Σαν βγεις στον πηγαιμό για τους χώρους που φιλοξενούν τις... μυριάδες εκδηλώσεις του Ελληνικού Φεστιβάλ να εύχεσαι να έχεις γερή κράση, μεγάλες αντοχές, έντονο το αίσθημα της αυτοσυντήρησης. Εχεις μαραθώνιο να τρέξεις! Πρώτον για να προλάβεις τις διάφορες και διαφορετικές παραγωγές που μοιράζονται σε δεκάδες χώρους που έχουν με τη σειρά τους δεκάδες υπο-χώρους και δεύτερον γιατί υπάρχουν... κακουχίες τις οποίες πρέπει να αντέξεις για να βρεις τη θεατρική Ιθάκη σου! Για να τα δεις όλα, θα τα... δεις όλα. Οι διαδρομές είναι πολλές, πρέπει να ανεβάζεις ταχύτητες και να μη θέλεις «πολυτέλειες»! Λάβετε θέσεις και... πάμε μαραθώνιο, για να πάρετε μια ιδέα του τι «παίζεται»!
Η τέχνη θέλει θυσίες και αυτές που πρέπει να κάνετε είναι πολλές! Πάμε να δούμε με χιούμορ, για να μη μας παρεξηγήσουν ότι χτυπάμε τον θεσμό! - ένα χάρτη των χώρων του φεστιβάλ και του τι έχετε να... ζήσετε σε αυτούς.
Ποιο αρχαίο δράμα μου λέτε; Το σύγχρονο να δείτε! Αυτό που ζούμε όσοι σπεύδουμε στην Επίδαυρο να δούμε παραστάσεις.
Οι ουρές από τα αυτοκίνητα είναι το πρώτο χτύπημα. Αφού περιμένεις καρτερικά για ώρα, σε καθοδηγούν αστυνομικοί σε αλάνες που είναι... χιλιόμετρα μακριά και οφείλεις να προχωρήσεις σε χωματόδρομο! Αλλη ουρά στο ταμείο. Τρελή!
Περιμένεις και εκεί λιώνοντας από τη ζέστη. Έχεις πλέον το εισιτήριο στο χέρι και προχωράς. Ξανά! Φτάνεις στο Ξενία...
Αλλο «δράμα» εκεί! Τα τραπεζάκια είναι φουλ από πολύ νωρίς - από τις έξι μπορώ να σου πω, δηλαδή τρεις ολόκληρες ώρες πριν από την παράσταση! Πρέπει να χεις υπομονή μεγάλη αν σταθείς τυχερός και βρεις τραπεζάκι. Η παραγγελία σου θα αργήσει πολύ και οι τιμές είναι «τσιμπημένες» τα μάλα!
Ουπς, τι χαρά! Αχτίδα φωτός μέσα στο σκοτάδι. Βρήκα τραπέζι άδειο! Η πραγματικότητα με γκρεμίζει απότομα. Είναι ρεζερβέ τα τραπέζια αυτά, λέει ο... μετρ και είναι μόνο για φαγητό! Μα να φάω ντάλα απόγευμα και πριν από την παράσταση, θα βαρύνω! Ασε που οι τιμές εδώ είναι τρελά τσουχτερές. Αρα; Πάρε το μονοπάτι για το θέατρο. Η ζωή τραβά την ανηφόρα και εμείς επίσης.
Πετάξτε τα μπουκάλια του νερού στους μεγάλους κάδους, σου λένε στον έλεγχο των εισιτηρίων. Μα έχω δρόμο μπροστά μου και δύο ολόκληρες ώρες θα ξεροψηθώ στις κερκίδες. Δεν... μασάνε! Χωρίς το μπουκάλι θα περάσετε. Μα... Ούτε μα ούτε ξε-μα! Πετάς το μπουκάλι μαζί με τις ελπίδες σου. Το δράμα συνεχίζεται!
Ανεβαίνεις ασθμαίνοντας στο θέατρο. Αμα έχεις κλείσει καλή θέση και την έχεις χρυσοπληρώσει, έχει καλώς! Αν όχι, παίρνεις ανάσα βαθιά κι... ανεβαίνοντας ψηλά πάνω στα βουνά όλο δύναμη και αέεεεερα! Αν δεν έχεις καλή θέση και δεν έχεις μαξιλαράκι ο πισινός σου θα καεί στην πέτρα που με τη σειρά της καιγόταν όλη τη μέρα.
Πλατούλα δεν προνόησαν να βάλουν οι αρχαίοι, άρα υπομονή! Διάλειμμα δεν «παίζει» στο αρχαίο θέατρο, μην περιμένεις για την ανάγκη σου! Πρέπει να χεις προνοήσει και σε αυτό και να κάνεις και τον σταυρό σου να μη θέλει ο σκηνοθέτης να «δειχτεί» περισσότερο και το φτάσει το εργάκι στο τρίωρο! Τελειώνει η παράσταση κι αρχίζει η κάθοδος των Μυρίων. Στο απόλυτο σκοτάδι δε!
Φωτισμός ουδείς! Και να χεις λακκούβες στο χώμα, σκαλιά μυριάδες, γκρεμούς να χάσκουν δεξιά σου. Ψηλαφιστά πας...
Φτάνεις στο πάρκινγκ. Αλλες τρελές ουρές εκεί. Κόλαση πάλι!
Μικρή Επίδαυρος
Το μικρό πάρκινγκ που βρίσκεται έξω από το θεατράκι της Επιδαύρου γεμίζει από νωρίς! Τι σημαίνει αυτό; Οτι έχετε... δρόμο να περπατήσετε! Και για την ακρίβεια χωματόδρομο!
Ενα μονοπάτι κακοτράχαλο ξεκινά από το λιμανάκι, περνάει μέσα από δέντρα και... κοτέτσια και καταλήγει στην αλάνα έξω από το θέατρο.
Σε πάγκους που «παίζουν» εκεί θα βρείτε τα εισιτήριά σας και προγράμματα. Ενας μηχανισμός ψύκτη βρίσκεται σε μια γωνιά, μια μικρή καντίνα, ένας-δύο πάγκοι παραπέρα, η ζέστη είναι τρελή και δεν έχεις που να σταθείς! Ισιο παπούτσι ναι! Αμα βάλεις γόβα κολλάει στα χόρτα, χώνεται στο χώμα και... μπαίνει στον βράχο! Στην έξοδο, έχει σκοτεινιάσει... Οι λάμπες από τις κολόνες δεν επαρκούν και κινδυνεύεις να σκοντάψεις. Μη βαρυγκωμάτε. Θέλει θυσίες η τέχνη, πώς να το κάνουμε; Θέλει θυσίες και... γερή κράση!
Ηρώδειο
Ορθοστασία, ορθοστασία, ορθοστασία! Πρέπει να πας νωρίς να πάρεις τις θέσεις σου, μέσα στον ντάλα ήλιο.
Δρόμο παίρνεις, δρόμο αφήνεις, ανεβαίνεις σκάλες και σκαλιά, σε... κυνηγούν με δεκάδες φυλλάδια άλλων εκδηλώσεων, εσύ στάζεις απ τον ιδρώτα, τα φυλλάδια κολλάνε στα χέρια σου... Μπαίνεις στις τεράστιες ουρές.
Περιμένεις. Περιμένεις. Στάζεις. Παίρνεις τα εισιτήρια. Να ξαποστάσεις κάπου; Να ξαποστάσεις πού; Αν βρεις κανένα πεζούλι κερδίζεις το λαχείο. Είναι όλα πιασμένα από νωρίς το απόγευμα. Ορθοστασία λοιπόν. Η ώρα περνάει. Αρχίζει να σχηματίζεται ουρά για να μπεις στον χώρο. Υπομονή να έχεις! Κοίτα γύρω σου. Ολοι στάζουν όπως κι εσύ. Και επειδή δεν ανοίγουν έγκαιρα... πόρτες, κολλάς μαζί με τους υπόλοιπους. Μπαίνεις επιτέλους. Οι ταξιθέτριες με το που βλέπουν πολύ κόσμο τα χάνουν. Σε τραβολογάνε απ την κερκίδα Ζ στην Η, σε ανεβοκατεβάζουν. Σε... βάζουν τελικά (;) στη θέση σου. Το μάρμαρο καίει, ακόμα και όταν υπάρχουν μαξιλαράκια. Ουπς. Γιατί κολλάει το μαξιλαράκι; Μια τσίχλα!
Οϊμέ. Δεν απαγορεύτηκαν οι τσίχλες στο Ηρώδειο; Το άλλο με τον... Τοτό, το ξέρεις; Κοίτα γύρω σου. Μασάνε πολλοί και ουκ ολίγες φοράνε γόβες! Ναι, απαγορεύτηκαν τα ψηλά τακούνια στον χώρο, αλλά τι να σου κάνει και η ταξιθέτρια ή αυτός που κόβει τα εισιτήρια; Να σου βγάλει τη γόβα, να σε αφήσει στον ιερό χώρο... ξυπόλητη;
Η παράσταση αρχίζει σε λίγα λεπτά, σε ενημερώνουν από τα ηχεία. Η παράσταση δεν αρχίζει σε λίγα λεπτά όμως! Καθυστερεί.
Εχεις πιαστεί ήδη, να κουνήσεις δεν μπορείς. Η παράσταση αρχίζει. Κράτα ώρα. Διάλειμμα στις 2 ώρες. Εχουμε πιαστεί και λένε να βγούμε λίγο έξω. Μαρτύριο!
Πού να βγεις; Αλλες ουρές. Ξαναστάζεις. Γυρνάς στη θέση σου έγκαιρα. Εσύ! Οι άλλοι όχι. Καμιά υπόδειξη από τα μεγάφωνα.
Αμα δεν τον... μαζέψεις τον Ελληνα, μαζεύεται μόνος του; Ε, ποτέ! Αλλο ένα εικοσάλεπτο. Συν δύο ώρες του πρώτου μέρους.
Κι έρχεται άλλη μία με μιάμιση ώρα. Χειροκροτείς. Ουρά ξανά.
Και η κυρία που την ήθελε τη γόβα για να... δείξει, πέφτει με τα εκατό κιλά πάνω της, με την τσιχλόφουσκα στο στόμα, πάει να σε ρίξει κάτω... Παίρνεις βαθιά ανάσα. Θα το ξανακάνεις;
Απαπαππα λες, αλλά το ξανακάνεις! Θυσία για την τέχνη, βρε...
Σχολείον
Μπορεί στο σχολείο μας να είχαμε κυλικείο, στο «Σχολείον» όμως του φεστιβάλ μην περιμένετε να βρείτε κάτι ανάλογο.
Δεν υπάρχει χώρος που να μπορείς να πάρεις κάτι για να δροσιστείς από τον καύσωνα! Ούτε να το σκεφτείς! Υπάρχει μόνο ένας ειδικός μηχανισμός με δοχείο νερού-ψύκτη, με ποτηράκια πλάι του, μπροστά στον οποίο στήνονται τρελές ουρές κόσμου που έχει «κορακιάσει»! Και θα μου πεις, γιατί να μην εφοδιαστείς με το δικό σου μπουκαλάκι; Θα σου... ανταπαντήσω, γιατί με πάνε δύο ώρες νωρίτερα για να μπω στην ουρά και να βρω θέση και στη διάρκεια αυτή το νερό στο μπουκαλάκι έχει γίνει καυτή σούπα! Και άντε το πήρες αυτό το ποτήρι με το παγωμένο νερό. Πού να κάτσεις να το πιεις;
Δεν «παίζει» αυτό, μην το συζητάς! Δεν υπάρχουν καρέκλες στον εξωτερικό χώρο-προαύλιο του υπέροχου χώρου. Οπως δεν υπάρχουν και πάγκοι ούτε για δείγμα. Ενα πεζούλι «παίζει» μόνο στο οποίο βρίσκουν θέση οι πολύ τυχεροί που φτάνουν στον χώρο ώρες πριν. Ξεροσταλιάζεις λοιπόν και ας μπούμε στην ουρά. Η ώρα περνά, ο ιδρώτας τρέχει σε όλο το σώμα, η ουρά μεγαλώνει, σε στριμώχνουν. Μα γιατί δεν κάθεσαι κάπου παράμερα και όταν ανοίξει η πόρτα να μπεις; Σου έχω κοφτή απάντηση. Γιατί οι θέσεις στον χώρο αυτό δεν είναι αριθμημένες κι αν δεν μπεις στην ουρά θα βρεθείς στην τελευταία σειρά να μην ακούς και να μη... βλέπεις τίποτα!
Τζάμπα έτρεξες να κλείσεις τα εισιτήρια εβδομάδες πριν; Τζάμπα σκοτώθηκες να δεις την εν λόγω παράσταση που έγινε σολντ άουτ με το καλημέρα;
Μπαίνεις λοιπόν κάθιδρος στην αίθουσα. Εχεις πάρει... φούτερ, ζακετάκι, κάτι τέλος πάντων να ρίξεις πάνω σου;
Οοοοχι; Λάθος σου μεγάλο! Γιατί ο κλιματισμός είναι στο φουλ και από τον ιδρώτα που χεις τραβήξει, έρχεται η... πνευμονία τρέχοντας! Αντε και τελειώνει η παράσταση...
Πάρε μια ανάσα και μετά βγες στον δρόμο. Συγκεντρώσου.
Μην αφεθείς σε κριτικές, σχόλια, κοινωνική κριτική, γιατί είσαι στην τρέλα της Πειραιώς, δεν υπάρχει κοντινό φανάρι για να περάσεις απέναντι και όλοι τρέχουν δαιμονισμένα. Αν δεν έχεις δικό σου μέσον, περίμενε -πόσες ώρες;- το πουλμανάκι του Φεστιβάλ που στο πάει Σύνταγμα.
Ε, τόσες... κακουχίες πέρασες, να μη σε βοηθήσουν λίγο;
ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260: Η... ΧΑΡΑ ΤΩΝ ΚΙΡΣΩΝ
Στάση ΗΣΑΠ - Καλλιθέα. Βιομηχανική περιοχή. Στρίβεις από την Πειραιώς, περπατάς, περπατάς, περπατάς σε ένα στενό δρομάκι. Πρόσεχε τα διερχόμενα αυτοκίνητα, λεωφορεία και μηχανάκια. Πεζοδρόμιο δεν «παίζει», μη θες πολυτέλειες!
Φτάνεις εκεί - στην Ιθάκη, ντε! Ουρές στο ταμείο. Τρελές ουρές.
Πού είναι η παράσταση που θες να δεις; Ή στον Χώρο Η ή στον Χώρο Δ - γιατί δεν υπάρχουν χώροι Α, Β, Γ και πάμε στο Δ και το Η κατευθείαν; Σου έχω και έκπληξη. Από φέτος «παίζει» και ο χώρος του Γκαράζ - θα φιλοξενήσει Βάκχες... πειραγμένες από τον Μοσχόπουλο. Αλλη ορθοστασία κι εδώ, στο Πειραιώς 260 - η χαρά των κιρσών! Να έπαιρνα κανένα... σκαμνάκι μαζί από αυτά που έπαιρνε η γιαγιά στην εκκλησία;
Παίζουν οκτώ τραπεζάκια μόνο -όποιος πρόλαβε- και μια... πεζούλα κάτω από κατεστραμμένα κτίρια με σπασμένα τζάμια.
Ζακετάκι - φούτερ - κατιτί χρειάζεται κι εδώ. Κλιματισμός στο φουλ. Μπαίνεις... παπί απέξω, γίνεσαι κατεψυγμένος -γιατί δεν ρυθμίζετε την ένταση καλύτερα;- και μετά ξαναβγαίνεις στην απόλυτη ζέστη. Με ορθάνοιχτο μάτι σε θέλω στην έξοδο.
Περνούν οι νταλίκες σφαίρα, ο φωτισμός δεν είναι επαρκής και πρέπει να προσέχεις αν δεν θέλεις να βρεθείς στον... χώρο Δ του ΚΑΤ! Πιες μια γουλιά νερό -έχει κυλικείο στο Πειραιώς 260, μη μου γκρινιάζεις- και βγες στη λεωφόρο για ταξί.
Οχι, αν έχεις πάρει το δικό σου αυτοκίνητο, το χασες το παιχνίδι! Οπως έχεις χάσει το ίδιο το αυτοκίνητο, στη βιομηχανική περιοχή. Ψάξε, ψάξε, δεν θα το βρεις - αν το βρεις... σφύρα μου.
ΠΕΔΙΟΝ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ
Θέατρο στο τροχόσπιτο, σου λέει! Ναι, αλλά το Τροχόσπιτο δεν είναι για σένα! Είναι για τις παραστάσεις που φιλοξενεί!
Η είσοδος είναι ελεύθερη, που σημαίνει κόλαση τρελή! Ολοι συνωστίζονται, οι καρέκλες είναι ελάχιστες, η ορθοστασία σε πεθαίνει, το στριμωξίδι επίσης. Θόρυβοι από παντού. Απ την Αλεξάνδρας και την Πατησίων, από τους διερχόμενους, τις παρέες που κάνουν πλάκα, από παιδάκια που παίζουν πλάι...
Η παράσταση ξεκινά, θεατές και μη μιλάνε στα κινητά τους, κουβεντιάζουν με τους διπλανούς τους. Στάζεις από τη ζέστη, από το στριμωξίδι, τα νεύρα σου... κρόσσια από τον θόρυβο, οι σκηνές περνάνε και δεν έχεις καταφέρει να συγκεντρωθείς με τίποτα... Το ίδιο ακριβώς «σκηνικό» παίζει και στο Πάρκο του Κολωνού που φιλοξενεί κι αυτό το «Θέατρο στο τροχόσπιτο»!
ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗΣ, ΕΘΝΟΣ, 12/07/2008
No comments:
Post a Comment