Ο εβδομηντάχρονος Λι Μπρούερ θέλησε να καυτηριάσει με υπερρεαλιστική διάθεση τη φύση της πατριαρχίας, αναθέτοντας τους μικρόμυαλους και καταπιεστικούς αντρικούς χαρακτήρες σε μικρόσωμους άντ υποδύεται τον καταπιεστικό σύζυγο της Νόρας, Τόρβαλντ Χέλμερ, στο... κατά Μπρούερ «Κουκλόσπιτο». Δεν μας μίλησε μόνο για τον ρόλο του. Κυρίως έθιξε τη δυσκολία τού να είσαι διαφορετικός και την καθημερινή προσπάθεια που καταβάλλει για να αποδείξει ότι αξίζει τον σεβασμό και την εκτίμηση των συνανθρώπων του.
- Πώς κρίνετε, ως ηθοποιός της παράστασης, την επιλογή του Λι Μπρούερ να αξιοποιήσει μικρόσωμους ηθοποιούς για τους αντρικούς ρόλους;
«Αρχικά ήμουν διστακτικός στην επιλογή του σκηνοθέτη. Κάθε φορά που κάποιος με καλεί σε μια δουλειά, πρωτίστως για να δηλώσει κάτι με το ύψος μου, είμαι καχύποπτος. Δεν μπορείς, όμως, να παραβλέψεις ότι ο Λι Μπρούερ είναι ένας από τους φωτισμένους καλλιτέχνες στη χώρα. Η πρόσκλησή του να ερμηνεύσω έναν από τους σπουδαιότερους θεατρικούς ρόλους του παγκόσμιου ρεπερτορίου ήταν μια ευκαιρία που δεν μπορούσα να χάσω. Θεωρώ ότι η επιλογή του να χρησιμοποιήσει μικρόσωμους ηθοποιούς δεν είναι μονοσήμαντη. Δεν εκπληρώνει μόνο την άποψή του για τη δύναμη της διαφορετικής κλίμακας, αλλά δίνει την ευκαιρία στο κοινό να προσεγγίσει τους ανθρώπους μικρού αναστήματος ως πλήρεις, πραγματικές ανθρώπινες υπάρξεις. Δεν ανήκουμε στη σφαίρα του φανταστικού. Δεν είμαστε γκαγκς. Είμαστε γοητευτικοί, αυταρχικοί, σπαρακτικοί, αστείοι, σέξι, έχουμε όλες τις ιδιότητες που διακρίνουν το αντρικό είδος».
- Ποιο είναι το πιο ενδιαφέρον στοιχείο του χαρακτήρα αυτού του τυραννικού συζύγου που υποδύεστε;
«Πάντοτε θεωρούσα λιγότερο ενδιαφέρουσα την καταπιεστική πλευρά του Τόρβαλντ. Τον αντιμετωπίζω ως έναν σκληρά εργαζόμενο, αφοσιωμένο άνθρωπο που έχει διδαχτεί πώς να είναι άντρας από τις προηγούμενες γενιές αντρών. Δεν είναι φύσει ποταπός, κακός ή άσπλαχνος. Απλώς προσπαθεί να ακολουθήσει τους προκαθορισμένους κανόνες και στην πραγματικότητα δεν τα καταφέρνει. Μου αρέσει να τον βλέπω να αγωνίζεται ανάμεσα στην πραγματικότητα και σε μια ιδανική της αντανάκλαση».
- Στο «Κουκλόσπιτο» ο Λι Μπρούερ προσεγγίζει, ανάμεσα σε άλλα, και τις συνέπειες της πατριαρχίας. Αναγνωρίζετε ομοιότητες στην καταπίεση των γυναικών και στον τρόπο που ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας αντιμετωπίζει κάθε πρόσωπο που μοιάζει διαφορετικό ή αδύναμο;
«Δεν θα προσποιηθώ ότι ξέρω πώς βιώνουν οι γυναίκες τις προκαταλήψεις εναντίον τους. Θεωρώ, όμως, ότι όλες οι καταπιεσμένες ομάδες μοιράζονται κοινές δυσκολίες. Μία από τις πιο ξεκάθαρες ομοιότητες έχει σχέση με την έλλειψη σεβασμού. Είμαι ένας λευκός άντρας με ελάχιστη από την εξουσία που διακρίνει τους υπόλοιπους της φυλής και του φύλου μου. Εξαιτίας του ύψους μου πρέπει να προσπαθώ σκληρότερα για να κερδίζω την εκτίμηση των ανθρώπων και να τους πείθω ότι δεν διαφέρω ουσιαστικά από ένα, μέσου ύψους, άτομο. Βιώνω καθημερινά την κατάσταση ενός ατόμου χωρίς καμία εξουσία, που πρέπει να αποδεικνύει ότι αξίζει τον σεβασμό που οι άλλοι εξαρχής απολαμβάνουν».
- Το ανάστημά σας επισκιάζει συχνά τις υποκριτικές σας ικανότητες;
«Κάθε ρόλος που παίζω, είτε είναι γραμμένος για μικρόσωμο άτομο είτε όχι, γίνεται αυτομάτως ρόλος μικρόσωμου ηθοποιού αφού τον ερμηνεύω εγώ. Αυτό που είμαι διαμορφώθηκε και καθορίστηκε από το ανάστημά μου και επιπλέον θεωρώ ότι θα ήταν μεγάλο μου λάθος να αρνηθώ στους ρόλους που παίζω αυτή τη διάσταση του εαυτού μου. Οι περισσότεροι ρόλοι που μου προσφέρονται άλλωστε είναι γραμμένοι αποκλειστικά και μόνο για να υπερτονίζουν τη διαφορετικότητα του αναστήματός μου, συνήθως ως παρωδία. Είναι στο χέρι μου να προσδώσω στον χαρακτήρα κάτι περισσότερο από το 1 μέτρο και 30 εκατοστά του ύψους μου. Πρέπει να αποδείξω και στον ίδιο μου τον εαυτό ότι υπάρχει κάτι περισσότερο στον χαρακτήρα που υποδύομαι από το μικρό δέμας. Αν αποτύχω, το ύψος αυτομάτως επισκιάζει και το υποκριτικό μου ταλέντο».
- Εχετε πει ότι όταν είσαι τόσο δραματικά διαφορετικός ωθείσαι να εμβαθύνεις στα πράγματα. Τι είδους γνώση αντλεί κάποιος από μια τόσο προσωπική και δύσκολη κατάσταση;
«Λόγω του αναστήματός μου θεώρησα αναγκαίο να μελετήσω και να βελτιώσω τον εαυτό μου όταν οι άλλοι ζούσαν κανονικά τη ζωή τους. Η μελέτη είναι θεμελιώδες στοιχείο της υποκριτικής. Πάντοτε προσπαθούσα εξαιτίας της εικόνας μου να κατανοήσω και να χειραγωγήσω τα συναισθήματα των ανθρώπων απέναντί μου. Αυτή η ικανότητα που ανέπτυξα με ωφέλησε, τελικά, και στην υποκριτική».
*«Το κουκλόσπιτο»: «Πειραιώς 260» (Χώρος Δ), 21, 22, 23, 24 Ιουλίου. Τιμές εισιτηρίων: 30, 20, 15 ευρώ.
No comments:
Post a Comment