Του Παναγιωτη Παναγοπουλου, Η Καθημερινή, 23/6/2012]. Καμία άλλη παράσταση δεν έχει ταυτιστεί τόσο πολύ με την εποχή της μεταπολίτευσης όσο το «Μεγάλο μας Τσίρκο», που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το καλοκαίρι το 1973, λίγο καιρό πριν τα γεγονότα του Πολυτεχνείου οδηγήσουν στην κατάρρευση της δικτατορίας. Το έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη, με τη μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου, ανέβηκε από την Τζένη Καρέζη –η οποία συνελήφθη– και τον Κώστα Καζάκο, έχοντας μαζί τους τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο και τον Νίκο Ξυλούρη. Εκτός από τις παραστάσεις που συνεχίστηκαν μετά την πτώση της δικτατορίας, το «Μεγάλο μας Τσίρκο» δεν ξαναπαίχτηκε από τότε σε μεγάλη σκηνή.
ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ: ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ, ΕΡΓΑ, ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ, ΗΘΟΠΟΙΟΙ, ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΣ, ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΟΙ, ΦΩΤΙΣΤΕΣ, ΜΟΥΣΙΚΟΙ, ΧΟΡΟΓΡΑΦΟΙ, ΚΡΙΤΙΚΟΙ, ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΕΣ, ΒΙΒΛΙΑ, ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ, ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ...
Saturday, June 23, 2012
Τρία μονόπρακτα με επίκεντρο την ψυχανάλυση στη Λυρική
Τρία μονόπρακτα έργα σύγχρονης όπερας σε ενιαίο σκηνικό θα παρουσιαστούν στο Θέατρο Ολύμπια στις 21 και 23 Ιουνίου 2012.
Τρία μονόπρακτα έργα σύγχρονης όπερας σε ενιαίο σκηνικό θα παρουσιαστούν στο Θέατρο Ολύμπια στις 21 και 23 Ιουνίου 2012. Τα δύο εξ αυτών προέκυψαν από τον διαγωνισμό για «νέο έργο όπερας έλληνα συνθέτη» τον οποίο διοργάνωσε για πρώτη φορά η Εθνική Λυρική Σκηνή σε συνεργασία με την Ένωση Ελλήνων Μουσουργών. Τα έργα επέλεξε καλλιτεχνική επιτροπή αποτελούμενη από συνθέτες και αρχιμουσικούς. Πρόκειται για τα έργα «Διωγμένος» της Ευαγγελίας Τόνια και «Ο Φρόυντ για εκείνη» του Ιωσήφ Βαλέτ. Το τρίτο έργο είναι η «Παλίρροια» του Μπόρις Μπλάχερ το οποίο γράφτηκε το 1946 στο Βερολίνο. Βασικό θεματικό στοιχείο και των τριών έργων είναι η ψυχανάλυση. Την Oρχήστρα της σύγχρονης όπερας της ΕΛΣ θα διευθύνει ο Νίκος Βασιλείου, ενώ η σκηνοθεσία είναι του Αλέξανδρου Ευκλείδη. Στόχος της Λυρικής είναι να ενθαρρύνει την σύγχρονη δημιουργία και να δώσει βήμα στους νέους έλληνες καλλιτέχνες.
«Πρώτη Ύλη» του Δημήτρη Παπαϊωάννου στην Πειραιώς
Η δημιουργία με τη χρήση των ελάχιστων δυνατών μέσων είναι η φετινή πρόκληση για τον Δημήτρη Παπαϊωάννου στην κατασκευή της νέας του εργασίας με τίτλο «Πρώτη Ύλη».
Η δημιουργία με τη χρήση των ελάχιστων δυνατών μέσων είναι η φετινή πρόκληση για τον Δημήτρη Παπαϊωάννου στην κατασκευή της νέας του εργασίας με τίτλο «Πρώτη Ύλη».
Ο Δημήτρης Παπαϊωάννου ανακυκλώνει τα απολύτως απαραίτητα αντικείμενα από την αποθήκη του, επανατοποθετεί τον εαυτό του στη σκηνή, μετά από 10 χρόνια, και επιλέγει τον Tadeu Liesenfeld ως συμπρωταγωνιστή του.
Μεταφέρει το εργαστήριό του στο γκαράζ του Φεστιβάλ Αθηνών για να παρουσιάσει εκεί την αρχική εκδοχή της Πρώτης Ύλης, καταθέτοντας μία πρόταση για την διαρκή επανεφεύρεση του εαυτού. Το έργο θα φιλοξενηθεί στη συνέχεια στο EMPAC της Νέας Υόρκης, για να αναπτυχθούν νέες εκδοχές και οπτικές του.
Μουσικoθεατρική επιστροφή του Οδυσσέα με τη Σαουμπίνε
Η μουσικoθεατρική παράσταση "Η Επιστροφή του Οδυσσέα", σε σκηνοθεσία του ταλαντούχου Ντάβιντ Μάρτον, είναι η δεύτερη παραγωγή με την οποία θα συμμετάσχει στο Φεστιβάλ Αθηνών, στις 23 και 24 Ιουνίου, ο διάσημος βερολινέζικος θίασος Schaubühne.
Η παράσταση, στηρίζεται στην ομώνυμη όπερα του Μοντεβέρντι εμπλουτισμένη με κείμενα του Ομήρου, του Giacomo Badoaro (λιμπρετίστα του Μοντεβέρντι) και του διάσημου σύγχρονου Ούγγρου συγγραφέα Peter Esterhazy. Ο Μοντεβέρντι τη συνέθεσε το 1640 για το Καρναβάλι της Βενετίας, χρησιμοποιώντας δύο γνωστά θεματικά μοτίβα: την ανατροπή του χρόνου και την ανατροπή της εξουσίας. Ξένοι και υπηρέτες συμπεριφέρονται ως αφέντες στον Οδυσσέα, που μόλις επέστρεψε στο σπίτι του και τον εκδιώκουν ως αλλοδαπό, άρα ως απειλή. Και ενώ είχε καταφέρει να γλιτώσει από ένα δολοφονικό πόλεμο, ο Οδυσσέας πρέπει και πάλι να δολοφονήσει για να επιβιώσει και να αποκτήσει ξανά τον έλεγχο του σπιτιού του.
Friday, June 22, 2012
Στρίντμπεργκ και Μοντεβέρντι από το Βερολίνο
Την εμπλουτισμένη εκδοχή της όπερας του Μοντεβέρντι παρουσιάζει η ομάδα Σαουμπίνε στην ομώνυμη παράσταση "Η επιστροφή του Οδυσσέα"
Για μία ακόμη φορά επιστρέφει στην Αθήνα ο βερολινέζικος θίασος της Σάουμπινε, φιλοξενούμενος του Φεστιβάλ Αθηνών, προκειμένου να παρουσιάσει στους χώρους της οδού Πειραιώς 260 δύο παραστάσεις του, τη Δεσποινίδα Ζυλί του Αύγουστου Στρίντμπεργκ, σε σκηνοθεσία της Βρετανίδας Katie Mitchell και του Leo Warner, αύριο και μεθαύριο (21-22/6), καθώς και τη μουσικoθεατρική παράσταση Η επιστροφή του Οδυσσέα, σε σκηνοθεσία του Ούγγρου σκηνοθέτη David Marton (23-24/6). Ενταγμένη στις εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια από τον θάνατο του Στρίντμπεργκ, ηΔεσποινίς Ζυλί φέρει τη σφραγίδα της Κέιτι Μίτσελ, μιας σκηνοθέτιδας με προϋπηρεσία στη Royal Shakespeare Company και άλλα διάσημα θεατρικά σχήματα της Βρετανίας, στην πρώτη της συνεργασία με τη Σάουμπινε. Χρησιμοποιώντας το ιδιαίτερο αφηγηματικό της στυλ και μια αριστοτεχνική ένταξη των πολυμέσων (φιλμ και ηχητικών εφέ) στην παράσταση, η Μίτσελ επιλέγει να υιοθετήσει την οπτική του τρίτου "πρωταγωνιστή" του έργου, της μαγείρισσας Κριστίν, που υποδύεται η Jule Bowe με σιωπές, βλέμματα και χαρακτηριστική απλότητα.
"Πεθαίνω σαν χώρα" στο Τριανόν
Το Ινστιτούτο Πειραματικών Τεχνών (Τhe Institute for Experimental Arts), που γνωρίσαμε στην Αθήνα πέρσι, με την παράσταση Οι δούλες του Ζαν Ζενέ, μια πλατφόρμα δημιουργικής έκφρασης και έρευνας στον χώρο των παραστατικών τεχνών, επιστρέφει την Κυριακή 25/6 έως και την Τετάρτη στη σκηνή του θερινού κινηματοθέατρου "Τριανόν", παρουσιάζοντας για τέσσερις τελευταίες παραστάσεις το εμβληματικό κείμενο του Δημήτρη Δημητριάδη Πεθαίνω σαν χώρα, σε σκηνοθεσία Τάσου Σαγρή.
Μια προσεχτική και ενδελεχής καταγραφή της ολικής κατάρρευσης μιας κοινωνίας είναι το κείμενο του Θεσσαλονικιού συγγραφέα. Μετά από «χίλια χρόνια» συνεχούς ανισότητας, εκμετάλλευσης, οικονομικής κρίσης και πολέμου, που διακόπτονται από σύντομα χρονικά διαλείμματα ψεύτικης αφθονίας και επίπλαστης ειρήνης, το νόημα της ανθρώπινης συνύπαρξης και της κοινωνικής ζωής καταρρέει για πάντα. Η σύγκρουση ανάμεσα στις κυρίαρχες δυνάμεις της συντήρησης και τις απέλπιδες προσπάθειες ανανέωσης της κοινωνίας φτάνει στην οριακή της έξαρση. Τότε πλέον οι γυναίκες χάνουν την ικανότητά τους να γεννούν παιδιά, η ζωή χάνει τη δύναμή της να αναπαραχθεί...
«Ερωφίλη», εκδοχή τρίτη...
Επί τέσσερα χρόνια ο σκηνοθέτης Σίμος Κακάλας και η ομάδα της Εταιρείας Θεάτρου Χώρος σκύβουν με επιμονή και υπομονή πάνω από το κείμενο του Γεωργίου Χορτάτση, την Ερωφίλη, κορυφαίο έργο της Κρητικής Αναγέννησης, γραμμένο γύρω στα 1600, και κείμενο καταγωγικό της νέας ελληνικής λογοτεχνίας γενικότερα. Τέσσερα χρόνια που απέδωσαν ήδη δύο παραστάσεις (Ερωφίλη 1 και 2), δύο σχεδιάσματα που είχαν περισσότερο ασκησιολογικό χαρακτήρα και επέμεναν σε συγκεκριμένα στοιχεία του έργου. Σήμερα ο Σίμος Κακάλας επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών, στους χώρους της Πειραιώς 260, παρουσιάζοντας μια ακόμη εκδοχή, αυτή τη φορά πλέον μια καθαρά θεατρική προσέγγιση, περισσότερο ολοκληρωμένη, αν όχι τελική. Τοποθετώντας τρεις γυναίκες επί σκηνής (Δήμητρα Κούζα, Δήμητρα Λαρετζάκη, Έλενα Μαυρίδου) και χρησιμοποιώντας ως κύριο ερμηνευτικό μέσο τη μάσκα (Μάρθα Φωκά), ο σκηνοθέτης χρησιμοποιεί το κείμενο του Χορτάτση διασκευασμένο, με μεγαλύτερη διαθεση ελευθερίας, από την Ε. Μαυρίδου, προκειμένου να εστιάσει σε κάποιες εικόνες από την Ερωφίλη.
«Τάβλι» σε μια αυλή στου Ψυρρή
Ο ήχος από τα ζάρια που κυλούν και τα πούλια που πιάνουν τις καινούργιες τους θέσεις ακούγεται και πάλι στην αυλή του νεοκλασικού κτηρίου της οδού Αριστοφάνους 34 Β και Σαρρή στου Ψυρρή, εκεί όπου γεννήθηκε η ιδέα της παράστασης του έργου του Δημήτρη Κεχαΐδη Το τάβλι στον «φυσικό» της χώρο, από τον Κωνσταντίνο Κάππα και τον Νίκο Ορφανό, οι οποίοι πρωταγωνιστούν και συν-σκηνοθετούν.
Έχοντας πίσω της μια επιτυχημένη πορεία ενός χρόνου σε όλη την Ελλάδα, κυρίως σε χώρους όπως αυλές, παραδοσιακά καφενεία και εστιατόρια, ξενώνες, προαύλια σχολείων, αλλά και θεατρικές αίθουσες, ο Φώντας και ο Κόλλιας, οι εμβληματικοί ήρωες του Κεχαΐδη, αγωνίζονται και πάλι να κερδίσουν το νεοελληνικό όνειρο, σε αυτήν την ειδικά διαμορφωμένη (από την Πηνελόπη Μπάμπου) αυλή, ηλικίας άνω των εκατό ετών, στην καρδιά του παραμελημένου κέντρου της πόλης.
Ιστορώντας το τέλος
Της Μαρίας Μαρή
Η ΑΥΓΗ: 22/06/2012
Τέσσερις κοπέλες σε εμβρυακή στάση, δίπλα σε μεγάλα κουτιά, ανασηκώνονται για να ξεδιπλώσουν τον μίτο της ζωής σε έναν μεταφυσικό χώρο μετά θάνατον, να ανακαλέσουν τη ζωή τους και τον επώδυνο και άδικο θάνατό τους. Σε αυτόν τον κενό χώρο του επέκεινα προβάλλει η υποχρέωση να διηγηθούν την προσωπική ιστορία, μέσα από ένα κείμενο ποιητικό και συνάμα σκληρό, της Μαίης Σεβαστοπούλου, που επιγράφεται Το τέλος δε αυτής πικρόν ως αψίνθιον, οξύ ως μάχαιρα δίστομος, που ανέβηκε στη σκηνή του «Αγγέλων Βήμα» και είχε παρουσιαστεί πριν από πέντε χρόνια στην (τότε) Πειραματική Σκηνή του Εθνικού. Η πρώτη, η Αντωνία, μετονομάστηκε σε Αντώνη για να ευχαριστήσει σαν γιος έναν μέθυσο πατέρα και να αποκαταστήσει την πικραμένη και σπιλωμένη μάνα της, από έναν προ του γάμου αδικαίωτο έρωτά της. Αυτή/αυτός έστρωνε πλακάκια και όλοι την είχαν για αγόρι. Ερωτεύτηκε ένα κορίτσι του χωριού, χλευάστηκε και αυτοκτόνησε, κρεμάστηκε φορώντας το νυφιάτικο της μάνας της, φόρεμα που κάθε τόσο ξέθαβε εκείνη, σκεπτόμενη τον χαμένο έρωτά της, και έτσι έβαλε τέλος στα μαύρα είκοσι τρία χρόνια της.
Ο Τσάρλι και το εργοστάσιο σοκολάτας... στο σανίδι
Ποτάμια από σοκολάτα, γλυκά και κάθε είδους ζαχαρωτά. Ενας επίγειος παράδεισος, όπως τον φαντάζονται οι μικροί φίλοι -και όχι μόνο- και όπως τον αποτύπωσε η φαντασία του Ρόαλντ Νταλ στο κλασικό παιδικό μυθιστόρημα «Ο Τσάρλι και το Εργοστάσιο Σοκολάτας», θα ανεβεί στο σανίδι και μάλιστα σε μορφή μιούζικαλ. Ο διεθνούς φήμης σκηνοθέτης Σαμ Μέντες θα το ανεβάσει στο Γουέστ Εντ και οι παραστάσεις αναμένεται να ξεκινήσουν περίπου σ' ένα χρόνο, τον Ιούνιο του 2013. Μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει γνωστό ποιος ηθοποιός θα ερμηνεύσει τον εκκεντρικό ιδιοκτήτη της σοκολατοποιίας, Βίλι Γουόνκα -στις δύο κινηματογραφικές μεταφορές του βιβλίου τον ήρωα ερμήνευσαν ο Τζιν Γουάιλντερ (το 1971) και ο Τζόνι Ντεπ (το 2005). Το μυθιστόρημα του Ρόαλντ Νταλ, γραμμένο το 1964, εξιστορεί την επίσκεψη ενός φτωχού νεαρού αγοριού σ' ένα μαγικό εργοστάσιο σοκολάτας -η επίσκεψη είναι το έπαθλο που απολαμβάνει μαζί με μερικούς ακόμη συνομηλίκους του, που κέρδισαν σ' ένα σχετικό διαγωνισμό. Ο Σαμ Μέντες, σκηνοθέτης του «American Beauty» και της επόμενης ταινίας του Τζέιμς Μποντ με τίτλο «Skyfall», έχει μεγάλη εμπειρία στο θέατρο. Σκηνοθέτησε τον Κέβιν Σπέισι στο «Ριχάρδο τον Γ΄», τον οποίο είδαμε και στην Ελλάδα, ενώ είχε σκηνοθετήσει και το «Oliver!» το 1994. Τα τραγούδια του σόου θα γράψουν οι Μαρκ Σάιμαν και Σκοτ Γουίτμαν, το βραβευμένο δίδυμο πίσω από το μιούζικαλ «Hairspray» και την αμερικανική τηλεοπτική σειρά «Smash».
ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ 41ου ΦΕΣΤΙΒΑΛ Αττίκ, Ψαραντώνης και Αριστοφάνης με θέα τον Ολυμπο
ΤΗΣ ΓΙΩΤΑΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ
Πέμπτη, 21 Ιουνίου 2012 | ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ
Ο Ψαραντώνης, η Ευανθία Ρεμπούτσικα, η Αλκηστις Πρωτοψάλτη, αλλά και ο Αττίκ, ο Αριστοφάνης, ο Ευριπίδης και ο Μολιέρος θα δώσουν το «παρών» στο 41ο Φεστιβάλ Ολύμπου, που θα πραγματοποιηθεί από 7 Ιουλίου μέχρι και 26 Αυγούστου στο Δίον, το Κάστρο του Πλαταμώνα, τα αρχαία Λείβηθρα και το βυζαντινό ναό της Παναγιάς Κονταριώτισσας. Ο πρόεδρος του Φεστιβάλ Ολύμπου, Γρηγόρης Παπαχρήστος, μιλώντας στον «Α» για τη διοργάνωση εξηγεί: «Συνεχίζοντας το θεσμό της τιμώμενης χώρας -προηγήθηκαν η Γαλλία και η Ισπανία- φέτος θα είναι η Ρωσία. Φιλοδοξούμε παρά την κρισιμότητα των καιρών και τις οικονομικές δυσκολίες της εποχής να παρουσιάσουμε ένα αξιοπρεπές πρόγραμμα, ποιοτικό και πλούσιο. Κάτι που μας εξασφαλίζει η συμμετοχή μας στο ΕΣΠΑ. Πιο συγκεκριμένα έχουν εγκριθεί κονδύλια για τρία συνολικά χρόνια -ξεκίνησαν από πέρσι- που ανέρχονται ετησίως περίπου στα 250.000 ευρώ».
ΘΕΑΤΡΟ ΜΑΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΗΣ Α.Χειλάκης και Κ. Μαρκουλάκης στον «Οιδίποδα»
Την τραγωδία του Σοφοκλή «Οιδίπους Τύραννος» σε σκηνοθεσία Τσέζαρις Γκραουζίνις, με τους Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη και Αιμίλιο Χειλάκη παρουσιάζει η εταιρία αρτivities και το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Βόλου στις 10 και 11 Ιουλίου, στο Ανοικτό Θέατρο Συκεών «Μάνος Κατράκης». Η μετάφραση είναι του Μίνωα Βολανάκη. Τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι του Κένι Μακλέλαν και η μουσική του Δημήτρη Θεοχάρη.
Ο Τζίμ το τζιτζίκι και η συμμορία του μονόφθαλμου τυφλοπόντικα
Θέατρο Βεάκειο (Πειραιάς)
Από 21/06/2012 έως 28/07/2012
Από 21/06/2012 έως 28/07/2012
Καλοκαίρι 2012 και ο «Θίασος ‘81» ταξιδεύει τον Ήρωα του Ευγένιου Τριβιζά, «Τζιμ το τζιτζίκι», στα Φεστιβάλ της Αττικής, αλλά και σε όλη την Ελλάδα. Πρόκειται για την διαδραστική μουσική παράσταση που παρουσίασε o θίασος την φετινή χειμερινή θεατρική περίοδο. Μια αστεία ανατροπή του παραδοσιακού μύθου, ένα αλληγορικό έργο με θέμα την υπεροψία, τη φιλία και της αξία της τέχνης στη ζωή. Μια μουσική περιπέτεια από τον αγαπημένο σε όλους μας παραμυθά Ευγένιο τριβιζά σε μουσική Γιάννη Ζουγανέλη. Λίγα λόγια του Ευγένιου Τριβιζά για το έργο: «Σαράντα λαχταριστά σπυριά ροδιού, ένας δαιμόνιος κυνηγός ταλέντων, δύο μυρμήγκια χωρίς ούτε ένα φίλο που ετοιμάζονται για τον χειμώνα που θα κρατήσει έναν αιώνα, μια ασύλληπτη συμμορία κακοποιών, δύο εύπορες κότες με τζακούζι στο κοτέτσι και ένα ανέμελο τζιτζίκι, βιρτουόζος του μαντολίνου, είναι οι ήρωες του έργου που δίνει επιτέλους την τελική και αδιαμφισβήτητη απάντηση στο προαιώνιο βαθυστόχαστο ερώτημα, να τζι κανείς ή να μην τζι;»
Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας... για παιδιά και μεγάλους!
Μια παραμυθένια κωμωδία για μικρούς και μεγάλους, ετοιμάζεται να ξεκινήσει μια μεγάλη βόλτα σε όλη την Ελλάδα. Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Αδάμης, μετά «Το θαυμαστό ταξίδι του Νιλς Χόλγκερσον» διασκεύασε για τα παιδι το «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας» του Σαίξπηρ και μαζί με τις μαγικές σβούρες έρχεται το φετινό καλοκαίρι, για να φέρει στις καρδιές μικρών και μεγάλων τη δύναμη της νιότης, του αυθορμητισμού και της φαντασίας, περιοδεύοντας από τις 26 Ιουνίου σε όλη την Ελλάδα. Η παράσταση είναι ειδικά φτιαγμένη για τα παιδιά αλλά και τους μεγάλους, προσπαθώντας να τους συστήσει το σπουδαίο συγγραφέα μέσα από την ελαφρότητα ενός ψιθύρου. Ο Πουκ , το λατρεμένο ξωτικό των παιδιών, κινεί τα πιόνια-ρόλους σ’ αυτό το σκηνικό παιχνίδι , και όλοι , άνθρωποι και ξωτικά , περιπλέκονται σε μια από τις πιο αστείες ιστορίες που έχουν γραφτεί ποτέ. Η μουσική της παράστασης είναι, όπως συνηθίζουν οι μαγικές σβούρες στις παραστάσεις τους, μια πρόταση και αφορμή για να ανακαλύψουν τα παιδιά νέους μουσικούς ορίζοντες.
Κάνει την Τζούλια Ρόμπερτς... κόρη της Μέριλ Στριπ
ΤΖΟΡΤΖ ΚΛΟΥΝΕΙ
Νέα παραγωγή, νέο κινηματογραφικό πεδίο. Ο Τζορτζ Κλούνεϊ και ο σχεδόν αχώριστος συνεργάτης του Γκραντ Χένσλοβ αναλαμβάνουν θέσεις παραγωγών στο δράμα «August: Osage County», κινηματογραφική μεταφορά του ομότιτλου, βραβευμένου με Πούλιτζερ και Τόνι, θεατρικού έργου του Τρέισι Λετς. «Είναι μια εκπληκτική ομάδα και είναι τιμή μας να βοηθήσουμε για να μεταφερθεί το έργο στην οθόνη», δήλωσε ο Τζορτζ Κλούνεϊ, που δεν παρέλειψε να πλέξει και το εγκώμιο του μεγαλοπαραγωγού Χάρβεϊ Γουάινστιν, αφού ο τελευταίος στηρίζει τη νέα ταινία μέσω της εταιρείας του.
ΑΝΤΖΕΛΙΝΑ ΤΖΟΛΙ Μεταμορφώνεται σε κακιά μάγισσα
Νάτη και η Αντζελίνα Τζολί σε ρόλο κακιάς µάγισσας. Τρίτη στη σειρά σταρ που αποφασίζει να παίξει µια «κακιά», µε µαγικές δυνάµεις, σε παραµύθι της µεγάλης οθόνης, µετά τις κακές βασίλισσες Τζούλια Ρόµπερτς («Καθρέφτη, καθρεφτάκι µου») και Σαρλίζ Θέρον («Η Χιονάτη και ο κυνηγός»).
Νάτη και η Αντζελίνα Τζολί σε ρόλο κακιάς µάγισσας. Τρίτη στη σειρά σταρ που αποφασίζει να παίξει µια «κακιά», µε µαγικές δυνάµεις, σε παραµύθι της µεγάλης οθόνης, µετά τις κακές βασίλισσες Τζούλια Ρόµπερτς («Καθρέφτη, καθρεφτάκι µου») και Σαρλίζ Θέρον («Η Χιονάτη και ο κυνηγός»). Η Τζολί εµφανίζεται στην πρώτη επίσηµη φωτογραφία από το τρισδιάστατο «Male-ficent» της Ντίσνεϊ να φοράει ένα καπέλο µε δύο µυτερούς, απειλητικούς κώνους. Γκόθικ η φωτογραφία, σκοτεινή και η Αντζελίνα, πραγµατική πρωταγωνίστρια του φιλµ το οποίο µόλις ξεκίνησε να γυρίζεται για να µεταφέρει την ιστορία της µάγισσας από την «Ωραία κοιµωµένη» σε µια ολότελα ξεχωριστή κινηµατογραφική παραγωγή. Στην ταινία του 1959, η Ντίσνεϊ είχε ντύσει τη «Maleficent» µε µια µαύρη µεσάτη κάπα, της είχε δώσει µια µακάβρια απόχρωση δέρµατος και εκτός από τα οστεώδη µακριά δάχτυλα, τα κατακίτρινα µοχθηρά µάτια και τις δηλητηριώδεις ατάκες, της είχε χαρίσει κι ένα κακότροπο κοράκι για κατοικίδιο.
Ολα τα λεφτά η Χιονάτη
ΧΟΛΙΓΟΥΝΤ
Με αποδοχές 34,5 εκατ. δολαρίων, η 22χρονη Κρίστεν Στιούαρτ είναι η νεότερη ηθοποιός που αναδεικνύεται ως η πιο ακριβοπληρωμένη στον κόσμο
Με αποδοχές 34,5 εκατ. δολαρίων, η 22χρονη Κρίστεν Στιούαρτ είναι η νεότερη ηθοποιός που αναδεικνύεται ως η πιο ακριβοπληρωμένη στον κόσμο
Κρίστεν Στιούαρτ: Η νεότερη γυναίκα ηθοποιός που στα 22 της είναι στην κορυφή της λίστας του περιοδικού Forbes ως η πιο ακριβοπληρωμένη στον κόσμο. Η σταρ του «Λυκόφωτος» εκτινάχθηκε στην πρώτη θέση της ετήσιας χρηματοοικονομικής αναμέτρησης στο Χόλιγουντ, καθώς οι αποδοχές της από τον Μάιο του 2011 έως τον Μάιο του 2012 ανήλθαν στο ποσό των 34,5 εκατομμυρίων δολαρίων. Προσωποποίηση της πρώιμης επιτυχίας στον λαμπερό κόσμο του κινηματογράφου, η Στιούαρτ έγινε απαραίτητη για το φραντσάιζ του «Λυκόφωτος», ώστε να διεκδικεί υψηλή αμοιβή για την εργασία της.
Τίτλοι τέλους για τον πρωτοπόρο κριτικό
ΑΝΤΡΙΟΥ ΣΑΡΙΣ
Στα 83 του έφυγε από τη ζωή ο κορυφαίος Αμερικανός κριτικός Αντριου Σάρις, πρωτοπόρος της χρυσής εποχής της κριτικής, κατά τις δεκαετίες του '60 και του '70, έχοντας συνδέσει το όνομά του με την ανάλυση και την ενδελεχή επιχειρηματολογία γύρω από το κινηματογραφικό έργο. Ο Σάρις, γεννημένος στο Μπρούκλιν το 1928, δίδαξε το αμερικανικό κοινό πώς να ανταποκρίνεται όχι μόνο στο ευρωπαϊκό σινεμά και ιδιαίτερα στη γαλλική νουβέλ βαγκ αλλά και στις αμερικανικές παραγωγές. Ξεκίνησε γράφοντας στην εφημερίδα Village Voice τo 1960 και αναδείχθηκε ως μεγάλος κριτικός το 1962 με το δοκίμιο «Σημειώσεις στη Θεωρία του Δημιουργού».
4ο Athens Fringe Festival στο κέντρο της Αθήνας
Το Athens Fringe Live 2012 είναι η πρώτη ανοιχτή διοργάνωση του Athens Fringe Network, που έχει ως στόχο την παρουσίαση των δημιουργικών έργων των μελών του δικτύου.
Το Athens Fringe Live 2012 είναι η πρώτη ανοιχτή διοργάνωση του Athens Fringe Network, που έχει ως στόχο την παρουσίαση των δημιουργικών έργων των μελών του δικτύου. Το γνωστό από τις προηγούμενες διοργανώσεις Athens Fringe Festival, συνεχίζει, ως "Live" πλέον, να αποτελεί ανοιχτό βήμα για νέους δημιουργούς να δείξουν τη δουλειά τους, να συναντηθούν με το κοινό, με άλλες καλλιτεχνικές και ακτιβιστικές κοινότητες, να συνεργαστούν με φορείς, να δικτυωθούν με επαγγελματίες του χώρου, να συνομιλήσουν με την πόλη.Φέτος, το Athens Fringe Live διεξάγεται 15-30 Ιουνίου σε διάφορους χώρους στο κέντρο της Αθήνας, όπως: Βρυσάκι, Τεχνόπολις, Θέατρο Επί Κολωνώ, Πολυχώρος Πολιτισμού Vault, Cabaret Voltaire, Ghost House, Πολιτιστικό Κέντρο Μελίνα, Αίγλη Ζαππείου, Ελληνοαμερικανική Ένωση, Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων, Πολυχώρος Athenian Capitol, ArtActArea καλ.
Γέλιο με τον «Αναρχικό» στα φεστιβάλ της Ελλάδας
ΑΡΧΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΞΑΝΘΗ
Υστερα από τη μεγάλη επιτυχία που γνώρισε για δύο σεζόν στο θέατρο «Αλέκος Αλεξανδράκης» η κωμωδία του μεγάλου Ιταλού Νομπελίστα συγγραφέα Ντάριο Φο
Υστερα από τη μεγάλη επιτυχία που γνώρισε για δύο σεζόν στο θέατρο «Αλέκος Αλεξανδράκης» η κωμωδία του μεγάλου Ιταλού Νομπελίστα συγγραφέα Ντάριο Φο
Υστερα από τη μεγάλη επιτυχία που γνώρισε για δύο σεζόν στο θέατρο «Αλέκος Αλεξανδράκης» η κωμωδία του μεγάλου Ιταλού Νομπελίστα συγγραφέα Ντάριο Φο, «Η κωμωδία του τυχαίου θανάτου ενός αναρχικού» παρουσιάζεται για την καλοκαιρινή περίοδο, αρχής γενομένης από τις 2 Ιουλίου στην Ξάνθη, σε όλα τα μεγάλα φεστιβάλ της Ελλάδας, σε μετάφραση Αννας Βαρβαρέσου και σκηνοθεσία Σπύρου Παπαδόπουλου. Πρόκειται για μια ανελέητη σάτιρα της εξουσίας με το γνωστό τρελό χιούμορ του Φο, που δεν αφήνει τίποτα όρθιο!
«Ερωφίλη» με μάσκα στην Πειραιώς
ΣΙΜΟΣ ΚΑΚΑΛΑΣ
Τρεις γυναίκες επί σκηνής. Η μάσκα το κύριο ερμηνευτικό μέσο. Το έργο πάντα επίκαιρο (ή πιο επίκαιρο από ποτέ;).
Τρεις γυναίκες επί σκηνής. Η μάσκα το κύριο ερμηνευτικό μέσο. Το έργο πάντα επίκαιρο (ή πιο επίκαιρο από ποτέ;). Τη νέα εκδοχή της «Ερωφίλης» του Γεωργίου Χορτάτση, υπό τον τίτλο «Ερωφίλη Synopsis», παρουσιάζει η Εταιρεία Θεάτρου Χώρος σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Αθηνών, σήμερα, αύριο και μεθαύριο στον χώρο της Πειραιώς 260 (Ε). Η παράσταση ξεφεύγει από τον ασκησιολογικό χαρακτήρα που είχαν τα προηγούμενα δύο σχεδιάσματα. Ο σκηνοθέτης Σίμος Κακάλας και ο θίασός του φωτίζουν κάποιες εικόνες από την εκπληκτική «Ερωφίλη».
Οδοιπορικό στην ελληνική ιστορία
«ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΣ ΤΣΙΡΚΟ»
Η Θεατρική Σκηνή Ελευσίνας παρουσιάζει το εμβληματικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη έως την Κυριακή στο Παλαιό Ελαιουργείο
Η Θεατρική Σκηνή Ελευσίνας παρουσιάζει το εμβληματικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη έως την Κυριακή στο Παλαιό Ελαιουργείο
Tο έργο του «πατριάρχη» του νεοελληνικού θεάτρου, Ιάκωβου Καμπανέλλη, «Το Μεγάλο μας Τσίρκο» παρουσιάζει η Θεατρική Σκηνή Ελευσίνας, στο Παλαιό Ελαιουργείο (Παραλία Ελευσίνας) έως την Κυριακή. Εργο εμβληματικό, ένα ρωμαίικο πανόραμα που πάνω του ακουμπά η ιστορία της Ελλάδας, οι καημοί και τα όνειρα της φυλής μας. Ενα σπονδυλωτό οδοιπορικό που διατρέχει ανάγλυφα και γλαφυρά την ιστορία της ελληνικής φυλής από την Αρχαία Ελλάδα, το Βυζάντιο, την Παλιγγενεσία του '21, τη Βαυαροκρατία, τη σαθρή εθνική συνείδηση των απογόνων του '21, τα Βενιζελικά, τη Μικρά Ασία, τον ξεριζωμό, τον πόλεμο του '40, τη γερμανική κατοχή, τις μέρες του Πολυτεχνείου. Κάθε σκηνή, κάθε επεισόδιο σχολιάζεται με τραγούδι και χορό έτσι ώστε να ολοκληρώνεται μια ζωντανή θεατρική εικόνα των ιστορικών, πολιτικών, πολιτισμικών και κοινωνικών εκφάνσεων του ελληνισμού.
Μέσα από τα μάτια της «παρακατιανής» Κριστίν
Η «ΔΕΣΠΟΙΝΙΣ ΖΥΛΙ»...
«Με την ωμότητα του σκλάβου και την κρύα καρδιά του κυρίαρχου», ο υπηρέτης συντρίβει, μια νύχτα του μεσοκαλόκαιρου, την κόρη του κόμη και -συμβολικά- την τάξη της.
«Με την ωμότητα του σκλάβου και την κρύα καρδιά του κυρίαρχου», ο υπηρέτης συντρίβει, μια νύχτα του μεσοκαλόκαιρου, την κόρη του κόμη και -συμβολικά- την τάξη της.
«Με την ωμότητα του σκλάβου και την κρύα καρδιά του κυρίαρχου», ο υπηρέτης συντρίβει, μια νύχτα του μεσοκαλόκαιρου, την κόρη του κόμη και -συμβολικά- την τάξη της. Το ανελέητο παιχνίδι σαγήνης και εξουσίας δίνεται από τους δύο διακεκριμένους ?άγνωστους στο ελληνικό κοινό? Αγγλους δημιουργούς και τη Σαουμπίνε, μέσα από το βλέμμα του τρίτου προσώπου: της λιγομίλητης «παρακατιανής» μαγείρισσας Κριστίν, η οποία οδηγείται σε έναν «σιωπηλό θρίαμβο». Mια ερεθιστική ελεύθερη απόδοση του κορυφαίου έργου του Στρίντμπεργκ, «Δεσποινίς Ζυλί», που το 1888 προκάλεσε λογοκριτές και αστυνομία, παρουσιάζεται απόψε, στην Πειραιώς 260 (Δ), σε απόδοση της Βρετανίδας Κέιτι Μίτσελ, που υπογράφει και τη σκηνοθεσία μαζί με τον Λεό Γουόρνερ.
Ενας σύγχρονος Οδυσσέας
ΣΤΗΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260
Με τη σκηνή σαν παράδοξο αρχαιολογικό χώρο, όπου οι ανασκαφές αποκαλύπτουν τη σημερινή εποχή, η «Σαουμπίνε» παρουσιάζει τη νέα παραγωγή της
Με τη σκηνή σαν παράδοξο αρχαιολογικό χώρο, όπου οι ανασκαφές αποκαλύπτουν τη σημερινή εποχή, η «Σαουμπίνε» παρουσιάζει τη νέα παραγωγή της
Στη σκηνή υπάρχουν δύο ντους, τρία ψυγεία και ένα γραφείο. Αριστερά είναι μια μικρή κουζίνα, στο τραπέζι του σαλονιού υπάρχει ένα γκρι ακουστικό τηλεφώνου. Στη μέση κυριαρχεί μία πολυθρόνα, περιφραγμένη από έναν κοκκινόασπρο φράχτη. Εκεί κάθεται η Πηνελόπη, μία άξια γυναίκα, η οποία περιμένει εδώ και 20 χρόνια τον σύζυγό της, Οδυσσέα. Δεν πιστεύει σε κανένα παραμύθι, πιστεύει μόνο ό,τι βλέπει και ακούει. Θρηνεί. «Στην πραγματικότητα, έπρεπε να διηγηθεί κανείς τη δικιά της ιστορία, όχι του άντρα της», είναι η πρόταση που λέει δύο φορές. Αυτή αποτελεί την πρόταση-κλειδί μιας παραγωγής, η οποία, αν και τιτλοφορείται «Η Επιστροφή του Οδυσσέα», δεν εστιάζει στον λατρευτό και ταλαιπωρημένο ήρωα, αλλά στην καταστροφική ενέργεια του παρελθόντος. Τη μουσικoθεατρική αυτή παράσταση, σε σκηνοθεσία Ντάβιντ Μάρτον, θα παρακολουθήσουμε στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, αύριο και μεθαύριο, στην Πειραιώς 260 από τον διάσημο βερολινέζικο θίασο της «Σαουμπίνε».
Η Ντόρα η εξερευνήτρια ανοίγει την αυλαία
«ΚΑΤΡΑΚΕΙΟ 2012»
Φραγκούλης, Αλεξίου - Γαλάνη, «Ιππής», «Εκκλησιάζουσες», επιθεώρηση αλλά και παιδική παράσταση στο Φεστιβάλ του Δήμου Νίκαιας - Ρέντη
Φραγκούλης, Αλεξίου - Γαλάνη, «Ιππής», «Εκκλησιάζουσες», επιθεώρηση αλλά και παιδική παράσταση στο Φεστιβάλ του Δήμου Νίκαιας - Ρέντη
Το Κατράκειο Θέατρο θα είναι και φέτος ο χώρος που θα φιλοξενήσει τις ποικίλες πολιτιστικές εκδηλώσεις που έχει εξασφαλίσει για το φετινό καλοκαίρι ο Δήμος Νίκαιας - Αγίου Ιωάννη Ρέντη. «Φιλοδοξούμε να ξαναδώσουμε στο Κατράκειο την παλιά του αίγλη και την πρωτοκαθεδρία του ως χώρου πολιτισμού και έξω από τα όρια της Περιφέρειας του Πειραιά. Το Κατράκειο Θέατρο είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένο με το όνομα της Νίκαιας και συνεπώς ο στόχος μας για αναβάθμιση του θεάτρου είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με το όραμά μας για αναβάθμιση της πόλης μας», αναφέρουν οι εκπρόσωποι του δήμου. Το πρόγραμμα του Φεστιβάλ «Κατράκειο 2012» παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς έχει καταφέρει να εξασφαλίσει κάποιες από τις καλύτερες μουσικές, θεατρικές και παιδικές παραγωγές του φετινού καλοκαιριού.
Tuesday, June 19, 2012
Σύμβολο θυσίας ή θύμα;
Μετάφραση Κ.Χ. Μύρη, σκηνοθεσία Θέμι Μουμουλίδη, σκηνικά Γιώργου Πάτσα, κοστούμια Παναγιώτας Κοκκόρου, μουσική Κωνσταντίνου Βήττα, φωτισμοί Νίκου Σωτηρόπουλου. Παίζουν: Καρυοφιλιά Καραμπέτη, Στέλιος Μάινας, Ιωάννα Παππά, Μηνάς Χατζησάββας, Γιάννης Στάνκογλου, Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου, Αγγελος Μπούρας, κ.ά. Στο ρόλο της κορυφαίας η Ρίτα Αντωνοπούλου. Η πρεμιέρα της παράστασης θα δοθεί στις 25 Ιουνίου στo Φεστιβάλ Βύρωνα.
ΚΡΙΤΙΚΗ ΘΕΑΤΡΟΥ «Δοκιμές» νέων σκηνοθετών
Η αυλή ενός παλιού, μονώροφου, εγκαταλειμμένου σπιτιού, επί της πλατείας όπου ο αείμνηστος Λεων. Αυδής μαχόμενος υπερασπιζόταν όλα τα δικαιώματα των φτωχών Ελλήνων αλλά και των ακόμα πιο δύστυχων μεταναστών, που αγνοημένοι από την πολιτεία έμεναν στην περιοχή του Κεραμεικού, πλατεία που πήρε το όνομά του, αποδείχθηκε καταλληλότατος χώρος για την παράσταση του θεάτρου «Συνεργείο» με το έργο του Ισπανού συγγραφέα Χοσέ Ραμόν Φερνάντες «Το χώμα», σε σκηνοθεσία της Γιολάντας Μαρκοπούλου. Η χωμάτινη αυλή, με μόνο φυτό μια συκιά, οι μετωπικά διαταγμένες πόρτες των δωματίων του ισογείου, όπως και του ορόφου, ταίριαξαν με τη γειτονιά ενός μικρού χωριού, όπου διαδραματίζεται το έργο. Με ιδιότυπη αφηγηματική γραφή - απρόσωπη, τριτοπρόσωπη, ελάχιστα πρωτοπρόσωπη, με αλλεπάλληλα φλας μπακ στο παρελθόν και το παρόν, που ορίζουν τις εναλλαγές των σκηνικών επεισοδίων με τις λέξεις «Πριν» και «Τώρα» - ο Φερνάντες πλάθει μια ιστορία «ισπανική» αλλά και οικουμενική, ά-χρονη, αλλά και «σημερινή», με ρεαλισμό και υπόγεια «ποιητικότητα» που θυμίζει λίγο Λόρκα. Μια οικογένεια με μπόλικα κτήματα και εργάτες γης. Μια χήρα, «μητριαρχική» γριά - σύμβολο μιας κλειστής, συντηρητικής και ρατσιστικής κοινωνίας, που εγωτικά προστατεύει τα συμφέροντα της ίδιας και των παιδιών της, ορίζει τη «μοίρα» των οικείων της και του θύματός τους. Η «αφέντρα» μάνα πρωτοστατεί στην απόκρυψη της δολοφονίας από το γιο της, υποτίθεται για «λόγους τιμής», ενός απροστάτευτου από την πολιτεία, βαριά εκμεταλλευόμενου μετανάστη - δούλου στα κτήματα και στο σπίτι της, που άθελά του προκλήθηκε ερωτικά από την αρραβωνιαστικιά του γιου της και από το σμίξιμο αυτό γεννήθηκε ο «εγγονός» της γριάς, ο Πόθος (συμβολικό το όνομα). Το ψέμα επιβάλλεται ως «αλήθεια» και η δολοφονία του αδήλωτου, δύστυχου μετανάστη «θάβεται» με τη συνένοχη σιωπή της οικογένειας και του χωριού. Η σκηνοθέτης, διατηρώντας το κείμενο (μετάφραση Μαρίας Χατζηεμμανουήλ), μοίρασε εύστοχα τα αφηγηματικά, μονολογικά και διαλογικά μέρη κάθε προσώπου, άλλαξε τη σειρά των επεισοδίων και έστησε μια παράσταση λιτή, ρεαλιστικά αισθαντική και ατμοσφαιρική. Γόνιμη η συμβολή των συνεργατών της - Αλεξάνδρα Σιάφκου - Αριστοτέλης Καρανάνος (σκηνογραφική επιμέλεια, κοστούμια), Ηλέκτρα Περσελή (φωτισμοί), Ζωή Χατζηαντωνίου (κίνηση), Λάμπρος Πηγούνης (ήχοι - μουσική). Κυρίαρχη η λιτά επιβλητική ερμηνεία της Ολγας Τουρνάκη (μάνα). Συμπαθείς οι ερμηνείες των Γιώργου Μπινιάρη, Μαρίας Αιγινίτου, Τάνιας Παλαιολόγου, Ηλία Καράμπελα, Τεό Αλεξάντερ και η υποκριτική προσπάθεια του πραγματικού μετανάστη Μπαρκάτ Χοσεϊνί.
Στην αυλή ενός ακατοίκητου, παραμελημένου νεοκλασικού της οδού Κεραμεικού 28 (το διπλανό του, διατηρημένο νεοκλασικό σήμερα στεγάζει πορνείο), παρουσιάζεται (από την εταιρεία «Λυκόφως») το σημαντικότερο όχι μόνο από δραματουργική άποψη, αλλά πρωτίστως για τη συνταρακτική θεματολογικά τόλμη του, έργο της μετεμφυλιακής μας δραματουργίας: Η «Αγγέλα» του Γιώργου Σεβαστίκογλου. Εργο - καταγγελία των πολύμορφα ολέθριων συνεπειών του Εμφυλίου και των μετεμφυλιακών διώξεων, της αμερικανοκρατίας, του βίαιου ξεριζωμού από την ύπαιθρο αμέτρητων ανθρώπων και της προλεταριοποίησής τους στις μεγαλουπόλεις, των χαφιέδων και δολοφόνων του κράτους και παρακράτους. Επίκεντρο αυτού του συνταρακτικά ρεαλιστικού δράματος του Σεβαστίκογλου είναι ο πιο αδύνατος κοινωνικός «κρίκος». Οι κόρες της χαροκαμένης και ξεριζωμένης φτωχολογιάς της υπαίθρου, που κακοζούν ως υπηρέτριες αστών στην Αθήνα και που η μοναξιά και η αφέλειά τους μπορεί να τις οδηγήσει στην απελπισία, στην αυτοκτονία, αλλά και στα νύχια δολοφόνων χαφιεδόμουτρων και εκπορνευτών. Θύματα αυτών των καταστάσεων και τέτοιων ανθρωποειδών είναι οι υπηρέτριες του έργου. Η υπηρέτρια Τασία, κόρη και αδελφή οικογένειας αγωνιστών, από ντροπή για την εκπόρνευσή της από τον χαφιέ εραστή της, αυτοκτονεί. Η άλλη ερωμένη του εξαναγκάζεται να του πλασάρει άλλες υπηρέτριες. Μια άλλη για να γλιτώσει παντρεύεται ένα χωροφύλακα, που επειδή δεν βοηθά τον χαφιέ απολύεται. Ο χαφιές αποπλανά και μια άλλη που ονειρεύεται να γίνει ηθοποιός. Η μεγαλύτερη «αυτοπροστατεύεται» βυθισμένη σε μια «επιθετική» μοναξιά. Τραγικότερο θύμα, ακριβώς επειδή παραμένει «αμόλυντο» από τον χαφιέ - μαστροπό, είναι η 18χρονη υπηρέτρια Αγγέλα. Ορφανή από μάνα και από τον αγωνιστή πατέρα της, με δολοφονημένο τον αντάρτη αδελφό της, ερωτεύεται τον Λάμπρο, που μετά τη θητεία του στο Ναυτικό αναζητά την αδελφή του Τασία. Μαθαίνοντας το μυστικό της αυτοκτονίας της αδελφής του ο Λάμπρος θέλει να ζητήσει εξηγήσεις από τον υπαίτιο. Ομως, πριν προλάβει το νεαρό ζευγάρι να ξεφύγει από αυτό το εφιαλτικό «τοπίο», το σίχαμα οργανώνει τη δολοφονία του Λάμπρου. Ο αλβανικής καταγωγής, ολιγόπειρος ηθοποιός, αλλά με ευαισθησία και αντίληψη των δραματουργικών αξιών, Ενκε Φεζολάρι, δείχνει σκηνοθετικό ενδιαφέρον για τη σύγχρονη ελληνική δραματουργία. Απολύτως σεβαστή η επιθυμία του να ασχοληθεί σκηνοθετικά με αυτήν. Αλλά μετά την «Παρέλαση» της Λούλας Αναγνωστάκη, με την «Αγγέλα» έβαλε πολύ ψηλά τον πήχη. Πολύ πρόωρα, όμως, και χωρίς τα «εφόδια» για να προβάλει τα πολιτικοϊδεολογικά συστατικά του έργου. Το έργο του Σεβαστίκογλου απαιτεί βαθύτατη - και όχι επιφανειακή - γνώση της ελληνικής εμφυλιακής και μετεμφυλιακής ιστορίας και κοινωνίας. Των αξιών, ηθών, αγώνων, πόθων και παθών του λαού μας. Αλλά και άριστη γνώση της μορφολογίας και θεματολογίας που «εισήγαγε» η «Αγγέλα» του Σεβαστίκογλου στη μεταπολεμική δραματουργία και θεατρική τέχνη. Απαιτεί και συμφωνία με τις ιδέες του κομμουνιστή αγωνιστή και συγγραφέα και το στόχο του έργου του. Εργο απόλυτα πολιτικοκοινωνικό. Απόλυτης, έως σκληρής, ρεαλιστικής ακρίβειας και αλήθειας, την οποία υπηρέτησε και ανέδειξε μοναδικά η έξοχη σκηνοθεσία του αλησμόνητου, πολύτιμου για το θέατρό μας Τάσου Μπαντή. Το έργο του Σεβαστίκογλου δε χωρά γραφικότητες και ψευδονατουραλιστικές ευκολίες και υπερβολές, τις οποίες δεν απέφυγε η σκηνοθεσία, επόμενα και η πολύ φιλότιμη υποκριτική «κατάθεση» των - όχι άμοιρων ταλέντου - ηθοποιών (με τη σειρά του προγράμματος): Ελένη Βεργέτη, Κωστής Καλλιβρετάκης, Βασίλης Μαργέτης, Κωνσταντίνος Μωραΐτης, Ιρις Πανταζάρα, Κωνσταντίνα Τάκαλου, Καλλιόπη Τζερμάνη. Συμπαθής αλλά χωρίς δραματικό βάθος η ερμηνεία της Βίκυς Παπαδοπούλου στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Λόγω του έργου, πάντως, αξίζει να δει κανείς την παράσταση.
Μετά την πραγματικά ενδιαφέρουσα περσινή παράσταση «Παραλλαγές» (σύνθεση μύθων, ποιημάτων, τραγουδιών της δημοτικής μας παράδοσης), ο θίασος «Sforaris» (σε συμπαραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής) συμμετέχει πάλι στο Φεστιβάλ Αθηνών, με μια νέα κειμενική σύνθεση του δημιουργού του θιάσου, ολιγόπειρου επίσης σκηνοθέτη, Γιάννη Καλαβριανού, με τίτλο «Γιοι και κόρες». Πρόκειται για επιλογή προφορικών αφηγήσεων ανθρώπων που είτε οι ίδιοι βίωσαν είτε από από παλιότερους άκουσαν προσωπικές περιπέτειες, εμπειρίες, μνήμες, που υποτίθεται αντανακλούν και τεκμηριώνουν την ιστορική και κοινωνική πορεία της Ελλάδας, στη διάρκεια όλου, σχεδόν, του 20ού αιώνα, φθάνοντας και μέχρι το σήμερα. Αν και ο τίτλος παραπέμπει σε ιστορίες και σχέσεις της παλιάς με τη νεότερη γενιά, ιδιαίτερα σε γονιούς και τέκνα, τελικώς όλα, σχεδόν, αφορούν μόνο στη νεότερη γενιά και σε σχέσεις φιλικές, ερωτικές, συζυγικές. Και, βέβαια, το βίντεο που εικονίζει ελάχιστα ηλικιωμένα πρόσωπα, ούτε τη σύνδεση της παλιάς με τις νεότερες γενιές επιτυγχάνει, ούτε την «απόδειξη» της αλήθειας όλων των μαρτυριών που επιλέχθηκαν. Η κειμενική σύνθεση, με τη δραματουργική επεξεργασία της Κατερίνας Κωνσταντινάκου, και η παρατραβηγμένα «νεάζουσα» και «παιγνιώδης» σκηνοθεσία επιλεκτικά, υποκειμενικά, απλουστευτικά, ξώπετσα και τελικώς ανούσια «αγγίζουν» την πολιτικοκοινωνική μας ιστορία. Μόνος στόχος μοιάζει να είναι ο εντυπωσιασμός των θεατών με ένα ανέμελα φασαριόζικο, σκηνικό «παίγνιο» στο οποίο καταθέτουν όλες τις σωματικές και εκφραστικές δυνάμεις τους οι ηθοποιοί Αννα Ελεφάντη, Μαρία Κοσκινά, Αλεξία Μπεζίκη, Κωνσταντίνος Ντέλλας, Γιώργος Παπαπαύλου. Συντελεστές της παράστασης είναι και οι Τάσος Παλαιορούτας (φωτισμοί), Αλεξάνδρα Μπουσουλέγκα (σκηνικό - κοστούμια), Χρύσανθος Χριστοδούλου (μουσική), Αλεξία Μπεζίκη (κινησιολογία).
ΘΥΜΕΛΗ, ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, Τετάρτη 20 Ιούνη 2012
Subscribe to:
Posts (Atom)