Οι περίοδοι Πολίτη - Ροντήρη, Μινωτή - Σολομού - Παξινού, Θεοτοκά - Κουν υπήρξαν οι τρεις ένδοξες θητείες στο Εθνικό Θέατρο. Με παραστάσεις-μύθους που σφράγισαν την ιστορία του θεάτρου μας. Ε, λοιπόν, στο θεατρικό αλαλούμ που έλαβε χώρα στην Επίδαυρο με το πρόσχημα των «Βατράχων» του Αριστοφάνη, ο νεόκοπος σκηνοθέτης την ώρα που ο δούλος Ξανθίας κοροϊδεύει τον περιδεή Διόνυσο λέγοντάς του ότι βλέπει μια Έμπουσα που μεταμορφώνεται σε λιοντάρι, τέρας, μέδουσα κτλ. έβαλε ως ηχητικό φόντο τη φωνή του Μινωτή, της Παξινού και του Κουν! Και είναι και αναπληρωτής διευθυντής της Δραματικής Σχολής του Εθνικού και είχε και μια δεκάδα μαθητές στον χορό της παράστασης. Η Παξινού υπήρξε η μεγάλη Δασκάλα της Σχολής. Μ΄ αυτό το ήθος εκπαιδεύονται οι νέοι ηθοποιοί. Επειδή πιστεύω ακράδαντα πως αυτό το κιτς δεν έχει καμιά σχέση με το ευρωπαϊκό γούστο του Γιάννη Χουβαρδά και επειδή είμαι κάθετα αντίθετος σε κάθε λογοκρισία (όπως στα ναρκωτικά, στο ΑΙDS, έτσι και στην τέχνη η πρόληψη προέχει, όχι η καταστολή), θαυμάζω την ανοχή του και την πάγια μέθοδο τιμωρίας. Άσε τον άλλον να εκτεθεί ώς την γελοιοποίηση.
Κανένα φιάσκο δεν μπορεί να αμαυρώσει την ιστορία ενός μεγάλου καλλιτεχνικού θεσμού και ιδρύματος.
Τα υπόλοιπα το Σάββατο και τη Δευτέρα.
Κανένα φιάσκο δεν μπορεί να αμαυρώσει την ιστορία ενός μεγάλου καλλιτεχνικού θεσμού και ιδρύματος.
Τα υπόλοιπα το Σάββατο και τη Δευτέρα.
No comments:
Post a Comment