Στον «Ελληνικό Κόσμο» η ενιαία παράσταση «Breath»

Για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων. 

Τα μικρά έργα του Samuel Beckett «Breath» (πρώτη πανελλήνια παρουσίαση) «A piece of Monologue», «Rockaby», «Come and Go» και «Cascando» (πρώτη παγκόσμια παρουσίαση στο θέατρο) παρουσιάζονται σε μια ενιαία παράσταση υπό το γενικό τίτλο Breath από τον σκηνοθέτη Σταύρο Τσακίρη και την ομάδα του Omicron 2, μια εταιρεία για τις τέχνες.

Το Breath, μετά την επιτυχημένη παρουσίασή του, επιστρέφει - «Breath – Η 3η εκδοχή»- σε νέο χώρο, στο «ΘΕΑΤΡΟΝ», στην Αίθουσα Ιφιγένεια Β του Κέντρου Πολιτισμού Ελληνικός Κόσμος (Πειραιώς 254, Ταύρος τηλ. 212-2540.314), από τις 26 Μαρτίου.
Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Τατιάνα Παπαμόσχου, Χίλντα Ηλιοπούλου, Προκόπης Πολίτης. Συμμετέχουν: Έλενα Καϊάφα, Στεφανία Μπαγλατζή, Είρβα Χατζητσάκου και Σταύρος Τσακίρης.

Η παράσταση «Breath», σε μετάφραση Δήμητρας Πετροπούλου και Κοστούμια Γιάννη Μετζικώφ, οργανώνεται πάνω σε εικαστικές εγκαταστάσεις-δημιουργίες καλλιτεχνών της νέας γενιάς: του Αντώνη Βολανάκη, του Γιάννη Διαμάντη, της Ελευθερίας Ντεκώ, του Αλέξανδρου Ψυχούλη.

Οι εικαστικοί δημιούργησαν τα έργα τους ειδικά για τις ανάγκες αυτής της παράστασης, ανοίγοντας μια άλλη προοπτική για το μέλλον.

Το Breath είναι ένα κομμάτι του Samuel Beckett γραμμένο για να χρησιμοποιηθεί σαν εισαγωγή στην επιθεώρηση «Ω! Καλκούτα».

Μέσα σε μια κινούμενη εικόνα και δυο ήχους ο Beckett συμπύκνωσε τη φιλοσοφία του, αλλά και ολόκληρο το θεατρικό του σύμπαν. Τα δυο μοναδικά γεγονότα της ζωής ενός ανθρώπου είναι η γέννησή του και ο θάνατός του. Ο ενδιάμεσος χρόνος, μια «κινούμενη» εικόνα ενός και μοναδικού τοπίου. Αυτό το μικρό έργο αποτελεί τον καμβά για την παράσταση «Breath». Σαν ομόκεντροι κύκλοι αναπτύσσονται και τα άλλα μικρά του έργα ξεδιπλώνοντας τον άγριο σαρκασμό και τη σκοτεινή χιουμοριστική ματιά του Νομπελίστα συγγραφέα.

Το A piece of Monologue, μια ζωή γεμάτη αναμνήσεις ενός τοπίου που μόλις φαίνεται μέσα από το σκοτάδι. Στο δωμάτιο ένας μοναχικός άνθρωπος που κοιτάζει έναν άδειο τοίχο με μισοσβησμένα τα ίχνη που άφησαν οι φωτογραφίες που κάποτε υπήρχαν, μια παλιά λάμπα που δεν ανάβει. Ζει με τις μνήμες των… «παραλίγο να πει αγαπημένων». Προσπαθεί να βάλει σε τάξη τις σκόρπιες εικόνες των αναμνήσεων. Πριν τη γέννησή του, στη διάρκεια του βίου του αλλά και να φανταστεί το μετά από αυτόν. Το φως, έρχεται κάποτε-κάποτε θαμπό και απόμακρο μόνο όταν το επιλέγει αυτό να φανερωθεί σαν δώρο. Όταν χάνεται και πάλι απλώνεται βαθύ αδιαπέραστο σκοτάδι. Το σκοτάδι είναι το φυσικό του σύμπαντος. Η μόνη δυνατότητα αντίδρασης του ανθρώπου, η φλόγα των σπίρτων και η λάμπα που προσπαθεί ν’ ανάψει. Μια μικρή δυνατότητα μέσα στο αχανές σκοτάδι της αιωνιότητας. Ερμηνεύει ο Προκόπης Πολίτης. Ακούγεται ο Σταύρος Τσακίρης.

Το Rockaby, Από την κούνια, όταν είμαστε βρέφη, έως την κουνιστή πολυθρόνα, που μας αγκαλιάζει στην εποχή της ωριμότητας, όλα είναι μια αναμονή του «άλλου βλέμματος». Μια συνεχής επιτόπια κίνηση σαν νανούρισμα. Δεν είναι καταδίκη αυτή η έλλειψη, ούτε σκληρόκαρδη αμέλεια αυτή η απουσία. Αλλά για τον οντολογικό Beckett αυτό είναι η φύση των πραγμάτων. Μια Σισύφεια παράλογη εργασία. Αφέλεια είναι η αισιοδοξία για όποια αλλαγή. Αμετροέπεια είναι η κάθε αισθηματική έκρηξη. Απελπισία είναι η άγνοια. Ερμηνεύει η Τατιάνα Παπαμόσχου.

Το Come and Go, Τρείς Γυναίκες μέσα από 125 λέξεις περιγράφουν το κοινό τους παρελθόν, την αγωνία για τον επερχόμενο καιρό, αλλά και την πίστη τους στην παντοτινή φιλία που τις δένει. Έρχονται και φεύγουν κι αυτές σαν τις μέρες, σαν τα γεγονότα μιας ζωής. Όλα περνούν και έρχονται άλλα τίποτα δεν αλλάζει ποτέ…. Ακόμη και η ασθένεια που τόσο τρομάζει τους ανθρώπους είναι ένα μυστικό που δεν θα μάθει, ούτε θα το εξιχνιάσει ποτέ ο «ενδιαφερόμενος».

Όλες οι αλλαγές είναι μια ψευδαίσθηση που δημιουργεί η κίνηση;

Το Cascando, μουσικός όρος που δηλώνει την μείωση της έντασης και την ταυτόχρονη επιβράδυνση του ρυθμού.

Ένας Opener και μια ΦΩΝΗ. Δυο πρόσωπα σαν μία συνείδηση. Η αγωνία του δημιουργού (συγγραφέα, Σκηνοθέτη, Ηθοποιού) για μια όποια «Ιστορία» που θα είναι τελείωσης για το δημιουργό του. Η «κύκλωση» του θέματος από τον καλλιτέχνη και η προσπάθεια επικοινωνίας με το «κοινό». Στη δική μας παρουσίαση -σημειώνει ο σκηνοθέτης-, οι δυο ρόλοι είναι δυο γυναίκες που συμμετέχουν σ’ ένα κοντσέρτο για δύο πιάνα. Ακολουθώντας όλη τη διαδικασία μιας συναυλίας πολεμούν και πολεμιούνται προσπαθώντας να διασωθούν από το ίδιο το άυλο έργο. Ο τόπος, τα υλικά της αφήγησης, η τεχνική της γραφής. Η μουσική σαν μια απόλυτη καλλιτεχνική γλώσσα… Κι ανάμεσα το κοινό, δυναστευόμενο ή δυνάστης; Ερμηνεύουν η Χίλντα Ηλιοπούλου και η Τατιάνα Παπαμόσχου.

Η καινούργια μετάφραση της Δήμητρας Πετροπούλου που έγινε ειδικά για την παράσταση, μαζί με το υλικό της παράστασης καθώς και άλλα καινούργια στοιχεία για τη δραματουργία του Beckett, κυκλοφορούν από τις εκδόσεις «ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ».