Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΟΥΖΑΚΗ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 22/07/2008
Πέρασαν οι εποχές που οι πολιτικοί εμφανίζονταν ηλιοκαμένοι στην πρεμιέρα του Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, για να κλέψουν λίγη από την αίγλη τού διεθνώς αναγνωρισμένου θεσμού. Η επεισοδιακή υποδοχή του Μιχάλη Λιάπη (με γιούχα και φωνές, κυρίως για τις οφειλές τού 1.685.410 ευρώ του ΥΠΠΟ προς τη ΔΕΠΑΚ) το βράδυ της Παρασκευής στο Αμφιθέατρο Κάστρου δείχνει ξεκάθαρα τη δυσπιστία και την αγανάκτηση του κόσμου απέναντι σε θαμπές εξαγγελίες και συνεχείς υποσχέσεις.
«Το όνομά μου είναι Γκρέγκορι Βουγιάνι Μακόμα. Είμαι Αφρικανός χορευτής. Πουλώ εξωτικές ιστορίες για να ζήσω», είπε απευθυνόμενος στο κοινό του Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας ο χορογράφος και χορευτής από τη Νότια Αφρική |
Ούτε στη διάρκεια της παράστασης του κορυφαίου Ισραηλινού χορογράφου Χόφες Σέκτερ, με τις εξαιρετικές σε δύναμη και αμεσότητα χορογραφίες «Ξεσηκωμός» και «Στα Δωμάτιά σας», πρέπει να ένιωσε άνετα ο υπουργός. Κάποια στιγμή ένας χορευτής άνοιξε στη σκηνή πανό που έγραφε: «Don't Follow Leaders» («Μην ακολουθείτε αρχηγούς») και οι προφανείς συνειρμοί προκάλεσαν το γέλιο του κοινού.Η πολιτική, με εντελώς διαφορετικό τρόπο, κυριάρχησε στις παραστάσεις του πρώτου τριήμερου του Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας. Τα παιδιά από τα νοτιοαφρικανικά γκέτο, που μεγάλωσαν στοιβαγμένα σε χαμόσπιτα σε περιοχές υψηλής εγκληματικότητας και φτώχειας, μετέφεραν με αξιοθαύμαστη ειλικρίνεια την ντροπή, την ταπείνωση και τα προβλήματα στις γκρίζες ζώνες της Μαύρης Ηπείρου.Ο θυμός του για την αδιαφορία και για τη συνεχιζόμενη καταστροφή της χώρας του ήταν συμπυκνωμένη στο βλέμμα τού χορογράφου Γκρέγκορι Μακόμα το βράδυ του Σαββάτου στην παράσταση «Beautiful Me/Tι ωραίος που είμαι», στο Γυμναστήριο τολυ Πολυκλαδικού Λυκείου. «Το όνομά μου είναι Γκρέγκορι Βουγιάνι Μακόμα. Είμαι Αφρικανός χορευτής. Εχω αρκετές εξωτικές ιστορίες να πουλήσω. Ποια θέλετε να ακούσετε απόψε; Πουλώ εξωτικές ιστορίες για να ζήσω», επανέλαβε ο χορογράφος, απευθυνόμενος στο κοινό.Ηταν μια σπαρακτική παράσταση, όπου τα παιδικά του χρόνια, η ντροπή για το αποικιοκρατικό του όνομα, ο Μάικλ Τζάκσον, η Βασίλισσα, ο Μπους, ο Πάπας και οι πολιτικοί ηγέτες της Αφρικής αναμείχθηκαν με τους ήχους αφρικανικών κρουστών, βιολιού και του ινδικού κατάκ. Η τρυφερότητα εναλλασσόταν με την οργή στις κινήσεις του σε μια χορογραφία-«συνομιλία» του νεαρού χορογράφου με τον πατέρα του, αλλά και με τους κορυφαίους συναδέλφους του Φαουστίν Λινιεκούλα, Ακραμ Καν και Βίνσεντ Μαντσόε.Η βουτιά στην πολύχρωμη και άγρια αφρικανική πραγματικότητα συνεχίστηκε και το βράδυ της Κυριακής στο Αμφιθέατρο Κάστρου στη φαινομενικά αθώα παράσταση «Συνάντηση Εκτός Πατρίδας», της ομάδας «Via Katlehong Dance». Η συνεργασία της με τον Γάλλο χορογράφο Κριστιάν Ριζό και την πολιτικοποιημένη συμπατριώτισσά τους Ρόμπιν Ορλίν ίσως να έδινε ορισμένες στιγμές την εντύπωση μιας εγκεφαλικής προσέγγισης της ωμής κουλτούρας των γκέτο. Καθώς, όμως, η χορογραφία της Ορλίν, για παράδειγμα, εξελισσόταν, διέκρινες ότι η παιγνιώδης και χιουμοριστική διάθεση των χορευτών -κατέβηκαν από τη σκηνή για να ζητήσουν νερό από τους θεατές-, οι μεταμφιέσεις τους σε πάπιες, οι προβολές βίντεο από τις φτωχογειτονιές της Αφρικής αποκάλυπταν με πιο δραματικό και υπόγειο τρόπο την εξαθλιωμένη ζωή, το πρόβλημα του νερού, των ασθενειών, μια έρημη κι αφημένη στην τύχη της Αφρική.Περισσότερο εσωστρεφείς και πειραματικές ήταν οι παραστάσεις «Ντούετο για Δυο Καθισμένους» των Τζόναθαν Μπάροους και Ματέο Φάργκιον, με την οργιαστική χορογραφία κυρίως των... χεριών και των δαχτύλων των δύο δημιουργών (Πνευματικό Κέντρο), και η αλλόκοτη ανθρώπινη μηχανή με έξι ομιλούντες χορευτές στην ανατρεπτική χορογραφία της Βέρα Μαντέρο «Μέχρι τη Στιγμή που ο Θεός Καταστρέφεται από την Ακραία Ασκηση Ομορφιάς» (ΔΗΠΕΘΕ). *
No comments:
Post a Comment