Ο ΓΥΡΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΕ 3 ΩΡΕΣ

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΑΤΙΑ

«Η μάνα σου πέθανε πριν από δύο ώρες». Ηταν η πρώτη γραπτή (στη γιγαντοοθόνη), δήλωση/χαστούκι στο «Krum» του Ισραηλίτη Χανόχ Λεβίν. Δεν ήταν το μοναδικό, στη σκληρή, πυκνή, αφόρητα αληθινή παράσταση του ευφυή Πολωνού σκηνοθέτη Κριστόφ Βαρλικόφσκι ,που μέσα σε τρεις ώρες συμπύκνωνε κυνικά τον κύκλο της ανθρώπινης ζωής: γάμο-γέννηση-αρρώστια-τρέλα-θάνατο.

Η πρώτη εικόνα, μια μορφή που κλαίει στη γιγαντοοθόνη: ο γιος της νεκρής, ο Κρουμ. Σπαράζει ζητώντας το ανέφικτο: «Σήκω ξανά όρθια, εσύ, που μ' έφερες στον κόσμο. Πίστεψα πως θα με έσωζες. Ξύπνα, έλα σπίτι, βάλε μου να φάω».

Οσα θα εκτυλιχθούν αμέσως μετά στη σκηνή, είναι φλας-μπακ στο παρελθόν, με βιντεοσκοπημένες τις διαδρομές των Ισραηλιτών ηρώων στους δρόμους του σύγχρονου Τελ Αβίβ. «Μαμά, δεν πέτυχα στο εξωτερικό, δεν προχώρησα, δεν έβγαλα λεφτά, δεν παντρεύτηκα, δεν συνάντησα κανέναν,δεν αγόρασα τίποτα», ανακοινώνει ο Κρουμ. Εχει μόλις επιστρέψει στην πατρίδα του, φορά καουμπόικο καπέλο και βρίσκεται στον «άσο». Η αποτυχία του δυναμιτίζει τη σύγκρουση μάνας-γιου. Ο Κρουμ, σε απόλυτη αντίθεση με τις δηλώσεις του στο πρώτο βίντεο, φτάνει στο σημείο να της ευχηθεί «να κοιμηθεί για πάντα»!

Οι loosers ήρωες, στους αποσπασματικούς διαλόγους τους μες στον τεράστιο σκηνικό χώρο που μοιάζει με αίθουσα συνεστιάσεων ή νεκροτομείο, δεν απευθύνονται μόνο ο ένας στον άλλο. Συχνά στρέφονται μετωπικά στους θεατές σαν να εξομολογούνται ή να πλασάρουν ως κονφερασιέ μέσα απ' το μικρόφωνο κάποιο «προϊόν». «Πουλάνε». τα υπαρξιακά αδιέξοδα και τα οικογενειακά τους δράματα.

Στο τέλος, ο κακομοίρης που «κουκουλώθηκε» το παλιό αίσθημα του Κρουμ, εμφανίζεται μετανιωμένος ως τραβεστί για να του ανακοινώσει, με τον πιο γκροτέσκο τρόπο, «η μάνα σου πέθανε πριν από δύο ώρες». Κι ενώ ο Κρουμ σπαράζει στα πατώματα, ο τραβεστί τραγουδά σαν αλμοδοβαρική ηρωίδα.

Κι εδώ, όπως στη Σάρα Κέιν του «Καθαροί πια», ο πεσσιμιστής σκηνοθέτης δημιουργεί ένα απέραντο σκηνικό κόσμο μοναξιάς, όπου οι ήρωες (καθηλωτικοί οι Πολωνοί ηθοποιοί) ματαιοπονούν για λίγη ευτυχία. Δυστυχώς, είναι εμείς.

* Επαναλαμβάνεται απόψε στην «Πειραιώς 260»

[ΙΩΑΝΝΑ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 18/07/2008]