Οταν ένας σκηνοθέτης τοποθετεί τη Νόρα σε πραγματικό κουκλόσπιτο, την ντύνει και την καθοδηγεί να παίζει σαν νευρωτικό πάπετ (άσχετα αν η ηθοποιός Μοντ Μίτσελ φτάνει σε ακόμα μεγαλύτερο από το ύφος της ερμηνευτικό επίπεδο) και την περιτριγυρίζει από άντρες-νάνους, τι θα τη βάλει άραγε να κάνει στην περίφημη σκηνή της απελευθέρωσής της; Ο Οστερμάγιερ, ας πούμε, πέρσι τη μετέτρεψε σε δολοφόνο του Τόρβαλντ. Κι εκεί που προχθές το βράδυ, στην κατάμεστη «Πειραιώς 260» για την πολυαναμενόμενη παράσταση του «Dollhouse» του Ιψεν, λέγαμε ότι μάλλον το ωραίο και φεμινιστικότατο εύρημα του Λι Μπρούερ είχε αρχίσει να εξαντλείται, ο Αμερικανός σκηνοθέτης έκανε μια και απογείωσε την έτσι και αλλιώς εντυπωσιακή σύλληψή του. Η Νόρα ξεγυμνώθηκε. Χωρίς τις ξανθιές μπούκλες και τα χαριτωμένα φουστάνια, έμοιαζε με τις ταλαιπωρημένες κούκλες των παιδικών μας χρόνων. Με ξυρισμένο κεφάλι και εφήβαιο, εντελώς γυμνή, δεν ήταν, όμως, για λύπηση, έτοιμη να την πετάξει κάποιο άσπλαχνο χέρι. Κάθε άλλο. Θριαμβεύτρια και θεϊκή, πρώην κούκλα και τώρα ελεύθερη γυναίκα, κατέλαβε τη σκηνή ενός κουκλόσπιτου-όπερας και τραγούδησε σαν ντίβα τον θυμό της. Οι μαριονέτες-ζευγάρια στα θεωρεία αντιδρούσαν ανάλογα - οι γυναίκες χειροκροτούσαν και μια μια εγκατέλειπαν επίσης τους συνοδούς τους. Και ο Τόρβαλντ από κάτω την εκλιπαρούσε να μη φύγει.Δεν ξέρω αν η αποθέωση του κοινού ή η δικιά μου συγκίνηση σημαίνει ότι ο Ιψεν καλόπεσε ακριβώς στα χέρια του Λι Μπρούερ. Το «Κουκλόσπιτο» πολλές φορές θύμιζε παρωδία. Κι αν στον καταπιεστικό Τόρβαλντ άξιζε και παραάξιζε η σκηνοθετική τιμωρία και μεταμόρφωσή του σε νάνο, ο βασανισμένος γιατρός Ρανκ, ακόμα και ο εκβιαστής Κρόγκσταντ έχαναν πολύ από το βάθος τους ως κοντές καρικατούρες. Πειράζει που δεν πειράζει;
ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 23/07/2008
ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 23/07/2008
No comments:
Post a Comment