Sunday, July 20, 2008

«Εχω τρακ για τους Αλβανούς»

Ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος δεν είναι ένας καλλιτέχνης που εφησυχάζει. Το έχει αποδείξει ο τρόπος που διαχειρίζεται το ρεπερτόριό του στο «Θέατρο του Νέου Κόσμου», οι επιλογές και, εν τέλει, τα ρίσκα του. Το καλοκαίρι σκηνοθετεί για το Εθνικό Θέατρο της Αλβανίας τις «Τρωάδες» του Ευριπίδη, πραγματοποιώντας την πρώτη εκτός Ελλάδας σκηνοθεσία του.


«Εχω τρακ για τους    Αλβανούς»

Η πρεμιέρα δόθηκε στις 17 Ιουλίου, στο Αρχαίο Θέατρο του Βουθρωτού, ενώ αύριο θα παιχτεί στην Αθήνα (για μία μοναδική παράσταση στην Ελλάδα), στο Θέατρο Βράχων «Μελίνα Μερκούρη», στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Βύρωνα, με Εκάβη τη μεγάλη κυρία του αλβανικού θεάτρου Μαργαρίτα Τζέπα (η παράσταση θα συνοδεύεται από ελληνικούς υπέρτιτλους σε μετάφραση Κ. Χ. Μύρη).

«Εχω τρακ για τους    Αλβανούς»
«Η αγωνία μου...»

«Μου αρέσει πολύ η ιδέα του να παιχτούν οι Τρωάδες στην Αθήνα. Οι ηθοποιοί που παίζουν είναι πολύ αγαπητοί στους Αλβανούς κι ελπίζω ότι θα έρθουν να τις παρακολουθήσουν Αλβανοί μετανάστες στην Ελλάδα. Εκεί βρίσκεται η αγωνία μου. Θα ήθελα να είναι καλή παράσταση, γιατί επιθυμώ να νιώσουν περήφανοι για το θέατρο της πατρίδας τους και τους ηθοποιούς τους. Γι αυτούς έχω τρακ», υπογραμμίζει ο σκηνοθέτης.

Η παράσταση θα ενταχθεί στο ρεπερτόριο του χειμώνα του Εθνικού Θεάτρου Αλβανίας και θα περιοδεύσει σε επαρχίες της Αλβανίας, αλλά και σε αλβανόφωνες χώρες.

Υστερα από εβδομήντα χρόνια συνεχούς λειτουργίας, με πολλά κλασικά και σύγχρονα έργα στο ενεργητικό του, το Εθνικό Θέατρο της γειτονικής χώρας αποφασίζει για πρώτη φορά στην ιστορία του να ανεβάσει αρχαίο δράμα.

Η συγκεκριμένη τραγωδία υπήρξε επιλογή του σκηνοθέτη. Αρχικά του πρότειναν τον αριστοφανικό «Πλούτο», μια και είχαν δει τους «Αχαρνής» που είχε σκηνοθετήσει και τους άρεσαν πολύ. «Θα είχε ενδιαφέρον να συνεχίσω την έρευνά μου πάνω στον Αριστοφάνη. Αλλά δεν θεωρούσα ότι μπορούσα να ανεβάσω, στην πρώτη αυτή συνεργασία, κωμωδία. Πρέπει να γνωρίζεις έναν λαό πολύ καλά, τις συνθήκες ζωής του, το χιούμορ του, τις πολιτικοοικονομικές καταστάσεις. Η μόνη εικόνα που είχα εγώ μέχρι τότε της Αλβανίας ήταν από τους μετανάστες».

Βρήκε πολύ γοητευτικό το ότι «ξέχασε» τις θεατρικές αποσκευές του στην Αθήνα. «Ηρθα συνειδητά χωρίς θεατρικές αποσκευές, παντός καιρού, ανοιχτός, για να αντιμετωπίσω από το μηδέν το έργο, αλλά και τους ανθρώπους», τονίζει. Η σκηνοθετική του ματιά πάνω στο κείμενο είναι λιτή. Μια απόλυτα λιτή παράσταση που δείχνει ότι ακόμα και η «φτώχεια ενός θεάτρου μπορεί να είναι γόνιμη, μπορεί να κινητοποιήσει τη φαντασία και να οδηγήσει σε λύσεις πιο ενδιαφέρουσες από όταν έχεις όλα τα μέσα», λέει και διευκρινίζει: «Προτιμώ, ασυζητητί, η λιτότητα να είναι επιλογή του καλλιτέχνη κι όχι επιβολή. Αλλά για μας στάθηκε κινητήριος δύναμη.

Δεν αισθανόμουν δυστυχισμένος επειδή μου έλειπαν τα μέσα. Διαπίστωσα ότι αυτή η λιτότητα -σήμερα που τα έχουμε δει όλα- εξυπηρετεί τον συγγραφέα και τη σχέση του με το κοινό. Σε μια χώρα που δεν έχει τραγωδία, το πιο σημαντικό είναι το πώς θα επικοινωνήσει με τον Ευριπίδη».

Για τον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο η συνεργασία αυτή έρχεται σαν φυσική συνέχεια της πολιτικής που έχει ακολουθήσει μέχρι τώρα στο «Θέατρο του Νέου Κόσμου», με παραστάσεις όπου η πολιτική διάσταση έχει καθοριστικό ρόλο στη ζωή και στα πάθη των ανθρώπων.

Στα τελευταία τέσσερα χρόνια στο «Θέατρο του Νέου Κόσμου» έχουν ανέβει μεταξύ άλλων και δύο παραγωγές που βασίστηκαν στη συμμετοχή καλλιτεχνών που ζουν στην Ελλάδα ως οικονομικοί μετανάστες («Εμιγκρέδες» του Μρόζεκ - 2003, «Ενας στους δέκα», παράσταση βασισμένη σε εμπειρίες μεταναστών - 2007).

«Υπάρχει ένα δυναμικό ηθοποιών δυνατών και πολύ καλά προετοιμασμένο», σημειώνει για το έμψυχο υλικό που είχε στη διάθεσή του. «Οι ηθοποιοί παίζουν σύγχρονα και είναι πολύ καλοί». Από την άλλη επειδή είναι η πρώτη φορά που παίζεται τραγωδία στην ιστορία του Εθνικού Θεάτρου τους, μαζεύτηκε «όλο το δυναμικό, η αφρόκρεμα του αλβανικού θεάτρου, όχι μόνο του Εθνικού, αλλά και των ηθοποιών που κυκλοφορούν στο ελεύθερο θέατρο». Ο ίδιος διαπιστώνει τη «μεγάλη όρεξη των ανθρώπων να ανοιχτούν στον κόσμο, επειδή το σύστημα ήταν τόσα χρόνια κλειστό». Ας μην ξεχνάμε, δε, ότι πρόκειται για «μια φτωχή χώρα. Δεν μπορούν εύκολα να κάνουν πολιτιστικό τουρισμό».

Αλλά και αν ξεπεράσουν το οικονομικό πρόβλημα «αντιμετωπίζονται ως οικονομικοί μετανάστες κι όχι ως ταξιδιώτες. Η συνεργασία μ έναν ξένο σκηνοθέτη τους δίνει τη δυνατότητα να ακούσουν μια διαφορετική φωνή».

Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ

«Τρωάδες» του Ευριπίδη. Μετάφραση: Ρομέο Τσολλάκου. Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος. Σκηνικά/Κοστούμια: Αγγελος Μέντης. Επιμέλεια κίνησης: Ερμής Μαλκότσης. Παίζουν: Μαργαρίτα Τζέπα (Εκάβη), Ραϊμόντα Μπούλκου (Ελένη), Λίζα Τζουβάνι (Ανδρομάχη), Γκουλιέλμ Ραντόγια (Ποσειδών) κ.ά.

Παράσταση: 21 Ιουλίου, στο Θέατρο Βράχων «Μελίνα Μερκούρη», στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Βύρωνα.

ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΚΑΡΑΛΗ, ΕΘΝΟΣ, 19/07/2008

No comments: