Η Φιόνα Σο δίνει σήμερα στην Αθήνα (Μαυρομματαίων 25, 10 π.μ. - 7 μ.μ.) ένα και μοναδικό σεμινάριο για ηθοποιούς και σκηνοθέτες, «διδάσκοντας», όπως λέει το δελτίο Τύπου, «το μοναδικό σύστημα υποκριτικής της».
Η Φιόνα Σο με την ομπρέλα της λίγο πριν μια έκρηξη συγκλονίσει την Επίδαυρο... |
Η είδηση ήρθε αργά στις εφημερίδες γι' αυτό και είναι μάλλον άχρηστο το τηλέφωνο και το μέιλ για τις πληροφορίες (210- 7567737, info@samboevents.com.gr). Αχρηστο ή περίπου άχρηστο θα ήταν το σεμινάριο αν είχε πλημμυρίσει την Παρασκευή και το Σάββατο η Επίδαυρος από ηθοποιούς και σκηνοθέτες. Δεν υπάρχει καλύτερο μάθημα υποκριτικής από το να παρακολουθείς αυτή την τεράστια ηθοποιό να παίζει τη Γουίνι. Δεν υπάρχει καλύτερο μάθημα σκηνοθεσίας από το να βλέπεις τον τρόπο με τον οποίο η Ντέμπορα Γουόρνερ ανέβασε τις «Ευτυχισμένες μέρες» του Μπέκετ, βάζοντας οριστικό τέλος στη σκηνοθεσία και σκηνογραφία του ίδιου του συγγραφέα, σε όλα αυτά τα πράσινα λοφάκια μέσα στα οποία είναι βυθισμένη η ηρωίδα του φορώντας μικροαστικές δαντέλες και καπελάκια. Να βλέπεις τον τρόπο με τον οποίο έφερε την υπαρξιακή αγωνία του ανθρώπου σε ένα σημερινό πλαίσιο, ωθώντας τον σκηνογράφο Τομ Πάι να γεμίσει, πρώτα τη σκηνή του Λίτελτον στο Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας, και τώρα την ορχήστρα ενός αρχαίου θεάτρου, με συντρίμμια και μπάζα. Πήρε, πάντως, γι' αυτό το οικολογικών διαθέσεων ανέβασμα το ΟΚ του κέρβερου ανιψιού του Μπέκετ, Εντουαρντ, που επιτηρεί τις παραστάσεις έργων του και που πριν από δέκα χρόνια είχε κατεβάσει άρον άρον το βέβηλο «Footfalls» των δύο γυναικών. Θα το ξαναδώσει, άραγε, σε άλλον σκηνοθέτη, που θα θελήσει να διαβάσει διαφορετικά τη Γουίνι; Το θεατρικό μάθημα δεν ήταν το μόνο που μας έδωσε η εναρκτήρια παράσταση των φετινών Επιδαυρίων. Οι «Ευτυχισμένες μέρες» μάς έδωσαν και άλλα. Ή μάλλον μας έκαναν να τα εμπεδώσουμε, αφού είναι το δεύτερο συνεχόμενο καλοκαίρι που παίζεται στην Επίδαυρο (πέρυσι τη δεύτερη βραδιά την είχαν «κάψει» οι φωτιές του Αυγούστου).**Ενα σύγχρονο θεατρικό έργο, που βέβαια, όπως αυτό του Μπέκετ ,μπορεί να σταθεί στο ύψος των αρχαίων τραγικών ποιητών, έχει και παραέχει θέση στην Επίδαυρο. Είναι δημοσιογραφικό κλισέ, αλλά τόσο ο Μινωτής όσο και ο Κουν έχουν συγκρίνει τον δημιουργό της Γουίνι με τον Αισχύλο. Και, άλλωστε, ειδικά στο δεύτερο μέρος, η βυθισμένη μέχρι τον λαιμό στο χώμα ηρωίδα του Μπέκετ, καψαλισμένη από τον ήλιο, με μαυρισμένα δόντια, ήταν μια φιγούρα που προκαλούσε ρίγος ισάξιο με έναν τυφλωμένο Οιδίποδα ή έναν Προμηθέα Δεσμώτη. * Το ελληνικό κοινό στάθηκε στο ύψος του. Μια τόσο ειδική παράσταση και μάλιστα στα αγγλικά (οι ηλεκτρονικοί υπότιτλοι λειτούργησαν τέλεια) δεν θα μπορούσε να έχει περισσότερο κόσμο. Κι αν την Παρασκευή πήγαν στην Επίδαυρο γύρω στα 1.500 άτομα, το Σάββατο οι θεατές ήταν τριπλάσιοι. Ηταν γλυκιά και παρήγορη η εικόνα του γεμάτου κάτω διαζώματος. Και έγινε ακόμα πιο συγκινητική όταν όλοι όρθιοι στο τέλος αποθέωσαν κυριολεκτικά τη Φιόνα Σο (κατ' αρχάς) αλλά και όλους τους συντελεστές. Και κάτι ακόμα. Το αγγλικό πρωτότυπο έχει πολύ χιούμορ. Ετσι τα γέλια του κοινού ήταν αναμενόμενα και δικαιολογημένα. Ομως, μόνο σε ένα βαθμό. Δηλαδή ο κύριος αυτός που γέλαγε συνέχεια με την καρδιά του (ευτυχώς μόνο στο πρώτο μέρος, στο δεύτερο Μπέκετ, Σο και Γουόρνερ του έκοψαν τον βήχα) αν δει Αριστοφάνη θα βγει από το θέατρο σε φορείο;
ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 07/07/2008
No comments:
Post a Comment