Ιάν Μπριντάρ και η συναρπαστική Μαρί- Ανιές Ζιλό, το- χορευτικό ζευγάρι Ορφέας και Ευρυδίκη, μετάγγισαν με όλο το Μπαλέτο της Εθνικής Όπερας του Παρισιού το υπέρκομψο, λυρικό γαλλικό στυλ στην χωρίς ίχνος ρυτίδας, αν και ηλικίας τριάντα τριών ετών, έξοχη χορο-όπερα της Πίνα Μπάους «Ορφέας και Ευρυδίκη»
Μία αξεπέραστη ιστορική χορογραφία/ σκηνοθεσία της Πίνα Μπάους, η χοροόπερα «Ορφέας και Ευρυδίκη» συγκλόνισε την Επίδαυρο. Είδα ανθρώπους να κλαίνε το Σάββατο στην Επίδαυρο. Αλλά μερικές φορές είναι δύσκολο να βρεις τα λόγια να περιγράψεις αυτό που είδες και ένιωσες. Το «Ορφέας και Ευρυδίκη» της Πίνα Μπάους που παρουσιάστηκε από το Μπαλέτο της Εθνικής Όπερας του Παρισιού στην Επίδαυρο, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ, στην κατηγορία αυτή υπάγεται. Μέρος πρώτο- «Πένθος». Ένα πατάρι στημένο στην ορχήστρα της Επιδαύρου, τριγύρω λευκές κουρτίνες να ανεμίζουν, ένα ξεριζωμένο, ξεραμένο δέντρο πεσμένο - κλαδεμένο από τον Χάρο- μία υποψία τύμβου εγκιβωτισμένου σε έναν τεράστιο κύβο από διάφανο βινύλιο και στην άκρη μία πανύψηλη, κατάλευκη μαντόνα με ένα μπουκέτο σκούρα κόκκινα τριαντάφυλλα στα γόνατά της. Και μία εικόνα πένθους. Φιγούρες απεγνωσμένες στα μαύρα, να περιφέρουν τον πόνο τους, το σώμα της Ευρυδίκης ανυψωμένο στα χέρια τους, με ένα μακρύ, λευκό πέπλο να σκεπάζει το πρόσωπο και ο Έρωτας εναποθέτει στον «τάφο» ένα βαλσαμωμένο μαυροπούλι.
Η υπό τον Τόμας Χένγκελμπροκ ορχήστρα και η χορωδία σε ειδικά φτιαγμένη «τάφρο» μπροστά από τη σκηνή και πάνω της τρία «ζευγάρια»- τραγουδιστής και χορευτής: Ορφέας, Ευρυδίκη, Έρωτας. Ορφέας, η έξοχη μέτζο Μαρία Ρικάρντα Βέσελινγκ και ο Ιάν Μπριντάρ, Ευρυδίκη η σοπράνο Σβετλάνα Ντόνεβα και η συναρπαστική Μαρί- Ανιές Ζιλό, Έρωτας η σοπράνο Σουνάι Ιμ και η Μιτέκι Κούντο - οι τραγουδίστριες πάντα στα μαύρα.
Μέρος δεύτερο- «Βία». Μία τεράστια ξύλινη σύνθεση σαν αργαλειός, οι ψυχές, στα λευκά και τυφλές, πλέκουν και ξεπλέκουν τα νήματα της μοίρας- η μία με ένα τεράστιο καρβέλι στα χέρια- και ένα βίαιο τρίο- «επιστάτες» του Χάροντα;-, με ολόσωμες μαύρες πέτσινες ποδιές και κορυφαίο τον εκπληκτικό Βενσάν Κορντιέ: ο Ορφέας στον Άδη ψάχνει την Ευρυδίκη του.
Μέρος τρίτο- «Ειρήνη». Τριγύρω «καναπέδες» λαξευμένοι στην «πέτρα», λίγα λουλουδάκια που φυτρώνουν στις χαραμάδες του βράχου: Τα Ηλύσια Πεδία. Ο Ορφέας θα συναντήσει την Ευρυδίκη του. Έχει καταφέρει το ακατόρθωτο- κραταιά ως θάνατος αγάπη: να του δώσουν το ελεύθερο να την πάρει μαζί του στον Πάνω Κόσμο, αρκεί στον δρόμο της επιστροφής να αντέξει και να μη γυρίσει να την κοιτάξει- είναι ο όρος.
Η υπό τον Τόμας Χένγκελμπροκ ορχήστρα και η χορωδία σε ειδικά φτιαγμένη «τάφρο» μπροστά από τη σκηνή και πάνω της τρία «ζευγάρια»- τραγουδιστής και χορευτής: Ορφέας, Ευρυδίκη, Έρωτας. Ορφέας, η έξοχη μέτζο Μαρία Ρικάρντα Βέσελινγκ και ο Ιάν Μπριντάρ, Ευρυδίκη η σοπράνο Σβετλάνα Ντόνεβα και η συναρπαστική Μαρί- Ανιές Ζιλό, Έρωτας η σοπράνο Σουνάι Ιμ και η Μιτέκι Κούντο - οι τραγουδίστριες πάντα στα μαύρα.
Μέρος δεύτερο- «Βία». Μία τεράστια ξύλινη σύνθεση σαν αργαλειός, οι ψυχές, στα λευκά και τυφλές, πλέκουν και ξεπλέκουν τα νήματα της μοίρας- η μία με ένα τεράστιο καρβέλι στα χέρια- και ένα βίαιο τρίο- «επιστάτες» του Χάροντα;-, με ολόσωμες μαύρες πέτσινες ποδιές και κορυφαίο τον εκπληκτικό Βενσάν Κορντιέ: ο Ορφέας στον Άδη ψάχνει την Ευρυδίκη του.
Μέρος τρίτο- «Ειρήνη». Τριγύρω «καναπέδες» λαξευμένοι στην «πέτρα», λίγα λουλουδάκια που φυτρώνουν στις χαραμάδες του βράχου: Τα Ηλύσια Πεδία. Ο Ορφέας θα συναντήσει την Ευρυδίκη του. Έχει καταφέρει το ακατόρθωτο- κραταιά ως θάνατος αγάπη: να του δώσουν το ελεύθερο να την πάρει μαζί του στον Πάνω Κόσμο, αρκεί στον δρόμο της επιστροφής να αντέξει και να μη γυρίσει να την κοιτάξει- είναι ο όρος.
Μέρος τέταρτο- «Θάνατος». Στη σκηνή το «διπλό» ζευγάρι. Ο Ορφέας δεν αντέχει και την κοιτάζει. Το ντυμένο στα μαύρα σώμα της Ευρυδίκης- τραγουδίστριας λυγίζει άψυχο. Το ντυμένο με ένα κατακόκκινο του έρωτα και της φωτιάς σώμα της Ευρυδίκης- χορεύτριας λυγίζει κι αυτό άψυχο και σωριάζεται κάθετα πάνω στο πρώτο. Ο Ορφέας- μέτζο γονατιστός πάνω τους θα τραγουδήσει το σπαρακτικό «Τι θα κάνω χωρίς την Ευρυδίκη». Και η Πίνα Μπάους της κίνησης για τη στιγμή αυτή θα επιλέξει την πλέον ιδιοφυή ιδέα της βραδιάς: την ακινησία. Ο χορευτής Ορφέας, πεσμένος στα γόνατα, διπλωμένος, συντριμμένος, θα μείνει πλάτη, ακίνητος, όσο ακούγεται η άρια.
Και μετά- πώς γίνεται να ζήσει πια;- θα χαθεί μαζί με την Ευρυδίκη που τη σκότωσε η αγάπη του. Το μαύρο «τρίο» του Άδη βάζει ένα κομμάτι πορφυρό βελούδο κάτω από τα πέλματά του και το κορμί του λυγίζει στα χέρια τους σαν μια Πιετά για να το ωθήσουν, να το τσουλήσουν, πάνω στο βελούδο που γλιστράει στο δάπεδο, στο προσκήνιο όπου το εναποθέτουν, ενώ η μέτζο Ορφέας σωριάζεται πάνω στα δύο σώματα της Ευρυδίκης, με τον φωτισμό αμείλικτο πάνω στα τέσσερα νεκρά κορμιά- ένα φινάλε που χαράσσεται πύρινο στη μνήμη.
Γεωμετρία έρωτα και θανάτου, ένα διαμάντι κατεργασμένο από μία ιδιοφυή δημιουργό στα πρώτα της, τότε, βήματα, η παράσταση, με τις Μαρθαγκραχαμικές μνήμες παρά τα τριάντα τρία της χρόνια μοιάζει ένα αξεπέραστο ιστορικό δημιούργημα που σημάδεψε όσους είχαμε την τύχη να το δούμε. Το χειροκρότημα στο τέλος ήταν ενθουσιώδες και με «μπράβο» για όλους. Όταν όμως στη σκηνή εμφανίστηκε η Πίνα Μπάους- που είχε χειροκροτηθεί και κατά την είσοδό της στο θέατρο- ε, τότε ξέσπασε μία ομοβροντία ιαχών από τους θεατές, εκ των οποίων πολλοί τινάχτηκαν όρθιοι.
Και μετά- πώς γίνεται να ζήσει πια;- θα χαθεί μαζί με την Ευρυδίκη που τη σκότωσε η αγάπη του. Το μαύρο «τρίο» του Άδη βάζει ένα κομμάτι πορφυρό βελούδο κάτω από τα πέλματά του και το κορμί του λυγίζει στα χέρια τους σαν μια Πιετά για να το ωθήσουν, να το τσουλήσουν, πάνω στο βελούδο που γλιστράει στο δάπεδο, στο προσκήνιο όπου το εναποθέτουν, ενώ η μέτζο Ορφέας σωριάζεται πάνω στα δύο σώματα της Ευρυδίκης, με τον φωτισμό αμείλικτο πάνω στα τέσσερα νεκρά κορμιά- ένα φινάλε που χαράσσεται πύρινο στη μνήμη.
Γεωμετρία έρωτα και θανάτου, ένα διαμάντι κατεργασμένο από μία ιδιοφυή δημιουργό στα πρώτα της, τότε, βήματα, η παράσταση, με τις Μαρθαγκραχαμικές μνήμες παρά τα τριάντα τρία της χρόνια μοιάζει ένα αξεπέραστο ιστορικό δημιούργημα που σημάδεψε όσους είχαμε την τύχη να το δούμε. Το χειροκρότημα στο τέλος ήταν ενθουσιώδες και με «μπράβο» για όλους. Όταν όμως στη σκηνή εμφανίστηκε η Πίνα Μπάους- που είχε χειροκροτηθεί και κατά την είσοδό της στο θέατρο- ε, τότε ξέσπασε μία ομοβροντία ιαχών από τους θεατές, εκ των οποίων πολλοί τινάχτηκαν όρθιοι.
No comments:
Post a Comment