βαλς Εξιτασιόν», «Μιμίαμβοι»). Και με το Εθνικό Θέατρο στις παραστάσεις «Άνοδος και πτώση» (1995), «Πέερ Γκυντ», «Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα», «Έντα Γκάμπλερ», Δον Κιχώτης.

Δοκιμάζοντας τα όριά μας

Ο προβοκάτορας εικονοκλάστης Ρομέο Καστελούτσι στην παράστασή του «Περί της Εννοιας του Προσώπου του Υιού του Θεού» (στην Πειραιώς 206 έως αύριο) σαδιστικά δοκιμάζει τα ψυχικά μας όρια και όχι, όπως περιμέναμε, τη χειμαζόμενη σχέση μας με το Θείο και τα φυσικά όρια του «κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν» Υιού του Θεού. 

Κυρίαρχο δυαδικό μοτίβο της πρότασής του, με την ανύπαρκτη πρόζα, ένας πατέρας που βασανίζεται από την ακράτεια, έχοντας ασταμάτητα διάρροια, και ο γιος, που αγόγγυστα τον καθαρίζει ενώπιόν μας, σε μια βασανιστικά αργόσυρτη και ρεαλιστική διαδικασία. Το θέαμα των γυμνών, πασαλειμμένων στα κόπρανα, οπισθίων του ηλικιωμένου που ο γιος του τον πλένει ιεροτελεστικά, αποδεικνύεται για μερίδα του κοινού ανυπόφορη. Γιατί αφού ο γιος καθαρίσει τη λίμνη των περιττωμάτων από το πάτωμα, σε εξίσου ρεαλιστικό χρόνο, πρέπει να αντιμετωπίσει ακόμη δύο ξαφνικά περιστατικά ακράτειας. Ο θεατής υπομένει δύο ακόμη βασανιστικές σκηνές «καθαρισμού».
Την τρίτη φορά που ο ηλικιωμένος θα λερωθεί, ο γιος βρίζοντας θα ριχθεί στην τεράστια «πατρική» μορφή του Θεού, η οποία δεσπόζει στο φόντο της σκηνής, εκλιπαρώντας βουβά να μην απολέσει την πίστη του (;).

Ο κύριος Αγησίλαγος πολιτεύεται...

ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΦΕΤΖΟΠΟΥΛΟΣ: ΤΟ 30% ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΛΗΡΩΤΟΙ

• Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ 
• Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011

«Εδώ που φτάσαμε πρέπει να ανατραπεί το πολιτικό μας σύστημα. Ο μοναδικός τρόπος, που δεν είναι βίαιος ή αντιδημοκρατικός, είναι οι κληρωτοί εκπρόσωποι που είχαμε και στην αρχαία ελληνική Δημοκρατία.

Το 30% της Βουλής, δηλαδή, να είναι κληρωτοί. Και στους δήμους το 50%. Χειρότερους από αυτούς που έχουμε δεν θα βρούμε. Μπορεί να μου πετάξουν ντομάτες για αυτό που λέω. Το πολιτικό σύστημα θα καγχάσει», παραδέχεται ο Αντώνης Καφετζόπουλος. «Ομως, πρέπει να αναλάβουν τη δημόσια ευθύνη οι πολίτες. Και εν πάση περιπτώσει, το όνειρο κάθε πολίτη που κάθεται σε ένα καφενείο και λέει "αν ήμουν πρωθυπουργός μια μέρα" θα γίνει πραγματικότητα. Για να σε δω, ρε μεγάλε, 6 μήνες βουλευτή! Μπες και βγάλ' τα πέρα με αυτούς που σπουδάσαν δικηγόροι και γιατροί και είναι αποτυχημένοι επαγγελματίες πολιτικοί μια 20ετία».

ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΧΑΡΑΚΗΣ: Εφυγε ένας στρατιώτης του θεάτρου

«Στρατιώτη του θεάτρου» αποκαλούσε τον εαυτό του ο ηθοποιός Κώστας Ζαχαράκης που έφυγε ξημερώματα Πέμπτης, προτού κλείσει την πέμπτη δεκαετία της ζωής του. Και ήταν όντως αυτό που δήλωνε, υπηρετώντας με πάθος τη σκηνή σε όλες τις δυνατές εκδοχές της, πρόζα, μουσικό θέατρο, οπερέτα, συνδυάζοντας αδιάλειπτα την υποκριτική με το τραγούδι. Αλλωστε είχε σπουδάσει μουσική στο Ωδείο Αθηνών και υποκριτική στο Actors Studio. Ως ηθοποιός πέρασε, υποδυόμενος και πρώτους ρόλους, από τις σημαντικότερες σκηνές της χώρας, με σκηνοθέτες όπως οι Θόδωρος Τερζόπουλος, Νικίτα Μιλιβόγεβιτς, Δημήτρης Μαυρίκιος, Γιάννης Χουβαρδάς κ.ά. Το όνομά του έλαμψε για πρώτη φορά το 1987, στο μεγάλο σουξέ του ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας «Καπέλα», τη μουσικοθεατρική παράσταση σε μουσική Τάσου Καρακατσάνη, στίχους και κείμενα Γιώργου Χρονά. Ο Κώστας Ζαχαράκης υπήρξε για χρόνια συνεργάτης του Εθνικού Θεάτρου («Ανοδος και πτώση του Αρτούρου Ούι», «Πέερ Γκιντ», «Εξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα», «Εντα Γκάμπλερ»), του ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας («Γενικός γραμματέας», «Υπηρέτης δύο αφεντάδων», «Ημέρωμα της στρίγγλας»), των ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας και Βόλου («Αγάπης αγώνας άγονος», «Παντρολογήματα»), της Πειραματικής Σκηνής της «Τέχνης» στη Θεσσαλονίκη, του Αμόρε («Οθέλλος», «Ταρτούφος», «Μιμίαμβοι») κ.ά. Συνεργάστηκε επίσης σε μουσικές παραστάσεις και συναυλίες με τη Μαρία Φαραντούρη, την Ελλη Πασπαλά, τη Σαβίνα Γιαννάτου, τη Λίνα Νικολακοπούλου, τον Γ. Σπάθα κ.ά.

Οταν οι ταράτσες μετατρέπονται σε θεατρικό σανίδι

Φωτογραφία του Μανώλη Μπαμπούση (Καλλιθέα, 1987).

ΠΕΝΤΕ ΟΜΑΔΕΣ ΝΕΩΝ ΗΘΟΠΟΙΩΝ ΑΝΕΒΑΖΟΥΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΣΕ ΑΝΟΙΧΤΟΥΣ ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ

• Της ΕΛΕΝΑΣ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
• Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011

Από τις παρυφές του Λυκαβηττού έως την Πειραιώς, χαμηλά στον Ταύρο, και από την Ομόνοια έως τα Πετράλωνα, πέντε νεανικές θεατρικές ομάδες ατενίζουν την Αθήνα, την αφουγκράζονται, της μιλούν και συνθέτουν μια εναλλακτική τοπιογραφία. Ολο τον Ιούλιο, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, δημιουργούν τις «Πολεοδομές». Εναν ιστό μέσα στον οποίο εντάσσουν χώρους ξεχασμένους, παραγνωρισμένους, στους οποίους το βλέμμα δεν σταματά πια στις ταράτσες. Σε αυτούς τους ανοιχτούς χώρους εντάσσουν παραστάσεις site specific.

Απάντηση στον Ομπάμα

• Γουίλιαμ Φορσάιθ: Ναι, δεν μπορούμε

• Της ΝΑΤΑΛΙ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ
• Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011

Το βασικό σύνθημα στην προεκλογική εκστρατεία του υποψηφίου το 2008 Αμερικανού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, «Yes we can» (Ναι, μπορούμε), παραφρασμένο, καταλήγει σε ειρωνική άρνηση ή σπαρακτική αποδοχή της αδυναμίας: «Yes, we can't» (Ναι, δεν μπορούμε) βάφτιζε το καινούργιο του έργο, Μάρτιο του 2008, οκτώ μήνες πριν από τις προεδρικές εκλογές, ένας μεγάλος διανοητής του σύγχρονου χορού, ο πρωτοπόρος, αιχμηρός χορογράφος Γουίλιαμ Φορσάιθ.

Η πιο σκοτεινή και πολιτική δημιουργία ενός ούτως ή άλλως βαθιά πολιτικά σκεπτόμενου καλλιτέχνη έκανε τη συνθηματολογική αισιοδοξία της Αμερικής να προσκρούει στο μαύρο χιούμορ της μπεκετικής φωνής όταν λέει «Προσπάθησε ξανά. Θα αποτύχεις καλύτερα».

Καλοκαίρι με θέατρο δρόμου

• ΣΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΣΤΡΕΦΕΤΑΙ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ 

• Της ΕΛΕΝΑΣ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
• Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011 

Στις δικές του δυνάμεις αποκλειστικά αποφάσισε να βασιστεί φέτος ο Πολιτισμικός Οργανισμός του Δήμου Αθηναίων για τις καθιερωμένες πολιτιστικές εκδηλώσεις του καλοκαιριού.

 

Magic juggling 

Με χρέη που φτάνουν τα 2,5 εκατομμύρια ευρώ, οι διοργανώσεις χρόνων που έτειναν να γίνουν θεσμοί, όπως το Αθηναϊκό Φεστιβάλ στο Αττικό Αλσος ή το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού της Αθήνας στην Τεχνόπολη στο Γκάζι, φαίνεται να αποτελούν οριστικά παρελθόν. Επρόκειτο για «εκδηλώσεις σπάταλες που διοργανώνονταν με μη ελεγχόμενο τρόπο και που άφηναν πολλούς από τους συμμετέχοντες απλήρωτους», σύμφωνα με τον αντιπρόεδρο του ΠΟΔΑ, Τέλη Σαμαντά.
Διαθέτοντας προϋπολογισμό ύψους μόλις 700 χιλιάδων ευρώ «για την παραγωγή καθαρά πολιτιστικού προϊόντος σε όλη τη διάρκεια του έτους», όπως εξήγησαν στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου, στρέφονται σε αυτοσχέδιες λύσεις. Αξιοποιούν τα μουσικά σύνολα, τα βγάζουν στις πλατείες της πόλης, με έμφαση στις υποβαθμισμένες, και επιδιώκουν να εντάξουν στις συνήθειες των Αθηναίων τα εβδομαδιαία «ραντεβού» που ορίζουν.

«Οι δύο κρατικές σκηνές να μη γίνουν ΔΕΚΟ»

Ελπίζει ο Σωτήρης Χατζάκης στη συνεργασία των υπουργών Πολιτισμού και Οικονομικών, Π. Γερουλάνου και Ευάγγ. Βενιζέλου, για να ξεπεραστεί ο σκόπελος της ένταξης ΚΘΒΕ και Εθνικού Θεάτρου στις ΔΕΚΟ αλλά και της περικοπής των εκτός έδρας. «Ελπίζουμε ότι οι δύο υπουργοί θα προλάβουν να συντονίσουν τις ενέργειές τους και να λύσουν το θέμα» δήλωσε χθες ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΚΘΒΕ και ποντάρει στη γνώση του Ευάγγ. Βενιζέλου σε θέματα κρατικών σκηνών από την παλαιότερη θητεία του στο υπουργείο Πολιτισμού.
Από την ελπίδα αυτή εξαρτάται και η παρουσία του ΚΘΒΕ και του Εθνικού Θεάτρου φέτος στην Επίδαυρο, ενώ υπάρχει ο φόβος μήπως η απουσία τους συμπαρασύρει και άλλες παραστάσεις. Την ίδια ελπίδα εξέφρασε και ο πρόεδρος του Δ.Σ. του ΚΘΒΕ, Μάκης Τρικούκης. Κοινή πεποίθηση των συντελεστών της φετινής καλοκαιρινής παραγωγής του ΚΘΒΕ είναι ότι οι δύο κρατικές σκηνές δεν πρέπει να γίνουν ΔΕΚΟ και να πουληθούν, αλλά να διαφυλαχτούν γιατί ο πολιτισμός είναι σημαντικότατο εξαγώγιμο προϊόν που μπορεί να αποφέρει σημαντικά έσοδα. «Για να μη δούμε το "πωλείται", ύστερα από την Ακρόπολη, και πάνω από την Επίδαυρο» είπε η Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου. «Οι αρχαίοι συγγραφείς είναι κομμάτι προς εξαγωγή κι εμείς είμαστε μέρος της λύσης που ζητεί η κοινωνία» πρόσθεσε ο Κώστας Σαντάς. «Αυτοί που θα μας κυβερνήσουν, να καταλάβουν τι είναι ο πολιτισμός» τόνισε ο Νίκος Ψαρράς.

Το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών καταγγέλλει

• Ελευθεροτυπία, Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011 Της ΒΕΝΑΣ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ 

Και ξαφνικά, φέτος το καλοκαίρι, το Ελληνικό Φεστιβάλ απέκτησε μερικούς σταθερούς φίλους. Τους συνδικαλιστές του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών. Οχι. Δεν ανέκρουσαν πρύμναν από τότε (2007) που κατήγγειλαν τον Γιώργο Λούκο για αφελληνισμό του θεσμού με αποτέλεσμα να συσπειρώσουν υπέρ του και εναντίον τους την αφρόκρεμα του ελληνικού θεάτρου (170 υπογραφές). Τώρα το ΣΕΗ εμφανίζεται, σχεδόν καθημερινά, στην «Πειραιώς 260». Δεν απολαμβάνει τις περισσότερες από κάθε άλλη χρονιά ελληνικές παραστάσεις και, μάλιστα, νέων καλλιτεχνών. Κάνει «παρεμβάσεις». Καταγγέλλει και ελέγχει το Φεστιβάλ, το οποίο, σύμφωνα με τον γενικό γραμματέα του σωματείου Νίκο Μόσχοβο, «καταπατά εργασιακά δικαιώματα», σε δύο τουλάχιστον περιπτώσεις.
- Η πρώτη αφορά τη χρήση εθελοντών. Το βράδυ της Δευτέρας ο «Νάρκισσος» της Ελενας Πέγκα, στον οποίο, εκτός από τον πρωταγωνιστή Αγγελο Παπαδημητρίου, συμμετείχαν και 20 εθελοντές, για να δώσει τελικά την παράστασή του έπρεπε πρώτα να υποστεί μιαν άλλη: συνδικαλιστική. Ομάδα του ΣΕΗ διαμήνυσε έντονα σε εκπρόσωπο του φεστιβάλ ότι οι εθελοντές κάνουν «μαύρη, απλήρωτη εργασία». Το ότι η παράσταση τελικά δόθηκε οφείλεται, σύμφωνα με τον κ. Μόσχοβο, στο ότι το ΣΕΗ «δεν είναι αστυνομία για να εμποδίζει παραστάσεις. Αυτή είναι δουλειά των μηχανισμών του κράτους». Αλλωστε είχαν φροντίσει να τους κινητοποιήσουν. Στο κυλικείο, έξω από τον Χώρο Ε, ένας κύριος από το ΙΚΑ με τα κιτάπια του έλεγχε την υπάλληλο.

Περιττώματα, η μόνη «κληρονομιά»

• Της Μαριας Kατσουνακη, Η Καθημερινή,  Παρασκευή, 24 Iουνίου 2011

ΠΡΕΜΙΕΡΑ. Το τέλος της παράστασης, προχθές το βράδυ στην Πειραιώς 260, βρήκε το κοινό να χειροκροτεί σκεπτικό. Κάποιοι με μεγάλη θέρμη, οι περισσότεροι αναποφάσιστοι και αμφίθυμοι. Σοκαρισμένοι, μετέωροι ανάμεσα στη συγκίνηση και στα ερωτήματα που γεννιούνταν διαρκώς στη διάρκεια της 55λεπτης παράστασης. Ο Ιταλός Ρομέο Καστελούτσι μαζί με την ομάδα του Societas Rafaello Sanzio επισκέπτεται για δεύτερη φορά το Φεστιβάλ Αθηνών (δύο χρόνια μετά τη δική του εκδοχή της «Θείας κωμωδίας») με ένα θεατρικό δοκίμιο, αμείλικτο στη σκηνική αναπαράστασή του.

«Περί της εννοίας του προσώπου του Υιού του Θεού», ο τίτλος. Στο επίκεντρο η σχέση πατέρα - γιου, υπό το βλέμμα μιας υπερμεγεθυμένης εικόνας του Ιησού διά χειρός του μεγάλου Ιταλού ζωγράφου της Αναγέννησης Αντονέλο ντα Μεσίνα. «Ο σωτήρ του κόσμου» μας κοιτάζει και την κοιτάζουμε ενώ ενδιάμεσα ο σκηνικός χώρος, λευκός και μεταμοντέρνος, χωρίς τοίχους, μόνο με άσπρα έπιπλα, είναι ο τόπος που διαδραματίζονται τα εξής: ένας πατέρας που πάσχει από ακράτεια γεμίζει τη σκηνή περιττώματα ενώ ο γιος του τον πλένει και τον σκουπίζει αγόγγυστα. Το περιστατικό (ο γιος με το κοστούμι να ετοιμάζεται για την έξοδό του, ενώ ο πατέρας με το μπουρνούζι να αρνείται να τον «αποχωριστεί» με αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο) επαναλαμβάνεται δυο, τρεις, τέσσερις φορές, έως ότου συμπληρωθούν περίπου 50 λεπτά. Πιθανόν, το ίδιο τελετουργικό να επαναλαμβάνεται διαρκώς, να είναι μια καθημερινή ρουτίνα.

Ρομέο Καστελούτσι: Πατήρ, Υιός και... πάνες

• Πρεμιέρα χθες Τετάρτη για το ανατρεπτικό «Περί της έννοιας του προσώπου του Υιού του Θεού»

• MΥΡΤΩ ΛΟΒΕΡΔΟΥ, ΤΟ ΒΗΜΑ:  23/06/2011

• Ο πατέρας με την πάνα, ανάμεσα στις βόμβες...

Επί τριάντα πέντε λεπτά παρακολουθούσαμε την απελπισία του γιου απέναντι στην ανημπόρια του ηλικιωμένου πατέρα του. Ο κουστουμαρισμένος γιος χρειάστηκε να σηκώσει τα μανίκια του λευκού πουκαμίσου του για να αλλάξει, τρεις φορές, πάνες στον γηραιό άνδρα που λερωνόταν και λέρωνε τα πάντα: Το λευκό του μπουρνούζι, τον καναπέ, το χαλί, την καρέκλα του γραφείου, την αναπηρική καρέκλα, το κρεβάτι, τα σεντόνια και φυσικά τον εαυτό του. Τρεις φορές χρειάστηκε να καθαρίσει ο γιος τα λερωμένα οπίσθια του πατρός, τα οποία ήταν, προφανώς, σε κοινή θέα... Και όλα αυτά ενώ στο βάθος της σκηνής κυριαρχούσε μία υπερμεγέθης αναπαραγωγή του «Σωτήρα του Κόσμου» του Αντονέλο ντα Μεσίνα (1465). Οι δυο τους αντάλλασσαν ελάχιστες κουβέντες, τις συνήθεις σ΄αυτές τις περιστάσεις: Ο πατέρας, νοιώθοντας τον εξευτελισμό στο πετσί του, ζητούσε συγγνώμη από τον γιο του ενώ ο τελευταίος, άλλοτε καθησύχαζε και κανάκευε τον ταλαιπωρημένο πατέρα του κι άλλοτε νευρίαζε με την επαναληπτικότητα της κατάστασης. Ποιος από μας δεν έχει ζήσει μια παρόμοια κατάσταση, στο σπίτι ή στο νοσοκομείο;

Συνδικαλιστές του θεάτρου εναντίον εθελοντών στην τέχνη

• Αφορμή το έργο «Νάρκισσος» όπου συμμετέχουν μη επαγγελματίες ηθοποιοί
• ΤΟ ΒΗΜΑ:  22/06/2011

Το έργο «Νάρκισσος» με τον Αγγελο Παπαδημητρίου παρουσιάστηκε ενώπιον ελεγκτών του ΙΚΑ που είχε καλέσει στο Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών

«Η παράσταση έγινε κανονικά γιατί κι εμείς δεν θέλαμε να συμβάλουμε στην ένταση», λέει ο Αγγελος Παπαδημητρίου, που ως «Νάρκισσος» έζησε το βράδυ της περασμένης Δευτέρας την εμπειρία να παίζει ενώπιον Ελεγκτών του ΙΚΑ, τους οποίους και κάλεσε το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών. «Ενοιωσα να γυρίζω πίσω ιστορικά, σαν να ακούω κάτι ξένο, παλιό, κάτι που δεν καταλαβαίνω. Ενοιωσα να επιστρέφω στο δίλημμα "'ή μαζί μου ή εναντίον μου", "ή με τον έναν ή με τον άλλον", σαν να πρέπει να πάρεις θέση. Δεξιός ή αριστερός, πλούσιος ή φτωχός;» και προσθέτει: «Εργαζόμενος ή άνεργος...».

Ο Λυκαβηττός γίνεται... μιλόνγκα!

• Μικρές ερωτικές ιστορίες τον Ιούλιο από το Tango Azul

Στιγμιότυπο από το «Tango Azul» που θα παρουσιαστεί στο Λυκαβηττό

Σε... μιλόνγκα μετατρέπεται για λίγες ώρες το θέατρο του Λυκαβηττού το βράδυ της 18ης Ιουλίου. Το Tango Azul, ένα σόου με θεατρική βάση, «ξεδιπλώνει» επί σκηνής μικρές ερωτικές ιστορίες έτσι όπως ερμηνεύονται από έξι χορευτές και πενταμελή ορχήστρα υπό την διεύθυνση του βιρτουόζου του μπαντονεόν - κι ενός από τους πιο χαρακτηριστικούς μουσικούς τάνγκο της γενιάς του - Λουτσιάνο Γιούνγκμαν.

ΚΘΒΕ: «Μικρά Διονύσια»

Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος συμπληρώνει φέτος μισό αιώνα καλλιτεχνικής δημιουργίας. Η καλοκαιρινή του παραγωγή «Μικρά Διονύσια», η οποία γίνεται στο πλαίσιο  των πενήντα χρόνων λειτουργίας του Κ.Θ.Β.Ε., είναι μια παράσταση – γιορτή  (φόρος τιμής), σε σύνθεση κειμένων Κ.Χ.Μύρη, που αποτελεί συγχρόνως και ένα ταξίδι μνήμης στο θεατρικό τότε και τώρα, συνδέοντας θραύσματα από παραστάσεις αρχαίου δράματος στους Φιλίππους και στη Θάσο, στο Θέατρο Δάσους και στην Επίδαυρο. «Μικρά Διονύσια», ένα θεατρικό «ψηφιδωτό», σε σκηνοθεσία  Γιάννη Ρήγα- Γρηγόρη Καραντινάκη, που αποτελείται από είκοσι οχτώ (28)  αποσπάσματα έργων αρχαίου δράματος που έχει παρουσιάσει το Κ.Θ.Β.Ε. κατά τη διάρκεια της πενηντάχρονης πορείας του, τα  οποία ενώνονται σε μια ενιαία παράσταση. Μια σύνθεση κειμένων στην οποία έχουν χρησιμοποιηθεί σκηνές από τα εξής έργα: «Οιδίπους Τύραννος» του Σοφοκλή, «Οιδίπους Επί Κολωνώ» του Σοφοκλή, «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, «Προμηθέας Δεσμώτης»  του Αισχύλου, «Τρωάδες»  του Ευριπίδη, «Ορέστης» του Ευριπίδη, «Τραχίνιαι» του Σοφοκλή, «Ηλέκτρα», του Σοφοκλή, «Ηλέκτρα» του Ευριπίδη, «Ορέστεια» (Χοηφόροι) του Αισχύλου, «Βάκχες», του Ευριπίδη,  «Αίας»,  του Σοφοκλή,  «Εκάβη» του Ευριπίδη,  «Ελένη» του Ευριπίδη, «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη,  «Νεφέλες»  του Αριστοφάνη,  «Πλούτος» του Αριστοφάνη,  «Ιππής» του Αριστοφάνη,  «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη, «Όρνιθες» του Αριστοφάνη, «Θεσμοφοριάζουσες» του Αριστοφάνη,  «Κύκλωπας» του Ευριπίδη, «Φοίνισσες» του Ευριπίδη, «Επτά Επί Θήβας» του Αισχύλου.

Χρυσή η Ελλάδα στη Θεατρική Αρχιτεκτονική, στην Πράγα

Κέρδισε την κορυφαία διάκριση στην σπουδαιότερη έκθεση σκηνογραφίας

Θανάσης Δεμίρης, Εύδα Μανιδάκη, Ανδρέας Σκούρτης, της ελληνικής υποψηφιότητας μαζί με τον πρεσβευτή της Ταϊβάν και την επιμελήτρια της έκθεσης στο ελληνικό περίπτερο στην Πράγα

Το Χρυσό Μετάλλιο Θεατρικής Αρχιτεκτονικής κέρδισε η Ελλάδα, στην Εκθεση Σκηνογραφίας που πραγματοποιείται κάθε τέσσερα χρόνια στην Πράγα, με τη συμμετοχή δύο αρχιτεκτονικών γραφείων που εκπροσωπούσαν τη χώρα μας και τα οποία μοιράστηκαν την κορυφαία διάκριση. Η τελετή που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Δευτέρας, 20 Ιουνίου, είχε για νικητές τους αρχιτέκτονες Στέφανο Πάντο και Ανδρέα Σκούρτη του Γραφείου 75 για τη Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου και τους Θανάση Δεμίρη και Εύα Μανιδάκη του γραφείου Flux Office για το Machine Theatre, που πρόκειται να δημιουργηθεί στο Βοτανικό. Κοινός θεματικός άξονας ήταν η μεταβλητότητα του χώρου ως στοιχείο της σύνθεσης και τη συνύπαρξή τους με παλαιότερα κτίσματα, όπως συμβαίνει με το διατηρητέο του Τσίλερ για τη Νέα Σκηνή και με αρχαιολογικά ευρήματα για το Μachine Τheatre.

«Με το ερώτημα What's theatre next», λέει ένας εκ των νικητών, ο Ανδρέας Σκούρτης, «εμείς απαντήσαμε μίνιμουν κλίμακα και μάξιμουμ μεταβλητότητα. Η δουλειά μας είχε να κάνει με την αρχιτεκτονική ως εργαλείο σκηνογραφίας», τονίζει καθώς εξηγεί ότι το ελληνικό περίπτερο είχε διαδραστική λειτουργία, εφόσον με τη Νέα Σκηνή του Εθνικού ο επισκέπτης είχε τη δυνατότητα να «παίξει» φτιάχνοντας το δικό του θέατρο, ανάλογα με το πού θα τοποθετούσε τα καθίσματα. «Είμαστε πολύ χαρούμενοι, όλοι μας. Αν και πιστεύαμε στη δουλειά μας, πήγαμε ως αουτσάιντερ και καταλήξαμε με το χρυσό. Ηταν πολύ σημαντικό και για τη γενικότερη ψυχολογία μας...».

«Ναμπούκο» στο Ηρώδειο από τη Λυρική Σκηνή

ΟΠΕΡΑ. O «Ναμπούκο» του Τζουζέπε Βέρντι (1813-1901), η όπερα που ανεβάζει η Εθνική Λυρική Σκηνή στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, στις 26, 27, 28 & 29 Ιουνίου, είναι η πρώτη πραγματικά μεγάλη επιτυχία που είχε ο Ιταλός συνθέτης στην πολύχρονη καριέρα του. Ο «Ναμπούκο» έκανε πρεμιέρα τον Μάρτιο του 1842 και κατέστησε τον δημιουργό του διάσημο και πλούσιο. Το έργο ήρθε πριν από τη μεγάλη, άτυπη τριλογία του «Ριγολέτο», «Τραβιάτα», «Τροβατόρε» και πριν από τον «Μακμπέθ» και τον «Ντον Κάρλος» έως τον «Οθέλλο», τον «Φάλσταφ» και το περίφημο «Ρέκβιεμ». Εργο με αστείρευτο μελωδικό πλούτο, τόσο στις άριες και τα ντουέτα του όσο και στα χορωδιακά του μέρη, ο «Ναμπούκο» δεν προαναγγέλλει απλώς τον μεγάλο Βέρντι, αλλά τον περιέχει. Ο θρύλος θέλει ως βασική πηγή έμπνευσης του Βέρντι για το έργο, τους στίχους του χορωδιακού «Va, pensiero» (πέτα, σκέψη), που τραγουδούν οι υπόδουλοι Εβραίοι, τους οποίους καταδιώκει ο Ναβουχοδονόσορ. Είναι εξάλλου το πιο φημισμένο κομμάτι του έργου, το οποίο τραγουδήθηκε πολύ από τους Ιταλούς της εποχής, οι οποίοι είδαν στο «Ναμπούκο» την έκφραση του δικού τους αγώνα για ανεξαρτησία από τους Αυστριακούς.

«Διάζωμα», σειρά έχει το αρχαίο θέατρο του Ορχομενού Αρκαδίας

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ. Αθόρυβο, αλλά ουσιαστικό έργο εκπονεί η κίνηση πολιτών «Διάζωμα», η οποία έχει θέσει ως στόχο της την αποκατάσταση των αρχαίων μνημείων της ελληνικής επικράτειας. Μετά τις επιτυχημένες πρωτοβουλίες για την αποκατάσταση και ανάδειξη του αρχαίου θεάτρου των Δελφών και της Μακύνειας (Δήμος Αντιρρίου), σειρά έχει το αρχαίο θέατρο του Ορχομενού Αρκαδίας.
Στη κατάμεστη αίθουσα της Παλαιάς Βουλής πραγματοποιήθηκε πρόσφατα εκδήλωση σε συνεργασία με την «Παναρκαδική Ομοσπονδία» και τη ΛΘ΄ Εφορία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων για την «πλήρη αποκάλυψη, προστασία και ανάδειξη του αρχαίου θεάτρου». Η διδάκτωρ αρχαιολογίας και προϊσταμένη της ΛΘ΄ Εφορίας Αννα Καραπαναγιώτου και η αρχαιολόγος Γαρυφαλλιά Σμέρου παρουσίασαν εξειδικευμένη μελέτη σχετικά με τις ανάγκες του μνημείου. Στη συνέχεια, ο πρόεδρος του «Διαζώματος» και πρώην υπουργός Πολιτισμού Σταύρος Μπένος παρουσίασε τις προτεινόμενες λύσεις για την ανάδειξη του αρχαίου θεάτρου, υπό μορφή ενός προγράμματος τριών διαδοχικών φάσεων. Η πρώτη φάση, συνολικού κόστους 50.000 ευρώ, αφορά τις πρώιμες και άμεσες εργασίες αποκατάστασης. Η δεύτερη φάση, συνολικού κόστους 100.000 ευρώ, περιλαμβάνει τη διενέργεια δοκιμαστικών, ερευνητικών τομών, ενώ η τρίτη και τελευταία, ύψους 50.000 ευρώ, έγκειται στην εκπόνηση αρχιτεκτονικής μελέτης αναστήλωσης.

Προσέβαλαν παράσταση του Φεσιβάλ Αθηνών εν ονόματι του ΙΚΑ

Ο ηθοποιός και εικαστικός Αγγελος Παπαδημητρίου (φωτογραφία) παρ' ολίγον να μη μπορέσει να αντικρίσει το είδωλό του στο καλυμμένο με νερό πάτωμα του Χώρου Ε του Φεστιβάλ Αθηνών. Λίγο πριν από την έναρξη της παράστασης, μέλη του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών μαζί με ελεγκτές του ΙΚΑ πήγαν να διαπιστώσουν πόσοι από τους συμμετέχοντες της παράστασης αμείβονται κανονικά. Γιατί επελέγη η συγκεκριμένη παράσταση; Γιατί η σκηνοθέτις Ελενα Πέγκα είχε συμπεριλάβει περίπου 20 εθελοντές που περιστοίχιζαν τον Αγγελο Παπαδημητρίου στη σκηνή. «Δεν είναι δυνατόν να χρησιμοποιούνται φιλικά συμμετέχοντες και εθελοντές, είναι μια επικίνδυνη τακτική», λένε από το ΣΕΗ στην «Κ». Και διεκδικούν υπογραφή συλλογικής συμβάσεως εργασίας για παραστάσεις που παρουσιάζονται δύο ή τρεις φορές στη διάρκεια ενός Φεστιβάλ. Το ΣΕΗ με την τακτική του υποστηρίζει ότι υπερασπίζεται τα δικαιώματα των μελών του, αλλά φαίνεται να αδιαφορεί για την καλλιτεχνική διαδικασία. [Η Καθημερινή, Tετάρτη, 22 Iουνίου 2011]

Εθελοντές υπό διωγμόν στην Τέχνη

Μέλη του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών επιχείρησαν να ματαιώσουν την πρεμιέρα του «Νάρκισσου»

• Της Ολγας Σελλα

ΦΕΣΤΙΒΑΛ. Στο μπαρ του Χώρου Ε της Πειραιώς 260 ήταν τη Δευτέρα το βράδυ μερικοί διαφορετικοί θεατές. Οπως αποδείχθηκε δεν επρόκειτο να παρακολουθήσουν την παράσταση «Νάρκισσος» που εντάσσεται στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών. Ηταν ελεγκτές του ΙΚΑ, που είχαν καλέσει τα μέλη του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ). Προς στιγμήν η πραγματοποίηση της παράστασης κινδύνευσε. Τελικά, πραγματοποιήθηκε.

«Ναι» από το ΚΑΣ για παραστάσεις σε Φιλίππους, Θάσο, Δίον και Οινιάδες

• Εγκρίθηκαν οι παραχωρήσεις

Το αρχαίο θέατρο των Φιλίππων   (Φωτογραφία:  Αρχείο ΔΟΛ )

---

Τη θετική γνωμοδότηση του ΚΑΣ απέσπασαν τα αιτήματα για την παραχώρηση των αρχαίων θεάτρων του Δίου, των Οινιαδών, των Φιλίππων και της Θάσου, στο πλαίσιο καλλιτεχνικών εκδηλώσεων το καλοκαίρι. Διαβάστε αναλυτικά ποιες παραστάσεις προγραμματίζονται και πού.

Τρεις θεατρικές παραστάσεις και μια συναυλία θα πραγματοποιηθούν τον Ιούλιο και τον Αύγουστο στο Αρχαίο Θέατρο Οινιαδών, μετά από αίτημα του Δήμου της Ιεράς Πόλης Μεσολογγίου.

'Ύστερα από γνωμοδότηση του ΚΑΣ και με τον όρο οι θεατές να μην υπερβαίνουν τη χωρητικότητα του θεάτρου, δηλαδή περίπου τα 400 άτομα, στο Αρχαίο Θέατρο Οινιαδών θα παρουσιαστούν:

• 9 Ιουλίου: Συναυλία αφιέρωμα στον Νίκο Γκάτσο με τη Μαρία Φαραντούρη και τον Αλκίνοο Ιωαννίδη.
• 2 Αυγούστου: «Οθέλλος» του Σαίξπηρ από τους Γιώργο Κιμούλη, Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη και Σμαράγδα Καρύδη.
• 4 Αυγούστου: «Υπηρέτης δύο Αφεντάδων» του Κάρλο Γκολντόνι από το ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης, σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα.
• 7 Αυγούστου: «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Θύμιου Καρακατσάνη και με πρωταγωνιστές τον ίδιο, τον Βασίλη Τσιβιλίκα, τον Κώστα Βουτσά, τον Γιώργο Κωνσταντίνου, τον Γιώργο Παρτσαλάκη και τη Βάσια Τριφύλλη.

Αρετούσα η Μαρία Ναυπλιώτου

• ΦΟΥΑΓΙΕ 

Η Μαρία Ναυπλιώτου θα είναι η Αρετούσα στον "Ερωτόκριτο" που θα παρουσιάσει μέσα στον χειμώνα στο θέατρο "Ακροπόλ" ο Στάθης Λιβαθινός, ενώ θα συμμετάσχει και στον "Ηλίθιό"του, που θα επαναληφθεί μετά τη μεγάλη επιτυχία που είχε κάνει στο Εθνικό Θέατρο. 

Η Μαρία Ναυπλιώτου θα είναι η Αρετούσα στον "Ερωτόκριτο" που θα παρουσιάσει μέσα στον χειμώνα στο θέατρο "Ακροπόλ" ο Στάθης Λιβαθινός, ενώ θα συμμετάσχει και στον "Ηλίθιό"του, που θα επαναληφθεί μετά τη μεγάλη επιτυχία που είχε κάνει στο Εθνικό Θέατρο. Με το καινούργιο θεατρικό έργο του, που ολοκληρώθηκε αυτές τις μέρες, θα περιοδεύσει ανά την Ελλάδα μέσα στον χειμώνα ο Χάρης Ρώμας. Ο δημιουργός συμφώνησε με τον θεατρικό παραγωγό Θύμιο Τάγαρη και θα παρουσιάσει το νέο του έργο στην επαρχία, παίζοντας ο ίδιος τον πρώτο ρόλο και κάνοντας τη σκηνοθεσία του. Ο θίασος θα ολοκληρωθεί μέσα στις προσεχείς μέρες.

ΡΟΥΛΑ ΠΑΤΕΡΑΚΗ Δαίμονας με τρεις φωνές

• Η Ματριόσα, ένα πρόσωπο που αναφέρεται στον Ντοστογιέφσκι, γίνεται πρωτα-γωνίστρια στον πολυφωνικό μονόλογο που παρουσιάζεται από μεθαύριο στο "Από Μηχανής Θέατρο" 

«Eπειδή πρόκειται για έναν πολυφωνικό μονόλογο, ο ερμηνευτής έχει την αγωνία κατά πόσο θα επιτύχει τη διαφοροποίηση των φωνών», λέει η Ρούλα Πατεράκη 

Ενα πρόσωπο, που απλώς αναφέρεται από τον Ντοστογιέφσκι, γίνεται πρωταγωνιστής στον πολυφωνικό μονόλογο "Δαίμονας" που παρουσιάζεται από μεθαύριο στο "Από Μηχανής Θέατρο" (έως 27/6), στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Το κείμενο έχει ως αφετηρία τους "Δαίμονες" του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι και ειδικότερα το σημείο όπου ο Νικoλάι Σταβρόγκιν εξομολογείται μεταξύ άλλων μια αποτρόπαιη πράξη: τον βιασμό της δωδεκάχρονης Ματριόσα και την αυτοκτονία της, την οποία, ενώ μπορούσε, δεν εμπόδισε. Με μια τολμηρή ανατροπή της μυθιστορηματικής αλήθειας, η Μαρία Ευσταθιάδη δίνει ζωή στη Ματριόσα και τη βάζει να "αφηγείται" στα πενήντα της την ημέρα της αυτοχειρίας της, μέσα από τρεις φωνές: τον έρωτά της για τον Σταβρόγκιν από παιδί, τη δεύτερη συνάντησή τους στα δεκαοχτώ της, τη σύντομη ταραγμένη σχέση τους μέχρι την αυτοκτονία του και την προσκόλλησή της σ' αυτόν μέχρι τον δικό της θάνατο.

Ο αριστοφανικός «Πλούτος» στην εποχή της κρίσης με ηθοποιούς από 12 χώρες

• Από την ομάδα Vice Versa

Το έργο παρουσιάζεται από 25 έως 29 Ιουνίου στο Θέατρο Βράχων και στη συνέχεια θα περιοδεύσει σε πέντε πόλεις  

---

Τον «Πλούτο» του Αριστοφάνη ανεβάζει η θεατρική ομάδα Vice Versa (www.viceversatheater.gr), που αποτελείται από φοιτητές και εργαζόμενους, Έλληνες και ξένους, που προέρχονται από 12 χώρες. Ο «Πλούτος» θα κάνει πρεμιέρα στις 25 Ιουνίου, 9:30 μ.μ. στο Θέατρο Βράχων «Άννα Συνοδινού» στο Βύρωνα, όπου θα δοθούν πέντε παραστάσεις (ως τις 29 Ιουνίου) με ελεύθερη είσοδο. Στη συνέχεια θα περιοδεύσει σε 5 πόλεις (Δράμα 4/7, Κομοτηνή 6/7, Θεσσαλονίκη 8/7, Κέρκυρα 11/7, Πάτρα 13/7) με την υποστήριξη της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς, η οποία είναι συμπαραγωγός της παράστασης.

Την Vice Versa απαρτίζουν άνθρωποι από την Αλβανία, την Ελλάδα, τη Ζιμπάμπουε, το Ιράν, τη Μολδαβία, τη Νιγηρία, την Ουκρανία, την Παλαιστίνη, την Πολωνία, τη Ρωσία και τη Σρι Λάνκα, που τους ενώνει η αγάπη του θεάτρου.

Θεατρική πολυφωνία

Σκηνή από την παράσταση του Ρομέο Καστελούτσι

Κάθε άλλο παρά θρησκειολογικό είναι το περιεχόμενο της παράστασης «Περί της έννοιας του προσώπου του υιού του θεού», που θα παρουσιάσει (22-25/6, 9μμ) στην Πειραιώς 260 ο θίασος «Societas Raffaello Sanzio», σε σκηνοθεσία του σημαντικού, βραβευμένου, εικαστικού στο ξεκίνημά του, τολμηρά ριξηκέλευθου θεματολογικά και αισθητικά, Ρομέο Καστελούτσι και μουσική Σκοτ Γκίμπσονς. Πρωταγωνιστούν: Τζιάνι Πλάτζι, Σέρτζιο Σκαρλατέλα, Ντάριο Μποτρίνι, Σύλβια Κόστα, Σιλβάνο Βολτολίνα. Η παράσταση (συνοδεύεται με ελληνικούς υπέρτιτλους - μετάφραση Αύρας Ξεπαπαδάκου) αλληγορεί για τη διαφορά μεταξύ της χριστιανικής εικονοποιίας περί του «υιού του θεού» και της σκληρής πραγματικότητας στη σχέση ενός υπέργηρου, ανήμπορου, πατέρα και του γιου του. Η παράσταση δε θεολογεί. Χρησιμοποιεί την εικόνα του Χριστού για να μιλήσει για την απουσία του «υιού του θεού» από τα ανθρώπινα. «Χιλιάδες ζωγράφοι ξόδεψαν τη ζωή τους προσπαθώντας να αναπαραγάγουν τον ανείπωτο, σχεδόν αόρατο μορφασμό μιας θλίψης στα χείλη του», λέει ο Ρομέο Καστελούτσι.

«Βυσσινόκηπος», σε ζωντανή μετάδοση από το Λοδίνο στο Μέγαρο

• Θα αναμεταδοθεί απευθείας από τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου της Αγγλίας

Στιγμιότυπο από τον «Βυσσινόκηπο» όπου πρωταγωνιστεί η Ζόι Γουαναμέικερ

Σε 375 αίθουσες σε ολόκληρο τον κόσμο, μεταξύ αυτών και το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη, στις 21.00) θα αναμεταδοθεί ζωντανά ο «Βυσσινόκηπος» του Αντον Τσέχοφ από τη σκηνή Ολίβιε του Εθνικού Θεάτρου της Αγγλίας. Ο σκηνοθέτης Χάουαρντ Ντέιβις - ειδήμων του ρωσικού θεάτρου στη βρετανική σκηνή - και ο συγγραφέας Αντριου Απτον ενώνουν τις δυνάμεις τους σε μια παραγωγή διασκεδαστική και ταυτόχρονα συγκινητική στην οποία συμβάλλει αποφασιστικά μια «δυνατή» διανομή, με προεξάρχουσα την Ζόι Γουαναμέικερ στον ρόλο της Ρανέφσκαγια.

Η ακαταμάχητη «θέληση για γνώση»

Μια νέα παραγωγή του έργου «Αρκαδία» του Τομ Στόπαρντ στο Μπρόντγουεϊ 

The New York Times
Υπάρχει μια παλιά πεποίθηση στους θεατρόφιλους, ότι οι υπερβολικά έξυπνοι συγγραφείς είναι συναισθηματικά ψυχροί. Και σε κανέναν δεν έχει κολλήσει πιο επίμονα και άδικα αυτή η προκατάληψη όσο στον Τομ Στόπαρντ.
Παροτρύνω λοιπόν όλους να αισθανθούν τη θέρμη που εκλύεται από τη σκηνή του θεάτρου Εθελ Μπάριμορ στο Μπρόντγουεϊ, όπου παίζεται η νέα παραγωγή του εκπληκτικού έργου του Στόπαρντ «Αρκαδία». Παρακολουθώντας την παράσταση που σκηνοθέτησε ο Ντέιβιντ Λεβό, βεβαιώθηκα όσο ποτέ άλλοτε ότι η κινητήρια δύναμη του έργου είναι το γνήσιο, ασθμαίνον πάθος.
Και δεν είναι μόνο ερωτικό πάθος. Το έργο, μια ιστορία δύο αιώνων που εκτυλίσσεται στο ψευδο-ειδυλλιακό σκηνικό της εξοχικής Αγγλίας, αρχίζει με την απορία ενός 13χρονου κοριτσιού που ρωτάει τι είναι «σαρκική περίπτυξη». Ομως, ο παλιός καλός σαρκικός πόθος είναι ένα μόνο από τα στοιχεία της βαθύτερης ορμής που κινητοποιεί τους ήρωες στην «Αρκαδία», όσο και το ίδιο το έργο.

Ανθισμένος κόσμος ή μαύρη χαρά;

Ο «παραμελημένος» αλλά αγαπημένος στη συντεχνία ποιητικός Ε.Χ. Γονατάς

• Του Γιαννη Bαρβερη, Η Καθημερινή, 19/6/2011

• Ε. Χ. ΓΟΝΑΤΑΣ
• Από την κρύπτη στο φως με τρεις μπακιρένιες δεκάρες
• σκην.: Γιάννης Αναστασάκης
• Θέατρο: Θίασος Στιγμή (στο studio Μαυρομιχάλη)

«Το όνειρο μένει στο κεφάλι. Ο εφιάλτης μπαίνει στο δωμάτιο»
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΑΛΑΖΩΝΙΤΗΣ
«Σφαίρες», 2011 Γνώριζα ελάχιστα τον ποιητικότατο πεζογράφο μας Επαμεινώνδα Χ. Γονατά (1924-2006). Δικηγόρος στο επάγγελμα, αλλά και τελειοθηρικός επιμελητής εκδόσεων, μάλλον ολιγογράφος, ελαφρά απόμακρος, απομονωμένος στο σπίτι του στην Κηφισιά, δεν προσέχθηκε ιδιαίτερα από το αναγνωστικό κοινό αλλά εξετιμήθη από τον αυστηρότερο και τελικά δικαιότερο κόσμο της στενότερης συντεχνίας. Τώρα, με την πενταετία από τον θάνατό του, θερμός μνήμων πολλών λογοτεχνικών φυσιογνωμιών μας π. χ. του Φιλύρα, ο σκηνοθέτης Γιάννης Αναστασάκης, χρησιμοποιώντας και εν μέρει αναπλάθοντας τις ιστορίες χαρμολύπης του Γονατά, παρέδωσε μια έντεχνη παράσταση, στην οποία το μουσικότατο υλικό χωρίστηκε σε αρκετές αυτόνομες αλλά και αραιά ενωμένες σκηνές.

Ταξίδι στον κόσμο της Μέλπως Αξιώτη

Η ηθοποιός Σοφία Σεϊρλή θα ζωντανέψει τη μορφή της Μυκονιάτισσας δημιουργού στην παράσταση «Η μεταμόρφωση της χρυσαλλίδας»

• Της Ολγας Σελλα, Η Καθημερινή, 19/6/2011

«Και ίσως θα χρειαστεί εμείς τώρα να ξαναπλάσομε μια παιδική καρδιά, για να μπορούμε να διαβάσομε». Είναι μια φράση της Μέλπως Αξιώτη και φαίνεται ότι το Φεστιβάλ Αθηνών την πήρε πολύ σοβαρά. Ετσι, φέτος, έδωσε πολύ χώρο στη λογοτεχνία και σε κείμενα παλαιότερα ή νεότερα, μέσα από ένα πρόγραμμα θεατρικών μονολόγων που έχουν τον γενικό τίτλο «Θέατρο σε Α΄ Ενικό». Μέσω της λογοτεχνίας και μέσω των μονολόγων, το Φεστιβάλ Αθηνών πέτυχε δύο... τρυγόνια: και το κόστος της παραγωγής να μειώσει με τα ολιγομελή σχήματα και να δώσει βήμα σε ανθρώπους του νεοελληνικού θεάτρου να είναι παρόντες στο φετινό Φεστιβάλ. Μια πρόσκληση για θέατρο, μια προτροπή για ανάγνωση.

Ρηξικέλευθη παραγωγή του Ρομέο Καστελούτσι

 Από τις 22 ώς 25 Ιουνίου στο Φεστιβάλ Αθηνών 

Ο γνωστός Ιταλός σκηνοθέτης Ρομέο Καστελούτσι επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με τη νέα ρηξικέλευθη παράστασή του «Περί της έννοιας του προσώπου του Υιού του Θεού», που παρουσιάζεται στον χώρο της Πειραιώς 260 στο πλαίσιο του φεστιβάλ αυτή την εβδομάδα (22-25/6).

Δύο χρόνια μετά τη «Θεία Κωμωδία» που χαρακτηρίστηκε μια από τις σπουδαιότερες παραστάσεις της δεκαετίας, η νέα παραγωγή της ομάδας Societas Raffaelo Sanzio ανεβάζει ένα θέαμα όπου κυριαρχεί η εικόνα του Χριστού έτσι όπως την έχει φανταστεί η ανθρωπότητα από την Αναγέννηση μέχρι σήμερα. Στο βάθος της σκηνής κυριαρχεί μια υπερμεγέθης αναπαραγωγή του Σωτήρα του Κόσμου του Αντονέλο ντα Μεσίνα (1465). Κάτω από το βλέμμα του Υιού του Θεού, ξετυλίγεται η ιστορία ενός άλλου πατέρα με τον γιο του, ενός πατέρα που λόγω ηλικίας έχει απόλυτη ανάγκη τη φροντίδα του παιδιού του. Το κοινό έρχεται αντιμέτωπο με ιδιαίτερα σκληρές σκηνές της ανημπόριας του πατέρα ενώ δημιουργείται μια έντονη αντίθεση: το παρηγορητικό κήρυγμα του χριστιανισμού, όπως αυτό αντιπροσωπεύεται από την ηρεμία του προσώπου του Ιησού, απέναντι στην απαρηγόρητη ανημπόρια της πραγματικότητας των γηρατειών. Ο Ρομέο Καστελούτσι θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους δημιουργούς του σύγχρονου θεάτρου στην Ευρώπη, καθώς, από τις αρχές της δεκαετίας το 1980 που ιδρύθηκε η ομάδα του, δημιουργεί ένα οπτικό θέατρο που αντλεί έμπνευση όχι από τα θεατρικά έργα αλλά από τον μύθο, τις απαρχές του πολιτισμού και την ιστορία των παραστατικών τεχνών.

«Η εξέγερση των Ελλήνων πιο βαθιά από το γαλλικό Μάη»

•  Η Γαλλίδα σκηνοθέτις Αριάν Μνουσκίν και το «Θέατρο του Ηλιου» στην πλατεία Συντάγματος, στο πλευρό των αγανακτισμένων

• ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΟΥΖΑΚΗ, Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011

«Δικαιοσύνη για τους Ελληνες» ζήτησε με τον πιο εντυπωσιακό και δυναμικό τρόπο η Γαλλίδα σκηνοθέτης Αριάν Μνουσκίν το μεσημέρι του Σαββάτου από την πλατεία Συντάγματος. Η ιδρύτρια του περίφημου «Theatre du Soleil» («Θέατρο του Ηλιου») βρίσκεται στην Αθήνα φιλοξενούμενη του Ελληνικού Φεστιβάλ για την παράσταση «Οι ναυαγοί της Τρελής Ελπίδας».

Η Αριάν Μνουσκίν σε πρώτο πλάνο με το δάχτυλο σηκωμένο με εφηβική οργή ζήτησε δικαιοσύνη για τους Ελληνες Με εφηβική ορμή, παρά τα 72 της χρόνια, στάθηκε στο πλευρό των δοκιμαζόμενων, από την κρίση, Ελλήνων.
Ηταν γύρω στις 12.30 το μεσημέρι, όταν ο παράξενος θίασός της, «με μουσικές εξαίσιες» και επικεφαλής την ίδια, ξεπρόβαλε από την οδό Σταδίου. Μια τεράστια λευκοντυμένη μαριονέτα, ύψους τριών μέτρων, τοποθετημένη πάνω σε δοκούς ήταν το τρόπαιο που κουβαλούσαν στους ώμους τους μέλη του γαλλικού θιάσου. Από μακριά η εικόνα της λευκοντυμένης μαριονέτας, που αιωρούνταν στα χέρια των ηθοποιών, έφερνε στο μυαλό την αναβίωση κάποιου αλλόκοτου μεσαιωνικού ή διονυσιακού δρώμενου.