Παλµογράφος της εποχής µας

• ΑΝΤΙΟ ΣΤΟΝ ΙΑΚΩΒΟ ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗ 

• Του Κώστα Γεωργουσόπουλου ΤΑ ΝΕΑ: Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011 

Ιάκωβος Καµπανέλλης, ο φίλος, ο συνοδοιπόρος, ο συνοµιλητής, έφυγε για να συναντήσει, µια βδοµάδα µετά τη δική της εκδηµία, τη Νίκη, τη σύντροφο της ζωής του.

Υπήρξε ο µεγάλος αυτοδίδακτος, ο συγγραφέας που έγραψε το θεµελιώδες έργο του κυριολεκτικά πάνω στο βασανισµένο σώµα του στην κοιλάδα της κόλασης στο Μαουτχάουζεν, στη µετακατοχική και στην εµφύλια Ελλάδα.

Πριν από όλους του έλληνες και ξένους ιστορικούς, κοινωνιολόγους και πολιτικούς συγκρότησε τον χάρτη των τραυµάτων του Γένους, χωρίς έπαρση, χωρίς φτηνές ρητορείες, χωρίς µαλάµατα. Εισηγητής στο θέατρό µας ενός ποιητικού ρεαλισµού, δηµιούργησε ήδη µε το σηµαδιακό του έργο «Η αυλή των θαυµάτων» τον αυθεντικότερο αντιήρωα, εκπρόσωπο της ελληνικής ιδιοπροσωπείας, τον Στέλιο, ονειροπόλο, µικροαπατεώνα, καταφερτζή, αισθηµατία, αυτοαπατώµενο και ουτοπιστή, προσγειωµένο και ονειροβάµονα.

Αυτή την αντίσταση ο Καµπανέλλης την έκανε σάρκα ζώσα. Είρωνας, ποιητικός, νατουραλιστής και συµβολιστής, ο αυτοδίδακτος και γι’ αυτό ανεπιτήδευτος Καµπανέλλης έγινε ο σηµειογράφος και ο παλµογράφος της εποχής µας, αλλά και συχνά η βραδυφλεγής βόµβα κριτικής και αυτοκριτικής µιας γενιάς που πολλά έπαθε, πολλά µηχανεύτηκε και πολλά καταστρατήγησε για να επιβιώσει σε µια κοινωνία ανοικονόµητη, ανώριµη και αεροβατούσα. Αφησε πίσω του, εκτός απ’ το πλούσιο θεατρικό, δοκιµιακό, στιχουργικό και πεζογραφικό του έργο, κυρίως σπουδαίους µαθητές - συνεχιστές, κληρονόµους της αλήθειας του και της αξιοπρεπούς ασκητικής του τέχνης και ζωής.