ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΓΙΑ ΤΗ «ΜΙΚΡΗ ΕΠΙΔΑΥΡΟ» ΣΕ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ ΚΑΥΣΩΝΟΣ

Η νύχτα - αυλαία ανοίγει στη Μικρή Επίδαυρο. Η υπόκλιση στο θερμό χειροκρότημα από τον «Αίαντα» του Σοφοκλέους, από το θέατρο Αττις με τον Θεόδωρο Τερζόπουλο στο Μικρό Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου (φωτο Εύη Φυλακτού).

Tης Eλένης Mπίστικα, Η Καθημερινή, 10/07/2008

Αρχισε –λέει στο Πράσινο Βιβλιαράκι του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, που εστάλη στους καλλιτεχνικούς συντάκτες στην αρχή της χρονιάς, αλλά όχι και στη στήλη αυτή, στον Τήλεφο που τον ξέρουν ως και τα περιστέρια του Ηρωδείου, αλλά όχι οι υπεύθυνοι Τύπου, ως φαίνεται– η «Μικρή Επίδαυρος», που εμείς την ξεκινήσαμε ως «Μουσικό Ιούλιο» στο Μικρό Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, επί παντοδυναμίας κ. Χρήστου Λαμπράκη, πολλά χρόνια πριν. Τότε, που το αναστηλωμένο αρχαίο πέτρινο θέατρο «απέκτησε πάλι λαλιά», σαν τα θαλασσινά κοχύλια. Περπατούσαμε, αφήνοντας πίσω την παραλιακή άσφαλτο, στον χωματόδρομο, με αμπέλια και πορτοκαλιές, δεξιά και αριστερά, και παίρναμε μέσα από μια τεράστια καλαθούνα και ένα ζουμερό πορτοκάλι συντροφιά, ως δώρο εγκαινίων!

Και κρεμόταν το φεγγαράκι σαν κλεφτοφάναρο στον ουρανό, ξετρελαμένα τα τριζόνια έκαναν σιγόντο στα τραγούδια και στη μουσική, φώναζε και ο γκιώνης τον καημό του, και έφτανε το μάτι ώς πέρα κάτω, στον αργολικό κάμπο, ενώ στα δεξιά φωσφόριζε η θάλασσα. Τότε, έβαζε ο πολύτιμος αείμνηστος Θεόδωρος Κρίτας και βαποράκι, έρχονταν οι δημοσιογράφοι, έβλεπαν την παράσταση από κοντά για το θαυμάσιο σκίτσο της επί τόπου και η Ελλη Σολομωνίδου και μετά επέστρεφαν, αργά τη νύχτα, στη βάση τους. Και όσοι μέναμε για το Σαββατοκύριακο γλεντούσαμε με ρετσίνα στις ταβερνούλες, ήταν εκδρομή, θέατρο, συναυλία, τραγούδι, όλα μαζί, ακριβώς όπως γινόταν στα αρχαία χρόνια. Μετά, προστέθηκε και το αγροτικό πανηγύρι, άλλαξε χέρια ο «Μουσικός Ιούλιος», το ανέλαβε η Πολιτεία και φέτος ως «Μικρή Επίδαυρος» συνεχίζει, ευτυχώς, με περιποιημένο πρόγραμμα, Σοφοκλή «Αίας» στο Θέατρο Αττις, στο Σαββατοκύριακο που πέρασε, με τη Σαβίνα Γιαννάτου σε «τραγούδια από τη Μεσόγειο και ολόκληρο τον κόσμο», για την Παρασκευή και Σάββατο 11,12/7 και με «Λυρικούς Διαλόγους», έργα για φωνή, πιάνο και έγχορδα των Περικλή Κούκου, Χέντελ, Σούμπερτ, Ντβόρακ, Γκέρσουϊν, Κουρτ Βάιλ, τραγούδι από Μαρία Μητσοπούλου, Ειρήνη Καράγιαννη, Νίκο Σπανό, Δημήτρη Τηλιακό και στο πιάνο - μουσική επιμέλεια τον Δημήτρη Γιάκα, για την Παρασκευή και Σάββατο 18, 19/7.

Για να κλείσει ο φετινός «Μουσικός Ιούλιος» με τη μεγάλη φωνή της Μαρίας Φαραντούρη σε Κύκλους Τραγουδιών που έγραψαν για κείνη, ο Γιώργος - Εμμανουήλ Λαζαρίδης, μουσική και η Αγαθή Δημητρούκα, στίχους - κείμενα. Τίτλος «Ο έρωτας τελειώνει τραγικά». Κι ακολουθεί η «Σκοτεινή Μητέρα», μουσική Μάνος Χατζιδάκης, ποίηση Νίκος Γκάτσος σε μια νέα παρουσίασή της από τον Λαζαρίδη... Ετσι –είπα– ας γράψω και εφέτος κάτι για τον «Μουσικό Ιούλιο» - «Μικρή Επίδαυρο» στο κοχύλι του Θεάτρου της Αρχαίας Επιδαύρου, και ας μην έφθασε στο δημοσιογραφικό γραφείο ούτε μια ανακοίνωση, ένα έντυπο, κάτι γραπτό και ευγενικό, σταλμένο στο όνομα του παραλήπτη. Είμαστε στην ψηφιακή εποχή, δεν υπάρχει πια παραλήπτης, όλοι πρέπει να ανατρέξουν στο Ιντερνετ, στο περίφημο www.greekfestival.gr, στον δυνάστη που κρατά όλα τα κλειδιά της πληροφόρησης και των προσκλήσεων και τα διαθέτει σε όποιον υποκύψει στη δύναμή του. «Δεν υπάρχει πλέον ταχυδρομείο, ούτε κλητήρες, μόνο το φαξ, το e-mail και το Ιντερνετ». Ευτυχώς, η φωνή του γκιώνη έφθασε ώς εδώ, λόγω καύσωνος, και ταρακούνησε τις αναμνήσεις...

ΥΓ.: Το Πράσινο Βιβλιαράκι, τη Βίβλο του Ελληνικού Φεστιβάλ, τη δανείστηκα από συνάδελφο. Τώρα, ξέρει και ο κ. Γιώργος Λούκος, ο διευθυντής του Ελληνικού Φεστιβάλ, γιατί με βλέπει μόνον στο Ηρώδειο! Γιατί εκεί, οι χορηγοί και οι φιλανθρωπικές εκδηλώσεις στέλνουν ακόμη εγκαίρως προσκλήσεις με τα ΕΛΤΑ ή με «κούριερ», σε επώνυμους και τους καλούν, και όχι έτσι, απρόσωπα, σε όποιον πατήσει τα φοβερά πλήκτρα, των δικών μας «Ευτυχισμένων Ημερών... πληροφόρησης» www.greekfestival.gr, στο οποίο είναι αφιερωμένο... εξαιρετικά το φεστιβαλικό σημείωμα. Αν το καλοσκεφθείς δεν ειναι και λίγο να χτυπάς πλήκτρα και να ανοίγεται μπροστά σου χάρη στην τεχνολογία ένα τοπίο, ένα μικρό αρχαίο θέατρο, τέσσερα Σαββατοκύριακα μέσα στον Ιούλιο. Την πανσέληνο, όμως, πρέπει, ευτυχώς, να πας εκεί, για να την χαρείς, ακόμη!