Υπουργείο Πολιτισμού και - τελικά, μονάχα - Τουρισμού!

Διάβασα ένα δημοσίευμα στα "Νέα"σήμερα σχετικά με τις σχέσεις των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και του υπουργού Πολιτισμού και γεμίζω θλίψη γιατί αυτό το υπουργείο το υπηρέτησαν σπουδαίοι άνθρωποι. Δεν θα μπω εδώ στις πολιτικές προεκτάσεις. Απλώς θα σημειώσω ότι δυο-τρία ζητήματα αρκούν για να κρίνει κανείς το υπουργείο για τον τρόπο που τα διαχειρίστηκε. Ας πούμε για την περίπτωση του Αμφι-Θεάτρου και του Σπύρου Ευαγγελάτου. 

Ο υπουργός Παύλος Γερουλάνος αδιαφόρησε και αυτό σημαίνει ότι δεν έμαθε ποτέ τι σημαίνει για το ελληνικό θέατρο Σπύρος Ευαγγελάτος! Και να σκεφτεί κανείς ότι μια από τις αιτιάσεις, ας πούμε του Ελληνικού Φεστιβάλ να αρνηθεί τη συμμετοχή του Αμφι-Θεάτρου και φέτος, είναι βλακώδης. Δηλαδή, το γεγονός ότι η Αριάν Μνουσκίν και το Θέατρο του Ηλιου έρχονται στο Φεστιβάλ για τρίτη χρονιά, δεν ενοχλεί! Μην προτρέξει κανείς. Γνωρίζουμε την αξία και της Μνουσκίν και του θιάσου της, αλλά επίσης γνωρίζουμε το ίδιο και καλύτερα τη συνεισφορά του Αμφι-Θεάτρου και του ίδιου του Σπύρου Ευαγγελάτου. Είναι βαθιά η λύπη όλων των ανθρώπων του θεάτρου μας αφότου ο ίδιος ο Ευαγγελάτος δημοσιοποίησε την απόφασή του να βάλει λουκέτο στο Αμφι-Θέατρο. Στην επιστολή του όλοι οι πανεπιστημιακοί του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών στην επιστολή τους προς πρωθυπουργό, μεταξύ άλλων, γράψανε: 

Στη γενικότερη συγκυρία της περιρρέουσας κρίσης, η απώλεια ενός κορυφαίου πνευματικού‑καλλιτεχνικού φορέα, ευρύτατα αναγνωρισμένου κύρους (αφού παρέχει αδιάλειπτη θεατρική και πολιτισμική παιδεία επί 36 έτη), ισοδυναμεί με πλήγμα στον πολιτισμό και τους δημιουργούς που υπηρετούν με αποδεδειγμένο σεβασμό και όραμα το θέατρο, την ιστορία του και την παράδοσή του. Προς όφελος του ελληνικού θεάτρου, ζητούμε από την Πολιτεία και το αρμόδιο Υπουργείο να υποστηρίξει ενεργά το «Αμφι‑Θέατρο» ώστε να συνεχίσει να επιτελεί το ζωτικό παιδευτικό έργο του...

Δεν μάθαμε αν υπήρξε απάντηση του πρωθυπουργού ή αν αυτός ανέθεσε στον αρμόδιο υπουργό Πολιτισμού να επιληφθεί σχετικά για να δοθεί η πρέπουσα λύση. 

Πάμε παρακάτω. Διάβασα και την ανακοίνωση του υπουργείου για την απώλεια του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Τι να πει κανείς; Πρόκειται για μια συνηθισμένη ανακοίνωση, την οποία προφανώς θα έγραψε ο δημοσιογράφος [;] του Γραφείου Τύπου του υπουργείου ή η νεαρή σύμβουλος του υπουργού, για την οποία έχει γίνει πολλή κουβέντα, όχι για καλό. Δυστυχώς το υπουργείο ποτέ δεν έμαθε ποια σημασία είχε και έχει ο Καμπανέλλης και το πολύτιμο έργο του για τον νεοελληνικό θεατρικό πολιτισμό. Διαβάστε την ξερή, άπνοη και ανέμπνευστη ανακοίνωση: 

Η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού εκφράζει τη βαθιά της θλίψη για το θάνατο του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Κορυφαίος θεατρικός συγγραφέας της μεταπολεμικής γενιάς, διεθνής προσωπικότητα, έδωσε νέα πνοή στο ελληνικό θέατρο και καθόρισε το ύφος του, επηρεάζοντας ταυτόχρονα τη διεθνή θεατρική σκηνή. Η απώλειά του είναι μεγάλη όχι μόνο για τον ελληνικό πολιτισμό αλλά για όλο τον ελληνικό λαό που αγάπησε τα έργα του βαθιά. Τα αγάπησε επειδή εξιστόρησαν με μοναδική νηφαλιότητα αλλά και πίστη την πραγματική ζωή του Έλληνα, τις δυσκολίες και τις ευκαιρίες του.

Στο μεταξύ, πέθανε και ένας άλλος θεατρικός συγγραφέας -ο Μπάμπης Τσικληρόπουλος. Το υπουργείο δεν εδέησε να βγάλει μια ανακοίνωση. Είναι βέβαιο ότι δεν τον ξέρει. Και γιατί, άλλωστε, να τον ξέρει;