Από αριστερά προς τα δεξιά Π. Λαγούτης, Β. Παπαδοπούλου, Δ. Χρονόπουλος, Γ. Καραμίχος και Χρ. Σαπουντζής
Πόσα είναι διατεθειμένος να υποστεί κανείς για να κερδίσει μια καρέκλα στηριγμένη σε πολλά μηδενικά; Αξίζει η θέα από το ρετιρέ μιας πολυεθνικής όσο η αξιοπρέπεια; Υπάρχει διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην υπακοή στους κανόνες και στον εξευτελισμό; Βασανισμοί «μεταμφιεσμένοι» σε επαγγελματικές συνεντεύξεις ανίχνευσης του ιδανικού στελέχους κινητοποιούν τη δράση στο έργο του Τζόρντι Γκαλθεράν «Η Μέθοδος Gronholm», που το Θέατρο Τέχνης μετά την πετυχημένη πορεία του στην Αθήνα φέρνει στη Θεσσαλονίκη από σήμερα και μέχρι τις 17 Απριλίου, στο δημοτικό θέατρο «Ανετον» (Παρασκευοπούλου 42, τηλ. 2310/869.869).
Ο σκηνοθέτης της παράστασης, Διαγόρας Χρονόπουλος, εξηγεί για την υπόθεση: «Μια πολυεθνική εταιρία υποβάλλει τέσσερις υποψηφίους μέσα από διαδοχικές συνεντεύξεις σε σκληρές δοκιμασίες που αγγίζουν τα όρια του βασανισμού και του ευτελισμού, αναζητώντας ένα διευθυντικό στέλεχος. Μπορεί να ακούγεται σκληρό, αλλά πρόκειται για μια κωμωδία, μια σάτιρα της λειτουργίας των πολυεθνικών. Είναι μετά που συνειδητοποιούμε το τραγικό υπόβαθρο της κατάστασης, που είναι περισσότερο επίκαιρη παρά ποτέ».
  • Θύτες, θύματα και εγκλήματα
Για τον έναν εκ των «υποψηφίων» Χρήστο Σαπουντζή το κείμενο αυτό επιτυγχάνει μια από τις βασικές λειτουργίες του θεάτρου, που δεν είναι άλλη από το «να μορφοποιεί ένα κομμάτι του χάους της ανθρώπινης παρουσίας μας. Εδώ μας ανοίγει ένα παράθυρο σ' όλη αυτήν την ανθρωποφαγία και τον κανιβαλισμό που συμβαίνει σε μια πολυεθνική εταιρία με μοναδικό κίνητρο το κέρδος. Οπου οι υποψήφιοι γίνονται στριμωγμένα θύματα, τα οποία με τη σειρά τους κάνουν μικρά εγκλήματα. Πρακτικές και συμπεριφορές που βρίσκουν ενδεχομένως εφαρμογές και σ' άλλους τομείς της κοινωνίας. Θυμάμαι, ένας συνάδελφος μας περιέγραφε πώς τον προσέλαβε μια αυτοκινητοβιομηχανία για να υποδυθεί τον ψυχολόγο, ενώ ο πραγματικός ψυχολόγος παρίστανε το γραμματέα του σε μια διαδικασία επιλογής υποψηφίων».

Ο Γιώργος Καραμίχος που πρωταγωνιστεί αποκαλύπτει ότι «ο συγγραφέας έγραψε το έργο με αφορμή κάποιες σημειώσεις-σχόλια ενός προϊσταμένου σούπερ μάρκετ, που αναζητούσε τον ''τέλειο'' ταμία. Και φτάνει σε σκληρές δοκιμασίες που εφαρμόζουν πολυεθνικές και τις οποίες μας επιβεβαίωσαν πολλοί από τους θεατές μας, καθώς τις είχαν υποστεί και οι ίδιοι. Στο Σικάγο, μάλιστα, όταν είχε ανέβει το έργο, κάποια πολυεθνική είχε σχολιάσει ότι προτείνει ενδιαφέρουσες πρακτικές προς εφαρμογή. Οσον αφορά στην κωμική του διάσταση, νομίζω ότι στο θέατρο κωμικό δεν είναι μόνο το να καεί το φαγητό, για παράδειγμα, αλλά η ταύτιση που νιώθει κανείς με όσα συμβαίνουν και συνειδητοποιώντας τη θνητότητά του, πόσο αστεία φέρεται, πόσο μεγαλεπήβολα είναι τα σχέδιά του, τόσο θολωμένοι από την τάση προς την καριέρα είναι που γίνονται καρνάβαλοι. Και έπειτα, άλλο η διαδήλωση και άλλο το καλλιτεχνικό έργο».

Τα σκηνικά και κοστούμια είναι του Γιώργου Γαβαλά, ενώ παίζουν ακόμα οι Πέτρος Λαγούτης και Βίκυ Παπαδοπούλου. Παραστάσεις δίνονται κάθε Πέμπτη και Παρασκευή στις 21.00, το Σάββατο στις 18.00 και στις 21.00 και την Κυριακή στις 19.30.
  • ΓΙΩΤΑ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ, Πέμπτη, 24 Μαρτίου 2011 | ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ