Ο Γιώργος Αρμένης με την Ελένη Καστάνη στήνουν ένα «Αριστοφανικό Γαϊτανάκι»
«Οι Έλληνες παραμένουν τραγικά ίδιοι. Γι΄ αυτό και ο Αριστοφάνης είναι επίκαιρος», σχολιάζει ο Γιώργος Αρμένης, μέσα από τη σκηνοθετική ματιά του οποίου ανεβαίνουν αποσπάσματα από τέσσερις αριστοφανικές κωμωδίες υπό τον τίτλο «Αριστοφανικό Γαϊτανάκι», στη σκηνή του Αρχαίου Θεάτρου του Άργους.
«Πλούτος», «Ειρήνη», «Λυσιστράτη», «Εκκλησιάζουσες», κείμενα μεταφρασμένα από τον Κώστα Γεωργουσόπουλο που, αν και κομματιασμένα, καταφέρνουν να δώσουν ένα ενιαίο ύφος στην παράσταση λόγω της κοινής αισθητικής. Η ζωντανή μουσική από κρουστά, ακορντεόν, πιάνο, τζουρά και κιθάρα, δίνει διαφορετική νότα σε κάθε σκηνή. «Δεν προσπάθησα να ανεβάσω μια πιο σύγχρονη εκδοχή των κωμωδιών. Άλλωστε απαιτείται μόνο ένα έργο για να κάνει κανείς ένα τέτοιο πείραμα» συμπληρώνει ο Γιώργος Αρμένης, αν και «ο Αριστοφάνης δίνει περιθώρια για διαφορετικές σκηνοθετικές απόψεις. Χρειάζεται φαντασία, νέες ιδέες αλλά πάνω απ΄ όλα σεβασμός στο κείμενο».
Καπέλα, μάσκες, περούκες και για σκηνικό ένα πατάρι με μια λευκή κουρτίνα πίσω από την οποία βγαίνουν οι ηθοποιοί. «Σαν κάθε σκιά πίσω από την κουρτίνα να αντιπροσωπεύει μια κωμωδία» λέει ο σκηνοθέτης, που συναντά την Ελένη Καστάνη για να ζωντανέψουν αριστοφανικά ντουέτα. Παίζουν τον Χρεμύλο και την Πενία από τον «Πλούτο» και ξαφνικά γίνονται η Κόρη και ο Τρυγαίος από την «Ειρήνη». Χωρίς να αλλάξουν καν κουστούμι. «Βρίσκω ενδιαφέρουσα την εναλλαγή των ρόλων. Θα ξεχώριζα όμως τον ρόλο της Πραξαγόρας από τις "Εκκλησιάζουσες" επειδή διαθέτει τόλμη και έναν πιο αναρχικό λόγο», λέει στα «ΝΕΑ» η Ελένη Καστάνη. «Κάθε φορά που διαβάζω κείμενα του Αριστοφάνη συνειδητοποιώ το προχωρημένο για την εποχή του πολιτικό τους στοιχείο» προσθέτει.
Το λαξευτό σε πέτρα θεατράκι του Άργους του 4ου αιώνα π.Χ. (που φέρεται να είχε 20.000 θέσεις), θα είναι ανοιχτό και φέτος το καλοκαίρι, με την άδεια των αρχαιολόγων. Στο παρελθόν είχε βρεθεί στη λίστα με αρχαία θέατρα, η χρήση των οποίων απαγορεύτηκε από το υπουργείο Πολιτισμού λόγω της κακής κατάστασής τους.
«Πλούτος», «Ειρήνη», «Λυσιστράτη», «Εκκλησιάζουσες», κείμενα μεταφρασμένα από τον Κώστα Γεωργουσόπουλο που, αν και κομματιασμένα, καταφέρνουν να δώσουν ένα ενιαίο ύφος στην παράσταση λόγω της κοινής αισθητικής. Η ζωντανή μουσική από κρουστά, ακορντεόν, πιάνο, τζουρά και κιθάρα, δίνει διαφορετική νότα σε κάθε σκηνή. «Δεν προσπάθησα να ανεβάσω μια πιο σύγχρονη εκδοχή των κωμωδιών. Άλλωστε απαιτείται μόνο ένα έργο για να κάνει κανείς ένα τέτοιο πείραμα» συμπληρώνει ο Γιώργος Αρμένης, αν και «ο Αριστοφάνης δίνει περιθώρια για διαφορετικές σκηνοθετικές απόψεις. Χρειάζεται φαντασία, νέες ιδέες αλλά πάνω απ΄ όλα σεβασμός στο κείμενο».
Καπέλα, μάσκες, περούκες και για σκηνικό ένα πατάρι με μια λευκή κουρτίνα πίσω από την οποία βγαίνουν οι ηθοποιοί. «Σαν κάθε σκιά πίσω από την κουρτίνα να αντιπροσωπεύει μια κωμωδία» λέει ο σκηνοθέτης, που συναντά την Ελένη Καστάνη για να ζωντανέψουν αριστοφανικά ντουέτα. Παίζουν τον Χρεμύλο και την Πενία από τον «Πλούτο» και ξαφνικά γίνονται η Κόρη και ο Τρυγαίος από την «Ειρήνη». Χωρίς να αλλάξουν καν κουστούμι. «Βρίσκω ενδιαφέρουσα την εναλλαγή των ρόλων. Θα ξεχώριζα όμως τον ρόλο της Πραξαγόρας από τις "Εκκλησιάζουσες" επειδή διαθέτει τόλμη και έναν πιο αναρχικό λόγο», λέει στα «ΝΕΑ» η Ελένη Καστάνη. «Κάθε φορά που διαβάζω κείμενα του Αριστοφάνη συνειδητοποιώ το προχωρημένο για την εποχή του πολιτικό τους στοιχείο» προσθέτει.
Το λαξευτό σε πέτρα θεατράκι του Άργους του 4ου αιώνα π.Χ. (που φέρεται να είχε 20.000 θέσεις), θα είναι ανοιχτό και φέτος το καλοκαίρι, με την άδεια των αρχαιολόγων. Στο παρελθόν είχε βρεθεί στη λίστα με αρχαία θέατρα, η χρήση των οποίων απαγορεύτηκε από το υπουργείο Πολιτισμού λόγω της κακής κατάστασής τους.
No comments:
Post a Comment