Η «Πληγή», όπερα με θεατρικό ύφος, ανήκει στα εναλλακτικά θεάματα, που ανανεώνουν το λυρικό θέατρο κάνοντάς το ελκυστικό στο σύγχρονο κοινόκυρίως στους νέους θεατές.
Ο Χαράλαμπος Γωγιός, τριαντάρης, από τα ιδρυτικά μέλη και «ψυχή» της εταιρείας μουσικού θεάτρου «Οι όπερες των ζητιάνων», είχε ντεμπουτάρει με την όπερα «Η Κοκκινοσκουφίτσα και ο (καλός) λύκος». Αίσθηση όμως έκανε και με την όπερα του Βέρντι «Τροβατόρε» (είχε κάνει και την ενορχήστρωση) στον εναλλακτικό χώρο «Βios».
Η παράσταση δημιούργησε ένα νέο μοντέλο παρουσίασης όπερας. Με μικρή ορχήστρα, αλλά χωρίς εκπτώσεις στο μουσικό μέρος και με έμφαση στο θεατρικό ύφος έριξε γέφυρες κατανόησης προς το νεανικό κοινό. Αυτό τον ελκυστικό δρόμο προσέγγισης διαβαίνει και πάλι, με την «Πληγή», το μουσικό θέατρο «Οι όπερες των ζητιάνων» που, όπως λέει κι ο παραλλαγμένος τίτλος του, στοχεύει σε παραγωγές όπερας χαμηλού κόστους, σε χώρους εκτός καθιερωμένων.
Η όπερα, γραμμένη πριν από τρία χρόνια, βασίζεται στο μυθιστόρημα «Damage» της Τζόζεφιν Χαρτ, που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Λουί Μαλ ως «Μοιραίο πάθος» με τους Τζέρεμι Άιρον και Ζιλιέτ Μπινός. Η ιστορία εστιάζει σε έναν πενηντάρη υπουργό της βρετανικής κυβέρνησης, ο οποίος έχοντας κατακτήσει τα στερεότυπα της γενιάς του- οικογένεια, καριέρα, πολιτική, δημοσιότητα- γίνεται ευάλωτος από τον απροσδόκητο, απαγορευμένο έρωτα με την κοπέλα την οποία πρόκειται να παντρευτεί ο γιος του. Εκείνη αναζητάει στην αγκαλιά του επιβεβαίωση, προτού εκείνος χάσει τον έλεγχο και, επομένως, το πολύτιμο «πακέτο» της επιτυχίας του. Ο ερωτισμός θα ανυψώσει και θα καταστρέψει τα πάντα. Το ένστικτο θα παλέψει με τη λογική αλλά, προτού την κατασπαράξει, η φράση-κλειδί της ηρωίδας («Οι άνθρωποι που έχουν πληγωθεί είναι επικίνδυνοι. Ξέρουν ότι μπορούν να επιζήσουν») θα κλείσει την «Πληγή». Το λιμπρέτο, με τις ευλογίες της συγγραφέως Τζόζεφιν Χαρτ, δεν επικεντρώνεται στο δραματικό στοιχείο αλλά μπολιάζεται με χιούμορ. Η ίδια το χαρακτήρισε «συναρπαστικό», γιατί εκτός των άλλων αναγνωρίζει τη «γελοιότητα των καταστροφικών ερώτων».
Η λυρική ανάγνωση που έκανε ο νεαρός συνθέτης (το τελείωσε όταν ήταν 27), δεν ολοκληρώνεται σε επτά πράξεις- ως είθισται- αλλά σε «επτά γεύματα», αφού οι ήρωες της ιστορίας κινούνται γύρω από ένα τραπέζι για πρωινό, τσάι, γεύμα, καφέ, δείπνο.... Το επτά εναλλάσσεται με το τρία, δημιουργώντας μαθηματικά μοντέλα: τρία δωμάτια, επτά γεύματα, επτά τραγικά στάδια, 21 σκηνές. Η οπερετική μεταφορά γυρνάει το μαχαίρι στην «Πληγή», παρουσιάζοντας τις πολλαπλές σαρκαστικές όψεις μιας ερωτικής ιστορίας.
Ο Χαράλαμπος Γωγιός, τριαντάρης, από τα ιδρυτικά μέλη και «ψυχή» της εταιρείας μουσικού θεάτρου «Οι όπερες των ζητιάνων», είχε ντεμπουτάρει με την όπερα «Η Κοκκινοσκουφίτσα και ο (καλός) λύκος». Αίσθηση όμως έκανε και με την όπερα του Βέρντι «Τροβατόρε» (είχε κάνει και την ενορχήστρωση) στον εναλλακτικό χώρο «Βios».
Η παράσταση δημιούργησε ένα νέο μοντέλο παρουσίασης όπερας. Με μικρή ορχήστρα, αλλά χωρίς εκπτώσεις στο μουσικό μέρος και με έμφαση στο θεατρικό ύφος έριξε γέφυρες κατανόησης προς το νεανικό κοινό. Αυτό τον ελκυστικό δρόμο προσέγγισης διαβαίνει και πάλι, με την «Πληγή», το μουσικό θέατρο «Οι όπερες των ζητιάνων» που, όπως λέει κι ο παραλλαγμένος τίτλος του, στοχεύει σε παραγωγές όπερας χαμηλού κόστους, σε χώρους εκτός καθιερωμένων.
Η όπερα, γραμμένη πριν από τρία χρόνια, βασίζεται στο μυθιστόρημα «Damage» της Τζόζεφιν Χαρτ, που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Λουί Μαλ ως «Μοιραίο πάθος» με τους Τζέρεμι Άιρον και Ζιλιέτ Μπινός. Η ιστορία εστιάζει σε έναν πενηντάρη υπουργό της βρετανικής κυβέρνησης, ο οποίος έχοντας κατακτήσει τα στερεότυπα της γενιάς του- οικογένεια, καριέρα, πολιτική, δημοσιότητα- γίνεται ευάλωτος από τον απροσδόκητο, απαγορευμένο έρωτα με την κοπέλα την οποία πρόκειται να παντρευτεί ο γιος του. Εκείνη αναζητάει στην αγκαλιά του επιβεβαίωση, προτού εκείνος χάσει τον έλεγχο και, επομένως, το πολύτιμο «πακέτο» της επιτυχίας του. Ο ερωτισμός θα ανυψώσει και θα καταστρέψει τα πάντα. Το ένστικτο θα παλέψει με τη λογική αλλά, προτού την κατασπαράξει, η φράση-κλειδί της ηρωίδας («Οι άνθρωποι που έχουν πληγωθεί είναι επικίνδυνοι. Ξέρουν ότι μπορούν να επιζήσουν») θα κλείσει την «Πληγή». Το λιμπρέτο, με τις ευλογίες της συγγραφέως Τζόζεφιν Χαρτ, δεν επικεντρώνεται στο δραματικό στοιχείο αλλά μπολιάζεται με χιούμορ. Η ίδια το χαρακτήρισε «συναρπαστικό», γιατί εκτός των άλλων αναγνωρίζει τη «γελοιότητα των καταστροφικών ερώτων».
Η λυρική ανάγνωση που έκανε ο νεαρός συνθέτης (το τελείωσε όταν ήταν 27), δεν ολοκληρώνεται σε επτά πράξεις- ως είθισται- αλλά σε «επτά γεύματα», αφού οι ήρωες της ιστορίας κινούνται γύρω από ένα τραπέζι για πρωινό, τσάι, γεύμα, καφέ, δείπνο.... Το επτά εναλλάσσεται με το τρία, δημιουργώντας μαθηματικά μοντέλα: τρία δωμάτια, επτά γεύματα, επτά τραγικά στάδια, 21 σκηνές. Η οπερετική μεταφορά γυρνάει το μαχαίρι στην «Πληγή», παρουσιάζοντας τις πολλαπλές σαρκαστικές όψεις μιας ερωτικής ιστορίας.
No comments:
Post a Comment