Φτάνουμε στο νήμα
Τελειώνουν την Πέμπτη οι εκδηλώσεις του Ελληνικού Φεστιβάλ στην Αθήνα και απομένει η Επίδαυρος (μέχρι 23 Αυγούστου). Λίγο πριν από το νήμα, οι κάτοικοι της όλο και πιο άδειας πρωτεύουσας μπορούσαν αν ήθελαν να συμμετάσχουν σε ένα θερμό φεστιβαλικό Παρασκευοσαββατοκύριακο και, μάλιστα, σε τρία μέτωπα (Μέγαρο, Πειραιώς, Σχολείον). Ηθελαν και παραήθελαν. Μέχρι και στη μεταμεσονύχτια παράσταση του Θωμά Μοσχόπουλου δεν έπεφτε καρφίτσα. Εδώ που τα λέμε, η Πειραιώς μετά τις 12 αποδείχτηκε ιδιαίτερα γοητευτική.
...με Διόνυσο σε χωματερή
Η πρώτη του Μοσχόπουλου στην τραγωδία διέθετε πολλά ατού («Βάκχες», Διονύση Φωτόπουλο και μια εξαιρετική διανομή). Ηταν, όμως, ελαφρώς «ανθυγιεινή», όχι γιατί ξεκίνησε μετά τα μεσάνυχτα. Το γκαράζ της Πειραιώς, που πρόσφερε ένα τεράστιο βάθος σκηνής, μετατράπηκε σε κανονική χωματερή. Μια τέτοια Θήβα κατέλαβε ο Διόνυσος (εντυπωσιακές οι μεταμφιέσεις του Ξάφη, η μία με ξανθιές μπούκλες, η άλλη με κέρατα ταύρου), πιο ταιριαστός, σίγουρα, ως άρχων της από τον γιάπι Πενθέα του Λούλη. Ο Μοσχόπουλος γέμισε την τραγωδία με εικόνες πρωτότυπες (Βάκχες ως σύγχρονες γκρούπι με μικρόφωνα στο χέρι) και τρομαχτικές (ο σεισμός που απελευθερώνει τον φυλακισμένο θεό γκρεμίζει δύο σιδηροκατασκευές από το ταβάνι, ενώ οι Βάκχες στη μανία τους τα βάζουν με πεταμένο αυτοκίνητο). Οσο για τον λόγο, όσον, βέβαια, ακούστηκε στη μετάφραση του Χειμωνά -από τα χορικά διεσώθησαν λίγες λέξεις- είχε μια ιδιαίτερη προσέγγιση. Ωραία ιδέα το ραπάρισμα από τον Διόνυσο και τον Τειρεσία (Γρ. Γαλάτης). Γιατί, όμως, η γενική εντύπωση ήταν μιας παράστασης που δεν κατάφερε να φτάσει στην ουσία του Ευριπίδη;
Β.ΓΕΩΡΓ.[ΑΚΟΠΟΥΛΟΥ], ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 28/07/2008
No comments:
Post a Comment