Θέατρο και λόγος για τις γυναίκες και τη βία

«Κοίτα, Τζόρνταν, αυτό είναι φως. Φως, Τζόρνταν, ωραίο δεν είναι; Ο Θεός μάς χαμογελά, Τζόρνταν». Η ερμηνεία της Μαρίνας Ασλάνογλου στο έργο «Τζόρνταν» (των Αννας Ρέινολντς, Μόιρα Μπουφίνι), προχθές το βράδυ στο Μέγαρο Μουσικής σε μια εκδήλωση αφιερωμένη στις κακοποιημένες γυναίκες, είναι κάτι που θα θυμούνται οι θεατές του για πολύ καιρό. Αυτός ο συγκλονιστικός μονόλογος μιας εικοσάχρονης μητέρας που σκότωσε το παιδί της (η σκηνοθεσία του Νίκου Μαστοράκη), βασισμένος στην αληθινή ιστορία της Αγγλίδας Σίρλεϊ Τζόουνς η οποία, αντιμέτωπη με τον εραστή της που την κακοποιούσε και προσπαθούσε να της πάρει το παιδί, αποφάσισε να εκτελέσει έναν διπλό φόνο. Το μωρό της, μόλις δεκατριών μηνών, πέθανε ενώ εκείνη έζησε. Εως τη μέρα που η Σίρλεϊ αποφυλακίστηκε και έδωσε τέλος στη ζωή της.

Ανάμεσα στο κοινό που γέμισε την αίθουσα «Νίκος Σκαλκώτας» ήταν επώνυμοι του πολιτικού και καλλιτεχνικού χώρου αλλά και μέλη ανθρωπιστικών και γυναικείων οργανώσεων. Ομως τα φλας των φωτογραφικών μηχανών και «οι κοσμικές αγκαλιές» δεν ήταν το σημαντικό σ’ αυτή τη συνάντηση. Πάνω στη σκηνή, μετά τη λήξη της παράστασης, ανέβηκαν οι έξι ομιλητές (συντονιστής ο Κώστας Γεωργουσόπουλος) οι οποίοι συζήτησαν με θέμα «Κατασκευάζοντας Μήδειες-Η κακοποιημένη γυναίκα-Σύνδρομα και συνέπειες». Ενδιαφέρουσα η ομιλία της Μαρίας Στρατηγάκη (γενική γραμματέας Ισότητας Φύλων), η οποία αναφέρθηκε στους θεσμούς που μπορούν να προστατεύσουν την κακοποιημένη γυναίκα, έδωσε στοιχεία για την ενδοοικογενειακή βία στην Ελλάδα κι εξήγησε τις προσπάθειες ώστε να αναπτυχθούν δομές και λύσεις. Ανακοίνωσε μάλιστα την πρωτοβουλία να γίνει για πρώτη φορά νόμος η προστασία της γυναίκας και της οικογένειας.

• Σαντρα Bουλγαρη, Η Καθημερινή, Πέμπτη, 31 Mαρτίου 2011