«Πράσινο φως», για να μπορούν οι ιδιοκτήτες διατηρητέων ακινήτων να αποζημιώνονται όταν υφίστανται οικονομική βλάβη επειδή δεν μπορούν να εκμεταλλευτούν την ακίνητη περιουσία τους, ανάβει το Συμβούλιο της Επικρατείας, εγκρίνοντας ταυτόχρονα τον χαρακτηρισμό του θεάτρου «Μετροπόλιταν» (επί της Λεωφόρου Αλεξάνδρας 16) ως «μνημείου αμιγούς θεατρικής χρήσης».
Το δικαστήριο θεωρεί ότι αρκεί για τον χαρακτηρισμό του ακινήτου ως μνημείου η διαπίστωση της καλλιτεχνικής ιστορικότητας του θεάτρου, αφού αποτέλεσε τον τόπο της πρώτης παρουσίασης μεγάλων θεατρικών δημιουργιών (φωτογραφία του θεάτρου από το 1989).Το ανώτατο δικαστήριο αντέκρουσε τους ισχυρισμούς του Οργανισμού Εργατικής Εστίας, που ως ιδιοκτήτης του ακινήτου υποστήριζε ότι υπάρχει υπέρμετρη δέσμευση περιουσιακών του στοιχείων, λόγω αδυναμίας εκμετάλλευσής του, ανοικοδόμησής του κλπ.Ερμηνεύοντας το Σύνταγμα και τη σχετική νομοθεσία (ν. 3028/02) το Ε τμήμα ΣτΕ έκρινε ότι κατά τον χαρακτηρισμό των κτιρίων ως διατηρητέων μνημείων κλπ. δεν μπορεί να εξετάζεται η έκταση των οικονομικών συνεπειών που μπορεί να προκύψουν για τους ενδιαφερόμενους, αφού αυτό που προέχει είναι η εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος.Σύμφωνα με το ΣτΕ, αποτελεί συνταγματική υποχρέωση της πολιτείας να προστατεύσει τα ακίνητα και είναι διαφορετικό το ζήτημα ότι μπορεί ο ιδιοκτήτης να θεμελιώνει αξίωση για αποζημίωση, λόγω της οικονομικής βλάβης που σημαίνει γι αυτόν η αδυναμία εκμετάλλευσης του ακινήτου.Παράλληλα το ΣτΕ έκρινε (2224/08) ότι είναι νόμιμη και αιτιολογημένη η διαδικασία που κίνησε το υπουργείο Πολιτισμού για τον χαρακτηρισμό και την προστασία του συγκεκριμένου ακινήτου, παρόλο που γίνεται δεκτό ότι τα αρχιτεκ
τονικά του στοιχεία δεν παρουσιάζουν κάποιο μορφολογικό ενδιαφέρον. Το δικαστήριο θεωρεί ότι αρκεί για τον χαρακτηρισμό του ακινήτου ως μνημείου η διαπίστωση της καλλιτεχνικής ιστορικότητας του θεάτρου, αφού αποτέλεσε τον τόπο της πρώτης παρουσίασης μεγάλων θεατρικών δημιουργιών, σπουδαίων από καλλιτεχνικής πλευράς, αλλά και καταγεγραμμένων ως ιστορικών στη συλλογική θεατρική μνήμη.
τονικά του στοιχεία δεν παρουσιάζουν κάποιο μορφολογικό ενδιαφέρον. Το δικαστήριο θεωρεί ότι αρκεί για τον χαρακτηρισμό του ακινήτου ως μνημείου η διαπίστωση της καλλιτεχνικής ιστορικότητας του θεάτρου, αφού αποτέλεσε τον τόπο της πρώτης παρουσίασης μεγάλων θεατρικών δημιουργιών, σπουδαίων από καλλιτεχνικής πλευράς, αλλά και καταγεγραμμένων ως ιστορικών στη συλλογική θεατρική μνήμη.Μεταξύ άλλων, υπογραμμίζεται ότι εκεί ήταν η πρώτη θερινή στέγη της Εθνικής Λυρικής Σκηνής από το 1948 και φιλοξενήθηκαν κλασικά έργα, όπως ο «Βαφτιστικός» του Θ. Σακελλαρίδη, η «Οδός ονείρων» σε μουσική Μάνου Χατζιδάκι, το «Αρχιπέλαγος» σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη, καθώς και πλήθος σημαντικών θεατρικών παραστάσεων, έργων των Ξενόπουλου, Ψαθά, Καμπανέλλη, Τσιφόρου, Βασιλειάδη, Γιαλαμά, Πρετεντέρη κλπ., που είναι στενά συνδεδεμένα με την πρόσφατη Ιστορία μας.
Επίσης το δικαστήριο έλαβε υπόψη το γεγονός ότι το επίμαχο ακίνητο γειτονεύει με άλλους ανοικτούς θεατρικούς χώρους και το Πεδίον του Αρεως, συγκροτώντας μια ήπια ενότητα, που συντείνει στην καταγραφή ενός ευρύτερου χώρου θεατρικής μνήμης, όπου δεν θα ταίριαζε η ανέγερση ενός ακόμα πολυώροφου κτιρίου.
ΑΛ. ΑΥΛΩΝΙΤΗΣ, ΕΘΝΟΣ, 23/07/2008
No comments:
Post a Comment